Π Α Σ Χ Α 2 0 1 5
Π Ο Ι Μ Α Ν Τ Ο Ρ Ι Κ Η Ε Γ Κ Υ Κ Λ Ι Ο Σ
Ο ΧΑΡΙΤΙ ΘΕΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΑΙ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ Κ Ο Σ Μ Α Σ
ΤΗΣ ΑΓΙΩΤΑΤΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΑΙΤΩΛΙΑΣ ΚΑΙ ΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ
Πρός τόν ἱερόν κλῆρον, τίς μοναστικές ἀδελφότητες
καί τόν εὐσεβῆ λαό τῆς καθ’ ἡμᾶς θεοσώστου Ἱερᾶς Μητροπόλεως
«Ἠγέρθη ὁ Κύριος ὄντως…» (Λουκ. κδ, 34)
Τά λόγια αὐτά δέν εἶναι μιά ἁπλῆ φράσις τήν ὁποία εἶπαν οἱ
συγκεντρωμένοι στό Ὑπερῶον τῆς Ἱερουσαλήμ Ἀπόστολοι τοῦ Κυρίου στούς
ἐπιστρέψαντας μαθητάς ἀπό τούς Ἐμμαούς.
Εἶναι ἡ πίστις καί τό φρόνημα τῆς Ἐκκλησίας μας ἡ ὁποία ἐπί εἴκοσι
αἰῶνας, δέν παύει νά διακηρύσσῃ καί νά ζῇ τήν μεγάλη ἀλήθεια ὅτι ὁ
Χριστός ἀνέστη τριήμερος ἐκ τοῦ τάφου καί ὅτι εἶναι ὁ ἀρχηγός τῆς ζωῆς.
Ναι, ἀγαπητοί, σήμερα Κυριακή τοῦ Πάσχα ἄς στερεώσουμε τήν ἀκράδαντο
πίστι στήν καρδιά μας, τήν πίστι στήν ἐκ νεκρῶν Ἀνάστασι τοῦ Κυρίου καί
ἄς ὁμολογήσουμε μέ ὅλες μας τίς δυνάμεις: «Ἠγέρθη ὁ Κύριος ὄντως…».
Ἀνέστη ἀφοῦ προηγουμένως διά τοῦ θανάτου Του, συνέτριψε τό κράτος τῆς ἁμαρτίας καί τοῦ θανάτου.
Τά ἁγιογραφικά κείμενα ἀποδεικνύουν καί ἐπιβεβαιώνουν, τήν Ἀνάστασι τοῦ Χριστοῦ μας.
«Μετά τό πάθος του καί τό θάνατό του παρουσιάσθηκε σέ αὐτούς τούς
ἴδιους τούς Ἀποστόλους ζωντανός», γράφει στό βιβλίο τῶν Πράξεων ὁ
Εὐαγγελιστής Λουκᾶς. Καί συνεχίζει: «Καί μέ πολλές ἀποδείξεις ὁ
Ἀναστημένος Κύριος τούς βεβαίωσε, ὅτι πραγματικά ἦταν ζωντανός. Καί ἐπί
σαράντα ἡμέρες ἐμφανιζόταν σέ αὐτούς κατά διαστήματα καί τούς μιλοῦσε
γιά τίς ἀλήθειες καί τά μυστήρια, πού ἀναφερόταν στή βασιλεία τοῦ Θεοῦ»
(Πραξ. α΄, 3).
Κατά τίς αὐθεντικές πληροφορίες τῶν ἱερῶν εὐαγγελίων, οἱ αὐτόπτες
μάρτυρες, οἱ Ἀπόστολοι, δέν πίστευσαν εὔκολα καί ἀβασάνιστα, στό
ἱστορικό γεγονός τῆς Ἀναστάσεως.
Μαρτυροῦν οἱ ἄγγελοι ὅτι Χριστός ἀνέστη, μαρτυροῦν οἱ μυροφόρες ὅτι
εἶδαν τόν Ἀναστάντα, συμμαρτυροῦν οἱ δύο πρός Ἐμμαούς μαθηταί,
συνεπιμαρτυρεῖ ὁ Ἀπ. Πέτρος καί ὅμως ὅταν ὁ Χριστός μετά ἐμφανίζεται στό
Ὑπερῶο κεκλεισμένων τῶν θυρῶν καί προσφωνεῖ τούς Ἀποστόλους λέγοντας:
«Εἰρήνη ὑμῖν», αὐτοί καταπτοοῦνται καί νομίζουν ὅτι βλέπουν φάντασμα.
Ταπεινώνεται ὁ Ἀναστάς Κύριος, δείχνει τίς πληγές τῶν χεριῶν καί τῶν
ποδιῶν του, καταδέχεται νά ψηλαφίσῃ τήν λογχευθεῖσα πλευρά του, ὁ Ἀπ.
Θωμᾶς, γιά νά πιστεύσουν. Καί γιά νά ἄρῃ τήν παραμικρή ἀμφιβολία ἀπό τίς
ψυχές τους, ζητεῖ καί τρώει, ἀναστημένος πλέον, «ἰχθύος ὁπτοῦ μέρος καί
ἀπό μελισσίου κηρίου» (Λουκ. κδ΄, 42).
Γράφει ὁ Ἀπ. Παῦλος πρός Κορινθίους: «Ἀνέστη ὁ Κύριος κατά τάς Γραφάς
καί ἐμφανίσθηκε μετά τήν Ἀναστασί του στόν Κηφᾶ (Πέτρο) κι ἔπειτα στούς
δώδεκα Ἀποστόλους. Ἔπειτα ἐμφανίσθηκε γιά μιά φορά συγχρόνως σέ
περισσότερους ἀπό πεντακοσίους ἀδελφούς , ἀπό τούς ὁποίους βέβαια
μερικοί πέθαναν, οἱ περισσότεροι ὅμως ζοῦν ἕως τώρα.
Ἔπειτα ἐμφανίσθηκε στόν Ἰάκωβο καί ὕστερα σέ ὅλους τούς Ἀποστόλους. Καί
τελευταία ἀπό ὅλους, ἐμφανίσθηκε καί σέ μένα, σάν σέ ἔκτρωμα» (Α΄ Κορ.
ιε΄, 5-7).
Κανένα ἄλλο γεγονός τῆς παγκοσμίου ἱστορίας δέν στηρίζεται σέ τόσες
ἀδιάσειστες μαρτυρίες ὅσο τό μοναδικό γεγονός τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου
μας.
Παρ’ ὅτι ἔδειξαν δυσπιστία σάν ἄνθρωποι οἱ Ἀπόστολοι, ἐφ’ ὅσον ἔζησαν
τήν Ἀνάστασι, εἶδαν τόν Ἀναστάντα Κύριο ἐμπρός τους, ἀνάμεσά τους,
συνέφαγαν μαζί Του μετά τήν ἀνάστασι Του, παραδόθηκαν στήν ὑπακοή Του,
ἔζησαν μέ ἀπόλυτη ὑπακοή καί συνέπεια τό θέλημά Του, ἔγιναν μάρτυρες τῆς
Ἀναστάσεώς Του «ἐν Ἱερουσαλήμ ἐν πάσῃ Ἰουδαίᾳ καί Σαμαρείᾳ, ἀλλά καί
ἕως ἐσχάτων τῆς γῆς» (Πράξ. α΄, 8). «Ὅ ἀκηκόαμεν, ὁ ἑωράκαμεν τοῖς
ὀφθαλμοῖς ἡμῶν, ὅ ἐθεασάμεθα καί αἱ χεῖρες ἡμῶν ἐψηλάφησαν …ἀπαγγέλομεν
ὑμῖν» (Α’ Ἰω. α΄, 1-2), ὁμολογεῖ ὁ Εὐαγγελιστής Ἰωάννης.
Καί δέν ἔγιναν μόνο μέ τά λόγια τους μάρτυρες τῆς Ἀναστάσεως οἱ Ἅγιοι
Ἀπόστολοι. Ἔγιναν καί μέ τό φρικτό μαρτύριό τους. Ἀλήθεια, ἦταν δυνατόν
οἱ Ἀπόστολοι τοῦ Κυρίου, ἄν δέν ἦταν βέβαιοι γιά τήν Ἀνάστασι τοῦ
Χριστοῦ μας, νά ὑποστοῦν τόσους κόπους γιά τήν διάδοσι τοῦ Εὐαγγελίου,
ἀλλά καί νά χύσουν τό αἵμα τους διά τοῦ μαρτυρίου γιά ἕνα ψεῦδος;
Ἕνας φανατικός Φαρισαῖος πρίν, ἕνας φοβερός διώκτης τῶν χριστιανῶν, ὁ
Ἀπ. Παῦλος, ἦταν ποτέ δυνατόν νά προσφέρῃ τόσα γιά τό Χριστό καί νά
πεθάνῃ μαρτυρικά γιά τό Χριστό, ἄν δέν ἦταν βέβαιος γιά τήν Ἀνάστασι;
«Ἠγέρθη ὁ Κύριος ὄντως», ἀγαπητοί, γιά νά μᾶς χαρίσῃ ζωή, ἀφθαρσία, ἀθανασία, αἰώνια ζωή στήν ἀνέσπερο παραδείσια δόξα.
«Ἐγώ εἰμί ἡ ἀνάστασις καί ἡ ζωή…» (Ἰω. ια΄, 26) διακηρύσσει ὁ Ἀναστάς
Χριστός. Αὐτός εἶναι «ὁ διδούς πᾶσι ζωήν καί πνοήν καί τά πάντα…» (Πραξ.
ζ΄, 25) φωνάζει ἀπό τήν Πνύκα ὁ Ἀπ. Παῦλος.
Ὡς δημιουργός προσφέρει ζωή ἐπίγειο, ἀνατέλει τόν ἥλιο, βρέχει ἐπί
δικαίους καί ἀδίκους, ἀνοίγει τά πατρικά του χέρια καί μᾶς προσφέρει
κάθε εὐλογία.
Μᾶς προσφέρει καί τήν πνευματική ζωή, τή ζωή τήν ἀληθινή καί συνειδητή
τῆς ψυχῆς. Μᾶς δίνει τήν δυνατότητα νά ζοῦμε ἐν πνεύματι ἁγίῳ μέσα στήν
ὀρθόδοξο Ἐκκλησία μας, νά ζοῦμε τίς ἅγιες ἐντολές Του, νά ἐλευθερώνουμε
τόν ἑαυτό μας ἀπό τά πάθη μας μέ τή θεία χάρι Του, νά καλλιεργοῦμε
ἀρετές, νά γινώμαστε σύσσωμοι καί σύναιμοι Χριστοῦ μέ τό πανάχραντο
μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας, νά ἑνωνόμαστε μαζί Του, νά γινώμαστε
κατά χάριν Θεοί.
Μᾶς προσφέρει, ὅμως, μέ τήν Ἀνάστασί Του ὁ Ἀναστάς Κύριος καί τήν
δυνατότητα τῆς πρσωπικῆς μας ἀναστάσεως καί τήν αἰώνια ζωή τῆς ἐνδόξου
βασιλείας Του. «…Χριστός ἐγήγερται ἐκ νεκρῶν, ἀπαρχή τῶν κεκοιμημένων
ἐγένετο…» (Α΄ Κορ. ιε΄, 20) διαλαλεῖ ὁ Ἀπ. Παῦλος.
«Ὁ Χριστός ἀναστήθηκε πρῶτος ἀπό τούς ἄλλους καί βεβαιώνει μέ τήν
Ἀνάστασί Του ὅτι θά ἀκολουθήσῃ ἔπειτα ἡ ἀνάστασι καί τῶν ἄλλων νεκρῶν».
«Οὐκ ἔχομεν ὧδε μένουσαν πόλι, ἀλλά τήν μέλλουσαν ἐπιζητοῦμεν» (Ἑβρ.
ιγ΄ 14), γράφει πρός Ἑβραίους πάλι ὁ Ἀπ. Παῦλος. Δέν ἔχουμε ἐδῶ μόνιμη
καί διαρκῆ πατρίδα καί πόλι, ἀλλά μέ πόθο ζητοῦμε τήν μελλοντική, τήν
οὐράνια πατρίδα.
Αὐτή τήν οὐρανία ζωή μᾶς χαρίζει ὁ Κύριός μας, δυνάμει τῆς Ἀναστάσεώς
του, γιά νά ζήσουμε αἰωνίως μέ τήν Παναγία μας, τούς ἁγίους ἀποστόλους,
τούς πανενδόξους μάρτυρας, τούς θεοφωτίστους πατέρας καί προμάχους τῆς
ὀρθοδόξίας μας, τούς ὁσίους, τούς ἀσκητάς, τούς Νεομάρτυρας, μέ ὅλους
ὅσους εὐαρέστησαν στόν Κύριο.
«Ἠγέρθη ὁ Κύριος ὄντως»!
Ἀγαπητοί, τά πάντα σήμερα «πεπλήρωνται φωτός» καί μιλᾶνε γιά τήν Ἀνάστασι τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ.
Παρά ταῦτα ὑπάρχουν καί πολλοί πού ἔμειναν ξένοι πρός τήν Ἀνάστασι. Καί
σήμερα, ἡ Ἀνάστασι τοῦ Χριστοῦ μας πολεμεῖται μέ πάθος. Ἄνθρωποι μέ
ἐγωισμό, ἔπαρσι καί θόλωσι, σκοτισμένοι καί μικρόψυχοι, δέν μποροῦν νά
πλησιάσουν, νά πιστέψουν τό ἱστορικό γεγονός καί θαῦμα τῆς Ἀναστάσεως.
Δέν βλέπουν ὅτι στόν κόσμο, ἀνά τούς αἰῶνας, μόνο ἕνας τάφος εἶναι
κενός, ὁ τοῦ Χριστοῦ, οὔτε τό ἅγιο φῶς, πού μόνο αὐτό ἀνάβει μόνο του
κάθε Πάσχα στόν κενό τάφο τοῦ Κυρίου.
Μή μᾶς φοβίζει ὁ μανιακός πόλεμος τῶν ἐχθρῶν τοῦ Χριστοῦ μας καί τῆς
Ἀναστάσεώς του. Ἀλήθεια, ποῦ εἶναι γιά παράδειγμα ὁ Νέρων, ὁ
Διοκλητιανός, ὁ Μαξιμιανός, ὁ Ἰουλιανός ὁ Παραβάτης καί τόσοι ἄλλοι, πού
πολέμησαν τόν Ἀναστάντα;
Ἐμεῖς, ἄς δυναμώσουμε, ἄς στερεώσουμε μέσα μας τήν πίστι στόν Ἀναστάντα
καί τήν Ἀνάστασί Του. Ἄς κρατοῦμε καθαρή τήν καρδιά μας ἀπό τά
ἁμαρτήματα καί τά πάθη μας, γιά νά μπορεῖ νά ἀναπαύεται μέσα μας ὁ
Χριστός.
Ἄς ζοῦμε γνήσια ἐκκλησιαστική καί μυστηριακή ζωή γιά νά ἑνώνουμε ἀξίως
τόν ἑαυτό μας μέ τόν ἀναστημένο Κύριό μας. Γιά νά μᾶς χαρίζῃ πλουσία τήν
εὐλογία Του στήν ἐπίγειο αὐτή ζωή, νά μᾶς ἐνισχύῃ μέ τήν χάρι Του στόν
πνευματικό μας ἀγῶνα. Γιά νά μᾶς ἀναστήσῃ καί ἐμᾶς κατά τήν ἔνδοξο
Δευτέρα παρουσία Του, γιά νά μᾶς χαρίσῃ τήν αἰώνιο ἀναστημένη καί ἔνδοξο
ζωή.
Τό εὔχομαι μέ ὅλη μου τήν πατρική ἀγάπη.
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† Ο ΑΙΤΩΛΙΑΣ ΚΑΙ ΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ ΚΟΣΜΑΣ
