Εὕρεσις Τιμίων Λειψάνων Ἁγίου Βασιλέως τοῦ Ἱερομάρτυρος, 30 Απριλίου.

Ὁ Ἅγιος Βασιλέας ὁ Ἱερομάρτυρας ἦταν Ἐπίσκοπος Ἀμασείας καὶ ἡ μνήμη του τιμᾶται στὶς 26 Ἀπριλίου ὅπου καὶ ὁ βίος του

Άγιος Ιγνάτιος Επίσκοπος Σταυρουπόλεως

Βιογραφία Ο Άγιος Ιγνάτιος (Μπριαντσιανίνωφ) γεννήθηκε το έτος 1807 μ.Χ. στην κωμόπολη Ποκρόφσκ της επαρχίας Βολογκντά της Ρωσίας από οικογένεια ευγενών. Το κατά κόσμον όνομά του ήταν Δημήτριος. Ο τόπος όπου μεγάλωσε ο Άγιος ήταν γεμάτος από μονές και σκήτες και γι' αυτό τον λόγο ονομαζόταν «Θηβαΐδα της Ρωσίας». Το πνευματικό αυτό περιβάλλον επέδρασε πολύ στη διαμόρφωση της προσωπικότητας του Αγίου και στην καλλιέργεια της ευσέβειάς του. Ο πατέρας του τον έγραψε στην αυτοκρατορική σχολή πολέμου στην Αγία Πετρούπολη. Παρά την πρόοδό του στη σχολή, εκείνος επιθυμούσε να γίνει μοναχός και να ακολουθήσει το δρόμο της μοναχικής πολιτείας. Αφορμή γι' αυτό έδωσε μια σοβαρή ασθένειά του το έτος 1827 μ.Χ., όταν ο Άγιος ήταν είκοσι ετών, που τον έκανε να παραιτηθεί από την σχολή παρά τις αντιρρήσεις των αξιωματικών. Αμέσως εγκαταβιώνει στη μονή του Αγίου Αλεξάνδρου του Σβιρ στην Πετρούπολη. Εκεί συνδέεται πνευματικά με τον Στάρετς Λεωνίδα, της Όπτινα ο οποίος διέμενε εκείνο τον καιρό στη μονή. Στην συνέχεια πήγε στη μονή του Αγίου Κυρίλλου Πετρουπόλεως, όπου γνώρισε τον Στάρετς Θεοφάνη. Εκεί έμεινε τέσσερα ακόμη χρόνια, για να καταλήξει κοντά στον γέροντά του Λεωνίδα στη μονή της Όπτινα. Κείρεται μοναχός το 1831 μ.Χ. και ονομάζεται Ιγνάτιος. Λίγο καιρό αργότερα χειροτονείται διάκονος και πρεσβύτερος. Ο Άγιος αρχίζει τον έντονο πνευματικό αγώνα. Σε αυτόν αναφέρεται σχετικά ο γέρων Σωφρόνιος, που γράφει: «Η χριστιανική τελειότητα έγκειται στην εσωτερική (εγκάρδια) καθαρότητα, χάρη στην οποία εμφανίζεται ο Θεός να αποκαλύπτει τη διαμονή Του μέσα στην καρδιά, με πολλά και ποικίλα χαρίσματα του Πνεύματος. Εκείνος που απέκτησε την τελειότητα αυτή γίνεται φορεύς φωτός, εκπληρώνοντας την εντολή της αγάπης προς τον πλησίον όχι με σωματική υπηρεσία, αλλά με τη διακονία του Πνεύματος, καθοδηγώντας τους σωζομένους, εγείροντας αυτούς από την πτώση, θεραπεύοντας τις ψυχικές τους πληγές. Ο χορός των μοναχών έδωσε στην Εκκλησία Ποιμένες, οι οποίοι όχι με επιτηδευμένους λόγους ανθρώπινης σοφίας αλλά με τους λόγους του Πνεύματος, που επικυρώνονταν με θαύματα, ποίμαναν και στερέωναν την Εκκλησία. Ιδού, γιατί η Εκκλησία μετά την περίοδο των Μαρτύρων επεκτάθηκε στην έρημο. Εκεί βρίσκεται η τελειότητα της Εκκλησίας, η πηγή του φωτός της και η κύρια δύναμη της στρατευόμενης Εκκλησίας». Με εντολή του τσάρου Νικολάου καλείται στην Αγία Πετρούπολη και αναλαμβάνει ηγούμενος της μονής του Αγίου Σεργίου. Προηγουμένως όμως, παραιτείται από όλα τα αξιώματα που είχε στην Εκκλησία και αποσύρεται στην ησυχία της μονής της Όπτινα. Στο μεταξύ η Εκκλησία τον καλεί να την διακονήσει ως Επίσκοπος Σταυρουπόλεως, Καυκάσου και Ευξείνου Πόντου. Η πνευματική του δραστηριότητα δεν σταματά. Κατά εκείνη την περίοδο θα γράψει και το περίφημο έργο του «Προσφορά εις τον σύγχρονον μοναχισμόν», στο οποίο αποτυπώνεται η αγιότητα της υπάρξεώς του. Λόγοι ασθενείας τον αναγκάζουν να παραιτηθεί από τον επισκοπικό θρόνο. Έτσι, αποσύρεται στη μονή του Αγίου Νικολάου στο Μπαμπάεβο. Ο Άγιος Ιγνάτιος, αφού έζησε εκεί ως απλός μοναχός, κοιμήθηκε οσίως με ειρήνη, το έτος 1867 μ.Χ., σε ηλικία εξήντα ετών.

Αγιογραφίες / Φωτογραφίες

Άγιος Ιγνάτιος Επίσκοπος Σταυρουπόλεως

Άγιος Ιγνάτιος Επίσκοπος Σταυρουπόλεως

Άγιος Ιγνάτιος Επίσκοπος Σταυρουπόλεως

Ἅγιος Ἰάκωβος ὁ Ἀπόστολος, 30 Απριλίου.

Ὁ Ἀπόστολος Ἰάκωβος ἦταν υἱὸς τοῦ Ζεβεδαίου καὶ τῆς Σαλώμης καὶ πρεσβύτερος ἀδελφὸς τοῦ Εὐαγγελιστοῦ Ἰωάννου. Καταγόταν καὶ αὐτὸς ἀπὸ τὴν Βησθαϊδὰ τῆς Γαλιλαίας. Ἀσχολοῦνταν μὲ τὴν ἁλιεία στὴν λίμνη τῆς Γεννησαρὲτ μαζὶ μὲ τὸν Ἰωάννη, ἔχοντας καὶ οἱ δύο μαζί τους καὶ τὸν πατέρα τους, καθὼς καὶ πολλοὺς ἐργάτες. Εἶχαν δικό τους πλοῖο καὶ συνεργάτης τους ἦταν καὶ ὁ Ἀπόστολος Πέτρος. Παρόλα αὐτὰ ὅταν ἄκουσαν τὸ κήρυγμα τοῦ Ἰησοῦ «ἀφέντες τὸν πατέρα αὐτῶν Ζεβεδαῖον ἐν τῷ πλοίῳ μετὰ τῶν μισθωτῶν ἀπῆλθον ὀπίσω αὐτοῦ».

Ὁ Ἰάκωβος μαζὶ μὲ τὸν Πέτρο καὶ τὸν Ἰωάννη ἐπέδειξαν μεγάλο ζῆλο ὡς Μαθητὲς τοῦ Κυρίου. Γι’ αὐτὸ καὶ κλήθηκαν υἱοὶ βροντῆς καὶ ἔγιναν μάρτυρες πολλῶν μεγάλων γεγονότων, ποὺ δὲν τὰ βίωσαν οἱ ἄλλοι Ἀπόστολοι. Ἔγιναν ἀποκλειστικοὶ μάρτυρες τῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Κυρίου. Εἶδαν τὴ θαυμαστὴ Ἀνάσταση τῆς θυγατέρας τοῦ ἀρχισυναγωγοῦ Ἰάειρου καὶ εἶχαν τὴν εὐλογία νὰ προσκληθοῦν ἀπὸ τὸν Ἰησοῦ κοντά Του κατὰ τὶς ὧρες τῆς προσευχῆς καὶ τῆς ἀγωνίας Του στὸν κῆπο τῆς Γεθσημανῆ. Ἡ οἰκειότητα αὐτὴ ὁδήγησε προφανῶς τὸν Ἰάκωβο μὲ τὸν ἀδελφό του Ἰωάννη νὰ ζητήσουν μέσῳ τῆς μητέρας τους ἀπὸ τὸν Κύριο, πρωτοκαθεδρία στὴν ἐγκόσμια βασιλεία Του, παρανοώντας τὴν ἀποστολὴ τοῦ Μεσσία. Οἱ δυὸ Μαθητὲς ζήτησαν ἀπὸ τὸν Χριστό, δόξα μὲ ἀνθρώπινα κριτήρια, ἔχοντας κατὰ νοῦ ὅτι ἡ Βασιλεία Του εἶναι αἰσθητή. Ὁ Χριστὸς ὅμως, διορθώνοντας τὴν ἐσφαλμένη δοξασία τους, ὑποδεικνύει τὴν πραγματικὴ καὶ αἰώνια δόξα, ἡ ὁποία διέρχεται μέσα ἀπὸ τὸ«ποτήριον», ποὺ εἶναι τὰ Πάθη καὶ ὁ Σταυρός. Γι’ αὐτὸ τοὺς λέγει: «Οὐκ οἴδατε τί αἰτεῖσθε. Δύνασθε πιεῖν τὸ ποτήριον ὃ ἐγὼ πίνω, καὶ τὸ βάπτισμα ὃ ἐγὼ βαπτίζομαι;».Μετὰ τὴν Πεντηκοστὴ ὁ Ἀπόστολος Ἰάκωβος κήρυξε τὸ Εὐαγγέλιο στὴν εὐρύτερη περιοχὴ τῆς Παλαιστίνης. Μεγάλο πλῆθος ἀνθρώπων μεταστρεφόταν στὴ νέα πίστη καὶ ἄλλαξε τρόπο ζωῆς χάρη στὸ ἔργο τοῦ Ἰακώβου. Αὐτὸ θορύβησε ἰδιαίτερα τοὺς ἄρχοντες τῶν Ἰουδαίων, οἱ ὁποῖοι, τὸ ἔτος 44 μ.Χ., τὸν συνέλαβαν καὶ τὸν ἀποκεφάλισαν, ὡς ἀμνό, μὲ διαταγὴ τοῦ Ἡρώδου τοῦ Ἀγρίππα.

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος γ’. Θείας πίστεως.Γόνος ἅγιος, βροντῆς ὑπάρχων, κατεβρόντησας, τῇ οἰκουμένῃ, τὴν τοῦ Σωτῆρος Ἰάκωβε κένωσιν, καὶ τὸ ποτήριον τούτου ἐξέπιες, μαρτυρικῶς ἐναθλήσας Ἀπόστολε· ὅθεν πάντοτε, ἐξαίτει τοῖς σὲ γεραίρουσι, πταισμάτων ἱλασμὸν καὶ μέγα ἔλεος.

Κοντάκιον. Ἦχος β’. Τὰ ἄνω ζητῶν.Φωνῆς θεϊκῆς, ἀκούσας προσκαλούσης σε, ἀγάπην πατρός, παρεῖδες καὶ προσέδραμες, τῷ Χριστῷ Ἰάκωβε, μετὰ τοῦ συγγόνου σου ἔνδοξε· μεθ’ οὗ ἠξιώθης ἰδεῖν, Κυρίου τὴν θείαν Μεταμόρφωσιν.

Μεγαλυνάριον.Ἡ τῶν ἀπορρήτων θεία βροντή, ὁ ἐν Θαβωρίῳ, ἐπακούσας φωνῆς Πατρός, καὶ βροντοφωνήσας, ἡμῖν τὴν σωτηρίαν, Ἰάκωβος ὁ μύστης, Χριστοῦ ὑμνείσθω μοι.

Συναξαριστής 30 Απριλίου

Ὁ Ἅγιος Ἰάκωβος ὁ Ἀπόστολος, ἀδελφὸς Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου

 

Ἦταν γιὸς τοῦ Ζεβεδαίου καὶ ἀδελφὸς τοῦ εὐαγγελιστοῦ Ἰωάννη. Ὁ Χριστὸς τὸν βρῆκε κοντὰ στὴ λίμνη τῆς Τιβεριάδος, στὸ πλοῖο τοῦ πατέρα του, νὰ διορθώνει δίχτυα. Ἐκεῖ, τὸν κάλεσε μαζὶ μὲ τὸν ἀδελφό του Ἰωάννη, ἀφοῦ προηγουμένως εἶχε καλέσει καὶ τὰ ἄλλα ἀδέλφια, Ἀνδρέα καὶ Πέτρο.

Ὁ Ἰάκωβος εἶχε ἰδιαίτερη ἐκτίμηση ἀπὸ τὸν Κύριο, ποὺ σὲ πολλὲς περιπτώσεις τὸν ἔπαιρνε κοντά Του. Μάλιστα, ἡ μητέρα τοῦ Ἰακώβου καὶ τοῦ Ἰωάννη, βλέποντας αὐτὴν τὴν εὔνοια ποὺ ἔδειχνε ὁ Κύριος στοὺς γιούς της, ζήτησε νὰ καθίσουν τὰ παιδιά της δεξιὰ καὶ ἀριστερὰ ἀπὸ τὸ θρόνο Του, τὴν ἡμέρα της δόξας Του. Ὁ Κύριος μεταξὺ ἄλλων ἀπάντησε ὅτι θἄρθει καιρὸς ποὺ θὰ πιοῦν τὸ ποτήρι ποὺ θὰ πιεῖ Αὐτός, ἐννοῶντας, φυσικά, τὸ μαρτύριό Του. Πράγματι, ἡ προφητεία γιὰ τὸν Ἰάκωβο ἐκπληρώθηκε μετὰ 49 χρόνια.

Τότε ὁ Ἰάκωβος ἦταν στὰ Ἱεροσόλυμα καὶ κήρυττε στὴν ἐκεῖ Ἐκκλησία. Ὁ Ἡρῴδης Ἀγρίππας γιὰ νὰ ἱκανοποιήσει τὸ μῖσος τῶν Ἰουδαίων, συνέλαβε μαζὶ μὲ ἄλλους χριστιανοὺς τὸν Ἰάκωβο καὶ τὸν σκότωσε μὲ μαχαῖρι. Ἀξίζει νὰ ἀναφέρουμε ὅτι ὁ Ἰάκωβος καὶ ὁ Ἰωάννης ὀνομάστηκαν υἱοὶ βροντῆς, γιὰ τὴν δύναμη τοῦ κηρύγματός τους.

Ἀπολυτίκιον 
Ἦχος πλ. δ’.
Ἀπόστολε ἅγιε Ἰάκωβε, πρέσβευε τῷ ἐλεήμονι Θεῷ ἵνα πταισμάτων ἄφεσιν, παράσχῃ ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν.

Ἕτερον Ἀπολυτίκιον 
Ἦχος γ’. Θείας πίστεως.
Γόνος ἅγιος, βροντῆς ὑπάρχων, κατεβρόντησας, τὴ οἰκουμένη, τὴν τοῦ Σωτῆρος Ἰάκωβε κένωσιν, καὶ τὸ ποτήριον τούτου ἐξέπιες, μαρτυρικῶς ἐναθλήσας Ἀπόστολε, ὅθεν πάντοτε, ἐξαίτει τοὶς σὲ γεραίρουσι, πταισμάτων ἱλασμὸν καὶ μέγα ἔλεος.

Κοντάκιον Ἦχος β’. Τά ἄνω ζητῶν.
Φωνῆς θεϊκῆς, ἀκούσας προσκαλούσης σε, ἀγάπην πατρός, παρεῖδες καὶ προσέδραμες, τῷ Χριστῷ Ἰάκωβε, μετά καί τοῦ συγγόνου σου ἔνδοξε, μεθ᾽ οὗ καὶ ἠξιώθης ἰδεῖν, Κυρίου τήν θείαν Μεταμόρφωσιν.

Ὁ Οἶκος 
Ὡς ἁλιεὺς λογικῶν ἰχθύων, τῷ δικτύῳ Τρισμάκαρ τῶν σεπτῶν εὐχῶν βυθοῦ πταισμάτων ἀνάγαγε τὴν ταπεινήν μου ψυχήν, τὴν πάλαι ὑφ' ἡδονῶν θηρευθεῖσαν τῶν τοῦ βίου ἵνα ἀκλινῶς διελθὼν τὸν ὑπόλοιπον χρόνον μου, ὑμνήσω τὸ ὄνομά σου, καὶ δοξάσω τὸν βίον τὸν ἄμεμπτον, ὃν ἐκτελέσας ἐπὶ τῆς γῆς, ἠξιώθης ἐπ' ὄρους θεάσασθαι, Κυρίου τὴν θείαν Μεταμόρφωσιν.

Κάθισμα 
Ἦχος α’. Τὸν τάφον σου Σωτὴρ.
Χριστῷ μαθητευθείς, καὶ πιὼν τὸ ἐκείνου, ποτήριον σοφέ, ὥσπερ ἔφη σοι μάκαρ, μαχαίρᾳ Ἰάκωβε, ἀπεκτάνθης Ἀπόστολε· ὅθεν ἅπασα, ἡ Ἐκκλησία χορεύει, ἑορτάζουσα, τὴν παναγίαν σου μνήμην, ἐν ᾗ εὐφημοῦμέν σε.

Μεγαλυνάριον 
Ἡ τῶν ἀπορρήτων θεία βροντή, ὁ ἐν Θαβωρίῳ, ἐπακούσας φωνῆς Πατρός, καὶ βροντοφωνήσας, ἡμῖν τὴν σωτηρίαν, Ἰάκωβος ὁ μύστης, Χριστοῦ ὑμνείσθω μοι. 

---

Ὁ Ἅγιος Κλήμης ὁ ὑμνογράφος

Ἦταν Στουδίτης Μοναχὸς καὶ μαθητὴς τοῦ Θεοδώρου Στουδίτου, ποὺ, μετὰ τὸν θάνατό του, ἀντικατέστησε τὸν διδάσκαλό του στὴν ἡγουμενία της Μονῆς.

Ὑπῆρξε ἔνθερμος ὀπαδὸς τῆς προσκύνησης τῶν ἁγίων εἰκόνων καὶ πέθανε ἀπὸ κακουχίες στὴν ἐξορία σὰν ὁμολογητὴς τῆς πίστης μας. Φυσικὰ εἶναι γνωστό, ὅτι ὑπῆρξε Βυζαντινὸς Ὑμνογράφος τοῦ 9ου αἰῶνα (ποιητὴς τῶν Κανόνων).

---

 

Ὁ Ἅγιος Μάξιμος

Μαρτύρησε ἀφοῦ τοῦ διαπέρασαν τὴν κοιλιὰ μὲ ξίφος.

---

 

Εὕρεσις Λειψάνων Ἁγίου Βασιλέως ἐπισκόπου Ἀμασείας

Ἡ κυρίως μνήμη τοῦ γιορτάζεται στὶς 26 Ἀπριλίου. 

---

 

Ὁ Ἅγιος Δονᾶτος ἐπίσκοπος Εὐρείας

Ἔζησε στὰ χρόνια του Μεγάλου Θεοδοσίου (379-395), καὶ ἔλαμψε σὰν ἐπίσκοπος Εὐρείας της Ἠπείρου. Παροιμιώδης ἔμεινε ἡ μέριμνα καὶ ἡ αὐταπάρνησή του γιὰ τοὺς φτωχούς του ποιμνίου του. Ὑπῆρξε ἄνθρωπος τῆς προσευχῆς, καὶ ὁ Θεὸς τοῦ χάρισε τὴν δύναμη νὰ θαυματουργεῖ.

Ἔτσι κάποτε, ἀπάλλαξε μὲ τὶς δεήσεις του τὸ Σούλι ἀπὸ κάποιο μεγάλο καὶ φοβερὸ δράκοντα, ποὺ ἦταν φόβητρο καὶ μάστιγα τῶν κατοίκων.

Ἀκόμα, ὅταν κάποτε πῆγε στὴν Κωνσταντινούπολη, ὁ αὐτοκράτορας τοῦ ἀπέδωσε μεγάλες τιμὲς καὶ τοῦ χάρισε πλούσια δῶρα. Διότι διὰ τῆς προσευχῆς του, θεράπευσε τὴν κόρη του ποὺ ἔπασχε ἀπὸ σεληνιασμό.

Καὶ ὅπως κάποτε ὁ Ἠλίας, ἔτσι καὶ αὐτὸς μὲ τὴν δέησή του ἔλυσε τὴν ἀνομβρία, ποὺ μάστιζε τὴν πρωτεύουσα καὶ τὰ προάστια, τὰ ὁποῖα «λούστηκαν» μὲ ἄφθονη βροχή.

Ὅταν ἐπανῆλθε στὴν ἐπαρχία του, ἐξακολούθησε τὸ ποιμαντικό του ἔργο μὲ τὸν ἴδιο ζῆλο. Ἔκτισε μὲ τὰ βασιλικὰ χρήματα ναό, ποὺ διακόσμησε μὲ μεγαλοπρέπεια. Πέθανε εἰρηνικὰ σὲ βαθιὰ γεράματα.

Ἀπολυτίκιον 
Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε.
Εὐροίας ποιμένα σε, καὶ τῆς Ἠπείρου πυρσόν, ἡ χάρις ἀνέδειξεν, ὡς Ἱεράρχην σοφόν, Δονᾶτε μακάριε· θαύμασι γὰρ ἐκλάμψας, καὶ λαμπρότητι βίου, νέμεις τοῖς σὲ τιμῶσι, πᾶσαν ἔνθεον δόσιν· διὸ τῇ προστασίᾳ σου, Πάτερ προστρέχομεν.

Κοντάκιον 
Ἦχος γ’. Ἡ Παρθένος σήμερον.
Ἑορτάζει σήμερον, Παραμυθίας ἡ πόλις, σὺν αὐτῇ δὲ ἅπασα, ἡ κληρουχία σου Πάτερ, μνήμην σου, τὴν παναγίαν καὶ φωτοφόρον· ἔχει γάρ, τὴν προστασίαν του τεῖχος μέγα· διὰ τοῦτο καὶ βοᾷ σοι· χαίροις Ἠπείρου, Δονᾶτε καύχημα.

Μεγαλυνάριον 
Χαίροις τῆς Εὐροίας θεῖος ποιμήν, καὶ Παραμυθίας, πολιοῦχος καὶ ἀρωγός· χαίροις Θεσπρωτίας, τὸ κλέος Ἱεράρχα, καὶ τῆς Ἠπείρου πάσης, Δονᾶτε καύχημα. 

---

 

Ἀνακομιδὴ Λειψάνων Ἁγίας Ἀργυρῆς

Ἡ κυρίως μνήμη της γιορτάζεται στὶς 5 Ἀπριλίου. Ἐδῶ γιορτάζουμε τὴν ἀνακομιδὴ τῶν ἱερῶν λειψάνων της, ποὺ ἔγινε στὶς 30 Ἀπριλίου 1725, στὸν ναὸ τῆς ἁγίας Παρασκευῆς στὴν Κωνσταντινούπολη.

---

 

Ἀνακομιδὴ Λειψάνων Ἁγίου Θεοδώρου Νεομάρτυρα τοῦ Βυζαντίου

Ἡ κυρίως μνήμη του γιορτάζεται τὴν 17η Φεβρουαρίου, ὅπου καὶ τὰ βιογραφικά του στοιχεῖα.

---

 

Ὁ Ἅγιος Erconwaid (Ἀγγλοσάξωνας)

Ὁ Ἅγιος Erconwald (Ἐρκονγουάλδος) κοιμήθηκε τὸ ἔτος 693 μ.Χ. Δὲν ἔχουμε ἄλλες λεπτομέρειες γιὰ τὸν βίο του.

Λεπτομέρειες γιὰ τὴν ζωὴ αὐτοῦ τοῦ ἁγίου τῆς Ὀρθοδοξίας, μπορεῖ νὰ βρεῖ ὁ ἀναγνώστης στὸ βιβλίο «Οἱ Ἅγιοι τῶν Βρεττανικῶν Νήσων», τοῦ Χριστόφορου Κων. Κομμοδάτου, ἐπισκόπου Τελμησσοῦ, Ἀθῆναι 1985.

---

 

Ὁ Ἅγιος Σίμων Μητροπολίτης Μόσχας

Ὁ Ἅγιος Σίμων ἦταν μοναχὸς στὴ μονὴ τῆς Ἁγίας Τριάδος τοῦ Ὁσίου Σεργίου καὶ τὸν Σεπτέμβριο τοῦ ἔτους 1495 μ.Χ. ἐξελέγη Μητροπολίτης Μόσχας. Κοιμήθηκε μὲ εἰρήνη τὸ ἔτος 1511 μ.Χ. καὶ ἐνταφιάσθηκε στὸ ναὸ τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου τοῦ Κρεμλίνου.

---

 

Ὁ Ἅγιος Ἀφροδίσιος ὁ Ἱερομάρτυρας καὶ οἱ σὺν αὐτῶ τριάντα Μάρτυρες

Ὁ Ἅγιος Ἱερομάρτυρας Ἀφροδίσιος ἦταν πρεσβύτερος τῆς Ἐκκλησίας καὶ μαρτύρησε στὴν Ἀλεξάνδρεια μαζὶ μὲ ἄλλους τριάντα Χριστιανούς.

---

 

Ὁ Ἅγιοι Ἰσίδωρος, Ἠλίας καὶ Παῦλος οἱ Μάρτυρες

Οἱ Ἅγιοι Μάρτυρες Ἰσίδωρος, Ἠλίας καὶ Παῦλος μαρτύρησαν στὴν Κορδούη τῆς Ἱσπανίας.

---

 

Ἅγιος Ἰγνάτιος Ἐπίσκοπος Σταυρουπόλεως

 

Ὁ Ἅγιος Ἰγνάτιος (Μπριαντσιανίνωφ) γεννήθηκε τὸ ἔτος 1807 μ.Χ. στὴν κωμόπολη Ποκρὸφσκ τῆς ἐπαρχίας Βολογκντᾶ τῆς Ρωσίας ἀπὸ οἰκογένεια εὐγενῶν. Τὸ κατὰ κόσμον ὄνομά του ἦταν Δημήτριος. Ὁ τόπος ὅπου μεγάλωσε ὁ Ἅγιος ἦταν γεμάτος ἀπὸ μονὲς καὶ σκῆτες καὶ γι' αὐτὸ τὸν λόγο ὀνομαζόταν «Θηβαΐδα τῆς Ρωσίας». Τὸ πνευματικὸ αὐτὸ περιβάλλον ἐπέδρασε πολὺ στὴ διαμόρφωση τῆς προσωπικότητας τοῦ Ἁγίου καὶ στὴν καλλιέργεια τῆς εὐσέβειάς του.

Ὁ πατέρας τοῦ τὸν ἔγραψε στὴν αὐτοκρατορικὴ σχολὴ πολέμου στὴν Ἁγία Πετρούπολη. Παρὰ τὴν πρόοδό του στὴ σχολή, ἐκεῖνος ἐπιθυμοῦσε νὰ γίνει μοναχὸς καὶ νὰ ἀκολουθήσει τὸ δρόμο τῆς μοναχικῆς πολιτείας. Ἀφορμὴ γι' αὐτὸ ἔδωσε μία σοβαρὴ ἀσθένειά του τὸ ἔτος 1827 μ.Χ., ὅταν ὁ Ἅγιος ἦταν εἴκοσι ἐτῶν, ποὺ τὸν ἔκανε νὰ παραιτηθεῖ ἀπὸ τὴν σχολὴ παρὰ τὶς ἀντιρρήσεις τῶν ἀξιωματικῶν. Ἀμέσως ἐγκαταβιώνει στὴ μονὴ τοῦ Ἁγίου Ἀλεξάνδρου τοῦ Σβὶρ στὴν Πετρούπολη. Ἐκεῖ συνδέεται πνευματικὰ μὲ τὸν Στάρετς Λεωνίδα, τῆς Ὄπτινα ὁ ὁποῖος διέμενε ἐκεῖνο τὸν καιρὸ στὴ μονή. Στὴν συνέχεια πῆγε στὴ μονὴ τοῦ Ἁγίου Κυρίλλου Πετρουπόλεως, ὅπου γνώρισε τὸν Στάρετς Θεοφάνη. Ἐκεῖ ἔμεινε τέσσερα ἀκόμη χρόνια, γιὰ νὰ καταλήξει κοντὰ στὸν γέροντά του Λεωνίδα στὴ μονὴ τῆς Ὄπτινα.

Κείρεται μοναχὸς τὸ 1831 μ.Χ. καὶ ὀνομάζεται Ἰγνάτιος. Λίγο καιρὸ ἀργότερα χειροτονεῖται διάκονος καὶ πρεσβύτερος. Ὁ Ἅγιος ἀρχίζει τὸν ἔντονο πνευματικὸ ἀγώνα. Σὲ αὐτὸν ἀναφέρεται σχετικὰ ὁ γέρων Σωφρόνιος, ποὺ γράφει: «Ἡ χριστιανικὴ τελειότητα ἔγκειται στὴν ἐσωτερικὴ (ἐγκάρδια) καθαρότητα, χάρη στὴν ὁποία ἐμφανίζεται ὁ Θεὸς νὰ ἀποκαλύπτει τὴ διαμονὴ Τοῦ μέσα στὴν καρδιά, μὲ πολλὰ καὶ ποικίλα χαρίσματα τοῦ Πνεύματος. Ἐκεῖνος ποὺ ἀπέκτησε τὴν τελειότητα αὐτὴ γίνεται φορεὺς φωτός, ἐκπληρώνοντας τὴν ἐντολὴ τῆς ἀγάπης πρὸς τὸν πλησίον ὄχι μὲ σωματικὴ ὑπηρεσία, ἀλλὰ μὲ τὴ διακονία τοῦ Πνεύματος, καθοδηγώντας τοὺς σωζομένους, ἐγείροντας αὐτοὺς ἀπὸ τὴν πτώση, θεραπεύοντας τὶς ψυχικές τους πληγές. Ὁ χορὸς τῶν μοναχῶν ἔδωσε στὴν Ἐκκλησία Ποιμένες, οἱ ὁποῖοι ὄχι μὲ ἐπιτηδευμένους λόγους ἀνθρώπινης σοφίας ἀλλὰ μὲ τοὺς λόγους τοῦ Πνεύματος, ποὺ ἐπικυρώνονταν μὲ θαύματα, ποίμαναν καὶ στερέωναν τὴν Ἐκκλησία.

Ἰδού, γιατί ἡ Ἐκκλησία μετὰ τὴν περίοδο τῶν Μαρτύρων ἐπεκτάθηκε στὴν ἔρημο. Ἐκεῖ βρίσκεται ἡ τελειότητα τῆς Ἐκκλησίας, ἡ πηγὴ τοῦ φωτός της καὶ ἡ κύρια δύναμη τῆς στρατευόμενης Ἐκκλησίας».

 

Μὲ ἐντολὴ τοῦ τσάρου Νικολάου καλεῖται στὴν Ἁγία Πετρούπολη καὶ ἀναλαμβάνει ἡγούμενος τῆς μονῆς τοῦ Ἁγίου Σεργίου. Προηγουμένως ὅμως, παραιτεῖται ἀπὸ ὅλα τὰ ἀξιώματα ποὺ εἶχε στὴν Ἐκκλησία καὶ ἀποσύρεται στὴν ἡσυχία τῆς μονῆς τῆς Ὄπτινα. Στὸ μεταξὺ ἡ Ἐκκλησία τὸν καλεῖ νὰ τὴν διακονήσει ὡς Ἐπίσκοπος Σταυρουπόλεως, Καυκάσου καὶ Εὐξείνου Πόντου. Ἡ πνευματική του δραστηριότητα δὲν σταματᾶ. Κατὰ ἐκείνη τὴν περίοδο θὰ γράψει καὶ τὸ περίφημο ἔργο τοῦ «Προσφορὰ εἰς τὸν σύγχρονον μοναχισμόν», στὸ ὁποῖο ἀποτυπώνεται ἡ ἁγιότητα τῆς ὑπάρξεώς του.

Λόγοι ἀσθενείας τὸν ἀναγκάζουν νὰ παραιτηθεῖ ἀπὸ τὸν ἐπισκοπικὸ θρόνο. Ἔτσι, ἀποσύρεται στὴ μονὴ τοῦ Ἁγίου Νικολάου στὸ Μπαμπάεβο.

Ὁ Ἅγιος Ἰγνάτιος, ἀφοῦ ἔζησε ἐκεῖ ὡς ἁπλὸς μοναχός, κοιμήθηκε ὁσίως μὲ εἰρήνη, τὸ ἔτος 1867 μ.Χ., σὲ ἡλικία ἑξήντα ἐτῶν. 

Μήνυμα Αρχιεπισκόπου και Μητροπολίτη Θηβών και Λεβαδείας για τις εκλογές

.

 Παρουσία του Αρχιεπισκόπου Αθηνών και Πάσης Ελλάδας Ιερώνυμου τελέστηκε ο πανηγυρικός εσπερινός στον Ι.Ν. του Αγίου Ιωάννη του Καλοκτένη στη Θήβα. Να ξεπεραστεί ο θυμός και η οργή από τους πολίτες πρότεινε ο Προκαθήμενος της Ελλαδικής Εκκλησίας αναφερόμενος στη κρίσιμη εκλογική αναμέτρηση της 6ης Μαίου. Ζήτησε στροφή στον άνθρωπο και παρουσίασε την Ελλάδα του σήμερα με την κατεστραμμένη Θήβα τα χρόνια του Αγίου Ιωάννη του Καλοκτένη που ξανάχτισε την πόλη ενεργοποιώντας άρχοντες και πολίτες.
Εκατοντάδες ήταν οι Θηβαίοι που παρακολούθησαν τη Θεία Λειτουργία στη σημερινή γιορτή του πολιούχου Αγίου και υπομονετικά ακολούθησαν την περιφορά της εικόνας. Η οικονομική κρίση ήταν και πάλι το κυρίαρχο θέμα στα μηνύματα των φορέων της πόλης.




Μήνυμα Αρχιεπισκόπου και Μητροπολίτη Θ και Λ για... από LAMIASTARGR

Πάσχα στο Βατοπαίδι

pasha

►

Λουκά Φίλη: Είσελθε εις την ανάπαυσιν του Κυρίου σου.

Μετά από πολύχρονη ασθένεια εκοιμήθη ο καθηγητής της Θεολογικής Σχολής 

του Πανεπιστημίου Αθηνών Λουκάς Φίλης.

Ευγένεια, ήθος, εντιμότητα, ακεραιότητα, ακλόνητη πίστη στον Αναστάντα

 Σωτήρα Ιησού Χριστό. Αυτά είναι αρκετά για να χαρακτηρίσει κάποιος τον άνθρωπο.

Αντιμετώπισε με το άκαμπτο αλλά και ακέραιο ήθος του τον «φοιτητικό συνδικαλισμό»

 όταν απαιτούσε «ευνοϊκή μεταχείριση» για κομματικά στελέχη και οπαδούς. 

Εξ αιτίας αυτού και άλλων πολλών ήρθε αντιμέτωπος με το  πανεπιστημιακό 

κατεστημένο στο οποίο ουδέποτε υποτάχθηκε.

Ως φίλος, δάσκαλος αλλά και στοργικός πατέρας αγκάλιαζε τους φοιτητές του και

 διαβλέποντας τα χαρίσματά τους - ο χαρισματικός αυτός άνθρωπος του Θεού 

– παρότρυνε και καθοδηγούσε όσους ζητούσαν την συμβουλή του. 


Υπήρξαν αξέχαστες οι "καταδύσεις" μας στη ελληνική γλώσσα για να διαρπάξουμε

 τους αστέρευτους θησαυρούς της.  

Από το συγγραφικό του έργο ενδεικτικά αναφέρουμε τα συγγράμματα:

Το Πρόβλημα των εβδομήκοντα Αποστόλων του Κυρίου
Εν Αθήναις :1976

Εντρυφήματα στην σοφία των αρχαίων ελληνικών κειμένων, Αθήνα : Συμμετρία 1996

«Η «ΚΟΙΝΗ» ΩΣ ΓΛΩΣΣΑ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΚΑΙ ΤΩΝ 27 ΒΙΒΛΙΩΝ ΤΗΣ Κ.Δ.»,

 Αθήνα 1993

Εκτός αυτών συνέγραψε πλήθος άρθρων υπέρ της Ελληνικής γλώσσης η

 οποία τον προηγούμενο αιώνα υπέστη βιαία αλλοίωση υπό των «ειδικών»

 στην καταστροφή του Ελληνισμού.

Ελαφρύ το χώμα της αγαπημένη σου πατρίδος, το Λεωντάρι Βοιωτίας, που

 από σήμερα σε σκεπάζει αξιαγάπητε δάσκαλέ μας.

Χριστός Ανέστη – Είσελθε εις την ανάπαυσιν του Κυρίου σου. 

πηγή

ΔΗΜΟΣΚΟΠΗΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΩΝ ΣΚΟΠΙΩΝ ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΘΕΡΜΑ ΝΑ ΨΗΦΙΣΕΤΕ

Οι Αμερικάνοι επιμένουν να επαναφέρουν συνέχεια αυτή τη δημοσκόπηση μέχρι να βγάλουν το αποτέλεσμα που θέλουν. Ψηφίστε, ακόμη μία φορά, γιατί οι Σκοπιανοί κοντεύουν να μας περάσουν σε ψήφους

Στείλτε το παντού!!!!!! Σε όλη την Ελλάδα σε όλο το κόσμο !!!!

ΑΙΓΙΟΝ, 29 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2012
+ Ο ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΚΑΙ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ

Ψηφίστε ΟΛΟΙ!

Στην παρακάτω Αμερικανική τοποθεσία, γίνεται «δημοσκόπηση» για το αν η Μακεδονία είναι Ελληνική ή όχι. Μπείτε, ψηφίστε και διαδώστε το σε όσους ξέρετε!

http://www.topix.com/forum/ world/macedonia/ TAAAAFN23PMGMJ147

Σχόλιο:
Ναι,κάθε φορά που το επαναλαμβάνουν βλέπουν ότι περισσότεροι είναι ενημερωμένοι και ξέρουν το πολύ απλό ότι ο Μέγας Αλέξανδρος ο Μακεδόνας στρατηλάτης και εκπολιτιστής της Οικουμένης ήτο Έλλην φυσικά αφού τον Ελληνικό πολιτισμός διέδωσε. Αν ήτο Σκοπιανός θα διέδιδε από τότε τον Σλαβικό πολιτισμό. Αλλά λίγο ιστορία όποιος γνωρίζει ξέρει ότι ό,τι μπόρεσαν να αφομοιώσουν οι Σλάβοι απ΄ το Βυζάντιο το ¨βάφτισαν'΄ Σλαβικό πολιτισμό.

Λοιπόν, στο διαταύτα, οι Αμερικάνοι (βλ. Εβραίοι) επαναλαμβάνουν το γκάλοπ και στόχο έχουν να "κουράσουν¨ τον αντίπαλο (δηλαδή εμάς) και τελικά να βαρεθούμε να ξαναψηφίζουμε τα αυτονόητο, τότε θα διαμορφωθεί ένα γκάλοπ υπέρ του ψεύδους και αυτό θα προβάλουν σε όλα τα μίντια που ως γνωστόν τους ανήκουν.

φιλικά σε όλους τους φίλους, πατέρες, μητέρες και γέροντες

Παναγιώτης Δαλάκας

" ¨Εφτασε η στιγμή...; "

πηγή

Άγιος Ιάκωβος ο Απόστολος, αδελφός του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου

Ο Απόστολος Ιάκωβος ήταν υιός του Ζεβεδαίου και της Σαλώμης και πρεσβύτερος αδελφός του Ευαγγελιστού Ιωάννου. Καταγόταν κι αυτός από την Βησθαϊδά της Γαλιλαίας. Ασχολούνταν με την αλιεία μαζί με τον Ιωάννη, έχοντας και οι δύο μαζί τους και τον πατέρα τους, καθώς και πολλούς εργάτες. Είχαν δικό τους πλοίο και συνεργάτης τους ήταν και ο Απόστολος Πέτρος. Παρ' όλα αυτά όταν άκουσαν το κήρυγμα του Ιησού «ἀφέντες τὸν πατέρα αὐτῶν Ζεβεδαῖον ἐν τῷ πλοίῳ μετὰ τῶν μισθωτῶν ἀπῆλθον ὀπίσω αὐτοῦ» (Μαρκ. 1, 20).

Ο Ιάκωβος μαζί με τον Ιωάννη επέδειξαν μεγάλο ζήλο ως Μαθητές του Κυρίου. Γι' αυτό και εκλήθησαν υιοί βροντής και έγιναν μάρτυρες πολλών μεγάλων γεγονότων, που δεν τα εβίωσαν οι άλλοι Απόστολοι. Έγιναν αποκλειστικοί μάρτυρες της Μεταμορφώσεως του Κυρίου. Είδαν την θαυμαστή ανάσταση της θυγατέρας του αρχισυνάγωγου Ιάρειου και είχαν την ευλογία να προσκληθούν από τον Ιησού κοντά Του κατά τις ώρες της προσευχής και της αγωνίας Του στο κήπο της Γεσθημανή. Η οικειότητα αυτή οδήγησε προφανώς τον Ιάκωβο με τον αδελφό του Ιωάννη να ζητήσουν μέσω της μητέρας τους από τον Κύριο πρωτοκαθεδρία στην εγκόσμια βασιλεία Του, παρανοώντας την αποστολή του Μεσσία. Οι δύο Μαθητές εζητούσαν από τον Χριστό δόξα με ανθρώπινα κριτήρια, έχοντας κατά νου ότι η Βασιλεία Του είναι αισθητή. Ο Χριστός όμως, διορθώνοντας την εσφαλμένη δοξασία τους, υποδεικνύει την πραγματική και αιώνια δόξα, η οποία διέρχεται μέσα από το «ποτήριον», που είναι τα Πάθη και ο Σταυρός. Γι' αυτό τους λέγει: «Οὐκ οἴδατε τί αἰτεῖσθε. Δύνασθε πιεὶν τὸ ποτήριον ὃ ἐγὼ πίνω, καὶ τὸ βάπτισμα ὃ ἐγὼ βαπτίζομαι;».

Μετά την Πεντηκοστή ο Απόστολος Ιάκωβος εκήρυξε το Ευαγγέλιο στην ευρύτερη περιοχή της Παλαιστίνης. Μεγάλο πλήθος ανθρώπων μεταστρεφόταν στη νέα πίστη και άλλαζε τρόπο ζωής χάρη στο έργο του Ιακώβου. Αυτό εθορύβησε ιδιαίτερα τους άρχοντες των Ιουδαίων, οι οποίοι, το έτος 44 μ.Χ. τον συνέλαβαν και τον αποκεφάλισαν, ως αμνό, με διαταγή του Ηρώδου του Αγρίππα.

Ἀπολυτίκιο

Ἦχος γ'  Θείας πίστεως

Γόνος ἅγιος, βροντῆς ὑπάρχων, κατεβρόντησας, τὴ οἰκουμένη, τὴν τοῦ Σωτῆρος Ἰάκωβε κένωσιν, καὶ τὸ ποτήριον τούτου ἐξέπιες, μαρτυρικῶς ἐναθλήσας Ἀπόστολε, ὅθεν πάντοτε, ἐξαίτει τοὶς σὲ γεραίρουσι, πταισμάτων ἱλασμὸν καὶ μέγα ἔλεος.

Μεγαλυνάριον

Ἡ τῶν ἀπορρήτων θεία βροντή, ὁ ἐν Θαβωρίῳ, ἐπακούσας φωνῆς Πατρός, καὶ βροντοφωνήσας, ἡμῖν τὴν σωτηρίαν, Ἰάκωβος ὁ μύστης, Χριστοῦ ὑμνείσθω μοι.

πηγή

ΑΓΙΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΙΑΚΩΒΟΥ, ΑΔΕΛΦΟΥ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΘΕΟΛΟΓΟΥ

Τῌ Λ' ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΗΝΟΣ
ΑΠΡΙΛΙΟΥ

Μνήμη τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου, Ἰακώβου, ἀδελφοῦ Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου.

Τῇ Λ' τοῦ αὐτοῦ μηνός, Μνήμη τοῦ Ἁγίου ἐνδόξου Ἀποστόλου Ἰακώβου,

 ἀδελφοῦ τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου.
Ὡς ἀμνὸς Ἰάκωβος ἀχθεὶς ἐσφάγη,
Τῆς εὐσεβείας μηρυκίζων τοὺς λόγους.
Κτεῖνε, μάχαιρα φόνου, Ἰάκωβον ἑνὶ τριακοστῇ.

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τοῦ Ὁσίου Πατρὸς ἡμῶν Κλήμεντος 

τοῦ Ποιητοῦ.
Τέρψας ὁ Κλήμης γηγενεῖς ᾠδαῖς κάτω,
Ἀπῆλθε τέρψων, ὥσπερ οἶμαι, καὶ νόας.

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τοῦ Ἁγίου Μάρτυρος Μαξίμου.
Μάξιμος εὑρὼν τὴν ξὶ συλλαβὴν μέσην,
Τὸ γαστρὸς ἡμῖν μηνύει μέσον ξίφος.

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τῆς εὑρέσεως τῶν λειψάνων τοῦ Ἁγίου Ἱερομάρτυρος 

Βασιλέως, Ἐπισκόπου Ἀμασείας.
Χρὴ μηδὲ νεκρὸν λανθάνειν Βασιλέα,
Βασιλέως θνήξαντα τοῦ ζῶντος χάριν.

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τοῦ ἐν Ἁγίοις Πατρὸς ἡμῶν Δονάτου, 

Ἐπισκόπου Εὐροίας.
Τὶς μὴ Δονᾶτον δοξάσει ἐν τοῖς λόγοις,
Ὃν περ τὰ ἔργα πανταχοῦ ἐδόξασαν.

Ταῖς αὐτῶν ἁγίαις πρεσβείαις, ὁ Θεός, ἐλέησον ἡμᾶς. Ἀμήν.

Γ. Παΐσιος : Στόχος των δυσβάστακτων μέτρων η επιβολή του “τέλειου” ηλεκτρονικού συστήματος ελέγχου

πηγή

«Επέβαλαν (και θα επιβάλλουν) στη χώρα μας ένα πολύ μεγάλο εξωτερικό δημόσιο χρέος,τόσο μεγάλο που, όχι μόνον να μη μπορούμε να το ξεχρεώσουμε, αλλά ούτε τους τόκους αυτού του δανείου να μην προλαβαίνουμε” με αυτό καταφέρνουν με εύλογη δικαιολογία να επιβάλλουν στο λαό ένα οικονομικό πρόγραμμα εξόντωσης, έως εσχάτων. Θα επιβάλλουν συνεχώς νέα οικονομικά μέτρα, δυσβάστακτα, φόρους ασήκωτους και πάρα πολλά άλλα μέτρα, έτσι ώστε να κάνουν το λαό να αγανακτήσει. Και τι θα πετύχουν με αυτό; Ακούστε” Ο λαός καταπιεζόμενος από τα δυσβάστακτα οικονομικά μέτρα θα ζητάει κάποια στιγμή να ξανασάνει, αλλά αυτή τη στιγμή δεν πρόκειται να του τη χαρίσουν ποτέ, παρά μόνον έως ότου σκύψει το κεφάλι του εντελώς στο έδαφος, δηλώνοντας τέλεια υποταγή στο καινούργιο τους σύστημα.

 

Θα λένε: Έχετε δίκιο που διαμαρτύρεσθε, όμως έχετε μεγάλο εξωτερικό χρέος και αυτοί που έχουν πολλά λεφτά φοροδιαφεύγουν” για να μη σας επιβάλλουμε άδικα μεγάλους φόρους κτλ. πρέπει να αποδεχθείτε το τέλειο σύστημα ηλεκτρονικού οικονομικού ελέγχου. Έτσι ώστε να βλέπουμε ποιοί είναι οι νομοταγείς πολίτες και ποιοί οι φοροφυγάδες. Ταυτόχρονα θα παρέχουν μέσω του ηλεκτρονικού οικονομικού συστήματος πολλές διευκολύνσεις.

π.Παΐσιος, αγιορείτη ιερομονάχου Χριστοδούλου Αγγελόγλου από το βιβλίο του «Σκεύος εκλογής»

Δημήτρης Νατσιός - Τι δεν θα ψηφίσουμε στις επερχόμενες εκλογές

Δημήτρης Νατσιός, Δάσκαλος Κιλκίς

Ταλαντούχος της πένας, δεινός σαρκαστής και «αδέσποτος» της νεοελληνικής πνευματικής ζωής, ο Εμμανουήλ Ροϊδης, μας άφησε στα κείμενά του - «κλαυσιγελώτων» θα έλεγαν οι αρχαίοι – και μια παραστατική εξεικόνιση του ελληνικού κομματισμού.

Γράφει: «Οι Έλληνες διαιρούνται εις τρεις κατηγορίας: α) εις συμπολιτευομένους, ήτοι έχοντας κοχλιάριον να βυθίζωσιν εις την χύτραν τον προϋπολογισμού, β) εις αντιπολιτευομένους, ήτοι μη έχοντας κοχλιάριον (= κουτάλι) και ζητούντας παντί τρόπω να λάβωσι τοιούτον, γ) εις εργαζομένους, ήτοι (= δηλαδή) ούτε έχοντας κοχλιάριον ούτε ζητούντας, αλλ’ επιφορτισμένους να γεμίζωσι την χύτραν διά του ιδρώτος αυτών». («Τα Ανθελληνικά», εκδ. «Ροές»).

Εκλογές, λοιπόν. Αλλά τι εκλογές; Εν μέσω πολέμου. «Πόλεμο της γενιάς του» δεν ονόμασε την κρίση ο θλιβερός δημαγωγός του ΠΑΣΟΚ; Και επειδή «πόλεμος πάντων μεν πατήρ, πάντων δε βασιλεύς», ο πόλεμος, κατά τον Ηράκλειτο, είναι δημιουργική πηγή αξιών, οι«πολεμικές εκλογές» της 6ης Μαϊου είναι μια λαμπρή ευκαιρία να ποδοπατηθεί και να εξαφανιστεί η άρχουσα, διεφθαρμένη, υποκριτική και ανίκανη, τάξη από εμάς, τους εσαεί κοχλιαροφόρους πολίτες. Τουλάχιστον σ’ αυτές τις εκλογές γνωρίζουμε τι δεν θα ψηφίσουμε. 


Επειδή χρωστάμε σ’ όσους πέρασαν, θα ‘ρθούνε, θα περάσουν, στους αγέννητους και σ’ αυτούς που μας παρέδωσαν, με το αίμα και τον τίμιο ιδρώτα τους, την Ελλάδα, που είχε καμάρι της τα Εικονοστάσια των αγίων και των ηρώων της, πρέπει στις επερχόμενες εκλογές να διαπομπευτούν οι ορδές των λαφυραγωγών, οι απομυζητήρες των κόπων του λαού, οι πολύχρωμες κουρελούδες, τα κόμματα εξουσίας και παραεξουσίας. 

Ποιοί κυβέρνησαν τον τόπο από το 1981 κυρίως και εντεύθεν; Το ΠΑΣΟΚ, η ΝΔ (εσχάτως μαζί με τον καρατζαφέρειο τυχοδιωκτισμό) και οι αριστεροί. Οι αριστεροί που μετά το ’90 και την πτώση του υπαρκτού, περιστρέφονται γύρω από τον άταφο νεκρό, τον σοσιαλισμό, που κανείς δεν τολμάει να θάψει, ελπίζοντας ίσως στο θαύμα της νεκροφάνειας. Αρκετοί αρνήθηκαν να παραδεχτούν πως αυτό που είχαν εκλάβει σαν ενσάρκωση της Ιδέας και του αφιέρωσαν την μοναδική και ανεπανάληπτη ζωή τους, αποδείχτηκε όχι απλώς πελώριο φιάσκο – «πουκάμισο αδεινό» – αλλά σωστή τετρατογονία. Αυτοί - και είναι βαθύτατα ανθρώπινο- για να συνεχίσει να έχει νόημα η ζωή τους, παρέμειναν και πυκνώνουν τις τάξεις του ΚΚΕ. Με την ίδια αόριστη, ξύλινη και αμήχανη πολλές φορές γλώσσα, επιμένουν στην ιδεοπενία τους, ελπίζουν στα αποκαϊδια των συνθημάτων τους. Είναι παρελθόν. 

Οι περισσότεροι, όσοι αυτοπροσδιορίζονται, με το εν είδει φωτοστεφάνου επίθετο, αριστεροί (ή προοδευτικοί) ανήκουν στους λιμασμένους για χρήμα, μεγάλη ζωή και δόξα Γραικύλους της σήμερον, που αναρριχήθηκαν «σαλιγκαροειδώς». Γνωστό το ανέκδοτο για τον σαλίγκαρο που βρέθηκε στη σκεπή του υψηλότερου μεγάρου της πρωτεύουσας. Πώς βρέθηκες εσύ εδώ πάνω; Τον ρωτούν. Και εκείνος εξομολογείται: Έρποντας, γλείφοντας και με τα κέρατά μου!... 

Αυτοί έγιναν συνδικαλιστές, καθηγητές Πανεπιστημίου, πολιτευτές του ΠΑΣΟΚ, μεγαλοστελέχη της δημόσιας διοίκησης, «διανοούμενοι», μαγαρίζοντας με τις τιποτένιες ιδεοληψίες τους τα πάντα. Κατέστρεψαν την Παιδεία, μετατρέποντας τα σχολεία σε εκκολαπτήρια κουκουλοφορίας, αποκόπτοντας ταυτόχρονα τις ρίζες που άρδευαν το σχολείο με τα ζωηφόρα νάματα της εξόχου παράδοσής μας, κατασπίλωσαν και συκοφάντησαν την μάνα του λαού μας, την Ορθόδοξη Εκκλησία, για να χαθεί ο εσωτερικό έλεγχος, να καταντήσουν όλοι εικόνα και ομοίωση δική τους. (Πριν από τον κοινωνικό εκφαυλισμό, το ηθικό δίλημμα ήταν «κλέβω ή δεν κλέβω». Τα τελευταία χρόνια, μετά το «προοδευτικό» μπάζωμα της συνείδησης, το δίλημμα είναι «θα με πιάσουν ή δεν θα με πιάσουν». Η διαφορά είναι τεράστια). Μετέτρεψαν την πατρίδα μας σε ανθρώπινη χωματερή, με την ελπίδα ότι κάποτε από τους λαθρομετανάστες θα εξασφαλίζουν την είσοδό τους στην Βουλή. Πράκτορες προδοτικών ιδεών και εισπράκτορες των γενναίων επιχορηγήσεων. ΣΥΡΙΖΑ, ΔΗΜΑΡ και εκείνο το οικολογικό απόστημα στοιβάζουν την κυρίαρχη τάξη της πατρίδας. (Και αναφέρομαι στην κορυφή, στους επαϊοντες, στους δανειοσυντήρητους θολοκουλτουριάρηδες του Κολωνακίου τύπου Ρεπούση και Τατσόπουλου και όχι στους απλούς ψηφοφόρους - κοχλιαροφόρους τους). Και το νοσηρό φαινόμενο, «Χρυσή Αυγή», σ’ αυτούς οφείλεται, για να δυσφημιστεί η χώρα μας. Η Αστυνομία είναι καθηλωμένη. Τρέμουν οι αστυνομικοί μην τους βρει κανένα κακό και τους κατασπαράξουν οι επαγγελματίες αριστεροί των ΜΚΟ. (Πότε θα μάθουμε πόσα εκατομμύρια και ποιοι οι «υπερασπιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων» που τα ροκάνισαν;). 

Πριν καταπιαστώ με τα δύο κομματικά «παχνιά» που μετέτρεψαν την πολιτική από άσκηση θυσίας σε άσκηση ληστείας, παραθέτω τον περίφημο ορισμό-μαστίγωμα των κομμάτων από τον Παπαδιαμάντη: «Η γενεαλογία της πολιτικής είναι συνεχής και γνήσια κατά τους προγόνους. Η αργία εγέννησε την πενίαν. Η πενία έτεκε την πείναν. Η πείνα παρήγαγε την όρεξιν. Η όρεξις εγέννησε την αυθαιρεσίαν. Η αυθαιρεσία εγέννησε την ληστείαν. Η ληστεία εγέννησε την πολιτικήν. Ιδού η αυθεντική καταγωγή του τέρατος τούτου. Τότε και τώρα πάντοτε η αυτή. Τότε διά της βίας, τώρα διά του δόλου και διά της ...βίας. Πάντοτε αμετάβλητοι οι σχοινοβάται ούτοι οι Αθίγγανοι, οι γελωτοποιοί ούτοι πίθηκοι (καλώ δε ούτω τους λεγόμενους πολιτικούς). Μαύροι χαλκείς κατασκευάζοντες δεσμά διά τους λαούς εν τη βαθυζόφω σκοτία του αιωνίου εργαστηρίων των...». (εκδ. «Βαλέτας», Δ, 134). Όλο το συνονθύλευμα των μετρίων και των αθλίων, που μώρανε την ζύμη και αλλοίωσε το φύραμα, επιζητά την συνενοχή μας στο διαρκές έγκλημα. Να νομιμοποιήσουμε με τις κάλπες και την ψήφο μας την καταστροφή της πατρίδας μας, του εξευτελισμού του λαού μας. Και εν πρώτοις, η ΝΔ του κ. Σαμαρά. (Ομολογώ «εν συντριβή και μετανοία» ότι έσπευσα να τον ψηφίσω στις κομματικές εκλογές για να μην εκλεγεί η κυρία Ντόρα. Λάθος. Καλύτερα το γνήσιο, ο απροκάλυπτος νεοταξικός κανιβαλισμός, παρά το κακέκτυπο, κρυμμένο κάτω από το κέλυφος της δήθεν αντίστασης στα Μνημόνια, καρυκευμένο με πατριωτικές κορώνες). Γιατί να ψηφίσουμε την ΝΔ ή το ΠΑΣΟΚ; Για να το εκλάβουν οι «εταίροι» και το ΔΝΤ ως επιβράβευση των ληστρικών μέτρων; Για ποιό μετεκλογικό χάος μιλούν, όταν βιώνουμε ήδη το χάος και τα ερείπια; Ακούμε ότι οι Ευρωπαίοι θα χαρούν με την ανάδειξη των «δύο» σε κυβερνητική συμμαχία. Μα αυτό αρκεί για να μην τους ψηφίσουμε. Οι σοφοί μας πρόγονοι έλεγαν: «Επαινούμενος γαρ υπό των εναντίων αγωνιώ μη τι κακόν είργασμαι», όταν σε επαινούν και χαίρονται οι εχθροί σου, πρέπει να αγωνιάς, να σκέφτεσαι τι κακό πράττεις. Για ποια ανανέωση ομιλούν, όταν οι νέας εσοδείας υποψήφιοι είναι ή πορφυρογέννητοι γόνοι κομματικών δεινοσαύρων ή άβουλα κομματικά μειράκια; Ποιος πιστεύει τις πομφολυγώδεις μεγαλοστομίες και αερολογίες του αρχηγού του κόμματος που υπήρξε από το ‘81, η «νόσος της πόλεως»; Του κόμματος που εξέθρεψε όλα τα κοινωνικά αποβράσματα, τους καταχραστές και τους λωποδύτες; Γιατί να ψηφίσουμε τα κόμματα που μας φτύνουν κατάμουτρα, τιμώντας με την συμπερίληψή τους στα ψηφοδέλτια, ονόματα όπως Παπακωνσταντίνου, Μ. Βαρβιτσιώτης, Διαμαντοπούλου, Μπουμπούκος, Πρωτόπαπας ή Σηφουνάκης και πολλών άλλων δημοπιθήκων; Γι’ αυτά τα δύο κόμματα, για τους ανθρώπους που τα ενσαρκώνουν, ισχύει αυτό που έγραφε ο Φώτης Κόντογλου, πριν από 50 περίπου χρόνια, και περιέχονται στο θαυμάσιο βιβλίο του «Μυστικά Άνθη», σελίδα 338: 

«Τίμια αδέρφια μου, Έλληνες καθαρογεννημένοι, ξερριζώστε αυτά τα φαρμακερά βρωμοχόρταρα... Καθαρίστε από την πνευματική πανούκλα την δυστυχισμένη την Ελλάδα, για να μπορέσουμε να δουλέψουνε οι άξιοι δουλευτάδες. Τα σκουλήκια, για να σώσουνε την τιποτένια ύπαρξή τους, δεν αφήνουνε καμμία άξια ψυχή να ορθοποδήσει, από συμφέρον κι από φθόνο. Όλοι τούτοι οι πνευματικοί σαλταδόροι έχουνε πιάσει τα πόστα, όλα τα πόστα, κι η δύναμή τους είναι η ιερή συμμαχία που έχουνε κάνει μεταξύ τους, ενώ ο καθένας είναι σαν μία μυτζήθρα που παριστάνει το κάστρο. Αλλά είναι δεμένοι μεταξύ τους, όπως είναι οι κάμπιες κολλημένες η μία στον πισινό της άλλης. Μόλις τις χωρίσει κανένας ψοφάνε. Έτσι πρέπει να γίνει μ’ αυτούς τους νεκροθάφτες κάθε αξίας, τις ανθρωποκάμπιες που μαραζώνουνε το πνευματικό ολόδροσο δέντρο της φυλής μας...». 

πηγή

Ἕλληνα, πρίν ριχτεῖς στή μάχη τῶν ἐκλογῶν διάβασε τά παρακάτω...

 -Γέροντας Παΐσιος: Νά ψηφίζουμε αὐτούς πού ἀγωνίζονται γιά

 τήν πίστη καί τήν πατρίδα μας ΕΔΩ

 -π.Πορφύριος, Τί θά ψηφίσουμε, Γέροντα; ΕΔΩ

  -Τήν Κυριακή του Παραλύτου (6 Μαΐου) καλεῖσαι νά 

ἀποδείξεις ὅτι δέν εἶσαι παράλυτος ΕΔΩ

  -Λαέ, ἦρθε ἡ ὥρα νά πεῖς ΟΧΙ καί νά γράψει

ς ἱστορία! ΕΔΩ

  -Γέροντας Παΐσιος: Ὅποιος ψηφίζει ἰδιοτελῶς, 

θά ἐπιτρέψει ἡθεία δικαιοσύνη νά τό πληρώσει ΕΔΩ

  -Πῶς πρέπει νά εἶναι οἱ πολιτικοί ἡγέτες κατά 

τούς Ἱερούς Πατέρες ΕΔΩ

  -Τί δέν θά ψηφίσουμε στίς ἐπερχόμενες

 ἐκλογές ΕΔΩ

  -Μητροπολίτης Κονίτσης Ἀνδρέας: "Στεῖλτε τήν 

περιβόητη Τρόικα στόν ἀγύριστο" ΕΔΩ

  -«Οἱ ἄρχοντες μᾶς πρέπει νά....

 εἶναι Χριστιανοί Ὀρθόδοξοι» ΕΔΩ

  -Πόσοι ἄραγε ἀπό μᾶς τούς ὑποτιθέμενους εὐσεβεῖς

 χριστιανούς γονατίζουμε γιά νά προσευχηθοῦμε πρίν 

ρίξουμε τήν ψῆφο μας; ΕΔΩ

  -Μητροπολίτης Σεβαστιανός: "Τά κόμματα ἔρχονται

 καί παρέρχονται. Ἡ Ἑλλάδα μένει"ΕΔΩ

  -Τί; Πῶς; Ποιούς θά ψηφίσουμε; ΕΔΩ

  -ΕΛΛΗΝΕΣ, προτοῦ ψηφίσετε, ΔΕΙΤΕ... ΕΔΩ

  -Μήνυμα πρός τόν Ἑλληνικό λαό: "Ἡ Ἑλλάδα δέχθηκε

 ἐπίθεση γιατί εἶναι Ὀρθόδοξη χώρα" ΕΔΩ

  -6 Μαΐου:ΟΧΙ σέ ψῆφο μαζοχισμοῦ ΕΔΩ

πηγή