Μὴ δῶτε τὸ ἅγιον τοῖς κυσίν· μηδὲ βάλητε τοὺς μαργαρίτας ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν χοίρων, μήποτε καταπατήσωσιν αὐτοὺς ἐν τοῖς ποσὶν αὐτῶν, καὶ στραφέντες ῥήξωσιν ὑμᾶς.

Κυριακή, Ιανουαρίου 01, 2012

Πρωτοπρ. Αθανάσιος Γιουσμάς, Η περιτομή του Κυρίου και η απαραίτητη δική μας περιτομή




Κάθε πρώτη Ιανουαρίου η Εκκλησία μαςγιορτάζει και τα ημερολόγια γράφουν «Περιτομή του Κυρίου ημώνΙησού Χριστού». Ομολογουμένως λίγα γνωρίζουμε ωςχριστιανοί γι? αυτή τη γιορτή. Ας καταθέσουμε λίγες απλές σκέψεις μας σε στυλτούτη τη φορά ερωταπαντήσεων, για χάρη συντομίας.
Τιήταν η περιτομή;
Όταν το παιδί συμπλήρωνε τις οκτώ μέρεςαπό τη γέννησή του, οι Ιουδαίοι, το έφερναν στον εντεταλμένο της Ιουδαϊκήςθρησκείας και με κοφτερή πέτρα ή με χαλύβδινο μαχαίρι το «μοέλ» έκοβαν τηνπόσθη του ανδρικού γεννητικού οργάνου. Αυτό συνέβη και στον Ιησού, περιετμήθηκι Αυτός οκτώ μέρες μετά την γέννησή Του κι έλαβε το όνομα Ιησούς.(Λουκ. 2, 5).Ιησούς είναι ελληνικός όρος από το Εβραϊκό Γεσούα. Είναι το αυτό με το όνομα«Εμμανουήλ» που αναφέρει ο Ησαΐας, και σημαίνει «ο Θεός είναι μαζί μας».

Σεποιον δόθηκε η εντολή αυτή της περιτομής;
Στον Αβραάμ ο Θεός είπε: «Θαδιατηρήσεις αυτή τη διαθήκη, τη συμφωνία, εσύ και το σπέρμα σου, κάθε αρσενικόςαπόγονός σου, θα ππεριτέμνεται στην ηλικία των οκτώ ημερών από την ημέρα τηςγέννησής του» (Γεν. 17, 10). Και αυτό τηρήθηκε απ?όλους τους Ιουδαίους και τηρείται ως σήμερα. Ο Ηρόδοτος αναφέρει πωςπεριτέμνονταν και οι Αιγύπτιοι και οι Αιθίοπες. Σήμερα και οι Μωαμεθανοί.
Γιατίδόθηκε αυτή η εντολή;
Ήταν μια προσφορά του παιδιού στο Θεό.Από εκείνη τη στιγμή το παιδί σήμαινε πως ανήκε στο Θεό. Ήταν μια υπενθύμισηπως ο Ιουδαίος όφειλε να διαφέρει απ΄ όλους τους άλλους και στην πίστη και ναμην προσκυνά τα είδωλα των γειτονικών λαών. Είχε δοθεί και για λόγους υγιεινής,για πρόληψη ασθενειών και μολύνσεων. Οι Ιουδαίοι ήταν περιπλανώμενος λαός καιλαός που δεν τον χαρακτήριζε η προσήλωσή του στην καθαριότητα.
Γιατί η περιτομή αφορούσε τη χώρα τωνγεννητικών οργάνων;
Πρώτα γιατί έκοπταν ένα ευτελές σαρκίοκι έπειτα γιατί, αιτία του κατακλυσμού και της καταστροφής των Σοδόμων καιΓομόρας ήταν η ακράτεια της γενετήσιας ορμής. Σαρκολάτρες ήταν οι συμπολίτεςτου Νώε και ομοφυλόφιλοι οι κάτοικοι των Σοδόμων και Γομόρων. Όρισε ο Θεός, η περιτομή να γίνεταιστη χώρα των γεννητικών οργάνων, γιατί σ΄ αυτά χρειαζόταν καιχρειάζεται ένας κάποιος περιορισμόςκαι αρκετή εγκράτεια.
Γιατί περιετμήθη ο Χριστός;
Υπάκουσε κι αυτός στο έθος της εποχής,στο Μωσαϊκό νόμο! Ό,τι περιετμήθη είναι δείγμα πως ήταν Ιουδαίος, δικός τους κιόχι εθνικός ή Σαμαρείτης. Δυστυχώς, αν και δικός τους οι δικοί του δεν τονδέχτηκαν, τον θανάτωσαν!
Γιατί δεν κάνουμε κι εμείς περιτομήσήμερα;
Αντιμετωπίστηκε αυτό το σοβαρόπρόβλημα, αρχικά στην πρώτη Εκκλησία. Αναρωτήθηκαν και οι Απόστολοι αν θαπρέπει όλοι οι Χριστιανοί, δεδομένου ό,τι προέρχονταν και από τον ειδωλολατρικόκόσμο, να περιτέμνονται ή όχι. Και λύθηκε με δημοκρατικό και διαλογικό τρόποστην Αποστολική Σύνοδο των Ιεροσολύμων, με την επίκληση του Αγίου Πνεύματος.Γιαμας περιτομή, δείγμα της αφοσίωσής μας στο Θεό, είναι το Βάπτισμα.Με το Βάπτισμα παύουμε να είμαστε «τέκνα σώματος»γινόμαστε «τέκνα της Βασιλείας του Θεού».Προσπαθώνταςνα θέσω έναν επίλογο σ? αυτό μας το άρθρο κλείνω γράφοντας τα εξής:Υποδεχτήκαμε έναν καινούριο χρόνο, το 2007. Μακάρι, όλοιμαςμέσα στο νέο χρόνονα περιτέμνουμε τα πάθη μας και οι συνάνθρωποί μας κι εμείς οι ίδιοι ναπεριτέμνουμε, να περιορίσουμε τη σαρκική μας ακράτεια. Ροζτηλέφωνα, αμαρτωλές συζεύξεις, ανώμαλες καταστάσεις, ηδονοβλεψίες των βίντεο καιτων κομπιούτερ, εξωσυζυγικές ή προγαμιαίες σχέσεις και πάει λέγοντας! Μακάρι «πάσας ταςσαρκικάς επιθυμίας» αφού καταπατήσουμε, «πνευματικήπολιτεία» να ζήσουμε όλες τις 365 μέρες του χρόνου. Πιο καθαροί, πιο αγνοί, πιοτίμιοι από χθες, φέτος για να ζήσει η οικογένεια που κλυδωνίζεται από τα ολοένααυξανόμενα διαζύγια, για να ζήσουμε όλοι μας
Πιο αγνά, πιο σεμνά, πιο θεάρεστα.Αμήν. Καλή Χρονιά!
του π. Αθανασίου Γιουσμά
* Εφημερίδα Εμπρός, 3 Ιανουαρίου 2007

Δευτέρα 2 Ιανουαρίου 2012 -Τυπικόν


2. Δευτέρα (προεόρτια τῶν Φώτων). Σιλβέστρου ῾Ρώ­μης (†335)· Θεαγένους (†320), Θεοπίστου, Σερ­γίου καὶ Θεοπέμ­­πτου μαρτύρων, Κοσμᾶ (Α΄) Κων/πόλεως, Γεωργίου τοῦ ῎Ιβη­ρος (†1770), Σεραφὶμ ἐν Σάρωφ (†1833).
Κοντάκιον τὸ προεόρτιον. ᾿Από­στολος ἡμέρας, Δευτ. λ΄ ἑβδ. ἐπ. (῾Εβρ. η΄ 7-13)· Εὐαγ­γέ­λι­ον προεόρτιον, Πέμπτης διακαιν. (᾿Ιω. γ΄ 1-15).

Οι ευθύνες της Ορθοδοξίας το 2012 Νέα βήματα προς όφελος των πιστών

 ου Σεβ. Μητρ. Ζιμπάμπουε και Αγκόλας Σεραφείμ Κυκκώτη
Προσευχώμαστε με την ανατολή του νέου έτους να μη ζήσουμε ξανά  παρόμοιες τραγωδίες που έζησε η Ανθρωπότητα κατά το έτος 2011, όπως η πυρηνική έκρηξη στη Φουκοσίμα στην Ιαπωνία, οι αδικοχαμένοι άοπλοι συνάνθρωποί μας που έχασαν τη ζωή τους στις Αραβικές χώρες, η τραγωδία της Κύπρου, αλλά κι η παγκόσμια οικονομική κρίση που κτύπησε την Ευρώπη κι ιδιαίτερα την Ελλάδα.
Η Ορθόδοξη Εκκλησία, διά της Ηγεσίας της καλείται προληπτικά να συμβάλει στην επικράτηση της ειρήνης και της ευημερίας με την ευαισθητοποίηση όλων μας να προστατεύονται με κάθε τρόπο τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, η προστασία των δημοκρατικών θεσμών, αλλά κι ο συντονισμός κι η στενώτερη συνεργασία των αρμοδίων διά την σωστή αντιμετώπιση κοινωνικών προβλημάτων που απειλούν την παγκόσμια ασφάλεια, ως επίσης και την επιστράτευση των υγειών δυνάμεων της Ανθρωπότητας για τη προστασία του Περιβάλλοντος.
Η φωνή των Ορθοδόξων Προκαθημένων με επικεφαλής τον Οικουμενικό μας Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίο είναι μια ζωντανή ελπίδα για την υπέρβαση των αδιεξόδων που απειλούν την ειρηνική επιβίωση της Ανθρωπότητας, όπως είναι η σωστή αντιμετώπιση της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης και η επικράτηση της ειρήνης με τη στενώτερη συνεργασια όλων των Πολιτικών Αρχηγών όλων των χωρών του κόσμου. Αυτό διαφάνηκε μέσα από τα Χριστουγιεννιάτικα μηνύματά τους.
Όσο κι αν μας περικυκλώνουν απαισιόδοξα  μηνύματα για το μέλλον των πολιτικών και οικονομικών εξελίξεων σε τοπικό και διεθνές επίπεδο η ελπίδα της Ορθοδοξίας ότι θα ζήσουμε  σε ένα καλύτερο ειρηνικό  κόσμο αποτελεί ακόμη την άλλή διάσταση που εκφράζει τη θέση της Ορθοδοξίας ότι υπάρχει επιτέλους κι ο Θεός που ρυθμίζει μερικά πράγματα διαφορετικά από ό,τι υπολογίζουν οι άνθρωποι που ζουν μακρυά από την πίστη στο Θεό.
 ΕΝΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ
Διαχρονικά για δυό χιλιάδες χρόνια πρωταρχική διακονία της Ορθοδοξίας ήταν πάντοτε η ποιμαντική της ευθύνη να οδηγήσει τους ανθρώπους και μάλιστα τα Μέλη της Εκκλησίας στην εν Χριστώ σωτηρίαν. Ποτέ όμως ο σωτηριολογικός προσανατολισμός  της  προς την Βασιλεία των Ουρανών την κράτησε μακρυά από τα καθημερινά πολύπλοκα κοινωνικά προβλήματα των ανθρώπων. Άλλωστε η οδός προς την Βασιλεία των Ουρανών ανοίγει για τον άνθρωπον όταν αγωνίζεται για την εξάλειψη των κοινωνικών αδικιών και της καταπατήσεως των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, όταν συμμετέχει δυναμικά για την επικράτηση της κοινωνικής δικαιοσύνης και της ειρηνικής συμβιώσεως των λαών. Αυτό έκαναν όλοι όσους η Εκκλησία μας τιμά ως αγίους και μάρτυρες της. Αυτό καλείται και σήμερα η Ορθοδοξία να πράξει με την ανατολή του νέου έτους.
 ΔΙΟΡΘΟΔΟΞΕΣ ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΕΣ
Ήδη με την ιστορική πρωτοβουλία του Οικουμενικού μας Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου να πραγματοποιηθεί η γνωστή Σύναξη Κορυφής των Ορθοδόξων Προκαθημένων στο Φανάρι τον Οκτώβριο του 2008 καθόρισε και τις κατευθυντήριες γραμμές της παρουσίας της Ορθοδοξίας στον σύγχρονο κόσμο.
Ως γνωστόν οι βασικές κατευθυντήριες γραμμές είναι οι ακόλουθες:
Α) Η προώθηση και ολοκλήρωση της προετοιμασίας της Μεγάλης Συνόδου της Ορθοδόξου Εκκλησίας.
Β) Η ενεργοποίηση της συμφωνίας του έτους 1993 για το θέμα της Ορθοδόξου Διασποράς.
Γ) Η ενίσχυση των θεολογικών δυνάμεων στους διεξαγομένους διαλόγους με τους μη Ορθοδόξους.
Δ) Η διακήρυξη του ζωηρού Ορθοδόξου ενδιαφέροντος για την προστασία του Φυσικού περιβάλλοντος.
Ε) Η λειτουργία της  Διορθοδόξου Επιτροπής για τη μελέτη των ζητημάτων της Βιοηθικής.
Οι περισσότεροι από τους παραπάνω στόχους κινούνται μέσα στα πλαίσια της πραγματοποιήσεως των οραματισμών των Ορθοδόξων Προκαθημένων και μάλιστα του Οικουμενικού μας Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου για μια γόνιμη παρουσία της Ορθοδοξίας στον σύγχρονο κόσμο.
ΔΙΑΣΠΟΡΑ, ΑΥΤΟΚΕΦΑΛΟΝ ΚΑΙ ΔΙΠΤΥΧΑ
Ήδη οι εργασίες της Διορθόδοξης Επιτροπής της Γενεύης ξεκίνησαν ελπιδοφόρα με τις πρώτες  περιφερειακές συνάξεις των Ορθοδόξων Επισκόπων υπό την προεδρία των τοπικών Αρχιερέων του Οικουμενικού Πατριαρχείου για καλύτερο συντονισμό της Ορθοδοξίας στον σύγχρονο κόσμο και στις τοπικές κοινωνίες που δραστηροποιούνται δίνοντας  δυναμικά και ενωμένα η Τοπική Ορθόδοξη Εκκλησία την παρουσία της και τη συμβολή της  στο κοινωνικό γίγνεσθαι.
Η πορεία προς την λύση του προβλήματος της Διασποράς ήδη πήρε τον δρόμον της και το επόμενο βήμα είναι όταν ο χρόνος ωριμάσει να προχωρήσουμε και στην κανονική εκκλησιαστική προσέγγιση των θεμάτων του Αυτοκεφάλου και των Διπτύχων.
ΣΥΓΚΛΗΣΗ ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΣΥΝΟΔΟΥ
Η θετική πορεία των παραπάνω θεμάτων θα συμβάλει  άμεσα και στην καλύτερη προετοιμασία για την σύντομη σύγκληση επιτέλους  της  Μέλλουσας να συνέλθει Πανορθοδόξου Συνόδου, που αποτελεί ακόμη το μεγαλύτερο οραματισμό όλων των Ορθοδόξων για να τοποθετηθεί η Ορθόδοξη Εκκλησία υπεύθυνα με την αποστολική διδασκαλία της σε επίκαιρα θέματα της εποχής μας που σχετίζονται άμεσα με την εν Χριστώ οδόν της σωτηρίας των μελών της, αλλά και τη συμβολή της Ορθοδοξίας για να οδηγηθεί η Παγκόσμια Κοινωνία έξω από τα αδιέξοδα που βρέθηκε με την απομάκρυνση της από την οδό του Θεού.
Οι Προκαθήμενοι των τοπικών Ορθοδόξων Εκκλησιών και μάλιστα ο Οικουμενικός μας Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος θα κριθούν από την Ιστορία ανάλογα με τη στάση τους, αν μπορέσουν να ανταποκριθούν με ενότητα και αγάπη στο ύψος των περιστάσεων που καλούνται να διαδραματήσουν ως η σύγχρονη φωνή των διαδόχων των Αποστόλων για την αντιμετώπιση των κρίσεων της εποχής μας.

Ο συντονιστικός ρόλος του Οικουμενικού μας Πατριαρχείου για την παρουσία της Οικουμενικής Ορθοδοξίας στον σύγχρονο κόσμο είναι πλέον μια πραγματικότητα που μας βοηθά όλους μας κι ιδιαίτερα τους Προκαθημένους των Τοπικών Ορθοδόξων Εκκλησιών να ενώσουμε τις φωνές των περισσότερων σήμερα από τρακόσια εκατομμύρια  Ορθοδόξων πιστών να μπορούν να διαδραματίζουν ένα μεγαλύτερο και σοβαρότερο ρόλο σε τοπικό και διεθνές κοινωνικό γίγνεσθαι, προστατεύοντας αρχές και αξίες που σχετίζονται με το σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, δημοκρατικών αρχών και ευαισθητοποίηση της κοινωνίας των πολιτών για την προστασία του Περιβάλλοντος.
ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΚΑΙ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ
Οι αποτυχίες των παγκοσμίων συνδιασκέψεων κορυφής για τη Κλιματική Αλλαγή στην Κοπενχάγη, στο Καντού και στο Ντέρπαν αποτελούν πρόσκληση για όλους μας να εργασθούμε ως Ορθόδοξοι για την συνεχή πίεση προς κάθε κατεύθυνση για άμεσα μέτρα για την προστασία του περιβάλλοντος και το περιορισμό των ρύπων. Η αναβολή δυναμικών δεσμευτικών μέτρων το 2020 δεν είναι κι η καλύτερη επιλογή για να σωθεί ο Πλανήτης μας. Η επόμενη συνάντηση Κορυφής στο Ντουπάι (COP 18) πρέπει να σηματοδοτήσει άμεσα τη συμμετοχή όλων των χωρών σε μια νέα μορφή εφαρμογής των αρχών του Πρωτοκόλλου του Κιότο, για να μη αποκαλούν οι επόμενες γεννιές τη δική μας ως τη γεννιά των δολοφόνων.
ΔΙΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΙ ΚΑΙ ΔΙΑΘΡΗΣΚΕΙΑΚΟΙ ΔΙΑΛΟΓΟΙ
Οι Διεκκλησιαστικοί και Διαθρησκειακοί Διάλογοι που αποβλέπουν στην ενίσχυση της ενότητας τους σώματος της Ανθρωπότητας, όσο κι αν υπάρχουν αυτοί που τους υποθάλπτουν και τους πολεμούν, προχωρούν, έστω και με αργά βήματα, σταθερά προς την πορεία της συμφιλιώσεως και της ειρηνικής συναλλαγής, έτσι ώστε εις το όνομα της θρησκείας να μη πραγματοποιούνται εγκλήματα και κοινωνικές αδικίες, αλλά η κοινή ευθύνη να προστατεύεται με κάθε τρόπο η ανθρώπινη ζωή ως δώρον Θεού.
Η απουσία της Ορθοδοξίας από το Διαθρησκειακό Διάλογον δεν συμβάλλει στην αντιμετώπιση του θρησκευτικού φανατισμού που εν πολλοίς συνδέεται και με την υπόθεση της τρομοκρατίας, που απειλεί πλέον αθώους ανθρώπους σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του Πλανήτη μας. Τα φαινόμενα της Νιγηρίας και της Αιγύπτου, αλλά και της Αγίας Γης πρέπει να μας προβληματίσουν σοβαρά. Τα ενενήντα τοις εκατόν των θυμάτων από θρησκευτικό φανατισμό είναι χριστιανοί.
ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ
Η συνεργασία της Εκκλησιαστικής Ηγεσίας με την Πολιτική και τον Επιστημονικό και Ακαδημαϊκό κόσμο είναι πλέον μονόδρομος για να μπορέσουμε να ανταπεξέλθωμεν από τα αδιέξοδα που βρίσκεται η Ανθρωπότητα για να μπορέσει να επιβιώσει. Ο διάλογος μας ωφελεί όλους μας, η συνεχής αντιπαράθεση δεν οδηγεί πουθενά, ή μάλλον καταστρέφεί όλες εκείνες τις υγιείς δυνάμεις που ενωμένες μας βοηθούν να προστατέψουμε το σώμα μιας τοπικής κοινωνίας και τελικά το σώμα της Ανθρωπότητας. Είναι απαράδεκτο, μέσα στους ναούς στη Θεία Λειτουργία να προσευχώμαστε «υπέρ πάσης αρχής και εξουσίας» και ταυτόχρονα δημόσια να υποθάλπτουμε την εκλελεγμένη πολιτική Ηγεσία με τη δημιουργία διχασμού. Η ευθύνη κάθε τοπικής Εκκλησίας είναι να καλλιεργεί πρώτιστα την ενότητα της τοπικής κοινωνίας. Μόνο έτσι συμβάλλει στην εν Χριστώ σωτηρία των μελών της.
Είναι λάθος να επηρεαζόμαστε απαισιόδοξα από τοπικά κοινωνικά και οικονομικά ή εθνικά προβλήματα μιας τοπικής κοινωνίας ή μιας χώρας και να αφήνουμε απαισιόδοξα μηνύματα και για την παρουσία της Ορθοδοξίας στον σύγχρονο κόσμο. Και στους μεγαλύτερους διωγμούς της η Ορθοδοξία είτε από τους ειδωλολάτρες ρωμαίους αυτοκράτοτες είτε από άλλους πολέμιους της ποτέ της δεν έπαψε να είναι αισιόδοξη με την ελπίδα ότι θα ανατείλουν καλύτερες ημέρες για όλους μας.
Αυτό το μήνυμα της αισιοδοξίας καλείται και σήμερα η Ορθοδοξία να δώσει στον σύγχρονο κόσμο για να κρατήσουμε την ελπίδα της επιβίωσης μας ζωντανή.
Η μεγαλύτερη μας αμαρτία είναι να αδιαφορούμε για τις κοινωνικές αδικίες που μπορούν να γίνονται σε βάρος συνανθρώπων μας, έστω κι αν ζουν μακρυά μας. Η Παγκόσμια Κοινωνία είναι ταυτόχρονα και ένα μικρό χωριό, μια δική μας γειτονειά που αν αδιαφορήσουμε, τα προβλήματα των «άλλων και των ξένων» θα είναι και δικά μας.
Η συμβολή της Ορθοδοξίας προς την κατεύθυνση αυτή πρέπει να είναι συνεχής, διακριτική, συμφιλιωτική, γόνιμη, ενωτική, ειρηνική και διακονική.
ΝΕΑ ΒΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ
1.      Ενίσχυση της ορατής ενότητας των τοπικών Ορθοδόξων Εκκλησιών με την καθιέρωση της ετήσιας συναντήσεως των Ορθοδόξων Προκαθημένων με πρωτοβουλία του Οικουμενικού μας Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου και τη συνεργασία των υπολοίπων Προκαθημένων.
2.      Σύσφιξη των Διορθοδόξων σχέσεων με τη δημιουργία στελεχών και έκδοση εντύπου για τις Διορθόδοξες σχέσεις
3.      Προοπτικές κοινής δράσης των τοπικών ορθοδόξων Εκκλησιών σε Διεθνείς οργανισμούς για κοινωνικά προβλήματα
4.      Δημιουργία Διορθόδοξων Επιτροπών για θέματα,
Α. Εκκλησιαστικής Εκπαίδευσης
Β. Περιβάλλοντος
Γ. Ιεραποστολής
Δ. Διαθρησκειακών Θεμάτων, Θρησκευτικής ανεκτικότητας και θρησκευτικής ελευθερίας.
Ε. Διαχριστιανικών Σχέσεων
Στ. Κοινωνικών Προβλημάτων, Φτώχειας και Φιλανθρωπίας
Ζ. Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, Φυλετικών Διακρίσεων, Μετανάσταυσης, Προσφύγων, Εμπορίας Ανθρώπων και θεμάτων Ασφαλείας και Ειρήνης.
Είναι καιρός όλες οι τοπικές Ορθόδοξες Εκκλησίες με το συντονιστικό ρόλο του Οικουμενικού Πατριαρχείου να αναλάβουν και την ευθύνη να στηρίξουν και ηθικά και υλικά τη λειτουργία των νέων αυτών Διορθόδοξων Επιτροπών. (Περισσότερα για τις προοπτικές κοινής δράσης των τοπικών Ορθοδόξων Εκκλησιών βλέπε στο βιβλίο του Σεραφείμ Κυκκώτη, Ενότητα και Μαρτυρία της Ορθοδόξου Εκκλησίας στο σύγχρονο κόσμο, σελίδες 233 – 343, εκδόσεις Παναγόπουλος, Αθήνα, 2005).

Η θεία σοφία του δωδεκαετούς Ιησού


































Λκ 2,20-21· 40-52 Περιτομή





του αρχιμ. Αθανασίου Σιαμάκη


Το κυρίως εορταζόμενο γεγονός σήμερα είναι η περιτομή του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού και η συζήτηση που είχε ο δωδεκαετής Ιησούς με τους διδασκάλους του Ισραήλ.
Στα γεγονότα αυτά εξ άλλου αναφέρεται και η ευαγγελική περικοπή, την οποία θ’ ακολουθήσουμε.

Όταν συμπληρώθηκαν, λέει, οι ημέρες της περιτομής του παιδιού, που γινόταν την ογδόη ημέρα της ζωής του κάθε Ιουδαίου, έγινε η περιτομή του και του δόθηκε το όνομα Ιησούς, που το είχε προαναγγείλει ο άγγελος προτού να συλληφθεί στην κοιλιά της μητέρας του... 
Και το παιδί μεγαλώνοντας και δυναμώνοντας σωματικά με την επενέργεια της θεότητος που ήταν μέσα του, γέμιζε από σοφία, και η χάρη του Θεού ήταν πάνω του.

Κατά την περιτομή, ως γνωστόν, έκοβαν το δέρμα που καλύπτει το εμπρόσθιο μέρος του γεννητικού οργάνου, δηλαδή την καλύπτρα της βαλάνου.
Η καλύπτρα αυτή λεγόταν ακροβυστία, η δε περικοπή τηςπεριτομή.
Είχε ορισθεί από το Θεό να γίνεται σε κάθε αρσενικό παιδί του Ισραήλ, για να ξεχωρίζουν οι Ιουδαίοι από τα άλλα έθνη.
Μαζί με την περιτομή δινόταν και το όνομα.
Στο Χριστό δόθηκε το προφητευμένο όνομα Ιησούς, που σημαίνει σωτήρας.
Στο χριστιανικό κόσμο η περιτομή αντικαταστάθηκε από το βάπτισμα.

Η περιτομή του Χριστού, όπως και η εννεάμηνος κύησή του, και η γέννησή του, και η σταυρωσή του δεν δείχνουν μόνο την ταπείνωσή του, αλλά πιστοποιούν και την ανθρώπινη φύση του και την εξομοίωσή του με τους κοινούς ανθρώπους, και αποστομώνουν τους μονοφυσίτες, που έλεγαν ότι δεν σαρκώθηκε πραγματικά αλλά κατά φαντασίαν.

Το μεγάλωμα και το δυνάμωμα του Ιησού αναφέρονται στην ανθρώπινη φύση του.
Όχι στη θεία.
Η θεία ήταν όλη επάνω του, μέσα του, και εκδηλωνόταν όλο και περισσότερο, καθώς μεγάλωνε σωματικά.
Αν η θεότητά του εκδηλωνόταν ολόκληρη από τη βρεφική του ηλικία, δεν θα γινόταν πιστευτό ότι είναι αληθινός άνθρωπος, και οι μονοφυσίτες θα πανηγύριζαν.
Θα μπορούσε λ.χ. να μας σώσει και ως βρέφος, αλλά χρειάστηκε να φτάσει τα 33 του για να μας σώσει.
Αν πάλι η θεότητά του ήταν προοδευτική και όχι όλη εφάπαξ, θα πανηγύριζαν οι αρνούμενοι τη θεότητά του.
Αλλ’ η σωστή κατανόηση του στίχου δεν αφήνει περιθώρια στην εκατέρωθεν κακοπιστία των αιρετικών.
Και συνεχίζει ο ευαγγελιστής Λουκάς.

Οι γονείς του Ιησού πήγαιναν κάθε χρόνο στην Ιερουσαλήμ κατά τη γιορτή του πάσχα.
Κι όταν ήταν δώδεκα ετών είχαν ανεβεί πάλι στα Ιεροσόλυμα, όπως το επέβαλλε το έθιμο της γιορτής.
Σαν τέλειωσαν οι ημέρες του πάσχα, στην επιστροφή ο Ιησούς, το παιδί, είχε παραμείνει στα Ιεροσόλυμα, και δεν ήξεραν ο Ιωσήφ και η μητέρα του.
Με την ξεγνοιασιά ότι ο Ιησούς είναι στο καραβάνι, προχώρησαν δρόμο μιας μέρας,
Και (το βράδυ) τον αναζητούσαν στους συγγενείς και στους γνωστούς.
Κι επειδή δεν τον βρήκαν σ’ αυτούς, γύριζαν πίσω στην Ιερουσαλήμ αναζητώντας τον.

Εκεί, μετά από τρεις μέρες συνολικά, τον βρήκαν στο ιερό να κάθεται ανάμεσα στους διδασκάλους και να τους ακούει και να τους ρωτάει συνεχώς.
Και όλοι όσοι τον άκουγαν καταπλήσσονταν από τη σύνεσή του και τις απαντήσεις του.
Κι όταν τον είδαν έμειναν κι αυτοί κατάπληκτοι, και του λέει η μητέρα του·
Παιδί μου, γιατί το έκανες αυτό;
Να, ο πατέρας σου κι εγώ με πολλή αγωνία σε αναζητούσαμε.

Και τους λέει·
Για ποιο λόγο με ζητούσατε;
Δεν ξέρατε ότι πρέπει να είμαι στα του πατέρα μου; 
Αλλ’ αυτοί δεν κατάλαβαν αυτό που τους είπε.
Και κατέβηκε μαζί τους και ήρθε στη Ναζαρέτ, και ζούσε με υποταγή σ’ αυτούς.
Και η μητέρα του όλα αυτά τα λόγια του τα διατηρούσε μέσα στην καρδιά της.
Και ο Ιησούς προόδευε στη σοφία και στο ανάστημα και στη χάρη για το Θεό και για τους ανθρώπους. 

Σχόλια.

1. Ο Ιωσήφ και η μητέρα του Ιησού σίγουροι όντες ότι ο Ιησούς ακολουθεί το καραβάνι, πράγμα που σημαίνει ότι τον είχαν εμπιστοσύνη, ξενοιάστηκαν.
Όταν όμως το βράδυ διαπίστωσαν ότι δεν είναι με τους συγγενείς και τους γνωστούς, όπως νόμιζαν, που συνοδοιπορούσαν και αυτοί στο ίδιο καραβάνι, ανησύχησαν και γύρισαν πίσω στην Ιερουσαλήμ, προφανώς περπατώντας όλη τη νύχτα.

2. Ο δωδεκαετής Κύριος καθόταν άκουγε και υπέβαλλε ερωτήσεις τη μία πίσω από την άλλη, για να μάθει ή μάλλον για να δει τί θ’ απαντήσουν.
Η έκπληξη των διδασκάλων προφανώς οφείλονταν στο γεγονός ότι οι ερωτήσεις του Ιησού ήταν σοβαρές, δυσαπάντητες, και πρωτότυπες, οι δε απαντήσεις του πρόδιδαν πρώιμη και προηγμένη γνώση και απροσδόκητη σοφία και σύνεση για ένα παιδί στην ηλικία του.
Το γεγονός βεβαιώνει την προηγούμενη πληροφορία ότι «Το παιδίον ηύξανε και εκραταιούτο πνεύματι πληρούμενον σοφίας, και χάρις Θεού ην επ’ αυτώ» (40), και η επόμενη «Και Ιησούς προέκοπτε σοφία και ηλικία και χάριτι παρά Θεώ και ανθρώποις» (52).
Προφανώς ένα μέρος των συζητήσεων να άκουσαν και ο Ιωσήφ και η μητέρα του.

3. Η ερώτηση της μητέρας του περιέχει ελαφρώς και το στοιχείο της επιπλήξεως, διότι η αγωνία τους έως ότου τον βρουν ήταν πολύ μεγάλη και η ταλαιπωρία τους ουκ ολίγη.
Η δε απάντηση του Ιησού περιέχει ελαφρώς κάποια στοιχεία ανταποδόσεως του ελέγχου προς αυτούς, διατηρώντας όμς το σεβασμό παιδιού προς γονείς.
Προφανώς ήθελε να τους πει ότι τα όσα θαυμαστά είδαν και άκουσαν μέχρι τώρα για το πρόσωπό του (σύλληψη, γέννηση, προσκύνηση των μάγων, αστέρι, αγγελοφάνιες, διάσωση από τον Ηρώδη, λόγια του Συμεών του πρεσβύτου, λόγια της Άννας του Φανουήλ, εκπλήρωση αρχαίων προφητειών, απαντήσεις και ερωτήσεις τώρα προς τους διδασκάλους του Ισραήλ), θα έπρεπε να τους είχαν δώσει να καταλάβουν ότι είναι Γιος του Θεού και ότι αρέσκεται να βρίσκεται σε χώρους και συζητήσεις που ανήκουν στη δικαιοδοσία του Πατέρα του, και ότι δεν κινδυνεύει να χαθεί ούτε χρήζει πια αμέσου κηδεμονίας, όπως μέχρι τώρα που ήταν βρέφος ή νήπιο.
Αυτοί βέβαια δεν κατάλαβαν τί εννοούσε, αλλά η μητέρα του διατηρούσε στη μνήμη της όλα όσα άκουγε έβλεπε και αισθανόταν για το γιό της και εν καιρώ τα επεξεργαζόταν σε συνδυασμό με όσα της είπε ο Γαβριήλ στον ευαγγελισμό της, και διαπίστωνε γεμάτη θαυμασμό να εκτυλίσσεται μπροστά της το θαύμα του σχεδίου του Θεού για τη σωτηρία του κόσμου με πρωταγωνιστή το Γιο της. Αργότερα τα διηγήθηκε αυτά στο Λουκά, και εκείνος τα κατέγραψε στο Ευαγγέλιό του.

4. Αφού ακόμη ούτε οι άνθρωποί του δεν είχαν αρχίσει να καταλαβαίνουν το ρόλο του, και εξάλλου δεν είχε έρθει ακόμη και η ώρα του, μπήκε πάλι στην υποταγή τους με την έννοια της υποταγής ενός κοινού παιδιού της ηλικίας του στους γονείς του, έως ότου ανδρωθεί και γίνει πειστικότερος για τη θεία αποστολή του

Ευλογημένα Ανατρεπτική... Καλή Χρονιά!!!


Ευλογημένα... Ανατρεπτική, Καλή Χρονιά!!! 
♥* .˛.*.2012*★* *★ 。*.˛.★*♥♫♥*♥♫♥**♥♫♥ 
Θα τα ανατρέψουμε όλα Φέτος!!!

by Siglitiki 

  Ἕκαστον μέλος τῆς ἁγίας σου σαρκός ἀτιμίαν δι' ἡμᾶς ὑπέμεινε τὰς ἀκάνθας ἡ κεφαλή ἡ ὄψις τὰ ἐμπτύσματα αἱ σιαγόνες τὰ ῥαπίσματα τὸ στό...