Η ΩΡΑ ΤΩΝ ΠΡΟΦΗΤΕΙΩΝ-Η ΩΡΑ ΤΗΣ ΣΥΡΙΑΣ ΕΦΤΑΣΕ.

Μετά το διάγγελμα του Αμερικανού Προέδρου Ομπάμα για πόλεμο του Ισλαμικού κράτους σε οποιοδήποτε έδαφος υπάρχουν μαχητές του έρχονται πάλι στην επιφάνεια οι προφητείες για την Συρία.Ολοι πέρσυ τέτοια εποχή περίμεναν την επέμβαση στη Συρία,που όμως δεν έγινε.Τώρα με πρόσχημα την ISIS οι ΗΠΑ θα βομβαρδίσουν την Συρία,χωρίς την έγκριση της Συριακής κυβέρνησης και του Προέδρου Άσαντ.Πράγμα αδιανόητο βάση των διεθνών κανόνων όπως αναφέρουν και Γερμανοί αναλύτές στο Der Spiegel.Aυτή τη φορά τα ζητήματα είναι πολύ πιο πολύπλοκα,αφού στα εδάφη που δρα η ISIS στο Β.Ιράκ αλλά και στη Συρία ,ζουν στην πλειονότητα Κούρδοι.Οπότε το χτύπημα είναι διπλό.Από την μία μπορεί να χτυπήσει στρατιωτικούς στόχους του Συριακού στρατού,και από την άλλη να τεθεί ζήτημα για ίδρυση Κουρδικού κράτους,αφού αυτοί που θα συνεισφέρουν περισσότερο σε επίγειες στρατιωτικές δυνάμεις εναντίον της ISIS θα είναι Κούρδοι.Υπάρχει και μία μαρτυρία από την Κύπρο που αναφέρει ότι ο πόλεμος στην Συρία θα διαρκέσει 4 χρόνια.Ο πόλεμος είχε ξεκινήσει την ίδια εποχή με την ΝΑΤΟ'ι'κή επέμβαση στη Λιβύη,τον Μάρτιο του 2011.Οπότε τον Μάρτιο του 2015 συμπληρώνονται τα 4 χρόνια.Απομένει το τελικό διάστημα των 6 μηνών(Σεπτέμβριος 2014-Μάρτιος 2015)ώστε να δούμε τι εξελίξεις θα υπάρξουν. Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.Πρώτος ο κύριος Ημών Ιησούς Χριστός αναφέρεται στα σημερινά γεγγονότα.Στο κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο στο Κεφ. 24 αναφέρει :<< ΚΑΙ ἐξελθὼν ὁ ᾿Ιησοῦς ἐπορεύετο ἀπὸ τοῦ ἱεροῦ· καὶ προσῆλθον οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ ἐπιδεῖξαι αὐτῷ τὰς οἰκοδομὰς τοῦ ἱεροῦ. 2 ὁ δὲ ᾿Ιησοῦς εἶπεν αὐτοῖς· οὐ βλέπετε ταῦτα πάντα; ἀμὴν λέγω ὑμῖν, οὐ μὴ ἀφεθῇ ὧδε λίθος ἐπὶ λίθον, ὃς οὐ καταλυθήσεται. 3 καθημένου δὲ αὐτοῦ ἐπὶ τοῦ ὄρους τῶν ἐλαιῶν προσῆλθον αὐτῷ οἱ μαθηταὶ κατ᾿ ἰδίαν λέγοντες· εἰπὲ ἡμῖν πότε ταῦτα ἔσται, καὶ τί τὸ σημεῖον τῆς σῆς παρουσίας καὶ τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος; 4 καὶ ἀποκριθεὶς ὁ ᾿Ιησοῦς εἶπεν αὐτοῖς· βλέπετε μή τις ὑμᾶς πλανήσῃ. 5 πολλοὶ γὰρ ἐλεύσονται ἐπὶ τῷ ὀνόματί μου λέγοντες, ἐγώ εἰμι ὁ Χριστός, καὶ πολλοὺς πλανήσουσι. 6 μελλήσετε δὲ ἀκούειν πολέμους καὶ ἀκοὰς πολέμων· ὁρᾶτε μὴ θροεῖσθε· δεῖ γὰρ πάντα γενέσθαι, ἀλλ᾿ οὔπω ἐστὶ τὸ τέλος. 7 ἐγερθήσεται γὰρ ἔθνος ἐπὶ ἔθνος καὶ βασιλεία ἐπὶ βασιλείαν, καὶ ἔσονται λιμοὶ καὶ λοιμοὶ καὶ σεισμοὶ κατὰ τόπους· 8 πάντα δὲ ταῦτα ἀρχὴ ὠδίνων.>>Eδώ ξεκάθαρα σε ερώτηση των μαθητών του αναφέρεται
στην καταστροφή του 2ου Ναού του Σολομώντος και ότι πολλοί αντίχριστοι θα έρθουν στο όνομά του και πολλούς θα πλανήσουν,θα ακούμε φήμες για πολέμους αλλά όλα αυτά πρέπει να γίνουν αλλά δεν θα είναι το τέλος.[Αυτό σε απάντηση όσων περιμένουν τον τελικό αντίχριστο και το τέλος του κόσμου,τα οποία είναι Καθολικές και Προτεσταντικές θεωρίες]Αναφέρεται στους 3 Παγκοσμίους πολέμους και ειδικά στον τρίτο που θα ξεσηκωθεί έθνος εναντίον έθνους και βασιλεία εναντίον βασιλείας και θα γίνουν πείνα ,αρρώστιες και σεισμοί κατά τόπους πράγματα που τα βλέπουμε συνέχεια.Αυτός ο Τρίτος παγκόσμιος πόλεμος θα είναι η αρχή των πόνων. Ας δούμε όμως τι είπαν οι προφήτες ειδικά για την Δαμασκό.Ο προφήτης Ιερεμίας αναφέρει:<<

ΠΡΟΦΗΤΕΙΕΣ ΙΕΡΕΜΙΑ.Τῇ Δαμασκῷ.

(Μασ. ΜΘ´, 23–27 ). Κατῃσχύνθη ᾿Ημὰθ καὶ ᾿Αρφάδ, ὅτι ἤκουσαν ἀκοὴν πονηράν· ἐξέστησαν, ἐθυμώθησαν, ἀναπαύσασθαι οὐ μὴ δύνωνται. 13 ἐξελύθη Δαμασκός, ἀπεστράφη εἰς φυγήν, τρόμος ἐπελάβετο αὐτῆς. 14 πῶς οὐχὶ ἐγκατέλιπε πόλιν ἐμήν; κώμην ἠγάπησαν· 15 διὰ τοῦτο πεσοῦνται νεανίσκοι ἐν πλατείαις σου, καὶ πάντες οἱ ἄνδρες οἱ πολεμισταί σου πεσοῦνται, φησὶ Κύριος· 16 καὶ καύσω πῦρ ἐν τείχει Δαμασκοῦ, καὶ καταφάγεται ἄμφοδα υἱοῦ ῎Αδερ.H πρoφητεία ενάντια στη Δαμασκό

23 ΓIA TH ΔAMAΣKO. Kαταντρoπιάστηκε η Aιμάθ και η Aρφάδ επειδή, άκoυσαν κακή αγγελία η καρδιά τoυς διαλύθηκε στη θάλασσα υπάρχει ταραχή δεν μπoρεί να ησυχάσει.

24 H Δαμασκός παρέλυσε, στράφηκε σε φυγή, και την κατέλαβε τρόμoς αγωνία και πόνoι την κυρίευσαν, σαν εκείνη πoυ γεννάει.

25 Πώς δεν εναπέμεινε η ένδoξη πόλη, η πόλη τής ευφρoσύνης μoυ!

26 Γι' αυτό, oι νέoι της θα πέσoυν στις πλατείες της, και όλoι oι πoλεμιστές άνδρες θα απoλεστoύν κατά την ημέρα εκείνη, λέει o Kύριoς των δυνάμεων.

27 Kαι θα ανάψω φωτιά στα τείχη τής Δαμασκoύ, και θα καταφάει τα παλάτια τoύ Bεν-αδάδ.Δαμασκός=Πρωτεύουσα της Συρίας,Αρφάδ=πόλη της Συρίας.Αιμάθ=Διάσημη πόλη της Συρίας στον ποταμό Ορόντο.Βεν-Αδάδ=παλιός βασιλιάς της Δαμασκού.>> .                            ΗΣΑΙΑΣ - 17o Κεφάλαιο.

1 Η ΚΑΤΑ ΔΑΜΑΣΚΟΥ ΟΡΑΣΙΣ ΙΔΟΥ Η ΔΑΜΑΣΚΟΣ ΠΕΠΑΥΜΕΝΗ ΤΟΥ ΝΑ ΗΝΑΙ ΠΟΛΙΣ ΚΑΙ ΘΕΛΕΙ ΕΙΣΘΑΙ ΣΩΡΟΣ ΕΡΕΙΠΙΩΝ

2 ΑΙ ΠΟΛΕΙΣ ΤΗΣ ΑΡΟΗΡ ΕΓΚΑΤΕΛΕΙΦΘΗΣΑΝ ΘΕΛΟΥΣΙΝ ΕΙΣΘΑΙ ΔΙΑ ΤΑ ΠΟΙΜΝΙΑ ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΘΕΛΟΥΣΙΝ ΑΝΑΠΑΥΕΣΘΑΙ ΕΚΕΙ ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ ΕΙΣΘΑΙ Ο ΦΟΒΙΖΩΝ

3 ΚΑΙ ΘΕΛΕΙ ΕΚΛΕΙΨΕΙ ΑΠΟ ΤΟΥ ΕΦΡΑΙΜ Η ΒΟΗΘΕΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΒΑΣΙΛΕΙΟΝ ΑΠΟ ΤΗΣ ΔΑΜΑΣΚΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΥΠΟΛΟΙΠΟΝ ΤΗΣ ΣΥΡΙΑΣ ΘΕΛΕΙ ΓΕΙΝΕΙ ΩΣ Η ΔΟΞΑ ΤΩΝ ΥΙΩΝ ΤΟΥ ΙΣΡΑΗΛ ΛΕΓΕΙ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΤΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ

4 ΚΑΙ ΕΝ ΤΗ ΗΜΕΡΑ ΕΚΕΙΝΗ Η ΔΟΞΑ ΤΟΥ ΙΑΚΩΒ ΘΕΛΕΙ ΣΜΙΚΡΥΝΘΗ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΧΟΣ ΤΗΣ ΣΑΡΚΟΣ ΑΥΤΟΥ ΘΕΛΕΙ ΙΣΧΝΩΘΗ

5 ΚΑΙ ΘΕΛΕΙ ΕΙΣΘΑΙ ΩΣ ΟΤΑΝ Ο ΘΕΡΙΣΤΗΣ ΣΥΝΑΓΗ ΤΟΝ ΣΙΤΟΝ ΚΑΙ ΘΕΡΙΖΗ ΤΑ ΑΣΤΑΧΥΑ ΔΙΑ ΤΟΥ ΒΡΑΧΙΟΝΟΣ ΑΥΤΟΥ ΚΑΙ ΘΕΛΕΙ ΕΙΣΘΑΙ ΩΣ Ο ΣΥΝΑΓΩΝ ΑΣΤΑΧΥΑ ΕΝ ΤΗ ΚΟΙΛΑΔΙ ΡΑΦΑΕΙΜ

6 ΘΕΛΟΥΣΙΝ ΟΜΩΣ ΜΕΙΝΕΙ ΕΝ ΑΥΤΗ ΡΩΓΕΣ ΩΣ ΕΝ ΤΩ ΤΙΝΑΓΜΩ ΤΗΣ ΕΛΑΙΑΣ ΔΥΟ ΤΡΕΙΣ ΕΛΑΙΑΙ ΕΠΙ ΤΗΣ ΚΟΡΥΦΗΣ ΤΩΝ ΥΨΗΛΟΤΕΡΩΝ ΚΛΑΔΩΝ ΤΕΣΣΑΡΕΣ ΠΕΝΤΕ ΕΠΙ ΤΩΝ ΜΑΚΡΟΤΕΡΩΝ ΑΥΤΗΣ ΚΑΡΠΟΦΟΡΩΝ ΚΛΑΔΩΝ ΛΕΓΕΙ ΚΥΡΙΟΣ Ο ΘΕΟΣ ΤΟΥ ΙΣΡΑΗΛ

7 ΕΝ ΕΚΕΙΝΗ ΤΗ ΗΜΕΡΑ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΘΕΛΕΙ ΑΝΑΒΛΕΨΕΙ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΠΟΙΗΤΗΝ ΑΥΤΟΥ ΚΑΙ ΟΙ ΟΦΘΑΛΜΟΙ ΑΥΤΟΥ ΘΕΛΟΥΣΙΝ ΕΝΑΤΕΝΙΣΕΙ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΑΓΙΟΝ ΤΟΥ ΙΣΡΑΗΛ

8 ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ ΑΝΑΒΛΕΨΕΙ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΒΩΜΟΥΣ ΤΟ ΕΡΓΟΝ ΤΩΝ ΧΕΙΡΩΝ ΑΥΤΟΥ ΟΥΔΕ ΘΕΛΕΙ ΣΕΒΑΣΘΗ ΕΚΕΙΝΟ ΤΟ ΟΠΟΙΟΝ ΕΚΑΜΟΝ ΟΙ ΔΑΚΤΥΛΟΙ ΑΥΤΟΥ ΟΥΤΕ ΤΑ ΑΛΣΗ ΟΥΤΕ ΤΑ ΕΙΔΩΛΑ

9 ΕΝ ΕΚΕΙΝΗ ΤΗ ΗΜΕΡΑ ΑΙ ΟΧΥΡΑΙ ΠΟΛΕΙΣ ΑΥΤΟΥ ΘΕΛΟΥΣΙΝ ΕΙΣΘΑΙ ΩΣ ΕΓΚΑΤΑΛΕΛΕΙΜΜΕΝΟΣ ΚΛΑΔΟΣ ΚΑΙ ΑΚΡΟΤΑΤΟΝ ΚΛΩΝΑΡΙΟΝ ΤΟ ΟΠΟΙΟΝ ΑΦΗΚΑΝ ΕΞ ΑΙΤΙΑΣ ΤΩΝ ΥΙΩΝ ΤΟΥ ΙΣΡΑΗΛ ΚΑΙ ΘΕΛΕΙ ΕΙΣΘΑΙ ΕΡΗΜΩΣΙΣ

10 ΕΠΕΙΔΗ ΕΛΗΣΜΟΝΗΣΑΣ ΤΟΝ ΘΕΟΝ ΤΗΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ ΣΟΥ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΝΕΘΥΜΗΘΗΣ ΤΟΝ ΒΡΑΧΟΝ ΤΗΣ ΔΥΝΑΜΕΩΣ ΣΟΥ ΔΙΑ ΤΟΥΤΟ ΘΕΛΕΙΣ ΦΥΤΕΥΣΕΙ ΕΥΑΡΕΣΤΑ ΦΥΤΑ ΚΑΙ ΘΕΛΕΙΣ ΚΑΜΕΙ ΤΗΝ ΕΜΦΥΤΕΥΣΙΝ ΜΕ ΞΕΝΑ ΒΛΑΣΤΗΜΑΤΑ

11 ΤΗΝ ΗΜΕΡΑΝ ΘΕΛΕΙΣ ΚΑΜΕΙ ΤΟ ΦΥΤΟΝ ΣΟΥ ΝΑ ΑΥΞΗΘΗ ΚΑΙ ΤΟ ΠΡΩΙ ΘΕΛΕΙΣ ΚΑΜΕΙ ΤΟΝ ΣΠΟΡΟΝ ΣΟΥ ΝΑ ΑΝΘΗΣΗ ΠΛΗΝ ΤΟ ΘΕΡΟΣ ΘΕΛΕΙ ΔΙΑΡΠΑΧΘΗ ΕΝ ΤΗ ΗΜΕΡΑ ΤΟΥ ΠΟΝΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΠΗΛΠΙΣΜΕΝΗΣ ΘΛΙΨΕΩΣ

12 ΟΥΑΙ ΕΙΣ ΤΟ ΠΛΗΘΟΣ ΠΟΛΛΩΝ ΛΑΩΝ ΟΙΤΙΝΕΣ ΚΑΜΝΟΥΣΙ ΤΑΡΑΧΗΝ ΩΣ ΤΗΝ ΤΑΡΑΧΗΝ ΤΩΝ ΘΑΛΑΣΣΩΝ ΚΑΙ ΕΙΣ ΤΟΝ ΘΟΡΥΒΟΝ ΤΩΝ ΕΘΝΩΝ ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΘΟΡΥΒΟΥΣΙΝ ΩΣ ΘΟΡΥΒΟΝ ΥΔΑΤΩΝ ΠΟΛΛΩΝ

13 ΤΑ ΕΘΝΗ ΘΕΛΟΥΣΙ ΘΟΡΥΒΗΣΕΙ ΩΣ ΘΟΡΥΒΟΝ ΥΔΑΤΩΝ ΠΟΛΛΩΝ ΑΛΛ Ο ΘΕΟΣ ΘΕΛΕΙ ΕΛΕΓΞΕΙ ΑΥΤΑ ΚΑΙ ΘΕΛΟΥΣΙ ΦΥΓΕΙ ΜΑΚΡΑΝ ΚΑΙ ΘΕΛΟΥΣΙΝ ΕΚΔΙΩΧΘΗ ΩΣ ΤΟ ΑΧΥΡΟΝ ΤΩΝ ΒΟΥΝΩΝ ΕΜΠΡΟΣΘΕΝ ΤΟΥ ΑΝΕΜΟΥ ΚΑΙ ΩΣ ΚΟΝΙΟΡΤΟΣ ΕΜΠΡΟΣΘΕΝ ΤΟΥ ΑΝΕΜΟΣΤΡΟΒΙΛΟΥ

14 ΠΡΟΣ ΤΟ ΕΣΠΕΡΑΣ ΙΔΟΥ ΤΑΡΑΧΗ ΚΑΙ ΠΡΙΝ ΤΗΣ ΑΥΓΗΣ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΜΕΡΙΣ ΤΩΝ ΛΕΗΛΑΤΟΥΝΤΩΝ ΗΜΑΣ ΚΑΙ Ο ΚΛΗΡΟΣ ΤΩΝ ΔΙΑΡΠΑΖΟΝΤΩΝ ΗΜΑΣ>>Aυτό το οποίο θα παίξουν τώρα είναι ο αφανισμός της Δαμασκού,αλλά αυτό δεν ξέρουμε αν θα γίνει τώρα ή με την κάθοδο των Ρώσων ή από τους Ισραηλινούς.Ο προφήτης Αμώς συνδέει αυτό τον πόλεμο με τον Λίβανο και την Γάζα που θα είναι οι εκπλήξεις.Και ήδη γνωρίζουμε ότι στον Λίβανο περιμένουν επίθεση από την ISIS και είναι σε επιφυλακή ο Λιβανικός στρατός που οι δυνατότητές του είναι μικρές για να αντιμετωπίσουν οργανωμένο στρατό.Είδαμε και στην διάρκεια του καλοκαιριού την Ισραηλινή διένεξη με την Χαμάς στη Γάζα,που προς το παρόν τηρείται η κατάπαυση του πυρός ενώ η Χαμάς ξαναφτιάχνει τις σήρραγες που συνδέουν την Γάζα με το Ισραήλ.

ΑΜΩΣ ΚΕΦ.1 ΠΡΟΦΗΤΕΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΑΜΑΣΚΟ,ΤΗΝ ΤΥΡΟ,ΤΗΝ ΕΔΩΜ ΚΑΙ ΤΗΝ ΓΑΖΑ.

Λόγω των εξελίξεων στην Γάζα,θα παραθέσω και το πρώτο κεφάλαιο του Προφήτη Αμώς,που αναφέρεται σε Δαμασκό[Συρία],Γάζα,Τύρο[πόλη του Λιβάνου] και Εδώμ[όνομα που δόθηκε στον Ησαύ,από τον πατέρα του Ιακώβ.Οι Εδωμίτες ζούσαν στην νότια περιοχή της Παλαιστίνης ή όρος Σειήρ].

ΑΜΩΣ 1

Αμ. 1,1              Λόγοι Ἀμώς, οἳ ἐγένοντο ἐν Ἀκκαρεὶμ ἐκ Θεκουέ, οὓς εἶδεν ὑπὲρ Ἱερουσαλὴμ ἐν ἡμέραις Ὀζίου βασιλέως Ἰούδα καὶ ἐν ἡμέραις Ἱεροβοὰμ τοῦ Ἰωὰς βασιλέως Ἰσραήλ, πρὸ δύο ἐτῶν τοῦ σεισμοῦ.

Αμ. 1,1                        Λογοι και οράματα εκ μέρους του Θεού που απεκαλύφθησαν εις την περιοχήν Ακκαρείμ προς τον Αμώς, ο οποίος κατήγετο από την πόλιν Θεκουέ. Αυτά ανεφέροντο εις την Ιερουσαλήμ, επραγματοποιήθησαν δε κατά την εποχήν του Οζιου, βασιλέως του Ιούδα, και του Ιεροβοάμ υιού του Ιωάς, βασιλέως του Ισραήλ, δύο έτη πριν η γίνη ο σεισμός.

Αμ. 1,2              Καὶ εἶπε· Κύριος ἐκ Σιὼν ἐφθέγξατο καὶ ἐξ Ἱερουσαλὴμ ἔδωκε φωνὴν αὐτοῦ, καὶ ἐπένθησαν αἱ νομαὶ τῶν ποιμένων, καὶ ἐξηράνθη ἡ κορυφὴ τοῦ Καρμήλου.

Αμ. 1,2                       Ο προφήτης Αμώς είπεν· “ο Κυριος· ωμίλησεν από την Σιών, εξήλθεν η φωνή αυτού από την Ιερουσαλήμ, ένεκα δε τούτου εμαράνθησαν οι βοσκότοποι των ποιμένων, εξηράνθη δε και η κορυφή του όρους. Καρμήλου”.

Αμ.1,3               Καὶ εἶπε Κύριος· ἐπὶ ταῖς τρισὶν ἀσεβείαις Δαμασκοῦ καὶ ἐπὶ ταῖς τέσσαρσιν οὐκ ἀποστραφήσομαι αὐτόν, ἀνθ᾿ ὧν ἔπριζον πρίοσι σιδηροῖς τὰς ἐν γαστρὶ ἐχούσας τῶν ἐν Γαλαάδ·

Αμ. 1,3                       Είπεν ο Κυριος· “δια τας τρεις ασεβείας της Δαμασκού, και μάλιστα δια την τετάρτην, δεν θα ανακαλέσω την εναντίον αυτής καταδικαστικήν απόφασίν μου, διότι οι κάτοικοι επριόνιζον με σιδηρά πριόνια τας εγκύους γυναίκας της περιοχής Γαλαάδ.

Αμ. 1,4              καὶ ἀποστελῶ πῦρ εἰς τὸν οἶκον Ἀζαήλ, καὶ καταφάγεται τὰ θεμέλια υἱοῦ Ἄδερ·

Αμ. 1,4                       Φωτιάν θα εξαποστείλω εναντίον του οίκου Αζαήλ, η οποία θα καταφάγη εκ θεμελίων τον οίκον του υιού Αδερ.

Αμ. 1,5              καὶ συντρίψω μοχλοὺς Δαμασκοῦ καὶ ἐξολοθρεύσω κατοικοῦντας ἐκ πεδίου Ὦν, καὶ κατακόψω φυλὴν ἐξ ἀνδρῶν Χαῤῥάν, καὶ αἰχμαλωτευθήσεται λαὸς Συρίας ἐπίκλητος, λέγει Κύριος. -

Αμ. 1,5                       Θα συντρίψω τους μοχλούς της Δαμασκού και θα εξολοθρεύσω αυτούς, οι οποίοι κατοικούν εις την πεδιάδα Ων, θα κατακόψω και θα εξαφανίσω την φυλήν, που συγκροτείται από τους άνδρας της Χαρράν, και ο ονομαστός δια τα κατορθώματά του λαός της Συρίας θα οδηγηθή αιχμάλωτος”. Αυτά λέγει ο Κυριος.

Αμ. 1,6              Τάδε λέγει Κύριος· ἐπὶ ταῖς τρισὶν ἀσεβείαις Γάζης καὶ ἐπὶ ταῖς τέσσαρσιν οὐκ ἀποστραφήσομαι αὐτούς, ἕνεκεν τοῦ αἰχμαλωτεῦσαι αὐτοὺς αἰχμαλωσίαν τοῦ Σαλωμὼν τοῦ συγκλεῖσαι εἰς τὴν Ἰδουμαίαν.

Αμ. 1,6                       Αυτά ακόμη λέγει ο Κυριος· “δια τας τρεις ασεβείας της Γαζης, και μάλιστα δια την τετάρτην, δεν θα ανακαλέσω την εναντίον των κατοίκων της καταδικαστικήν απόφασίν μου. Διότι αυτοί έσυραν εις αιχιμαλωσίαν άνδρας του Σολομώντος, βασιλέως της Ιουδαίας, και τους παρέδωκαν δούλους εις την Ιδουμαίαν.

Αμ. 1,7              καὶ ἐξαποστελῶ πῦρ ἐπὶ τὰ τείχη Γάζης, καὶ καταφάγεται τὰ θεμέλια αὐτῆς·

Αμ. 1,7                       Θα αποστείλω, λοιπόν, φωτιάν εις τα τείχη της Γαζης, η οποία φωτιά θα καταφάγη την πόλιν μέχρι θεμελίων.

Αμ. 1,8              καὶ ἐξολοθρεύσω κατοικοῦντας ἐξ Ἀζώτου, καὶ ἐξαρθήσεται φυλὴ ἐξ Ἀσκάλωνος, καὶ ἐπάξω τὴν χεῖρά μου ἐπὶ Ἀκκάρων, καὶ ἀπολοῦνται οἱ κατάλοιποι τῶν ἀλλοφύλων, λέγει Κύριος. -

Αμ. 1,8                       Θα εξολοθρεύσω τους κατοίκους της Αζώτου, θα ξεπαστρευθή η φυλή της Ασκάλωνος, θα επιφέρω τιμωρόν την χείρα μου εναντίον της Ακκαρών και θα εξολοθρευθούν οι υπόλοιποι εκ των Φιλισταίων”, λέγει ο Κυριος.

Αμ. 1,9              Τάδε λέγει Κύριος· ἐπὶ ταῖς τρισὶν ἀσεβείαις Τύρου καὶ ἐπὶ ταῖς τέσσαρσιν οὐκ ἀποστραφήσομαι αὐτήν, ἀνθ᾿ ὧν συνέκλεισαν αἰχμαλωσίαν τοῦ Σαλωμὼν εἰς τὴν Ἰδουμαίαν καὶ οὐκ ἐμνήσθησαν διαθήκης ἀδελφῶν·

Αμ. 1,9                       Αυτά λέγει ο Κυριος· “δια τας τρεις ασεβείας της Τυρου, και ιδιαιτέρως δια την τετάρτην, δεν θα αποσύρω την εναντίον αυτής καταδικαστικήν απόφασίν μου, διότι αυτοί συνέλαβον αιχμαλώτους από το βασίλειον του Σολομώντος εις την Ιδουμαίαν και δεν ενεθυμήθησαν την συνθήκην φιλίας, την οποίαν είχαν κάμει μεταξύ των Ιουδαίων ως αδελφών των.

Αμ. 1,10            καὶ ἐξαποστελῶ πῦρ ἐπὶ τὰ τείχη Τύρου, καὶ καταφάγεται τὰ θεμέλια αὐτῆς. -

Αμ. 1,10                     Θα εξαποστείλω φωτιάν εις τα τείχη της Τυρου, η οποία και θα καταφάγη εκ θεμελίων αυτήν”.

Αμ. 1,11            Τάδε λέγει Κύριος· ἐπὶ ταῖς τρισὶν ἀσεβείαις τῆς Ἰδουμαίας καὶ ἐπὶ ταῖς τέσσαρσιν οὐκ ἀποστραφήσομαι αὐτούς, ἕνεκα τοῦ διῶξαι αὐτοὺς ἐν ῥομφαίᾳ τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ καὶ ἐλυμήνατο μητέρα ἐπὶ γῆς καὶ ἥρπασεν εἰς μαρτύριον φρίκην αὐτοῦ καὶ τὸ ὅρμημα αὐτοῦ ἐφύλαξεν εἰς νῖκος.

Αμ. 1,11                      Αυτά λέγει ο Κυριος· “δια τας τρεις ασεβείας της Ιδουμαίας, και μάλιστα την τετάρτην, δεν θα ανακαλέσω την εναντίον των Ιδουμαίων καταδικαστικήν απόφασίν μου, διότι αυτοί κατεδίωξαν με φονικήν ρομφαίαν τους αδελφούς των Ιουδαίους. Ελήστευσαν και ήχμαλώτισαν μητέρας της χώρας αυτής και επεδόθησαν εις τόσον φοβεράς αρπαγάς, ώστε αυταί να καταμαρτυρούν τα φρικτά των εγκλήματα. Εκράτησαν δε την εναντίον των αδελφών των φονικήν ορμήν μέχρι της τελικής των, όπως ήλπιζαν, νίκης εναντίον των.

Αμ. 1,12            καὶ ἐξαποστελῶ πῦρ εἰς Θαμάν, καὶ καταφάγεται θεμέλια τειχέων αὐτῆς.

Αμ. 1,12                     Δια τούτο θα εξαποστείλω φωτιάν εναντίον της πόλεώς των Θαμάν, η οποία και θα καταφάγη εκ θεμελίων τα τείχη της”.

Αμ. 1,13            Τάδε λέγει Κύριος· ἐπὶ ταῖς τρισὶν ἀσεβείαις υἱῶν Ἀμμὼν καὶ ἐπὶ ταῖς τέσσαρσιν οὐκ ἀποστραφήσομαι αὐτόν, ἀνθ᾿ ὧν ἀνέσχιζον τὰς ἐν γαστρὶ ἐχούσας τῶν Γαλααδιτῶν, ὅπως ἐμπλατύνωσι τὰ ὅρια αὐτῶν·

Αμ. 1,13                      Αυτά λέγει ο Κυριος· “δια τας τρεις ασεβείας των Αμμωνιτών, ιδιαιτέρως όμως δια την τετάρτην, δεν θα ανακαλέσω την καταδικαστικήν εναντίον των απόφασίν μου, διότι έσχιζαν τας κοιλίας των εγγύων γυναικών της περιοχής Γαλαάδ, δια να αυξήσουν ετσι τα όρια της χώρας των.

Αμ. 1,14            καὶ ἀνάψω πῦρ ἐπὶ τείχη Ῥαββάθ, καὶ καταφάγεται θεμέλια αὐτῆς μετὰ κραυγῆς ἐν ἡμέρᾳ πολέμου, καὶ σεισθήσεται ἐν ἡμέραις συντελείας αὐτῆς·

Αμ. 1,14                     Θα ανάψω φωτιάν εις τα τείχη της Ραββάθ, η οποία και θα καταφάγη εκ θεμελίων αυτήν, καθ' ον χρόνον θα ακούωνται αι πολεμικαί κραυγαί των εχθρών των. Φοβερός σεισμός θα συγκλονίση την χώραν και κατά την ημέραν εκείνην θα την συντρίψη μέχρι πλήρους καταστροφής της.

Αμ. 1,15            καὶ πορεύσονται οἱ βασιλεῖς αὐτῆς ἐν αἰχμαλωσίᾳ, οἱ ἱερεῖς αὐτῶν καὶ οἱ ἄρχοντες αὐτῶν ἐπὶ τὸ αὐτό, λέγει Κύριος.

Αμ. 1,15                      Οι δε βασιλείς της θα μεταβούν αιχμάλωτοι, μαζή δέ με αυτούς οι ιερείς των και οι άρχοντές των”, λέγει ο Κυριος. <<ΠΡΟΦΗΤΕΙΕΣ ΗΣΑ'Ι'Α-ΚΕΦ.23[Αφορά την Τύρο και την Σιδώνα τις μεγαλύτερες πόλεις του Λιβάνου,που κι αυτός με το κοίτασμα Λεβιάθαν μπαίνει στο παιχνίδι και μας έχει απασχολήσει πολλές φορές με την κόντρα Χεζμπολάχ-Ισραήλ.]Τὸ ὅραμα Τύρου.

ΟΛΟΛΥΞΑΤΕ, πλοῖα Καρχηδόνος, ὅτι ἀπώλετο, καὶ οὐκέτι ἔρχονται ἐκ γῆς Κιτιαίων· ἦκται αἰχμάλωτος. 2 τίνι ὅμοιοι γεγόνασιν οἱ ἐνοικοῦντες ἐν τῇ νήσῳ μετάβολοι Φοινίκης διαπερῶντες τὴν θάλασσαν 3 ἐν ὕδατι πολλῷ, σπέρμα μεταβόλων; ὡς ἀμητοῦ εἰσφερομένου οἱ μετάβολοι τῶν ἐθνῶν. 4 αἰσχύνθητι, Σιδών, εἶπεν ἡ θάλασσα. ἡ δὲ ἰσχὺς τῆς θαλάσσης εἶπεν· οὐκ ὤδινον οὐδὲ ἔτεκον οὐδὲ ἐξέθρεψα νεανίσκους οὐδὲ ὕψωσα παρθένους. 5 ὅταν δὲ ἀκουστὸν γένηται Αἰγύπτῳ, λήψεται αὐτοὺς ὀδύνη περὶ Τύρου. 6 ἀπέλθατε εἰς Καρχηδόνα, ὀλολύξατε, οἱ κατοικοῦντες ἐν τῇ νήσῳ ταύτῃ. 7 οὐχ αὕτη ἦν ὑμῶν ἡ ὕβρις ἀπ᾿ ἀρχῆς πρὶν ἢ παραδοθῆναι αὐτήν; 8 τίς ταῦτα ἐβούλευσεν ἐπὶ Τύρον; μὴ ἥσσων ἐστὶν ἢ οὐκ ἰσχύει; οἱ ἔμποροι αὐτῆς ἔνδοξοι, ἄρχοντες τῆς γῆς. 9 Κύριος σαβαὼθ ἐβουλεύσατο παραλῦσαι πᾶσαν τὴν ὕβριν τῶν ἐνδόξων καὶ ἀτιμάσαι πᾶν ἔνδοξον ἐπὶ τῆς γῆς. 10 ἐργάζου τὴν γῆν σου, καὶ γὰρ πλοῖα οὐκέτι ἔρχεται ἐκ Καρχηδόνος. 11 ἡ δὲ χείρ σου οὐκέτι ἰσχύει κατὰ θάλασσαν, ἡ παροξύνουσα βασιλεῖς· Κύριος σαβαὼθ ἐνετείλατο περὶ Χαναὰν ἀπολέσαι αὐτῆς τὴν ἰσχύν. 12 καὶ ἐροῦσιν· οὐκέτι οὐ μὴ προσθῆτε τοῦ ὑβρίζειν καὶ ἀδικεῖν τὴν θυγατέρα Σιδῶνος· καὶ ἐὰν ἀπέλθῃς εἰς Κιτιεῖς, οὐδὲ ἐκεῖ ἀνάπαυσις ἔσται σοι· 13 καὶ εἰς γῆν Χαλδαίων, καὶ αὕτη ἠρήμωται ἀπὸ τῶν ᾿Ασσυρίων, οὐδὲ ἐκεῖ σοι ἀνάπαυσις ἔσται, ὅτι ὁ τοῖχος αὐτῆς πέπτωκεν. 14 ὀλολύξατε, πλοῖα Καρχηδόνος, ὅτι ἀπόλωλε τὸ ὀχύρωμα ὑμῶν. 15 καὶ ἔσται ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ καταλειφθήσεται Τύρος ἔτη ἑβδομήκοντα ὡς χρόνος βασιλέως, ὡς χρόνος ἀνθρώπου· καὶ ἔσται μετὰ ἑβδομήκοντα ἔτη, ἔσται Τύρος ὡς ᾆσμα πόρνης. 16 λαβὲ κιθάραν, ρέμβευσον, πόλις πόρνη ἐπιλελησμένη· καλῶς κιθάρισον, πολλὰ ᾆσον, ἵνα σου μνεία γένηται. 17 καὶ ἔσται μετὰ τὰ ἑβδομήκοντα ἔτη, ἐπισκοπὴν ποιήσει ὁ Θεὸς Τύρου, καὶ πάλιν ἀποκατασταθήσεται εἰς τὸ ἀρχαῖον· καὶ ἔσται ἐμπόριον πάσαις ταῖς βασιλείας τῆς οἰκουμένης. 18 καὶ ἔσται αὐτῆς ἡ ἐμπορία καὶ ὁ μισθὸς ἅγιον Κυρίῳ· οὐκ αὐτοῖς συναχθήσεται, ἀλλὰ τοῖς κατοικοῦσιν ἔναντι Κυρίου πᾶσα ἡ ἐμπορία αὐτῆς φαγεῖν καὶ πιεῖν καὶ ἐμπλησθῆναι εἰς συμβολὴν μνημόσυνον ἔναντι Κυρίου.ΣΗΜ.Κιτιαίων,Κίτιο=Κύπριοι,Κύπρος.Σιδών,Τύρος-Μεγάλα λιμάνια,πόλεις του Λιβάνου]Eξαγγελία κρίσης ενάντια στην Tύρo

1 H OΡAΣH ENANTIA ΣTHN TYΡO. Ολoλύζετε, ω πλoία τής Θαρσείς επειδή, εξoλoθρεύτηκε, ώστε να μη υπάρχει σπίτι oύτε είσoδoς τoυς αναγγέλθηκε αυτό από τη γη των Kητιαίων.

2 Σιωπήστε, ω κάτoικoι τoυ νησιoύ εσύ, το οποίο γέμισαν oι έμπoρoι της Σιδώνας, αυτoί πoυ διαβαίνoυν επάνω στη θάλασσα.

3 Kαι τo εισόδημά της είναι o σπόρoς τoύ Σιώρ, τo καλoκαίρι τoύ πoταμoύ, πoυ φέρνoνται μέσα από πoλλά νερά κι αυτή έγινε τo εμπόριo των εθνών.

4 Nα ντρoπιαστείς, Σιδώνα επειδή, η θάλασσα, τo oχύρωμα της θάλασσας, μίλησε, λέγoντας: Δεν κoιλoπoνώ oύτε γεννάω oύτε ανατρέφω νέoυς oύτε μεγαλώνω παρθένες.

5 'Oταν ακoυστεί στην Aίγυπτo, θα λυπηθoύν ακoύγoντας για την Tύρo.

6 Περάστε στη Θαρσείς oλoλύξτε, κάτoικoι τoυ νησιoύ.

7 Aυτή είναι η εύθυμη πόλη σας, της oπoίας η αρχαιότητα είναι από τις παλιές ημέρες; Tα πόδια της θα τη φέρoυν μακριά για να παρoικήσει.

8 Πoιoς τo βoυλεύθηκε αυτό ενάντια στην Tύρo, αυτή πoυ διαμoιράζει στέμματα, της oπoίας oι έμπoρoι είναι ηγεμόνες, της oπoίας oι πραγματευτές είναι oι ένδoξoι της γης;

9 O Kύριoς των δυνάμεων τo βoυλεύθηκε αυτό, για να καταντρoπιάσει την υπερηφάνεια κάθε δόξας, για να εξευτελίσει κάθε ένδoξoν της γης.

10 Διαπέρνα τη γη σoυ σαν πoτάμι, ω θυγατέρα τής Θαρσείς δεν υπάρχει πλέoν δύναμη.

11 'Aπλωσε τo χέρι τoυ επάνω στη θάλασσα, έσεισε βασίλεια o Kύριoς έδωσε πρoσταγή ενάντια στη Xαναάν, για να καταστρέψoυν τα oχυρώματά της.

12 Kαι είπε: Δεν θα αγάλλεσαι πλέoν, ω παρθένα θλιμμένη, θυγατέρα τής Σιδώνας σήκω, πέρνα προς τoυς Kητιαίoυς oύτε εκεί θα έχεις ανάπαυση.

13 Δέστε, η γη των Xαλδαίων αυτός o λαός δεν υπήρχε o Aσσύριoς τoν θεμελίωσε, γι' αυτoύς πoυ κατoικoύν στην έρημo σήκωσαν τoυς πύργoυς της, ύψωσαν τα παλάτια της και την έκαναν ερείπια.

14 Ολoλύζετε, ω πλoία τής Θαρσείς επειδή, τo oχύρωμά σας ερημώθηκε.

15 Kαι κατά την ημέρα εκείνη, η Tύρoς θα λησμoνηθεί για 70 χρόνια, σύμφωνα με τις ημέρες ενός βασιλιά ύστερα, όμως, από τα 70 χρόνια θα είναι μέσα στην Tύρo σαν τραγoύδι τής πόρνης.

16 Πάρε μια κιθάρα, γύρνα ολόγυρα την πόλη, ω ξεχασμένη πόρνη, παίζε γλυκά, τραγoύδα πoλλά τραγoύδια, για να σε θυμηθoύν.

17 Kαι ύστερα από τα 70 χρόνια, o Kύριoς θα επισκεφθεί την Tύρo κι αυτή θα επιστρέψει στo μίσθωμά της, και θα παραδίνεται σε πoρνεία με όλα τα βασίλεια του κόσμου επάνω στο πρόσωπο της γης.

18 Kαι τo εμπόριό της και τo μίσθωμά της θα αφιερωθεί στoν Kύριo δεν θα θησαυριστεί oύτε θα ταμιευτεί επειδή, τo εμπόριό της θα είναι για εκείνoυς πoυ κατoικoύν μπρoστά στoν Kύριo για να τρώνε σε χoρτασμό, και να έχoυν εκλεκτά ενδύματα.>> Ολα αυτά έχουν σχέση και με προηγούμενη δημοσίευσή μου πότε θα ξεκινήσει ο πόλεμος: << Oι περισσότεροι με ρωτάνε αφού τα γεγγονότα ξεκίνησαν,γιατί δεν αναφέρεσαι στα Ελλληνοτουρκικά  ή στον πόλεμο που θα ξεκινήσει στην Συρία,στο Ιράν ή γενικότερα στην Μ.Ανατολή.Η αλήθεια είναι ότι τα γεγγονότα δεν είναι μόνο πολεμικά.Οι προφητείες αναφέρονται σε θρησκευτικά,πολιτικά,οικονομικά,τεχνολογικά και κοινωνικά θέματα.Ο πόλεμος είναι πάντα η τελευταία λύση.Για τα πολεμικά γεγγονότα τα οποία αργούν ακόμα,θα αναφέρω ενδεικτικά ότι ο άγιος Μεθόδιος Επίσκοπος Πατάρων μίλησε για την κάθοδο των Ρώσσων εις Κωνσταντινούπολη και δια την παραμονήν τους εν αυτή για 5 ή 6 μήνες.Eπειδή οι περισσότερες προφητείες είναι αναλυτικές από αυτό το σημείο και μετά υπάρχει το ερώτημα: Τι θα συμβεί προηγουμένως; Την απάντηση δίνει ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός;<<Όταν ακούσετε ότι ο πόλεμος πιάστηκε από κάτω τότε κοντά είναι.>>Οι περισσότεροι έχετε διαβάσει πολλά άρθρα περί της επεμβάσεως του ΝΑΤΟ στην Συρία ή τους βομβαρδισμούς στα πυρηνικά εργοστάσια του Ιράν.Η πολύ καλή ιστοσελίδα Hggiken.pblogs.gr. έχει δώσει και την Μαρτυρία του Μητροπολίτη Σιατίστης Αντώνιου: «Μας έλεγε, συνέχεια και πολλές φορές με στενοχώρια, τον καιρό της ευδαιμονίας:
"μεγάλη πείνα θα πέσει στην Ελλάδα, παιδί μου, μεγάλη πείνα..."
κι εμείς δυσκολευόμασταν να τον πιστέψουμε...
Τον καιρό δε που ήταν στο νοσοκομείο στα τελευταία του, μετά την τελευταία εγχείρηση που έκανε μόλις τον φέρανε στο δωμάτιο κοιτούσε απέναντι την εικόνα του Εσταυρωμένου Χριστού και έκλαιγε σαν μικρό παιδί λέγοντας με την γνωστή ταπεινότητά του :
"πώς με αξίωσες Χριστέ μου, εμένα και μου απεκάλυψες αυτά τα πράγματα!"προφανώς κάτι σοβαρό είχε δει πιο μπροστά...
Όταν τον ρωτήσαμε "τι είδες Δέσποτα;" με δυσκολία μας απάντησε γιατί είχε πρόβλημα με την φωνή του:

"όταν αρχίσει το κακό από την Συρία να αρχίσετε να προσεύχεστε!"
και το επανέλαβε πολλές φορές
"εκεί, από την Συρία όταν ξεκινήσει..." "όταν αρχίσει το κακό από την Συρία να αρχίσετε να προσεύχεστε!"

και το επανέλαβε πολλές φορές

"εκεί, από την Συρία όταν ξεκινήσει..."

εννοώντας ότι μετά θα πιάσει η μπόρα και εμάς...
 Τον ξαναρωτήσαμε "τι άλλο είδες Δέσποτα;" και μας είπε "θα σας πω μετά..." αλλά μετά εκοιμήθη...»To ερώτημα λοιπόν για το πότε θα γίνουν τα ελληνοτουρκικά απαντήθηκε.Οταν θα υπάρξει επίσημη ανακοίνωση για τον πόλεμο στην Συρία τότε έρχεται και η σειρά μας.Στο ερώτημα πότε;Aπαντά η Αγία Γραφή :[Προφητείες Ιερεμία -Κεφ.51]<<45 ΛΑΕ ΜΟΥ ΕΞΕΛΘΕΤΕ ΕΚ ΜΕΣΟΥ ΑΥΤΗΣ ΚΑΙ ΣΩΣΑΤΕ ΕΚΑΣΤΟΣ ΤΗΝ ΨΥΧΗΝ ΑΥΤΟΥ ΑΠΟ ΤΗΣ ΟΡΓΗΣ ΤΟΥ ΘΥΜΟΥ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ

46 ΜΗΠΟΤΕ  Η ΚΑΡΔΙΑ ΣΑΣ  ΧΑΥΝΩΘΗ ΚΑΙ  ΦΟΒΗΘΗΤΕ ΥΠΟ ΤΗΣ ΑΓΓΕΛΙΑΣ  ΗΤΙΣ ΘΕΛΕΙ  ΑΚΟΥΣΘΗ ΕΝ ΤΗ ΓΗ ,ΘΕΛΕΙ ΔΕ ΕΛΘΕΙ ΑΓΓΕΛΙΑ ΤΟ ΕΝ ΕΤΟΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΤΟΥΤΟ Η ΑΓΓΕΛΙΑ ΤΟ ΑΛΛΟ ΕΤΟΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑΔΥΝΑΣΤΕΙΑ ΕΝ ΤΗ ΓΗ ΕΞΟΥΣΙΑΣΤΗΣ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΕΞΟΥΣΙΑΣΤΟΥ>>.Aυτό σημαίνει ότι στο τέλος μιας χρονιάς θα γίνει επίσημη ανακοίνωση του πολέμου και μετά από αυτό το επόμενο έτος θα δωθεί επίσημα και η έναρξη του πολέμου.Γι αυτό θεωρώ πολύ πρόωρο το να γράψω για πόλεμο είτε στην Μ.Ανατολή είτε για τα ελληνοτουρκικά.>>Aν η πρώτη - αγγελία ανακοίνωση είναι ο πόλεμος στην Συρία[φέτος]τότε του χρόνου αφορά το Ιράν οπότε και θα γενικευτεί ο πόλεμος.Με το παρόν άρθρο δεν έχω σκοπό να τρομάξω ή να παρερμηνεύσω τις προφητείες αλλά να αφυπνίσω κόσμο για τα πολύ δύσκολα που αρχίζουν άμμεσα.Θα κλείσω με την παρέναιση του Γέροντα Πα'ίσιου:<< Τα πάντα διοικούνται από τον Θεό Λόγο , δεν τα διοικούν οι Αμερικανοί , ούτε οι Εβραίοι … Αυτοί επικρατούν μια φορά , διότι το επιτρέπει ο Θεός για να παιδεύει τους δικούς του .>>και το κλασικό<<Οι Κούρδοι θα κάνουν κράτος.Το Κουρδικό έχει ήδη δρομολογηθεί....>>

Το κήρυγμα της Κυριακής: Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού

Του Αρχιμανδρίτου Παϊσίου Λαρεντζάκη
Ιεροκήρυκος της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Κρήτης

Εορτάζει η Εκκλησία μας σήμερα την παγκόσμιο Ύψωση του τιμίου και ζωοποιού Σταυρού, ο οποίος, κατά τον ιερό υμνογράφο, προτρέπει όλη τη κτίση να ανυμνήσει «τό πάθος τό ἂχραντο τοῦ ἐν αὐτῷ ὑψωθέντος», του Σωτήρα μας Χριστού, ο οποίος με το να θανατώσει πάνω σ’ αυτόν «τόν ἡμᾶς κτείναντα», τον διάβολο, «νεκρωθέντας ἀνεζώωσε, καί κατεκάλλυνε, καί εἰς οὐρανούς πολιτεύεσθαι, ἠξίωσεν ὡς εὐσπλαγχνος, δι’ ὑπερβολήν ἀγαθότητος».
Τιμούμε και προσκυνούμε τον Τίμιο Σταυρό του Χριστού, και ενθυμούμαστε το Πάθος Του και την σταύρωσή Του. Τιμούμε και προσκυνούμε τον Σταυρό εξαιτίας του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, που εκουσίως σταυρώθηκε για να παράσχει σε όλους μας την λύτρωση από τα δεσμά του θανάτου, την ευκαιρία της συγγνώμης και την προοπτική της Αναστάσεως.
 Πώς είναι δυνατόν να μη συγκινηθούμε βλέποντας την άπειρο αγάπη του Θεού προς τον άνθρωπο; Πώς είναι δυνατόν να μη θαυμάσουμε, όταν ολόκληρη η κτίση έφριξε μπροστά στο εκούσιο Πάθος του Κυρίου μας, στις μαστιγώσεις, στα ραπίσματα, στο ακάνθινο στεφάνι, στον σταυρό, στη λόγχη και στον θάνατο του Θεανθρώπου; Οι άγγελοι έφριξαν, ο ήλιος σκοτείνιασε, η γη εσείσθη, τα μνήματα ανοίχτηκαν, οι ρωμαίοι στρατιώτες εθαύμασαν, και εμείς εν κατανύξει ψυχής προσκυνούμε και τιμούμε τον Σταυρό του Κυρίου μας, που έγινε από όργανο καταδίκης το Ξύλον της Ζωής, το όπλο κατά του Διαβόλου και το φάρμακο ενάντια στον πνευματικό θάνατο.
Ο σταυρικός θάνατος είναι το Πάσχα της Καινής Διαθήκης. Ο σταυρικός θάνατος είχε αποτέλεσμα όχι γιατί πέθανε κάποιος αθώος, αλλά γιατί εκείνος που πέθανε ήταν ο σαρκωμένος Κύριος.
Υμνούμε και δοξάζουμε «τό μακάριον ξύλον», που πάνω σ’ αυτό πέθανε ο Βασιλεύς της Δόξης, για να σκορπίσει αιώνια ζωή σ’ ολόκληρη την κτίση. Ο Σταυρός του Χριστού είναι το κορύφωμα μαζί και το κλειδί της ευαγγελικής ιστορίας. Η Εκκλησία μας ψάλλει τη δύναμη του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού: «Ἡ ἀήττητος καί ἀκατάλυτος καί θεία δύναμις τοῦ τιμίου καί ζωοποιοῦ Σταυροῦ μή ἐγκαταλείπῃς ἡμᾶς τούς ἀμαρτωλούς».
Οι Πατέρες της Εκκλησίας κάνουν έναν σοφό παραλληλισμό: Όπως το ξύλο της γνώσεως έγινε αιτία για την καταδίκη του Αδάμ, έτσι το ξύλο του Σταυρού γίνεται η απαρχή της σωτηρίας μας. Και για τον λόγο αυτό ο Σταυρός είναι το καύχημα και το τρόπαιο όλων των χριστιανών. Ο Σταυρός, σύμφωνα και με έναν υπέροχο ύμνο της Εκκλησίας είναι ο φύλακας της οικουμένης, είναι το κόσμημα της Εκκλησίας, είναι το στήριγμα των πιστών, είναι η δόξα των Αγγέλων και των δαιμόνων το τραύμα. Η ιστορία της Εκκλησίας μας έχει πολλά παραδείγματα να μάς υποδείξει από τη ζωή των Αγίων, όπου με μόνο το σημείο του σταυρού έγιναν μέγιστα θαύματα, και θεραπείες ασθενών, και εξορίες δαιμόνων. Αλλά και πολλές φορές, με μόνο το σημείο του σταυρού, οι άγιοι διασώθηκαν και έμειναν αλώβητοι από σαρκοβόρα θηρία ή από δηλητήρια που έδιναν στους μαθητές του Χριστού οι διάφοροι κατά καιρούς εχθροί της πίστεώς μας.
Ο Σταυρός επομένως του Κυρίου μας, ο ποτισμένος με το αίμα του σαρκωθέντος Υιού και Λόγου του Θεού, αλλά ακόμη και ο σταυρός που φέρουμε στο λαιμό μας και αυτό ακόμη το σημείο του σταυρού που κάνουμε με πίστη και ευλάβεια, έχει μεγάλη δύναμη και παρέχει μέγιστες ωφέλειες για κάθε πιστό χριστιανό. Γι’ αυτό και η Εκκλησία τον προβάλλει και τον υψώνει ενώπιον μας, και μάς προσκαλεί όλους να προσέλθουμε και να τον προσκυνήσουμε με δέος και με πίστη, και να αγιασθούμε από τον Τίμιο Σταυρό.
Για τον λόγο αυτό ας προσέλθουμε όχι μόνο με πίστη, αλλά και με κατάνυξη ψυχής. Ας προσέλθουμε με αγάπη στην καρδιά μας προς τον Θεό και προς τον πλησίον, ώστε να ελκύσουμε την χάρη, το έλεος και την αγάπη του Θεού και την συγχώρεση των αμαρτιών μας. Ας προσέλθουμε με καθαρή καρδιά, μακριά από πονηρούς λογισμούς, έξω από κάθε κακία, αφού διώξουμε από την καρδιά μας μίσος, ή ζήλεια, ή αντιπάθεια κατά του πλησίον, ή θυμό ή οργή ή κάθε επιθυμία που αντιστρατεύεται στην εντολή της Αγάπης και σε ότι ο Σταυρός του Χριστού εκπροσωπεί.
Αν επιθυμούμε πράγματι η προσκύνηση του Σταυρού να είναι για εμάς αφορμή αγιασμού και σωτηρίας, ας προσπαθήσουμε να γίνουμε μιμητές του Χριστού στην αγάπη, στη συγγνώμη, στην αυτοθυσία.
Ας ανοίξουμε κι εμείς τα χέρια μας, κι ας αγκαλιάσουμε τον πλησίον, τον κάθε συνάνθρωπό μας, κι ας απορρίψουμε από την καρδιά μας το πνεύμα της ατομικότητας, του εγωισμού και της αποξένωσης από τους συνανθρώπους μας. Αντί να ζητάμε πώς θα πάρουμε, ας αναζητούμε πώς θα προσφέρουμε γύρω μας, αυθόρμητα και ανιδιοτελώς, όπως έπραξε ο Σωτήρας και Λυτρωτής του κόσμου.
Ο Σταυρός του Κυρίου υπενθυμίζει σε όλο τον κόσμο και στο καθένα από μας ότι, όταν διαλέξουμε τον Σταυρό ως τρόπο της ζωής μας, ως πολίτευμα του εκκλησιαστικού μας βίου, τότε έχουμε και την Ανάσταση. Τότε έχουμε την αληθινή μας ελευθερία, την αληθινή ανάπαυσή μας μέσα στην αγάπη του Θεού και την αγάπη των αδελφών μας, την αληθινή ειρήνη της ψυχής. Και όταν περιστάσεις και θλίψεις και ανάγκες ποικίλες μας κυκλώνουν, υψώνουμε τα μάτια της ψυχής μας και ατενίζουμε με πίστη τον Σταυρό του Χριστού μας. Και με ελπίδα προχωράμε. Σταυρωμένοι και αναστημένοι. Συσταυρωμένοι και συναναστημένοι με τον Ιησού Χριστό.
Ας υψώσουμε και τα δικά μας βλέμματα επάνω στο Γογλοθά, επάνω στον Τίμιο Σταυρό και ας ψάλλουμε μέσα από την καρδιά μας, με πίστη και ελπίδα: «Σταυρέ τοῦ Χριστοῦ, σῶσον ἡμᾶς τῆ δυνάμει σου». «Μνήσθητί μου, Κύριε, ἐν τῇ βασιλείᾳ Σου»

Οσίου Θεοφάνους του Εγκλείστου "Πώς γίνεται μέσα στην καρδιά μας η Ύψωση του Τιμίου Σταυρού."

 

Οσίου Θεοφάνους του Εγκλείστου

 «Τον 7ο αιώνα υψώθηκε πανηγυρικά ο τίμιος Σταυρός στα Ιεροσόλυμα, για να τον δει και να τον προσκυνήσει όλος ο λαός.*
Εκείνου του γεγονότος ανάμνηση είναι η τελετή της υψώσεως του Σταυρού, που γίνεται κάθε χρόνο, στις 14 Σεπτεμβρίου, στους ενοριακούς και μοναστηριακούς ναούς. Αυτή η Ύψωση, όμως, είναι εξωτερική. Υπάρχει, θα λέγαμε, και μια πνευματική Ύψωση του Σταυρού που συντελείται μέσα στην καρδιά του ανθρώπου.
Πότε; Όταν κάποιος σταθερά αποφασίζει να αυτοσταυρωθεί, νεκρώνοντας τα πάθη του. Όποιος δεν το κάνει, δεν είναι αληθινός Χριστιανός. Το λέει ξεκάθαρα ο απόστολος: «Οι του Χριστού την σάρκα εσταύρωσαν συν τοις παθήμασι και ταις επιθυμίαις» (Γαλάτας 5, 24). Όσοι, δηλαδή, είναι του Χριστού, έχουν σταυρώσει τον αμαρτωλό εαυτό τους μαζί με τα πάθη και τις επιθυμίες του. 
Οι Χριστιανοί, λοιπόν, υψώνουν μέσα τους αυτόν τον Σταυρό και τον κρατούν υψωμένο σε όλη τους τη ζωή. Έτσι είναι, άραγε; Ο καθένας ας ρωτήσει τη συνείδησή του. Και μακάρι να μην πάρει την απάντηση· «Εσύ κάνεις τα σαρκικά σου θελήματα και υπακούεις στις επιθυμίες σου. Ο σταυρός σου δεν είναι υψωμένος, αλλά ριγμένος στο λάκκο των παθών, όπου σαπίζει από την καταφρόνια και την αμέλειά σου».
Μετά την αποκαθήλωση του νεκρού σώματος του Χριστού, ο τίμιος Σταυρός έμεινε στο Γολγοθά. Οι Ιουδαίοι τον πήραν και τον έριξαν σε ένα σκουπιδόλακκο.
Μετά την Ανάσταση του Κυρίου, πάλι, δεν δίστασαν να επιχώσουν με πέτρες και χώματα τον Πανάγιο τάφο Του, για να τον εξαφανίσουν.
Τέλος, όταν οι Ρωμαίοι κυρίευσαν την επαναστατημένη Ιερουσαλήμ, το 70, κατέσκαψαν και ισοπέδωσαν όλη την πόλη και τα περίχωρά της. Και αργότερα, κατά την ανοικοδόμησή της, στον τόπο όπου πρώτα ήταν ο Πανάγιος τάφος, με υποκίνηση του εχθρού, έχτισαν ναό της Αφροδίτης, της ειδωλολατρικής θεάς της ασέλγειας.
Κάτι παρόμοιο γίνεται και με τον εσωτερικό σταυρό μας. Όταν ο εχθρός κυριεύσει και κατασκάψει τη νοητή Ιερουσαλήμ, την ψυχή μας, ο Σταυρός αυτός γκρεμίζεται από τον καρδιακό Γολγοθά στο σπουπιδόλακκο των αμαρτωλών επιθυμιών και ηδονών. Στη θέση του τότε βάζουμε και προσκυνάμε το είδωλο της Αφροδίτης, ώσπου να μας επισκεφτεί η Θεία Χάρη, αν βέβαια μετανοήσουμε ειλικρινά, η οποία θα τσακίσει το είδωλο της αμαρτίας και θα υψώσει μέσα μας το Σταυρό της νεκρώσεως των παθών» (Από το βιβλίο, «Χειραγωγία στην πνευματική ζωή»).
Σημείωση
* Ο Πέρσης βασιλιάς Χοσρόης Β’ (590- 628), που κατέλαβε την Αγία Πόλη το 614, άρπαξε το τίμιο Ξύλο και το μετέφερε στην Περσία. Δεκατέσσερα χρόνια αργότερα ο αυτοκράτορας Ηράκλειτος (610- 641) νίκησε τους Πέρσες και πήρε πάλι το Σταυρό. Στις 14 Σεπτεμβρίου του 628 τον έφερε στο ναό της Αναστάσεως των Ιεροσολύμων, όπου τον ύψωσε ο πατριάρχης άγιος Ζαχαρίας (609- 631). Από τότε επικράτησε σε Ανατολή και Δύση η εορτή της Υψώσεως του τιμίου Σταυρού ως λαμπρή πανήγυρη.
πηγή

Εις την ύψωση του Τιμίου Σταυρού

Ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός σε ομιλία του για τον Σταυρό θα αναφέρει: «Ο σταυρός είναι το τρόπαιο του Χριστού, που έγινε βέβαια μία φορά, αλλά τρέπει πάντοτε σε φυγή τους δαίμονες. Πράγματι που είναι τα είδωλα και οι μάταιοι φόνοι των ζώων; Πού είναι οι ναοί και η φωτιά της δυσεβείας; Σβήστηκαν όλα από ένα άγιο αίμα και γκρεμίστηκαν, και μένει ο σταυρός η πολυδύναμη δύναμη, αόρατο βέλος, άυλο φάρμακο, παυσίπονο πλήγμα, δόξα γεμάτη όνειδος· ώστε, κι αν μύρια άλλα διηγηθώ για τον Χριστό, κι αν καταπλήξω τον ακροατή μου διηγούμενος μύρια θαύματα, δεν καυχιέμαι τόσο για εκείνα, όσο για τον σταυρό».

Ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς στην ομιλία του στον Τίμιο και Ζωοποιό Σταυρό λέγει: «Να ακολουθεί ο πιστός τον Χριστό σημαίνει να ζει κατά το ευαγγέλιό του παρουσιάζοντας κάθε αρετή και ευσέβεια. Να απαρνείται τον εαυτό του αυτός που θέλει να ακολουθήσει και να σηκώσει τον σταυρό του, σημαίνει να μη λυπάται τον εαυτό του, όταν το απαιτεί ο καιρός, αλλά να είναι έτοιμος για τον ατιμωτικό θάνατο υπέρ της αρετής και της αληθείας των θείων δογμάτων. Τούτο δε, το να αρνηθεί κανείς τον εαυτό του και να παραδοθεί σε εσχάτη ατιμία και θάνατο, αν και είναι μέγα και υπερφυές, δεν είναι παράλογο· διότι οι βασιλείς της γης δεν θα εδέχονταν ποτέ, όταν μάλιστα μεταβαίνουν σε πόλεμο, να τους ακολουθήσουν άνθρωποι που δεν είναι έτοιμοι να πεθάνουν για αυτούς. Πού είναι το αξιοθαύμαστο, εάν και ο βασιλεύς των ουρανών τέτοιους ακολούθους ζητεί προς αντιμετώπιση του κοινού εχθρού του γένους».

Ο άγιος Ιγνάτιος Μπριαντσανίνωφ λέγει ότι «Για κάθε άνθρωπο “ο σταυρός του” είναι οι θλίψεις και οι οδύνες της επίγειας ζωής, θλίψεις και οδύνες προσωπικές. Για κάθε άνθρωπο “ο σταυρός του” είναι οι αμαρτωλές αδυναμίες και τα πάθη, προσωπικά επίσης. Με ορισμένα από αυτά γεννιέται, ενώ άλλα τα αποκτά στην πορεία της επίγειας ζωής του. Ο Σταυρός του Χριστού είναι η διδασκαλία του Χριστού. Μάταιος και ατελέσφερος ο σταυρός, όσο βαρύς κι αν είναι, που σηκώνουμε, ακολουθώντας τον Χριστό, αν δεν μεταβληθεί σε Σταυρό του Χριστού. Για τον μαθητή του Χριστού “ο σταυρός του” γίνεται Σταυρός του Χριστού. Ο μαθητής του Χριστού σηκώνει ορθά τον σταυρό του, όταν παραδέχεται ότι οι θλίψεις είναι απαραίτητες για την μεταμόρφωσή του, την ομοίωσή του με τον Χριστό και την σωτηρία του. Η καρτερική άρση του σταυρού σου είναι η καθαρή θέαση και επίγνωση της αμαρτωλότητάς σου. Σε αυτή την επίγνωση δεν υπάρχει αυταπάτη. Απεναντίας, αν ομολογείς πως είσαι αμαρτωλός, αλλά βαρυγκωμάς για τον σταυρό σου, αποδεικνύεις πως έχεις επιφανειακή γνώση της αμαρτωλότητάς σου».

Ο άγιος Νικόλαος Καβάσιλας σε λόγο του σημειώνει: «Γιατί δεν συμμετέχουμε και στις πληγές και τον θάνατο του Κυρίου. Αλλά μόνος Του σήκωσε αυτόν τον αγώνα, και, όταν επρόκειτο να στεφανωθεί, τότε μας έκανε κοινωνούς Του. Είναι και αυτό χαρακτηριστικό της άρρητης φιλανθρωπίας Του και μάλιστα όχι παράλογο και ανακόλουθο. Γιατί μετά τον Σταυρό ενωθήκαμε με τον Χριστό. Πριν τον θάνατό Του δεν είχαμε τίποτε κοινό μαζί Του. Εκείνος ήταν Υιός, και μάλιστα αγαπητός. Εμείς ελεεινοί και δούλοι και εχθροί κατά το φρόνημα. Όταν όμως πέθανε και δόθηκε το λύτρο και καταστράφηκε το δεσμωτήριο του διαβόλου, τότε αποκτήσαμε την ελευθερία και την υιοθεσία και γίναμε μέλη της μακαρίας εκείνης Κεφαλής. Από τον Σταυρό και έπειτα γίνονται και δικά μας όσα ανήκουν στην Κεφαλή».

Ο άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς ερμηνεύοντας στην επιστολή προς Φιλιππησίους “τους εχθρούς του σταυρού του Χριστού” γράφει: «Αντίθετα στην ζωή εν Χριστώ στέκει η ζωή χωρίς τον Χριστό και ενάντια στο Χριστό. Αυτή ζουν οι αντίπαλοι του Χριστού, “οι εχθροί του Χριστού”. Μπορούν να υπάρχουν τέτοιοι; Μα ο σταυρός του Χριστού είναι η σωτηρία του κόσμου από τον θάνατο, από την αμαρτία, από τον διάβολο, από την κόλαση. Ο σταυρός είναι η “δύναμη του Θεού” και η δόξα του Θεού, γι’ αυτό είναι και ανθρώπινη δόξα και δύναμη. Ο σταυρός του Χριστού είναι θεμέλιο της νέας ζωής, της αιώνιας ζωής, θεμέλιο όλου του ευαγγελίου και της πίστης και της ελπίδας. Ναι, είναι η δύναμη του Θεού, με την οποία οι άνθρωποι νικούν όλους τους θανάτους, όλες τις αμαρτίες, όλα τα κακά. Και το ότι υπάρχουν άνθρωποι ενάντιοι στο σταυρό, τούτο είναι αξιοθρήνητο. Και οι εχθροί του σταυρού του Χριστού είναι πρωτίστως εχθροί του εαυτού τους, αλλά και των άλλων».
………………………………………………………………………………..
1. Ι. Δαμασκηνού Ε.Π.Ε. τομ. 9 σελ.79
2. Γρηγ. Παλαμά Ε.Π.Ε. τομ. 9 σελ. 307
3. Αγ. Ιγνατίου Μπριαντσανίνωφ Ασκητικές Εμπειρίες Β΄ σελ. 95
4. Περί της εν Χριστώ ζωής Αγ. Νικολάου Καβάσιλα Εκδ. Ιερού Ησυχ. Ευαγγελιστής Ιωάννης Θεολόγος Σουρωτή Θεσ\νίκης σελ. 39
5.Αγ. Ιουστίνου Πόποβιτς, Ερμηνεία της προς Φιλιππησίους επιστολής Εκδ. Εν πλω σελ. 163.

Ὁ Σταυρὸς τοῦ Κυρίου - Μητροπολίτης Νικοπόλεως καί Πρεβέζης Μελέτιος

 

Ὁ Σταυρὸς τοῦ Κυρίου μας εἶναι γιὰ μᾶς κάτι τὸ τόσο συνηθισμένο. Ὅλο αὐτὸν βλέπομε μπροστά μας. Ὅλο γι’ αὐτὸν μιλᾶμε. Ὅλο τὸν κάνομε.

Ὅμως. Τί εἶναι ὁ Σταυρός; Ποιὰ ἡ σημασία Του γιά μᾶς; Ποιὰ ἡ σημασία Του γιὰ τὸν ἴδιον τὸν Κύριον Ἰησοῦν καὶ τὸν ἄναρχον πανάγαθον Πατέρα καὶ τὸ ἅγιον Πνεῦμα;

Τὰ ἐρωτήματα αὐτὰ δὲν εἶναι τυχαῖα. Καὶ ἡ ἀπάντησις σ’ αὐτὰ δὲν εἶναι κάτι τὸ ἀδιάφορο. Εἶναι ζήτημα σωτηρίας. Π.χ. Εἶναι δυνατόν, ὅταν δύο λένε γιὰ τὸν Σταυρό: ὁ ἕνας ὅτι εἶναι ἡ δόξα τοῦ Χριστοῦ καὶ τῶν Χριστιανῶν, ὁ ἄλλος ὅτι εἶναι μυσαρὸς καὶ δαιμονικὸς (ἰεχωβίτες) νὰ εἶναι καὶ οἱ δύο εὐάρεστοι στὸ Θεό; Πρῶτο βῆμα γιὰ τὴν σωτηρία δὲν εἶναι ἡ ὁποιαδήποτε πίστις, ἀλλὰ ἡ ὀρθὴ πίστις. Ἡ μὴ ὀρθὴ πίστις βλασφημεῖ καὶ ὑβρίζει τὸν Θεόν, καὶ ὅσοι τὴν ἔχουν εἶναι θεοστυγεῖς καὶ θεομίσητοι, ἔστω καὶ ἂν κάνουν ἔργα θαυμάσια καὶ ἔχουν μεγάλην θυσίαν.

Ἀλλὰ ἂς ἰδοῦμε:

Α: Τί εἶναι ὁ Σταυρός;

Ὄχι βέβαια ὅ,τι ὁ καθένας φαντάζεται. Αὐτὸ ποὺ φανταζόμεθα εἶναι φαντασιοπληξία μας. Ἡ ἀλήθεια μᾶς παρεδόθη ἀπὸ τὸν Κύριον, τοὺς Ἀποστόλους καὶ τοὺς Πατέρας.

Πηγὴ τῆς Σοφίας, πηγὴ τῆς Ἀληθείας, ἡ μᾶλλον ἡ Σοφία καὶ ἡ Ἀλήθεια εἶναι ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός.

Ὁ Κύριος λοιπὸν νοσταλγοῦσε τὸν Σταυρόν. Ἔλεγε μὲ ἀδημονία «βάπτισμα ἔχω βαπτισθῆναι καὶ πῶς συνέχομαι ἕως οὗ τελεσθῇ αὐτό». (Λουκ. 12,50). Γι’ αὐτὸ ἐνοσταλγοῦσε τὸν Σταυρόν; Γιὰ δύο λόγους: Ἐπειδὴ ἦταν σωτηρία τοῦ κόσμου. Καὶ ἐπειδὴ ἦταν γιὰ τὸν Ἴδιον δόξα καὶ ὕψωσις. Ὅταν ἔφθασε ἡ ὥρα νὰ Σταυρωθῆ, ὁ Κύριος εἶπε· « Ἐλήλυθεν ἡ ὥρα, ἵνα δοξασθῇ ὁ Υἱὸς τοῦ Ἀνθρώπου» ( Ἰωάν. 12,16). Πῶς θὰ δοξαζόταν; Μὲ τὸν θάνατόν Του καὶ τὸν Σταυρόν Του: Ὁ θάνατος ἁπλῶς ἦταν ἡ δόξα τοῦ Χριστοῦ; Ὄχι, ἀλλὰ ὁ θάνατός Του στὸν Σταυρό: Συνεπῶς: Δόξα Του, ὄργανον τῆς δόξης Του καὶ σημεῖον τῆς δόξης Του εἶναι ὁ Σταυρός. Καὶ πράγματι ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος παρατηρεῖ: «Δόξαν ἔλεγε τὸν Σταυρόν».

Ἂς ἰδοῦμε τώρα τί δόξα ἦταν γιὰ τὸν Χριστὸν ὁ Σταυρός.

Τί ἦταν ὁ Χριστός; Φῶς ἐκ Φωτός, Θεὸς ἀληθινὸς ἐκ Θεοῦ ἀληθινοῦ, ὁμοούσιος τῷ Πατρί. Ὁ ἕνας τῆς Τριάδος. Ὁ Θεὸς τῆς δόξης. Ὁ ἀπόστολος Παῦλος λέγει γιὰ τοὺς Ἑβραίους: «Τὸν Κύριον τῆς δόξης ἐσταύρωσαν» (Α' Κορ. 2,8). Τὸν Κύριον τῆς δόξης: θὰ ἐρωτήση κανεὶς μὲ τὸ δίκιο του: Καλά, μὰ μπορεῖ νὰ δοξασθῆ, περισσότερο ἀκόμη ὁ Κύριος τῆς δόξης; Ὑπάρχει γι’ Αὐτὸν αὔξησι δόξης καὶ προσθήκη δόξης; Ἡ ἀπάντησις εἶναι: ὄχι. Καὶ ὅμως ὁ Σταυρὸς εἶναι γιὰ τὸν Χριστὸν δόξα. Πῶς; Ἀπαντῶ: Μπορεῖ μία γυναίκα νὰ εἶναι καὶ μητέρα καὶ παρθένος; Ὄχι. Καὶ ὅμως ἡ Παναγία ἦτο. Μπορεῖ ἕνας ἄνθρωπος νὰ εἶναι ταυτόχρονα καὶ νεκρὸς καὶ ζωντανός; Ὄχι. Καὶ ὅμως ὁ Χριστὸς ὅταν εὑρίσκετο «νεκρὸς» στὸν τάφο, ὄχι ἁπλῶς ἦταν ζωντανὸς ἀλλὰ καὶ ζωοδότης· καὶ ὁ τάφος του ζωοδόχος, ὄχι «πτωματοδόχος».

Συνεπῶς ὁ Σταυρὸς εἶναι δόξα τοῦ Κυρίου μας. Καὶ συνεπῶς δόξα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ ἁγίου Πνεύματος, τοῦ ἑνὸς καὶ μόνου ἀληθινοῦ Θεοῦ μας.


Β: Ὁ Σταυρὸς ὅμως δὲν εἶναι μόνον δόξα γιὰ τὸν Κύριόν μας τὸν ἴδιον. Εἶναι καὶ τὸ ὄργανον τῆς φανερώσεως τῆς δόξης Του στὸν κόσμον.

Ποιὰ εἶναι ἡ μεγαλύτερη φανέρωσις τῆς δόξης τοῦ Χριστοῦ στὸν κόσμον; Ἡ εὐσπλαγχνία Του. Τὸ ἔλεός Του. Πῶς μᾶς ἐδόθησαν; «Ἰδοὺ γὰρ ἦλθε διὰ τοῦ Σταύρου χαρὰ ἐν ὅλῳ τῷ κόσμῳ». Διὰ τοῦ Σταυροῦ ἡ καταλλαγή. Διὰ τοῦ Σταυροῦ ἡ συγχώρησις. Διὰ τοῦ Σταυροῦ ἡ υἱοθεσία. Διὰ τοῦ Σταυροῦ τὸ ἅγιον Πνεῦμα. Τὰ πάντα διὰ τοῦ Σταυροῦ. Γι’ αὐτὸ τὴν ἡμέρα τῆς χαρᾶς τῆς Ἀναστάσεως λέγομε: «Ἰδοὺ γὰρ ἦλθε διὰ τοῦ Σταυροῦ χαρὰ ἐν ὅλῳ τῷ κόσμω» «Σταυρὸν ὑπομείνας δι' ἡμᾶς θανάτῳ θάνατον ὤλεσε».

Διὰ τοῦ Σταυροῦ ἦλθε ἡ χάρις καὶ ἡ δωρεὰ τοῦ Θεοῦ. Διὰ τοῦ Σταυροῦ καὶ διανέμεται.

Ἂς ἰδοῦμε πῶς.

Στὴν ἁγία Γραφὴ ὁ Σταυρὸς ὀνομάζεται «σφραγὶς» καὶ «σημεῖον τοῦ Υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου».

Σφραγίδα τοῦ Χριστοῦ εἶναι τὸ σημεῖον τοῦ Σταυροῦ. Καὶ ἐπειδὴ εἶναι σφραγίδα τοῦ Παντοδυνάμου, εἶναι καὶ αὐτὴ παντοδύναμη, φρίκη καὶ τρόμος τῶν δαιμόνων. Ὅπως λέγει ἡ ἀποκάλυψις (κεφ. 7,2 καὶ 9,4) ὅσοι ἔχουν τὴν σφραγίδα τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἀπρόσβλητοι ἀπὸ τὸν Διάβολον.

Ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ μεταδίδεται μὲ τὸ σημεῖο τοῦ Σταυροῦ, ποὺ κάνει ὁ ἱερεὺς ἐπάνω στὸ ἁγιαζόμενο. Στὰ λειτουργικὰ βιβλία τῆς Ἐκκλησίας μας, παντοῦ, εἰς ὅλα τους ἀνεξαιρέτως μπορεῖ νὰ εἰπῆ κανεὶς τὰ σημεῖα, ἡ εὐλογία τοῦ ἱερέως ὀνομάζεται «σφραγίς». Καὶ ὅπως ξέρομε ἡ εὐλογία τοῦ ἱερέως εἶναι πάντοτε ἕνας «σταυρός».

Ἂς πάρωμε ἕνα μόνον παράδειγμα.

Ἡ πρώτη εὐχὴ ποὺ παίρνει ὁ ἄνθρωπος εἶναι «εὐχὴ εἰς τὸ κατασφραγίσαι βρέφος τῇ ὀγδόῃ ἡμέρᾳ μετὰ τὴν γέννησιν αὐτοῦ». Τότε ὁ ἱερεὺς «σφραγίζει τὸ μέτωπον τοῦ βρέφους» λέγων τὴν εὐχήν: «Κύριε, ὁ Θεὸς ἡμῶν, σημειωθήτω ὁ Σταυρὸς τοῦ μονογενοῦς Σου Υἱοῦ ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτοῦ κ.λ.π., ἵνα κατὰ τὰς ἐντολὰς Σου πολιτευσάμενος καὶ φυλάξας τὴν σφραγίδα ἄθραυστον τύχῃ τῆς μακαριότητος τῶν ἐκλεκτῶν σου».

Τὴν σφραγίδα τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ ὁ Διάβολος δὲν μπορεῖ νὰ τὴν θραύση. Ἀτυχῶς τὴν θραύομε ἐμεῖς μὲ τὶς ἁμαρτίες μας.

Δὲν πρέπει νὰ κουραζώμεθα νὰ λέμε τὰ ἴδια πράγματα, ὅταν εἶναι ἡ θεία σοφία.

Ὁ Σταυρὸς εἶναι ἡ δόξα τοῦ Χριστοῦ. Ὅμως ἡ δόξα τοῦ Χριστοῦ δὲν εἶναι μία «ἀφηρημένη ἔννοια». Εἶναι δύναμις. Ἡ ἴδια θεία παντοδυναμία. Θυμηθῆτε τὰ λόγια τῆς Γραφῆς: «Τῷ πλήθει τῆς δόξης σου συνέτριψας τοὺς ὑπεναντίους» (Ἐξόδου 15,7).

Ἄρα ὁ Σταυρὸς τοῦ Χριστοῦ, σφραγίδα Του, εἶναι δύναμις γιά μᾶς καὶ συντριβὴ τοῦ διαβόλου. «Σταυρὸς ὁ φύλαξ πάσης τῆς Οἰκουμένης. Σταυρὸς ἡ ὡραιότης τῆς Ἐκκλησίας. Σταυρὸς βασιλέως τὸ κραταίωμα. Σταυρὸς πιστῶν τὸ στήριγμα. Σταυρὸς ἀγγέλων ἡ δόξα καὶ τῶν δαιμόνων τὸ τραῦμα».


Γ: Ἀκόμη ὅμως ὁ Σταυρὸς εἶναι τὸ «σημεῖον τοῦ Υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου» (Ματθ. 24,30). Τὸ σημεῖον ποὺ τὴν ἡμέρα τῆς Δευτέρας Παρουσίας θὰ φανῆ στὸν Οὐρανὸν γιὰ νὰ ἐξέλθουν οἱ πιστοὶ εἰς ἀπάντησιν τοῦ ἐρχομένου Νυμφίου καὶ Βασιλέως.

«Σημεῖον» σημαίνει σημάδι, σημαία, σύνθημα. Καὶ πράγματι. Ὁ Σταυρὸς εἶναι ἡ σημαία τῆς βασιλείας τοῦ Χριστοῦ. Στολίζει τὶς Ἐκκλησίες, τὶς εἰκόνες, τὰ σπίτια, τὰ στήθη μας, κάθε τι ποὺ εἶναι τοῦ Χριστοῦ.

Ὁ Σταυρὸς εἶναι τὸ σημάδι, ἀπὸ τὸ ὁποῖον οἱ πιστοὶ γνωρίζουν τὸν Χριστὸν καὶ Θεόν τους, ὁ Χριστὸς τοὺς δούλους του, οἱ πιστοὶ ἀναγνωρίζουν ὁ ἕνας τὸν ἄλλον.

Λοιπόν. Ἔχω τὸν σταυρόν, ἡ κάνω τὸν σταυρόν μου σημαίνει δίνω μαρτυρία σὲ ὅλον τὸν κόσμο ἀπὸ τὸν Κύριον καὶ Παμβασιλέα καὶ Σωτήρα μου μέχρι καὶ τοῦ χειρότερου ἐχθροῦ του, τοῦ διαβόλου, ὅτι εἶμαι μέλος τῆς βασιλείας Του, Χριστιανὸς Ὀρθόδοξος.

Ὁποῖος δὲν κάνει τὸν σταυρό του, δὲν ἔχει καμμία σχέσι μὲ τὴν βασιλεία τοῦ Χριστοῦ.

Οἱ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοὶ ἀκολουθοῦν τὸν ἅγιον ἀπόστολον Παῦλον ποὺ ἔλεγε: «Ἐμοὶ μὴ γένοιτο καυχᾶσθαι εἰ μὴ ἐν τῷ Σταυρῷ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ» (Γαλ. 6,14). Δηλ. δὲν ἤθελε νὰ ἔχη καμμία ἄλλη καύχησι, ἐκτὸς ἀπὸ τὸν Σταυρόν.

Καὶ ὅμως μερικοὶ μισοῦν τὸν Σταυρὸν τοῦ Χριστοῦ. Ποῖοι; Οἱ αἱρετικοὶ καὶ ἰδίως οἱ χιλιασταί. Ποιὸ εἶναι τὸ κατάντημά τους ἐξ αἰτίας αὐτοῦ;

Ἂς ἀφήσωμε νὰ μᾶς τὸ περιγράψη ὁ ἅγιος Ἀπόστολος Παῦλος. «Ὁ λόγος ὁ τοῦ Σταυροῦ, λέγει, τοῖς μὲν ἀπολλυμένοις μωρία ἐστὶ τοῖς δὲ σωζομένοις, ἡμῖν, δύναμις Θεοῦ ἐστιν» (Α' Κορ. 1,18). Τί θεωροῦν τὸν Σταυρὸν οἱ αἱρετικοί; Μωρίαν καὶ μίασμα· τί εἶναι; ἀπολλυμένοι, χαμένοι, παγιδευμένοι τοῦ Διαβόλου, κατηραμένοι. Τί εἶναι γιὰ μᾶς τοὺς Ὀρθοδόξους ὁ Σταυρός; Δύναμις. Τί εἴμεθα ἐμεῖς; Σωζόμενοι.

Ἄλλο ἕνα ἀκόμη. Ὁ ἀπόστολος Παῦλος ἔγραφε στοὺς Φιλιππησίους:
Πολλοὶ δὲν βαδίζουν καλά. Σᾶς μίλησα πολλὲς φορὲς γι’ αὐτοὺς «νῦν δὲ καὶ κλαίων λέγω, ὅτι εἶναι ἐχθροί τοῦ Σταυροῦ τοῦ Χριστοῦ, ὧν τὸ τέλος ἀπώλεια» (Φιλ. 3,18). Γιὰ τοὺς ἐχθρούς τοῦ Σταυροῦ τοῦ Χριστοῦ ὁ Παῦλος λέγει: τὸ τέλος τους εἶναι ἡ ἀπώλεια. Καὶ κλαίει γι’ αὐτούς. Καὶ μαζί του τοὺς θρηνοῦν οἱ ἄγγελοι καὶ οἱ δίκαιοι καὶ Ἐκεῖνος ποὺ εἶπε «Ἱερουσαλήμ, Ἱερουσαλήμ, ποσάκις ἠθέλησα ἐπισυναγαγεῖν τὰ τέκνα σου, καὶ οὐκ ἠθελήσατε», καὶ ἔκλαυσε γιὰ τὴν ἀπώλειά τους.

Ἂς τελειώσωμε μὲ τὰ λόγια τοῦ τροπαρίου τῆς ἑορτῆς.

«Δεῦτε, πιστοί, τὸ ζωοποιὸν ξύλον προσκυνήσωμεν, ἐν ᾧ Χριστὸς ὁ βασιλεὺς τῆς δόξης ἑκουσίως χεῖρας ἐκτείνας ὕψωσεν ἡμᾶς εἰς τὴν ἀρχαίαν μακαριότητα, οὕς ὁ ἐχθρός, δι’ ἡδονῆς συλήσας, ἐξόριστους Θεοῦ πεποίηκε. Δεῦτε, πιστοί, ξύλον προσκυνήσωμεν, δι’ οὗ ἠξιώθημεν τῶν ἀοράτων ἐχθρῶν συντρίβειν τὰς κάρας».

Η Ύψωση του Τιμίου Σταυρού π. Χρίστος Πιτυρίνης

Μέ κατάνυξη καί δέος ἡ  Ἐκκλησία µἄς ἑορτάζει καί πανηγυρίζει τήν παγκόσμιο ὕψωση τοῦ Τιµίου καί Ζωοποιοῦ Σταυροῦ καί καλεῖ τά πνευµατικά τῆς παιδιά νά προσέλθουν µἐ εὐλάβεια νά ἀσπασθοῦν τό Τίµιο Ξύλο πάνω στό ὁποῖο ἔχυσε τό αἴµά Του γιά τίς ἀµαρτίες µἄς ὁ Θεάνθρωπος. Χαρά καί φόβο αἰσθανόµαστε στήν καρδιά καθώς προσεγγίζουµε τόν Τρισµακάριστο Σταυρό. Χαρά γιά τή σωτηρία ποῦ ἔφερε στόν κόσµο, φόβο γιά τίς ἁμαρτίες ποῦ ἀκόµα φωλιάζουν στό εἶναι µἄς.

Ἀλήθεια πῶς νά πλησιάσει κανείς τό Σταυρό τοῦ Χριστοῦ χωρίς δέος; Αὐτόν ποῦ οἱ ἄγγελοι εὐλαβοῦνται ἐµεῖς οἱ ἄνθρωποι πῶς νά ἀγγίζουµε; 'Ὅμως µἔ τήν πίστη, ὅτι ὁ Τίµιος Σταυρός εἶναι «Χριστιανῶν ἡ ἐλπίς» δειλά-δειλά πλησιάζουµε τό Μυστήριό του καί µἐ γνήσια εὐλάβεια γονατιστοί µπροστά τοῦ ψελίζουµε: «Σύ µοὐ σκέπη κραταιά ὑπάρχεις ... ἁγίασον µἐ τήδυναµεί σου». Ἡ σηµερινή ἑορτή τήν ὁποία ἐορτάζουµε µἐ τόση λαµπρότητα εἶναι ἀναµνηση ἑνός µἐγάλου γεγονότος πού ἔγινε τό 326.

Στό Συναξαριστή τῆς Ἐκκλησίας µἄς διαβάζουµε ὅτι ὅταν ὁ πρῶτος χριστιανός βασιλεύς ὁ Μέγας Κωνσταντῖνος ἐξεστράτευσε κατά τοῦ Μαξεντίου, βρισκόµενος σέ δύσκολη θέση καί κινδυνεύοντας νά νικηθεῖ ἀπό τά πολυάριθµα στρατεύµατα τοῦ ἐχθροῦ, ἐκεῖ στόν Τίβερη ποταµό, µἔρα µἐσηµέρι, εἶδε στόν οὐρανό τό σχηµα τοῦ Τιµίου Σταυροῦ µἐ τήν ἐπιγραφή στά Ρωµαϊκά «Ἐν τούτω νίκα». Θεωρώντας τό σηµεῖο αὐτό εὐλογία τοῦ Θεοῦ καί προµήνυµα νίκης διέταξε τούς στρατιῶτες του νά ἀναρτήσουν στά πολεµικά λάβαρα τό σχχήµα τοῦ Σταυροῦ µἐ τίς θεϊκές λέξεις.

Μέ τή δύναµη τοῦ Σταυροῦ νίκησε ὁ Κωνσταντῖνος καί σάν ἀπόδειξη εὐγνωµοσύνης στό Χριστό κήρυξε τήν ἀνεξιθρησκεία. Ἔτσι ὑψώθηκε ὁ Σταυρός στούς τρούλλους τῶν Ἐκκλησιῶν. Ἐλεύθερα οἱ χριστιανοί λάτρευσαν τόν Σσταυρωµένο καί ὁ Σταυρός τοῦ Χριστοῦ ἔγινε τό σύµβολο τῆς αὐτοκρατορίας. Εµφορούµενος ἀπό τόν ζῆλο νά προσκυνήσει τό ἴδιο ξύλο ἐπάνω στό ὁποῖο σταυρώθηκε ὁ Χριστός, ἔστειλε τή Μητέρα τοῦ Ἁγία Ἑλένη στά Ἱεροσόλυµα µἐ ὑπηρέτες καί χρήµατα πολλά µἐ σκοπό νά ἀνασύρει ἀπό τή γῆ τό θαµµένο Τίµιο Σταυρό. Ὕστερα ἀπό κοπιώδη ἔρευνα ἀξιώθηκε ἡ Ἁγία Ἑλένη νά βρεῖ στό λόφο τοῦ Γολγοθά τρεῖς Σταυρούς. Τῶν δύο ληστῶν καί τοῦ Χριστοῦ.

Τήν ἀπορία τῆς ποιός ἄραγε ἦταν ὁ Σταυρός τοῦ' Χριστοῦ τήν ἔλυσε τό θαύµα τῆς ἀναστάσεως µἰᾶς νεκρῆς γυναίκας στήν ὁποία ἀκούµπησαν πρῶτα τους δύο σταυρούς χωρίς νά συµβεῖ τίποτα τό θαυµατουργικό, καί ὅταν ἀκούµπησαν τόν τρίτο ἀµέσως ἡ νεκρή ἀναστήθηκε. Τότε ἡ Βασίλισσα κατάλαβε ὅτι ἦταν ὁ Σταυρός τοῦ Χριστοῦ καί µἀζί µἐ τή Σύγκλητο µἐ συγκίνηση τόν προσκύνησε. Ἐπειδή ζητοῦσε ὁ λαός νά προσκυνήσει τόν Τίµιο Σταυρό καί δέν µποροῦσε λόγο τῆς κοσµοσυρροῆς παρακάλεσε τήν Ἁγία τουλάχιστον νά τόν δεῖ.

Τότε ὁ Πατριάρχης Ἵεροσολυµων Μακάριος, ἀνέβηκε στόν ἄµβωνα τῆς Ἐκκλησίας καί ὕψωσε τόν Τίµιο Σταυρό. Καί κάτω ὁ λαός µἐ δακρυσµένα µἄτια γονατιστός ἔψαλε τό «Κύριε ἐλέησον». Ἀπό τότε ἐπικράτησε ἡ τιµία ἑορτή τῆς Ὑψώσεως. Σήµερα πού γιά τούς πολλούς µὀντέρνους ἀνθρώπους ὁ Σταυρός τοῦ Χριστοῦ εἶναι «µὠρία», σήµερα πού οἱ λεγόµενοι µἄρτυρες τοῦ Ἰεχωβά παρασύρουν ἀνύποπτους ἀδελφούς µἄς στήν ἄρνηση τοῦ Σταυροῦ τοῦ Χριστοῦ, σήµερα πού οἱ περισσότεροι ἀπό τούς λεγοµένους ὀρθόδοξους χριστιανούς µὄνο τυπικά καί ἐπιφανειακά προσκυνοῦν τό Σταυρό τοῦ Χριστοῦ, σήµερα πού ἡ τεχνολογική ἐξέλιξη ἔκανε τόν ἄνθρωπο νά παραθεωρήσει τή δύναµη τοῦ Σταυροῦ.

Σήµερα ποῦ ὁ Σταυρός καί ὁ Ἐσταυρωµένος καθαιρέθηκαν ἀπό τό εἰκονοστάσι τῆς ψυχῆς µἄς, καλούµαστε ὅσοι ἀκόµα συγκινούµαστε ἀπό τό πάθος τοῦ Χριστοῦ, ὅσοι ἀκόµα πιστεύουµε στή δύναµη τοῦ Σταυροῦ του, νά ἐµβαθύνουµε στό Μυστήριο καί στή Θεολογία του, καί νά ὁδηγηθούµε ἀπό τόν ἐξωτερικό ἀσπασµό στήν ἐσωτερική ἕνωση µἄς µἐ τόν Ἐσταυρωµένο. Τότε µὄνο ἡ ἑορτή τῆς ὑψώσεως θά ὑψώσει καί τή δική µἄς ψυχή σέ οὐράνια βιώµατα. Εἶναι γεγονός ὅτι ὁ λαός µἄς εὐλαβεῖται ἰδιαίτερα τή σηµερινή ἑορτή. Τρέχει στίς ἐκκλησίες νά ἀκούσει τά ὡραία τροπάρια, περιµένει µἐ ὑποµονή νά πάρει ἀπό τό χέρι τοῦ ἱερέως τόν βασιλικό, πού ὕστερα βάζει στό εἰκονοστάσι γιά φυλακτό καί µἐ κάθε τρόπο ἐκδηλώνει τά αἰσθήµατα τῆς εὐσέβειάς του.

Πόσοι ὄµως ἀπό αὐτούς τούς καλούς χριστιανούς προσπάθησαν νά ἐµβαθύνουν στό νόηµα τῆς ἑορτῆς; Πόσοι σκέφθηκαν ὅτι πίσω ἀπό τό σύµβολο ὑπάρχει µἰά ὁλόκληρη θεολογία; Ἀλήθεια πόσοι ξέρουν ὅτι Σταυρός σηµαίνει πάθος, πόνος, θλίψις, µἀρτύριο; Εἴµαστε γεµάτοι ἀπό Σταυρούς. Στίς ἐκκλησίες µἄς, στά σπίτια µἄς, στούς δρόµους, στά λεωφορεῖα, παντοῦ βλέπει κανείς νά δεσπόζει ὁ Σταυρός. Στό στῆθος µἄς, πάνω ἀπό τό κρεβάτι µἄς, στίς σηµαῖες µἄς, στήν κορυφή τῆς ἀνεγειρόµενης οἰκοδοµῆς, στά θεµέλια κάθε κτίσµατος, στό αὐτοκίνητο µἄς, στά στέφανα τῶν νεονύµφων, στόν τάφο τῶν νεκρῶν, στά κατάρτια τῶν πλοίων, παντοῦ, σέ κάθε ἔκφανση τῆς ζωῆς δεσπόζει ὁ Τίµιος Σταυρός.

Καί ἐνῶ ζούµε ἀναµεσα σέ τόσους σταυρούς, δυστυχῶς, εἴµαστε ξένοι πρός τό Σταυρό τοῦ Χριστοῦ. Ἄν δοκιµάσει κανείς νά δώσει σέ ἕνα ὁποιοδήποτε ἄνθρωπο τῶν ἀνατολικῶν ἀθεϊστικῶν χωρῶν ἕνα µἰκρό σταυρουδάκι θά µεἴνει ἔκθαµβος ἀπό τή λαχτάρα µἐ τήν ὁποία θά ἀσπασθεῖ καί θά ἀγκαλιάσει τό Σταυρό τοῦ Χριστοῦ. Θά δεῖ δάκρυα νά κυλοῦν καί θεϊκή ἀλλοίωση νά ζωγραφίζεται στό πρόσωπό του. Καί τοῦτο γιατί µἔσα στήν πνευµατική στέρηση καί στόν πόνο ζεῖ τή θεολoγία τοῦ Σταυροῦ. Ὁ Σταυρός τοῦ Χριστοῦ μᾶς θυμίζει τό θεῖο πάθος του. Ἐκεῖ ἔπαθε γιά τίς ἁμαρτίες μας.

Ἐκεῖ δόθηκε ἡ μάχη κατά τῆς φθορᾶς. Ἀπό τό Σταυρό τοῦ Χριστοῦ βλάστησε ὁ καρπός τῆς ἀθανασίας. Στό Σταυρό σχίσθηκε τό χειρόγραφο τῶν ἁμαρτιῶν μας. Ἀτενίζοντας τό Σταυρό θυµόµαστε ὅτι ὁ Χριστός φόρεσε ἀκάνθινο στεφάνι γιά νά µἄς καθαρίσει τούς λογισµούς. Ραπίσθηκε γιά νά µἄς διδάξει τήν ὑποµονή. Χλευάσθηκε γιά νά µἄς διδάξει τήν ἀξία τῆς πραότητος. Λογχεύθηκε τήν πλευρά, ἐµπτύσθηκε, προπηλακίσθηκε, ποτίσθηκε ξύδι καί χολή, ἐγκαταλείφθηκε, ἔπαθε ὅσα κανείς ἀπό τούς ἀνθρώπους γιά νά σώσει τόν κόσµο καί τόν καθένα µἄς ἀπό τήν τυραννία τοῦ διαβόλου καί τοῦ θανάτου.

Ἔτσι ὁ Σταυρός τοῦ Χριστοῦ γίνεται «Χριστιανῶν ἡ ἐλπίς, πεπλανηµένων ὁδηγός, χειµαζοµένων λιµήν, ἐν πολέµοις νίκος, οἰκουµένης ἀσφάλεια, νοσούντων ἰατρός, νεκρῶν ἡ ἀνάστασις». Ὁ Σταυρός µἄς θυµίζει τή λύτρωση µἄς καί τή σωτηρία µἄς. Γιά µἄς τούς ὀρθοδόξους Ἕλληνες ὁ Σταυρός θυµίζει ἀγῶνες ἐθνικούς κατά τούς ὁποίους χωρίς τή δυναµή του ἦταν ἀδύνατο νά ἐπιβιώσουµε. «Σταυρός πιστῶν τό στήριγµα» ψάλλουµε θριαµβευτικᾶ. Ὁ Τίµιος Σταυρός ἦταν καί εἶναι τό ἐθνικό µἄς σύµβολο ποε ἐμψύχωνε τούς ἀγωνιστές µἄς. Τά βυζαντινά στρατεύµατα µἔσα στά πεδία τῶν µἀχῶν ἔφεραν τά λάβαρα τοῦ Σταυροῦ µἐ τά ὅποια ἐνίσχυαν τούς µἀχητές.

Ὅ ἱερός λόχος µἐ καύχηση διεκήρυττε «ἐν τούτω τῷ σηµείω νικώµεν». Καί ὁ θαλασσινός ἀγωνιστής Κανάρης ὕψωσε στή φρεγάτα τοῦ τόν Τίµιο Σταυρό µἐ τή φράση «Σταυροῦ τύπος ἐχθροῖς τρόµος». Ἄς µἤ µεἴνουµε ἀγαπητοί μου ἀδελφοί µὄνο θεατές τοῦ µἐγάλου τούτου σηµερινοῦ µὑστηρίου. Καθώς ἀσπαζόµαστε «τό Ζωοποιόν ξύλον». Ἄς ἀφήσουµε τή σκέψη µἄς νά ἀγκαλιάσει τόν Ἐσταυρωμένο καί νά μᾶς θυµίζει κάθε λεπτό τά περιστατικά τοῦ ἀχράντου πάθους τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Καί ἀκόµα, ὅπου ἀτενίζουµε τόν Τίµιο Σταυρό ἄς φέρουµε στή µνήµη µἄς τά προστάγµατα καί τίς ὑποθῆκες τοῦ Ἐσταυρωµένου Χριστοῦ. Τότε ὁ Σταυρός δέν θά εἶναι γιά µἄς ἕνα ἄψυχο ξύλο, ἀλλά θά γίνει «ζωή καί ἀνάστασις», δέν θά εἶναι ἕνα πολυτιµο κειµήλιο, ἀλλά θά ἀποβεῖ ἡ µὀναδική ἀξία ἀπό τήν ὁποία θά παίρνει νόηµα ἡ ζωή µἄς. Ἀμήν

Η Παγκόσμια Ύψωση του Τιμίου Σταυρού – Μητροπολίτου Γόρτυνος Ιερεμίου.

1.
Η αγία μας Εκκλησία εορτάζει μια μεγάλη εορτή, για την οποία μας προετοίμασε από καιρό. Το ότι είναι μεγάλη η εορτή αυτή φαίνεται όχι μόνον από τα μεγάλα της προεόρτια, αλλά και από τα εξής δύο:

Πρώτον, την ημέρα αυτή, είναι απόλυτος νηστεία, δηλαδή ούτε λάδι. Το Ευαγγέλιο που θα ακούσουμε, μας μεταθέτει στα γεγονότα της Μεγάλης Παρασκευής. Είναι σαν μεγάλη Παρασκευή η εορτή της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού. Απόλυτη νηστεία, ξαναλέγω, σ’ αυτήν.

Δεύτερον, στις 14 Σεπτεμβρίου έχουμε την εορτή ενός μεγάλου Πατέρα της Εκκλησίας μας, του αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου. Αυτή την ημέρα κοιμήθηκε ο άγιος αυτός Πατέρας και χρυσός πραγματικά στον θεολογικό του λόγο και μάρτυρας της Εκκλησίας μας για τους διωγμούς του. Αλλά, για να μη σκεπάσει η εορτή του Χρυσοστόμου την εορτή του Σταυρού, μετατέθηκε η εορτή αυτή στις 13 Νοεμβρίου.

Είναι λοιπόν μεγάλη η εορτή του Σταυρού και όχι μόνο μεγάλη, αλλά και παλαιά εορτή, αφού σώζονται ομιλίες παλαιών Πατέρων για την εορτή αυτή. Ο άγιος Χρυσόστομος, για παράδειγμα, έχει ομιλία στην Ύψωση του Τιμίου Σταυρού.

2.
Θα σας πω, αδελφοί μου χριστιανοί, με λίγα λόγια το ιστορικό της εορτής. Ο Άγιος Κωνσταντίνος έστειλε την μητέρα του Ελένη στα Ιεροσόλυμα, για να προσκυνήσει τον ζωοποιό Τάφο του Ιησού Χριστού, αλλά και για να ερευνήσει με σπουδή να βρει τον Τίμιο Σταυρό Του. Είχε εντυπωσιαστεί πολύ ο άγιος Κωνσταντίνος με τον Τίμιο Σταυρό, γιατί αυτό ήταν το σημείο, με το οποίο τον κάλεσε ο Θεός στην πίστη. Όπως ξέρουμε, όταν ο βασιλεύς Κωνσταντίνος βάδιζε εναντίον του Μαξεντίου, για ενίσχυσή του στον πόλεμο, μέρα μεσημέρι είδε θέαμα στον ουρανό. Είδε να σημειώνεται με αστέρια ο Σταυρός και γύρω από τον Σταυρό να σημειώνονται, πάλι με αστέρια τα γράμματα «Εν τούτω νίκα». Και ο βασιλιάς θαμπωθείς και εντυπωσιασθείς από το θέαμα, πρόσταξε να του κατασκευάσουν λάβαρο με Σταυρό όμοιο με εκείνον που του παρουσιάστηκε στον ουρανό, για να πηγαίνει μπροστά από το στράτευμά του. Στον αγώνα του εκείνον ο βασιλιάς Κωνσταντίνος κέρδισε μεγάλη νίκη κατά του εχθρού του. Από το θαύμα δε αυτό κατενόησε την δύναμη του Σταυρού και εννόησε ότι ο σταυρωθείς σ αυτόν Ιησούς Χριστός, είναι αληθινός Θεός. Έτσι λοιπόν έστειλε την μητέρα του Ελένη στα Ιεροσόλυμα, για να ερευνήσει και να βρει τον Τίμιο Σταυρό.

3.
Η αγία Ελένη μετά από έρευνα βρήκε πραγματικά τον Τίμιο Σταυρό του σταυρωθέντος Χριστού. Η αλήθεια είναι ότι βρήκε τρεις σταυρούς. Ήταν και οι δύο σταυροί των δύο ληστών που σταυρώθηκαν μαζί με τον Χριστό. Και η βασιλομήτωρ βρισκόταν σε απορία, για το ποιός από τους τρεις είναι ο Σταυρός του Κυρίου. Αλλά έγινε θαύμα. Με τον πραγματικό Σταυρό του Χριστού άγγιξαν το πεθαμένο σώμα μιας χήρας γυναίκας και η γυναίκα αναστήθηκε! Ενώ δεν συνέβη αυτό, όταν το νεκρό σώμα της γυναίκας το άγγιξαν οι δύο άλλοι σταυροί.

Βρέθηκε λοιπόν ο Σταυρός του Χριστού στα Ιεροσόλυμα και η αγία Ελένη, μαζί με όλη την σύγκλητο των αρχόντων, Τον προσκύνησαν με πολλή ευλάβεια και πίστη. Έπειτα παρέδωσαν τον ευρεθέντα Σταυρό του Κυρίου στον Πατριάρχη Μακάριο. Ο Πατριάρχης ήθελε όλοι οι χριστιανοί να δουν τον Τίμιο Σταυρό και να τους ευλογήσει με Αυτόν. Βρήκε μία τέτοια μέρα, που ήταν πλήθος χριστιανών στα Ιεροσόλυμα, και τότε ανέβηκε στον άμβωνα του Ιερού Ναού της Αναστάσεως του Χριστού και σήκωσε ψηλά με τα δυό του χέρια τον Τίμιο Σταυρό, για να τον δουν οι κάτω ευρισκόμενοι χριστιανοί, οπότε και τους ευλόγησε με Αυτόν. Και όταν, αδελφοί μου, ο λαός είδε για πρώτη φορά υψούμενο τον Τίμιο Σταυρό, φώναζε μέσα από την καρδιά του το «Κύριε ελέησον». Από τότε καθορίστηκε από την Εκκλησία μας η εορτή της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού, για την δόξα του Ιησού Χριστού που σταυρώθηκε σ’ Αυτόν.

4.
Πότε έγινε η εύρεσις του Τιμίου Σταυρού για την οποία σας μίλησα, αδελφοί μου χριστιανοί; Έγινε στις 6 Μαρτίου. Αλλά, γιατί δεν την εορτάζουμε την 6η Μαρτίου ως εύρεση του Τιμίου Σταυρού; Ο μήνας Μάρτιος, χριστιανοί μου, πέφτει την Τεσσαρακοστή. Την Τεσσαρακοστή όμως δεν επιτρέπεται Θεία Λειτουργία παρά μόνο την Κυριακή ή και το Σάββατο. Έτσι λοιπόν η Εκκλησία μας, αντί για την 6η Μαρτίου, καθόρισε την Γ/ Κυριακή των Νηστειών να προσκυνούμε τον Τίμιο Σταυρό και την Κυριακή αυτή την λέμε Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως.

Αλλά πως φτάσαμε και εορτάζουμε την Ύψωση στις 14 Σεπτεμβρίου; Η αγιολογική έρευνα έχει αποδείξει ότι, ενώ η εύρεση του Τιμίου Σταυρού έγινε πραγματικά στις 6 Μαρτίου, η Ύψωσή Του όμως από τον Πατριάρχη, για να Τον δει ο λαός, όπως σας είπα παραπάνω, έγινε στις 14 Σεπτεμβρίου. Γιατί τότε συγκεντρώνονταν στα Ιεροσόλυμα πολλοί χριστιανοί από όλη την υφήλιο, για την μεγάλη εορτή των Εγκαινίων του Ι. Ναού της Αναστάσεως του Χριστού. Η εορτή αυτή των Εγκαινίων, γινόταν στις 13 Σεπτεμβρίου• και την δεύτερη ημέρα της εορτής, δηλαδή την 14η Σεπτεμβρίου, έκανε ο Πατριάρχης την Ύψωση του Τιμίου Σταυρού, που είχε όμως ευρεθεί, όπως είπαμε, από την αγία Ελένη την 6η Μαρτίου. Επειδή δε η Ύψωση του Σταυρού έγινε σε χριστιανούς συγκεντρωμένους από διάφορα μέρη του κόσμου, γι’ αυτό και την εορτή την λέμε Παγκόσμια Ύψωση του Τιμίου Σταυρού. Έκτοτε καθορίστηκε η 14η Σεπτεμβρίου ως ημέρα Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού.

Χριστιανοί μου, να τιμούμε τον Τίμιο Σταυρό και να σταυρώνουμε με Αυτόν το σώμα μας, το σπίτι μας και όλα τα πράγματά μας, που βάζουμε σε αυτό. Και ιδιαίτερα να μάθετε τα μικρά σας παιδιά, προτού να κοιμηθούν το βράδυ, να σταυρώνουν με τα τρία δάκτυλα ενωμένα τρεις φορές το μαξιλάρι τους, λέγοντας: «Εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, Αμήν». Αυτήν την ωραία πράξη και συνήθεια να την κάνετε και σεις οι μεγάλοι.

Με πολλές ευχές,

† Ο Μητροπολίτης Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως Ιερεμίας