Ο Άγιος Αριστείδης και ο Ναός του στο Καρπενήσι +13 Σεπτεμβρίου

Στις 13 Σεπτεμβρίου η Ορθόδοξη Εκκλησία τιμά και γεραίρει τη μνήμη τουΑγίου Αριστείδου, του επιφανούς και ευγλωττότατου αυτού Αθηναίου φιλοσόφου και πανευφήμου μάρτυρος του Χριστού, ο οποίος έμεινε γνωστός στην Εκκλησιαστική Ιστορία και Πατρολογία από την περίφημη απολογία του υπέρ των διωκομένων χριστιανών.

Ο επιφανής αυτός χριστιανός φιλόσοφος, φλογερός απολογητής και ένδοξος μάρτυς του 2ου μ.Χ. αιώνα γεννήθηκε στην Αθήνα και σπούδασε κλασική φιλοσοφία στην περίφημη Φιλοσοφική Σχολή των Αθηνών.
Μυήθηκε στην ευσέβεια και την πίστη στον ένα και αληθινό Θεό από τους φωτισμένους ιεράρχες της Αποστολικής Εκκλησίας των Αθηνών, Άγιο Ιερόθεο και Άγιο Διονύσιο Αρεοπαγίτη, των οποίων υπήρξε μαθητής. Στη συνέχεια αναδείχθηκε ένθερμος υπερασπιστής του χριστιανισμού και των
χριστιανών, αφού αγωνίσθηκε με το περίφημο απολογητικό του έργο σε μία ιδιαίτερα δύσκολη και κρίσιμη εποχή για την πορεία της Εκκλησίας. Παράλληλα κατόρθωσε να αποδείξει την ορθότητα και ανωτερότητα της χριστιανικής πίστεως μέσα από τις αλήθειες του Ευαγγελίου του Χριστού και το εξαίρετο ήθος των χριστιανών, ενώ στηλίτευσε την άδικη και σκληρή στάση της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας απέναντι στους χριστιανούς. Η ακλόνητη όμως πίστη του στον Χριστό και ο αγώνας του υπέρ των διωκομένων χριστιανών και των αληθειών του χριστιανισμού δημιούργησαν έντονη δυσφορία και αγανάκτηση στον Ρωμαίο αυτοκράτορα Αδριανό (117-138 μ.Χ.), ο οποίος αποφάσισε και τη δίωξή του. Μετέβη στη Ρώμη για να απολογηθεί, αλλά στη συνέχεια μεταφέρθηκε στην Αθήνα, όπου συνέχισε να κηρύττει τον Χριστό παρά το πλήθος των βασανιστηρίων, στα οποία υποβλήθηκε. Στο τέλος της επίγειας δράσης του οδηγήθηκε στην αγορά των Αθηνών, όπου υπέστη τον δι’ αγχόνης μαρτυρικό θάνατο στις 13 Σεπτεμβρίου του 120 ή 134 μ.Χ., ημέρα κατά την οποία η Ορθόδοξη Εκκλησία τιμά και εορτάζει την πάντιμη μνήμη του.

 

Η φλογερή πίστη και το αγωνιστικό φρόνημα του διαπρεπούς Αθηναίου φιλοσόφου και μάρτυρος του 2ου μ.Χ. αιώνα υμνούνται και γεραίρονται και μέσα από την Ασματική του Ακολουθία, την οποία εποίησε το 1990 ο Μέγας Υμνογράφος της των Αλεξανδρέων Εκκλησίας Δρ. Χαραλάμπης Μ. Μπούσιας. Ο ίδιος χαρισματικός υμνογράφος εποίησε το 2006 Παρακλητικό Κανόνα και το 2009 Χαιρετιστηρίους Οίκους προς τιμήν τουΑγίου. 

Πολλοί αγιογράφοι, με πρώτο τον κορυφαίο Φώτη Κόντογλου (1895-1965), έχουν ιστορήσει τη μορφή του Αγίου σε ναούς και μοναστήρια της πατρίδος μας. Περίτεχνη είναι και η διά χειρός Παναγιώτου Μαρκοπούλου φορητή εικόνα του Αγίου Αριστείδου, η οποία φυλάσσεται στον ιστορικό και περικαλλή Ιερό Ναό της Κοιμήσεως Θεοτόκου Χρυσοσπηλαιωτίσσης οδού Αιόλου Αθηνών. Αντίγραφο της εικόνος κατέχει η οικογένεια του αειμνήστου Αθηναίου ζωγράφου Αριστείδου Περιστέρη, ο οποίος μας διέσωσε την ευσεβή προφορική παράδοση για το σωζόμενο μέχρι σήμερα σπήλαιο του Αγίου Αριστείδου στη νοτιοδυτική πλαγιά του ιστορικού λόφου του Λυκαβηττού των Αθηνών, όπου κατ’ έτος τιμάται πανηγυρικά η μνήμη του. 

Η διάδοση του ονόματος του Αγίου σε ολόκληρη την ελληνική επικράτεια συντέλεσε και στη διάδοση της τιμής του με την ανέγερση ιερών ναών επ’ ονόματί του σε διάφορες περιοχές της πατρίδος μας. Η τιμή του ενδόξου Αθηναίου Αγίου άρχισε το 1986 από την Κρήτη, όπου ο Άγιος Αριστείδης τιμάται σήμερα με τρεις ιερούς ναούς (Ζερβιανά Κισάμου, Ανώγεια Μυλοποτάμου, Στύλος Αποκορώνου). Στη συνέχεια η τιμή του εξαπλώθηκε στις Κυκλάδες και συγκεκριμένα στη Σαντορίνη, όπου στις 11 Σεπτεμβρίου 1999 εγκαινιάσθηκε ο περικαλλής ιερός ναός του Αγίου στην περιοχή Έξω Κατοικιές των Φηρών, αλλά και στην Τήνο, όπου στις 12 Σεπτεμβρίου 2007 τελέσθηκαν τα θυρανοίξια του ιερού ναού του Αγίου στην περιοχή του χωριού Στενή και στις 11 Σεπτεμβρίου 2012 τα θυρανοίξια του ιερού ναού του Αγίου στην περιοχή Πανάχραντος Πόρτου. Αλλά η τιμή του Αγίου άρχισε σιγά σιγά να διαδίδεται και στην περιοχή της Ρούμελης, όπου ιεροί ναοί αφιερωμένοι στον Άγιο Αριστείδη έχουν ανεγερθεί στην πόλη του Καρπενησίου και στην Αρκίτσα Φθιώτιδος, ενώ ο Άγιος τιμάται και στην ενορία του Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου στη συνοικία Γαρδικάκι των Τρικάλων.

Ο ιερός ναός του Αγίου Αριστείδου στην πόλη του Καρπενησίου αποτελεί ιδιοκτησία του ευσεβούς, φιλαγίου και εναρέτου Αιδεσιμολογιωτάτου Πρωτοπρεσβυτέρου π. Αριστείδου Πεσλή, εφημερίου επί χρόνια στον ιερό ναό Γενεσίου Θεοτόκου Καρπενησίου και διατελέσαντος Γενικού Αρχιερατικού Επιτρόπου της Ιεράς Μητροπόλεως Καρπενησίου. Τα θυρανοίξια του περικαλλούς αυτού ιδιωτικού ναϋδρίου, το οποίο βρίσκεται πλησίον του Κολυμβητηρίου επί της οδού Λήμνου, τελέσθηκαν στις 12 Σεπτεμβρίου 2008, παραμονή της εορτής του Αγίου Αριστείδου, από τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Καρπενησίου κ. Νικόλαο. Αξιόλογη είναι η φυλασσόμενη στον ναό φορητή εικόνα του Αγίου, η οποία φιλοτεχνήθηκε στην Ιερά Καλύβη των Θεοφιλαίων του Αγίου Όρους σύμφωνα με το γνωστό εικονογραφικό πρότυπο του Φωτίου Κόντογλου. Το επ’ ονόματι του Αγίου Αριστείδου περικαλλές ναΰδριο βυζαντινού ρυθμού μετά τρούλου, το οποίο κοσμεί την όμορφη πρωτεύουσα της ορεινής Ευρυτανίας, πανηγυρίζει κατ’ έτος στις 13 Σεπτεμβρίου επί τη μνήμη του Αγίου ενδόξου μάρτυρος Αριστείδου του φιλοσόφου και απολογητού, του εν Αθήναις αθλήσαντος κατά τον 2ο μ.Χ. αιώνα. Έτσι η πανήγυρις του ιερού ναού του Αγίου εντάσσεται πλέον στο τοπικό εορτολόγιο της πόλεως Καρπενησίου του μηνός Σεπτεμβρίου μαζί με τις πανηγύρεις των ιερών ναών Γενεσίου Θεοτόκου στις 8 Σεπτεμβρίου και Αγίου Ευσταθίου στις 20 Σεπτεμβρίου, αλλά και του πολιούχου και εφόρου της πόλεως, Αγίου νεομάρτυρος Νικολάου του Καρπενησιώτου στις 23 Σεπτεμβρίου.

Αριστείδης Γ. Θεοδωρόπουλος

Εκπαιδευτικός 

Βιβλιογραφία

· Θεοδωροπούλου Αριστείδου Γ., Ο Άγιος Αριστείδης, Εκδόσεις Νεκτάριος Παναγόπουλος, Α΄ Έκδοση, Αθήνα 2008

Εικόνες

[1] Ο Άγιος ένδοξος μάρτυς Αριστείδης ο φιλόσοφος και απολογητής τιμάται με ομώνυμο Ιερό Ναό στο Καρπενήσι της ορεινής Ευρυτανίας.

[2] Η πόλη του Καρπενησίου κοσμείται με περικαλλές ναΰδριο επ' ονόματι του Αγίου ενδόξου μάρτυρος του Αριστείδου του φιλοσόφου.

[3] Το εσωτερικό του Ιερού Ναού του Αγίου Αριστείδου Καρπενησίου.

[4] Στις 12 Σεπτεμβρίου 2008 τελέσθηκαν από τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Καρπενησίου κ. Νικόλαο τα θυρανοίξια του Ιερού Ναού του Αγίου Αριστείδου στην πόλη του Καρπενησίου. Στη φωτογραφία διακρίνονται ο Σεβασμιώτατος κ. Νικόλαος και ο Αιδεσιμολογιώτατος Πρωτοπρεσβύτερος π. Αριστείδης Πεσλής, ο και κτήτωρ του Ιερού Ναού.

[5] Άποψη του Ιερού Ναού του Αγίου Αριστείδου στην πόλη του Καρπενησίου.

[6] Ο Ιερός Ναός του Αγίου Αριστείδου Καρπενησίου μέσα στην ομορφιά του χιονισμένου τοπίου.

[7] Φορητή εικόνα του Αγίου Αριστείδου στον ομώνυμο Ιερό Ναό του Καρπενησίου. Φιλοτεχνήθηκε σύμφωνα με το εικονογραφικό πρότυπο του Φώτη Κόντογλου στην Ιερά Καλύβη των Θεοφιλαίων του Αγίου Όρους

πηγή

Η ΠΟΡΕΙΑ ΜΟΥ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΕΡΗΜΟ. ΑΦΗΓΕΙΤΑΙ Ο ΕΡΗΜΙΤΗΣ ΓΕΡΩΝ ΜΩΥΣΗΣ Ο ΣΙΝΑΙΤΗΣ.

πηγή

Και μολονότι δεν ακουγόταν η φωνή του, ο Κύριος του είπε: «Τί μου φωνάζεις;»

Η θάλασσα απλωνόταν μπροστά. Οι Αιγύπτιοι έρχονταν από πίσω. Και ο Μωυσής βρισκόταν στη μέση. Ζητούσε από το Θεό βοήθεια, χωρίς να λέει ούτε λέξη· τόση ήταν η αμηχανία του. Και μολονότι δεν ακουγόταν η φωνή του, ο Κύριος του είπε: «Τί μου φωνάζεις;» (Έξ. 14:15). Τον άκουγε, λοιπόν, αν και δεν μιλούσε.

Έτσι κι εσύ, όταν σου έρχεται πειρασμός, να ζητάς καταφύγιο στο Θεό, να καλείς μυστικά σε βοήθεια τον Κύριό σου. Αυτός είναι πάντα κοντά σου, γι' αυτό δεν χρειάζεται να Τον αναζητήσεις σε ορισμένο τόπο, όπως κάνεις με τους ανθρώπους. «Θα φωνάξεις στο Θεό, κι Εκείνος θα σ' ακούσει», όπως λέει ο προφήτης Ησαΐας. «Εσύ ακόμα θα προσεύχεσαι, κι Εκείνος θα σου απαντήσει: "Να, εδώ είμαι, δίπλα σου!"» (Ησ. 58:9).

Αν αγωνίζεσαι να διατηρείς την καρδιά σου καθαρή από την κακία, ο Κύριος σ' ακούει πάντα και παντού. Με όλα αυτά, βέβαια, δεν θέλω να υποτιμήσω την προσευχή που γίνεται από τους χριστιανούς στο ναό. Όχι. Γιατί είναι μεγάλη, πολύ μεγάλη η δύναμη της κοινής προσευχής των αδελφών στην εκκλησία. Θέλεις να μάθεις πόση; Άκου: Κάποτε ο απόστολος Πέτρος ήταν φυλακισμένος και αλυσοδεμένος. Μα «η Εκκλησία προσευχόταν αδιάκοπα στο Θεό γι' αυτόν» (Πράξ. 12:5). Και η προσευχή του εκκλησιάσματος τον ελευθέρωσε θαυματουργικά από τη φυλακή κι από τις αλυσίδες.

Τί, λοιπόν, είναι δυνατότερο από την προσευχή, που έσωσε το στύλο και τον πύργο της Εκκλησίας; Και όσο για τους κατηχουμένους, βέβαια, δεν επιτρέπεται να προσεύχονται μαζί με τους πιστούς στο ναό, γιατί δεν έχουν αποκτήσει ακόμα μεγάλη παρρησία. Όσο για μας, όμως, μας έχει δοθεί η παραγγελία να προσευχόμαστε για την οικουμένη και για την Εκκλησία, που έχει απλωθεί ως τα πέρατα της γης. Συνειδητοποιείτε πόσο υψηλό και τιμητικό για τη μικρότητά μας είναι το να προσερχόμαστε εδώ και να παρακαλάμε το Θεό για τόσο λαό;

Το να παρακαλάει ένας για τους πολλούς, είναι πολύ τολμηρό και χρειάζεται μεγάλη παρρησία. Γιατί, αν εγώ ο ίδιος δεν τολμώ να παρακαλέσω για τον εαυτό μου, πολύ περισσότερο για τους άλλους· αυτό μόνο οι δίκαιοι μπορούν να το κάνουν, όχι ένας αμαρτωλός σαν κι εμένα. Όταν, όμως, συγκεντρωμένοι όλοι μαζί κάνουν δέηση για έναν, το πράγμα δεν φαίνεται άπρεπο. Είναι, βέβαια, δυνατόν, όπως είπα πριν, να προσευχόμαστε και στο σπίτι μας και σε κάθε τόπο, όχι πάντως όπως προσευχόμαστε στην εκκλησία, όπου κοινή ικεσία κλήρου και λαού απευθύνεται στο Θεό.

Δεν εισακούεσαι τόσο από τον Κύριο, όταν Τον παρακαλάς μόνος, όσο όταν βρίσκεσαι μαζί με τους αδελφούς σου. Γιατί στην κοινή προσευχή υπάρχουν πε- ρισσότερα: η ομόνοια και ο δεσμός της αγάπης και οι ευχές των ιερέων. Οι ιερείς γι' αυτό ακριβώς βρίσκονται εδώ, για να ενισχύσουν με τις ισχυρές ευχές τους τις αδύναμες προσευχές του λαού, βοηθώντας τες ν' ανέβουν στον ουρανό. Να, λοιπόν, πως κατόρθωσε να βγάλει από τη φυλακή τον απόστολο Πέτρο η προσευχή της Εκκλησίας.

Αγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος 

πηγή

Συναξαριστής της 13ης Σεπτεμβρίου

 Ἐγκαίνια Ἱεροῦ Ναοῦ Ἁγίας Ἀναστάσεως

Πρόκειται γιὰ τὸν Ναὸ τοῦ Παναγίου Τάφου, ποὺ ὁ Μέγας Κωνσταντῖνος ἀνήγειρε στὸν τόπο τοῦ Γολγοθὰ καὶ τὸν Ναὸ αὐτὸ ἐγκαινίασε κατὰ τὸ ἔτος 330.

Ἀπολυτίκιον 
Ἦχος δ’.
Ὡς τοῦ ἄνω στερεώματος τὴν εὐπρέπειαν, καὶ τὴν κάτω συναπέδειξας ὡραιότητα, τοῦ ἁγίου σκηνώματος τῆς δόξης σου Κύριε, Κραταίωσον αὐτὸ εἰς αἰώνα αἰῶνος, καὶ πρόσδεξαι ἡμῶν, τὰς ἐν αὐτῷ ἀπαύστως προσαγομένας σοι δεήσεις, πρεσβείαις τῆς Θεοτόκου, ἡ πάντων ζωῂ καὶ ἀνάστασις.

Κοντάκιον 
Ἦχος δ’. Αὐτόμελον
Οὐρανὸς πολύφωτος ἡ Ἐκκλησία, ἀνεδείχθη ἅπαντας, φωταγωγοῦσα τοὺς πιστούς, ἐν ᾧ ἑστῶτες κραυγάζομεν, Τοῦτον τὸν Οἶκον, στερέωσον Κύριε.

 

---

 

Ὁ Ἅγιος Κορνήλιος ὁ Ἑκατόνταρχος

Γιὰ τὸν Κορνήλιο ἀναφέρουν οἱ Πράξεις τῶν Ἀποστόλων, στὸ δέκατο (ι´) κεφάλαιο.Ἦταν ρωμαῖος ἑκατόνταρχος, θεοφοβούμενος ὅμως καὶ ὄχι εἰδωλολάτρης. Προσῆλθε στὸ Χριστὸ μὲ τὴν διδασκαλία τοῦ Ἀποστόλου Πέτρου. Κατόπιν, ὅπως ἀναφέρει ἡ παράδοση, ὁ Κορνήλιος δίδαξε τὸ Εὐαγγέλιο στὴ Φοινίκη, Κύπρο, Ἀντιόχεια καὶ Ἔφεσο.

Τελικά, ἔγινε ἐπίσκοπος Σκήψης τῆς Μυσίας. Ἐκεῖ τὸ ἔργο τοῦ Κορνηλίου ἦταν καρποφόρο, χάρη στὴ θαρραλέα ὁμολογία του μεταξὺ τῶν εἰδωλολατρῶν. Ἀλλὰ καταγγέλθηκε στὸν ἔπαρχο Δημήτριο, ποὺ τὸν συνέλαβε καὶ τὸν πίεσε νὰ ἀρνηθεῖ τὸ Χριστό, ἀφοῦ τὸν ὁδήγησε μέσα σὲ εἰδωλολατρικὸ ναό, μπροστὰ σὲ πλῆθος κόσμου.

Τελικὰ ὁ Κορνήλιος ὄχι μόνο ἔμεινε σταθερὸς στὴν ὁμολογία του, ἀλλὰ βρῆκε καὶ τὴν εὐκαιρία νὰ διδάξει τὸ Εὐαγγέλιο σὲ ὅλους τοὺς παρευρισκόμενους μέσα στὸ ναό. Μεταξὺ αὐτῶν ἦταν ἡ σύζυγος καὶ ὁ γιὸς τοῦ ἔπαρχου. Ὁ Κορνήλιος, λοιπόν, στράφηκε καὶ εἶπε στὸν ἔπαρχο ὅτι ἡ οἰκογένειά του δὲ θὰ πάθει κακό. Τὰ λόγια αὐτὰ ἔβαλαν σὲ ἀπορία τὸν ἔπαρχο.

Πράγματι ὅμως, μόλις ὁ Κορνήλιος βγῆκε ἀπὸ τὸ ναό, ἔγινε μεγάλος σεισμός, ποὺ ἔριξε τὸ ναὸ καὶ ἔθαψε πολλοὺς κάτω ἀπὸ τὰ ἐρείπια του. Τὴ σύζυγο, ὅμως, καὶ τὸ γιὸ τοῦ ἔπαρχου, τοὺς βρῆκαν διὰ θαύματος ζωντανούς.

Τότε ὁ ἔπαρχος μὲ ὅλη του τὴν οἰκογένεια καὶ σχεδὸν ὅλη τὴν πόλη βαπτίσθηκαν χριστιανοί.

Ἔτσι, ὁ Θεὸς ἀξίωσε τὸν πρώην ἐθνικὸ Κορνήλιο νὰ γίνει «ἀπόστολος καὶ διδάσκαλος ἐθνῶν»


Ἀπολυτίκιον Ἦχος δ’. Ὁ ὑψωθεῖς ἐν τῷ Σταυρῷ.
Δικαιοσύνης διαπρέπων τοῖς ἔργοις, τὸν φωτισμὸν τῆς εὐσεβείας ἐδέξω καὶ ἀποστόλων σύμπονος ἐδείχθης ἀληθῶς· τούτοις κοινωνήσας γάρ, δι' ἐνθέων καμάτων τοῦ Χριστοῦ τὴν σάρκωσιν ἀνέκραξας πᾶσι· μεθ' ὧν δυσώπει σῴζεσθαι ἡμᾶς τοὺς σὲ τιμῶντας, παμμάκαρ Κορνήλιε.

---

 

Ὁ Ἅγιος Στράτων

Ὁ Ἅγιος αὐτὸς ἔζησε στὴ Βιθυνία καὶ συνελήφθη ἀπὸ τὸν ἐκεῖ ἄρχοντα καὶ βασανίστηκε μὲ διάφορα βασανιστήρια. Ἔπειτα ἔδεσαν τὰ χέρια του ἀπὸ τὰ κλαδιὰ δυὸ κέδρων, ποὺ λύγισαν μέχρι τὸ ἔδαφος. Κατόπιν τοὺς ἔλυσαν μὲ ἀποτέλεσμα ὁ Ἅγιος νὰ διαμελιστεῖ στὰ δυό. Αὐτὸ συνέβη στὰ χρόνια τοῦ τυράννου Λικινίου (315).

(Ἡ μνήμη του, ἀπὸ ὁρισμένους Συναξαριστές, ἐπαναλαμβάνεται καὶ τὴν 9η Σεπτεμβρίου).

 

---

 

Οἱ Ἅγιοι Κρονίδης, Λεόντιος, Σεραπίων, Γορδιανός, Σέλευκος, Μακρόβιος, Οὐαλέριος (ἢ Οὐαλεριανὸς), Λουκιανός, Ζωτικός καὶ Ἠλεῖ

Ὅλοι πῆραν τὸ στεφάνι τῆς μαρτυρικῆς δόξας τὸν 4ο αἰῶνα μ.Χ. ἐπὶ βασιλείας Λικινίου.

Ὁ Κρονίδης, διάκονος στὴν Ἀλεξάνδρεια, ἦταν πολὺ μορφωμένος, ταλαντοῦχος διδάσκαλος μὲ μεγάλη ἀρετὴ καὶ ζῆλο, κατὰ τὸ ὑπόδειγμα τοῦ πρωτομάρτυρα Στεφάνου.

Ὁ Λεόντιος καὶ ὁ Σεραπίων ἦταν διακεκριμένοι μαθητές του, ἕτοιμοι ὅπως καὶ ὁ διδάσκαλός τους νὰ πάθουν τὰ πάντα γιὰ τὸ Χριστό. Ἔτσι καὶ ἔγινε. Κάποια μέρα, ἐνῷ ἔδιναν λαμπρὴ ἀπολογία γιὰ τὴν χριστιανικὴ πίστη μπροστὰ στοὺς εἰδωλολάτρες, αὐτοὶ ἐκνευρισμένοι τοὺς κακοποίησαν ἄγρια μὲ πέτρες καὶ ρόπαλα. Κατόπιν τοὺς ἔδεσαν τὰ χέρια καὶ τοὺς ἔριξαν στὴ θάλασσα, ὅπου καὶ παρέδωσαν τὶς ἅγιες ψυχές τους.

Οἱ ἅγιοι Γορδιανός, Σέλευκος καὶ Μακρόβιος, μαρτύρησαν στὴ Γαλατία. Ἀφοῦ ὁμολόγησαν τὸ Χριστό, οἱ ἄπιστοι τοὺς ἔριξαν τροφὴ στὰ ἄγρια θηρία.

Ὁ Οὐαλλέριος, ἀδελφικὸς φίλος τῶν τριῶν προηγουμένων μαρτύρων, ἀπουσίαζε ὅταν ἐκεῖνοι μαρτύρησαν, ὅταν ὅμως ἐπανῆλθε πῆγε στὸν τάφο τους, ὅπου τὸν ἀξίωσε ὁ Θεὸς νὰ πεθάνει.

Ὁ Στράτων παρέδωσε τὸ πνεῦμα του στὴ Βιθυνία, ἀφοῦ τοῦ ἔσχισαν τὰ σκέλη.

Τέλος, ὁ Λουκιανός, ὁ Ζωτικὸς καὶ ὁ Ἠλεῖ, ἀποκεφαλίστηκαν καὶ πότισαν μὲ τὸ αἷμα τους τὴν πόλη τῶν Τομέων μὲ διαταγὴ τοῦ ἄρχοντα Μαξίμου.

 

---

 

Ὁ Ἅγιος Ἀριστείδης

Ἦταν Ἀθηναῖος εὐπατρίδης, φιλόσοφος ἐξ ἐνδόξου ἀθηναϊκοῦ γένους, καὶ ἔζησε κατὰ τὸν Β´ μετὰ Χριστὸν αἰῶνα ἐπὶ αὐτοκρατορίας Ἀδριανοῦ.

Ὁ Ἱερώνυμος ἔγραψεν ἐγκώμιον ἐξυψῶν αὐτὸν ὡς Ἰσαπόστολον. Ἐμυήθη τὴν εὐσέβειαν εἰς Χριστόν, παρὰ τοῦ ἁγίου Διονυσίου καὶ τοῦ ἁγίου Ἰεροθέου.

Ἔγραψεν εἰς τὸν Ἀδριανὸν ἀπολογίαν ὑπὲρ τῶν διωκωμένων Χριστιανῶν. Ἐδιώχθη καὶ ἐπειδὴ ἔλειπεν ὁ Ἀδριανὸς μετέβη εἰς τὴν Ρώμην καὶ ἀπηλογήθη.

Κατόπιν μετεφέρθη εἰς Ἀθήνας ὅπου ἐμαρτύρησεν, κρεμασθεὶς εἰς τὴν κοίλην της ἀγορᾶς τῶν Ἀθηνῶν, τὴν 13ην Σεπτεμβρίου τοῦ 120 μ.Χ. κατὰ τὸ παλαιὸν συναξάριον, τὸ ὁποῖον μετεφράσθη εἰς τὰ λατινικὰ παρὰ τοῦ Ἱερωνύμου.

 

---

 

Ὁ Ὅσιος Πέτρος «ὁ ἐν τρ Ἀτρώᾳ» (κατ᾿ ἄλλους «ὁ ἐν τῇ Ἀγρέᾳ»)

Ἔζησε στὰ χρόνια τοῦ βασιλιᾶ Νικηφόρου τοῦ Α´ (802-811) καὶ Σταυρακίου (784-806). Καταγόταν ἀπὸ τὴν Ἀσία καὶ ἀπὸ νεαρὴ ἡλικία εἶχε κλήση στὴ μοναχικὴ ζωή. Πῆγε στὴν Ἀτρώα τῆς Βιθυνίας, ὅπου πέρασε τὴν ζωή του μὲ αὐστηρότατη ἄσκηση καὶ ἀπεβίωσε εἰρηνικά.

---

 

Ὁ Ὅσιος Ἰερόθεος ὁ Νέος

Σύμφωνα μὲ τὸν Ἅγιο Νικόδημο τὸν Ἁγιορείτη, ὁ Ὅσιος αὐτὸς γεννήθηκε κατὰ τὸ ἔτος 1686 στὴν Καλαμάτα τῆς Πελοποννήσου, ἀπὸ γονεῖς πλούσιους καὶ εὐσεβεῖς, τὸν Δῆμο καὶ τὴν Ἀσημίνα. Ἀσκήτευσε στὴ Μονὴ Ἰβήρων τοῦ Ἁγίου Ὄρους, ἔκανε πολλὰ θαύματα καὶ ἀπεβίωσε εἰρηνικὰ τὸ 1745.

Ὁ Σ. Εὐστρατιάδης ὅμως στὸ Ἁγιολόγιό του γράφει: «Τοῦτον τὸν ὅσιον κατέταξεν εἰς τὸ Ἁγιολόγιον τῆς Ἐκκλησίας ὁ Νικόδημος, εὑρὼν φανταστικὸν αὐτοῦ βίον (ἴδε Νέον Ἐκλόγιον) μετὰ θαυμάτων συνοδευόμενον, γραφέντα ὑπὸ φανατικοῦ φίλου τοῦ Ἰεροθέου».

 

---

 

Ὁ Ἅγιος Μέλετος ὁ Πηγᾶς

Ὑπῆρξε πατριάρχης Ἀλεξανδρείας (1590-1601). Μεγάλη ἐκκλησιαστικὴ προσωπικότητα τοῦ 16ου αἰῶνα, χρημάτισε καὶ τοποτηρητὴς τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου σὲ χαλεποὺς καιροὺς (1597-1598).

Γεννήθηκε τὸ 1549 στὸν Χάνδακα τῆς Κρήτης ἀπὸ εὐκατάστατη καὶ εὐσεβὴ οἰκογένεια, ἔλαβε ἀξιόλογη ἐγκύκλιο μόρφωση καὶ συνέχισε τὶς ἀνώτερες σπουδές του στὸ Πανεπιστήμιο τοῦ Παταβίου.

Μετὰ τὴν ἐπιστροφή του, ἀσπάστηκε τὸν μοναχικὸ βίο στὴ μονὴ Ἀγκαράθου τῆς Κρήτης, στὴν ὁποία ἡγούμενος ἦταν ὁ μετέπειτα Πατριάρχης Ἀλεξανδρείας Σίλβεστρος (1566-1590).

Ὡς ἡγούμενος τῆς μονῆς Ἀγκαράθου μετὰ τὴν ἀποχώρηση τοῦ Σιλβέστρου, ἀγωνίστηκε μὲ ζῆλο ἐναντίον τῆς λατινικῆς προπαγάνδας. Σύντομα ἀναφέρεται ὡς κληρικὸς καὶ πρωτοσύγκελλος τοῦ πατριαρχείου Ἀλεξανδρείας. Μετὰ τὸν θάνατο τοῦ Σιλβέστρου, χειροτονήθηκε πατριάρχης Ἀλεξανδρείας ἀπὸ τὸν πατριάρχη Ἀντιοχείας Ἰωακεὶμ (5 Αὐγούστου 1590).

Ἀγωνίστηκε μὲ μεγάλο ἐνδιαφέρον γιὰ τὶς ὀρθόδοξες σχέσεις καὶ τὰ διεκκλησιαστικὰ προβλήματα. Περιόρισε τὰ χρέη τοῦ πατριαρχείου, ἀνοικοδόμησε μὲ τὴν συνδρομὴ καὶ τοῦ ἡγεμόνα τῆς Μολδοβλαχίας Ἱερεμία νέο πατριαρχικὸ οἶκο καὶ ἔλυσε πολλὰ ἀπὸ τὰ πιεστικὰ προβλήματα τοῦ πατριαρχείου, ὡς τὸν πρόωρο θάνατό του σὲ ἡλικία 52 ἐτῶν (1601).

---

 

Προεόρτια τῆς Ὑψώσεως τοῦ Τιμίου καὶ Ζωοποιοῦ Σταυροῦ

ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΚΟΡΝΗΛΙΟΥ, ΤΟΥ ΕΚΑΤΟΝΤΑΡΧΟΥ

Γιορτάζουμε σήμερα 13 Σεπτεμβρίου, ημέρα μνήμης του Αγίου Κορνηλίου, του Εκατοντάρχου.

Για τον Άγιο Κορνήλιο αναφέρουν οι Πράξεις των Αποστόλων (Ι, 1-13). Ήταν θεοσεβούμενος Ρωμαίος Εκατόνταρχος. Άγγελος Κυρίου του υπέδειξε να συναντήσει τον Απόστολο Πέτρο. Ο Κορνήλιος μεταστράφηκε στο Χριστιανισμό και δίδαξε την διδασκαλία του Χριστού στην Φοινίκη, την Κύπρο, την Αντιόχεια και την Έφεσο.

Εξελέγη Επίσκοπος Σκήψης της Μυσίας. Ο ιεραποστολικός του ζήλος απέφερε πλούσιους καρπούς και πολλοί ήσαν οι ειδωλολάτρες που πίστεψαν στο Ευαγγέλιο. Κάποιοι κατήγγειλαν τον Κορνήλιο στον Έπαρχο Δημήτριο, ο οποίος τον συνέλαβε και τον οδήγησε σε ειδωλολατρικό ναό ενώπιον πλήθους, προκειμένου να θυσιάσει στα είδωλα. Ο Κορνήλιος όχι μόνο έμεινε αμετακίνητος στην πίστη του αλλά κατάφερε με την ομολογία του να κάνει να πιστέψουν στη διδασκαλία του Ευαγγελίου η σύζυγος και ο υιός του Επάρχου.

Είπε μάλιστα στο Δημήτριο ότι η οικογένειά του δεν θα πάθει κανένα κακό. Ο Έπαρχος κατάλαβε λίγο αργότερα το νόημα των λόγων αυτών, όταν έγινε μεγάλος σεισμός που ισοπέδωσε το ναό και η σύζυγος με τον υιό του βγήκαν ανέπαφοι από τα ερείπια.

Στους εορτάζοντες και στις εορτάζουσες, χρόνια πολλά και ευάρεστα στο Θεό !!!

Απολυτίκιο:
Ήχος δ'. Ο υψωθείς εν τω Σταυρώ.
Δικαιοσύνης διαπρέπων τοις έργοις, τον φωτισμόν της ευσεβείας εδέξω και αποστόλων σύμπονος εδείχθης αληθώς, τούτοις κοινωνήσας γαρ, δι' ενθέων καμάτων του Χριστού την σάρκωσιν ανέκραξας πάσι, μεθ' ων δυσώπει σώζεσθαι ημάς τους σε τιμώντας, παμμάκαρ Κορνήλιε.

Και όταν, Γέροντα, είναι χαλασμένα τα νεύρα; Γέροντας Παίσιος

‎- Και όταν, Γέροντα, είναι χαλασμένα τα νεύρα;

- Χαλασμένα τα νεύρα; Τι θα πη αυτό; Μήπως είναι χαλασμένος ο λογισμός; Το πιο καλό απ’ όλα είναι ο καλός λογισμός.

Κάποιος κοσμικός είχε φτιάξει σπίτι σε ένα ήσυχο μέρος. Αργότερα από την μια μεριά έγινε γκαράζ, από την άλλη δρόμος και από την άλλη ένα κοσμικό κέντρο. Μέχρι τα μεσάνυχτα νταούλια. Δεν μπορούσε ο καημένος να κοιμηθή∙ έβαζε ωτασπίδες στ’ αυτιά, άρχισε να παίρνη και χάπια. Κόντευε να τρελλαθή. Ήρθε και με βρήκε. «Γέροντα, αυτό και αυτό, μου λέει∙ δεν μπορούμε να ησυχάσουμε. Τι να κάνω; Σκέφτομαι να φτιάξω άλλο σπίτι». «Να βάλης καλό λογισμό, του λέω. Να σκέφτεσαι, αν γινόταν πόλεμος και στο γκαράζ έφτιαχναν τα τανκς, δίπλα ήταν νοσοκομείο και έφερναν τα ασθενοφόρα τους τραυματίες και εσένα σου έλεγαν: “Κάθησε εδώ. Σου εξασφαλίζουμε την ζωή, δεν θα σε πειράξουμε. Μπορείς να βγαίνης από το σπίτι σου ελεύθερα μόνο στην ακτίνα που είναι κτισμένα αυτά, γιατί εκεί δεν θα πέση σφαίρα” ή “να μείνης στο σπίτι σου και δε θα σε ενοχλήση κανείς”, μικρό πράγμα θα ήταν αυτό; Δεν θα το θεωρούσες ευλογία; Γι’ αυτό τώρα να πης: «Δόξα σοι ο Θεός, δεν γίνεται πόλεμος, ο κόσμος είναι καλά και κάνει τις δουλειές του. Στο γκαράζ αντί τα τανκς φτιάχνουν τα αυτοκίνητά τους οι άνθρωποι. Δόξα σοι ο Θεός , δεν υπάρχει νοσοκομείο, τραυματίες κ.λπ. Δεν περνούν τανκς∙ αυτοκίνητα περνούν και οι άνθρωποι τρέχουν στις δουλειές τους”. Αν φέρης έτσι καλό λογισμό, θα έρθη η δοξολογία μετά».

Κατάλαβε ο καημένος ότι όλη η βάση είναι η σωστή αντιμετώπιση και έφυγε αναπαυμένος. Τα αντιμετώπισε σιγά- σιγά με καλούς λογισμούς, πέταξε και τα χάπια και κοιμόταν χωρίς δυσκολία. Βλέπεις με έναν καλό λογισμό πως τακτοποιείται κανείς;

Μια φορά ταξίδευα με το λεωφορείο και ο εισπράκτορας έβαλε το ράδιο δυνατά. Μερικοί νεαροί που θρήσκευαν, είπαν ότι είναι και ένας μοναχός και του έκαναν επανειλημμένως νόημα να το κλείση. Μια-δυο, τίποτε αυτός∙ το έβαλε πιο δυνατά. «Αφήστε τον, τους είπα, δεν πειράζει∙ μου κάνει ισοκράτημα στην ψαλμωδία μου». Με τον λογισμό μου έλεγα: «Αν, Θεός φυλάξοι, γινόταν ένα ατύχημα λίγο πιο πέρα και αναγκάζονταν να βάλουν στο δικό μας αυτοκίνητο ανθρώπους σακατεμένους, άλλος να είναι με σπασμένο πόδι, άλλος με σπασμένο κεφάλι, πως θα άντεχα αυτήν την σκηνή;

Δόξα σοι ο Θεός, οι άνθρωποι είναι καλά και τραγουδούν κιόλας»

Έτσι ταξίδευα μια χαρά ψάλλοντας…!!!

Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου Λόγοι Α΄, Με πόνο και αγάπη για το σύγχρονο άνθρωπο, Ιερόν Ησυχαστήριον «Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος» Σουρωτή Θεσσαλονίκη

πηγή /  αντιγραφή

Η ΟΛΟΖΩΝΤΑΝΗ ΓΛΩΣΣΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ Η ΙΕΡΗ π.ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΦΟΡΤΕΤΣΑΝΑΚΗΣ

Αγαπητοί μου αδελφοί και φίλοι.

Χαίρεται.

Χθες το βράδυ έμαθα εντελώς τυχαία, ότι μια κυρία που τα τελευταία χρόνια, έχει βαλθεί να μας κάνει, μια ολόκληρη χώρα που λέγεται Ελλάδα, να αρχίσουμε να παίρνουμε ψυχοφάρμακα με αυτά που ακούμε και ακούει, στο όνομα Ρεπούση. Ότι έχει κάνει λέει σπουδές στην Γαλλική φιλολογία. Δεν μπορώ να καταλάβω πως μας προέκυψε ιστορικός. Γράφοντας μία ιστορία, κατά τα άλλα Ελληνική. Που η Μικρασιατική καταστροφή ήταν συνωστισμός, που ό χορός του Ζαλόγγου δεν έγινε, που έλληνες δεν ήταν σκλάβοι των Τούρκων αλλά υπάλληλοι.. ξαφνικά την ενοχλούν τα θρησκευτικά, την ώρα που τα μεγαλύτερα ξένα πανεπιστήμια, έχουν δημιουργήσει έδρες και μελετούν τη ζωή και το έργο των πατέρων της Εκκλησιάς, ειδικά δε των τριών Ιεραρχών που τους θεωρούν μεγάλους παιδαγωγούς και του Οσίου Μαξίμου του Ομολογητού. Αλλά δε θα κάνω μια αντιπαράθεση, καθώς και ο απόστολος Παύλος λέει ¨αιρετικό άνθρωπο μετά πρώτη και Δευτέρα νουθεσία παραιτού¨ δηλαδή δεν χρειάζεται να σπαταλάς τον χρόνο σου με ένα άνθρωπο που του μιλάς και δεν παίρνει από λόγια και Δόξα το Θεό νουθεσίες τις έχουν γίνει πολλές. Μάλλον πως την περίπτωση της εν λόγο κυρίας ισχύει η λαϊκή Κρητική ρήση «απου θωρεί και δε μαθαίνει γη γάιδαρος είναι γη δε θέλει» πιο από τα δυο, τα συμπεράσματα δικά σας. Θέλω όμως να σταθώ στο αν είναι νεκρές γλώσσες τα αρχαία Ελληνικά ή τα Λατινικά. Να ξεκαθαρίσω κάτι, για μένα δεν υπάρχουν Αρχαία και νέα Ελληνικά, υπάρχουν μόνο Ελληνικά και είναι γλώσσα ζωντανότερη των ζωντανότερων. Θα ηθέλα έτσι να κάνω μια ερώτηση προς την εν λόγο ¨κυρία¨ παρακάτω είναι μια εργασία  της καθηγήτριας  Άννα Φιλίνη (Γαλλικής Φιλολογίας). Φαίνεται πως οι Γάλλοι χρησιμοποιούν καθημερινά στο λεξιλόγιο τους Ελληνικότατες λέξεις. Αυτά δεν τα μάθανε στο πανεπιστήμιο στην περί ου ο λόγος κυρία. Φαίνεται ότι η εν λόγο ακαδημαϊκός και βουλευτής κυρία Ρεπούση τα πτυχία που ισχυρίζεται ότι έχει  η τα αγόρασε σε τιμές ευκαιρίας, ή της τα έδωσαν αυτοί που από ότι φαίνεται έχουν σκοπό οι Έλληνες να μείνουν αναλφάβητοι ή ότι από τα πολλά διαβάσματα έχασε τα λογικά της, γι αυτό αλώστε υπάρχει και η ψυχιατρική επιστήμη. Εν ολίγοις  και για να μην μακρηγορώ, ένα κυρία Ρεπούση δεν μπορετέ να τα βρείτε με τον εαυτό σας, καθίστε στο σπίτι σας και προσπαθήστε να τα βρείτε, θα σας κάνει καλό, τόσο σε εσάς, όσο και σε εμάς, δεν μπορείτε να ταλαιπωρείται έτσι το ψυχικό σας κόσμο, όσο και τον δικό μας που σας ακούμε, διαφορετικά κάντε μια επίσκεψη σε ένα κέντρο ψυχικής υγιεινής από όσα έχετε αφήσει σε λειτουργία ακόμα, βλέπετε η παρατάξεις τις οποίες τιμήσατε δια της παρουσίας σας, κατέβαλαν φιλότιμες προσπάθειες και σε αυτό, εκεί είμαι σίγουρος ότι θα σας βοηθήσουν να βρείτε την ψυχική ηρεμία την οποία χρειάζεστε. Εμείς οι υπόλοιποι ούτε ψυχιάτρο χρειαζόμαστε ακόμα, αλλά ούτε και αμνησία έχουμε.

Γόρτυνα 12/09/2013

Πατήρ Δημήτριος.

   Οι ελληνικές ρίζες στην Γαλλική  Γλώσσα ΄΄
των Jean Bouffarigue και Anne – Marie Delrieu

Όταν οι Γάλλοι Jean Bouffarigue και Anne - Marie Delrieu στην προσπάθειά τους να ερευνήσουν σε βάθος την γλώσσα τους , την γαλλική γλώσσα, έθεσαν το ερώτημα ΄΄Γνωρίζετε τις ελληνικές  σας  ρίζες ? ΄΄ Πολλά γυμνασιόπαιδα στην Γαλλία πρέπει να τρομοκρατήθηκαν  ακούγοντας να τους υποβάλλετε αυτή η ερώτηση. Ο καιρός όμως πέρασε και η ερώτηση έπαψε να είναι τρομερή, όταν έγινε αντιληπτό ότι δεν ήταν αναγκαίο να απαντήσει κανείς ΄΄ναι΄΄ για να φτάσει στα ανώτατα επίπεδα της γνώσης ή απλώς στα πλησιέστερα διπλώματα. Επικράτησε η εντύπωση, ότι τελικά για να πετύχει κανείς στην ζωή του ή για να συμβαδίζει με τον αιώνα του,  είναι πιο χρήσιμο να γνωρίζει τις τετραγωνικές ρίζες. Και τελικά ήταν οι δάσκαλοι εκείνοι που άρχισαν να αισθάνονται αμηχανία μπροστά σε μία άλλη ερώτηση :
΄΄Σε τι χρησιμεύουν οι ελληνικές ρίζες ΄΄?
Αν πρόκειται να συμβαδίζει κανείς με τον αιώνα του, καλό θα ήταν να προσαρμόσει το βήμα του εντελώς. Δεν είναι πια η κατάλληλη στιγμή να αναρωτιέται κανείς σήμερα αν οι ελληνικές ρίζες χρησιμεύουν σε τίποτα : βρίσκονται εδώ, ένα ολόκληρο πλήθος, γύρω μας,τυπωμένες και προφερόμενες σε οτιδήποτε αποτελεί φορέα της πολύτιμης  ουσίας με την οποία τρέφεται ο πολιτισμός μας, της πληροφόρησης. Astronaute(αστροναύτης), discothèque(δισκοθήκη), ergothérapie(εργ(ασι)οθεραπεία), hypoglycémie(υπογλυκαιμία), pentathlon(πένταθλον), politologue (πολιτειολόγος), spéléologue (σπηλαιολόγος), thermodynamique(θερμοδυναμική), κ.τ.λ., χωρίς να αναφερθούμε στις analyses, synthèses, στα aérodromes και métropolitains(αναλύσεις, συνθέσεις, αεροδρόμια  και μετρό), τόσες λέξεις που προέρχονται από την ελληνική και χρωματίζουν τώρα την καθημερινή μας γλώσσα (την γαλλική) .
Αν συγκρίνουμε το ενεργητικό μας λεξιλόγιο με εκείνο των παππούδων μας, θα αναγκαστούμε να διαπιστώσουμε ότι έχουμε γίνει όλοι σοφοί . Η πρώτη δουλειά του σοφού είναι να παρακολουθεί τις προόδους που πραγματοποιεί η επιστήμη. Στις μέρες μας αυτές οι πρόοδοι είναι ταχύτατες. Οι ανακαλύψεις διαδέχονται η μία την άλλη με επιταχυνόμενο ρυθμό και σε κάθε μια αντιστοιχεί μια καινούργια λέξη, που τις περισσότερες φορές προέρχεται από τα ελληνικά .
Η σύγχρονη γλώσσα μοιάζει να έχει κατασκευαστεί για τους ελληνιστές, οι οποίοι κρατούν τα κλειδιά της. Αυτό το προνόμιο πρέπει να πάψει να είναι αποκλειστικό. Το να ανακαλύψει κανείς τους θησαυρούς των ελληνικών ριζών  σήμερα δεν είναι  πολυτέλεια, είναι ανάγκη το βιβλίο αυτό  δεν γράφτηκε με σκοπό να γίνει ένα βοήθημα για ειδικούς, αλλά ένας οδηγός για την σύγχρονη γαλλική γλώσσα. Ένας λοιπόν από τους στόχους αυτού του βιβλίου είναι να δώσει στον αναγνώστη τα μέσα για να προσανατολίζεται μέσα στους πιο πρόσφατους τομείς της γαλλικής γλώσσας και για να ερμηνεύει με τρόπο χρήσιμο τις ΄΄λόγιες΄΄ λέξεις που μπορεί να συναντήσει .
Δεν είναι ο μόνος στόχος επισημαίνουν οι συγγραφείς. Ελπίζουμε  ακόμα να βοηθήσουμε να γίνουν συνειδητοί παλιότεροι δεσμοί της γαλλικής γλώσσας με την γλώσσα των ελλήνων. Λέξεις όπως boîte (κουτί), chaise (καρέκλα), écureuil (σκίουρος), église (εκκλησία), έχουν έρθει σε μας από τα ελληνικά. Είναι κρίμα που όλοι τις χρησιμοποιούν – ίσως και κάθε μέρα – χωρίς να αντιλαμβάνονται την αξία τους. Η κατανόηση της δικής μας γλώσσας (της γαλλικής) και η εκ νέου ανακάλυψη της ουσίας της – να ποια είναι η χρησιμότητα του να γνωρίζει κανείς τις ελληνικές ρίζες. Οι ελληνικές ρίζες δίνουν στην γαλλική το ποιο βαθύ στήριγμά της, μακρινή πηγή του πολιτισμού μας η Ελλάδα βρίσκεται ζωντανή μέσα σε λέξεις που λέμε. Σχηματίζει κάθε μέρα την γλώσσα μας . 

ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ, ΓΑΛΛΙΚΗΣ ΚΑΙ ΛΑΤΙΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ
Οι περισσότερες γλώσσες της Ευρώπης, καθώς και μερικές της Ασίας, κατάγονται από μία κοινή γλώσσα, την οποίαν ονομάζουμε ινδοευρωπαϊκή. Καθώς η ινδοευρωπαϊκή δεν έχει μιληθεί από κανέναν εδώ και χιλιάδες χρόνια και δεν έχει γραφτεί ποτέ, οι ρίζες της δεν μας είναι γνωστές παρά μόνο μέσω της διαδικασίας της επανασύνθεσης.
Η λατινική προέρχεται από την ινδοευρωπαϊκή, ακριβώς όπως η ελληνική . Η λατινική γλώσσα είναι αδελφή της ελληνικής και όχι θυγατέρα. Παρόλα αυτά οι Λατίνοι δανείστηκαν πολλές λέξεις από τούς γείτονες τους Έλληνες και πολλές ελληνικές λέξεις πέρασαν στη γαλλική μέσω της λατινικής.Χωρίς αμφιβολία οι λέξεις με ελληνική προέλευση αποτελούν μέρος του καθημερινού λεξιλογίου. Στην πλειοψηφία τους όμως συγκεντρώνονται σε πολύ εξειδικευμένες ζώνες του λεξιλογίου. Τις συναντά κανείς σε μεγάλους αριθμούς στο θρησκευτικό λεξιλόγιο, ιδίως σε εκείνο που αναφέρεται στη χριστιανική θρησκεία και στους θεσμούς της.
Ακόμα όμως περισσότερο από την θρησκεία, η επιστήμη είναι εκείνη που σε όλες τις μορφές καταφεύγει στα αστείρευτα αποθέματα του ελληνικού λεξιλογίου. Είτε είναι αρχαίες είτε είναι νέες, είτε θετικές είτε ανθρωπιστικές, οι επιστήμες άντλησαν, αντλούν και θα αντλούν απ΄αυτό το απόθεμα. Τα ίδια τα ονόματα τους είναι σχεδόν αποκλειστικά ελληνικά. Οι αξιοσημείωτες εξαιρέσεις είναι η algèbre, άλγεβρα (αραβική προέλευση), η informatique, πληροφορική (λατινική προέλευση ) και η médecine, ιατρική ΄΄ αυτή η επιστήμη, που το όνομά της προέρχεται από την λατινική, είναι εν τούτοις η μεγαλύτερη καταναλώτρια ελληνικών λέξεων, πρώτα απ’ όλα για να ονομάσει τις διάφορες ειδικότητες της : εκτός από την μαιευτική (obstétrique, από το λατινικό obstetrix,σοφή γυναίκα), δε βρίσκει κανείς σχεδόν καμιά που το όνομά της να μην προέρχεται από την ελληνική. Δύο λόγοι εξηγούν αυτή την ιδιαίτερη συνάφεια ανάμεσα στην επιστήμη και την ελληνική γλώσσα .
Καταρχήν όταν οι Λατίνοι γνώρισαν τον ελληνικό κόσμο και θέλησαν να συμμετάσχουν στη γνώση που κατείχε, η επιστήμη ήταν ανύπαρκτη γι’ αυτούς. Χρειάστηκε να εισάγουν τα πάντα : γνώσεις, πρότυπα διδασκαλίας, ορολογία. Στη συνέχεια οι Λατίνοι δεν υπήρξαν παρά καλοί μαθητές, σπάνια δάσκαλοι. Οι πρόοδοι και οι ανακαλύψεις συνέχισαν  να πραγματοποιούνται στον ελληνικό χώρο. Οι βάσεις και ο εξοπλισμός του επιστημονικού λεξιλογίου ήρθαν από την Ελλάδα, ακόμα και στην Αρχαιότητα. Τα δάνεια όμως από την Ελλάδα εξακολούθησαν ακόμα και μετά τον θάνατο της ελληνικής επιστήμης, και όχι μόνο από συνήθεια. Συνέχισαν γιατί η ελληνική γλώσσα προσφέρεται με αξιοθαύμαστο τρόπο, πολύ περισσότερο απ’ότι η λατινική, για την δημιουργία λέξεων ανάλογα με τις ανάγκες. Η λατινική και οι νεολατινικές γλώσσες που προέρχονται από αυτήν έχουν μεγάλη δυσκολία στην επινόηση σύνθετων λέξεων που να συνδέουν δύο διαφορετικά νοήματα σ’ ένα καινούργιο νόημα (π.χ. ptérodactyle , πτεροδάκτυλος και όχι βέβαια που τα δάκτυλά του είναι φτερούγες ,dont les doigts sont  des ailes).
Υπάρχουν κι άλλοι δρόμοι για το πέρασμα από τα ελληνικά προς τα γαλλικά, εκτός από το καλαθάκι του επιστήμονα που ξεκινά για την συγκομιδή ριζών. Μπορεί κανείς να διακρίνει έξι τρόπους μετάδοσης :τρείς αρχαίους, που ξεκινούν δηλαδή από την αρχαιότητα και περνούν αναγκαστικά μέσα από την λατινική, και τρείς πρόσφατους, που λειτούργησαν μετά την εξαφάνιση της λατινικής ως ομιλούμενης γλώσσας .
Αυτοί είναι : 1ον  η λαϊκή αρχαία μετάδοση – αφορά τις λέξεις που δανείστηκε η λατινική από την ελληνική  2ον   η εκλαϊκευμένη αρχαία μετάδοση – αφορά τις λέξεις που εισήγαγαν στην λατινική λόγιοι  3ον  η λόγια αρχαία μετάδοση –αφορά τις λέξεις που πέρασαν αρχικά από την ελληνική στη λατινική  4ον  η πρόσφατη επαναχρησιμοποίηση –από το τέλος του Μεσαίωνα οι Ευρωπαίοι φιλόσοφοι και επιστήμονες βρέθηκαν στην δύσκολη θέση να πρέπει να εκφράσουν ιδέες που δεν είχαν όνομα στις γλώσσες τους ούτε στην λατινική. Στράφηκαν λοιπόν στην ελληνική και βρήκαν εκεί λέξεις που οι Αρχαίοι Έλληνες είχαν χρησιμοποιήσει με την επιθυμητή σημασία είτε άλλες που ποτέ δεν είχαν αυτή την σημασία αλλά μπορούσαν να καλύψουν την ανάγκη (το γαλλικό misogyne, απευθείας παρμένο από το ελληνικό μισογύνης, χωρίς την μεσολάβηση των λατινικών, έχει την ίδια σημασία με το αρχαίο του πρότυπο – δε συμβαίνει το ίδιο με το téléscope, τηλεσκόπιο. Εδώ αφού βρέθηκε το αντικείμενο, ονομάστηκε από το ελληνικό τηλεσκόπος, που προφανώς δεν σημαίνει το ίδιο πράγμα αλλά είναι ένα επίθετο που σημαίνει μακριά)  5ον  η πρόσφατη σύνθεση – η ελληνική γλώσσα όμως, όπως μιλήθηκε και γράφτηκε στην αρχαιότητα, δεν παρείχε πια επαρκείς λέξεις για ένα αυξανόμενο αριθμό νέων εννοιών. Παρουσιάστηκε τότε η ιδέα να χρησιμοποιηθούν οι μέθοδοι που εφάρμοζαν οι Έλληνες για να αυξάνουν το λεξιλόγιό τους. Η  δομή της γλώσσας τους επέτρεπε να συνθέτουν λέξεις μ’έναν τρόπο απλό και αποτελεσματικό : τους μιμήθηκαν (το cosmonaute και astronaute  βασίζoνται στα υποθέματα κοσμοναύτης και αστροναύτης – ναύτης του κόσμου, ναύτης των άστρων : κόσμος και άστρον + ναύτης) και 6ον η παραγωγή – αυτός ο τελευταίος τρόπος μετάδοσης δεν είναι ένα φαινόμενο μετάδοσης από μια άλλη γλώσσα σε μια άλλη, αλλά ένα ενδογαλλικό φαινόμενο (ξεκινώντας από το politique = πολιτικός ,αυτός που αφορά τον πολίτη – δημιουργούν το politicien = πολιτικός, politiser = πολιτικοποιώ … )

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΩΝ ΛΕΞΕΩΝ

Οι λέξεις που προέρχονται από τα ελληνικά έχουν συχνά μια κρυμμένη σημασία : αυτή που είχε το ελληνικό πρωτότυπο ή αυτή που εκφράζει ο συνδυασμός των στοιχείων που τις αποτελούν. Το να διαπεράσει κανείς το ετυμολογικό μυστικό δεν ικανοποιεί απλώς την περιέργεια / είναι και ένας τρόπος να δώσει στις λέξεις μια επιπλέον σημασία και μία νέα ενέργεια. Η κρυμμένη έννοια της λέξης étymologie μας καλεί σ’ένα τέτοιο ξεκίνημα : το ελληνικό ουσιαστικό ετυμολογία δήλωνε μεν μια δραστηριότητα, την αναζήτηση της αρχικής σημασίας της λέξης, αλλά κυριολεκτικά σήμαινε : αληθινός λόγος ( έτυμος , αληθινός + λόγος ). Για τους έλληνες η ετυμολογία έδινε την αληθινή σημασία μιας λέξης / ήταν ένα μέσο για να φτάσει κανείς  στην αλήθεια .
Γεννημένος στο ελληνικό τμήμα της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, ο χριστιανισμός ήταν για δύο αιώνες απόλυτα συνδεδεμένος με την ελληνική γλώσσα. Φέρει τα ίχνη της. Για την ονομασία των αντικειμένων της πίστης τους και των θεσμών τους οι πρώτοι χριστιανοί πήραν ελληνικές λέξεις που υπήρχαν ήδη και τους έδωσαν μια ιδιαίτερη σημασία .
Αυτή μεταδόθηκε ως εμάς, ενώ η μη χριστιανική σημασία τους ξεχάστηκε.
π.χ.  CHRIST λατ.Christus ελ. Χριστός από το χρίζειν. Η ελληνική λέξη μεταφράζει κυριολεκτικά το εβραϊκό messiah , που σημαίνει ο χρισμένος από τον θεό από τον Κύριο και που έχει δώσει την λέξη Messie,Μεσσίας.Το χριστιανός , ο πιστός του Χριστού, έδωσε το λατινικό christianus – chrétien. APOCALYPSE – αποκάλυψη (από + καλύπτειν). ΑPOSTOLIQUE – αποστολικός. MYSTIQUE – μυστικός ,ο σχετικός με τα μυστήρια – μυστήριον –mystère …
Η μουσική και το θέατρο : CHOEUR λατ.chorus ελ.χορός, ομάδα χορευτών – Choréographie, χορογραφία. Ελεγεία – élégie –élégiague – ελεγειακός .Théâtre – θέατρο, τόπος που βλέπει κανείς το θεάσθαι –το αμφιθέατρον είναι αποτέλεσμα μιας περίεργης σημασιολογικής εξέλιξης. Οι έλληνες είχαν δημιουργήσει τη λέξη αμφιθέατρον, κυκλικό θέατρο (+αμφί , και από τις δύο πλευρές ) για να ονομάσουν μια νέα αρχιτεκτονική του θεάτρου , εντελώς κυκλική, και για να τη διακρίνουν από την παραδοσιακή ημικυκλική μορφη. Στη γαλλική χρήση όμως η λέξη χρησιμοποιήθηκε για να δηλώσει το παραδοσιακό ελληνικό θέατρο και για να το διακρίνει από τα κτίρια του θεάτρου στην Ευρώπη της κλασσικής εποχής. Σήμερα το αμφιθέατρο μπορεί να σημαίνει μια κλειστή αίθουσα με αμφιθεατρικά καθίσματα στη μία πλευρά, όχι απαραίτητα σε ημικύκλιο. Με συντόμευση απομονώθηκε μια λέξη ΑΜΦΙ, που χρησιμοποιήται πολύ συχνά στα πανεπιστήμια για να δηλώσει μια αίθουσα διδασκαλίας πολύ μεγάλων διαστάσεων, που τελικά μπορεί να είναι και τελείως επίπεδη.
Ο αθλητισμός – athlète = αθλητής , κυριολ. αυτός που αγωνίζεται με άλλους για ένα βραβείο, από το αθλον, βραβείο .
Pentathlon = πένταθλον, αγώνας με πέντε αγωνίσματα (+ πέντε). Με πρότυπο αυτή τη λέξη σχηματίστηκαν τα décathlon (+ δέκα) , triathlon (+ τρία) , biathlon = δίαθλον (+ λατ. πρόθ . bi = δύο ).

Εργασία της καθηγήτριας  Άννα Φιλίνη (Γαλλικής Φιλολογίας)

π. Δημήτριος Φορτετσανάκης

Ακοίμητο Λυχνάρι !

 

 

" Η προσευχή να είναι αδιάλειπτη, σαν ακοίμητο λυχνάρι μέσα στην καρδιά . Να φροντίζουμε να υπάρχει πάντοτε λάδι για να το κρατάμε αναμμένο. Ακόμη και τις στιγμές που μας είναι πάρα πολύ δύσκολο να προσευχηθούμε, να προσευχόμαστε έστω και ελάχιστα, ώστε να μη σβήσει το λυχνάρι μας. Για. να μην αιφνιδιασθούμε τη στιγμή του θανάτου, οφείλουμε να είμαστε σαν τις φρόνιμες και όχι σαν τις μωρές παρθένες.
 

Η προσευχή να μην εξαρτάται ούτε από την έμπνευση, ούτε από τη φαντασία μας. Είναι σκανδαλώδες να λέμε: «Δεν έχω διάθεση να προσευχηθώ». Είναι προσβολή προς τον Θεό, πραγματική βλασφημία. Η προσευχή πρέπει να αποτελεί για μας απόλυτο κανόνα. Οφείλουμε να προσευχόμαστε πάση θυσία, διότι η προσευχή είναι ζήτημα ζωής και θανάτου. 

Δεν αναπνέουμε όποτε το θέλουμε. Δεν αναζητούμε λογούς για να αναπνέουμε , δεν συζητούμε για την αναγκαιότητα της αναπνοής, δεν αναρωτιόμαστε καν. Ξέρουμε όμως ότι αν σταματήσουμε να αναπνέουμε, θα πεθάνουμε. Οφείλουμε να θεωρούμε την προσευχή ως κάτι απόλυτο, για το οποίο δεν χωρεί καμιά συζήτηση. Να πούμε στον εαυτό μας: «Έτσι είναι, και αυτό είναι όλο». Να ορίσουμε έναν κανόνα προσευχής και να τον τηρούμε απαρεγκλίτως. "

Στάρετς Σέργιος

 

 

... η συνέχεια αυτών των υπέροχων λόγων του Στάρετς Σέργιου ,

ας είναι προσωπική υπόθεση του καθενός μας ...

ας ξεκινήσουμε αυτό το υπέροχο ταξίδι

στα μυστικά της ψυχής μονοπάτια ,

κι΄ εκεί θα συναντηθούμε και μεταξύ μας

αγαπημένες αδελφές ψυχές , θα συναντήσουμε και Τον Δημιουργό μας !
Τα άλλα όλα ας αφήσουμε να τα πει η ψυχή μας ...

Καλή συνέχεια ... καλή αντάμωση ...

 

                                                                                                     Διαβάτης

πηγή

ΑΤΕΦ, Ο ΝΕΟΜΑΡΤΥΡΑΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΣΤΗΝ ΜΑΑΛΟΥΛΑ ΤΗΣ ΣΥΡΙΑΣ

“Ζητήσαμε από τον Ατέφ να προσηλυτισθεί και αυτός δεν ήθελε. Ο Χριστός δεν ήρθε να τον σώσει. Τον κόψαμε κομμάτια, έλα να τον πάρεις με σακούλες σκουπιδιών.”

 

 

ΣΦΑΓΕΣ ΚΑΙ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ.

Τον Πατριάρχη Αντιοχείας Γιαζίζι επικαλείται ως μάρτυρα υπεράσπισης η ένοπλη συριακή αντιπολίτευση για να καλύψει τις θηριωδίες στη Μααλούλα

Βρυξέλλες, Δ.Πορφύρης/Π.Σταφυλά

Ενώ ακόμα και τα πιο στρατευμένα στην επίσημη δυτική προπαγάνδα ειδησεογραφικά πρακτορεία μεταδίδουν την ανθρωπιστική και πολιτισμική τραγωδία στην κωμόπολη Μααλούλα στα βόρεια της Δαμασκού, δημοσιεύματα φέρουν τον Πατριάρχη της Ελληνορθόδοξης Εκκλησίας κ. Ιωάννη Γιαζίζι να δηλώνει ότι καμιά δολοφονία και καμιά καταστροφή δεν έχει σημειωθεί στην περιοχή !
   
       

Συγκεκριμένα, το πρώτο δημοσίευμα που προξενεί έκπληξη ήταν αυτό του γαλλόφωνου λιβανέζικου τύπου L’ Orient le Jour (10/09/13). Σ΄ ένα άρθρο του πολιτικός του Λιβάνου επιχειρεί να πείσει ότι οι ειδήσεις για τις σφαγές και τις καταστροφές στη Μααλούλα, είναι ανεπιβεβαίωτες. Ο ίδιος δεν διστάζει να επικαλεσθεί ως απόλυτο τεκμήριο των λεγομένων του,την Pélagie Sayyah, ηγουμένη της ελληνορθόδοξης μονής της Αγίας Θέκλας (Mar Takla) στην Maaloula, αλλά και τον ελληνορθόδοξο Πατριάρχη Youhanna X Yazigi,οι οποίοι διέψευσαν την διάπραξη κάθε σφαγής στην περιοχή.

 

Αυτός ο πολιτικός ονόματι Geagea Samir ισχυρίζεται ότι δεν πρόκειται περί θρησκευτικού πολέμου και ότι οι διαδόσεις περί διώξεων των χριστιανών είναι προπαγάνδα του Άσσαντ που θέλει να εμφανίζεται ως προστάτης τους.Επιπρόσθετα αναφέρει ότι αν τυχόν δόθηκαν κάποιες μάχες αυτές είναι μόνο μεταξύ αντρών του συριακού και του ελεύθερου συριακού στρατού FSA.
Το Observatoire de la Christianophobie σε άρθρο του ( 10/09/13) με τίτλο « Παραπληροφόρηση -Ας μην μας περνάνε για μπούφους» ενημερώνει ότι έγινε αποδέκτης δελτίου τύπου της ψευδεπίγραφης και ανυπόστατης « Πρεσβείας » του Συριακού Εθνικού Συνασπισμού » στο Παρίσι. Ο αυτοαποκαλούμενος « πρέσβης » της « συριακής μεταβατικής κυβέρνησης » Dr. Monzer Makhous που υπογράφει το δελτίο τύπου παραδέχεται ότι στις 04/09/13 πραγματοποιήθηκε επίθεση στο φυλάκιο της πόλης και κατάληψη αυτής από τις αντικυβερνητκές δυνάμεις.Υποστηρίζει ότι στην επιχείρηση αυτή δεν συμμετείχε καμία ένοπλη οργάνωση που να σχετίζεται με την Αλ Κάιντα και ότι η επέμβαση πραγματοποιήθηκε αποκλειστικά από τους άνδρες του FSA .

 

Υπογραμμίζει μάλιστα ότι καμιά ομάδα που να έχει διασυνδέσεις με την Αλ Κάιντα δεν έχει παρουσία στην ευρύτερη περιοχή της Δαμασκού.

 

Διαψεύδει « τις φήμες που φέρουν εκκλησίες και μοναστήρια να έχουν υποστεί φθορές χωρίς να υπάρχουν για όλα αυτά φωτογραφίες ή μαρτυρίες. Αντίθετα, τα γεγονότα και οι μαρτυρίες είναι τα εξής : Ο Πατριάρχης της Ελληνορθόδοξης Εκκλησίας της Αντιόχειας Ιωάννης Χ Γιαζίζι, επιβεβαίωσε ότι οι ιεροί τόποι δεν υπέστησαν καμιά φθορά και η μητέρα Πελαγία Σαγιάχ, ηγουμένη της αγία Θέκλας δήλωσε ότι καμιά εκκλησία δεν υπέστη το παραμικρό και ότι δεν υπάρχουν απώλειες σε ανθρώπινες ζωές μεταξύ των κατοίκων και ότι κανένας δεν δυείσδυσε στο μοναστήρι ».

       

Κανένα ειδησεογραφικό πρακτορείο από ΒΒC , Reuters , AFP , Fides , Aleteia, AINA, RT ,RTL,LA STAMPA, ABC,National Post, Vancouver Sun, Telegraph δεν αμφισβήτησε τη σφαγή του χριστιανικού στοιχείου και τη βεβήλωση κάθε ιερού συμβόλου. Όσο για τα αραβικά μέσα σ΄ αυτά καταλογοποιούνται τόσο οι νεκροί όσο και οι φθορές στα ιστορικά μνημεία.
      

Αναμενόμενη εξαίρεση αποτελεί το δελτίο τύπου της ένοπλης συριακής αντιπολίτευσης και ο πολιτικός του Λιβάνου που την εκπροσωπεί.Θλιβερές όμως εξαιρέσεις αποτελούν οι δηλώσεις κορυφαίων στελεχών της ελληνορθόδοξης τοπικής εκκλησίας.

 

Οι συγκλονιστικές μαρτυρίες των κατοίκων αλλά και υψηλόβαθμων εκκλησιαστικών παραγόντων άλλων ομολογιών όπως του Πατριάρχη των Μελκιτών της Συρίας Γρηγόριου ΙΙΙ Λαχάμ που καταγγέλουν τις θηριωδίες και τους βίαιους εξισλαμισμούς των πολιτών τους εκθέτουν παραδειγματικά.
Σύγχιση και κύμα αντιδράσεων έχουν προκαλέσει στους ορθοδόξους της Συρίας οι δηλώσεις που έκανε η ηγουμένη σε ραδιοφωνικές συνεντεύξεις τις τελευταίες ημέρες ότι οι αντάρτες βοηθάνε το μοναστήρι παρέχοντας κρέας και πετρέλαιο. Υπάρχουν βίντεο όπου δυστυχώς φαίνεται να δίνει τη ραδιοφωνική συνέντευξη υπό το καθεστώς ομηρίας των ισλαμιστών οι οποίοι και βρίσκονται στην ίδια αίθουσα με την καλόγρια την ώρα που μιλάει στο τηλέφωνο και διακυρήτει ότι όλα βαίνουν κατ’ευχήν.

 

Προφανώς οι δηλώσεις αυτές έγιναν καθ υπαγόρευση, υπό το καθεστώς του τρόμου και της ομηρίας και κατ’απαίτηση των ισλαμιστών προς διασκέδαση των εντυπώσεων που είχαν προκαλέσει οι πολλαπλές επικοινωνίες ανώνυμης μοναχής από το ίδιο μοναστήρι σε μεγάλα ειδησεογραφικά περιγράφοντας λεπτομερώς τις τραγικές εξελίξεις στη Μααλούλα.

 

 

  
από την κηδεία πολίτη της Μααλούλα

Ενώ οι σύριοι χριστιανοί περίμεναν τους βομβαρδισμούς με ψυχραιμία, ανησυχούσαν τόσες ημέρες για την ασφάλεια της μοναχών και των ορφανών που φιλοξενούνται στη Μονή και που σύμφωνα με πληροφορίες ήταν ταμπουρωμένοι στα υπόγεια. Μετά τις δηλώσεις της ηγουμένης, η κοινή γνώμη έχει διχαστεί. Πολλοί σύριοι χριστιανοί κατήγγειλλαν ως αντιπατριωτική και προδοτική τη στάση της ενώ άλλοι τη δικαιολογούσαν λόγω της ομηρίας των παιδιών που στεγάζονται εκεί και δήλωναν βέβαιοι για την ηθική της ακεραιότητα και την εθνική της συνείδηση. Η πολιτική θέση της ηγουμένης στο πλευρό της Προεδρίας της Συρίας ήταν γνωστή από την αρχή της εμφύλιας σύρραξης και οπτικοακουστικό υλικό είχε μεταδοθεί σε γαλλικά κανάλια.

Η δημόσια εικόνα της Μονής ταπεινώθηκε και στιγματίσθηκε καθώς αναρτώνται βίντεο τόσο στα ιστολόγια της Αλ Νούσρα όσο και του FSA (το υλικό μάλιστα φέρει και τη σφραγίδα της νέας σημαίας της Συρίας με τα 3 και όχι 2 αστέρια) στα οποία δίνεται η εικόνα ενός εναλλακτικού κοινοβίου όπου άντρες του FSA και των εξτρεμιστών συμμάχων τους κυκλοφορούν ανεξέλεγκτα στους ιερούς χώρους, καταλύοντας το άσυλο και τους κανόνες.

 

Ο δε Πατριάρχης Αντιοχείας και Πάσης Ανατολής, δεν καταδίκασε δημοσίως και απερίφραστα τους επικείμενους βομβαρδισμούς ως όφειλε και όπως το έπραξαν εγγράφως οι ομόλογοί του, δεν έκανε ούτε μια αναφορά στην κοιλάδα των Χριστιανών που ακόμα υφίσταται την τρομοκρατία των ισλαμιστών ανταρτών που λυμαίνονται την περιοχή, αν και διετέλεσε επίσκοπός της επί σειρά ετών και τυγχάνει και ιδαίτερη παρίδα του. Εγκατέλειψε τη μαρτυρική έδρα του Πατριαρχείου του στη Δαμασκό τις πιο κρισιμες ώρες για το απυρόβλητο του Μαλαμπάντ του Λιβάνου. Με την ίδια λογική που αποσωπεί τα τραγικά γεγονότα της κοιλάδας των χριστιανών, της Μααλούλα, αποσιωπεί και το μαρτυρικό θάνατο του κατά σάρκα αδερφού του, επισκόπου Χαλεπίου.

Ο Πατριάρχης δεν καταγγέλει σκοπίμως τους βίαιους εξισλαμισμούς στην Μααλούλα, που ομολογεί και παραδέχεται η αριστερή γαλλική εφημερίδα Liberation , ένθερμη υποστηρίκτρια της συριακής αντιπολίτευσης και των ενδεχόμενων γαλλοαμερικανικών βομβαρδισμών. Στις 11/09/13, σε άρθρο της για την τραγωδία στη Μααλούλα αποκαλύπτει το ισλαμιστικό υπόβαθρο της επίθεσης, αποδίδοντάς το μάλιστα στο παρακλάδι της Αλ Κάιντα, Αλ Νούσρα. Παράθεση του άρθρου :

Η μικρή πόλη πλησίον της Δαμασκού στην οποία εδρεύει μια σημαντική χριστιανική κοινότητα που μιλάει τα αραμαικά , εδώ και μια εβδομάδα έγινε θέατρο συγκρούσεων μεταξύ της al-Nosra και των κυβερνητικών στρατευμάτων.Κάτοικοι που διέφυγαν από την χριστιανική Maaloula κατηγόρησαν τους τζιχαιστές ότι τους άρπαξαν και τους σημάδευαν ως «σταυροφόρους» ενώ εξανάγκασαν έναν απ’αυτούς υπό την απειλή πιστολιού ν’ασπαστεί το Iσλάμ.
«Αυτοί έφθασαν στην πόλη μας τα ξημερώματα της προηγούμενης Τετάρτης κραυγάζοντας:

Είμαστε το Μέτωπο της Νίκης ( Τζαχμπάτ Αλ Νούσρα) , ήρθαμε για να δείτε τι θα πάθουν οι σταυροφόροι » , διηγείται μια γυναίκα αποκαλούμενη Μαρία η οποία παραβρέθηκε αυτή την Τρίτη στην κηδεία των τριών χριστιανών πολιτοφυλάκων που σκοτώθηκαν στις μάχες της Μααλούλα μεταξύ των ανταρτών και του τακτικού στρατού.

«Αυτοί πυροβολούσαν ουρλιάζοντας Allah Akbar», προσθέτει καθώς ακολουθεί την μακρόσυρτη πομπή της κηδείας που στην κορυφή της προηγείται μια μπάντα που παιανίζει πένθιμα εμβατήρια. Η πομπή διασχίζει τα στενά της χριστιανικής συνοικίας της πρωτεύουσας. Οι συμμετέχοντες επαναλάμβαναν ρυθμικά το σύνθημα η Maaloula είναι η πληγή του Χριστού,αλλά οι φωνές τους καλύπτονταν από τους καταιγισμούς των πυρών στον αέρα που έριχναν τα αυτόματα προς τιμή των μαρτύρων. »

« Μένω ακριβώς απέναντι από την αψίδα της εισόδου της πόλης. Άκουσα μια φοβερή έκρηξη. Είδα κάποιους να φοράνε στο κεφάλι τους την μπαντάνα της Αλ Νούσρα και να πυροβολούν σε σταυρούς », διηγείται η 62χρονη Adnane Nasrallah. « Έβαλαν το πιστόλι στον κρόταφο ενός γείτονα και τον εξανάγκασαν να εξισλαμισθεί προφέροντας την ομολογία πίστης. Δεν υπάρχει άλλος θεός από το Θεό και μετά τον περιγελούσαν λέγοντας τώρα είναι ένας απ’ τους δικούς μας. Αυτός ο άνθρωπος έζησε για 42 χρόνια στην Ουάσιγκτον όπου είχε ένα restaurant με τη επωνυμία Μaaloula. Επέστρεψε στη Συρία λίγο πριν ξεσπάσει ο πόλεμος το Μάρτιο του 2011 και τώρα τα έχασε όλα.»

« Είχα ένα μεγάλο όνειρο. Επέστρεψα στη χώρα μου για να προωθήσω τον τουρισμό. Έχτισα μια πανσιόν και εγκατέστησα μια μονάδα αιολικής ενέργειας για να παρέχω ηλεκτρικό ρεύμα σε όλους τους κατοίκους. Το όνειρό μου εξανεμίστηκε. Σαράντα χρόνια δουλειάς για το τίποτα. » Αλλά γι’ αυτόν το πιο δραματικό ήταν η στάση κάποιων μουσουλμάνων γειτόνων. « Γυναίκες βγήκαν στα μπαλκόνια τους και ούρλιαζαν από χαρά, το ίδιο έκαναν και τα παιδιά. Ανακάλυψα ότι η φιλία μας δεν ήταν παρά επίπλαστη. » H αδερφή του Αντωνία, αρνείται να κατηγορήσει όλη τη γειτονιά. « Αυτοί ήρθαν από τη Χαράστρα και τη Ντούμα, εμείς τους δεχθήκαμε στην πόλη μας και αυτοί εμπότισαν με το δηλητήριο του μίσους, κυρίως τη νέα γενιά ».

«Ο Ατέφ, αιχμαλωτίσθηκε από τους αντάρτες ενώ συμμετείχε στην πολιτοφυλακή εναντίον των εξεγερμένων », διηγείται η αραβιωνιαστικιά του Ράχα. « Τον πήρα στο κινητό του και κάποιος μου απάντησε : Καλημέρα Ραχούς, είμαστε από τον Ελεύθερο Συριακό Στρατό (FSA). Το ξέρεις , ο αρραβωνιαστικός σου είναι σαμπίχ (φιλοκυβερνητικός) που είχε όπλο και έτσι του κόψαμε το λαιμό » .
 

Αλλά η Ράχα, μη θέλοντας να πιστέψει το θάνατό του, πρότεινε στους αντάρτες 100.000.000 συριακές λίρες (450 .000£) για να τον απελευθερώσουν. Ο συνομιλητής της απάντησε περιπαιχτικά : 

« Έλα καλύτερα με σακούλες αποριμμάτων, εμείς τον κόψαμε σε εκατό κομμάτια » . O άγνωστος της είπε ακόμα : « Ζητήσαμε από τον Ατέφ να προσηλυτισθεί και αυτός δεν ήθελε. Ο Χριστός δεν ήρθε να τον σώσει. », είπε σαρκαστικά ο ισλαμοφασίστας.

 

ΠΗΓΗ /  ΑΝΤΙΓΡΑΦΗ