Φωτο από το Διαδίκτυο
Μερικές σκέψεις γι' αρχή:
Ο νηπιοβαπτισμός, στην πραγματικότητα, δεν αποτελεί καινοτομία της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Όλες οι οικογένειες, σε όλες τις κοινωνίες, τις θρησκείες και τους πολιτισμούς, όλων των εποχών, κατά κανόνα μεγαλώνουν τα παιδιά τους μεταδίδοντάς τους, από τη γέννησή τους, τις αξίες και τις πεποιθήσεις των γονιών τους.
Αν είσαι οικολόγος, θέλεις να γίνουν τα παιδιά σου οικολόγοι και αυτό φροντίζεις να συμβεί, όχι επειδή είσαι εγωιστής και καταπιεστής, αλλά επειδή το θεωρείς σωστό και σημαντικό. Το ίδιο αν είσαι πολιτικοποιημένος, κοινωνικά ευαισθητοποιημένος, ειρηνιστής ή αριβίστας, ανάλγητος επιχειρηματίας, μέλος οποιασδήποτε θρησκείας, ακόμη και αγνωστικιστής ή άθεος. Αν δεν πεις τίποτα στα παιδιά σου για το Θεό, και πάλι τους έχεις μεταδώσει μια οπτική για τον κόσμο και μια στάση ζωής: χωρίς Θεό.
Ακόμη κι αν δεν τους μεταδίδεις με λόγια τις αξίες και τις πεποιθήσεις σου, το κάνεις με τη συμπεριφορά σου και τα μηνύματα που περνάς είναι σαφή και, μάλιστα, συνειδητά και επιθυμητά.
Και οι προτεστάντες, που απορρίπτουν μετά βδελυγμίας το νηπιοβαπτισμό, ανατρέφουν τα παιδιά τους ως ενταγμένα από μικρά στη θρησκευτική τους κοινότητα, ανεξάρτητα πότε το θεσμοθετούν αυτό με κάποια βαπτισματική τελετή.
Είναι ανθρώπινο και θεμιτό: όλοι οι άνθρωποι επιθυμούν να μεταδώσουν στα παιδιά τους ό,τι θεωρούν πιο πολύτιμο και αυθεντικό. Είναι η κληρονομιά τους. Μάλιστα, οι αξίες και οι πεποιθήσεις μας είναι, νομίζω, στη συνείδηση του καθενός μας ασύγκριτα πολυτιμότερη κληρονομιά για τα παιδιά μας από τα υλικά αγαθά. Κληρονομιά ζωής, ο αληθινός θησαυρός μας. "Διότι όπου είναι ο θησαυρός σας, εκεί είναι και η καρδιά σας", είχε πει κάποιος (Ματθ. 6, 21 - στ' αρχαία, εδώ).
Ατυχώς, ο σύγχρονος δυτικός άνθρωπος συχνά χαρακτηρίζεται από έντονη χριστιανοφοβία. Ας το παραδεχτεί, δεν είναι ντροπή. Έχει ελαφρυντικά . Όμως η χριστιανοφοβία στο δυτικό κόσμο έχει λάβει διαστάσεις επιδημίας. Γι' αυτό, οποιαδήποτε ανατροφή των παιδιών και τελετή ένταξής τους σε μια κουλτούρα (θρησκευτική ή άλλη) ο δυτικός άνθρωπος μπορεί να την ανεχτεί , εκτός από το χριστιανικό βάπτισμα!...
Σας καλούμε, τώρα, αν θέλετε, για μια περιήγηση σε μερικά άρθρα σχετικά με το πώς βλέπουμε οι ορθόδοξοι χριστιανοί το βάπτισμα των παιδιών μας και γιατί το θεωρούμε θεμιτό (απαντώντας κυρίως στις αντιρρήσεις των προτεσταντών διαφόρων αποχρώσεων), αλλά και σύμφωνο με το πνεύμα και τις πηγές του χριστιανισμού.
Ένα απ' αυτά τα άρθρα θα παραθέσουμε ολόκληρο.
Για το νηπιοβαπτισμό:
- Μέρος 1ο Επιτρέπεται ο νηπιοβαπτισμός;
- Μέρος 2ο Προτεσταντικές αντιφάσεις στο θέμα του Νηπιοβαπτισμού
- Μέρος 3ο: Μαρτυρίες Πατέρων για την αρχαιότητα και την ορθότητά του νηπιοβαπτισμού
- Μέρος 4ο: Νηπιοβαπτισμός, Εκκλησία και Βυζάντιο
- Μέρος 5ο: Νηπιοβαπτισμός: Χριστιανοί, Eθνικοί και Εβραίοι μέσα από τους Νόμους της Πολιτείας και τους Κανόνες της Εκκλησίας
- Μέρος 6ο: Νηπιοβαπτισμός: Το προπατορικό αμάρτημα και το βάπτισμα ως σφράγισμα σωτηρίας
Νηπιοβαπτισμός: Μια αγιογραφική αλήθεια
Κεφάλαιο από το βιβλίο Ερμηνευτικές Αντιαιρετικές Μελέτες του ερευνητή Γεωργίου Π. Τσιμπιρίδη.
Κατά τους Μάρτυρες του Ιεχωβά, αλλά και πολλούς άλλους ετεροδόξους, μόνον άτομα ώριμα και σε θέση να κατανοήσουν την πίστη, να πιστέψουν και να ομολογήσουν πρέπει να βαπτίζονται. Τα νήπια, ως μη έχοντα τις ανωτέρω προϋποθέσεις, αποκλείονται του βαπτίσματος. Επικαλούνται διάφορα χωρία προκειμένου να στηρίξουν την κακοδοξία τους μεταξύ αυτών το Μάρκ. 16:16 «ο πιστεύσας και βαπτισθείς σωθήσεται». Το χωρίο αυτό βεβαίως, εφόσον το ευαγγέλιο θα κηρύσσετο εις ενήλικες, αφορά αυτούς που θα πίστευαν και δεν απορρίπτει την βάπτιση νηπίων.
Οι δε Πεντηκοστιανοί διδάσκουν, ότι τα νήπια δεν έχουν ανάγκη βαπτίσεως, διότι ο Χριστός αναγνωρίζει εις αυτά προϋποθέσεις σωτηρίας με το να λέγει:«Αφετε τα παιδία και μη κωλύετε αυτά ελθείν προς με, τών γαρ τοιούτων εστίν η βασιλεία τών ουρανών». Μας παρουσιάζουν όμως το μισό χωρίο, διότι ολόκληρο έχει ως εξής: «Τότε προσηνέχθησαν αυτώ παιδία, ίνα τας χείρας επιθή αυτοίς και προσεύξηται· οι δε μαθηταί επετίμησαν αυτοίς. ο δε Ιησούς είπεν, Αφετε τα παιδία και μη κωλύετε αυτά ελθείν προς με, τών γαρ τοιούτων εστίν η βασιλεία τών ουρανών. και επιθείς τας χείρας αυτοίς επορεύθη εκείθεν» (Ματθ. 19:13-15).
Το περιστατικό περιγράφεται και εις τους Μάρκ. 10:13-16 και Λουκ. 18:15-17δηλαδή «Τότε έφεραν σ’ Αυτόν παιδιά για να τα ευλογήσει θέτοντας επάνω τους τα χέρια και να προσευχηθεί, αλλά οι μαθητές τους επέπληξαν. Ο Ιησούς όμως είπε: ‘Αφήστε τα παιδιά και μην τα εμποδίζετε να έλθουν προς Εμένα, διότι η βασιλεία των ουρανών είναι γι’ αυτούς που είναι σαν αυτά’. Και αφού τα ευλόγησε θέτοντας επάνω τους τα χέρια, αναχώρησε από εκεί».
Κατά τους Ευαγγελιστές, γονείς ή και άλλοι έφεραν νήπια προς τον Χριστό για να τα ευλογήσει, θέτοντας τα χέρια Του εις τα κεφάλια τους. Κατά πάσα πιθανότητα ο λαός είχε αντιληφθεί, ότι όποιον άγγιζε ο Χριστός ελάμβανε πλήθος ευλογιών (Λουκ. 4:40, 8:44-47). Ίσως δε είχαν και εσωτερική πληροφορία, ότι τα βρέφη τους είχαν την ανάγκη των ευλογιών του Χριστού. Αλλά οι μαθητές εμπόδιζαν τους γονείς, ίσως με το σκεπτικό ότι ενοχλείτο ο Διδάσκαλος ή ότι τα βρέφη δεν είχαν ανάγκη ευλογιών, όπως δυστυχώς νομίζουν και οι σημερινοί αιρετικοί, και με την πεπλανημένη γνώμη τους στερούν από τα νήπια των ευλογιών του Ιησού.
Ο Χριστός όμως απορρίπτει μίαν τέτοια γνώμη και επιτιμά αγανακτισμένος αυτούς που εμποδίζουν τα βρέφη και γίνονται αιτία να στερηθούν των θείων ευλογιών. Δυστυχώς για τους αιρετικούς, ο Χριστός όχι μόνον αγκαλιάζει αλλά και κατευλογεί τα βρέφη (Μαρκ. 10:16) δείχνοντας, ότι ΚΑΙ ΑΥΤΑ πρέπει να καρπώνονται τις ευλογίες Του, τις οποίες ολόκληρη η ανθρωπότης είχε στερηθεί(Ρωμ. 3:23), όπως ΚΑΙ αυτά τα νήπια, εξ αιτίας της αρχαίας παραβάσεως των πρωτοπλάστων.
Το υπό εξέτασιν λοιπόν γεγονός δείχνει, ότι και τα άωρα βρέφη, αν και δεν κατανοούν ποίος είναι ο Ευλογών και τι παρέχει, μπορούν να απολαμβάνουν των δωρεών Του. Εάν δεν επενέβαινε ο Χριστός να επιτιμήσει τους μαθητάς Του, τα νήπια θα εστερούντο των θείων ευλογιών. Το ότι ο Χριστός επενέβη και ανέτρεψε την γνώμη τους, μάλιστα ελέγξας αυτούς αυστηρώς, διδάσκει, ότι και τα αθώα και άκακα βρέφη έχουν ανάγκη της Θείας Χάριτος.
Η φράσις άλλωστε «τών γαρ τοιούτων εστίν η βασιλεία τών ουρανών» (Ματθ. 19:14), που επικαλούνται οι αιρετικοί, δεν σημαίνει ότι εις τα νήπια ανήκει η βασιλεία του Θεού, διότι τότε ο ορθή διατύπωσις θα ήτο ως εξής: ‘αυτών γαρ εστιν η βασιλεία τών ουρανών’. Ως έχει όμως το χωρίο σημαίνει, ότι η βασιλεία ανήκει εις όσους είναι άδολοι, αγαθοί, άκακοι και απονήρευτοι όπως τα νήπια. Πρέπει δε να έχουν και άλλες προϋποθέσεις όπως βάπτισμα, μετάνοια, Θεία Κοινωνία κ.τ.λ.
Εάν ο υπό εξέτασιν λόγος του Χριστού σημαίνει, ότι τα νήπια είναι σεσωσμένα χωρίς να έχουν ανάγκη από οτιδήποτε άλλο, τότε και οι υπαγόμενοι εις τους μακαρισμούς: «Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι, ότι αυτών εστιν η βασιλεία τών ουρανών» και «μακάριοι οι δεδιωγμένοι ένεκεν δικαιοσύνης, ότι αυτών εστιν η βασιλεία τών ουρανών» (Ματθ. 5:3, 10), θα πρέπει, χωρίς κάτι επιπλέον, να πληρούν τις προϋποθέσεις προς σωτηρία, δηλαδή χωρίς μετάνοια, βάπτισμα, Θεία Κοινωνία κ.τ.λ. Το δέχονται αυτό οι αιρετικοί; Ασφαλώς όχι! Ώστε τα νήπια, έχουν μεν την καθαρότητα από αμαρτίες που δεν έχουν οι μεγάλοι, πρέπει όμως να έχουν και τα υπόλοιπα που προανεφέραμε, έστω κι αν δεν τα κατανοούν!
Είπε ο Χριστός: «αμήν λέγω υμίν, ος αν μη δέξηται την βασιλείαν τού θεού ως παιδίον, ου μη εισέλθη εις αυτήν» (Λουκ. 18:17) δηλαδή «Αληθινά σας λέγω, όποιος δεν δεχθεί την βασιλεία του Θεού σαν παιδί, δεν θα μπει εις αυτήν». Ερωτούμε τους αιρετικούς: Τα βρέφη, εις τα οποία αναφέρεται ο Χριστός, κατανοούν τι είναι η βασιλεία του Θεού; Ένα βρέφος μερικών μηνών, τι κατανοεί και τι αντιλαμβάνεται περί Βασιλείας Θεού; Ασφαλώς τίποτε! Και όμως ο Χριστός λέγει, ότι αυτά δέχονται την Βασιλεία του Θεού! Πώς την δέχονται; Την δέχονται όπως κάθε βρέφος που δέχεται ο,τιδήποτε του παρέχουν οι γονείς του, τροφή, παιγνίδια, φάρμακα κ.τ.λ. χωρίς να τα κατανοεί και να μπορεί να τα εξετάσει! Κι αυτό δε το βρέφος γίνεται δεκτό εις την Βασιλεία του Θεού.
Ερωτούμε λοιπόν τους Μάρτυρες του Ιεχωβά και τους λοιπούς ετεροδόξους:Πώς, αυτό το βρέφος, είναι κατάλληλο για την Βασιλεία του Θεού (την οποίαν σημειωτέον δεν κατανοεί όμως την απολαμβάνει), ενώ για την χάρη και δωρεά που παρέχεται δια του βαπτίσματος πρέπει να είναι εις θέσιν να κατανοεί; Ώστε, αγαπητοί αιρετικοί, ένα βρέφος τα του Παραδείσου είναι δυνατόν να τα απολαμβάνει, έστω κι αν δεν τα κατανοεί, αλλά οι ευλογίες και οι δωρεές των Μυστηρίων δεν πρέπει να του παρέχονται, διότι δεν τις κατανοεί! Ω! μέγεθος Προτεσταντικής, Πεντηκοστιανής, Ευαγγελικής, Ιεχωβίτικης και λοιπής αιρετικής ανοησίας!
ΛΕΠΤΟΜΕΡΗΣ ΑΝΑΛΥΣΗ ΤΟΥ ΚΑΤΑ ΜΑΤΘ. ΚΗ:19-20
Το χωρίο όμως που έχουν ως το δήθεν ‘δυνατό χαρτί’ τους κι επικαλούνται σε κάθε συζήτηση περί Νηπιοβαπτισμού άπαντες οι ετερόδοξοι, είναι η περίφημος ρήση του Χριστού εις το τέλος του Ευαγγελίου του Ματθαίου «πορευθέντεςμαθητεύσατε πάντα τα έθνη, βαπτίζοντες αυτούς εις το όνομα τού Πατρός και τού Υιού και τού Αγίου Πνεύματος, διδάσκοντες αυτούς τηρείν πάντα όσα ενετειλάμην υμίν· και ιδού εγώ μεθ υμών ειμι πάσας τας ημέρας έως τής συντελείας τού αιώνος» (Ματθ. 28:19-20). Θα προβούμε λοιπόν εις λεπτομερή ανάλυση του συγκεκριμένου χωρίου για να αποδειχθεί περιτράνως, ότι το συγκεκριμένο χωρίο, όχι μόνον είναι ένδειξις κατά του Νηπιοβαπτισμού, αλλά αντιθέτως είναι ισχυρόν επιχείρημα ΥΠΕΡ του Νηπιοβαπτισμού!
Οι ετερόδοξοι δίνουν εις το ρήμα ‘μαθητεύσατε’ την έννοια του ‘διδάξατε’ ή ‘καταστήσατε μαθητές’ και παρασύρονται έτσι εις την εξής εσφαλμένη εξήγηση: «Διδάξατε τα έθνη με το να βαπτίζετε...με το να διδάσκετε...». Με αυτή δε την εξήγηση η μετοχή ‘βαπτίζοντες’ είναι ασυμβίβαστη και ακατανόητη με το ‘διδάξατε’, η δε άλλη μετοχή ‘διδάσκοντες’ καταλήγει ως ταυτολογία με το ‘διδάξατε’! Το ‘μαθητεύσατε’ δεν σημαίνει μέθοδο η τρόπο, δηλαδή διδαχή και μαθητεία με σκοπό να καταστούν οι άνθρωποι μέλη της Εκκλησίας, αλλά σημαίνει αυτόν τούτον τον σκοπό, το να καταστούν δηλαδή μέλη της Εκκλησίας. Με άλλα λόγια το ‘μαθητεύσατε’ σημαίνει ‘καταστήσατε χριστιανούς’, με μία λέξη ‘εκχριστιανίσατε’.
Το ότι το ‘μαθητεύσατε’ δεν έχει την έννοια της διδαχής αλλά τηςεκχριστιανίσεως, αποδεικνύεται από το ότι εις τις Πράξεις των Αποστόλων το ουσιαστικό ‘μαθητής’ σημαίνει ‘πιστός’, ‘μέλος της Εκκλησίας’, ‘χριστιανός’. «Παραγενόμενος δε εις Ιερουσαλήμ επείραζεν κολλάσθαι τοις μαθηταίς· και πάντες εφοβούντο αυτόν, μη πιστεύοντες ότι εστίν μαθητής» (Πράξ. 9:26)δηλαδή «Όταν ο Σαύλος πήγε στην Ιερουσαλήμ, προσπαθούσε να συνδεθεί με τους μαθητές (τους πιστούς, τους Χριστιανούς), αλλά όλοι τον φοβούνταν, διότι δεν πίστευαν ότι είναι μαθητής (πιστός, Χριστιανός)», «ευαγγελισάμενοί τε την πόλιν εκείνην και μαθητεύσαντες ικανούς υπέστρεψαν εις την Λύστραν και Ικόνιον και Αντιόχειαν» (Πράξ. 14:21) δηλαδή «Και αφού κήρυξαν το ευαγγέλιο εις εκείνη την πόλη και έκαναν αρκετούς μαθητές (Χριστιανούς), επέστρεψαν στην Λύστρα και στο Ικόνιο και στην Αντιόχεια».
Εις δε τις Πράξ. 11:26 αναφέρεται: «Εγένετο δε αυτοίς και ενιαυτόν όλον συναχθήναι εν τη εκκλησία και διδάξαι όχλον ικανόν͵ χρηματίσαι τε πρώτον εν Αντιοχεία τους μαθητάς Χριστιανούς» δηλαδή «Ολόκληρο δε έτος πήγαιναν εις τις εκκλησιαστικές συνάξεις και δίδασκαν πολύ λαό, και πρώτα εις την Αντιόχεια οι μαθητές (οι πιστοί) ονομάστηκαν Χριστιανοί». Για πρώτη φορά εις την Αντιόχεια ‘οι μαθητές’, δηλαδή τα μέλη της Εκκλησίας, ονομάστηκαν–συνωνύμως–‘Χριστιανοί’.
Αφού αποδείξαμε την ορθή έννοια του ‘μαθητεύσατε’ μεταφράζουμε το υπό έρευνα χωρίο ως εξής: «Εκχριστιανίσατε τα έθνη με το να βαπτίζετε, με το να διδάσκετε»! Άξιον παρατηρήσεως εις την εντολήν αυτή του Χριστού, είναι ότι προηγείται το ‘βαπτίζοντες’ και ακολουθεί μετά το ‘διδάσκοντες’. Γιατί άραγε; Έχουν προβληματιστεί καθόλου επ’ αυτού οι Μάρτυρες του Ιεχωβά και οι λοιποί ετερόδοξοι που θεωρούν την Αγία Γραφή ένα απλό κι εύκολο εις την κατανόηση βιβλίο; Η παράδοξη αυτή διατύπωση δεν εξηγείται μόνο από το γεγονός, ότι κάποιος γίνεται Χριστιανός κυρίως δια του μυστηρίου του βαπτίσματος, αλλά και από το ότι ο Χριστός αποβλέπει, αποσκοπεί εις ΤΑ ΝΗΠΙΑ, τα οποία πρώτα βαπτίζονται και ύστερα διδάσκονται.
Άξιον επίσης παρατηρήσεως είναι ότι οι μετοχές ‘βαπτίζοντες’, ‘διδάσκοντες’ έχουν τεθεί ασυνδέτως. Δεν υπάρχει κάποιος συμπλεκτικός σύνδεσμος ανάμεσα. Δεν λέγει δηλαδή ‘βαπτίζοντες ΚΑΙ διδάσκοντες’ ώστε να υπάρχει μία υποχρεωτική σειρά (πρώτα δηλαδή το βάπτισμα και μετά η διδαχή), αλλά ‘βαπτίζοντες, διδάσκοντες’. Αυτό σημαίνει, ότι είτε το βάπτισμα είτε η διδαχή πρέπει να εφαρμόζονται ανάλογα με την περίπτωση. Το βάπτισμα εις τα νήπια, η διδαχή εις τους ενήλικες (ακολουθούμενη βεβαίως από το βάπτισμα). Συμφώνως λοιπόν προς την ανωτέρω λεπτομερή ανάλυση του λόγου του Χριστού, το υπό έρευνα χωρίο είναι επιχείρημα ΥΠΕΡ του Νηπιοβαπτισμού και ΟΧΙ ένδειξη κατά του Νηπιοβαπτισμού, όπως νομίζουν οι Μάρτυρες του Ιεχωβά και λοιποί ετερόδοξοι, παρερμηνεύοντας το ‘μαθητεύσατε’ και τονίζοντας την προτεραιότητά του ως προς το ‘βαπτίζοντες’. Μετά λοιπόν από όλα τα ανωτέρω, η ορθή απόδοση του συγκεκριμένου χωρίου είναι η εξής:
«Αφού πορευθείτε, εκχριστιανίσατε (δηλαδή κάντε χριστιανούς) όλα τα έθνη, με το να βαπτίζετε αυτούς εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, με το να διδάσκετε αυτούς να τηρούν όλα όσα σας διέταξα (ή σας είπα). Και ιδού εγώ θα είμαι μαζί σας όλες τις ημέρες έως το τέλος του κόσμου».
Η ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΕΙ ΤΟΝ ΝΗΠΙΟΒΑΠΤΙΣΜΟ
«Πίστει πεποίηκεν το πάσχα και την πρόσχυσιν τού αίματος, ίνα μη ο ολοθρεύων τα πρωτότοκα θίγη αυτών» (Εβρ. ια:28) δηλαδή «Από πίστη (ο Μωυσής) τέλεσε το Πάσχα και την χρίση (των θυρών) με αίμα, για να μην κτυπήσει ο εξολοθρευτής άγγελος τα πρωτότοκα παιδιά των Ισραηλιτών». Η πίστη δηλαδή του Μωυσέως εις το αίμα του αμνού, έσωσε τα πρωτότοκα, όπως την σήμερον ημέρα η πίστη των αναδόχων εις το αίμα του Αμνού του Θεού σώζει τα δικά μας νήπια! Ερωτούμε τους Μάρτυρες του Ιεχωβά: Ρώτησε ο Μωυσής τα πρωτότοκα εάν ήθελαν να σωθούν; Όχι! Όπως δηλαδή δεν τα ρώτησε εάν ήθελαν να σωθούν, αλλά τα έσωσε με την δική του πίστη, έτσι και εμείς σήμερα δεν τα ρωτάμε εάν θέλουμε να σωθούν, αλλά τα σώζουμε με την δική μας πίστη!
«εν ω και περιετμήθητε περιτομή αχειροποιήτω εν τη απεκδύσει τού σώματος των αμαρτιών τής σαρκός, εν τη περιτομή τού Χριστού, συνταφέντες αυτώ εν τω βαπτίσματι, εν ω και συνηγέρθητε δια τής πίστεως τής ενεργείας τού Θεού τού εγείραντος αυτόν εκ νεκρών» (Κολασ. β:11-12) δηλαδή:
«Δι’ αυτού (του Χριστού) επίσης περιτμηθήκατε με περιτομή αχειροποίητη δια της αποβολής του συνόλου των αμαρτιών της διεφθαρμένης ανθρωπίνης φύσεως, με την Χριστιανική περιτομή. Θαφτήκατε μαζί Του κατά το βάπτισμα, κατά το οποίο και αναστηθήκατε μαζί, διότι επιστεύσατε εις την ενέργεια του Θεού, ο οποίος τον ανέστησε εκ νεκρών».
Ο Απόστολος Παύλος λέγει, ότι και εμείς οι Χριστιανοί έχουμε περιτομή η οποία, εν αντιθέσει με αυτήν των Εβραίων, είναι αχειροποίητος, δηλαδή πνευματική, και γίνεται κατά την ώρα του βαπτίσματος, που αποβάλλεται το σύνολο των αμαρτιών της ανθρωπίνης φύσεως.
Ερωτούμε λοιπόν τους Μάρτυρες του Ιεχωβά και τους λοιπούς ετεροδόξους: Πότε ακριβώς γινόταν η σαρκική περιτομή; Δεν γινόταν την 8η ημέρα της γεννήσεως του βρέφους; (Γεν. ιζ:12) Εφόσον κατά τον Απόστολο η περιτομή της Παλαιάς Διαθήκης ήταν τύπος του βαπτίσματος και γινόταν εις νηπιακή ηλικία, γιατί ο αντίτυπος, η νέα πνευματική περιτομή, δηλαδή το βάπτισμα, δεν θα πρέπει να γίνεται εις νηπιακή ηλικία;
«έσται γαρ μέγας ενώπιον τού Κυρίου, και οίνον και σίκερα ου μη πίη, και Πνεύματος Αγίου πλησθήσεται έτι εκ κοιλίας μητρός αυτού» (Λουκ. α:15) δηλαδή «Θα είναι δε μεγάλος μπροστά εις τα μάτια του Κυρίου, και κρασί και άλλα μεθυστικά ποτά δεν θα πιεί, και θα γεμίσει από Πνεύμα Άγιο ακόμη από την κοιλία της μητέρας του».
Το ανωτέρω χωρίο είναι ισχυρότατο επιχείρημα υπέρ του Νηπιοβαπτισμού, διότι εις τον Ιωάννη τον Πρόδρομο ο Θεός έδωσε Άγιον Πνεύμα, ενώ ακόμη ήταν μέσα εις την κοιλία της μητρός του!!! Τον ερώτησε ο Θεός τον Ιωάννη εάν ήθελε να δεχθεί το Άγιον Πνεύμα; Όχι! Άρα ο Θεός δίδει τις δωρεές Του ανεξαρτήτως κατανοήσεως από τους αποδέκτες. Το ίδιο δηλαδή που κάνει και η Εκκλησία. Αγιάζει τα νήπια ανεξαρτήτως κατανοήσεως εκ μέρους των!
Το ανωτέρω χωρίο είναι ισχυρότατο επιχείρημα υπέρ του Νηπιοβαπτισμού, διότι εις τον Ιωάννη τον Πρόδρομο ο Θεός έδωσε Άγιον Πνεύμα, ενώ ακόμη ήταν μέσα εις την κοιλία της μητρός του!!! Τον ερώτησε ο Θεός τον Ιωάννη εάν ήθελε να δεχθεί το Άγιον Πνεύμα; Όχι! Άρα ο Θεός δίδει τις δωρεές Του ανεξαρτήτως κατανοήσεως από τους αποδέκτες. Το ίδιο δηλαδή που κάνει και η Εκκλησία. Αγιάζει τα νήπια ανεξαρτήτως κατανοήσεως εκ μέρους των!
το είδαμε εδώ
