Τα σημεία των καιρών που αρνήθηκαν να δούν, στη Σύνοδο Φερράρας - Φλωρεντίας

 

Γράφει ο Ιωάννης Σ. Κορνιλάκης 

"Υποκριταί, το μεν πρόσωπον του ουρανού γινώσκετε διακρίνειν, τα δε σημεία των καιρών ου δύνασθε γνώναι; " ( Ματθ. ΙΣΤ, 3 ).

Υπήρξε μια προσπάθεια συνεννόησης μεταξύ Ανατολής και Δύσεως 14-15 χρόνια πριν την Άλωση Κωνσταντινουπόλεως. Είναι ιστορικά γνωστή ως η Σύνοδος Φερράρας - Φλωρεντίας το 1438-39.

Μια ψευδοσύνοδος, που κατέληξε σε μιά ψευδοένωση των Εκκλησιών, αλλά Θεϊκή Ευδοκία εκεί θα λάμψει το άστρο του Στύλου της Ορθοδοξίας, του Μητροπολίτη Εφέσου Αγίου Μάρκου του Ευγενικού.

Τα λόγια του Πάπα Ευγένιου Δ', πληροφορούμενου ότι ο Μάρκος δεν υπέγραψε τον Ενωτικό Όρο τα λέει όλα : "Λοιπόν, ουδέν εποιήσαμεν ".

Όμως, και ανεξάρτητα των πολιτικών κινήτρων του Αυτοκράτορα της εποχής Ιωάννη Η' Παλαιολόγου, που εναγωνίως αναζητά βοήθεια ανθρώπινη απο τη Δύση, έναντι του ερχόμενου εξ' Ανατολών κινδύνου των Τούρκων, η βοήθεια έπρεπε να αναζητηθεί στους Ουρανούς.

Ο Αυτοκράτορας κυρίως, αλλά και οι Εκκλησιαστικοί της εποχής αναζήτησαν τη βοήθεια στη γη...

Η έλλειψη πίστης στο Θεό τους κατέστησε υποκριτές, που αδυνατούσαν εκεί μπροστά στα μάτια τους να Τον δούν.  Να δουν δηλαδή τα Σημεία των καιρών.

Απο το 1422 ο Ιωάννης Η' κυβερνά, μιάς και ο πατέρας του Μανουήλ Β' Παλαιολόγος έχει καταπέσει λόγω σοβαρής ασθένειας.

Το έτος αυτό θα στείλει μια επιστολή στον Πάπα Μαρτίνο Ε' ( 1417-1431 ).

Ιδού μερικά της σημεία. "... Δέον να συγκροτηθεί Οικουμενική Σύνοδος κατά τας επτά Οικουμενικάς Συνόδους. Ο τόπος έσται η Κωνσταντινούπολις, όμως αδυνατούμε να υποβληθούμε εις τας δαπάνες ταύτας. Δια τούτο παρακαλούμε Υμάς να φροντίσετε περί των δεόντων... Ημείς εσμέν σχεδόν τελείως κατεστραμμένοι... Ως προς τον χρόνον ημείς ηθέλομεν ίνα η Ένωσις γίνει και σήμερον...".

Όταν ο Αυτοκράτωρ γράφει αυτά υπολείπονται 30 και πλέον ολόκληρα χρόνια για να επέλθει οριστικά και αμετάκλητα ο κίνδυνος των Τούρκων με την άλωση...

Ο Πάπας Μαρτίνος; Δεν θα χάσει την ευκαιρία. Θα αποστείλει εκπρόσωπο του τον Αντώνιο Μάσσα, ο οποίος ενώπιον του Πατριάρχου Ιωσήφ και της Συνόδου θα πει τα εξής ταπεινωτικά λόγια:

"Εάν έχετε σκοπόν ο τε Βασιλεύς και ο Πατριάρχης γενέσθαι την ένωσιν, προς πίστιν ήν κατέχει η Ρωμαϊκή εκκλησία και γενέσθαι υποταγήν προς τον Πάπαν... Όστις θεός έν τη γη...".

Και όμως, ο Πατριάρχης και η Σύνοδος τον ακούν. Έν τω μεταξύ ο Πάπας Μαρτίνος πεθαίνει και τον διαδέχεται ο Πάπας Ευγένιος Δ' το 1431. Ο Ευγένιος βρίσκεται απροετοίμαστος να συμμετέχει σε μια Λατινική Σύνοδο στην Βασιλεία, που ξεκίνησε τις εργασίες της στις 23 Ιουλίου 1431.

Η Σύνοδος αυτή επιθυμούσε πράγματι να κάνει ανάμορφωτικό έργο και ξεκίνησε απ' την κεφαλή, αυτόν τον Πάπα. Ο Πάπας διαμαρτυρήθηκε και αφού δεν εισακούστηκε, διέκοψε την επαφή με τη Σύνοδο.

Η Σύνοδος της Βασιλείας ζήτησε εκπροσώπους της Ανατολικής Ορθοδόξου Εκκλησίας με σκοπό την ένωση. Οι εργασίες της Συνόδου τραβούν σε μάκρος.

Φθάνουμε έτσι στις 8 Ιανουαρίου 1438, που ο Πάπας Ευγένιος εκήρυξε την έναρξη των εργασιών άλλης Συνόδου στη Φερράρα της Ιταλίας.

Το έτος αυτό η Δυτική Εκκλησία είναι διασπασμένη και υπάρχουν δυο έν λειτουργία Σύνοδοι, που διεξάγουν πόλεμο μεταξύ τους, δια των όπλων του αφορισμού, των καθαιρέσεων και των απαγορεύσεων.

Οι της Ανατολής επιζητούν την ένωση με τους Λατίνους οι οποίοι μεταξύ τους μάχονται και ειναι οι ίδιοι διχασμένοι. Και όμως διακρίνουν το πρόσωπο του ουρανού. " Ο πτωχό-αλαζών Αυτοκράτωρ και ο Πατριάρχης καθώς ετοιμάζοντο, ίνα αποδημήσωσιν εις την Ιταλίαν, ήριζον τις των δυο να λάβη το πλείον των 15.000 Φλωρίων, όσπερ ο Πάπας ως μισθόν δουλείας αυτών, εστειλεν αυτοίς...".

Ποιός μας τα διασώζει αυτά; Μα ένας εκ των Αρχόντων της Εκκλησιας της Κωνσταντινουπόλεως, που συμμετέχει αυτοπροσώπως, ο Μέγας Εκκλησιάρχης και Δικαιοφύλαξ, Σίλβεστρος Συρόπουλος.

Θα συμπλήρωνα όχι μόνο ως μισθόν δουλείας αλλά ως ανταπόδοση προδοσίας. Στα χρόνια του Χριστού υπήρξε ένας, ο Ιούδας, τώρα υπάρχουν δυο. Τελικά ο απόπλους απ' την Κωνσταντινούπολη θα γίνει 27 Νοεμβρίου 1437.

Δεν θα προλάβουν να εγκαταλείψουν τον Βόσπορο και τα σημεία των καιρών παρουσιάζονται. 

Δυο ισχυρότατοι σεισμοί σείουν συνθέμελα την Κωνσταντίνου Πόλιν.

Θα φθάσουν στη Βενετία στις 8 Φεβρουαρίου 1438. Ο Πατριάρχης με τον κλήρο μετέβησαν στον ναό του Αγίου Μάρκου, και ως γράφει ο Συρόπουλος είδαν και τα κλεμμένα...

Μπροστά στα μάτια τους ο Θεός τους δείχνει τα σημεία των καιρών και εκείνοι συνεχίζουν να διακρίνουν το πρόσωπο του ουρανού.

Οι Λατίνοι τους οδηγούν στο σημείο που έχουν τοποθετήσει τα κλεμμένα απ' την Κωνσταντινούπολη απο την Δ' Σταυροφορία και δεν αντιλαμβάνονται που, με ποιούς, και γιατί, πρόκειται να συνέλθουν.

Μετά απο 20 ημερες αναχώρησαν για τη Φερράρα. 

Έξι Λατίνοι Επίσκοποι πρόφτασαν στο δρόμο τον Πατριάρχη και απαίτησαν όταν συναντηθεί με τον Πάπα να ασπασθεί τον πόδα του. Ο Πατριάρχης βέβαια αντέδρασε και δεν το έπραξε...

Ο Θεός βοά. Στις Πράξεις των Αποστόλων ( 10, 25-26 ), ο εκατόνταρχος Ρωμαίος Κορνήλιος πέφτει γονατιστός στα πόδια του Αποστόλου Πέτρου. Και ο Απόστολος θα του πει: "Ανάστηθι, καγώ άνθρωπος ειμί ".

Ο Απόστολος Πέτρος δηλώνει άνθρωπος και ο Πάπας, υποτίθεται στην έδρα του Πέτρου καθεζόμενος δηλώνει Θεός. 

Και όμως και πάλι οι δικοί μας διακρίνουν το πρόσωπο του ουρανού...

Τελικώς η Σύνοδος της Φερράρας ανεκηρύχθη την 9η Απριλίου 1438. Ποια όμως ημέρα ήταν αυτή;

"Συμπτωματικά " Μεγάλη Τετάρτη. Μεγάλη Τετάρτη πραγματοποιήθηκε και η προδοσία του Ιούδα. Προϋπήρξαν τα Φλωρία της προδοσίας, ιδού τώρα και η Ουράνια επιβεβαίωση. Και όμως συνεχίζουν να διακρίνουν το πρόσωπο του ουρανού.

Οι μήνες περνούσαν, και ο Αυτοκράτωρ με τους κόλακες του είχαν επιδοθεί στο " πνευματικό " έργο του κυνηγίου.

Έφτασε μάλιστα να ζητιανεύει απ' τον Πάπα να του στείλει άλογα. Και πράγματι μετά απο παρακάλια τριών μηνών του εστειλε δέκα άλογα. (...)

Έν τω μεταξύ ξεσπά στη Φερράρα λοιμώδης νόσος. Πολλοί άνθρωποι πεθαίνουν καθημερινά. Οι Λατίνοι Καρδινάλιοι φοβήθηκαν. Απο τους έντεκα παριστάμενους έφυγαν οι έξι.

Απο τους 150 Λατίνους Επισκόπους έφυγαν οι 100... Απο τους δικούς μας " Θεία χάριτι ουδείς έπαθεν κακόν η ενόσησεν κατα τον καιρόν τον του λοιμού. Όπερ εφάνη λίαν παράδοξον" ( Συρόπουλος ). Και όμως δεν ηβουλήθησαν συνιέναι...

Ο καιρός περνά και ο Θεός υπομονετικά τους διαφυλάσσει και τους δείχνει Σημεία.

Οι Λατίνοι κυκλοφορούν φυλλάδια στα οποία κατηγορούν την Ορθόδοξη Εκκλησία για 54 αιρέσεις. Τελικά στις 10 Ιανουαρίου 1439 αποφασίζεται η μεταφορά στη Φλωρεντία.

Στις 29 Φεβρουαρίου ξεκινούν οι εργασίες στο παλάτι του Πάπα.

Ο ´Αγιος Μάρκος ο Ευγενικός ανθίσταται. Βοά ότι η προσθήκη "και εκ του Υιού " δηλαδή το Filoque αποτελεί αίρεση.

Ο Μητροπολίτης Νίκαιας Βησσαρίων θα αποδειχθεί προδότης του δόγματος. Μάλιστα θα αποκαλέσει τον Άγιο Μάρκο Ευγενικό δαιμονισμένο, και θα κινηθεί και απειλητικά εναντίον του...

Οι Λατίνοι ζητούν οικονομία και συγκατάβαση απ' τον Μάρκο, ο οποίος απαντούσε ότι δεν επιτρέπεται οικονομία και συγκατάβαση στα της πίστεως.

Ο Νίκαιας Βησσαρίων και ο Ρωσίας Ισίδωρος ( έτερος προδότης του δόγματος ), έδιναν τον υπέρ πάντων αγώνα. Η διάσπαση προ των πυλών. Και όμως τα σημεία των καιρών ου ηδηνήθησαν γνώναι. Και ο Πατριάρχης Ιωσήφ τι απέγινε; Ιδού τα τελευταία του λόγια: "Ενούμαι αυτοίς και συγκοινωνώ ". 

Τελικά ο συγκεκριμένος Πατριάρχης δεν θα υπογράψει τον Ενωτικό Όρο.

Οκτώ μόλις ημερες πριν την υπογραφή του " δειπνήσας, απήλθε εις τον κοιτώνα του, αποθανόντος εκ συγκοπής η αποπληξίας αιφνιδίως ".

Ακόμη και μετά απ' αυτό το αναμφισβήτητο τραγικό Σημείο των καιρών η υποκρισία συνεχίζεται.

Θα υπογράψουν όλοι πλην του Εφέσου Μάρκου Ευγενικού, του αδελφού του Ιωάννη Ευγενικού και του Σταυρουπόλεως Ησαία που θα αποδράσει για να μην υπογράψει.

Στις 5 Ιουλίου 1439 υπεγράφη ο Όρος της ενώσεως απο Λατίνους και Έλληνες.

Την επόμενη εντός του ναού Ανεγνώσθη μετά την δοξολογία. Τελικά οι υποσχέσεις του Πάπα για βοήθεια παρέμειναν στα λόγια.

Στις 19 Οκτωβρίου η αποστολή των Ελλήνων αναχώρησε απο την Ιταλία και έφτασε στην Κωνσταντινούπολη την 1η Φεβρουαρίου 1440.

Η επιστροφή τους όμως δεν βρήκε αυτούς χωρίς σημεία των καιρών.

 Η σύζυγος του Αυτοκράτορος ήδη νεκρή.

Η σύζυγος του αδελφού του, Δημητρίου Παλαιολόγου και αυτή νεκρή. 

Στην Κωνσταντινούπολη αναζητείται Πατριάρχης ενωτικός. Το σκάφος της Εκκλησίας κλυδωνίζεται...

Η άλωση δεν θα αργήσει ως Υπέρτατο Σημείο...

Όσον αφορά τους προδότες του δόγματος Βησσαρίωνα και Ισίδωρο και οι δυο έγιναν Καρδινάλιοι. Οι πρώτος μαλιστα παρ' ολίγον και Πάπας. Πέθανε στις 18 Νοεμβρίου 1472 στη Ραβένα, στο σπίτι του Διοικητή της πόλης Αντώνιου Δανδόλου.

Αντιλαμβανόμενος το τέλος του ζήτησε να τον μεταφέρουν με το κρεββάτι στην αυλή. Εκεί μπροστά σε πλήθος κόσμου είπε το Σύμβολο της Πίστεως με την προσθήκη του Filioque. Αμετανόητος...

Τα σημεία δεν αποτελούν συμπτώσεις. 

Η λέξη ειναι απλά περιγραφική των φαινομένων και όχι επεξηγηματική. 

Ο Λόγος που επεξηγεί τα φαινόμενα ειναι ο Λόγος του Ιησού. "Τα Σημεία των καιρών ".

"Υποκριταί, το μεν πρόσωπον του ουρανού γινώσκετε διακρίνειν, τα δε σημεία των καιρών ου δύνασθε γνώναι; " ( Ματθ. ΙΣΤ, 3 ).

(Τα σημεία των καιρών που αρνήθηκαν να δούν στη Σύνοδο Φερράρας - Φλωρεντίας. ~ Ιωάννης Σ. Κορνιλάκης πηγή: Romfea.gr)\

το είδαμε εδώ

Ο Όσιος Μακάριος ο Αλεξανδρεύς

Ο Όσιος Μακάριος, ο Αλεξανδρεύς, χρημάτισε ιερέας των λεγόμενων κελιών. Υπήρξε υπόδειγμα εγκράτειας και υπομονής και έτσι προικίσθηκε από τον Θεό και με το χάρισμα της θαυματουργίας. Τις αρετές του τις θαύμασε και αυτός ο Μέγας Αντώνιος και  είπε: «Ιδού, επαναπαύθηκε επί σε το  Πνεύμα το  Άγιο και  στο εξής θα είσαι κληρονόμος των  αγώνων μου».

Κάθε φορά που ο Όσιος αντιλαμβανόταν ότι κάποιος επιτελούσε ένα σπουδαίο ασκητικό αγώνισμα, υποκινούμενος από έναν Άγιο ζήλο, τον μιμείτο και έκανε και  αυτός το ίδιο αγώνισμα. Έτσι, όταν άκουσε ότι οι Ταβεννησιώτες μοναχοί, καθ’ όλη την διάρκεια της Τεσσαρακοστής, έτρωγαν άβραστο φαγητό, πήρε την απόφαση και επί επτά χρόνια δεν έφαγε κανένα μαγειρευμένο φαγητό. Τρεφόταν μόνο με λάχανα  ωμά  και όσπρια. Επίσης και τον ύπνο του  αγωνίσθηκε να περιορίσει στο  ελάχιστο. Και, για να το κατορθώσει αυτό, δεν μπήκε κάτω από στέγη επί είκοσι ολόκληρα ημερόνυχτα, φλεγόμενος από τον καύσωνα της ημέρας και ξεπαγιάζοντας  από το ψύχος  της  νύχτας.

Μια φορά ο Όσιος ενοχλήθηκε από το δαίμονα της πορνείας και, προκειμένου να εξουδετερώσει τον δαίμονα αυτό, κατέφυγε σε ένα εντελώς έρημο και ελώδη τόπο, όπου παρέμεινε επί έξι μήνες. Εκεί υπήρχαν κουνούπια πολύ μεγάλα, σαν σφήκες, τα οποία με τα τσιμπήματά τους τον καταπλήγωναν σε όλο του το σώμα. Όταν, λοιπόν, ύστερα από τους έξι μήνες γύρισε στο  κελί του, αναγνωριζόταν μόνο  από την φωνή του, αφού το σώμα του εξωτερικά είχε παραμορφωθεί και έμοιαζαν με το σώμα ανθρώπων που πάσχουν από την ασθένεια  της ελεφαντίασης.

Κάποια φορά ο Όσιος καθόταν στην αυλή  και  έλεγε λόγους  ωφέλιμους σε παρευρισκόμενους εκεί  Χριστιανούς. Τότε μία ύαινα, αφού πήρε μαζί  της το νεογνό της, το οποίο ήταν τυφλό, πλησίασε τον  Άγιο  και  το  έριξε  στα πόδια του. Εκείνος, αφού  έπτυσε στα  μάτια του μικρού   ζώου, του χάρισε το φως. Έτσι, θεραπευμένο πλέον, το πήρε η  ύαινα και έφυγε. Την  άλλη μέρα πρωί – πρωί  όμως, αυτή γύρισε πάλι  στον  Άγιο, φέρνοντάς του  από ευγνωμοσύνη μία μεγάλη προβιά για στρώμα. Εκείνος όμως είπε στην ύαινα: «πράγματα προερχόμενα  από  αδικία  εγώ δεν τα δέχομαι». Εκείνη τότε, έσκυψε το κεφάλι και έφυγε από την αυλή.
Έτσι, λοιπόν, αφού  ασκήθηκε ο Όσιος Μακάριος και  έφθασε σε βαθύ γήρας, κοιμήθηκε  με ειρήνη.

Απολυτίκιον. Ήχος  α’. Της  ερήμου  πολίτης.        
Ζωής της μακαρίας φερωνύμως ετύχετε, ως πολιτευθέντες οσίως,  θεοφόροι Μακάριοι· εν  νόμω  γαρ  τω  θείω  ευσεβώς,  ιθύναντες  τας  τρίβους  της  ζωής, θείας  δόξης  ανεδείχθητε κοινωνοί,  σώζοντες  τους  κραυγάζοντας· δόξα  τω ενισχύσαντι  υμάς,  δόξα  τω  στεφανώσαντι,  δόξα  τω  ενεργούντι  δι’ υμών, πάσιν  ιάματα.

Κοντάκιον.  Ήχος  δ’. Επεφάνης  σήμερον.  
Εν τω οίκω Κύριος της εγκρατείας, ως αστέρας έθετο, υμάς Πατέρες απλανείς,  φωταγωγούντας  τα  πέρατα,  φωτί  αΰλω,  Μακάριοι Όσιοι.

Μεγαλυνάριον.
Χαίροις της Αιγύπτου γόνος σεπτός, Μακάριε Πάτερ, των Ὁσίων η καλλονή· χαίροις θεοφόρε, Μακάριε παμμάκαρ, Αλεξανδρείας κλέος, και θείον βλάστημα.

Πηγή

Ο 9ος των Φυλακισμένων Μνημάτων 18 Ιανουαρίου 1957 Μάρκος Δράκος

Λάζαρος Μαύρος

πηγή · 

ΕΙΡΗΣΘΩ ΠΕ 18.1.2018
Ο 9ος των Φυλακισμένων Μνημάτων
18 Ιανουαρίου 1957 Μάρκος Δράκος

Π Α Ρ Α Σ Κ Ε Υ Η 18 Ιανουαρίου 1957 θυσιάστηκε στην Ευρύχου, πολεμώντας τον στρατό των Εγγλέζων Κατακτητών ο 25χρονος Αντάρτης της Ε.Ο.Κ.Α. Μάρκος Δράκος. Ο αρχιαντάρτης «πάνω στου Τζύκκου τα βουνά».

- Επικεφαλής των βομβιστών της αγιότερης Παρασκευής της Κυπριακής Επανάστασης, της 1ης Απριλίου 1955, που επέδραμαν και ανατίναξαν τον ραδιοφωνικό σταθμό των Εγγλέζων, την «Κυπριακή Ραδιοφωνική Υπηρεσία» εκεί που μέχρι σήμερα εδρεύει το ΡΙΚ.

- Ο επικεφαλής της απόδρασης 23.9.1955 από την φυλακή του Κάστρου της Κερύνειας.

- Ο επικεφαλής της ομάδας ανταρτών «Ουρανός» της Ε.Ο.Κ.Α. στα βουνά του Κύκκου κι επικεφαλής πλειάδας ενεδρών κατά των αγγλικών στρατευμάτων.

- Συν-αντάρτης του Αρχηγού Διγενή απ’ τον Ιανουάριο έως τον Μάιο 1956 στον Κύκκο.

- Γιός των ηρωοτόκων Κυριάκου και Δέσποινας, ο οποίος μεγάλωσε στον Καλοπαναγιώτη, τη Βατυλή και τη Λεύκα, αδελφός της Μεγαλύνης και της Μαρίας, στέλεχος της ΟΧΕΝ του Παπασταύρου και συνδικαλιστής της ΣΕΚ, με την Αγία Γραφή στην τσέπη του.

Κ Ι ΟΤΑΝ οι αγγλικές αρχές κάλεσαν τον πατέρα του στο Νοσοκομείο της Πεντάγυιας κι αναγνώρισε τον νεκρό του γιό, βγαίνοντας απ’ το νεκροτομείο ο Κυριάκος Δράκος, μ’ ένα πλατύ χαμόγελο στο δακρυσμένο πρόσωπο του ανάγγειλε στους απ’ έξω ότι:

«Στο στήθος του Μάρκου είναι οι σφαίρες
των Άγγλων. Όχι στην πλάτη»!

ΟΙ ΕΓΓΛΕΖΟΙ του Κυβερνήτη της Colony of Cyprus, στρατάρχη σερ Τζων Χάρντινγκ, δεν έδωσαν τον Νεκρό Ήρωα να τον κηδεύσουν οι δικοί του.

- Τον έθαψαν στα Φυλακισμένα Μνήματα:

- Ένατο μετά τους πρώτους Οκτώ Απαγχονισθέντες Συναγωνιστές του της ΕΟΚΑ, Μιχαλάκη Καραολή και Ανδρέα Δημητρίου 10 Μαΐου 1956, Ιάκωβο Πατάτσο, Χαρίλαο Μιχαήλ, Ανδρέα Ζάκο 9 Αυγούστου 1956, Στέλιο Μαυρομμάτη, Μιχάλη Κουτσόφτα και Ανδρέα Παναγίδη 21 Σεπτεμβρίου 1956.

- Μετά από τον Μάρκο Δράκο, 10ος στα Φυλακισμένα Μνήματα ο Γρηγόρης Αυξεντίου 3 Μαρτίου 1957. Ακολούθησε ο Ευαγόρας Παλληκαρίδης 14.3.1957, ο Στυλιανός Λένας 28.3.57 και 13ος και τελευταίος ο Κυριάκος Μάτσης 19 Νοεμβρίου 1958.

- Οι Αρχάγγελοι της Λευτεριάς στην έκτοτε Κιβωτό με τα Αγιότερα των Αγίων του κυπριακού Ελληνισμού.

Σ Τ Α ΜΑΡΜΑΡΕΝΙΑ αλώνια της τελικής αναμέτρησης του Μάρκου Δράκου με τον στρατό των Εγγλέζων αποικιοκρατών, τον «πρόδωσε» το όπλο του. Κατ’ ακρίβειαν ένα από τα φυσίγγιά του:

- Στη μάχη με τους ενεδρεύοντες Άγγλους στρατιώτες του Suffolk Regiment της 3ης βρετανικής Ταξιαρχίας, ώρα 23:10 της Παρασκευής 18 Ιανουαρίου 1957, στα βουνά της Σολέας, ενάμιση μίλι νοτιοανατολικά της Ευρύχου, το εγγλέζικο αυτόματο όπλο Στεν, με το οποίο ο Δράκος ανταπέδιδε τα πυρά στους διώκτες του, έπαθε εμπλοκή καθώς το 13ο φυσίγγιο στην θαλάμη είχε αφλογιστία.

ΤΟ ΚΑΤΕΘΕΣΑΝ οι ίδιοι οι Εγγλέζοι: Οι επικεφαλής μίας εκ των ομάδων της ενέδρας, ο δεκανέας Brian King κι ο υποδεκανέας Henry Kenneth Fowler, στην έρευνα που ακολούθησε για εξακρίβωση των αιτιών θανάτου του Μάρκου Δράκου. Και τον βρετανικό φάκελο εντόπισε στο Κρατικό Αρχείο Κύπρου, ο ιστορικός ερευνητής Ανδρέας Κάρυος.

Κ Α Τ Ε Θ Ε Σ Ε ο Brian King: «Περίπου η ώρα 23:10 αλλάξαμε τις δύο ομάδες της ενέδρας μας. Αντιληφθήκαμε έναν άνδρα ακριβώς μέσα στη γραμμή πυρός μας. Μια από τις ομάδες των στρατιωτών μας αμέσως άνοιξε πυρ και την ίδια στιγμή αυτός ο άνδρας άνοιξε πυρ εναντίον μας. Είχε ένα όπλο Sten. Πυροβόλησε περίπου 12 φορές. Ο Fowler κι εγώ ανταποδώσαμε τα πυρά […] Αυτός ο άνδρας θεάθηκε να πέφτει στο έδαφος περίπου δέκα γιάρδες [σ.σ. περίπου εννέα μέτρα] μακριά από μένα […] Έπειτα προσεγγίσαμε το σώμα του άνδρα στο έδαφος, το οποίο δεν κινήθηκε από τότε που έπεσε. Πρώτα πήραμε το όπλο του. Ήταν γεμισμένο με ένα αριθμό σφαιρών στον γεμιστήρα. Ήταν ένα όπλο Sten […] Ο λόγος για τον οποίο ο συγκεκριμένος άνδρας σταμάτησε να πυροβολεί ήταν ότι υπήρξε μια σφαίρα που απέτυχε να πυροδοτηθεί μέσα στο όπλο» [σ.σ. μέσα στην θαλάμη το φυσίγγιο με αφλογιστία που παύει τη λειτουργία του Στεν]…

Δ Η Λ Α Δ Η :

Τα κρίσιμα δευτερόλεπτα της εκ του συστάδην μάχης, ένα φυσίγγιο αφλογιστίας μέσα στην θαλάμη, προκάλεσε εμπλοκή στο Στεν του Μάρκου Δράκου. Την πιο μοιραία γι’ αυτόν στιγμή.

Το άγνωστο, επί 56 χρόνια σημαντικό αυτό στοιχείο, περιλαμβάνεται στο κείμενο του ιστορικού ερευνητή Α. Κάρυου «Οι βρετανικές αρχειακές πηγές και οι επιμέρους πτυχές του κυπριακού αγώνα», που δημοσίευσε το 2013 στο 31ο τεύχος του περιοδικού, «Εθνική Φρουρά & Ιστορία» που εκδίδει κάθε εξάμηνο η Διεύθυνση Ιστορίας του ΓΕΕΦ…

«Μες τες καρκιές μας εν’ να ζιείς, λεβέντη μας εν θα χαθείς», τραγούδησε και τραγουδάει ακόμη ο κυπριακός Ελληνισμός, κάθε 18η Ιανουαρίου, με το τραγούδι « Ο Αντάρτης - Πάνω στου Τζύκκου τα βουνά», του Μιχάλη Βιολάρη, την θυσία του Μάρκου Δράκου, κορυφαίου εκ των Αρχαγγέλων του αγώνα απελευθέρωσης της Κύπρου.
ΛΑΖΑΡΟΣ Α. ΜΑΥΡΟΣ

Εις τον Άγιον Αντώνιον τον Μέγαν (17 Ιανουαρίου)

᾿Αδελφοί  μου χριστιανοί,

Σήμερα τήν Κυριακήν συμπίπτει ἡ ῾Εορτή τοῦ ῾Αγίου καί ῾Οσίου ᾿Αντωνίου τοῦ Μεγάλου, καί θά ἀφιερώσωμεν τό Κήρυγμα εἰς τήν ἱεράν Μνήμην του.

῾Ο ῞Αγιος ᾿Αντώνιος γεννήθηκε εἰς Κόμαν τῆς νοτίου Μέμφιδος ἐπί τῆς ἀνατολικῆς ὄχθης τοῦ ποταμοῦ Νείλου τῆς Μέσης Αἰγύπτου τό 251, καί ἐκοιμήθη εἰς αὐστηράν ἄσκησιν, εἰς ἡλικίαν 105 ἐτῶν τό 356 εἰς τό ἐρημητήριον του, παρά τήν ᾿Ερυθράν θάλασσαν. Θεωρεῖται ὡς ὁ Πατήρ τοῦ Μοναχισμοῦ τῆς Αἰγύπτου, καίτοι προηγήθη αὐτοῦ ὁ γέροντας καί διδάσκαλος του ὁ ῞Αγιος Παῦλος ὁ Θηβαῖος, ὁ ὁποῖος κατώκησε τήν ἔρημον τῆς Αἰγύπτου καί ἔγινε ὁ πρόδρομος τῶν μεγάλων καί πολυπληθῶν μοναχῶν, οἱ ὁποῖοι συνετέλεσαν εἰς τήν διαμόρφωσιν τοῦ ἀναχωρητικοῦ καί τοῦ κοινοβιακοῦ βίου. Πρῶτος τοῦ ἀναχωρητικοῦ καί ἐρημικοῦ βίου ἀνεδείχθη ὁ ῞Αγιος ᾿Αντώνιος, διά τήν θαυμαστήν καί αὐστηράν ἄσκησιν του, διά τήν ὁποίαν καί ἀπεκλήθη Μέγας. Μέγας εἰς τόν μονήρη βίον. Μέγας εἰς τήν ἔρημον. Μέγας εἰς τήν αὐστηράν ἄσκησιν, τήν νηστείαν καί τήν προσευχήν.

῾Ο Μέγας ᾿Αντώνιος, καίτοι δέν ὑπῆρξεν ὁ πρῶτος μοναχός καί ἀσκητής τῆς Αἰγυπτιακῆς ἐρήμου, ἀφοῦ προηγήθηκε ὁ Παῦλος ὁ Θηβαῖος, θεωρεῖται ὡς ὁ πατήρ καί θεμελιωτής τοῦ Μοναχικοῦ βίου, ὁ ἀντιπροσωπευτικός τύπος τοῦ ἀναχωριστισμοῦ καί τοῦ ἀσκητισμοῦ, διότι μέ τήν μακροχρόνιον διατριβήν του εἰς τήν ἔρημον, ἀφῆκεν ἔξοχον παράδειγμα αὐστηρᾶς ἀσκήσεως, μέσα εἰς μίαν αὐστηράν μόνωσιν καί νηστείαν καί προσευχήν καί διεμόρφωσε τό ἀπαράμιλλον πρότυπον τοῦ Μοναστοῦ τῆς ἐρήμου.

Εἰς ἡλικίαν εἴκοσι ἐτῶν ἔχασε τούς γονεῖς του, καί ἐμοίρασε ὅλην τήν μεγάλην περιουσίαν του εἰς τούς πτωχούς, εἰσήγαγε τήν ἀδελφήν του εἰς παρθενῶνα ἀσκουμένων γυναικῶν καί ἀνεχώρησε διά τήν ἔρημον, ὅπου ἔμεινε ἐπί ὀγδόντα πέντε ὁλόκληρα χρόνια, μέσα εἰς μίαν αὐστηράν ἄσκησιν. Δέν ἐγνώριζε γράμματα, ἀλλά ἀνεδείχθη σοφός καί συνετός κατά Θεόν, ὅπως γράφει εἰς τόν βίον του ὁ Μέγας ᾿Αθανάσιος. ᾿Επεσκέπτετο ὅλες τίς Μοναστικές ᾿Αδελφότητες τῆς ἐρήμου καί συνεβούλευε τούς Μοναχούς εἰς τήν αὐστηράν ἄσκησιν. Δέν ἔτρωγε, παρά μόνον δύο τρεῖς φορές τήν ἑβδομάδα, ξηρόν ἄρτον.

Τόσον ὑπῆρξε μεγάλη ἡ φήμη τῆς αὐστηρᾶς ἀσκήσεως καί τῆς ἁγιότητος του, ὥστε πολλοί συνέρρεον εἰς τό ἀσκητήριον του, διά νά τόν ἰδοῦν καί νά τόν συμβουλευθοῦν. Γράμματα πολλά ἔπαιρνε ἀπό πολλούς, πού ζητοῦσαν τήν συμβολήν του. ῾Ο Μέγας Κωνσταντῖνος, ἀκούσας περί τῆς φήμης τῆς ἁγιότητος του, ἔγραψε εἰς τόν Μέγαν ᾿Αντώνιον, καθώς ἐν συνεχείᾳ καί οἱ υἱοί του καί τοῦ ζητοῦσαν τίς συμβουλές του. «῎Εγραφον ὡς πατρί καί ηὔχοντο λαμβάνειν ἀντίγραφα παρ᾿ αὐτοῦ», σημειώνει ὁ Μέγας ᾿Αθανάσιος. Καί ὁ ῞Αγιος ᾿Αντώνιος ἔλεγε. «Μή θαυμάζετε εἰ γράφει βασιλεύς πρός ἡμᾶς, ἄνθρωπος γάρ ἐστι. ᾿Αλλά μᾶλλον θαυμάζετε ὅτι ὁ Θεός τόν νόμον ἀνθρώποις ἔγραψε καί διά τοῦ ἰδίου Υἱοῦ λελάληκεν ἡμῖν».

῞Οταν ἐμένοντο οἱ ᾿Αρειανοί εἰς τήν ᾿Αλεξάνδρειαν ἐναντίον τοῦ Μεγάλου ᾿Αθανασίου. ὁ ῞Αγιος ᾿Αντώνιος ἐγκατέλειψε τό ἐρημητήριον του καί ἐπεσκέφθη τήν ᾿Αλεξάνδρειαν, διά νά στηρίξη τούς χριστιανούς εἰς τήν ᾿Ορθοδοξίαν τό 338. «Παρακληθείς παρά τε τῶν ᾿Επισκόπων καί τῶν ἀδελφῶν πάντων, κατῆλθεν ἀπό τοῦ ὄρους τῆς ἀσκήσεως του, καί εἰσελθών εἰς τήν ᾿Αλεξάνδρειαν, τούς ἀρειανούς ἀπεκήρυξεν, αἵρεσιν ἐσχάτην λέγων εἶναι ταύτην καί πρόδρομον τοῦ ᾿Αντιχρίστου».

῾Η ἁγιότητα του προκαλοῦσε τόν παγκόσμιον θαυμασμόν. ῎Οχι μόνον οἱ χριστιανοί, ἀλλά καί αὐτοί οἱ ἐθνικοί προσέτρεχαν διά νά τόν ἰδοῦν καί νά τόν ἀκούσουν. «Οὕτω παρά πάντων ἦτο προσφιλής καί ὅλοι ἠξίουν νά τόν ἔχουν πνευματικόν πατέρα», γράφει ὁ Μέγας ᾿Αθανάσιος, ὁ ὁποῖος καί σημειώνει ἐπιγραμματικά: «Σάν ἰατρόν ἐπέστειλεν ὁ Θεός τόν ῞Αγιον ᾿Αντώνιον εἰς τήν Αἴγυπτον. Διότι ποῖος ἤρχετο πρός αὐτόν λυπούμενος καί δέν ὑπέστρεφε χαίρων; Ποῖος ἤρχετο θρηνῶν διά θάνατον προσφιλῶν του προσώπων καί ἀμέσως ἀπέβαλε τό πένθος; Ποῖος ἤρχετο ὀργιζόμενος καί εἰς φιλίαν μετεβάλλετο; Ποῖος νέος ἤρχετο εἰς τό ὄρος τῆς ἀσκήσεως του καί θεωρήσας τόν ἀσκητήν ᾿Αντώνιον δέν ἠρνεῖτο ἀμέσως τίς ἡδονές καί ἠγάπα τήν σωφροσύνην;».

῾Ο Μέγας ᾿Αντώνιος, καίτοι δέν ἐγνώριζε γράμματα, διεκρίνατο ὅμως διά τήν εὐστροφίαν τοῦ πνεύματος του καί τήν διαλεκτικήν ἱκανότητα του, ἦτο θεοδίδακτος καί ἐγνωρίζετο διά τήν θεοσέβειαν του. ῾Η διδασκαλία του εἶναι ἡ αὐστηρά ἄσκησις του, ἡ μόνωσις του εἰς τήν ἔρημον, ἡ αὐστηρά νηστεία καί ἡ ταπείνωσις του, ἡ διαρκής προσευχή καί ἡ ἀνάτασις ὅλου τοῦ εἶναι του εἰς τόν Θεόν. ῾Ο Μοναχός καί ὁ κάθε χριστιανός πρέπει νά ρυθμίζη τόν πνευματικόν βίον του, σύμφωνα μέ τίς θεμελιώδεις ἀρχές τῆς Πίστεως, νά ἀγωνίζεται διαρκῶς κατά τῶν παντοίων παθῶν τοῦ ἐγωϊσμοῦ καί τῆς σαρκός, νά ἀγαπᾶ καί νά μιμῆται τόν Χριστόν, ἀποβλέπων εἰς τήν ἠθικήν τελείωσιν. ῾Η δέ ἐπαναγωγή τῆς ψυχῆς εἰς τήν ἀρχέγονον καθαρότητα της, ἀποτελεῖ τήν ἀληθινήν προσπάθειαν πρός τήν ἠθικήν τελείωσιν.

῾Ο Μέγας ᾿Αθανάσιος χαρακτηρίζει τόν Μέγαν ᾿Αντώνιον εἰς τήν βιογραφίαν του, ὡς ἅγιον τοῦ Θεοῦ καί αὐστηρόν ἀσκητήν, πού ἔχει μέ πολύν ὀξυδέρκειαν καί τό πνεῦμα τῆς φυσικῆς σοφίας, τό ὁποῖον καλλιεργοῦσε μέ τήν παρατεταμένην αὐτοσυγκέντρωσιν του. ῏Ητο αὐτάρκης καί ὀλιγαρκής, φιλήσυχος καί ἀνεξίκακος, μέ μεγάλην ταπείνωσιν. ῾Η πίστις του καθαρά καί ἡ ἄσκησις του αὐστηρά. ῾Η αὐτοπειθαρχία του καί ὁ αὐτοέλεγχος ἦσαν ἀνυπέρβλητοι. ῾Η αὐστηρά νηστεία, ἡ δουλαγώγησις τοῦ σώματος, ἡ τραχύτης τοῦ βίου καί προσκαρτέρησις του εἰς τήν ἀγρυπνίαν καί τήν προσευχήν ἦσαν ὁ κανών τῆς μοναστικῆς του ζωῆς».

Μέσα εἰς αὐτήν τήν σκληράν ἐποχήν τῆς σαρκολατρείας, ὅπου ζοῦμεν, ἔχομεν ἀνάγκην νά ἀκούσωμεν αὐτήν τήν φωνήν τῆς ἐρήμου, διά νά συνέλθωμεν εἰς ἑαυτούς καί νά ἱεραρχήσωμεν τά πράγματα εἰς τήν ζωήν μας, ἀποβλέποντες πάντοτε εἰς τήν σωτηρίαν μας. ᾿Αμήν.

Σελίδα ΙΜ Ιερισσού, Ιανουάριος 2010

«Λόγια Ἀγάπης» Α΄

Γράφει ὁ Γεώργιος Κ. Τζανάκης

Ἡ χώρα πουλιέται, διαλύεται, ἐποικίζεται· ἁπὸ κάθε μεριὰ τὰ χτυπήματα εἶναι συνεχὴ καὶ ἀσταμάτητα. Ἡ παιδεία ἀνύπαρκτη καὶ ἐπικίνδυνη στὰ χέρια ἀκατάλληλων ἀνθρώπων, ἡ οίκονομία χρεωκοπημένη, οἱ πολιτικοὶ ὂργανα ἀλλοτρίων συμφερόντων· αραδοκοῦν οἱ Τούρκοι, ἐτοιμάζονται οἱ Ἀλβανοί, στὸ ἐπίκεντρο οἱ Σκοπιανοί καὶ ἡ παραχώρησις τοῦ ὀνόματος τῆς Μακεδονίας... καὶ ἒπονται ἄλλα. Ὁπότε τὸ νὰ μιλᾶ κανεὶς γιὰ τὰ κατορθώματα τῶν ἡμετέρων οἰκουμενιστῶν φαντάζει ἐκτὸς τόπου καὶ χρόνου. Ὅμως ἡ ὀμίχλη μπαίνει ἀπὸ παντοῦ στὸ σπίτι. Ἄλλοι γκρεμίζουν τοίχους, ἄλλοι ὑποσκάπτουν θεμέλια, ἄλλοι βγάζουν τὰ κεραμίδια, ἄλλοι σπᾶνε τὰ παράθυρα... Ἄλλοι βασανίζουν τὸ σῶμα καὶ ἄλλοι σκοτώνουν τὴν ψυχή. Αὐτὴ τὴν ἔχουν ἀναλάβει οἱ πνευματικοὶ μας ἡγέτες καὶ τὰ ὀργανά τους.
Διάβαζα πρὸ ἡμερῶν τὴν ἀπομαγνητοφωνημένη συνέντευξι ἑνὸς ἀρχιμανδρίτου τοῦ «Οἰκουμενικοῦ θρόνου» ποὺ δημοσιεύτηκε στὸ διαδίκτυο.[1]
Δὲν μοῦ ἔκαναν ἐντύπωσι τὰ χιλιοειπωμένα οἰκουμενιστικὰ «ἐπιχειρήματα» ποὺ χρησιμοποιοῦνται καὶ ἐκεῖ, ἀλλὰ ἐπειδὴ ἔχω ἀπαυδήσει πλέον νὰ ἀκούω διαστρεβλωμένους μετέωρους καὶ κατακερματισμένους τοὺς λόγους τῶν ἁγίων εἶπα νὰ σχολιάσω ἕνα μόνο σημεῖο ἀπὸ τὴν συγκεκριμένη συνέντευξι.
Λέγει ὁ ἀρχιμανδρίτης, π. Ἀγαθάγγελος Σίσκος (στὸ ἐξῆς: π. Ἀ.Σ.-στὰ παραθέματα διατηρεῖται ὁ ἀτονισμὸς τοῦ πρωτοτύπου):
Ξέρετε, όσοι διαφωνούν με το Διάλογο της Ορθοδόξου με την Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία αλλά και με τις άλλες Προτεσταντικές Ομολογίες στη σύγχρονη πραγματικότητα χρησιμοποιούν ένα μεγάλο Άγιο και Πατέρα της Εκκλησίας τον Άγιο Μάρκο τον Ευγενικό. Τον έχουν ως πρότυπο και ως παράδειγμα.
Προτρέπω να κάνουν αυτό που έκανα κι εγώ, δηλαδή να....
διαβάσουν το λόγο του Αγίου Μάρκου του Ευγενικού προς τον Πάπα Ρώμης Ευγένιο τον τέταρτο και να δούμε και πως αναγνωρίζει και ονομάζει τον Πάπα Ρώμης Αγιώτατο, πώς ομιλεί για την «Πρεσβυτέρα Ρώμη», πως ζητάει από τον ίδιο τον Πάπα Ευγένιο να δει το διάλογο μέσα από μία ποιμαντική ευαισθησία. Αλλά και να δουν πως ο ίδιος [ο Άγιος Μάρκος] συμμετείχε στις προσευχές που γίνανε στον καθολικό Ναό της Φλωρεντίας.
Επίσης, αναφέρεται στο Φιλιόκβε ως τη μόνη αιτία του σχίσματος, ενώ τώρα έρχονται ως βασιλικότεροι του βασιλέως να θέσουν τόσα επιπλέον θέματα.
Αὐτὰ λέγει καὶ προτρέπει ὁ π.Ἀ.Σ. καὶ συμπληρώνει ὁ πρωτοπρεσβύτερος π. Ἀθανάσιος Καμπούρης, ὁ παρουσιαστὴς τῆς ἐκπομπής:

Απομονώνουν κάποια κομμάτια από λόγους Αγίων ή από τη γραφή και τα κάνουν σημαία χωρίς να έχουν εντρυφήσει και χωρίς να έχουν διαβάσει πάνω σε αυτό τον Άγιο, υπό ποιες συνθήκες και με ποιους όρους μπορεί αυτός ο άνθρωπος να αντισταθεί σε αυτά που του έπετασε η περίοδος εκείνη.

Μιὰ εἰσαγωγικὴ διευκρίνησις, γιὰ ὅσους δὲν εἶναι ἐνήμεροι:

Λόγος τοῦ ἁγίου Μάρκου πρὸς τὸν Πάπα τῆς Ρώμης δὲν ὑπάρχει, ὅπως τὸν παρουσιάζει ὁ π. Ἀ.Σ. Μὲ ποιὰ ἰδιότητα καὶ σὲ ποιὰ συγκυρία θὰ ἀπηύθυνε ὁ τότε ἐπίσκοπος Ἐφέσου Λόγο πρὸς τὸν Πάπα; Σὲ σπάνιες περιπτώσεις, πέραν τῶν ἀρχικῶν ἐθιμοτυπικῶν, ὁ Πάπας δεχόταν, μιλοῦσε καὶ ἄκουγε τὸν Βασιλέα, τὸν Πατριάρχη ἤ κάποια ἀντιπροσωπεία τῶν ἀνατολικῶν γιὰ συγκεκριμένο ζήτημα. Διαβουλεύσεις καὶ συζητήσεις γινόταν μὲ τοὺς πρὸς τοῦτο διορισμένους Καρδιναλίους ἀπὸ τοὺς ἀντιστοίχως διορισμένους ἀνατολικοὺς ἐπισκόπους ἤ ἄλλους ἐκκλησιαστικοὺς ἄρχοντες. Δύο φορὲς μίλησε ὁ ἅγιος Μάρκος πρὸς τὸν Πάπα.Μία φορὰ ὡς μέλος ἀντιπροσωπείας τῶν ἀνατολικῶν[2] μαζί μὲ τὸν Ρωσίας, τὸν Μέγα Χαρτοφύλακα καὶ τὸν μέγα Ἐκκλησιάρχη (τὸν Συρόπουλο, δηλαδὴ, ποὺ τὰ ἔγραψε. Ἄν χρειαστεῖ θὰ ἀναφερθοῦν τὰ τότε λεχθέντα.) Καὶ μιὰ ὅταν ὑποχρεώθηκε σὲ ἀπολογία ἐπειδὴ δὲν ὑπέγραψε τὶς ἀποφάσεις τῆς συνόδου.[3]

Ἅρα Λόγος τοῦ ἁγίου Μάρκου πρὸς τὸν Πάπα δὲν ὑπάρχει, ὅπως νομίζει καὶ λέει ὁ π.Ἀ.Σ.

Ὑπάρχει ὅμως ἐπιστολὴ τοῦ Ἑφέσου πρὸς τὸν Πάπα τὴν ὁποία μνημονεῦει ὁ Συρόπουλος καὶ ἡ ὁποία ἐσχάτως ἦλθε στὴν ἐπικαιρότητα καὶ στὴν ὁποία ἀναφέρονται οἱ σύγχρονοι οἰκουμενιστὲς[4], ὅπως ὁ π.Ἀ.Σ. Ἀπὸ αὐτὴν ἀπομονώνει καποια κομμάτια καὶ τὰ κάνει σημαῖα ὁ καλὸς ἀρχιμανδρίτης.

Νομίζω ὅτι ἀξία καὶ σημασία ἔχει νὰ γνωρίζη κανείς πότε, πῶς καὶ γιατὶ γράφτηκε αὐτὴ ἡ ἐπιστολή.

Ἔγινε μὲν ἡ ἀνακήρυξις τῆς Συνόδου στὴν Φεράρα γιὰ νὰ πιέση ὁ Πάπας τοὺς συνερχομένους στὴν Βασιλεία [5], ἀλλὰ καμμία σύσκεψις δὲν γινόταν, διότι περίμεναν νὰ ἔλθουν καὶ οἱ ὑπόλοιποι Λατίνοι ἀπὸ τὴν Βασιλεία καὶ ἀλλοῦ.

Ὁ Πάπας τότε εἰδοποίησε νὰ ὁριστοῦν κάποιοι ἀπὸ τοὺς ἡμετέρους καὶ νὰ συζητοῦν μὲ τοὺς Παπικοὺς γιὰ τὶς δευτερεύουσες διαφορές.
Ὁ δὲ Πάπας διεμηνύσατο ἵν᾿ ἀποταχθῶσι τινες καὶ συνέρχονται μετὰ τῶν Παπικῶν καὶ ἐξετάζωσι περὶ μερικῶν τινων διαφορῶν[6]
Οἱ ἀνατολικοὶ ὅμως ἀμελοῦσαν καὶ τίποτα δὲν γινόταν. Ἔλεγαν ὅτι θὰ τὸ κάνουν καὶ τίποτα δὲν ἐκαναν.
Οἱ δ᾿ ἡμέτεροι λόγοις μὲν ἔλεγον τοῦτο ποιήσειν, ἔργοις δ᾿ ἐπελανθάνοντο.[7]
Ὁ Πατριάρχης εἶπε στοὺς ἀνατολικοὺς νὰ μὴν πηγαίνουν σὲ τραπέζια ἄν τοὺς καλοῦσαν οἱ Λατίνοι.
Μεταξὺ δὲ τῶν ἡμερῶν τούτων εἶπεν ὁ Πατριάρχης πρὸς ἡμᾶς πάντας ὅτι «εἰ καλέσουσί που ὑμᾶς πρὸς ἐστίασιν μή ἀπέλθετε».
Κάτι θὰ μυρίστηκε.
Ὁ Καρδινάλιος Ἰουλιανὸς ἄρχισε νὰ καλεῖ τρεῖς-τρεῖς τοὺς ἀνατολικοὺς σὲ συνεστιάσεις. Ἄλλοι πήγαιναν, ἄλλοι ὄχι. Κάποια στιγμὴ κάλεσε τὸν Μυτιλίνης, τὸν Νομοφύλακα (ἀδελφὸ τοῦ Ἐφέσου) καὶ τὸν Ἐφέσου. Αὐτοὶ οἱ δύο παρεκίνησαν καὶ τὸν Ἐφέσου καὶ πήγαν στὸν Ἰουλιανό. Ἐκεὶ ἄρχισαν τὶς συζητήσεις μὲ μεταφραστή.
Οὗτοι γὰρ οἱ δύο παρεκίνησαν καὶ τὸν Ἐφέσου καὶ λαβόντες αὐτὸν εἰς τοῦ Ἰουλιανοῦ παρεγένοντο. Κατὰ γοῦν τὸ ἔθος αὐτῶν ὡμίλουν λογικῶς μετὰ τοῦ Ἐφέσου διὰ μεταγλωτιστοῦ.[8]
Μετὰ ὁ Ἰουλιανὸς παρεκίνησε τὸν Ἐφέσου νὰ γράψη πρὸς τὸν Πάπα ἐγκωμιάζοντάς τον (ὁ Ἐφέσου τὸν Πάπα) γιὰ τὴν ἐπιμέλεια καὶ τὴν προσπάθεια ποὺ κατέβαλε γιὰ τὴν ἕνωσι καὶ στὴ συνέχεια νὰ τὸν διεγείρη ὡστε καὶ μελλοντικά νὰ φροντίση νὰ ὁλοκληρωθῆ ἡ ἕνωσις.
Εἶτα συμβουλευτικῶς παρεκίνησεν αὐτὸν ὀ Ἰουλιανὸς ἵνα γράψῃ τι πρὸς τὸν Πάπαν ἐγκωμιάζων τε αὐτὸν ὑπὲρ τῆς ἐπιμελείας καὶ τῆς ἀρχῆς ἤν κατεβάλετο πρὸς τὴν ἕνωσιν, εἴτ᾿ ἀξιῶν καὶ διεγείρων ὅπως καὶ εἰς τὸ ἑξῆς σπουδάσῃ τελεσθῆναι αὐτὸν πρὸς τὴν ἕνωσιν.[9]
Ὁ Ἐφέσου, ἄν καὶ δὲν ἦταν πρόθυμος νὰ γράψη, ὅμως μὲ τὴν παραίνεσι τοῦ Ἰουλιανοῦ καὶ τὴν παρακίνησι τοῦ Μυτιλίνης πείσθηκε καὶ εἶπε στὸν Ἰουλιανό: «Μοῦ φαίνεται περιττὸ κάτι τέτοιο καὶ λόγῳ αὐτοῦ δὲν εἶμαι πρόθυμος γι᾿ αὐτὸ. Ἄν ὅμως σοῦ φαίνεται σκόπιμο, θὰ γράψω καὶ θὰ στὸ στείλω καὶ ἄν ἀρέση στὴν αἰδεσιμότητά σου ἄς σταλεῖ καὶ στὸν Πάπα.»
Ὁ δὲ Ἐφέσου εἰ καὶ πρόθυμος οὐκ ἦν πρὸς τὸ γράψαι, ἀλλὰ οὖν τῇ παραινέσει τοῦ Ἱουλιανοῦ προς δε καὶ τῇ παρακινήσει τοῦ Μυτιλήνης πεισθεὶς εἶπεν ὅτι «ἴσως περισσόν μοι δοκεῖ τοῦτο, διὸ καὶ οὐδὲ εἰμὶ εὔκολος (114) πρὸς τοῦτο. Εἴ δε δοκεῖ ὑμῖν λυσιτελὲς γράψω καὶ στέλω σοι τοῦτο», εἶπε τῷ Ἰουλιανῷ, «καὶ εἴπερ ἀρέσει τῇ αἰδεσιμότητι σου, σταλήσεται καὶ πρὸς τὸν Πάπαν» [10]
Τοῦ ζητεῖται λοιπὸν ἀπὸ ἕναν Καρδινάλιο, μὲ τὴν παρακίνησι καὶ τοῦ Μυτιλήνης νὰ γράψει ἕνα ἐπαινετικὸ γράμμα στὸν Πάπα στὸ ὁποῖο νὰ τὸν παρακινῆ νὰ συνεχίση καὶ νὰ ὁλοκληρώση τὴν προσπάθεια γιὰ ἕνωσι. Καὶ ὑποχωρεῖ καὶ γράφει. Ὅλα αὐτὰ χωρὶς νὰ ἔχη γίνη οὔτε ἡ παραμικρὴ ἐπίσημη συζήτησι ἐπὶ τῆς οὐσίας γιὰ τὰ ζητήματα ποὺ πρέπει νὰ διερευνηθοῦν καὶ λυθοῦν προκειμένου νὰ ξεκινήσουν οἱ συζητήσεις μὲ στόχο τὴν ἔνωσι.
Στὴν ἐγκωμιαστικὴ ἐπιστολὴ αὐτὴ ὁ ἅγιος Μάρκος πέρα ἀπὸ ὅσα ἄλλα σοφὰ γράφει καταλήγει ὅτι ἄν θέλη ὁ Πάπας μπορεῖ νὰ συμβάλλη ὥστε νὰ γίνη ἀμέσως ἡ ἕνωσις καὶ νὰ γίνη ἀπὸ ὅλους ἀποδεκτὴ ἀρκεῖ νὰ ἀφαιρέση τὴν προσθήκη (τὸ Φιλιόκβε) ἐκ τοῦ συμβόλου καὶ νὰ σταματήση τὴν χρῆσι τῶν ἀζύμων.
Ἔν δε τῷ τοιούτῳ ἐγκωμίῳ μετὰ τῶν ἄλλων τῶν εὐσεβῶν τε καὶ σοφῶν ἐπιχειρημάτων καὶ τοῦτο περιείχετο ὡς ράδιόν ἐστι τῷ Πάπᾳ ποιῆσαι τὴν ἕνωσιν εἴ γε βουλοιτο, καὶ εὐκόλως δυνήσεται διαπράξασθαι ταύτην ἀπὸ τε τοῦ μεγαλείου καὶ τῆς ἀρχῆς καὶ τῆς ἐξουσίας ἥν πρὸς τὴν ἐκκλησίαν αὐτοῦ κέκτηται, ἀπὸ τε τῆς εὐπειθίας καὶ τῆς ὑποταγῆς ἥτις ὀφείλεται αὐτῷ παρὰ πάντων τῶν Λατινικῶν γενῶν ὡς διαδόχῳ τοῦ ἁγίου Πέτρου. Εἰ γὰρ θελήσει ἐκβαλεῖν τὴν προσθήκην ἐκ τοῦ ἁγίου συμβόλου, παῦσαι δὲ καὶ τὴν δι᾿ ἀζύμων νεκρὰν θυσίαν εὐθὺς γεννήσεται καὶ ἡ ἕνωσις καὶ στερχθήσεται καὶ παρὰ πάντων. Δύναται οὖν ὁ πάπας τοῦτο ποιῆσαι καὶ εἰς μίαν ἐκκλησίαν πάντας συνάψαι τοὺς χριστιανούς.[11]
Ἔστειλε λοιπὸν τὴν ἐπιστολὴ αὐτὴ στὸν Ἰουλιανό ὁ Ἐφέσου.
Οὔτως οὖν γράψας καὶ τελειώσας αὐτὸ ἔστειλε πρὸς τὸν Ἰουλιανόν.[12]
Καὶ τί ἔκανε ὁ Ἰουλιανός τὴν ἐπιστολή; Τὴν πῆγε στὸν Βασιλέα!!! Βρῆκε εὐκαιρία, ὅπως λέει ὁ Συρόπουλος.
Ὁ δὲ ὡς καιρίαν τοῦτο δεξάμενος πρὸς τὸν βασιλέα διεκόμισεν.[13]
Καὶ ὁ Βασιληάς... ἄναψε καὶ βρόντησε. Θεώρησε πολὺ βαρὺ τὸ πράγμα. Διαμαρτυρήθηκε στὸν Πατριάρχη πῶς ἀφήνει ἐλεύθερους τοὺς ἐπισκόπους νὰ συνομιλοῦν μὲ τοὺς Λατίνους.
Ὁ δὲ βασιλεὺς δεινὸν ἡγησάμενος τοῦτο τῷ Πατριάρχῃ διεμηνύσατο: «Πόθεν ἔχουσιν ἄδειαν οἱ ἡμέτεροι λέγειν καὶ πράττειν ἅ βούλονται; Καὶ τίς ἔδωκεν αὐτοῖς ταύτην τὴν ἐξουσίαν; Πῶς δὲ οὐ σκώπτεις καὶ συστέλλεις αὐτούς; Ἡμεῖς ἔτι οὐδὲ τὸ τυχὸν ἠθελήσαμεν δεῖξαι πρὸς Λατίνους» οὕπω δε τι εἰπόντων ἡμῶν διὰ τί ἔγραψεν ὁ Ἐφέσου ἅ ἔγραψεν. Ἔσκωψε δὲ ὁ βασιλεὺς καὶ τοὺς πλησιάσαντας αὐτῷ τότε ἀρχιερεῖς καὶ ὑπερτίθει μὴ λέγειν τι πρὸς Λατίνους.[14]
Καὶ δὲν φτάνουν αὐτὰ, ἀλλὰ ζήτησε νὰ γίνει σύνοδος καὶ νὰ καταδικαστεῖ ὁ Ἐφέσου!!! Τελικῶς ἐπεκράτησαν πιὸ ψύχραιμες θεωρήσεις τοῦ γεγονότος καὶ ... τὴν γλύτωσε ὁ Ἐφέσου.
Ἀλλὰ καὶ κατ᾿ Ἐφέσου συνάξαι τὴν σύνοδον ἐβουλήθη καὶ πρὸς κρίσιν καὶ καταδίκην αὐτὸν ἑλκύσαι. Ἐκωλύθη δὲ παρὰ τινων καὶ μάλιστα παρὰ τοῦ Νικαίας εἰρηκότος τῷ βασιλεῖ: «Οὐ προσῆκον οὐδὲ ἁρμόδιον ἐστὶ λαληθῆναι εἰς τὴν σύνοδον τὸ τοιοῦτον...»[15]
Δηλαδὴ μὲ τὸ τέχνασμα τοῦ Καρδιναλίου Ἰουλιανοῦ νὰ τοῦ ζητήσει αὐτὴ τὴν ἐπιστολή, παρὰ λίγο νὰ βρεθεῖ ὁ Ἐφέσου Μάρκος ὁ Εὐγενικὸς ἐκτὸς συνόδου πρὶν ἀρχίσει ἡ σύνοδος...
Αὐτὴ τὴν ἐπιστολὴ προτείνουν οἱ παραπάνω καλοὶ ποιμένες στὸ ποίμνιο νὰ διαβάση ὥστε νὰ ἀντιληφθῆ τὴν ... πραγματικότητα γιὰ τὸν ἅγιο Μάρκο τὸν Εὐγενικό.
Μετὰ τὴν ἀπαραίτητη αὐτὴ εἰσαγωγή, ἄν βροῦμε χρόνο καὶ εἴμαστε καλά, θὰ συνεχίσουμε μὲ περαιτέρω ἀνάλυσι τῶν λεχθέντων τῶν καλῶν ποιμένων, ἄν καὶ δὲν ξέρω ἄν ἔχει πλέον κουράγιο κανεὶς ἀπὸ τοὺς κουρασμένους καὶ ζαλισμένους συνανθρώπους μας νὰ παρακολουθῆ αὐτὸ τὸ ὄργιο παραπληροφόρησης ἀπὸ τοὺς ταγμένους γιὰ ὁδηγοὺς του καὶ τὶς προσπάθειες κάποιων ἐλαχίστων νὰ ψελλίσουν στοιχειώδη ἀντίλογο.

[1] Τὸν κόπο τῆς ἀπομαγνητοφωνήσεως ἔκανε ὁ κ. Βασίλειος Κερμενιώτης καὶ τὴν εἶδα δημοσιευμένη στὸν διαδικτυακό τόπο: http://aktines.blogspot.gr/2017/12/flashtv.html#more
[2]ΣυρόπουλουἈπομνημονεύματα. Vera Historia Unionis non Verae inter Graecos et Latinos. Adriani Vlaco. MDCLX Τμήμαστ΄Κεφ. ε΄σελ.148
[3]Συρόπουλου. ὅ.π. Τμήμ. ι΄Κεφ. ιε΄σελ. 303
[4]Ἔχω ὑπ᾿ὅψινμου τὴν ἐπιστολὴ ποὺ εἶναι ἀναρτημένη στὸ δικτυακό τόπο:http://www.theognosia.gr/el/agios-markos-evgenikos-efesouστὴθέσι: https://drive.google.com/file/d/0B2MIhqeftC46b0QydGdmNnk4MnM/view δὲνἔχω ἄλλα βιβλιογραφικά στοιχεία γιὰ τὴν ἔκδοσι αὐτήν.
[5]Συρόπουλουὅ.π. Τμήμαδ΄Κεφ. λα΄σελ. 110 καὶ Τμήμα ε΄Κεφ. α΄σελ.112
[6] Συρόπουλου ὅ.π. Τμήμα ε΄ Κεφ. α΄ σελ. 113
[7] Συρόπουλου ὅ.π. Τμήμα ε΄ Κεφ. α΄ σελ. 113
[8] Συρόπουλου ὅ.π. Τμήμα ε΄ Κεφ. α΄ σελ. 113
[9] Συρόπουλου ὅ.π. Τμήμα ε΄ Κεφ. α΄ σελ. 113
[10] Συρόπουλου ὅ.π. Τμήμα ε΄ Κεφ. α΄ σελ. 113-114
[11] Συρόπουλου ὅ.π. Τμήμα ε΄ Κεφ. α΄ σελ. 114
[12] Συρόπουλου ὅ.π. Τμήμα ε΄ Κεφ. α΄ σελ. 114
[13] Συρόπουλου ὅ.π. Τμήμα ε΄ Κεφ. α΄ σελ. 114
[14] Συρόπουλου ὅ.π. Τμήμα ε΄ Κεφ. α΄ σελ. 114
[15] Συρόπουλου ὅ.π. Τμήμα ε΄ Κεφ. α΄ σελ. 114

Γεώργιος Κ. Τζανάκης,

Ἀκρωτήρι Χανίων

πηγή

Γιατί ἡ ψυχὴ μοιάζει μὲ τὴ μυλόπετρα;

Ἅγιος Κασσιανὸς ὁ Ρωμαῖος

Ὁ Ἀββᾶς Κασσιανὸς ταξιδεύει στὴν ἔρημο τῆς Αἰγύπτου καὶ συνομιλεῖ μὲ τὸν Ἀββᾶ Μωυσῆ καὶ τὸν ρωτᾶ γιατί ἡ ψυχὴ μοιάζει μὲ μυλόπετρα.

Αὐτὴ τὴν ἐσωτερικὴ ἐργασία τὴν καταλαβαίνουμε καλύτερα ἂν παρομοιάσουμε τὴν ψυχὴ μὲ μία μυλόπετρα, τὴν ὁποία γυρίζει τὸ ρεῦμα τοῦ νεροῦ συνεχῶς γύρω ἀπὸ τὸν ἄξονά της, καὶ ἡ ὁποία ποτὲ δὲν σταματάει νὰ γυρίζει ἐνόσῳ τὸ νερὸ τρέχει. Ἀλλὰ ὁ μυλωνὰς ἔχει τὴ δυνατότητα νὰ ἀποφασίσει ἂν θὰ ἀλέσει σιτάρι, βρώμη ἢ ζιζάνια. Ὁ μύλος ὑποχρεώνεται νὰ ἀλέσει ὅ,τι τοῦ ρίχνει ὁ μυλωνᾶς.

Τὸ ἴδιο συμβαίνει καὶ στὴν ψυχὴ τοῦ ἀνθρώπου. Μέσα στὶς δοκιμασίες τῆς ζωῆς μπαίνει ἡ ψυχὴ σὲ κίνηση ἀπὸ τοὺς χειμάρρους τῶν πειρασμῶν ποὺ τὴν κατακλύζουν καὶ δὲν μπορεῖ πιὰ νὰ ἐλευθερωθεῖ ἀπὸ τὸ ρεῦμα τῶν λογισμῶν.

Ἡ ἴδια ὅμως ἡ ψυχή, μὲ τὸν ἀγώνα της καὶ μὲ τὴν προσοχή της, φροντίζει γιὰ τὸ εἶδος τῶν λογισμῶν ποὺ πρέπει νὰ δέχεται ἢ νὰ ἀπορρίπτει. Διότι, ὅπως εἴπαμε παραπάνω, ἐὰν διαρκῶς φέρνουμε στὴ μνήμη μας τὶς Θεῖες Γραφὲς καὶ ἂν ἀνεβάζουμε τὸ νοῦ μας ψηλά, ὥστε νὰ ἀσχολεῖται μὲ πνευματικὰ πράγματα καὶ νὰ ἐπιθυμεῖ τὴν τελειότητα καὶ τὴ μέλλουσα μακαριότητα, ἑπόμενο εἶναι ὅτι ἀπ’ αὐτὴ τὴν πνευματικὴ ἐνασχόληση τοῦ νοῦ μας, θὰ μᾶς ἔρχονται καὶ πνευματικοὶ λογισμοί. Καὶ αὐτοὶ οἱ λογισμοὶ θὰ κάνουν τὸν νοῦ νὰ ἐντρυφᾶ σὲ ὅ,τι εἶχε πρὶν μελετήσει.

Ἂν ὅμως μᾶς καταλάβει ἡ ὀκνηρία καὶ ἡ ἀπροσεξία, κι ἂν ξοδεύουμε τὸν καιρό μας σὲ ἄσκοπη φλυαρία ἢ ἂν μπλέξουμε στὶς μέριμνες τούτου τοῦ κόσμου καὶ στὶς μάταιες ἐπιθυμίες, τότε θὰ ξεφυτρώσουν ζιζάνια, τὰ ὁποῖα στὴ συνέχεια θὰ ἁπλωθοῦν καταστρεπτικὰ στὴν καρδιά μας. Καὶ τότε, ὅπως εἶπε ὁ Κύριος καὶ Σωτήρας μας, ἐκεῖ ὅπου εἶναι ὁ θησαυρὸς τῶν ἔργων μας καὶ τῶν ἐπιδιώξεών μας, ἐκεῖ θὰ βρίσκεται καὶ ἡ καρδιά μας (Ματθ. 6, 21).

Συνομιλίες μὲ τοὺς Πατέρες τῆς Ἐρήμου, Τόμος Α΄, Ἐκδόσεις Ετοιμασία

«Βόμβα Wikileaks»: Οι Αμερικανοί Ήλπιζαν Να Πεθάνει Ο Χριστόδουλος Για Να Περάσουν Το Σκοπιανό

Απόρρητα τηλεγραφήματα (εικόνες - βίντεο)

Έξω φρενών ήταν οι Αμερικάνοι με την ανένδοτη στάση του μακαριστού Αρχιεπισκόπου Χριστοδούλου στο Σκοπιανό, όπως προκύπτει από απόρρητα τηλεγραφήματα της Αμερικανικής Πρεσβείας που έχει δημοσιοποιήσει το Wikileaks!

ΗΠΑ: Η ΔΙΑΔΟΧΗ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ ΘΑ ΕΠΗΡΕΑΣΕΙ ΤΟ ΣΚΟΠΙΑΝΟ

Σε αμερικανικό εμπιστευτικό τηλεγράφημα στις 23-10-2007, που υπογράφει ο τότε Επιτετραμένος της Αμερικανικής Πρεσβείας στην Αθήνα Thomas M. Countryman, περιγράφονται οι θετικές ανησυχίες για τη διαδοχή του Χριστόδουλου, που ετοιμαζόταν τότε να επιστρέψει από το Memorial Hospital των ΗΠΑ χωρίς να έχει γίνει μεταμόσχευση…

Η Αμερικανική Πρεσβεία περιμένει ότι μέσα σε έξι το πολύ μήνες θα έχει πεθάνει και ανοίγοντας εκ των πραγμάτων το ζήτημα διαδοχής σημειώνει, ότι η διαδοχή Χριστοδούλου κυρίως θα επηρεάσει το Σκοπιανό:
«Η διαδικασία επιλογής ενός διαδόχου κατά πάσα πιθανότητα θα επηρεάσει την συζήτηση θεμάτων πολιτικής, και κυρίως το Μακεδονικό ζήτημα του ονόματος»!

ΑΠΟ ΤΟ 2007 ΟΙ ΗΠΑ ΗΘΕΛΑΝ ΤΑ ΜΟΕ ΠΟΥ ΕΔΩΣΕ ΤΩΡΑ ΔΩΡΟ Ο ΚΟΤΖΙΑΣ
Σύμφωνα με άλλο εμπιστευτικό αμερικανικό τηλεγράφημα με ημερομηνία 26 Οκτωβρίου 2007 (ημέρα διπλών εορτασμών απελευθέρωσης Θεσσαλονίκης και Αγίου Δημητρίου…) ο Thomas M. Countryman αποκαλύπτει άθελά του ότι οι Αμερικανοί επιδίωκαν από τότε το απίθανο όνειρο να υπάρξουν Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης (ΜΟΕ) ανάμεσα σε Ελλάδα και Σκόπια, ακόμη και πριν την Συμφωνία του Ονόματος:
«…θα θέλαμε να δούμε και τις δύο πλευρές να συμμετέχουν σε σοβαρή συζήτηση των μέτρων οικοδόμησης εμπιστοσύνης, ακόμη και πριν από τη συμφωνία για το όνομα»!

Ε, λοιπόν εκείνο το αμερικανικό άπιαστο όνειρο του 2007 για την υπογραφή ΜΟΕ, το έκανε πραγματικότητα και μέγα δώρο σε Σκόπια και Στέιτ Ντιπάρτμεντ η Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ το 2015, δια του ΥΠΕΞ Νίκου Κοτζιά! Για να καταλάβουν κάποιοι τι γίνεται και πόσο στημένο είναι το παιχνίδι, που όμως ξαφνικά πάντα τους χαλάει, με τη βοήθεια του Θεού κάθε φορά…

ΣΧΕΤΙΚΑ

Σοκαριστικό – Σε 10 χρόνια θα μπορούν να αναστήσουν τον…

15 Jan, 2018

Αποκάλυψη από τη Mόσχα: Αυτή είναι η αλήθεια για το Σκοπιανό

15 Jan, 2018

Οι πιέσεις που δεχόταν ο Καραμανλής για να αποδεχτεί τα…

15 Jan, 2018

Στο ίδιο τηλεγράφημα αναφέρεται επίσης ότι ο άτυπος «Πρέσβης» των Σκοπίων στην Ελλάδα Blagoj Handziski, δήλωσε στις 24-10-2007 στους Αμερικανούς στην Αθήνα, ότι ήταν πεπεισμένος πλέον πως η Ελλάδα του Κώστα Καραμανλή θα ασκούσε Βέτο στην εισδοχή του κρατιδίου στο ΝΑΤΟ, κατά την προσεχή Σύνοδο Κορυφής στο Βουκουρέστι (τότε που η Παγκόσμια Επιτροπή Μακεδονικού Αγώνα έκανε την πρώτη νέα μεγάλη Συγκέντρωση Διαμαρτυρίας στο «Αλεξάνδρειο – Παλαί ντε Σπορ»), ενώ συμβούλευε τους Αμερικάνους να ελιχθούν κατάλληλα ανάμεσα στους υποψηφίους διαδόχους του τότε ασθενούς Αρχιεπισκόπου Χριστοδούλου, ο οποίος θα έκανε – όπως τονίζεται στο τηλεγράφημα – εκστρατεία για τα εθνικά θέματα!

Δηλαδή με άλλα λόγια τα Σκόπια προέτρεπαν τις ΗΠΑ να επηρεάσουν και να αναμιχθούν στην διαδοχή Χριστόδουλου, ώστε να μην βρεθεί άλλος Αρχιεπίσκοπος που να ανακατεύεται στο Σκοπιανό! Επειδή επί Χριστοδούλου δεν μπορούσε να περάσει τίποτα! Καμμία εθνική υποχώρηση! Καμμία εθνική ήττα και συντριβή! Κανένα Μνημόνιο! Και φυσικά κανένας συμβιβασμός και καμμία υποχώρηση στο ζήτημα της Ονομασίας των Σκοπίων!

Η Εκκλησία μας, αποτελούσε και αποτελεί (όπως έδειξε και η πρόσφατη ιστορική απόφαση της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου – εδώ), τον βράχο ανάσχεσης όλων των εθνικών κινδύνων και την ακλόνητη και αποτελεσματική ασπίδα προστασίας της Μακεδονίας μας! Γι΄ αυτό και πολεμάται τόσο πολύ…

Τελικά πάντως, ο πρόωρος θάνατος του μακαριστού και μαχητικού Αρχιεπισκόπου Χριστοδούλου στις 28-1-2008, διευκόλυνε τα σχέδια των ξένων, αλλά τουλάχιστον στο Σκοπιανό βρέθηκε μπροστά τους όλα αυτά τα χρόνια ο Άνθιμος και η Παγκόσμια Επιτροπή Μακεδονικού Αγώνα, που συνέχισαν και συνεχίζουν ακούραστα την μεγάλη Εθνική Αντίσταση, η οποία βλέπουν τώρα με χαρά πως έχει απλωθεί σε κάθε γωνιά και ψυχή της χώρας, που ετοιμάζεται με νέα, μεγάλα Συλλαλητήρια να σταματήσει τους εσωτερικούς πλαστογράφους και τα βαθιά σχέδια των ΗΠΑ του Τραμπ και των Ρεπουμπλικάνων…

Πηγή: noiazomai.gr

ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ! ΑΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗΘΟΥΜΕ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΘΕΙ ΣΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΜΑΣ Η ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ ΤΟΥ ΗΣΑΪΑ (ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΗΣΑΪΑΣ ΚΕΦ. 10, ΣΤΙΧ.19)

                                                                    

ΜΙΑ ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ ΤΟΥ ΗΣΑΪΑ

Ἐπίλογος τῆς «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΣΠΙΘΑΣ» φυλ. 235, Μάρτιος 1961
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

Ἀγαπητοί μας ἀναγνῶσται! Ἐκ τῶν ἀπογραφῶν ποὺ διενεργοῦνται ἐξάγεται, ὅτι ὁ πληθυσμὸς ὄχι μόνον τῆς Ἑλλάδος, ἀλλὰ καὶ τῶν ἄλλων χωρῶν τῆς ὑφηλίου αὐξάνεται. Αὐξάνεται ποσοτικῶς, ἀλλὰ ποιοτικῶς, πῶς εἶνε τὰ δισεκατομμύρια τῶν ἀνθρώπων; Μήπως σπανίζουν οἱ ἔντιμοι χαρακτῆρες; Μήπως τὰ ζωτικὰ στοιχεῖα τῆς ἀνθρωπίνης ὑπάρξεως, ὡς εἶνε ἡ πίστις, ἡ ἀγάπη καὶ ἡ ἐλπίς, ἀρχίζουν νὰ ἐκλείπουν, καὶ μόνον σάρκες ἄνευ ψυχῆς, ἄνευ ἐνθέου φρονήματος ἔχουν καταντήσει οἱ ἄνθρωποι; Μήπως ἐφθάσαμεν εἰς ἐποχὴν παροιμοίαν πρὸς τὴν ἐποχὴν τοῦ Νῶε («ὥσπερ αἱ ἡμέραι Νῶε»), κατὰ τὴν ὁποίαν μόνον ὀκτώ, ὡς εἴδομεν, ἐκρίθησαν ἄξιοι σωτηρίας; Μήπως ἡ ἐποχή μας εἶνε ἡ ἐποχὴ ἐκείνη, περὶ τῆς ὁποίας προφητικῶς ὡμίλησεν ὁ Κύριος λέγων˙ «Πλὴν ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐλθῶν ἆρα εὑρήσει τὴν πίστιν ἐπὶ τῆς γῆς»; (Λουκ. 18, 8).
Ὁ Κύριος ὅστις ἐξ ὕψους κατοικητηρίου του ἐποπτεύει τὰ ἀνθρώπινα, βλέπει τὴν καταπληκτικὴν πρόοδον τοῦ κακοῦ καὶ δὲν ἀδιαφορεῖ. Μακροθυμεῖ καὶ ἀναμένει τὴν μετάνοιαν ὅλων τῶν ἀνθρώπων. Δὲν ἐμακροθύμησε, καὶ ἐπὶ 120 ἔτη δὲν ἀνέμενε τὴν μετάνοιαν τῶν ἀνθρώπων τῆς γενεᾶς τοῦ Νῶε; Οὕτω καὶ σήμερον μακροθυμεῖ, δίδει συνεχῶς προθεσμίας πρὸς μετάνοιαν καὶ ἐπιστροφήν˙ Ἀλλὰ δὲν μετανοεῖ ἡ ἀνθρωπότης; Δὲν μετανοοῦν οἱ ἄρχοντες αὐτῆς, οἱ τὰς μεγαλυτέρας εὐθύνας ὑπέχοντες; Δὲν μετανοοῦν οἱ ἀρχόμενοι, οἱ ὁποῖοι καὶ αὐτοὶ κατὰ διαφόρους τρόπους συνευδοκοῦν εἰς τὰς πράξεις τῶν ἀρχόντων των; Δὲν μετανοεῖ Ἀνατολὴ καὶ Δύσις; Ἀλλʼ ἐξακολουθοῦν τὰ τεράστια πολιτικά, στρατιωτικὰ καὶ οἰκονομικὰ συγκροτήματα νὰ σκέπτωνται ὅπως καὶ χθές; Κωφεύουν πρὸς τὰς ἀρχαγγελικὰς σάλπιγγας τῆς Ἀποκαλύψεως; Τυφλώττουν πρὸς τὰ φωτεινὰ σήματα ποὺ εἰδοποιοῦν «κίνδυνος – θάνατος»; Ἐπῆλθε γενικὴ πώρωσις συνειδήσεων; Αἴ τότε! Εὑρισκόμεθα ἐγγὺς μαχαίρας. Τὰ δισεκατομμύρια τῶν ἀνθρώπων μὴ μετανοοῦντα δὲν ἔχουν λόγον ὑπάρξεως. Πρὸς τί νὰ ζοῦν; Θὰ παραχωρήση ὁ Θεὸς νὰ ἔλθη ἡ μεγάλη συμφορά. Ποία θὰ εἶνε αὕτη;
Πλημμύραι; Κυκλῶνες; Σεισμοί; Ἡφαίστεια; Ἐπιδημίαι θανατηφόροι; Ἤ ἔκρηξις ἀτομικῶν βομβῶν, τὰς ὁποίας μὲ συνεχῶς ἐπιταχυνόμενον ῥυθμὸν κατασκευάζουν τὰ πολεμικὰ ἐργοστάσια τῶν μεγάλων κρατῶν; Ἡ ἐξ οἱασδήποτε αἰτίας καταστροφὴ θὰ εἶνε γενική. Αἱ μεγάλες πόλεις θὰ καταστραφοῦν, ὡς πάλαι ποτέ κατεστράφησαν ἡ Νινευΐ καὶ ἡ Βαβυλών. Ἡ ὕπαιθρος θὰ ἐρημωθῆ, ἡ χλόη καὶ τὰ δένδρα θὰ ἐξαφανισθοῦν… Ἀναγνώσατε Ἡσαΐαν τὸν προφήτην, κεφάλαιον 10 στίχον 19 καὶ θὰ ἴδητε καὶ θὰ φρίξητε. Κατὰ τὴν προφητείαν αὐτήν, ἐκείνη οἱ ὁποῖοι θὰ σωθοῦν θὰ εἶνε τόσον ὀλίγοι, ὥστε διὰ τὴν ἀπαρίθμησίν των δὲν θὰ χρειασθοῦν πλέον συνεργεῖα ἀπογραφέων, ἀλλʼ ἕν καὶ μόνον παιδίον θὰ ἀρκῆ διὰ νὰ τοὺς μετρήση. Ἰδοὺ ἐπὶ λέξει ἡ φοβερὰ προφητεία, ἡ ὁποία ἐξ ἀφορμῆς ὡρισμένου ἱστορικοῦ γεγονότος λεχθεῖσα ἔχει γενικωτέραν τὴν ἐφαρμογὴν˙ «Καὶ οἱ καταλειφθέντες ἀπʼ αὐτῶν ἀριθμὸς ἔσονται καὶ παιδίον γράψει αὐτούς».
Ὀρθόδοξοι Ἕλληνες! Ἄς προσευχηθῶμεν, γιὰ μὴ γίνῃ στὶς ἡμέρες μᾶς ἡ φοβερὰ ἀπογραφὴ τῆς προφητείας τοῦ Ἡσαΐου.

ΠΗΓΗ