Ελληνικά και Ορθόδοξα: Μητροπολίτης Πισιδίας Σωτήριος

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Μητροπολίτης Πισιδίας Σωτήριος. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Παρασκευή, Φεβρουαρίου 25, 2022

«Υπέρ του ρυσθήναι ημάς από πάσης θλίψεως, οργής, κινδύνου καιι ανάγκης…”

«Υπέρ του ρυσθήναι ημάς από πάσης θλίψεως, οργής, κινδύνου καιι ανάγκης…”

Μητροπολίτης Πισιδίας Σωτήριος Τράμπας

Ο Κύριος είχε προειδοποιήσει τους Μαθητές Του: «Στον κόσμον αυτόν θα έχετε θλίψεις· αλλά εσείς να έχετε θάρρος, γιατί εγώ έχω νικήσει τον κόσμο» (Ιωάν. 16:33). Με έμφαση μιλάει για το θέμα των θλίψεων και ο απόστολος Παύλος: «Διά πολλῶν θλίψεων δεῖ ἡμᾶς εἰσελθεῖν εἰς τήν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν» (Πράξ.14:22) Προειδοποιούσε τους χριστιανούς, για να μή ξαφνιάζονται.

Και γνωρίζουμε από την Εκκλησιαστική Ιστορία και τους Βίους των Αγίων ότι όσοι αντιμετώπισαν με υπομονή, θερμή πίστη και αγάπη στο Χριστό τις θλίψεις της ζωής τους ανεδείχθησαν Άγιοι! Και μάλιστα, όσο μεγαλύτερες ήσαν οι θλίψεις που αντιμετώπισαν μέχρι τέλους νικηφόρα, τόσο και περισσότερο δοξάζονται, όπως οι ένδοξοι Μεγαλομάρτυρες.

Ενώ όμως για όσους έχουν δυνατή πίστη, υπομονή, αφοσίωση στο Χριστό, οι θλίψεις γίνονται πρόκληση για νέα πνευματικά κατορθώματα, για πολλούς, για τους αδύνατους στην πίστη, γίνονται αφορμή σκανδάλων. Κάποιοι χάνουν κι εκείνη τη λίγη φλόγα της πίστης που έμενε στην καρδιά τους και πέφτουν σκανδαλισμένοι στα μαύρα σκοτάδια της απελπισίας. Φθάνουν, μάλιστα, μέχρι σημείου να καταλογίζουν στον Φιλάνθρωπο Κύριο αδικία, αδιαφορία και εγκατάλειψη.

Η Εκκλησία, όμως, ενθαρρύνει τους γενναίους πνευματικούς αγωνιστές της, να αναλάβουν και να συνεχίσουν μέχρι το τέλος τα αγωνίσματά τους κατά των θλίψεων, ώσπου να φθάσουν στεφανηφόροι στο τέρμα, και προτρέπει εμάς τους άλλους να προσευχόμαστε να απαλλαγούμε από τέσσερις θλιβερές καταστάσεις, που συχνά όλοι μας αντιμετωπίζουμε: «Ὑπέρ τοῦ ρυσθῆναι ἡμᾶς ἀπό πάσης θλίψεως, ὀργῆς, κινδύνου καί ἀνάγκης…»

Είναι τόσο συγκινητικό αυτό που συμβάνει με τους Αγίους. Ενώ τις θλίψεις που αντιμετώπιζαν προσωπικά οι ίδιοι τις θεωρούσαν επίσκεψη Θεού για περισσότερο αγώνα, για μας τους άλλους προσεύχονταν οι ίδιοι στο Θεό, να μας ελευθερώνει από τις θλίψεις. Μας εντυπωσιάζει η στάση του συγχρόνου μας Αγίου Παϊσίου. Γνωρίζουμε ότι υπέφερε για πολλά χρόνια από επώδυνες ασθένειες. Τις αντιμετώπιζε όμως με υπομονή, όπως οι μεγάλοι Άγιοι. Θεωρούσε τους σκληρούς πόνους ως επίσκεψη Θεού, για να ασκηθεί πιο πολύ στην πίστη και στην υπομονή. Και, το περίεργο για μας είναι ότι δέν ζητούσε από τον Θεό να τον απαλλάξει από τους πόνους και τις αρρώστιες. Γιατί αισθανόταν ότι οι πόνοι τον ωφελούν. Και μάλιστα είχε πει: «Όσο με ωφέλησαν οι αρρώστιες μου, δεν με ωφέλησαν οι νηστείες, οι αγρυπνίες, τα πνευματικά αγωνίσματα μιας ολόκληρης ζωής στο Άγιον Όρος». Όμως για τους άλλους πονεμένους που ζητούσαν τη βοήθειά του προσευχόταν να απαλλαγούν από τις θλίψεις τους και ο Θεός άκουγε την προσευχή του και γινόντουσαν θαύματα. Ο Άγιος Παΐσιος ακολουθούσε δηλαδή την πνευματική κατεύθυνση που έδιναν όλοι οι προηγούμενοι Άγιοι: Να παρακαλούμε το Θεό για να μας απαλλάξει από τις θλίψεις. Γιατί αντί να μας ρίξει η θλίψη σε αγιάτρευτη μελαγχολία και απόγνωση, καλύτερα να στερηθούμε τα στεφάνια που δίνονται στους αγωνιστές που υπομένουν με γενναιότητα τις θλίψεις. Μ᾽ ἄλλα λόγια καλύτερα να αναγνωρίσουμε τη πνευματική μας αδυναμία και να περιμένουμε τα πάντα από το έλεος του Κυρίου.

Με τη επόμενη φράση, να δεηθούμε να απαλλαγούμε «ἀπό πάσης ὀργῆς», εννοούμε κυρίως τη θεϊκή οργή που εκδηλώνεται σε όσους όχι απλώς παραβαίνουν το θέλημα του Θεού, αλλά αντιτάσσονται στο νόμο του Θεού, διαστρέφουν την αλήθεια και ο εωσφορικός εγωισμός τους κρατεί αμετανόητους, εχθρούς του Θεού. Ο απόστολος Παύλος για μια κατηγορία τέτοιων ανθρώπων γράφει: «Αυτοί μας εμποδίζουν να κηρύξουμε στους εθνικούς για να σωθούν και έτσι ολοένα ξεχειλίζει το ποτήρι των αμαρτιών τους. Έφθασε πλέον πάνω τους τελειωτικά η οργή του Θεού» (Α’ Θεσ. 2:16). Χαρακτηριστικό παράδειγμα άμεσης εκδήλωσης της θεϊκής οργής σε πρόσωπο, που θεώρησε τον εαυτό του όμοιο με το Θεό, είναι ο βασιλιάς Ηρώδης. Ο Ηρώδης, όπως γράφουν οι Πράξεις των Αποστόλων, ήταν σε διαμάχη με τους κατοίκους της Τύρου και Σιδώνος… Όρισε, λοιπόν, μία ημέρα για να εξετάσει το ζήτημα ενώπιον όλων. Ντύθηκε τη βασιλική του στολή, κάθισε στο θρόνο του και άρχισε να αγορεύει στο λαό και τους άρχοντες. Ο λαός επευφημούσε: «Θεός μιλάει και όχι άνθρωπος!» Αμέσως τότε, επειδή δέχτηκε να δοξαστεί ως Θεός και δεν έδωσε την τιμή στο Θεό, τον χτύπησε ένας Άγγελος Κυρίου με ξαφνική αρρώστια: γέμισε σκουλήκια και πέθανε» (Πράξ. 12:20-23). Ας προσέχουμε και ας προσευχόμαστε με θέρμη, ώστε η όλη μας συμπεριφορά προς τον Θεόν να ελκύει την εύνοια του Θεού και το άπειρον έλεος Του.

Να προσευχόμαστε για την πρόληψη και αποφυγή από κάθε κίνδυνο και ανάγκη, είναι η συμπληρωματική προτροπή του Διακόνου: «Ὑπέρ τοῦ ρυσθῆναι ἡμᾶς ἀπό …κινδύνου καί ἀνάγκης, τοῦ Κυρίου δεηθῶμεν».

Κάθε καινούργια μέρα που έρχεται ανακαλύπτουμε καινούργιους κινδύνους που απειλούν τη ζωή μας, που απειλούν τη σωτηρία μας. Μαθαίνουμε αδιάκοπα για θεομηνίες, πολέμους, δυστυχήματα, εγκλήματα, ακόμη και ενδοοικογενειακά, για μεταλλάξεις θανατηφόρων ιών και τόσα άλλα θλιβερά που συμβαίνουν στον κόσμο. Κι αυτή η γνώση μας οδηγεί στην αβεβαιότητα, την ανησυχία, το άγχος. Νιώθουμε ανασφαλείς στον τόπο μας, ακόμα και μέσα στο σπίτι μας. Γι’ αυτό, το να είμαστε πάντα στραμμένοι στον Παντοδύναμον Θεόν, τον μόνον που μπορεί να μας σώσει από όλους αυτούς τους κινδύνους (βλ. Εβρ. 5:7) είναι η μόνη σωστή αντιμετώπιση.

Τέλος με το αίτημα «τοῦ ρυσθῆναι ἡμᾶς … ἀπό πάσης ἀνάγκης ο πιστός ζητά:

α) να απαλλαγεί από τις ποικίλες υλικές ανάγκες που η καταναλωτική κοινωνία θεωρεί απαραίτητες καί

β) να μη στερείται τα αναγκαία μέσα για την αξιοπρεπή διαβίωση τόσον του ιδίου όσον και των οικείων του.

Από όλες αυτές τις δύσκολες περιστάσεις, τις πνευματικικές και τις υλικές, ζητάμε με το αίτημα αυτό να απαλλαγούμε. Αμήν.

Πεμπτουσία

το μεταφέρουμε από εδώ

Τρίτη, Δεκεμβρίου 01, 2020

Ο επίσκοπος και η ενότης της Εκκλησίας

Σε κάθε θεία Λειτουργία, όπως και σε άλλες Ιερές Ακολουθίες, απευθύνουμε δεήσεις προς τον Θεόν «Ὑπέρ τοῦ Αρχιεπισκόπου ἡμῶν (όνομα) τοῦ τιμίου Πρεσβυτερίου, τῆς ἐν Χριστῷ διακονίας καὶ πάσης τῆς ἐν Χριστῷ ἡμῶν ἀδελφότητος».

Ευχόμαστε για τους πνευματικούς ποιμένες -Επίσκοπο, Ιερείς, Διακόνους- στους οποίους η Εκκλησία έχει αναθέσει την ευθύνη για όλες τις λατρευτικές και πνευματικές ανάγκες των πιστών. Η ποιμαντική τους μέριμνα για τους χριστιανούς εκτείνεται από τη στιγμή της γεννήσεώς τους μέχρι την αναχώρησή τους από τον κόσμον αυτόν, αλλά και μετά, με την τέλεση Μνημοσύνων για την ανακούφιση των ψυχών τους.

Ως γνωστόν, ο Κύριος μετά την Ανάληψή Του στους Ουρανούς, το λυτρωτικό για την ανθρωπότητα έργο Του, το συνέχισε δια των Αποστόλων Του, και το συνεχίζει δια των Επισκόπων Του. Πρώτον Επίσκοπο κατέστησε στα Ιεροσόλυμα τον Αδελφόθεο Ιάκωβο (+62), ο οποίος ανέλαβε την πνευματική μέριμνα ολόκληρης της εκεί πρώτης χριστιανικής κοινότητας. Σύμφωνα με την παράδοση, ο Άγιος Ιάκωβος, συνέταξε το κείμενο της πρώτης θείας Λειτουργίας, η οποία χρησιμοποιήθηκε ως βάση για τις θείες Λειτουργίες που τελούνταν και εξακολουθούν να τελούνται σε όλες τις ανά τον κόσμον Εκκλησίες. Στη συνέχεια οι Άγιοι Απόστολοι, στις πόλεις που ίδρυαν νέες Εκκλησίες, χειροτονούσαν και εγκαθιστούσαν Επίσκοπο, για τη διαποίμανση της τοπικής Εκκλησίας. Σύμφωνα με όσα γράφουν ο Απόστολος Παύλος, ο Άγιος Ιγνάτιος ο Θεοφόρος, Επίσκοπος Αντιοχείας, άλλοι Πατέρες, και οι Ιεροί Κανόνες της Εκκλησίας ορίζουν, ο Επίσκοπος είναι «εικόνα του Θεού και του Χριστού». Το έργο της Εκκλησίας μόνον διά του Επισκόπου είναι δυνατόν να διεξαχθεί. Χωρίς τον Επίσκοπο δεν είναι δυνατόν να υπάρξει ούτε το Μυστήριο της θείας Ευχαριστίας, ούτε το Βάπτισμα, ούτε ο Γάμος. Ο Επίσκοπος είναι ο εγγυητής της ενότητος της Εκκλησίας και της ορθής (ανόθευτης) πίστεως. Το κέντρο κάθε Τοπικής Εκκλησίας είναι ο Επίσκοπος. Όποιος δεν ακολουθεί τον Επίσκοπό του, – λέγει ο Άγιος Κυπριανός- δεν είναι δυνατόν να ανήκει στην Εκκλησία.

Ο Επίσκοπος, ανάλογα με τις ανάγκες της Επισκοπής του χειροτονεί Πρεσβυτέρους-Ιερείς, για κάθε Ενορία και τους αναθέτει να τελούν όλα τα Ιερά Μυστήρια (εκτός της Ιερωσύνης και των Εγκαινίων νέων ναών) και να ποιμαίνουν τους πιστούς της Ενορίας τους, πάντοτε σε κοινωνία με τον Επίσκοπό τους. Οι Διάκονοι χειροτονούνται για να βοηθούν τον Επίσκοπο και τους ιερείς στα λειτουργικά και λοιπά καθήκοντά τους, χωρίς όμως οι ίδιοι να τελούν Ιερά Μυστήρια μόνοι τους. Ο Άγιος Ιγνάτιος γράφει ότι οι πρεσβύτεροι-ιερείς είναι συνηρμοσμένοι με τον Επίσκοπο, όπως οι χορδές με την κιθάρα (βλέπ. Εφεσ. IV,1, ΒΕΠ, Β’, σ. 265). Όποιος κάνει ενέργειες στην Εκκλησία κρυφά από τον Επίσκοπο, λατρεύει τον διάβολο (Σμυρν. IX,1, ΒΕΠ, Β’ σ. 281). Χωρίς την έγκριση του Επισκόπου ούτε βαπτίζει, ούτε αγάπην- θεία Λειτουργία- τελεί (Σμυρν.VIII, 2, ΒΕΠ, Β’, σ. 281).

Όμως πώς θα γνωρίζει ο πιστός πως μία ευχαριστιακή σύναξη ανήκει πράγματι στην Ορθόδοξη Εκκλησία, πως δηλαδή μία Θεία Λειτουργία είναι κατά πάντα ορθόδοξη;

Στο ερώτημα αυτό ας δούμε την απάντηση που δίνει ένας σύγχρονος φωτισμένος πατέρας της Εκκλησίας:

«Για να είναι μία θεία Λειτουργία έγκυρη και κανονική, (πράγματι Ορθόδοξη), δεν αρκούν κάποιες εξωτερικές ομοιότητες ή ακόμη και το γεγονός ότι ακολουθείται το ορθόδοξο κείμενο της Θείας Λειτουργίας. Ο Άγιος Ιγνάτιος Αντιοχείας απαντά σ᾿ αυτό το ερώτημα ότι βεβαία, δηλαδή ορθόδοξη, είναι εκείνη η θεία Ευχαριστία την οποία τελεί ο Επίσκοπος ή κάποιος πρεσβύτερος, που βρίσκεται σε ενότητα με τον Επίσκοπό του και έχει την απαραίτητη εξουσιοδότηση. Ο Επίσκοπος αποτελεί την εγγύηση της παρουσίας του Χριστού, γιατί ανάγει την ιερωσύνη του στον ίδιο τον Χριστό μέσω της αποστολικής διαδοχής, που αποτελεί αδιάσπαστη αλυσίδα ενότητας με τους Αποστόλους. Είναι λοιπόν απαραίτητο ο ιερέας, που τελεί τη θεία Ευχαριστία, να έχει γνήσια χειροτονία και να βρίσκεται σε ενότητα με τον Επίσκοπο της τοπικής Εκκλησίας. Η παρουσία του Επισκόπου σε κάθε Ορθόδοξη Λειτουργία δηλώνεται με το γεγονός ότι η Θεία Λειτουργία τελείται πάνω σε αντιμήνσιον που έχει την ιδιόχειρη υπογραφή του και με το μνημόσυνο του ονόματος του ίδιου επισκόπου κατά τη Θεία Λειτουργία• (Ἐν πρώτοις μνήσθητι Κύριε του Ἀρχιεπισκόπου ἡμῶν …) και προσθέτει το όνομα του Επισκόπου. Είναι ενδεικτικό ότι ο ιερέας που τελεί τη Λειτουργία, δεν μνημονεύει το όνομα του επισκόπου που τον χειροτόνησε, αλλά το όνομα του Επισκόπου της περιοχής στην οποία τελείται η Θεία Λειτουργία. Για να είναι η θεία Λειτουργία Ορθόδοξη πρέπει ακόμη ο Επίσκοπος του οποίου το όνομα μνημονεύεται σ᾿ αυτήν, να βρίσκεται σε ενότητα με την Ορθόδοξη Εκκλησία της χώρας εκείνης» (Η ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ, Πίστη – Λατρεία – Ζωή, Αθήνα 1994).

Μετά από όλα αυτά, ελπίζω ο κάθε Ορθόδοξος πιστός να αισθάνεται χρέος να προσεύχεται για τον Επίσκοπό του, τους Ιερείς και Διακόνους της Εκκλησίας του, οι οποίοι έχουν επωμισθεί τόσο μεγάλη ευθύνη για την διαποίμανσή του. Και επί πλέον να έχει τον πρέποντα σεβασμό προς αυτούς και να υπακούουν πρόθυμα στις συμβουλές τους. Για το θέμα της υπακοής ο Απόστολος Παύλος γράφει: «Να ακολουθεῖτε πιστά και να υπακούτε τους εκκλησιαστικούς σας ηγέτες. Γιατί αυτοί αγρυπνούν για τη σωτηρία σας, επειδή θα δώσουν λόγο στο Θεό. Έτσι η μέριμνά τους θα γίνεται με χαρά, κι όχι με στενοχώρια, πράγμα που δεν σας συμφέρει»(Εβρ. 13,17).

Και ένα δεύτερο χρέος των πιστών, που απορρέει από αυτά που παραθέσαμε από την διδασκαλία της Εκκλησίας μας είναι: Να εξετάζουμε σε όποιο μέρος πηγαίνουμε, αν η Ορθόδοξη θεία Λειτουργία τελείται από ιερέα που βρίσκεται σε κοινωνία με το Ορθόδοξο Επίσκοπο του τόπου ή κρυφά από αυτόν. Οι Ιεροί Κανόνες σε όσους λειτουργούν χωρίς την ευλογία του Επισκόπου του τόπου επιβάλλουν καθαίρεση. Έτσι διατηρήθηκε η ενότητα της Μιάς Ορθοδόξου Εκκλησίας. Σε αυτό το σημείο φέρει ευθύνη προσωπική και ο πιστός. Οφείλει να γνωρίζει ποιός είναι ο Κανονικός Επίσκοπος του τόπου. Και αν ένας εμφανίζεται ως Ορθὀδοξος ιερέας, ο χριστιανός πρέπει να εξετάζει αν έχει την άδεια από τον Μητροπολίτη του τόπου να λειτουργεί. Αν δεν είναι βέβαιος γι’ αυτό, να μην εκκλησιάζεται εκεί που λειτουργεί ο ιερέας εκείνος, ούτε να έχει εκκλησιαστική κοινωνία μαζί του.

Είθε, αγαπητοί μου αδελφοί και αδελφές, όλοι μαζί ιερός Κλήρος και λαός να συμβάλλουμε με κάθε τρόπο στην ενότητα της Εκκλησίας μας, για το δικό μας πνευματικό συμφέρον και προς δόξαν του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, που πέθανε στο Σταυρό για την ένωσή μας μαζί Του. Αμήν

πηγή

Τετάρτη, Ιουλίου 15, 2015

Εις την Αγία Μαρίνα την μεγαλομάρτυρα Επισκόπου Σωτηρίου Μητροπολίτου Πισιδίας

Κατήγετο από την Αντιόχεια της Πισιδίας, από γονείς επιφανείς. Ο πατέρας της Αιδέσιος ήταν επίσημος ιερέας των ειδώλων, γνωστός σε όλους. Η μητέρα της πέθανε λίγες μέρες μετά τη γέννηση της μονάκριβης κόρης της Μαρίνας.

Ο πατέρας αναγκάσθηκε να εμπιστευθεί το βρέφος σε μια γυναίκα που κατοικούσε περί τα τρία χιλιόμετρα έξω από την πόλη, για να το θηλάζει. Τούτο ήταν οικονομία Θεού, γιατί μακρυά από το ειδωλολατρικό περιβάλλον του πατέρα της, καθώς μεγάλωνε άκουγε οι γύρω της να μιλούν για το Χριστό, να διηγούνται τα θαύματά Του, τα παθήματά Του, τον σταυρικό θάνατο που υπέστη και τη θαυμαστή Ανάσταση και Ανάληψή Του στον ουρανό. Η παιδική ψυχή της συγκινείτο από όλα αυτά και ρωτούσε και προσπαθούσε να μάθει όλο και περισσότερα για τη νέα πίστη. Άκουγε ότι οι ειδωλολάτρες κατεδίωκαν τους χριστιανούς και τους βασάνιζαν για να τους αναγκάζουν να θυσιάσουν στα είδωλα, αλλά εκείνοι αντιμετώπιζαν με θάρρος τα μαρτύρια και έμεναν πιστοί στον αληθινό Θεό. Μέσα της άρχισε να αυξάνει ο θαυμασμός της γι' αυτούς τους Μάρτυρες και όταν μεγάλωσε και έφθασε στα 15 της χρόνια, δεν δίσταζε να φανερώνει την πίστη της στον Χριστό και να μιλά για τον αληθινό Θεό, που έγινε άνθρωπος και πέθανε για τη σωτηρία μας. Ο ειδωλολάτρης πατέρας της όταν τα πληροφορήθηκε αυτά, δεν ήθελε καν να αντικρύσει το πρόσωπο της κόρης του και την απεκλήρωσε. Λυπόταν η ευλαβής κόρη το κατάντημα του πατέρα της να υπηρετεί ψεύτικους θεούς και να μη θέλει να ανοίξει τα μάτια του στο αληθινό Φως, στον Χριστό. Με τον καιρό γιγάντωσε ο πόθος της, αν χρειασθεί να μαρτυρήσει κι αυτή για τον Χριστό, όπως τόσοι άλλοι.

Έπαρχος το έτος 270 στα μέρη εκείνα ήταν ο Ολύβριος, που ήταν γνωστός για την αγριότητά του και το μίσος του εναντίον των χριστιανών, που τους θεωρούσε επικίνδυνους για την αυτοκρατορία. Όταν επισκέφθηκε την Αντιόχεια και έμαθε ότι η κόρη του επισήμου ιερέα των ειδώλων ήταν χριστιανή και παρασύρει και άλλους στην πίστη της, διέταξε να την συλλάβουν και να την οδηγήσουν μπροστά του να δικαστεί. Η αγνή κόρη προσευχόταν στο δρόμο να της δώσει ο Κύριος δύναμη και σοφία να κρατήσει την πίστη της μέχρι τέλους και να αντέξει τα βασανιστήρια. Όταν έφθασαν στο παλάτι, ο Έπαρχος τη ρώτησε να ειπεί το όνομά της και ποιον θεόν πιστεύει. Η χριστιανή κόρη με θάρρος του απάντησε: «Μαρίναν με λέγουσιν, της Πισιδίας γέννημα και θρέμμα, ελευθέρων γονέων τέκνον και εύχομαι να γίνω δούλη του Θεού και Σωτήρος μου Ιησού Χριστού, όστις έκαμεν όλον τον κόσμον». Ο Έπαρχος όταν είδε ότι με τις συμβουλές και τις υποσχέσεις δεν μπορούσε να της αλλάξει τις πεποιθήσεις της, άρχισε τις απειλές και τα μαρτύρια.

Επί ημέρες βασάνιζαν την αφοσιωμένη στον Χριστό αγνή κόρη. Κατά τη διάρκεια της ημέρας υπέφερε τα απάνθρωπα βασανιστήρια και τη νύχτα την έκλειναν στη φυλακή χωρίς τροφή. Εκεί στο σκοτεινό κελλί αντιμετώπιζε με θάρρος τις επιθέσεις του σατανά, που επεδίωκε «ως λέων ωρυόμενος» να την εκφοβίσει. Αλλά είχε και την παρηγορία και την ενίσχυση του Τιμίου Σταυρού, που ακτινοβολούσε ουράνιο φως και ιαματική χάρη.

Η Μέρτυς υπέφερε με γενναιότητα τους ραβδισμούς με αγκαθωτά ραβδιά, το ξέσχισμα του σώματός της με σιδερένια νύχια, το κρέμασμα στο ξύλο, τα καψίματα στις πλευρές και στο στήθος της με μεγάλες αναμμένες λαμπάδες, το βούτηγμα στο μεγάλο καζάνι και τόσα άλλα, που μετάτρεψαν το εφηβικό της σώμα σε μια αιμορροούσα πληγή. Πλήθη ανθρώπων παρακολουθούσαν τα μαρτύριά της με ποικίλα αισθήματα. Πού εύρισκε τη δύναμη το δεκαπεντάχρονο αυτό κορίτσι να τα αντιμετωπίζει με τόση ηρεμία και καρτερία όλα αυτά και επί πλέον να ευχαριστεί το Θεό που την αξιώνει για την αγάπη Του να υποφέρει! Την απάντηση την πήραν την τελευταία ημέρα του μαρτυρίου της. Όταν την έφεραν από τη φυλακή και την έστησαν και πάλι μπροστά στον Έπαρχο, δεν πίστευαν στα μάτια τους. Μα είναι αυτή η ίδια που μέχρι την προηγούμενη ημέρα της ξέσχιζαν το πρόσωπό της και ολόκληρο το σώμα της; Πώς δεν βλέπουν ούτε ίχνη από τις πληγές της; Κατάπληκτοι ακούν σε λίγο με παρρησία να αποκαλύπτει στον ηγεμόνα το τι συνέβη. «Μάθε ότι ο αληθινός και μόνος Θεός, που θεραπεύει ψυχές και σώματα, με θεράπευσε». Και σαν επιβεβαίωση των λόγων της, φοβερός σεισμός έσεισε τον τόπο και ακούστηκε φωνή από τον ουρανό, που καλούσε τη μάρτυρα να απολαύσει τον στέφανον της αφθαρσίας στα ουράνια σκηνώματα. Το πλήθος συγκλονίστηκε απ' όσα έβλεπε και άκουγε και πίστεψαν στον Χριστό χιλιάδες, που τον ομολογούσαν ως Θεόν τους και διεκήρυτταν ότι ήσαν και αυτοί έτοιμοι να θυσιαστούν για τον Χριστό.

Ο Έπαρχος πανικοβλήθηκε και πήρε την πιο απάνθρωπη απόφαση. Διέταξε τον στρατόν του να φονεύει χωρίς άλλη διαδικασία όποιον λέγει ότι πιστεύει τον Χριστό ως Θεό και δεν δέχεται να θυσιάζει στα είδωλα. Στον γενικό αυτό διωγμό, στην Επαρχία της Πισιδίας, μαρτύρησαν δέκα πέντε και πλέον χιλιάδες.

Η Εκκλησία μας δέχθηκε το ειδικό αυτό Βάπτισμα του αίματός τους, τους κατέταξε στη χορεία των Αγίων Μαρτύρων και τους εορτάζει την 16ην Ιουλίου, παραμονή της εορτής της Αγίας Μαρίνας.

Επί πλέον, ο Έπαρχος πρόσθεσε και ένα ακόμη κακούργημά του. Από φόβο μήπως αν παραταθεί η ζωή της Μαρίνας αυξηθεί ακόμη περισσότερο ο αριθμός των χριστιανών, έδωσε διαταγή να αποκεφαλισθεί. Έτσι η Μεγαλομάρτυς παρέδωκε την ψυχή της στον Νυμφίον της Χριστόν, το δε μαρτυρικό πάναγνο σώμα της το ενταφίασαν κρυφά οι χριστιανοί με βαθειά ευλάβεια. Αργότερα τα ιερά Λείψανά της μεταφέρθηκαν στην Κωνσταντινούπολη και εφυλάσσοντο στον ναόν του Χριστού Παντεπόπτου μέχρι την κατάληψη της Πόλης από τους σταυροφόρους.

Η Εκκλησία τιμά τη Μεγαλομάρτυρα Αγία Μαρίνα την 17ην Ιουλίου.

Επισκόπου Σωτηρίου Τράμπα
Μητροπολίτου Πισιδίας
Αθλητές Στεφανηφόροι
της Μικράς Ασίας
Εκδόσεις Ορθόδοξος Κυψέλη

Σάββατο, Ιουνίου 20, 2015

Άγιος Ιερομάρτυς Μεθόδιος Επίσκοπος Πατάρων

Από την παιδική του ηλικία διακρινόταν για την αφοσίωσή του στον Χριστό και την προθυμία του να συμμετέχει στη λειτουργική ζωή της Εκκλησίας. Η Χάρις του Θεού τον καθοδηγούσε στη ζωή του. Με τα πνευματικά και διανοητικά χαρίσματα, που τον προίκισε ο Δημιουργός, απέκτησε ασυνήθιστη για την εποχή του μόρφωση πάνω σε φιλοσοφικά και θεολογικά θέματα. Ακόμα δεν είχαν διατυπωθεί από τις Οικουμενικές Συνόδους με σαφείς όρους τα δόγματα της Χριστιανικής πίστεως. Στο β΄ ήμισυ του γ΄ αιώνα βρίσκονταν σε έξαρση οι συζητήσεις, κατά πόσον η ελληνική φιλοσοφία του Πλάτωνος και άλλων μπορεί να επηρεάζει τη Χριστιανική Θεολογία. Και ακόμη, ορισμένες διδασκαλίες που διετύπωσε ο Ωριγένης είχαν φέρει αναστάτωση στους εκκλησιαστικούς κύκλους.

Η Εκκλησία εκτιμώντας τη φιλοσοφική και θεολογική κατάρτιση του Μεθοδίου, αλλά και την αφοσίωσή του στον Θεό τον εξέλεξε Επίσκοπον Πατάρων της Λυκίας. Με ένθεο ζήλον ανέλαβε τη διαποίμανση των ψυχών, που του εμπιστεύθηκε ο Αρχιποίμην Κύριος.

Με τα εμπνευσμένα κηρύγματά του και την αγία βιωτή του εφώτιζε και οικοδομούσε πνευματικά το πλήρωμα της Εκκλησίας. Και δεν περιοριζόταν μόνον στην Επαρχία του. Με προθυμία έσπευδε, όπου τον καλούσαν, για να κατατροπώνει τους κακοδόξους και αιρετικούς. Για την ευρύτερη διάδοση της Ορθοδόξου πίστεως ασχολήθηκε με τη συγγραφήν σπουδαίων έργων[1]. Από αυτά γνωστά είναι δέκα τρία, αλλά έγραψε και πολλά άλλα, τα οποία έχουν χαθεί. Στα συγγράμματά του χρησιμοποιεί λαμπρά γλώσσα, δροσερή έκφραση και πρωτότυπη σκέψη. Έχουν ασχοληθεί με αυτά περίφημοι εκκλησιαστικοί συγγραφείς, οι οποίοι θεωρούν τον Άγιον Μεθόδιον ως «μίαν των σπουδαιοτέρων θεολογικών προσωπικοτήτων των πρώτων χριστιανικών αιώνων»[2].

Μεταξύ άλλων μορφών λόγου χρησιμοποίησε και τον λογοτεχνικό διάλογο. Φαίνεται ότι ως πρότυπόν του είχε τους πλατωνικούς διαλόγους, αλλά και χριστιανούς συγγραφείς, όπως ήταν ο ιερός Ιουστίνος, ο Άγιος Γρηγόριος ο Θαυματουργός και άλλοι.

Το μόνον έργο του σε μορφή διαλόγου, που σώζεται ολόκληρο στην ελληνική, είναι το Συμπόσιον η Περί Αγνείας[3].

Στο συμπόσιο αυτό διαλέγονται δέκα παρθένες, υπό τη διεύθυνση της Αρετής. Ολόκληρη η σκηνοθεσία, για το θέμα που συζητείται, είναι συμβολική. Μερικές από τις απόψεις που εκφράζονται για το θέμα της αγνείας είναι:

—Η παρθενία είναι ουράνιος αρετή. Οδηγεί σε αφθαρσία και ομοίωση προς τον «αρχιπάρθενον» Χριστόν.

—Η λέξη παρθενία σημαίνει «παρθεία» (παρά τον Θεόν). Και είναι η δύναμη η οποία φέρει σε συνάντηση και ένωση με τον Θεόν.

—Η παρθενία και η αγνότητα δεν είναι μόνον η περί τα γενετήσια εγκράτεια, αλλά η αποφυγή παντός κακού. «Διότι είναι χλεύη-εμπαιγμός να τηρεί κανείς παρθένα τα όργανα της παιδοποιήσεως, αλλά να μη τηρεί αγνήν τη γλώσσα, την όραση, την ακοήν, τα χέρια ή την καρδιά του και να αφήνει να εισέρχονται σ’ αυτήν η αλαζονία και ο θυμός».

«Το Συμπόσιο αυτό είναι λαμπρόν και δυνατόν έργον, αναγινωσκόμενον ευχαρίστως και σήμερον»[4].

Ο Άγιος Μεθόδιος παρ’ ότι εξυμνεί την παρθενία δεν μειώνει τον «εν Κυρίω» Γάμον, ως μέσον και οδόν προς εκπλήρωση της τελειότητος. «Επειδή το μέλι -λέγει – είναι γλυκύ δεν σημαίνει ότι τα άλλα είδη είναι πικρά».

Η πολύπλευρη εντυπωσιακή ποιμαντική και κηρυκτική δραστηριότητα του Ποιμένα της Επισκοπής Πατάρων δεν μπορούσε να μην ενοχλήσει τη ρωμαϊκή εξουσία, η οποία στα τέλη του γ΄ αιώνα εξακολουθούσε με μένος να καταδιώκει τους χριστιανούς.

Δεν έχουν διασωθεί λεπτομέρειες του Μαρτυρίου του Αγίου Μεθοδίου παρά μόνον ότι, πιστός μέχρι θανάτου παρέδωκε την αγιασμένη ψυχή του στον Κύριο δι’ αποκεφαλισμού. Έτσι πορφύρωσε την αρχιερατική στολή του με αθλητικά αίματα.

Ως χρόνος μαρτυρίου του υπολογίζεται το μεταξύ 275 και 310 χρονικόν διάστημα.

Η Εκκλησία μας τιμά τη μνήμη του την 20ήν Ιουνίου.

Απολυτίκιον

Ήχος γ΄. Θείας πίστεως.

Θείαν μέθοδον της ευσεβείας, εθησαύρισας τη Εκκλησία, ως Ιεράρχης και Μάρτυς Μεθόδιε· συ γαρ σοφίας τον πλούτον δρεψάμενος, αθλητικώς το σον τάλαντον ηύξησας Πάτερ Όσιε, Χριστόν τον Θεόν ικέτευε, δωρήσασθαι ημίν το μέγα έλεος.

Κοντάκιον

Ήχος δ΄. Επεφάνης σήμερον.

Ως πυρσόν κτησάμενος την θείαν γνώσιν, εν αθλήσει έφανας, μυσταγωγέ των υπέρ νουν, καταφαιδρύνων τους ψάλλοντας· χαίροις εκφάντωρ του Λόγου Μεθόδιε.

Μεγαλυνάριον

Εύσημος κιθάρα και μελουργός, θείων διδαγμάτων ανεδείχθης Ιερουργέ· όθεν και τω ξίφει, τμηθείς σου τον αυχένα απέτεμες την πλάνην, Πάτερ Μεθόδιε.

Πηγή: Επισκόπου Σωτηρίου Τράμπα· Μητροπολίτου Πισιδίας, Αθλητές στεφανηφόροι· Πισιδίας Παμφυλίας Λυκίας της Μικρασίας, Εκδόσεις «Ορθόδοξος Κυψέλη», Θεσσαλονίκη 2010.

ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ

[1] Στα συγγράμματά του φέρεται και ως Επίσκοπος Ολύμπου της Λυκίας.

[2] Θ.Η.Ε. Τόμ. 8, σελ. 891.

[3] P.G. 18, 27-220. Β.ΕΠ, 18, 15-92.

[4] Καθηγητής Παν. Κ. Χρήστου: Θ.Η.Ε. Τόμ. 8, σελ. 895.

Σάββατο, Μαΐου 09, 2015

ΚΗΡΥΓΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΔΟΣ "Έρχεται γυνή εκ τής Σαμαρείας αντλήσαι ύδωρ. Λέγει αυτή ο Ιησούς• δός μοι πιείν". Μητροπολίτης Πισιδίας Σωτήριος

ΚΗΡΥΓΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΔΟΣ
(2/6/2013)
ΕΙΣ Ι.Ν. ΑΓ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΠΑΠΑΓΟΥ

"Έρχεται γυνή εκ τής Σαμαρείας αντλήσαι ύδωρ.
Λέγει αυτή ο Ιησούς• δός μοι πιείν".

Ο Ιησούς, μετά από μακράν οδοιπορίαν με τούς Μαθητές Του, κατάκοπος
καθόταν στήν άκρη του πηγαδιού, που δέκα έξι αιώνες πρίν είχε ανοίξει ο Ιακώβ, έξω από τήν πόλη Συχάρ τής Σαμαρείας. Ήταν μόνος• οι Μαθητές Του είχαν πάει στήν πόλη ν´αγοράσουν τρόφιμα καί τούς περίμενε. Είχε φθάσει 12 η ώρα μεσημέρι. Διψούσε. Εκείνη τήν ώρα έρχεται από τήν πόλη μιά γυναίκα με τη στάμνα και τόν κουβά της, να βγάλει νερό από το πηγάδι, γιά το σπίτι της. Καί ο Κύριος, βρίσκεται στήν ανάγκη να ζητήσει από τη γυναίκα εκείνη, λίγο νερό να πιεί, γιά να δροσιστεί!
Δέν είναι η πρώτη φορά πού ο Κύριός μας βρίσκεται, ως άνθρωπος σε ανάγκη•
Ένα πρωϊνό βγαίνοντας ο Ιησούς με τούς Μαθητές Του από τήν Βηθανία, καθώς δέν είχαν τίποτε να φάνε γιά πρωϊνό, "επείνασεν" σημειώνει ο Ευαγγελιστής Ματθαίος και πήγε και έψαχνε να βρεί κανένα σύκο στη συκιά που είδαν μπροστά τους! (βλ. 21,18). Άλλοτε πάλι πεινούσαν και οι Μαθητές του Κυρίου, ασφαλώς μαζί τους και ο Ιησούς, που συμμεριζόταν τίς ανάγκες τους, οδοιπορώντας από πόλη σε πόλη και από χωριό σε χωριό. Τί να κάνουν, δέν είχαν τίποτε φαγώσιμο! Περνώντας μέσα από τα χωράφια με τα σπαρτά, άρχισαν να κόβουν στάχυα, να τά τρίβουν στίς παλάμες τους και να τρώνε τά σπυργιά του σιταριού! (βλ. Ματθ.12,1).
Ο Κύριός, ως άνθρωπος, αντιμετώπισε και άλλες βιωτικές ανάγκες. Όταν κάποιος εξέφρασε τήν επιθυμία να ακολουθήσει τόν Κύριον όπου και άν πήγαινε, ο Κύριος δέν ντράπηκε να του αποκαλύψει ότι είναι πάμφτωχος• τά άγρια ζώα και τα πουλιά έχουν φωληές γιά να κουρνιάζουν και να αναπαύονται• Αυτός όμως, ως άνθρωπος, δέν έχει "πού τήν κεφαλήν κλίνη"! Βλ.Λουκ. 9,58).
Από τη πρώτη μέρα που γεννήθηκε αντιμετώπισε ο Κύριος τή στέρηση, τήν ανέχεια, τήν προσφυγιά, τη φτώχια, όπως όλοι γνωρίζουμε από τα ιερά Ευαγγέλια• Δέν γεννήθηκε σε κάποιο αρχοντόσπιτο, ούτε κάν σε φτωχικό σπίτι ή καλύβα! Μά ούτε κάν σε δωμάτιο του χανιού, αλλά στόν σταύλο μέ τά ζώα! Ξέρετε να έχει γεννηθεί κανένας άνθρωπος μέσα σε σταύλο ζώων;
Και όταν κάποτε στήν Καπερναούμ Του ζήτησαν να πληρώσει ως φόρο δίδραχμα, δέν είχε! (βλ.Ματθ. 18,24)! Τέτοια ήταν η φτώχεια του Ιησού!

Έπειτα από αυτά γεννάται το ερώτημα• Ο Υιός του Θεού που έχει θρόνον τόν ουρανόν και υποπόδιον τήν γή, να γεννάται ως άνθρωπος σε βρώμικο σταύλο; Αυτός πού χόρτασε πέντε χιλιάδες άνδρες και τουλάχιστον άλλες τόσες χιλιάδες γυναίκες και παιδιά στή έρημο, να πεινάει και να ψάχνει να βρεί κανένα σύκο, γιά να ικανοποιήσει τήν πείνα Του; Αυτός που δημιούργησε τίς πηγές τών υδάτων και τα αμέτρητα ποτάμια με δισεκατομμύρια τόνους νερό, να διψά και να ζητάει λίγο νερό να δροσιστεί; Αυτός που έκρυψε στή γή ανυπολόγιστες ποσότητες χρυσού και άλλων πολύτιμων μετάλλων, να μήν έχει ένα δίδραχμο; Γιατί τόσες στερήσεις και τόση φτώχεια;

Τήν απάντηση μάς τη δίνει η θεόπνευστη Αγία Γραφή: Ο Ιησούς Χριστός θέλησε να γίνει όμοιος σέ όλα με τούς ανθρώπους, γιά τη σωτηρία τών οποίων ήρθε στόν κόσμο ως άνθρωπος, ώστε μέ βάση αυτά που υπέφερε ο Ίδιος να μπορεί να βοηθήσει όσους αντιμετωπίζουν πάσης φύσεως στερήσεις και δυσκολίες στή ζωή τους (βλ.Εβρ. 2,17-18).

Ο Χριστός μας δέν ήρθε στή γή ως απλός διδάσκαλος γιά νά μάς διδάξει αφ´ υψηλού. Ήρθε κι έγινε ένα με μάς, μόνον εκτός αμαρτίας. Ζυμώθηκε με τη ζωή μας. Πέρασε όλα τα στάδια αναπτύξεως του ανθρώπου από τη νηπιακή ηλικία, με όλα τα προβλήματά τους. Εργάστηκε χειρωνακτικά. Στό επάγγελμα του μαραγκού, σ´ένα χωριό με δύστροπους ανθρώπους, ασφαλώς θα αντιμετώπισε παράλογες απαιτήσεις, κακοπληρωτές, άδικα παράπονα και όλα εκείνα που αντιμετωπίζουν οι τεχνίτες από τούς πελάτες τους. Μέ πόση καλωσύνη, υπομονή καί ανεκτικότητα θα τά ξεπερνούσε όλα αυτά, γιά να γίνει "τύπος και υπογραμμός" σε μάς!
Πέρασε τόσες και τόσες δύσκολες καταστάσεις, όπως μάς περιγράφουν τα ιερά Ευαγγέλια, ώστε να μήν υστερήσει σε τίποτε από αυτά που οί άνθρωποι υποφέρουν,
γιά να μπορούμε μείς να αντλούμε δύναμη και κουράγιο από Αυτόν, τόν φιλάνθρωπον Κύριόν μας, σε κάθε δυσκολία μας.
Όταν ξέρουμε ότι τίς θλίψεις και δυσκολίες που καθένας μας έχει, τίς έχει περάσει και ο Χριστός μας, δέν μας μένει αμφιβολία ότι θά μάς συμπαρασταθεί να τίς ξεπεράσουμε κι εμείς. Ο πιστός στόν Χριστό άνθρωπος ποτέ δέν απογοητεύεται όπως οι άπιστοι, "οι μή έχοντες ελπίδα". Ξέρει ότι μπορεί να εγκαταλειφθεί από ανθρώπους όχι όμως και από τόν Χριστό, που πέθανε στόν Σταυρό γι αυτόν! Είναι χαρακτηριστικά τα λόγια του Ψαλμωδού: "ο πατήρ μου και η μήτηρ μου εγκατέλιπόν με, ο δέ Κύριος προσελάβετό μοι". Μπορεί να βρεθεί μάνα η πατέρας, που εγκαταλείπει το παιδί του, ποτέ όμως ο Κύριός μας! Αυτό φανερώνει τόσον η προσωπική μας πείρα, όσον και τά άπειρα παραδείγματα τής θαυματουργικής, πολλές φορές, επεμβάσεως του Θεού στη ζωή τών πιστών.
Άς κλείσουμε τίς σκέψεις μας αυτές με τόν εντυπωσιακό στίχο του Ψαλμού, που ψάλλουμε στό τέλος τής Ακολουθίας τής Αρτοκλασίας: "Πλούσιοι επτώχευσαν και επείνασαν, οι δέ εκζητούντες τόν Κύριον ουκ ελαττωθήσονται παντός αγαθού".

Κυριακή, Απριλίου 12, 2015

“Εσείς μη φοβάστε”: Το Μήνυμα της Ανάστασης

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ !!!

ΑΛΗΘΩΣ Ο ΚΥΡΙΟΣ !!

ΠΑΣΧΑΛΙΝΟ ΜΗΝΥΜΑ 2015

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΠΙΣΙΔΙΑΣ ΣΩΤΗΡΙΟΥ

«Μή φοβεῖσθε ὑμεῖς» (Ματ. 28,5)

Αγαπητοί ἐν Κυρίω αδελφοί και αδελφές,

Η Ανάσταση του Χριστού εκπέμπει το μήνυμα του θάρρους και της τόλμης. Και τα δύο είναι απολύτως αναγκαία για τον πολύπλευρο καθημερινό μας αγώνα.

“Εσείς μη φοβάστε” ήταν τα πρώτα λόγια που άκουσαν οι πιστές και αφοσιωμένες στον Ιησού Μυροφόρες από τον ολοφώτεινο Άγγελο στον κενό τάφο του αναστάντος Χριστού.

Οι μαθήτριες του Χριστού κρατώντας τα μύρα δεν φοβήθηκαν ούτε το σκοτάδι ούτε το μίσος των Ιουδαίων αρχόντων. Μόνες γυναίκες “βαθιά χαράματα” (Λουκά 24,1) πήγαν στον Τάφο του Κυρίου, για εκπληρώσουν τα ταφικά έθιμα και να εκδηλώσουν την λατρεία τους προς τον Ιησού.

Λίγες εβδομάδες αργότερα, οι άγιοι Απόστολοι, την ημέρα της Πεντηκοστής, χωρίς κανέναν δισταγμό έχουν το θάρρος να πουν μπροστά σε πλήθος κόσμου, ότι ο Ιησούς που εσείς σταυρώσατε, αναστήθηκε (Πράξ. 2,32.36). Αργότερα παρ´ όλους τους ραβδισμούς, τους λιθοβολισμούς, τις φυλακίσεις, το μαρτύριο εξακολουθούν να δίνουν τη μαρτυρία ότι ο Ιησούς Χριστός είναι ο μόνος αληθινός Θεός!

Έκτοτε με το ίδιο θάρρος οι μυριάδες των αγίων μαρτύρων, διαμέσου των αιώνων μέχρι σήμερα, ομολογούν με τη ζωή τους την πίστη και την αφοσίωσή τους στον Αναστάντα Χριστόν.

Πολύ αναγκαίο αυτό το μήνυμα της τόλμης και του θάρρους για όλους εμάς, αδελφοί, αφού η ατολμία, η δειλία, η παραίτηση και τελικά η κατάθλιψη διακατέχουν τις ψυχές πολλών σημερινών ανθρώπων. Ακόμα και των Ορθοδόξων πιστών, όπως φανερώνουν πολλά γεγονότα των ημερών μας.

Όμως ο Κύριος επέπληξε τους μαθητές του, όταν έδειξαν δειλία στην τρικυμία και απέδωσε τη συμπεριφορά τους στην ολιγοπιστία: “τί δειλοί ἐστέ, ὀλιγόπιστοι;”. (Ματθ. 8,26). Και ο Απ. Παύλος τονίζει σε όλους τους πιστούς ότι «το πνεύμα που μας έδωσε ο Θεός δεν είναι πνεύμα δειλίας, αλλά πνεύμα δύναμης» (Β´ Τιμ.1,7).

Όσοι λοιπόν εμπιστευόμαστε τη ζωή μας στον αναστημένο Ιησού και ακολουθούμε τα βήματά του με συνέπεια, δεν σταματούμε στις δοκιμασίες και τους ποικίλους πειρασμούς, που καθημερινά δεχόμαστε από την ποικιλόμορφη κρίση της εποχής, τις ασθένειες και τον ανομολόγητο πόνο. Το φρόνημά μας είναι σταυροαναστάσιμο και οι ενέργειές μας διαπνέονται από γενναιότητα, ανδρεία και τόλμη. Διότι ο Θεάνθρωπος Ιησούς υπέστη τα φρικτά πάθη, εσταυρώθη, αλλά την Τρίτη ημέρα ανέστη εκ νεκρών, καταργώντας οριστικα΄τη φθορά και τον θάνατο.

Αλλά πώς εκφράζεται αυτή η χριστιανική τόλμη που απορρέει από την Ανάσταση του Θεανθρώπου;

-Πρώτα απ´ όλα με την απόλυτη πίστη και εμπιστοσύνη μας στον Κύριό μας.

-Με τον καθημερινό πνευματικό μας αγώνα, τη ζωή της προσευχής και της άσκησης, για να λάμψει το φως του Χριστού στο πρόσωπό μας. Ο αγώνας αυτός χρειάζεται τόλμη για τη διαρκή αντίσταση στις δόλιες επιθέσεις του διαβόλου και την αδιάλειπτη κατάφαση στο θέλημα του Θεού .

-Με την αδιάπτωτη μετάνοια και την προσφυγή στο έλεος του Θεού σε στιγμές αδυναμίας και πτώσης, που πολλές φορές συναντά ο πιστός στην πορεία της πνευματικής του προκοπής.

Μή ξεχνάμε, αδελφοί, ότι ὁ άγιος δεν είναι ο αναμάρτητος, αλλ᾽ ο αγωνιστής που μεταβάλλει τον νου του, τις επιλογές και την κατεύθυνσή του. Ο αθλητής που δεν παραιτείται από τον αγώνα, αλλά, όταν πέσει ή αλλάξει πορεία, τολμά να σηκωθεί όρθιος. Να στρέψει το βλέμμα του στον Ουρανό και να επικαλεσθεί τη φιλανθρωπία του θεού και τη λυτρωτική του χάρη, για να συνεχίσει.

«Κανείς να μην κλαίει για τις αμαρτίες, γιατί η συγγνώμη ανέτειλε από τον τάφο» προτρέπει ο ιερός Χρυσόστομος στον Κατηχητικό λόγο που ακούμε στην πανηγυρική λειτουργία της Αναστάσεως.

- Τόλμη, παρρησία, χρειάζεται στην εποχή μας, για να δώσουμε, αδελφοί, στον σύγχρονο κόσμο την μαρτυρία του θησαυρού της πίστεώς μας. Σ’ έναν κόσμο που το κακό έχει αποθρασυνθή και παρουσιάζεται ως το φυσιολογικό και το κανονικό και οι ανθρώπινες αξίες έχουν χάσει τη σημασία τους.

Τί άραγε να σημαίνει, πώς και πού εφαρμόζεται η ειρήνη, η δικαιοσύνη, τα ανθρώπινα δικαιώματα, ο σεβασμός τους περιβάλλοντος, η ισονομία, η ισοπολιτεία, η πρόσβαση στα κοινωνικά αγαθά;

Η δική μας η μαρτυρία προσφέρεται με όσα λέγουμε και όσα πράττουμε στο στενό και το ευρύτερο περιβάλλον μας. Και πρέπει να είναι αληθινή, τολμηρή και δυναμική. Όπως η μαγιά που δίνει τη ζωή στο αλεύρι, για να γίνει το ψωμί που τρέφει τους ανθρώπους.

Με αυτές τις σκέψεις, αδελφοί μου, σας εύχομαι πλούσιες τις ευλογίες του Αναστάντος Κυρίου μας στη ζωή σας, ιδιαίτερα την αναστάσιμη αυτή περίοδο, και σας απευθύνω τον χαιρετισμό του θριάμβου και της νίκης
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!

ΠΑΣΧΑ 2015

+Ο Πισιδίας Σωτήριος

Τετάρτη, Ιουλίου 16, 2014

Αγία Μαρίνα η μεγαλομάρτυς

Η Εκκλησία τιμά τη Μεγαλομάρτυρα Αγία Μαρίνα την 17ην Ιουλίου.

Τρίτη, Δεκεμβρίου 10, 2013

ΕΠΙΣΤΟΛΗ

Ὁ Πισιδίας Σωτήριος

Ἱερά Μονή Μεταμορφώσεως Καπυόνγκ Κορέας 15 Νοεμβρίου 2013

Πρός τούς ἀγαπητούς “Συνεργούς ἐν Κυρίω”, στήν κοινή προσπάθεια γιά τήν ἀνάδειξη καί ἀξιοποίηση τῶν ἱερῶν Σκηνωμάτων στά μαρτυρικά χώματα τῆς Πισιδίας καί Ἀτταλείας.

Ἐπ’ εὐκαιρίᾳ τοῦ Σαρανταημέρου τό ὁποῖο ἀρχίζει σήμερα, σας εὔχομαι ολόψυχα να διέλθετε με υγεία και ειρήνη τη χαρμόσυνη αυτή περίοδο, που μας προετοιμάζει πνευματικά για το κοσμοσωτήριο γεγονός των Χριστουγέννων και να απολαμβάνετε πλούσιες τίς εὐλογίες τοῦ Κυρίου μας.

Ἀδελφοί καί ἀδελφές ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ, μετά τίς εὐχαριστίες πρός τόν Ἀρχηγόν τῆς πίστεως καί θεμελιωτήν Ἰησοῦν” αἰσθάνομαι τήν ἀνάγκη νά σᾶς ἐκφράσω τήν εὐγνωμοσύνη μου γιά τήν θερμή συμπαράστασή σας κατά τήν τελευταία τριετία, στήν προσπάθεια ἐπαναποκτήσεως, ἀναστηλώσεως καί ἐξοπλισμοῦ τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ τοῦ Ἁγίου Ἀλυπίου στήν Ἀττάλεια. Ὅλοι ἀσφαλῶς αἰσθανόμαστε ἱκανοποίηση γιά τήν ὁλοκλήρωση τῶν ἔργων πού ἔγιναν καί γιά τό γεγονός ὅτι ὁ ἱερός αὐτός ναός λειτουργεῖ κανονικά ἀπό διετίας, μέ μόνιμο ἱερέα, καί οἱ ἐκεῖ ἀδελφοί μας, ὅπως καί οἱ συχνοί προσκυνητές ἔχουν τήν δυνατότητα νά ἐκκλησιάζονται καί νά λατρεύουν ἄνετα τόν Τριαδικόν Θεόν.

Ἀπό τά περασμένα Χριστούγεννα ἀρχίσαμε νά λειτουργοῦμε κάθε μήνα καί στόν Ἱερό Ναό τοῦ Ἁγίου Γεωργίου τοῦ Βουνοῦ στήν Ἀλάγια (σημερινή Alanya), ὅπου ἔχουν ἐγκατασταθεῖ ἄνω τῶν τριῶν χιλιάδων σλαβόφωνοι καί ἄλλοι, προερχόμενοι ἀπό Ὀρθόδοξες χῶρες. Ἡ χαρά καί ἡ συγκίνησή τους γιά τήν ἐπαναλειτουργία τοῦ ναοῦ δέν περιγράφεται. Ἔχουν τελεσθεῖ καί οἱ πρῶτες Βαπτίσεις! Ὁ πράγματι προοδευτικός Δήμαρχος τῆς πόλεως, ἔχει ξεκινήσει τήν προσπάθεια γιά τήν ἀνακαίνιση τοῦ ναοῦ, ἡ ὁποία ὑπολογίζεται νά ἀρχίσει σύντομα.

Προσπάθεια γίνεται, γιά τήν ἀπόκτηση καταλλήλου χώρου πρός τέλεση θείων Λειτουργιῶν καί στήν ἱστορική Σίδη.

Ἐλλείψει οἰκονομικῶν πόρων ἐκκρεμεῖ ἀκόμη ἡ ἀνακαίνιση τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ τῶν Ἁγίων Ἀναργύρων στό Νησί τῆς λίμνης Ἐγίρδιρ.

Γιά νά ὑπάρξει ἡ δυνατότητα ἐξασφαλίσεως πόρων, γιά τά μελλοντικά ἔργα ἀλλά καί γιά τήν λειτουργία τῶν ναῶν, μέ χαρά σᾶς ἀναγγέλλω ὅτι ἱδρύθηκε πρόσφατα ἡ «ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΜΕΣΟΓΕΙΑΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ», μέ ἕδρα τόν Ὑμηττό (Κωνσταντινουπόλεως 16).

Μεταξύ των άλλων δραστηριοτήτων της η Εταιρεία έχει εκδώσει το βιβλίον

ΑΤΤΑΛΕΙΑ-Η ΑΡΧΟΝΤΙΣΣΑ ΤΗΣ ΜΕΣΟΓΕΙΟΥ, με πλούσιο φωτογραφικό υλικό

από την Αττάλεια και Πισιδία, και το ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΝ τοίχου, του έτους 2014.

Τα έσοδα εκ της πωλήσεώς τους θα διατεθούν εξ ολοκλήρου για τους σκοπούς που επιδιώκουμε όλοι.

Όσοι δεν δυνηθείτε να προσέλθετε στην Εορταστική Εκδήλωση της 8ης Δεκεμβρίου, για την οποία λαμβάνετε εσωκλείστως την σχετική Πρόσκληση, μπορείτε να παραγγείλετε τον αριθμόν των αντιτύπων, που δύνασθε να διαθέσετε και σε άλλους, στη ταχ. διεύθυνση της Εταιρείας.

Κοινή επιθυμία όλων μας εἶναι, μέ κάθε δυνατόν τρόπον ,νά συντελέσουμε στην ευόδωση των ευγενών επιδιώξεών μας.

Στηριζόμαστε στήν δική σας συνεργασία καί συμπαράσταση γιά τήν ἐπιτυχία καί αὐτῆς τῆς προσπάθειας, πρός δόξαν Θεοῦ!

Μέ ὁλόθερμες εὐχαριστίες, εὐχές καί ἀγάπη ἐν Κυρίῳ

+Ο Πισιδίας Σωτήριος

_{Στοιχεία της Εταιρείας:}

ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΜΕΣΟΓΕΙΑΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ

Κωνσταντινουπόλεως 16, Τ.Κ.172 37 Υμηττός Αττικής

Τηλέφωνο & Φαξ :210-76.10.111

Email: info.emepol@gmail.com

Iστοσελίδα: www.emepol.com

(ΑΦΜ: 997752939 Δ.Ο.Υ. ΑΓΙΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ

Ημερομηνία έναρξης : 31/7/2013

Ημερομηνία επικύρωσης καταστατικού: 31/7/2013

Αριθ. ΓΕΜΗ 126462501000)

Τετάρτη, Αυγούστου 21, 2013

ΤΙ ΝΑ ΠΩ ΣΤΗΝ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ;

paterikiorthodoxia-ti-na-pw-stin-exomologisi

ΤΙ ΝΑ ΠΩ ΣΤΗΝ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ;
τοῦ Μητροπολ. Πισιδίας Σωτηρίου

ΕΡΩΤΗΣΗ: Ἀκούω ὅτι πρέπει νά ἐξομολογούμαστε. Ἀλλά δέν καταλαβαίνω νά ἔχω κάνει κάποια μεγάλη ἁμαρτία. Τί νά πῶ στήν Ἐξομολόγηση;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Εἶναι ἀλήθεια ὅτι ὑπάρχουν πολλοί ἁπλοί χριστιανοί, πού κάνουν τήν ἴδια ἐρώτηση. Μήπως αὐτό ὀφείλεται στό ὅτι ἀποφεύγουν νά κάνουν αὐτοεξέταση καί μοιάζουν μέ ἐκείνους πού δέν κάνουν ἰατρικές ἐξετάσεις καί νομίζουν ὅτι εἶναι ὑγιεῖς; Καί ξαφνικά παρουσιάζεται μιά θανατηφόρα ἀρρώστια, κάποτε στό τελευταῖο στάδιο, πού ἡ ἰατρική ἐπιστήμη ἀδυνατεῖ πιά νά θεραπεύσει; Ἂν εἶχαν κάνει νωρίτερα τήν διάγνωση, μπορεῖ νά θεραπεύονταν.

. Ἑπομένως ἡ κατά καιρούς προσέλευση στόν Πνευματικό- Ἐξομολόγο εἶναι ἀπό πολλές πλευρές ὠφέλιμη. Γιατί εἶναι ἀδύνατον νά πεῖ κανείς ὅτι δέν ἔχει κάνει στή ζωή του καμία ἁμαρτία! Ἡ Ἁγία Γραφή μᾶς τό λέγει καθαρά: “Ἐάν εἴπωμεν ὅτι ἁμαρτίαν ούκ ἔχομεν, ἑαυτούς πλανῶμεν καί ἡ ἀλήθεια οὐκ ἔστιν ἐν ἡμῖν” (Α´ Ἰωάν.α' 8).

Δέν ὑπῆρξε, δέν ὑπάρχει καί οὔτε θά ὑπάρξει ἄνθρωπος στή γῆ ἀναμάρτητος. Μόνον ὁ Θεάνθρωπος Ἰησοῦς ἦταν ἀναμάρτητος. Ἑπομένως, καθένας ἔχει συμφέρον, γιά τό δικό του καλό, νά πηγαίνει στόν Πνευματικό, νά τόν βοηθεῖ νά ἀντιληφθεῖ καί ἁμαρτίες πού τυχόν δέν ἤξερε καί νά τίς ἐξομολογεῖται καί αὐτές.

. Στήν προσπάθειά μας νά διαπιστώσουμε τά ἁμαρτήματα στά ὁποῖα εἴμαστε ἔνοχοι ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, πολύ βοηθητικό εἶναι νά μελετᾶμε τίς Δέκα Ἐντολές (Ἔξοδ. κ´1-17) καθώς καί τήν ἐπί τοῦ Ὄρους Ὁμιλία τοῦ Κυρίου μας, μέ τήν ὁποία ἑρμήνευσε τόν Νόμο Του (Ματθ. ε´1 ἕως ζ´27). Βεβαίως, ὅταν καθημερινά μελετοῦμε τήν Ἁγία Γραφή καί προσέχουμε τί ἀπό αὐτά τηροῦμε καί τί ὄχι , θά ἀνακαλύπτουμε ὅλο καί περισσότερα σημεῖα, στά ὁποῖα θά πρέπει νά στρέφουμε τόν πνευματικό μας ἀγώνα.

. Ἕνα σημεῖο πού χρειάζεται προσοχή εἶναι ὅτι, ἁμαρτία δέν εἶναι μόνον ἡ παράβαση τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ, ἀλλά καί ἡ ἀποφυγή καλῶν πράξεων, πού θά μπορούσαμε νά κάνουμε καί- γιά κάποιο λόγο- ἀποφύγαμε νά κάνουμε. “Εἰδότι καλόν ποιεῖν καί μή ποιοῦντι, ἁμαρτία αὐτῷ ἐστιν” (Ἰακώβ. δ´17).

. Περιληπτικά θά μπορούσαμε νά ποῦμε ὅτι πρός τρεῖς κατευθύνσεις χρειάζεται νά στρέφει ὁ χριστιανός τό ἐρευνητικό του βλέμμα:

α) Στίς σχέσεις του πρός τόν Θεόν· Τόν πιστεύει εἰλικρινά; Τόν ἀγαπᾶ ὅσο κανέναν ἄλλον; Τόν ὑπακούει; Προσεύχεται πρός Αὐτόν καθημερινά; Τόν ἐπισκέπτεται τακτικά στόν ἱερόν Ναόν Του, γιά νά τοῦ ἐκφράσει τή λατρεία του κατά τήν Θεία Λειιτουργία; Τηρεῖ τίς Νηστεῖες πού ἔχει ὁρίσει ἡ Ἐκκλησία, ὡς ἔκφραση θυσίας πρός τόν Χριστόν, πού θυσιάστηκε γιά τή σωτηρία του;

β) Στίς σχέσεις του μέ τούς συνανθρώπους του· τούς ἀγαπᾶ ἐμπράκτως; Τούς συγχωρεῖ ἀπό τήν καρδιά του, γιά ὅ,τι κακό τοῦ εἶπαν ἤ τοῦ ἔκαναν; Χαίρεται μέ τή χαρά τους, ή τούς ζηλεύει; Ἐνδιαφέρεται γιά τή σωτηρία τῆς ψυχῆς τους, καθ´ ὅσον εἶναι δυνατόν, ἤ τούς κρίνει καί κατακρίνει;

γ) Στίς σχέσεις του μέ τόν ἑαυτόν του· ἀγωνίζεται νά διατηρεῖ καθαρή τήν ψυχή του καί τό σῶμα του ἀπό ψυχικά καί σαρκικά πάθη, πολλά ἀπό τά ὁποῖα ἀναφέρει ὁ Ἀπ. Παῦλος στήν πρός Ρωμαίους Ἐπιστολή του (α´ 24-32) καί πρός Ἐφεσίους (ε´16-21); Ὁπλίζεται μέ τά ὅπλα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, πού μᾶς συνιστᾶ ὁ Ἀπ. Παῦλος στήν πρός Ἐφεσίους Ἐπιστολή Του (ϛ´10-18); Τρέφεται πνευματικά μέ τήν μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς καθημερινά, καί μέ τήν Μετάληψη τοῦ Ἁγίου Σώματος καί Αἵματος τοῦ Χριστοῦ μας, ὅσο συχνότερα μπορεῖ;

. Ἐάν προσέξουμε τά ἀνωτέρω, ἄς μήν ἀνησυχοῦμε. Γιά ἄλλα θέματα θά μᾶς βοηθεῖ ὁ Πνευματικός, μέ τόν φωτισμό τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, νά τά ἐπισημάνουμε, καί νά καθαριζόμαστε ἀπ´ ὅλα αὐτά.

πηγή

Κυριακή, Ιουλίου 28, 2013

ΤΙ ΝΑ ΠΩ ΣΤΗΝ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ; του Μητροπολ. Πισιδίας Σωτηρίου

Ἀκούω ὅτι πρέπει νά ἐξομολογούμαστε. Ἀλλά δέν καταλαβαίνω νά ἔχω κάνει κάποια μεγάλη ἁμαρτία. Τί νά πῶ στήν Ἐξομολόγηση;

Εἶναι ἀλήθεια ὅτι ὑπάρχουν πολλοί ἁπλοί χριστιανοί, πού κάνουν τήν ἴδια ἐρώτηση. Μήπως αὐτό ὀφείλεται στό ὅτι ἀποφεύγουν νά κάνουν αὐτοεξέταση καί μοιάζουν μέ ἐκείνους πού δέν κάνουν ἰατρικές ἐξετάσεις καί νομίζουν ὅτι εἶναι ὑγιεῖς; Καί ξαφνικά παρουσιάζεται μιά θανατηφόρα ἀρρώστια, κάποτε στό τελευταῖο στάδιο, πού ἡ ἰατρική ἐπιστήμη ἀδυνατεῖ πιά νά θεραπεύσει; Ἂν εἶχαν κάνει νωρίτερα τήν διάγνωση, μπορεῖ νά θεραπεύονταν.
Ἑπομένως ἡ κατά καιρούς προσέλευση στόν Πνευματικό- Ἐξομολόγο εἶναι ἀπό πολλές πλευρές ὠφέλιμη. Γιατί εἶναι ἀδύνατον νά πεῖ κανείς ὅτι δέν ἔχει κάνει στή ζωή του καμία ἁμαρτία! Ἡ Ἁγία Γραφή μᾶς τό λέγει καθαρά: “Ἐάν εἴπωμεν ὅτι ἁμαρτίαν ούκ ἔχομεν, ἑαυτούς πλανῶμεν καί ἡ ἀλήθεια οὐκ ἔστιν ἐν ἡμῖν” (Α´ Ἰωάν. α´ 8). Δέν ὑπῆρξε, δέν ὑπάρχει καί οὔτε θά ὑπάρξει ἄνθρωπος στή γῆ ἀναμάρτητος. Μόνον ὁ Θεάνθρωπος Ἰησοῦς ἦταν ἀναμάρτητος. Ἑπομένως, καθένας ἔχει συμφέρον, γιά τό δικό του καλό, νά πηγαίνει στόν Πνευματικό, νά τόν βοηθεῖ νά ἀντιληφθεῖ καί ἁμαρτίες πού τυχόν δέν ἤξερε καί νά τίς ἐξομολογεῖται καί αὐτές.
Στήν προσπάθειά μας νά διαπιστώσουμε τά ἁμαρτήματα στά ὁποῖα εἴμαστε ἔνοχοι ἐνώπιον τοῦ Θεού, πολύ βοηθητικό εἶναι νά μελετάμε τίς Δέκα Ἐντολές (Ἔξοδ. κ´1-17) καθώς καί τήν ἐπί τοῦ Ὄρους Ὁμιλία τοῦ Κυρίου μας, μέ τήν ὁποία ἑρμήνευσε τόν Νόμο Του (Ματθ. ε´1 ἕως ζ´27). Βεβαίως, ὅταν καθημερινά μελετοῦμε τήν Ἁγία Γραφή καί προσέχουμε τί ἀπό αὐτά τηροῦμε καί τί ὄχι , θά ἀνακαλύπτουμε ὅλο καί περισσότερα σημεῖα, στά ὁποῖα θά πρέπει νά στρέφουμε τόν πνευματικό μας ἀγώνα.
Ἕνα σημεῖο πού χρειάζεται προσοχή εἶναι ὅτι, ἁμαρτία δέν εἶναι μόνον ἡ παράβαση τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ, ἀλλά καί ἡ ἀποφυγή καλῶν πράξεων, πού θά μπορούσαμε νά κάνουμε καί- γιά κάποιο λόγο- ἀποφύγαμε νά κάνουμε. “Εἰδότι καλόν ποιεῖν καί μή ποιοῦντι, ἁμαρτία αὐτῷ ἐστιν” (Ἰακώβ. δ´17).

Περιληπτικά θά μπορούσαμε νά ποῦμε ὅτι πρός τρεῖς κατευθύνσεις χρειάζεται νά στρέφει ὁ χριστιανός τό ἐρευνητικό του βλέμμα:

α) Στίς σχέσεις του πρός τόν Θεόν· Τόν πιστεύει εἰλικρινά; Τόν ἀγαπᾶ ὅσο κανέναν ἄλλον; Τόν ὑπακούει; Προσεύχεται πρός Αὐτόν καθημερινά; Τόν ἐπισκέπτεται τακτικά στόν ἱερόν Ναόν Του, γιά νά τοῦ ἐκφράσει τή λατρεία του κατά τήν Θεία Λειιτουργία; Τηρεῖ τίς Νηστεῖες πού ἔχει ὁρίσει ἡ Ἐκκλησία, ὡς ἔκφραση θυσίας πρός τόν Χριστόν, πού θυσιάστηκε γιά τή σωτηρία του;

β) Στίς σχέσεις του μέ τούς συνανθρώπους του· τούς ἀγαπᾶ ἐμπράκτως; Τούς συγχωρεῖ ἀπό τήν καρδιά του, γιά ὅ,τι κακό τοῦ εἶπαν ἤ τοῦ ἔκαναν; Χαίρεται μέ τή χαρά τους, ή τούς ζηλεύει; Ἐνδιαφέρεται γιά τή σωτηρία τῆς ψυχῆς τους, καθ´ ὅσον εἶναι δυνατόν, ἤ τούς κρίνει καί κατακρίνει;

γ) Στίς σχέσεις του μέ τόν ἑαυτόν του· ἀγωνίζεται νά διατηρεῖ καθαρή τήν ψυχή του καί τό σῶμα του ἀπό ψυχικά καί σαρκικά πάθη, πολλά ἀπό τά ὁποῖα ἀναφέρει ὁ Ἀπ. Παῦλος στήν πρός Ρωμαίους Ἐπιστολή του (α´ 24-32) καί πρός Ἐφεσίους (ε´16-21); Ὁπλίζεται μέ τά ὅπλα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, πού μᾶς συνιστᾶ ὁ Ἀπ. Παῦλος στήν πρός Ἐφεσίους Ἐπιστολή Του (ϛ´10-18); Τρέφεται πνευματικά μέ τήν μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς καθημερινά, καί μέ τήν Μετάληψη τοῦ Ἁγίου Σώματος καί Αἵματος τοῦ Χριστοῦ μας, ὅσο συχνότερα μπορεῖ; Ἐάν προσέξουμε τά ἀνωτέρω, ἄς μήν ἀνησυχοῦμε. Γιά ἄλλα θέματα θά μᾶς βοηθεῖ ὁ Πνευματικός, μέ τόν φωτισμό τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, νά τά ἐπισημάνουμε, καί νά καθαριζόμαστε ἀπ´ ὅλα αὐτά.

ΠΗΓΗ/ ΑΝΤΙΓΡΑΦΗ

Δευτέρα, Ιουλίου 15, 2013

Αγία Μαρίνα η μεγαλομάρτυς του Σεβασμιωτάτου Μητροπολιτου Πισιδίας κ.κ. Σωτηρίου

Η Εκκλησία τιμά τη Μεγαλομάρτυρα Αγία Μαρίνα την 17ην Ιουλίου.