Εορτή των αγίων Νηπίων, που σκοτώθηκαν από τον Ηρώδη (29 Δεκεμβρίου)

Των αναιρεθέντων αγίων Νηπίων
Νεώτεροι Ηρώδες

Επισκόπου Αυγουστίνου Καντιώτη

ΠΗΓΗ ΖΩΗΣ

ΤΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ αυτό του Δωδεκαημέρου έχουμε συνεχώς εορτές. Στις 25 Δεκεμβρίου εορτάσαμε τα Χριστούγεννα, στις 26 την Σύναξη της Θεοτόκου, στις 27 τη μνήμη του πρωτομάρτυρος Στεφάνου. Σήμερα, 29 Δεκεμβρίου, εορτάζουμε τη μνήμη των 14.000 νηπίων που σφάγιασε ο Ηρώδης. Για το γεγονός αυτό θέλω να σας μιλήσω.

Ο Κύριός μας, ως Θεός που ήταν, μπορούσε να έρθει και να εμφανιστεί στον κόσμο σε ηλικία ώριμη. Μη σας φαίνεται αυτό παράξενο· αν ο πρώτος άνθρωπος, ο Αδάμ, εμφανίσθηκε σε μεγάλη ηλικία, πολύ περισσότερο ό Χριστός, που έπλασε τον Αδάμ, μπορούσε να εμφανιστεί σε όποια ηλικία ήθελε. Εν τούτοις γεννήθηκε ως βρέφος. Γεννήθηκε ως βρέφος, για να τίμηση τα βρέφη. Ποιος φανταζόταν, ότι εκείνο το βρέφος είναι ο παγκόσμιος βασιλεύς!

Αφανής ήταν η γέννηση του Χριστού στους μεγάλους. Σε λίγη απόσταση από τη Βηθλεέμ ήταν τα ανάκτορα του Ηρώδη. Τι θα 'καναν άραγε εκείνη τη νύχτα στο παλάτι; Θα γλεντούσαν, θα διασκέδαζαν, καμιά ιδέα του μεγάλου μυστηρίου δεν είχαν. Ανάξιος ο Ηρώδης να μάθη την είδηση, έκανε τότε το πρώτο... ρεβεγιόν (όπως πολλοί σήμερα κάνουν Χριστούγεννα χωρίς Χριστό). Ο Χριστός δεν ειδοποίησε τον Ηρώδη και τους άλλους μεγάλους· ειδοποίησε τους βοσκούς, τους μικρούς και καταφρονεμένους. Κ' ενώ δεν αντελήφθη την θεία Γέννηση ο Ηρώδης που ήταν τόσο κοντά, το γεγονός αποκαλύφθηκε σε άλλες εκλεκτές ψυχές που κατοικούσαν πολύ μακριά από την αγία γη. Γνώρισε το μυστήριο στους μάγους της Περσίας, που ήταν επιστήμονες αστρονόμοι, μεγάλες διάνοιες. Αυτοί είδαν στον ουρανό το λαμπρό αστέρι, φόρτωσαν τις καμήλες δώρα, περπάτησαν μέρες και νύχτες, και τέλος ήρθαν και προσκύνησαν τον Κύριο στη Βηθλεέμ.

Φωτο από αυτό το άρθρο, για την ερμηνεία της εικόνας των Χριστουγέννων

Πονηρός όμως ο Ηρώδης. Όταν προηγουμένως έμαθε πως ήρθαν στα Ιεροσόλυμα οι μάγοι, τους κάλεσε και κρύβοντας το σκοπό του τους είπε, μόλις βρουν το νέο βασιλέα, να τον ειδοποιήσουν να πάει κι αυτός να τον προσκύνηση. Αλλά οι μάγοι ειδοποιήθηκαν να φύγουν χωρίς να περάσουν από τον Ηρώδη. Κι αυτός, όταν κατάλαβε πως τον γέλασαν, «εθυμώθη λίαν», θύμωσε πολύ (Ματθ. 2,16).

Ήταν ανόητος. Φοβήθηκε πως θα χάση τη βασιλεία; Ήταν όμως ήδη τότε γέρος· μέχρι να μεγαλώσει ο νεογέννητος Χριστός, να γίνη είκοσι χρονών, αυτός θα πέθαινε, θα έλιωναν και τα κόκαλά του. Ανόητος επίσης, γιατί η βασιλεία του Χριστού δεν είναι όπως οι άλλες που στηρίζονται στη βία και τα όπλα. Η βασιλεία του Χριστού δεν έχει βία. Ο θρόνος της είναι στις καρδιές, είναι βασιλεία αιώνιος της οποίας «ουκ έσται τέλος» (Λουκ. 1,33· Σύμβολο της πίστεως).

Ο Ηρώδης, μοχθηρά ψυχή, έπνιξε με τα χέρια του την πρώτη του γυναίκα, σκότωσε τον κουνιάδο του και πολλούς άλλους, σκότωσε ακόμη και τα παιδιά του, για να μην του πάρουν την εξουσία. Γι' αυτό ήταν λαομίσητος.

Αλλά τώρα έφτασε στο μεγαλύτερο έγκλημα. Έγινε σφαγεύς 14.000 νηπίων, πιστεύοντας ότι μέσα σ' αυτά θα είναι και ο Υιός της Παρθένου. Απέτυχε όμως το σχέδιό του. Ένας άγγελος ειδοποίησε τους μάγους να φύγουν από άλλο δρόμο στην πατρίδα τους, κ' ένας άλλος τον δίκαιο Ιωσήφ να φυγή στην Αίγυπτο. Έτσι ο Χριστός έγινε ο πρώτος πρόσφυγας.

Θυμωμένος ο Ηρώδης διέταξε στρατιωτικά αποσπάσματα να θερίσουν την περιοχή της Βηθλεέμ. Όπως η αλεπού μπαίνει στα κοτέτσια, όπως το τσακάλι ανοίγει τους τάφους, όπως ο λύκος ορμά στα μαντριά, έτσι οι στρατιώτες έμπαιναν στα σπίτια. Άρπαζαν τα βρέφη από τις αγκαλιές των μανάδων, που θρηνούσαν, και τα έσφαζαν μπροστά τους.

 

Η σφαγή των νηπίων. Από εδώ, όπου ο παρακλητικός κανόνας (προσευχή) προς αυτά

Άδικος ο Θεός! θα πει κάποιος αυθάδης. Δεν έστελνε ένα αστροπελέκι να κάψει τον Ηρώδη και το στρατό του;...

Απαντώ. Τα παιδιά αυτά είναι μακάρια [=ευτυχισμένα, ευλογημένα]. Κι όσοι γονείς είχατε παιδάκια και πέθαναν μικρά, μην τα κλαίτε. Να κλαίτε εκείνο το γέρο, που έφαγε την αμαρτία με την κουτάλα αμετανόητος και θα κάνη βουτιά στην κόλαση.

—Μα τα 14.000 νήπια ήταν αβάπτιστα...

Όχι, βαπτίστηκαν. Πώς; Υπάρχουν δύο είδη βαπτίσματος: το ένα στο νερό και το άλλο στο αίμα. Τα νήπια της Βηθλεέμ βαπτίστηκαν στην κολυμβήθρα του αίματος κ' είναι τώρα άγγελοι. Μακάρι να ήμασταν κ' εμείς ανάμεσα σ' αυτά. Εγώ, αμαρτωλός όπως είμαι, επιθυμούσα να είμαι ένα από 'κείνα τα νήπια, αθώος ν' ανεβώ στον ουρανό. Τώρα τι κάνουμε; Περνούν τα χρόνια και φορτωνόμαστε νέα αμαρτήματα. Μακάρια λοιπόν αυτά τα παιδιά, οι μάρτυρες του Χριστού, πού μαζί με τον πρωτομάρτυρα Στέφανο βρίσκονται στους ουρανούς.

***

Ο Ηρώδης σκότωσε 14.000 παιδιά. Σταμάτησε άραγε το έγκλημα της παιδοκτονίας; Όχι δυστυχώς. Και σήμερα υπάρχουν Ηρώδες.

• Από Κυπρίους πρόσφυγες του Αττίλα μάθαμε, ότι όταν οι Τούρκοι μπήκαν στην Κύπρο  σκότωσαν γέροντες, ατίμασαν γυναίκες, έσφαξαν και παιδιά. Σ' ένα χωριό σκότωσαν με οπλοπολυβόλο ολόκληρη οικογένεια. Ύστερα από τρεις μέρες άνοιξαν το σπίτι και βρήκαν ζωντανό ένα μικρό παιδάκι. Πώς έζησε;
Το ένστικτο το ώθησε να πλησίαση τη μάνα του, και έγλειφε το αίμα πού έτρεχε από την πληγή της. Οι Τούρκοι είναι νέοι Ηρώδες.

• Άλλα πόσα παιδιά σκότωσαν αυτοί; 50; 100;200; 300;... Ακούστε τώρα έναν άλλο αριθμό  και θα φρίξετε. Κάθε χρόνο στην Ελλάδα σκοτώνουν 300.000 μικρά παιδιά! Ποιοι είναι οι φονιάδες τους; Είναι γιατροί, με άσπρες μπλούζες, ελεεινοί εκμεταλλευτές. είναι όμως και γονείς άσπλαχνοι, πού οδηγούν εκεί τα βρέφη τους. Δύο είναι τα μεγαλύτερα αμαρτήματά μας, η βλασφημία και οι εκτρώσεις.

—Εσύ όμως δεν ξέρεις τι στοιχίζει ένα παιδί. Πού να βρούμε λεφτά να το μεγαλώσουμε;...

Ψεύτες! Έχετε χρήματα για τσιγάρα, ποτά, πολυτέλειες, αυτοκίνητα, ρεβεγιόν, θεάματα, δηλαδή για το διάβολο· για τα παιδιά δεν έχετε. Με όλ' αυτά που ξοδεύονται για περιττά πράγματα, θα μπορούσαν να συντηρηθούν πλήθος παιδιά. Και τώρα η Ελλάδα παιδιά δεν έχει, γηροκομείο κατήντησε. 

Ήρθε πριν δύο μήνες στο γραφείο μου ένας στρατηγός και τον ρώτησα πόσα παιδιά έχει. —Δύο, μου απαντά. —Βρε στρατηγέ, του λέω, με τόσο μισθό, μόνο δύο;... Ήταν ταπεινός. —Μου θυμίζεις την αμαρτία μου, λέει, κι άρχισε να κλαίει. — Γιατί κλαις, στρατηγέ; του λέω. —Θυμήθηκα τον πατέρα μου, άπαντα. Είμαι από ένα χωριό της Μάνης. Ο πατέρας μου φτωχός, σκάλιζε τη γη, κλάδευε αμπέλια, μάζευε ελιές, και έριχνε τα δίχτυα στον Ευρώτα να πιάσει κανένα ψαράκι να φάμε την Κυριακή. Πόσα παιδιά, λέτε, γέννησε; Δεκαπέντε· κ' εγώ είμαι ο τελευταίος! —Πώς έγινε αυτό; —Πίστευε στο Μεγαλοδύναμο, μου άπαντα. Ώ μεγαλεία του Θεού! Ποιος περίμενε, ότι το τελευταίο παιδί του πάμπτωχου Μανιάτη θα γινόταν στρατηγός; Βγήκε και ένα βιβλίο στο Παρίσι που υποστηρίζει με επιχειρήματα, ότι τα τελευταία παιδιά διακρίνονται, γίνονται επιστήμονες, εφευρέτες, στρατηγοί, ναύαρχοι....

Μέσα στα πολλά παιδιά είναι η ευλογία. Πού είναι τώρα οι πολύτεκνοι; Εξαφανίστηκαν...

Θα μου πει κάποιος· Ποιος σ' ακούει; δεν πά' να φωνάζεις... Κ' εσύ που λες έτσι, δεν αποκλείεται να είσαι ένοχος. Αν κανείς είναι ένοχος, να πάει να βρει αυστηρό πνευματικό, να πει το κρίμα του, και ό,τι του πει ο πνευματικός να το κάνη. Αλλιώς θα χαθεί, θα κολαστεί. Δεν τον σώζει τίποτε, αν δεν μετανοήσει, κλαύση και πονέσει για να βρει σωτηρία.

Αγαπητοί μου· όσοι δεν ακούνε τα λόγια του Χριστού τα σωτήρια, θα έχουν το τέλος του Ηρώδου. Ο Ηρώδης ύστερα από το φόνο των νηπίων έζησε μερικά χρόνια και μετά αρρώστησε, έπεσε στο κρεβάτι. Κάλεσε γιατρούς· πήρε φάρμακα, μα δεν πέτυχε τίποτε. Σκουλήκιασε, βρώμισε, κανείς δεν τον πλησίαζε, και πέθανε μέσ' στην ακαθαρσία. Τέτοιο ήταν το τέλος του Ηρώδου. Άλλα τέτοιο είναι και το τέλος όλων όσοι πάνε κόντρα στο θέλημα του Θεού - θα γίνουν στάχτη. Και κόντρα με το Θεό πάνε όσοι σκοτώνουν τα αθώα νήπια.

Τα αντρόγυνα αυτά ας μετανοήσουν και θα βρουν έλεος. Γιατί όλους τους συγχωρεί ο Θεός. Άλλα και όλοι, αδελφοί μου, να μετανοήσουμε. Και να σκοτώσουμε τον Ηρώδη! Όλοι τον έχουμε μέσα μας. Ηρώδης αιμοβόρος και ακάθαρτος, που τον έχουμε μέσα στην καρδιά μας, είναι ο παλαιός άνθρωπος. Ας τον φονεύσουμε λοιπόν, για να γεννηθεί ο νέος άνθρωπος, ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός· όν, παίδες Ελλήνων, υμνείτε και υπερυψούτε εις πάντας τους αιώνας· αμήν.

Επίσκοπος Αυγουστίνος

Επισκεφτείτε:

Παρακλητικός κανόνας (ποίημα-προσευχή) στα άγια Νήπια της Βηθλεέμ

Ο βασιλιάς Ηρώδης
Η σφαγή των Νηπίων και ο αριθμός 14.000 
Ο θάνατος των παιδιών και ο Θεός!
Μια ορθόδοξη μάνα για την κοίμηση της 8χρονης κόρης της
Δικαίωμα στην έκτρωση vs "κακοί καλόγεροι" της Λογγοβάρδας

Έκτρωση... τι υπέροχη δυνατότητα!
Γυναικεία ιστοσελίδα για την έκτρωση
Αν δεν κάνω άμβλωση, τι να κάνω;
Επιστολή σε γονιό που η έφηβη κόρη του έμεινε έγκυος
Συγχαρητήρια! Δολοφονήσατε τον Μπετόβεν!

Το απολυτίκιο (επίσημο τροπάριο) προς τιμήν των αγίων Νηπίων, από εδώ:

Είναι ποίημα του Γέροντα Γεράσιμου Μικραγιαννανίτη. Λέει:

Ως θύματα δεκτά, ως νεόδρεπτα ρόδα, και θεία απαρχή και νεόθυτοι άρνες, Χριστώ τω ώσπερ νήπιον γεννηθέντι προσήχθητε, αγνά Νήπια, την του Ηρώδου κακίαν στηλιτεύοντα, και δυσωπούντα απαύστως υπέρ των ψυχών ημών.

Επεξηγήσεις:

Θύματα δεκτά: θύματα που θυσιάστηκαν σε θυσία και ο Θεός τα δέχτηκε

νεόδρεπτα: θερισμένα σε μικρή ηλικία [<δρέπω = κόβω καρπό, από κει και η λέξη δρεπάνι]

απαρχή: πρώτος καρπός που αφιερώνεται στο Θεό, μέσω του οποίου καθαγιάζεται όλη η σοδειά

νεόθυτοι άρνες: αρνάκια θυσιασμένα σε μικρή ηλικία

προσήχθητε: προσφερθήκατε

δυσωπώ: παρακαλώ για κάτι ή για κάποιον.

 

Και μερικά μεγαλυνάρια, από αυτό το σχετικό έργο: 

Εν μαιευτηρίω των ουρανών, άγγελοι Κυρίου εγεννήθησαν νεοσσοί, εγγύς της ημέρας των πρώτων Χριστουγέννων, και της αθανασίας γάλα εθήλασαν.

Εν ταις συνοικίαις των νεφελών, εν αυλαίς και άλση, όπου χαίρει χρυσά πτηνά, παίγνια ηχούσιν αγίας συντροφίας των ιερών Νηπίων, και θείοι γέλωτες!

Άξιοι Κυρίου συμμαθηταί πανεπιστημίου της θυσίας και της ζωής, εις την κορωνίδα του απολυτηρίου ενός ημών εκάστου γέγραπται άριστα!

Ενηλικιώθητε σθεναρώς, ώριμοι ως άνδρες, της θυσίας οι γεωργοί, της χαράς ποιμένες, τεχνίται της αγάπης και μαχηταί ειρήνης, Νήπια, χαίρετε!

Πρόσκλησιν εις γάμον εν ουρανώ έλαβον καθ’ ύπνον ίνα πάγχρυσος μεταβώ, Νηπίους νυμφίους μιμούμενος εν βίω και μετ’ αυτών εις Δείπνον χαίρωμαι πάντοτε!

Τέκνα μοι παρέσχες, Υιέ Θεού, πάντα γης τα τέκνα υπ’ ευθύνην μου και στοργήν. Σύνδραμέ μου, Σώτερ, τούτον σταυρόν σηκώσω, πρεσβείαις των αρχαίων Βρεφών μαρτύρων Σου!

Ανάστασιν πάντων των επί γης, των Νηπίων τάξις αναμένει, ως άνδρες νυν, ίνα ανατείλη ως άλλος Γαλαξίας, εν σώμασιν αφθάρτοις, αγγέλων όμοια.

Ουράνιαι τάξεις αγγελικαί, Πρόδρομε Κυρίου, αποστόλων η Δωδεκάς, τα τίμια Βρέφη, μετά της Θεοτόκου, συν πάσι τοις αγίοις, κόσμον στηρίξατε!…

Άγια Νήπια της Βηθλεέμ, προσευχηθείτε στο Θεό υπέρ ημών και υπέρ όλων των παιδιών, γονέων, διδασκάλων, γιατρών και γενικά όλων εκείνων που σχετίζονται με τα παιδιά...

Τὰ Ἅγια Νήπια (περίπου 14.000) ποὺ ἐσφάγισαν μὲ διαταγὴ τοῦ Ἡρώδη (29 Δεκεμβρίου)

Ὅταν οἱ Μάγοι δὲν ἐπέστρεψαν στὸν Ἡρώδη νὰ τοῦ ποῦν ποῦ εἶναι ὁ Χριστός, ὁ πονηρὸς αὐτὸς βασιλιὰς μηχανεύθηκε ἄλλο σχέδιο γιὰ νὰ ἐξοντώσει τὸ Θεῖο Βρέφος.

Εἶχε ἀκούσει ὅτι, σύμφωνα μὲ τὶς Γραφές, τόπος γέννησης τοῦ Χριστοῦ θὰ ἦταν ἡ Βηθλεέμ. Ἐπειδὴ ὅμως δὲ γνώριζε ποιὸς ἦταν ὁ Ἰησοῦς ἂν βρισκόταν μέσα στὴ Βηθλεὲμ ἢ στὰ περίχωρά της καὶ ἐπειδὴ συμπέρανε ὅτι τὸ παιδὶ θὰ ἦταν κάτω ἀπὸ δυὸ χρονῶν, ἔδωσε διαταγὴ νὰ σφαγοῦν ὅλα τὰ παιδιὰ τῆς Βηθλεὲμ καὶ τῶν περιχώρων της, μέχρι τῆς ἡλικίας τῶν δύο ἐτῶν.

Ἡ σφαγὴ ἔγινε ξαφνικά, ὥστε νὰ μὴ μπορέσουν οἱ οἰκογένειες νὰ ἀπομακρυνθοῦν μὲ τὰ βρέφη τους. Καὶ οἱ δυστυχισμένες μητέρες εἶδαν νὰ σφάζονται τὰ παιδιά τους μέσα στις  ἴδιες τὶς ἀγκαλιές τους.
Ἡ χριστιανικὴ Ἐκκλησία, πολὺ σωστὰ ἀνακήρυξε Ἅγια τὰ σφαγιασθέντα αὐτὰ παιδιά, διότι πέθαναν σὲ μία ἀθώα ἡλικία καὶ ὑπῆρξαν κατὰ κάποιο τρόπο οἱ πρῶτοι μάρτυρες τοῦ χριστιανισμοῦ. Μπορεῖ βέβαια νὰ μὴ βαπτίσθηκαν ἐν ὕδατι, βαπτίσθηκαν ὅμως, μέσα στὸ ἴδιο εὐλογημένο αἷμα τοῦ μαρτυρίου τους.

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος α’. Τὸν τάφον σου Σωτήρ.
Ὡς θύματα δεκτά, ὡς νεόδρεπτα ῥόδα, καὶ θεία ἀπαρχή, καὶ νεόθυτοι ἄρνες, Χριστῷ τῷ ὥσπερ νήπιον, γεννηθέντι προσήχθητε, ἁγνὰ Νήπια, τὴν τοῦ Ἡρώδου κακίαν, στηλιτεύοντα, καὶ δυσωποῦντα ἀπαύστως, ὑπὲρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν.

Κοντάκιον  Ἦχος πλ. β’. Τὴν ὑπὲρ ἡμῶν.
Ἐν τῇ Βηθλεέμ, τεχθέντος τοῦ Βασιλέως, ἐξ Ἀνατολῶν, σὺν δώροις ἥκασι Μάγοι, δι’ ἀστέρως ἐξ ὕψους ὁδηγούμενοι, ἀλλ’ Ἡρώδης ἐκταράσσεται, καὶ θερίζει τὰ Νήπια, ὥσπερ σῖτον ὀδυρόμενος· ὅτι τὸ κράτος αὐτοῦ, καθαιρεῖται ταχύ.

Μεγαλυνάριον.
Βρέφη ἀπειρόκακα καὶ ἁγνά, τῷ ἐκ τῆς Παρθένου, νηπιάσαντι ἑκοντί, ἤχθησαν σφαγέντα, ὡς ἄμωμοι θυσίαι· διὸ τὴν τοῦ Ἡρώδου, κακίαν φύγωμεν.

πηγή :  http://www.synaxarion.gr/gr/sid/1558/sxsaintinfo.aspx

Συναξαριστής 29 Δεκεμβρίου

Όσιος Γεώργιος επίσκοπος Νικομήδειας ποιητής ασματικών Κανόνων και Τροπαρίων Όσιος Αθηνόδωρος Όσιος Βενιαμίν Ανάμνηση των Εγκαινίων του Ναού των Αγίων Τεσσαράκοντα «πλησίον του Χαλκού Τετραπύλου» Όσιος Θαδδαίος ο Ομολογητής Όσιος Μάρκελλος Μνήμη πάντων των Χριστιανών που πέθαναν μαρτυρικά για τη δόξα του Χριστού, από πείνα, δίψα, κρύο και μαχαίρι κρύο και μαχαίρι. Άγια Νήπια (περίπου 14.000) που εσφάγισαν με διαταγή του Ηρώδη

Απολυτίκιο της ημέρας

29 Δεκεμβρίου 2011
Άγια Νήπια (περίπου 14.000) που εσφάγισαν με διαταγή του Ηρώδη
	Ἦχος α’. Τὸν τάφον σου Σωτὴρ. Ως θύματα δεκτά, ως νεόδρεπτα ρόδα και θεία απαρχή, και νεόθυτοι άρνες, Χριστώ τω ώσπερ νήπιον, γεννηθέντι προσήχθητε, αγνά Νήπια, την του Ηρώδου κακίαν, στηλιτεύοντα και δυσωπούντα απαύστως, υπέρ των ψυχών ημών. Κατέβασμα αρχείου (mp3)

Αναγνώσματα Κυριακών και μεγάλων εορτών

Κυριακή 1 Ιανουαρίου 2012 Κατὰ σάρκα περιτομὴ τοῦ Κυρίου καὶ Βασιλείου τοῦ Μεγάλου

Ἀπόστολος | Εὐαγγέλιον | Ἦχος - Ἑωθινόν Εὐαγγέλιον

ΠΡΟΣ ΚΟΛΟΣΣΑΕΙΣ Β´ 8 - 12 8 Βλέπετε μή τις ὑμᾶς ἔσται ὁ συλαγωγῶν διὰ τῆς φιλοσοφίας καὶ κενῆς ἀπάτης, κατὰ τὴν παράδοσιν τῶν ἀνθρώπων, κατὰ τὰ στοιχεῖα τοῦ κόσμου καὶ οὐ κατὰ Χριστόν· 9 ὅτι ἐν αὐτῷ κατοικεῖ πᾶν τὸ πλήρωμα τῆς θεότητος σωματικῶς, 10 καὶ ἐστὲ ἐν αὐτῷ πεπληρωμένοι, ὅς ἐστιν ἡ κεφαλὴ πάσης ἀρχῆς καὶ ἐξουσίας, 11 ἐν ᾧ καὶ περιτμήθητε περιτομῇ ἀχειροποιήτῳ ἐν τῇ ἀπεκδύσει τοῦ σώματος τῶν ἁμαρτιῶν τῆς σαρκός, ἐν τῇ περιτομῇ τοῦ Χριστοῦ, 12 συνταφέντες αὐτῷ ἐν τῷ βαπτίσματι, ἐν ᾧ καὶ συνηγέρθητε διὰ τῆς πίστεως τῆς ἐνεργείας τοῦ Θεοῦ τοῦ ἐγείραντος αὐτὸν ἐκ τῶν νεκρῶν.

Μετάφραση τῶν Ἑβδομήκοντα | Ερμηνευτική απόδοση Ι. Θ. Κολιτσάρα

ΑΓΙΟΙ ΔΙΣΜΥΡΙΟΙ ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΟΙ ΕΝ ΝΙΚΟΜΗΔΕΙΑ ΚΑΕΝΤΕΣ

«Όταν ο βασιλιάς Μαξιμιανός επέστρεψε νικητής από τον πόλεμο κατά των Αιθιόπων, θέλησε για επινίκια να θυσιάσει στα είδωλα. Στάλθηκαν λοιπόν γράμματα παντού που προέτρεπαν να έλθουν όλοι στη Νικομήδεια, προκειμένου να προσκυνήσουν τους θεούς τους δικούς του. Ο άγιος Άνθιμος τότε, που ήταν επίσκοπος της Νικομήδειας, συνάθροισε στην Εκκλησία τον λαό του Χριστού (διότι ήταν η εορτή της Γεννήσεως του Χριστού) και συνεόρταζε μαζί τους και τους δίδασκε την αληθινή πίστη. Μόλις το έμαθε ο Μαξιμιανός, πρόσταξε να βάλουν φρύγανα γύρω από την Εκκλησία και να αναφτούν, ώστε να κατακαούν οι ευρισκόμενοι μέσα Χριστιανοί. Το έμαθε ο επίσκοπος και έσπευσε να βαπτίσει του κατηχουμένους, επιτέλεσε έπειτα τη θεία Λειτουργία και μετέδωσε σε όλους τους Χριστιανούς τα θεία και άχραντα μυστήρια. Έτσι από τα αναμμένα φρύγανα κάηκαν και τελειώθηκαν όλοι. Ο δε άγιος Άνθιμος διαφυλάχτηκε με τη χάρη του Θεού, ώστε αφού ωφελήσει και άλλους και με το άγιο βάπτισμα να τους οδηγήσει στον Χριστό, με πολλά βάσανα να μετασταθεί προς Αυτόν, για να απολαύσει τη βασιλεία των ουρανών».

Ο άγιος υμνογράφος Ιωσήφ αξιοποιεί από το συναξάρι των αγίων δυσμυρίων μαρτύρων κυρίως το μέσο του μαρτυρίου τους: τη φωτιά, ώστε και να προβάλει την αγιότητά τους και να εποικοδομήσει τους πιστούς. Τη φωτιά, διά της οποίας οδηγήθηκαν στη Βασιλεία του Θεού, την αντιμετωπίζει καταρχάς - σαν να εισέρχεται στη σκέψη των αγίων - ως αδελφή αυτών, μπροστά στην οποία οι άγιοι δεν νιώθουν κάποια δειλία. Κτίσμα και αυτή του Θεού, υπακούουσα συνεπώς στα κελεύσματα του Δημιουργού της, λειτουργεί μέσα στο σχέδιο Εκείνου για τη σωτηρία των ανθρώπων. «Ου δειλιώμεν πυρ ομόδουλον, οι γενναίοι άμα εκραύγαζον» (Δεν δειλιάζουμε μπροστά στη φωτιά, που και αυτή είναι δούλη του Θεού σαν κι εμάς, κραύγαζαν οι γενναίοι μάρτυρες). Κι είναι μία αντιμετώπιση που φανερώνει την απόλυτη πεποίθηση των αγίων στην Πρόνοια του Θεού, ότι δηλαδή τίποτε δεν γίνεται αν ο ίδιος ο Κυβερνήτης του παντός δεν επιτρέψει να γίνει.

Την υπέρβαση του φόβου για τη φωτιά όμως ερμηνεύει ο υμνογράφος και με άλλον τρόπο. Δεν την φοβούνταν οι άγιοι, διότι δρούσε μέσα στην καρδιά τους μία άλλη φωτιά, πιο δυνατή και πυρωμένη από την αισθητή φωτιά. Κι αυτή ήταν η αγάπη του Χριστού. «Ωραιοτάτως εκπυρούμενοι τη Χριστού αγάπη Πανεύφημοι, υφαπτομένης της πυράς, ουδαμώς επτοήθητε» (Πυρακτωμένοι κατά ωραιότατο τρόπο από την αγάπη του Χριστού, πανεύφημοι μάρτυρες, καθόλου δεν φοβηθήκατε τη φωτιά που αναβόταν). Κι είναι τούτο μία από τις σημαντικότερες αλήθειες: εκεί που η αγάπη του Χριστού κατακαίει την ανθρώπινη καρδιά, όλα τα οχληρά του βίου, όλες οι θεωρούμενες δοκιμασίες ούτε καν σχεδόν γίνονται αντιληπτά. Ό,τι συνέβη και με τους αγίους τρεις παίδες στη Βαβυλώνα, που εξίσου τους είχαν ρίξει στην καμμένη κάμινο πυρός, κι όμως η πίστη και η αγάπη τους στον Θεό τους έκανε να είναι υπέρτεροι αυτού («ώσπερ οι τρεις εν Βυβυλώνι θείοι παίδες, του πυρός ανώτεροι ώφθητε, θείω φωτί καταλαμπόμενοι», δηλαδή: όπως τα τρία θεϊκά παιδιά στη Βυβυλώνα, έτσι κι εσείς φανήκατε ανώτεροι από τη φωτιά, γιατί λάμπατε εντελώς από το θεϊκό φως).  Το σημειώνει και ο απόστολος Παύλος στην προς Ρωμαίους επιστολή: «Τις ημάς χωρίσει από της αγάπης του Χριστού; Θλίψις ή στενοχωρία ή διωγμός ή κίνδυνος ή μάχαιρα; Πέπεισμαι γαρ ότι ουδεν ημάς χωρίσει από της αγάπης του Θεού της εν Χριστώ Ιησού» (Ποιος θα μας χωρίσει από την αγάπη του Χριστού; Θλίψη ή στενοχώρια ή διωγμός ή κίνδυνος ή μαχαίρι; Είμαι πεπεισμένος βεβαίως ότι τίποτε δεν μπορεί να μας χωρίσει από την αγάπη του Θεού, όπως φανερώθηκε στον Ιησού Χριστό).

Ο άγιος Ιωσήφ όμως, ως μέγας ποιητής και ευφυέστατος άνθρωπος, αξιοποιεί κατά εποικοδομητικό τρόπο και τον αριθμό των μαρτύρων. Το πλήθος τους τον παραπέμπει στο πλήθος των αμαρτιών του, και βεβαίως εννοείται και στις αμαρτίες του καθενός πιστού. Και τι λέει; Όπως είστε τόσοι πολλοί, παρακαλέστε τον Κύριο να εξαλείψει το πλήθος των αμαρτιών μου και να μου δώσετε λόγο για να ανυμνήσω το πανηγύρι σας. «Πληθύς πολυάριθμε σεπτών μαρτύρων, τα πλήθη εξάλειψον των πολλών πταισμάτων μου, τη μεσιτεία σου, και δίδου λόγον ανυμνείν την σήν πανήγυριν». Η επισήμανση αυτή του αγίου υμνογράφου αποτελεί βεβαίως φανέρωση και του δικού του ύψους αγιότητας. Μόνον ένας συνεπής και εν επιγνώσει πιστός μπορεί να βλέπει τον εαυτό του αληθινά, με πλήθος αμαρτιών. Όσο με άλλα λόγια στέκεται κανείς σωστά απέναντι στον Θεό, τόσο και φωτίζεται να βλέπει το βάθος του εαυτού του. Κι αυτό δυστυχώς δεν είναι ό,τι καλύτερο: εκεί λειτουργούν οι αιτίες των αμαρτιών, οπότε ο πιστός κινητοποιείται στην αληθινή μετάνοια.

Και πέραν τούτων: ο άγιος Ιωσήφ, ο κατανυκτικός και θεολόγος ποιητής, αξιοποιεί από το μαρτύριο των αγίων και τον τόπο του μαρτυρίου τους: τον ναό του Κυρίου. Οι άγιοι μαρτύρησαν από τη φωτιά μέσα σε μία Εκκλησία. Και κάνει τριπλή αναφορά στην έννοια του ναού: οι άγιοι λόγω του αγίου βαπτίσματός τους έγιναν ως μέλη Χριστού πια ναός Θεού. Δέχτηκαν το μαρτυρικό τέλος τους μέσα στον επίγειο ναό, και οδηγήθηκαν έτσι στον επουράνιο Ναό, τη Βασιλεία του Θεού, την «πρόσωπον προς πρόσωπον» πια σχέση τους με τον ίδιον τον Κύριο. «Ναοί Θεού υπάρχοντες άγιοι, διά βαπτίσματος, τέλος άγιον ομού εδέξασθε εν οίκω θείω, και προς επουράνιον Ναόν ανηνέχθητε». Μακάρι ως ναοί του Θεού και εμείς λόγω του βαπτίσματός μας, να έχουμε αυτήν τη συναίσθηση: ότι ο φυσικός χώρος μας στη ζωή αυτή είναι ο οίκος του Θεού, ο ναός, και ότι πορευόμαστε με τον τρόπο αυτό προς ένταξή μας στον επουράνιο Ναό, την Εκκλησία των πρωτοτόκων αδελφών.

Πέμπτη 29 Δεκεμβρίου 2011 -Τυπικόν

29. Πέμπτη. Τῶν ἁγίων νηπίων τῶν ὑπὸ τοῦ ῾Ηρῴδου ἀ­ναι­ρε­­­θέν­των· Μαρκέλλου ὁσίου. Γεωργίου Νικομηδείας, ποι­ητοῦ τῶν κανόνων.

᾿Απόστολος: ἡμέρας, Πέμ. κθ΄ ἑβδ. ἐπιστ. (῾Εβρ. ζ΄ 1-6)· Εὐ­αγ­­γέλιον: νηπίων, θ΄ ὥρας Χριστουγέννων (Μτθ. β΄ 13-23).

Ο Αγιορείτης Άγιος :Όσιος Σίμων ο Μυροβλύτης

.......Κτήτορας της τολμηρότερης αρχιτεκτονικά αγιορειτικής Μονής, της Σιμωνόπετρας. Υπήρξε θαυμάσιος ασκητής, θαυμα-τουργός και μυροβλύτης.
.......Υποτάχθηκε σε αυστηρό Γέροντα και τόσο τον αγάπησε, ώστε την ώρα πού κοιμόταν ασπαζόταν τα πόδια του και κατά την απουσία του τον τόπο της κατακλίσεως του. Πίστευε ότι δίχως αυτόν δεν θα μπορούσε ν΄ ανεβεί στον ουρανό.
.......Η υποταγή του έδωσε την υψοποιό ταπείνωση και αυτή τη διάκριση. Με την ευλογία του Γέροντά του κατοικεί σε σπήλαιο, πού σώζεται μέχρι σήμερα κοντά στη μονή του, για να δοθεί όλος στην προσευχή, δίχως να φοβάται τις συχνές επιθέσεις των δαιμόνων. Οι επισκέψεις των ανθρώπων τον σύγχυζαν και ετοιμαζόταν ν΄αναχωρήσει σ΄ ερημικότερο τόπο, όταν άκουσε προσευχόμενος ουράνια φωνή• «Σίμων, φίλε πιστέ, και λάτρη του Υιού μου, μη αναχωρεί των ώδε, ότι εις φως τέθεικά σε μέγα, και μέλλω να δοξάσω τον τόπον τούτον με το όνομα σου».
.......Πιστεύοντας στην αναξιότητά του ο άξιος, θεώρησε τη φωνή τέχνασμα του πονηρού. Τη νύκτα των Χριστουγέννων προσευχόμενος είδε αστέρα να κατεβαίνει από τον ουρανό και να στέκεται πάνω στην πέτρα, όπου σήμερα η μονή, και η φωνή της Θεοτόκου να του λέγει• «Εδώ πρέπει να θεμελίωσης, ω Σίμων, το κοινόβιόν σου, και να σώσης ψυχάς, και πρόσεχε καλώς• μη απιστήσης, ως πρότερον, εγώ θέλω είμαι βοηθός σου».
.......Θαυματουργικά προχώρησε στην ανοικοδόμηση της Μονής ο όσιος. Την εκκλησία αφιέρωσε στο όνομα της κατά σάρκα Γεννήσεως του Κυρίου και τη Μονή ονόμασε Νέα Βηθλεέμ. Με θεάρεστη πολιτεία τελείωσε τον βίο του σε προχωρημένη ηλικία στις 28 Δεκεμβρίου 1257. Ανάμεσα στους τελευταίους λόγους, πού είπε στους υποτακτικούς, λίγο πριν το τέλος του, ήταν και οι εξής• «Θέλω να σας επισκέπτομαι πάντοτε, και θέλω σας φυλάττω από κάθε πειρασμόν ορατόν και αόρατον... να ήστε ειρηνικοί• φιλόξενοι• να επιτελήτε τας εορτάς πνευματικώς... να ευλαβήσθε και τον Ηγούμενον με όλην σας την δύναμιν. Αυτά εάν φυλάττητε και μετά τον θάνατον μου, καθώς και ζώντος μου τα εφυλάττετε, θέλω είμαι νοερώς μαζί σας πάντοτε...». Ονομάσθηκε μυροβλύτης, γιατί «τοις πάσιν εφαίνετο μύρον αναβλύζον από του τάφου αυτού». Δυστυχώς και το χαριτόβρυτο λείψανο του και ο τάφος του μένουν σήμερα κρυμμένα και άγνωστα. Ο Σέρβος δεσπότης Ιωάννης Ούγγλεσης (+1371), ύστερα από θαυματουργική επέμβαση του οσίου στη θεραπεία του τέκνου του, μεγάλωσε τη μικρή Μονή και την πλούτισε με δωρεές και αφιερώματα.
.......Ο όσιος Ησαΐας έγραψε τον βίο του, τον όποιο μετέγραψε ο όσιος Νικηφόρος ο Χίος. Οι μοναχοί Θεόφιλος και Ραφαήλ συνέθεσαν κανόνες, ο άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης Χαιρετισμούς και Εγκώμιο, ο μακαριστός αρχιμανδρίτης Ιερώνυμος Σιμωνοπετρίτης οκτώηχο κανόνα και εξέδωσε την ακολουθία του.
Η μνήμη του τελείται πανηγυρικά στη Μονή του στις 28 Δεκεμβρίου.



πηγή

Η αδικία είναι μεγάλη αμαρτία. Η αδικία μαζεύει οργή Θεού.

Μεγάλη υπόθεση να έχει ο άνθρωπος την ευλογία του Θεού! Πλούτος είναι! Ό,τι έχει ευλογία, στέκει, δεν γκρεμίζεται. Ό,τι δεν έχει ευλογία, δεν στέκει. Η αδικία είναι μεγάλη αμαρτία. Όλες οι αμαρτίες έχουν ελαφρυντικά, η αδικία δεν έχει· μαζεύει οργή Θεού. Φοβερό! Αυτοί που αδικούν, βάζουν φωτιά στο κεφάλι τους. Από την μια μεριά βλέπεις να κάνουν μια αδικία και από την άλλη να πεθαίνουν δικοί τους άνθρωποι και να μη δίνουν σημασία. Πώς να κάνουν προκοπή οι άνθρωποι με τόσες αδικίες; Κάνουν αυτά που κάνουν, δίνουν δικαιώματα και στον διάβολο, γι’ αυτό μετά περνούν δοκιμασίες, τους βρίσκουν αρρώστιες κ.λπ. και σου λένε: «Κάνε προσευχή να γίνω καλά».


Τα περισσότερα κακά που συμβαίνουν είναι από αδικίες. Όταν λ.χ. μαζεύεται με αδικία η περιουσία, ζουν οι άνθρωποι λίγα χρόνια σαν αρχοντόπουλα και μετά τα δίνουν, όσα μάζεψαν, στους γιατρούς. Τί λέει ο Ψαλ­μός; «Κρείσσον ολίγον τω δικαίω υπέρ πλούτον αμαρ­τωλών πολύν». «Ανεμομαζώματα, ανεμοσκορπίσματα». Όσα μαζεύουν, φεύγουν όλα εξανεμίζονται. Σπάνια, σε πολύ λίγους συμβαίνει να είναι οι αρρώστιες, οι χρεωκοπίες κ.λπ. μια δοκιμασία του Θεού. Αυτοί θα έχουν καθαρό μισθό. Σ’ αυτήν την περίπτωση συνήθως γίνονται ύστερα πιο πλούσιοι, σαν τον Ιώβ. Αλλά και πολλοί άνθρωποι που βγαίνουν άλειωτοι, είναι και από αυτό· κάποια αδικία έχουν κάνει.

Ο άδικος, και γενικά κάθε ένοχος, όταν δεν ζητήσει συγχώρηση, ταλαιπωρείται από την συνείδησή του και επιπλέον από την αγανάκτηση του αδικημένου. Γιατί, όταν ο αδικημένος δεν τον συγχωρήσει και γογγύζει, τότε ο άδικος ταλαιπωρείται πολύ, βασανίζεται. Δεν μπορεί να κοιμηθεί. Σαν να τον χτυπούν κύματα και τον φέρνουν σβούρα. Είναι μυστήριο πράγμα το πως το πληροφορείται! Όπως, όταν ένας αγαπά κάποιον και τον σκέπτεται με την καλή έννοια, εκείνος το πληροφορείται, έτσι και σ’ αυτήν την περίπτωση. Ω, ο γογγυσμός του άλλου τον κάνει άνω-κάτω! Και μακριά να είναι, τι στην Αυστραλία, τι στο Γιοχάνεσμπουργκ, δεν μπορεί να ησυχάσει, όταν είναι αγανακτισμένος ο άλλος εξαιτίας του.

(Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου. «Λόγοι. Α΄», εκδ. Ι. Ησυχαστήριον Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος. Σουρωτή Θεσ/νίκης)

fdathanasiou.wordpress.com

Τι κρύβεται πίσω από την προφυλάκιση Εφραίμ;

 

Ο Πρόεδρος της Δημοκρατικής Αναγέννησης Στέλιος Παπαθεμελής προέβη στην ακόλουθη δήλωση: "Αν το υπό κατάρρευση σύστημα φαντάζεται ότι η προφυλάκιση ενός ηγουμένου θα το σώσει, γελιέται. Δεν μπορεί ο Εφραίμ να είναι το άλλοθι Πολιτείας και Δικαιοσύνης για την ανικανότητα τους επί τόσα χρόνια να συλλάβουν και τιμωρήσουν, ένα έστω, φυσικό αυτουργό της Κλεπτοκρατίας και της δημόσιας Διαφθοράς. Πότε έχει ξαναγίνει να μην αγγίζονται οι φυσικοί αυτουργοί και…να την πληρώνουν οι ( υποτιθέμενοι ) ηθικοί αυτουργοί; Ο χρόνος και ο τρόπος του συμβάντος προκαλεί εύλογα αναπάντητα ερωτηματικά:

Πρώτον: Γιατί επελέγη αυτή η στιγμή, παραμονή των Χριστουγέννων; Δεν μπορούσε να γίνει αυτό, αν έπρεπε, δύο εβδομάδες μετά , ή έστω πριν; Το τετριμμένο << ύποπτος φυγής και επικίνδυνος για τέλεση άλλων αξιοποίνων πράξεων >>, είναι για αφελείς.

Δεύτερον: Ένας ηγούμενος με χειροπέδες χριστουγεννιάτικα , αποτελεί παγκόσμια ερεθιστική είδηση . Και επειδή το Βατοπαίδι το κατέστησαν επίκεντρο του ενδιαφέροντος τα εγχώρια ΜΜΕ την τελευταία 5ετία , είναι εύκολο για το σύστημα να εκτρέψει την προσοχή της δεινά χειμαζόμενης ελληνικής κοινωνίας από τα φλέγοντα και κινδυνώδη , στα ακίνδυνα και δευτερεύοντα.

Έτσι το σύστημα θα έχει και την πίτα ολόκληρη και τον σκύλο χορτάτο. Άρα δικαιολογημένα ο σκεπτόμενος πολίτης συμπεραίνει ότι πρόκειται για στημένο παιχνίδι αποπροσανατολισμού και παραπλάνησής του .

Τρίτον: Η καθημερινή όξυνση της κρίσης προκαλεί ένα κύμα επιστροφής στο Θεό και την Εκκλησία . Το σύστημα τρέμει κάτι τέτοιο γι αυτό επιχειρεί παντί σθένη να το ανακόψει.

Τέταρτον: Της προφυλακίσεως του Ηγουμένου προηγήθηκε η επίσκεψη του στη Ρωσία με την Τιμία Ζώνη, όπου ο ρωσικός λαός με επί κεφαλής τον Πατριάρχη του και τον Βλαντιμίρ Πούτιν, του επιφύλαξαν ενθουσιωδέστατη υποδοχή.

Μήπως αυτό εκλαμβάνεται από γνωστούς εξωελλαδικούς κύκλους ως προάγγελος ενός ορισμένου διορθοδόξου άξονα και γι αυτό αντιδρούν σπασμωδικά και βίαια;"

ΒΙΟΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΤΗΣ ΕΙΡΗΝΗΣ ΚΑΛΟΥ, ΠΟΥ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΕ ΤΟΝ ΓΕΡΟΝΤΑ ΕΦΡΑΙΜ

 

πηγή  : Τρελο-Γιάννης
Εδώ και χρόνια πρωτοστατεί σε ανθελληνικές ενέργειες η "κυρία ανακριτής"!

Μπορεί να έχουν εξαφανιστεί ΑΠΟ ΠΑΝΤΟΥ βιογραφικά και φωτογραφίες της συγκεκριμένης "κυρίας" (γιατί άραγε;), όμως με τα...μάτια και αυτιά αναγνωστών, βρήκαμε ορισμένες ενδεικτικές πληροφορίες γι'αυτή. Καμαρώστε την:
Ειρήνη Καλού: Το διαμάντι της Δικαιοσύνης

- Το 2000 αθωώνει τον Ανδρουλάκη για το βιβλίο του “Μου Νι” για όσα συκοφαντικά έλεγε για την Παναγία (το Πρωτοδικείο Θεσσσαλονίκης είχε διατάξει απαγόρευση του βιβλίου στην Β. Ελλάδα)!

- Το 2001 αθωώνει τον Μπλέτσα με βοήθεια Κουβέλη, Μπίστη ο οποίος υποστήριζε (και μοίραζε φυλλάδια) ότι υπάρχουν και μιλιούνται ευρέως τα βλάχικα, αρβανίτικα, σλαβομακεδόνικα, πομάκικα, τούρκικα στην Ελλάδα. Μάρτυρας κατηγορίας και μηνυτής ο τότε βουλευτής Χαιτίδης (ΝΔ)!

- Το 2007 την παίρνει ο Παπαληγούρας (ΝΔ) στο υπουργείο δικαιοσύνης για ένα χρόνο!

-Το 2010 βάζει 400000 ευρώ εγγύηση στον Αγγέλλου (γραφείο Καραμανλή)!

-Το 2011 παίρνει μετάθεση στο εφετείο Αθηνών και προφυλακίζει τον π. Εφραίμ!

Συναξαριστής 28 Δεκεμβρίου

	Όσιος Στέφανος ο Θαυματουργός Όσιος Σίμων ο Μυροβλήτης κτήτορας της Ιεράς Μονής Σιμωνόπετρας Άγιος Πλουτόδωρος Όσιος Βαβύλας Άγιος Σεκούνδος Αγία Δόμνα Άγιοι Ίνδης, Γοργόνιος, Πέτρος, Ζήνων, Δωρόθεος ο Πρεπόσιτος, Μαρδόνιος, Γλυκέριος ο Πρεσβύτερος, Θεόφιλος ο Διάκονος και Μυγδόνιος Άγιοι Δίσμυριοι (20.000) μάρτυρες που κάηκαν στη Νικομήδεια Άγιος Ιγνάτιος της Λόμα
ΣΗΜΕΙΩΣΗ Περιττώς αναφέρεται από ορισμένους συναξαριστές η μνήμη του Aγίου Aποστόλου Nικάνορος (βλέπε 28 Iουλίου).

Απολυτίκιο της ημέρας

28 Δεκεμβρίου 2011
Άγιοι Δίσμυριοι (20.000) μάρτυρες που κάηκαν στη Νικομήδεια
	Ήχος γ'. Θείας πίστεως. Θείον στράτευμα, πόλις αγία, περιούσιος λαός Κυρίου, ανεδείχθητε δισμύριοι Μάρτυρες, τη γαρ αγάπη αυτού δροσιζόμενοι, δια πυρός τον αγώνα ηνύσατε. Αλλ' αιτήσασθε, ελέους σοφοί τον πρύτανιν, δωρήσασθαι ημίν το μέγα έλεος. Κατέβασμα αρχείου (mp3)

Αναγνώσματα Κυριακών και μεγάλων εορτών

Κυριακή 1 Ιανουαρίου 2012 Κατὰ σάρκα περιτομὴ τοῦ Κυρίου καὶ Βασιλείου τοῦ Μεγάλου

Ἀπόστολος | Εὐαγγέλιον | Ἦχος - Ἑωθινόν Εὐαγγέλιον

ΠΡΟΣ ΚΟΛΟΣΣΑΕΙΣ Β´ 8 - 12 8 Βλέπετε μή τις ὑμᾶς ἔσται ὁ συλαγωγῶν διὰ τῆς φιλοσοφίας καὶ κενῆς ἀπάτης, κατὰ τὴν παράδοσιν τῶν ἀνθρώπων, κατὰ τὰ στοιχεῖα τοῦ κόσμου καὶ οὐ κατὰ Χριστόν· 9 ὅτι ἐν αὐτῷ κατοικεῖ πᾶν τὸ πλήρωμα τῆς θεότητος σωματικῶς, 10 καὶ ἐστὲ ἐν αὐτῷ πεπληρωμένοι, ὅς ἐστιν ἡ κεφαλὴ πάσης ἀρχῆς καὶ ἐξουσίας, 11 ἐν ᾧ καὶ περιτμήθητε περιτομῇ ἀχειροποιήτῳ ἐν τῇ ἀπεκδύσει τοῦ σώματος τῶν ἁμαρτιῶν τῆς σαρκός, ἐν τῇ περιτομῇ τοῦ Χριστοῦ, 12 συνταφέντες αὐτῷ ἐν τῷ βαπτίσματι, ἐν ᾧ καὶ συνηγέρθητε διὰ τῆς πίστεως τῆς ἐνεργείας τοῦ Θεοῦ τοῦ ἐγείραντος αὐτὸν ἐκ τῶν νεκρῶν.

Μετάφραση τῶν Ἑβδομήκοντα | Ερμηνευτική απόδοση Ι. Θ. Κολιτσάρα

ΑΓΑΠΗ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ Δ’ - π. Ιωήλ Κωνστάνταρος

ΑΓΑΠΗ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ  Δ’

Ζωηρό πατριωτικό αίσθημα είχαν μέσα στην καρδιά τους και οι μαθητές του Χριστού. Παρά την απλότητά τους, η αγάπη προς τον Θεό τους οδηγούσε και στην αγάπη προς την Πατρίδα, γι’ αυτό και με έντονο το ενδιαφέρον, αμέσως μετά την ένδοξη Αναστάσή Του, τον ρωτούν «Κύριε, ει εν τω χρόνώ τούτω αποκαθιστάνεις την Βασλείαν του Ισραήλ;» (Πραξ. Α ,6). Κύριε πες μας, εάν κατά το χρονικό διάστημα των ημερών αυτών πρόκειται να αποκαταστήσεις στην παλαιά της δύναμη και δόξα τη Βασιλεία για τον Ισραήλ;

Ρώτησαν αυτό όχι μόνο διότι αγαπούσαν οι Απόστολοι την Πατρίδα τους, αλλά και διότι γνώριζαν πολύ καλά ότι και ο διδάσκαλος έτρεφε αισθήματα αγνού πατριωτισμού. Αλλά και όλοι οι Ιουδαίοι  γνώριζαν τον Ιησού ως φιλογενή· διότι, όταν τον προσκάλεσαν να ιατρεύσει τον δούλο του Εκατοντάρχου, θέλοντας να κινήσουν επιπλέον την ευσπλαχνία του, σύστησαν τον Εκατόνταρχο ως φίλο του Έθνους.

«Άξιός εστιν ω παρέξει τούτο, αγαπά γαρ το έθνος ημών» (Λουκ. ζ, 4-5).

Διδάσκαλε, τόνισαν, ο άνθρωπος αυτός αξίζει να τον ευεργετήσεις, διότι αγαπά το γένος μας.

Αλλά και ο πρώτος μετά τον ένα· ο θεοκίνητος απόστολος Παύλος, τι αισθήματα πατριωτισμού και αγάπης προς τους ομογενείς του έκλεινε μέσα στα στήθη του. Και μόνο τη συναισθηματική καρδιά του αποστόλου των Εθνών αν δει κανείς, καταλαβαίνει τι θα πει χριστιανικό ενδιαφέρον για τους συμπατριώτες του. Με πόση καύχηση ομολογεί στο Ρωμαίο χιλίαρχο ότι είναι γέννημα και θρέμμα της Ταρσού, υπογραμμίζοντας ότι δεν πρόκειται για καμμιά άσημη πόλη της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. «Εγώ άνθρωπος μεν ειμι Ιουδαίος Ταρσεύς, της Κιλικίας ουκ ασήμου πόλεως πολίτης» (Πραξ. κα’ 39, κβ’, 3). Και όταν σε άλλη περίπτωση χρειάστηκε να δείξει την καταγωγή του, τόνισε ότι ήταν Εβραίος, Ισραηλίτης «σπέρμα Αβραάμ» «εκ φυλής Βενιαμίν», «Εβραίος εξ Εβραίων» (Β’ Κορ. ια’ 21-22 Φιλ. γ’ 4-5).

Κανένας δεν διώχθηκε με τόσο φανατισμό και κανενός το Ιεραποστολικό έργο δεν πολεμήθηκε τόσο πολύ από τους Εβραίους, όσο του Παύλου. Παντού, όπου κι αν πήγαινε να κηρύξει και να ιδρύσει εκκλησίες, οι συμπατριώτες του, προξενούσαν φοβερά σκάνδαλα και τελικώς ξεσήκωναν τους Εθνικούς για να τον κυνηγήσουν και να τον εξοντώσουν. Ακόμα και οι ίδιοι οι Φανατικοί Εβραίοι, ορκίσθηκαν να του αφαιρέσουν τη ζωή. Και όμως ο ίδιος, ποτέ δεν τους μίσησε. Αντίθετα· ομολογούσε πως την καρδιά του, την πίεζε «λύπη μεγάλη» και την βασάνιζε «αδιάλειπτος οδύνη» για την πεισματική απιστία τους. Ποθούσε την επιστροφή τους με τόση θέρμη, ώστε έγραψε τα συγκλονιστικά λόγια ότι για τους συμπατριώτες του όχι απλώς θα θυσίαζε τη ζωή του, αλλά θα γινόταν «ανάθεμα από Χριστού», προκειμένου όλοι αυτοί να πιστέψουν και να γίνουν Χριστιανοί (Ρωμ. θ’, 2-5).

Όντως η φιλοπατρία σε όλο της το μεγαλείο!

Στην ένσταση ορισμένων, που έχουν επηρεασθεί από το πνεύμα του οικουμενισμού και διεθνισμού, ότι δεν πρέπει η Εκκλησία να κάνει ιδιαίτερο λόγο για τα όρια της πατρίδας και για το Έθνος, προβάλλοντας την ρήση του απ. Παύλου «ουκ ένι Ιουδαίος ουδέ Έλλην» (Γαλ. γ’, 28-Κολ. γ’ 11), έχουμε να απαντήσουμε τα εξής:

Ο λόγος του απ. των Εθνών, σε καμμία περίπτωση δεν δηλώνει άρση των εθνικών διακρίσεων στη γη, όπως ακριβώς το «ουκ ένι άρσεν και θήλυ» (Γαλ. γ’ 28), δεν σημαίνει την διαφορά μεταξύ των δύο φύλων. Η φράσις «ουκ ένι Ιουδαίος ουδέ Έλλην», αναφέρεται στις σχέσεις προς τον Θεό. Και ας μη μας διαφεύγει ότι ο ίδιος ο Παύλος στην ομιλία του επάνω στον Άρειο Πάγο των Αθηνών, τόνισε εκτός των άλλων, ότι ο Θεός καθόρισε «τας οροθεσίας της κατοικίας των εθνών» (Πραξ. ιζ’, 26). Ο ίδιος ο Θεός όρισε για καθένα από τα έθνη τα σύνορα «τας οροθεσίας» της κατοικίας τους.

Γιατί μετά την αμαρτία το κάθε έθνος (οι απόγονοι δηλ. των πατριών και των φυλών), είχαν καλλιεργήσει το δικό τους χαρακτήρα, το δικό τους ήθος, τα δικά τους έθιμα, το δικό τους πολιτισμό.

Βέβαια, είναι αλήθεια, ότι στην Κ. Διαθήκη παραπάνω από τις επίγειες πατρίδες, τονίζεται «η άνω Ιερουσαλήμ, ήτις εστί μήτηρ πάντων ημών» (Γαλ. δ’, 26). Επίσης γνωρίζουμε πολύ καλά ότι «το πολίτευμα ημών εν ουρανοίς υπάρχει» (Φιλ. γ’ 20). Ακόμα δεν θα πρέπει ποτέ να λησμονούμε ότι «ου γαρ έχομεν ώδε μένουσαν πόλιν, αλλά την μέλλουσαν επιζητούμεν» (Εβρ. ιγ’, 14). Δεν έχουμε εδώ μόνιμη και διαρκή πατρίδα και πόλη, αλλά με πόθο ζητούμε την μέλλουσα, την άνω Ιερουσαλήμ. Ναι· το γνωρίζουν πολύ καλά αυτό τα πιστά τέκνα της Εκκλησίας, αλλά αυτό δεν συνεπάγεται την κατάργηση της έννοιας της επίγειας πατρίδας στην παρούσα ζωή. Αντιθέτως μάλιστα. Όπως η μία πνευματική οικογένεια και ζωή στο μέλλοντα αιώνα δεν συνεπάγεται την κατάργηση της έννοιας της οικογένειας και των δεσμών του αίματος στον παρόντα αιώνα.

Και επιτέλους και αυτή η πίστις θα καταργηθεί στο μέλλον, όταν δηλ. θα έρθει το τέλειο, στη μέλλουσα ζωή. (Α’ Κορ. ΙΓ’ κεφ.). Ότι όμως θα καταργηθεί η πίστις, διότι θα υπάρχει η αμέση επικοινωνία με τον ίδιο το Θεό και θα κυριαρχεί η αγάπη εννοείται, στους σεσωσμένους και στους αγίους, τούτο δε σημαίνει ότι τώρα δεν υπάρχει η πίστις μαζί με την ελπίδα «νυν δε μένει πίστις, ελπίς, αγάπη, τα τρία ταύτα· μείζων δε τούτων η αγάπη» (Α’ Κορ. ΙΓ’, 13). Ούτε το ότι επειδή στην μέλλουσα ζωή θα υπάρχει μόνο η αγάπη και θα επικοινωνούμε πρόσωπο προς πρόσωπο με το Θεό, σημαίνει ότι θα παύσουμε να αγωνιζόμαστε για την πίστη, όποιο κι αν είναι το κόστος. Όπως λοιπόν από τον αγώνα για την ορθή πίστη φαίνεται η αγάπη προς το Θεό, έτσι και η αγάπη και το ενδιαφέρον προς την επίγεια πατρίδα, διαφαίνεται η συγκροτημένη και ολοκληρωμένη προσωπικότητα του πιστού χριστιανού (Β’ Τιμ., 3.17).

Επομένως, μπορεί να μην υπάρχει η συστηματική διδασκαλία για τη σχέση Εκκλησίας και Έθνους, Πίστεως και Πατρίδας, μέσα στα ιερά κείμενα της Κ. Διαθήκης, πουθενά όμως δεν καταδικάζεται σ’ αυτή ως κάτι το κακό, το αγνό εθνικό συναίσθημα. Σε κανένα απολύτως σημείο του λόγου του Θεού δεν παρουσιάζεται αυτό ως αντιτιθέμενο προς το θρησκευτικό συναίσθημα, ούτε πάλι, όπως είδαμε, η έννοια του πόθου της άνω Ιερουσαλήμ, δηλ. του Παραδείσου, αποκλείει την αγάπη προς την επίγεια πατρίδα. Αντιθέτως, προκύπτει από τη μελέτη τόσων χωρίων στην Παλαιά, όσο και στην Κ. Διαθήκη, ότι η αγάπη προς το Έθνος, θεωρείται ως φυσικό, ανθρώπινο συναίσθημα, το οποίο εξαγιάζεται από τη στάση του ιδίου του Κυρίου μας Ιησού Χριστού.

(Συνεχίζεται)

Αρχ. Ιωήλ Κωνστάνταρος

Κόνιτσα

Email: p.ioil@freemail.gr

Ιερεμίας, μητρ. Γόρτυνος : “Τιμή και δόξα στο σεβαστό Γέροντα Εφραίμ”

Εκφράζω την έντονη αγανάκτησή μου, αλλά και την αγανάκτηση του κλήρου και του ευσεβούς λαού της Ιεράς Μητροπόλεως Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως, δια την ανεπίτρεπτη επίθεση που έγινε κατά της Εκκλησίας γενικώς και του Μοναχισμού ιδιαίτερα με την σύλληψη του εναρέτου και ευπαιδεύτου Ηγουμένου της Ιεράς Μονής Βατοπαιδίου του Αγίου Όρους πατρός Εφραίμ, ημέρα μάλιστα της Μητροπόλεως των εορτών, της Σαρκώσεως του Υιού του Θεού.

Θεωρούμε την απόφαση αυτή ως ανεπίτρεπτη για την ορθόδοξη πατρίδα μας και ως αγνωμοσύνη του Κράτους μας κατά της Μητρός Εκκλησίας, εις την οποίαν αυτό οφείλει την ζωή του με την θυσία μυριάδων Αρχιερέων, Ιερέων και Μοναχών για την απελευθέρωσή του.

Επειδή και ημείς, μαζί με όλους τους υγιώς φρονούντας, έτσι τοποθετούμε το θλιβερό γεγονός της συλλήψεως του ηγιασμένου Γέροντος Πατρός Εφραίμ, ως πολεμική δηλαδή όχι κατά του προσώπου του, αλλά κατά της Εκκλησίας μας, δηλούμε:

Όλο το πλήρωμα της Ιεράς μας Μητροπόλεως θα κατέλθει και αυτό σε τίμιο αγώνα υπερασπίσεως των ιερών και των οσίων της πίστεώς μας, η οποία προσβάλλεται με την τόσο βάναυση και ανίερη πολεμική του κράτους μας, ώστε να φυλακίζει πεφημισμένους για την αρετή τους και την θεολογία τους Ηγουμένους.

Με τέτοια πολεμική των κρατούντων, όπως εκφράζεται στην φυλάκιση του Βατοπαιδινού Ηγουμένου, προσβάλλεται το τίμιο όνομα της φιλτάτης πατρίδας μας Ελλάδας στα ξένα χριστιανικά έθνη.

Τιμή και δόξα δια τον σεβαστό μας Γέροντα Πατέρα Εφραίμ, διότι ετιμήθη από τον Θεό να υποστεί αυτό το μαρτύριο, χαιρόμεθα δια την αντοχή του σ᾽ αυτό, πράγμα το οποίο σημαίνει ότι η ψυχή του είναι γεμάτη από την Χάρη του Θεού, και του δηλώνουμε ότι θα

τον ευλαβούμεθα ως μάρτυρα Χριστού.

Οι μοναχοί με την προσευχή τους σώζουν τον κόσμο και είναι εντροπή μας να φυλακίζουμε τους σωτήρες μας και μάλιστα τον Ηγούμενο του Βατοπαιδίου, τον πατέρα Εφραίμ, ο οποίος εσχάτως με την επίσκεψή του στην Ρωσία εδόξασε όχι μόνο την Ορθόδοξη Εκκλησία μας, αλλά και την πατρίδα μας Ελλάδα.

Επειδή το θλιβερό γεγονός της συλλήψεως του Γέροντος Εφραίμ συνέβηκε ημέρα Χριστουγέννων, ενθυμούμεθα από τα άγια Ευαγγέλια ότι και κατά την Γέννηση του Ιησού Χριστού συνέβηκε το φρικτό γεγονός του φόνου των νηπίων με την απάνθρωπη εντολή του οικτρού Ηρώδου.

------------------------------------------------

πηγή: http://www.romfea.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=10393:-q-q&catid=25:2009-12-18-08-37-46

Αν ο Εφραίμ ήταν Μουφτής θα τον συλλάμβαναν;

 

Πηγή : Ας μίλήσουμε επιτέλους

VodpodYahoo BookmarksBeboMister-WongWordPressGoogle ReaderOrkutXINGEvernoteNetvibes ShareStrandsPosterousBusiness ExchangeArtoTipdSmakNewsPlurkAIMYahoo MessengerIdenti.caMozillacaBlogger PostTypePad PostBox.netNetlogTechnorati FavoritesCiteULikeJumptagsHemidemiFunPInstapaperPhoneFavsXerpiNetvouzWinkDiigoBibSonomyBlogMarksTailrankStartAidKledyKhabbrMeneameYoolinkBookmarks.frTechnotizieNewsVineMultiplyFriendFeedPlaxo PulsePingSquidooProtopage BookmarksBlinklistFavesYiGGWebnewsSegnaloPushaYouMobSlashdotFarkAllvoicesJamespotImera BrazilTwiddlaLinkaGoGounalogHuggDiglogNowPublicTumblrLiveJournalCurrentHelloTxtSpurlYampleOneviewLinkatopiaSimpyLinkedInBuddyMarksAsk.com MyStuffViadeoMapleWistsConnoteaBackflipMyLinkVaultSiteJotSphinnDZoneCare2 NewsHyvesSphereBitty BrowserGabbrSymbaloo FeedsTagzaFolkdNewsTrustAmazon Wish ListPrintFriendlyRead It LaterTuentiEmailRediff MyPage

Google GmailYahoo MailHotmailAOL MailAny email

Παραμονές λοιπόν της μεγαλύτερης γιορτής της Ορθοδοξίας, δηλαδή παραμονές των Χριστουγέννων, το Ελληνικό κράτος αποφάσισε ότι ήρθε το πλήρωμα του χρόνου να κινήσει τις διαδικασίες του. Βγήκε λοιπόν μια δικαστική απόφαση για την προφυλάκιση του Ηγούμενου (δεν ενδιαφέρει εδώ το ποιος είναι και πως λέγεται) της μεγαλύτερης ίσως Μονής της χώρας και ταυτόχρονα η Εκτελεστική Εξουσία έσπευσε παραμονή των Χριστουγέννων να εξασκήσει όλη τη νόμιμη βία της, προκειμένου να εκτελεστεί η προφυλάκιση. Υπενθυμίζουμε ότι ο κ. Εφραίμ τις προηγούμενες ημέρες είχε επαφές στην Μόσχα με την κορυφή της εκεί Ορθόδοξης Εκκλησίας και με τον ίδιο τον Πούτιν και φυσικά επέστρεψε πίσω στη χώρα, εν μέσω διεξαγωγής της ποινικής του δίωξης.

Δεν είμαστε θρησκόληπτοι, ούτε διαθέτουμε στοιχεία υπέρ ή κατά του κ. Εφραίμ, ούτε στρεφόμαστε εναντίον κάποιας θρησκείας, αλλά αναρωτιόμαστε: Εάν ετύγχανε στη θέση του κ. Εφραίμ να ήταν κάποιος Μουφτής ή κάτι ανάλογο…. με το αξίωμα του Εφραίμ για τους μουσουλμάνους, θα έδειχνε η ελληνική πολιτεία τον ίδιο ζήλο και την αντίστοιχη γενναιότητα παραμονή του Ραμαζανιού; Κάτι μας λέει ότι δεν θα το αποτολμούσε.

Με άλλα λόγια, πιστεύουμε ότι θα έπρεπε οι δημόσιες αρχές να είναι λίγο πιο προσεκτικές σε σχέση με τον συμβολισμό που εκπέμπουν ορισμένες ενέργειές τους, όπως αυτή παραμονή της μεγαλύτερης γιορτής της Ορθοδοξίας, ενώ δεν εκπέμπουν άλλες σε σχέση με διώξεις πολιτικών προσώπων.

Όταν όμως μια θρησκεία έχει υποστεί μεγάλη διάβρωση στα μάτια των πιστών της (ανεξάρτητα του ποιος φταίει), τότε και η αντίστοιχη κοινωνική ομάδα ή ο αντίστοιχος λαός έχουν τελειώσει ιστορικά. Ας μην το ψάχνουμε άλλο…

Πηγή
Σχόλιο ιστολογίου: Συνεχίζοντας το σκεπτικό, αναρωτιόμαστε: Εάν ο Εφραίμ ήταν τούρκος πράκτορας, εάν ήταν διαπιστωμένα άνθρωπος που λειτούργησε με την Άγκυρα συνεργαζόμενος με τις εκεί υπηρεσίες και μυστικές υπηρεσίες, εάν προσπαθούσε να ανατρέψει το κλίμα εσωτερικής ασφάλειας και ειρήνης σε μία περιοχή της Ελλάδας, τότε θα είχε συλληφθεί;Η απάντηση, δυστυχώς, ήδη υπάρχει. Όχι, δεν θα είχε συλληφθεί. Αφού όλα τα παραπάνω ήδη γίνονται από συγκεκριμένους επώνυμους τουρκοπράκτορες στη Θράκη, από μίσθαρνα του τουρκικού προξενείου της Κομοτηνής, που δρουν ανεξέλεγκτα και επιχειρούν στο να δημιουργήσουν και να πυροδοτήσουν ένα ακραίο κλίμα τουρκικού εθνικισμού.
Όχι, λοιπόν. Εάν ο ηγούμενος Εφραίμ λειτουργούσε κατά των εθνικών συμφερόντων της Ελλάδας, δεν θα είχε συλληφθεί, αλλά όλως παραδόξως οι κυβερνήσεις θα συνεργαζόντουσαν μαζί του και δεν θα του έκαναν ποτέ ούτε ένα σχόλιο για την παράνομη και άκρως επικίνδυνη δραστηριότητά του. Εάν ήταν, μάλιστα, και βουλευτής, δεν θα τολμούσαν να θέσουν καν θέμα άρσης της ασυλίας του και αποπομπής του από το Ελληνικό Κοινοβούλιο. Οι "ηγέτες" μας είναι ιδιαίτερα ισχυροί και διαθέτουν υψηλό σθένος, όταν αντιμετωπίζουν Έλληνες στο φρόνημα πολίτες