Την κοινή δήλωση υπογράφουν ο πρόεδρος της Διεύθυνσης Θρησκευμάτων της Τουρκίας,ο Ελληνορθόδοξος Πατριάρχης και ο Αρχιραββίνος της Τουρκίας Την απόπειρα πραξικοπήματος που πραγματοποιήθηκε το βράδυ της Παρασκευής στηνΤουρκία καταδίκασαν με κοινή τους δήλωση οι ηγέτες των θρησκευτικών κοινοτήτων της γειτονικής μας χώρας. Η δήλωση από τους εκπροσώπους των εβραϊκών, χριστιανικών και μουσουλμανικών κοινοτήτων σημειώνει μεταξύ άλλων ότι «εκφράζουν την μεγάλη θλίψη για τις τρομοκρατικές επιθέσεις που διαταράσσουν την ειρήνη του μεγάλου έθνους μας και του κόσμου». Στους υπογράφοντες περιλαμβάνονται ο πρόεδρος της Διεύθυνσης Θρησκευμάτων της Τουρκίας, ο Ελληνορθόδοξος Πατριάρχης Βαρθολομαίος και ο Αρχιραββίνος της Τουρκίας.
Ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, μιλώντας γενικά για τους προφήτες, όπως και τους Πατέρες της εκκλησίας επισημαίνει: «ο Θεός τους Προφήτας και τους Πατέρας εις ποδηγίαν ημών ανήγειρεν και σημεία και τέρατα έδειξεν ημίν δι’ αυτών, όπως αν ορθώς αναγάγη ημάς προς την πίστιν».
Οι Προφήτες όπως και οι Πατέρες της εκκλησίας είναι ουσιαστικά το δώρο του Θεού προς τους ανθρώπους, διότι αυτοί μας οδηγούν προς την αληθινή πίστη και επιπρόσθετα μέσα από τα θαύματα που ενεργούν, πιστοποιούν εμπειρικά την παρουσία του Θεού ανάμεσά μας.
Ένα τέτοιο δώρο Θεού προς τους ανθρώπους υπήρξε και ο προφήτης Ηλίας ο Θεσβίτης που λεγόταν έτσι, γιατί καταγόταν από την πόλη Θεσβί της περιοχής Γαδαάδ και ανήκε στη φυλή Νεφθαλίμ. Ζει επί εποχής του βασιλέα Αχαάβ και της βασίλισσας Ιεζάβελ. Η Ιεζάβελ γυναίκα ειδωλολάτρισσα συνάμα όμως και δυναμική, αυτή ουσιαστικά διοικεί τον Ισραηλιτικό λαό εν ονόματι του αδύναμου από άποψη χαρακτήρα συζύγου της. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να επιβληθεί η ειδωλολατρία σε όλο το βασίλειο του Ισραήλ. Αναφέρεται χαρακτηριστικά στο Γ΄ βιβλίο Βασιλειών: «και εποίησεν Αχαάβ άλσος και προσέθηκε Αχαάβ του ποιήσαι παροργίσματα του παροργήσαι Κύριον τον Θεό του Ισραήλ και την ψυχή αυτού εξολοθρευθήναι. Εκακοποίησεν υπέρ πάντας τους Βασιλείς Ισραήλ τοις γινομένοις έμπροσθεν αυτού». Επιβάλλεται λοιπόν η λατρεία στον ψευτοθεό Βάαλ, ενώ συνάμα ο Αχαάβ κατασκευάζει άγαλμα της ψευτοθεάς Αστάρτης σε ιερό ειδωλολατρικό δάσος. Επικρατεί παντού ανηθικότητα και έκπτωση ηθών. Θα έλεγε κανείς πως στην προκειμένη περίπτωση ισχύει η θέση του αγίου Συμεών του νέου Θεολόγου που λέει χαρακτηριστικά: «εις τοσαύτην άγνοια Θεού και των θείων αυτού εντολών κατηνέχθησαν οι άνθρωποι, ώστε την τιμήν, ην ώφειλον απονείμαι Θεώ απένειμον τη ορωμένη κτίσει και θεοποιήσαντες τα αισχρά πάθη ταύτα και προσεκύνησαν». Πλήρες λοιπόν πνευματικό σκοτάδι.
Σε αυτή την κατάσταση εμφανίζεται ο προφήτης Ηλίας, ο οποίος εμφορούμενος από θείο ζήλο διατάσσει ώστε να επέλθει πλήρης ανομβρία, που είχε σαν αποτέλεσμα να ενσκήψει λιμός σε όλη τη χώρα. Αναφέρεται χαρακτηριστικά: «ζη Κύριος ο Θεός των Δυνάμεων, ο Θεός του Ισραήλ, ω παρέστην ενώπιον αυτού, ει έσται τα έτη ταύτα δρόσος και υετός, ότι ει μη διά στόματος λόγου μου».
Φοβερό πράγμα όχι μόνο διατάσσει ώστε να μην πέσει σταγόνα βροχής, αλλά δηλώνει πως μόνο με δική του προσταγή θα βρέξει. Στην προκειμένη περίπτωση ο προφήτης Ηλίας μας δίνει τη διάσταση της οντολογικής και όχι απλά της ηθικής διάστασης του αγίου. Ο Άγιος είναι θέσει και ενεργεία Θεός. Γι’ αυτό ακριβώς τον λόγο και κατά τη θεολογία του αγίου Μαξίμου του Ομολογητή: «όσα ο Θεός, ούτως και ο κατά χάριν τεθεωμένος δίχα της κατ’ ουσίαν ταυτότητος».
Ακριβώς μέσα από αυτό το πρίσμα και από αυτή τη διάσταση ενεργεί ο προφήτης Ηλίας, για να συνετίσει τους ανθρώπους της εποχής του, που δυστυχώς στη συντριπτική πλειοψηφία τους παρασύρθηκαν στην ειδωλολατρία και την ανηθικότητα. Λέει χαρακτηριστικά γι’ αυτό ο ιερός Χρυσόστομος: «εγένετο τοίνυν λιμός χαλεπός και λιμών απάντων πικρότατος και τούτον ήγαγεν ο Μέγας Ηλίας καθάπερ τινά φοβερόν οικέτην καλέσας, ώστε τους συνδούλους τον Δεσπότην υβρίζοντες σωφρονήσαι».
Ο ιερός Χρυσόστομος τονίζει επίσης πως στον όλο βίο του προφήτη Ηλία είναι εμφανής η θεία πρόνοια. Στην αρχή διατρέφεται από κοράκια και ύστερα από μία χήρα γυναίκα στα Σαρεπτά της Σιδώνος. Με αυτόν τον τρόπο λέει ο ιερός Πατήρ, δείχνει ο Θεός την αγάπη του προς το πρόσωπο του Προφήτη. Πρώτα τον υπηρετεί η άλογος φύση και ύστερα η έλλογος φύση. Λέει και πάλιν «διά τούτο αυτόν πρόταιρον διά των κοράκων έθρεψε μονουνοχί προς αυτόν λέγων. Ει την άλογον φύσιν ξενοδοχήσαι σε παρασκεύασα, πολλώ μάλλον η λογική πεισθήσεται τούτο». Εξάλλου η παρουσία του στα Σαρεπτά της Σιδώνος κατά τον ιερό Χρυσόστομο προεικόνιζε την τιμή που θα ελάμβανε ο Χριστός από τους εθνικούς και την απόρριψή του από τους Ιουδαίους. Λέει χαρακτηριστικά: «όταν ουν ίδης τον Χριστόν απελαυνόμενον μεν παρ’ αυτών, υποδεχόμενον δε παρά των εθνών, άνωθεν τους τύπους καταμαθών μη θαυμάσης επί της του πράγματος αληθείας». Στα Σαρεπτά λοιπόν της Σιδώνος διατρέφει θαυματουργικά μία χήρα γυναίκα με τα ορφανά της, ανιστά μάλιστα εκ νεκρών και ένα παιδί της που πέθανε. Τέλος όταν με θαυματουργικό τρόπο ζητά να ανάψει τα ξύλα της θυσίας προς τιμή του αληθινού Θεού εκφράζει τη θλιβερή διαπίστωση: «εγώ υπολέλειμμαι προφήτης του Κυρίου μονότατος». Μόνος σε αντίθεση με τους τετρακόσιους πενήντα προφήτες του Βάαλ και τους τετρακόσιους προφήτες της Αστάρτης και όμως τελικά θριαμβεύει επί του κακού και διά του θαύματος διαλαλεί την παρουσία του αληθινού Θεού.
Θαυμαστό υπήρξε και το τέλος της επίγειας ζωής του. Ως γνωστό ο Προφήτης Ηλίας δεν απέθανε, αλλά αναλήφθηκε στους ουρανούς. Συγκλονιστική είναι η αφήγηση της ανάληψής του, όπως αυτή περιγράφεται στο Δ’ βιβλίο των Βασιλειών: «και εγένετο αυτών πορευομένων επορεύοντο και ελάλουν· και ιδού άρμα πυρός και ίπποι πυρός και διέστειλαν ανά μέσον αμφοτέρων και ανελήφθη Ηλιού εν συσσεισμώ ως εις τον ουρανόν».
Κατά τους Πατέρες της εκκλησίας ο προφήτης Ηλίας είναι τύπος Χριστού. Προφήτης και κριτής ο Ηλίας; Το ίδιο και ο Χριστός. Τον θάνατο ενίκησε ο Χριστός; Αναλήφθηκε ο Ηλίας. Εις τα έθνη στάληκε ο Χριστός, σαράντα μέρες ενήστευσε; Το ίδιο και ο προφήτης Ηλίας.
Επιπρόσθετα κατά τον άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά υπήρξε πρότυπο νίψης και άσκησης. Σε ένα λόγο του «περί νηστείας» θα πει: «Ηλίας προκαθαρθείς τη νηστεία θεόπτης εγένετο». Τέλος ο ίδιος αυτός πατέρας της εκκλησίας μας, σε ένα λόγο του στην «Μεταμόρφωση του Σωτήρα» αναφέρει ότι: «Μωυσής και Ηλίας εμφαίνονται τω Κυρίω οι πάντων των ανθρώπων ασκήσαντες την νηστείαν και την προσευχήν δυκνείντες ούτω το συνοδόν και φιλάλληλον τούτων».
Για όλους τους πιο πάνω λόγους η εκκλησία τιμώντας τη μνήμη του ψάλλει: « ο ένσαρκος άγγελος, των προφητών η κρηπίς, ο δεύτερος πρόδρομος της παρουσίας Χριστού, Ηλίας ο ένδοξος, άνωθεν καταπέμψας Ελισσαίω την χάριν, νόσους αποδιώκει και λεπρούς καθαρίζει˙ διό και τοις τιμώσιν αυτόν βρύει ιάματα».
Πολλοί αγνοούν ότι ο προφήτης Ηλίας δεν πέθανε, αλλά ανελήφθη, προς τον ουρανό και, σύμφωνα με προφητεία και μάλιστα με λεγόμενα του ιδίου του Χριστού αλλά και των Πατέρων, θα έλθει «και αποκαταστήσει πάντα»
Διαβάστε τί γράφεται στην Αποκάλυψη, στο βιβλίο της Αποκαλύψεως στο 11ο κεφάλαιο, πάνω σ’ εκείνο το θέμα του ελέγχου του Αντιχρίστου υπό του Προφήτου Ηλία, και τί θα γίνει παρακάτω, «και δώσω, λέει ο Θεός, τοις δυσί μάρτυσί μου, και προφητεύσουσιν ημέρας χιλίας διακοσίας εξήκοντα… ούτοι έχουσιν εξουσίαν τον ουρανόν κλείσαι, ίνα μη υετός βρέχη τας ημέρας της προφητείας αυτών. και… το θηρίον το αναβαίνον εκ της αβύσσου… αποκτενεί αυτούς.»18 Παραλείπονται μερικοί στίχοι, για λόγους συντομίας. Και θα δώσω στους δυο μάρτυρές μου, λέει ο Χριστός, και θα προφητεύσουν. Λέγονται μάρτυρες, γιατί θα δώσουνε μία μαρτυρία. λέγονται ακόμη και προφήτες, γιατί θα προφητεύσουν.
Πόσο θα προφητεύσουν; Χίλιες διακόσιες εξήντα ημέρες, ίσον τριάμισι χρόνια. Πόσες μέρες είχε κρατήσει την ανομβρία τότε ο Προφήτης; Τριάμισι χρόνια. Το ίδιο φαινόμενο, από το ίδιο πρόσωπο!
Διαβάστε πώς το λέει η Καινή Διαθήκη αυτό. «Αυτοί θα έχουν εξουσία να κλείσουν τον ουρανό, για να μην πέσει βροχή κατά τις ημέρες της προφητείας τους.»! Το κήρυγμα της μετανοίας λοιπόν θα διαρκέσει τριάμισι χρόνια, όσο και η περίοδος της ανομβρίας.
Αλλά τότε, λέει, το Θηρίον που θα ανεβεί από την άβυσσο, ο Αντίχριστος, μη ανεχόμενος την παρουσία και τον έλεγχο των δύο Προφητών, θα τους φονεύσει και θα αφήσει τα σώματά τους άταφα στην πλατεία της Ιερουσαλήμ.1
Ερμηνεύει ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός και λέει: «Αποσταλήσεται Ενώχ και Ηλίας ο Θεσβίτης … και υπ’ αυτού αναιρεθήσονται.»20.
Γι’ αυτούς τους δύο Προφήτες μας λέει το βιβλίο της Αποκαλύψεως ότι θα τους δει όλος ο κόσμος, αφού θα ‘χουν φονευθεί στην πλατεία της Ιερουσαλήμ. Βέβαια αυτό δείχνει ότι εκεί θα κυβερνήσει ο Αντίχριστος, τον οποίο θα ελέγξουν, αλλά και θα καταδείξουν οι δύο Προφήτες ότι αυτός τελικά είναι ο Αντίχριστος. Θα τους φονεύσει όμως, λέει, και τότε θα δουν τον φόνο τους «γλώσσες, φυλές, έθνη, λαοί». Είναι μια συνηθισμένη φράση που χρησιμοποιείται στην Αποκάλυψη από τον ευαγγελιστή Ιωάννη, αλλά χρησιμοποιείται και από τον προφήτη Δανιήλ.
Πώς θα δουν αυτές οι «γλώσσες, φυλές, έθνη, λαοί» την αναίρεση, τον θάνατο των δύο Προφητών; Ασφαλώς με την τηλεόραση!
Μπορούσαν ποτέ να φανταστούν οι παλιότεροι ότι θα ερχόταν η τηλεόραση;… Θα μπορούσαμε να φανταστούμε ότι όλοι οι λαοί θα μπορούσαν έτσι να βλέπουν;… Κι όμως σήμερα είναι δυνατόν.
Η Ορθοδοξία, με ποιόν είναι ;;; Όθων Ιακωβίδης (17/VII/2016)
Η Ορθόδοξη Εκκλησία, εκ των πραγμάτων, καθίσταται το προπύργιο που πρέπει να ορθωθεί για να αποκρούσει την επέλαση της “Αυτοκρατορίας του Σκότους” που επιτίθεται ύπουλα και μανιασμένα, τόσο σ’ αυτήν, όσο και στην κοινωνία ολόκληρη.
Δεν μπορεί η Ορθοδοξία να συνεχίσει να κάνει πως δεν βλέπει, δεν ακούει και πως δεν καταλαβαίνει. Εκτός κι αν έχει αποφασίσει να συνθηκολογήσει μ’ αυτόν τον εχθρό της και τώρα ήρθε η ώρα να αποκαλυφθεί η τραγική αυτή πραγματικότητα !!!…
Στην επέλαση της “Νέας Θρησκείας” (του Χρήματος, ως “ενσάρκωση” των αξιών του στυγνού Υλισμού) εναντίον των θεμελιωδών πνευματικών αξιών των παλιών θρησκειών, ποια είναι η θέση της Ορθοδοξίας;
Και, μη μου πείτε πως δεν είναι, πλέον, “φώς-φανάρι” πως οι “Νόμοι του Χρήματος” που επιβάλλει η αόρατη και πανταχού παρούσα “Αυτοκρατορία του Χρήματος”, έχουν ήδη δημιουργήσει και επιβάλλει στην πανανθρώπινη κοινωνία τη Νέα Θρησκεία, με την τριαδική υπόστασή της: “ΧΡΗΜΑ, ΤΡΑΠΕΖΕΣ ΚΑΙ ΑΓΟΡΕΣ” κατ’ απόλυτη αντιστάθμιση του “ΠΑΤΉΡ, ΥΙΌΣ ΚΑΙ ΆΓΙΟ ΠΝΕΎΜΑ”. Είναι, πλέον, “φώς-φανάρι” πως το γκρίζο πέπλο της υποταγής στους Νόμους του Χρήματος, που η δια-τραπεζική και δια-χρηματηστηριακή δικτύωση της Οικονομικής Παγκοσμιοποίησης απλώνει σ’ όλη την Οικουμένη, δεν είναι τίποτε άλλο από το δίχτυ στο οποίο παγιδεύει, σαν μικρά και μεγαλύτερα ψάρια και ψαράκια, τα εκατομμύρια νοικοκυριά που ζουν στον πλανήτη. Αυτή καθοδηγεί και υπαγορεύει τις πράξεις, όχι μόνο των ανθρώπων, αλλά και των κυβερνήσεων τους!!….
Με μία συνεχή, συνεπή, επιστημονικά στημένη και εντονώτατη προπαγάνδα που ασκεί παγκοσμίως, εδώ και τρείς-τέσσερις γενιές, τόσο στο Οικονομικο/Πολιτικό πεδίο (με την επιβολή της ομογενοποίησης της συμπεριφοράς των ανθρώπινων κοινωνιών) όσο και (κυρίως) στο Πολιτιστικό πεδίο (μέσα από τη Μουσική, το Σινεμά, τη Λογοτεχνία, την κουλτούρα ένδυσης και διατροφής, κλπ) η “Νέα Θρησκεία” έχει ήδη αλώσει το μεγαλύτερο μέρος της σκέψης και συμπεριφοράς των κατοικούντων στη “Δύση” ανθρώπων. Οι πιστοί της (που βαπτίζονται από τη νηπιακή ηλικία στη Νέα Θρησκεία χωρίς να ερωτηθούν) από το πρωί ως το βράδυ προσηλυτίζονται στην παναγία Κατανάλωση, παρακολουθώντας ευλαβικά τα Ευαγγέλια της (που είναι η διαφήμιση υπαρκτών και, κυρίως, ανύπαρκτων αναγκών) και μετουσιώνουν σε πράξη τα κηρύγματά της με την επιφοίτηση δανεικών!!! Το όραμα της ευτυχίας στην τρέχουσα ζωή τους, ανανεώνεται με την οργιώδη Κατανάλωση που, ως νέα “Θεία κοινωνία”, τους θεραπεύει από πάσα νόσο και πάσα μαλακία.
Αυτή είναι Θρησκεία !! Χειροπιαστά πράγματα !! Όχι μετά τον θάνατο… Εδώ και τώρα μπορείς να ευφρανθείς τα ερμαφρόδιτα (ώστε να καλύπτουν όλα τα γούστα) ουρί του Παραδείσου, με τα πιλάφια τα γαρνιρισμένα με ότι το παραδείσιο (χωρίς να είναι ανάγκη να είσαι Μουσουλμάνος) και με ότι άλλο τραβά και μπορεί να διανοηθεί η όρεξη του σαρκίου σου, μουστερή μου….. Αρκεί να είσαι πιστός στη Νέα Θρησκεία!!! ΧΡΗΜΑ: Αυτός είναι “ο πανταχού παρών και τα πάντα πληρών” θεός, που έχει πιστούς που τον προσκυνούν, όχι μόνο τις Κυριακές (οι Χριστιανοί), τις Παρασκευές (οι Μουσουλμάνοι) και τα Σάββατα (οι Εβραίοι) αλλά κάθε μέρα, κάθε ώρα και λεπτό !!! Οι ναοί (Τράπεζες) της “Νέας Θρησκείας” σφύζουν από πιστούς που παρακαλούν γονατιστοί για την επιφοίτηση της Θείας Χάριτος που επέρχεται ως δανειοδότηση, ενώ στις Μητροπόλεις της “Νέας Θρησκείας” (τα Χρηματιστήρια) προσεύχονται και ομολογούν, οι Ομολογιούχοι, για τή Θεία Χάρη για να προστατεύσει την πορεία των Ομολόγων και των μετοχών τους….. Και, βέβαια, δεν πρέπει να μας διαφεύγει πως, μέχρι πρό τινος, το Χρήμα δεν ήταν ποτέ Ο Θεός, γιατί υπήρχαν κι άλλα κέντρα αξιών και νοήματος, και άλλοι «θεοί». Η διαμόρφωση της αξίας τού χρήματος γινόταν μέσα σε πλήθος άλλων αξιών, που περιόριζαν την εμβέλεια της εξουσίας του. Όμως στις μέρες μας, το Χρήμα γίνεται όλο και πιο πολύ σαν τον Γιαχβέ (Ιεχωβά) της Παλαιάς Διαθήκης, δηλαδή όχι απλώς μια ανώτερη θεότητα που ανταγωνίζεται τις άλλες, αλλά η Ανώτατη Θεότητα, ο μοναδικός αληθινός Θεός, του οποίου το βασίλειο πρέπει τώρα να γίνει καθολικά αποδεκτό και ο οποίος δεν αφήνει περιθώριο για αντιπάλους.
Η σύγχρονη διανόηση ήδη αποδίδει στην “Αγορά” (το “Άγιο Πνεύμα” της Νέας Θρησκείας) μια συνολική σοφία που στο παρελθόν είχαν μόνο οι θεοί.
Η Αγορά, μας διδάσκουν, είναι ο παντογνώστης και πανδαμάτωρ μηχανισμός, ικανός να καθορίζει ποιες είναι οι ανθρώπινες ανάγκες, πόσο πρέπει να κοστίζει ο καφές και οι μπανάνες, το κεφάλαιο, πόσο πρέπει να πληρώνονται οι κομμώτριες, οι ταξιτζήδες και οι μαέστροι ή οι λογιστές και σε τι τιμή πρέπει να πωλούνται τα τρακτέρ, τα σώβρακα, οι εκτρώσεις και οι κηδείες.
Αλλά πώς ξέρουμε το θέλημα της Αγοράς;
Υπάρχει ο ιεροφάντης των μυστηρίων της πρόβλεψης, η σύγχρονη Πυθία που εκδίδει ηλεκτρονικούς χρησμούς. Η Wall Street με τον Dow Jones.
Πράττοντας ενάντια στις προειδοποιήσεις τους, κινδυνεύεις με αφορισμό που σημαίνει απώλεια Χρήματος, δηλαδή χαράς και ζωής !!!….
Το Άγιο Πνεύμα της Νέας Θρησκείας (με τη βοήθεια του Διαδικτύου) γνωρίζει ήδη τα βαθύτερα μυστικά και τις σκοτεινότερες επιθυμίες της καρδιάς μας, καθώς μέσα στο διαδίκτυο ανοίγουν όλες οι καρδιές, γίνονται γνωστές όλες οι επιθυμίες και δεν μένει κανένα μυστικό, κρυφό.
Προφανώς η Αγορά θέλει αυτήν την παντογνωσία διότι, εξετάζοντας τους ενδότερους φόβους μας και επιθυμίες μας και διανέμοντας, κατόπιν αυτού, συνολικές λύσεις, μπορεί να επεκτείνει την εμβέλειά της.
Το να αμφισβητείς την παντογνωσία της Αγοράς ισοδυναμεί με το να αμφισβητείς την ανεξιχνίαστη σοφία της Θεϊκής Πρόνοιας.
Και ενώ αυτά συμβαίνουν στους τόπους λατρείας της “Νέας Θρησκείας”, οι φύλακες των “παλαιών” Θρησκειών τί κάνουν ;;;;
Και, ας αφήσουμε τις άλλες. Η Ορθοδοξία, τί κάνει απέναντι στον μεγάλο αυτό εχθρό του Πνεύματος, άρα και δικό της εχθρό, που εκμηδενίζει κάθε πνευματική αξία, απαξιώνοντας την με την παντοδυναμία του δικού της θεού, του Χρήματος ;;; Ακούγεται και γράφεται ότι το Βατικανό είναι ο κύριος Τραπεζίτης της Ερωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Αν είναι έτσι (και γιατί να μην είναι, όταν εμφανώς το Βατικανό έχει Τραπεζικές, εφοπλιστικές, κατασκευαστικές, κ.α επιχειρήσεις;) η Ορθοδοξία (με δύο χιλάδες χρόνια αποχή από άμεση εμπλοκή σε κερδοσκοπικές επιχειρήσεις) θα συμπράξει μαζί του (και θα γίνει κι αυτή μέλος της “Αυτοκρατορίας του Χρήματος”, ) κατά την επιχειρούμενη “ένωση των εκκλησιών” που βλέπουμε να εξελίσσεται;; Και, μήπως (γιατί όχι;) αυτή η “ένωση των εκκλησιών”, προωθείται και καθοδηγείται από το Αρχιερατείο της “Νέας Θρησκείας”, ώστε να απορροφήσει όλες τις παλιές ;; Και, γιατί να μη συμβαίνει αυτό, αν σκεφθούμε πως η Ορθόδοξη Εκκλησία (και όχι μόνο) ως φορέας πνευματικών Αξιών, με τεράστια οργάνωση και με άμεσο επηρεασμό των πιστών της, είναι ίσως ο πιο επικίνδυνος (για τα σχέδια της Νέας Θρησκείας) παράγων αντίστασης για την ανατροπή τους ;;; Γιατί, λοιπόν, να μην έχει σχεδιαστεί και στοχευθεί η αδρανοποίηση, αν όχι η πλήρης αλλοτρίωση και υποταγή της;;;
Αναρωτιέται κανείς αν η πραγματική σύγκρουση μεταξύ των θρησκειών (ή ακόμα και των πολιτισμών) περνά απαρατήρητη. Για όλες τις θρησκείες του κόσμου, όσο κι αν αυτές διαφέρουν μεταξύ τους, η θρησκεία της Αγοράς έχει αναδειχθεί ο πιο αξιόλογος αντίπαλος, κυρίως γιατί σπανίως αναγνωρίζεται ως θρησκεία.
Η ύπουλη αυτή επέλαση της Νέας Θρησκείας, που οδηγεί τον άνθρωπο να χάσει κάθε πνευματική υπόσταση και κάθε πνευματική Αξία, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΝΑΚΟΠΕΙ !! Όχι για ιδεολογικούς, θεολογικούς και δογματικούς λόγους. Ο λόγος είναι απλός: Δεν πρέπει, ΠΟΤΕ, να αλλοτριωθεί η πνευματική υπόσταση του Ανθρώπου, διότι αυτή είναι η πηγή της πραγματικής ικανοποίησης και ευχαρίστησης που τον οδηγεί στην ολοκλήρωση της φύσης του και στη διαρκή προσπάθειά του να γίνει καλύτερος, δηλαδή να πλησιάσει περισσότερο στην τελειότητα τού δημιουργού του. Όταν αυτό το στοιχείο εκλείψει από την ύφανση της κοινωνίας, αφήνοντας μόνο τη λειτουργία ικανοποίησης των ζωωδών ενστίκτων, τότε αυτή θα υφάνει το σάβανο του νεκροζώντανου Ανθρώπου που θα εκτελεί άκριτα, σαν άβουλο ρομπότ, τις εντολές τής ελίτ των ελάχιστων εξουσιαστών.
Οι διαφορές μεταξύ των παραδοσιακών θρησκειών, γίνονται ασήμαντες, σε σύγκριση με τις θεμελιώδεις διαφορές που έχουν όλες με τη θρησκεία της Αγοράς. Δεν ξέρουμε τί σκέφτονται και πως θα αντιμετωπίσουν την επέλαση της Νέας Θρησκείας, οι άλλες Εκκλησίες. Θα οδηγήσει αυτό σε μια νέα τζιχάντ ή μια σταυροφορία; Αμφίβολο. Φαίνεται απίθανο οι παραδοσιακές θρησκείες να ανέβουν στο ύψος των περιστάσεων και να προκαλέσουν τα δόγματα της νέας αντίληψης. Οι περισσότερες, δείχνουν ευχαριστημένες με το να γίνουν οι ακόλουθοί της ή με το να απορροφηθούν στο πάνθεον της.
Όπως και οι προηγούμενες θρησκείες, η Νέα θρησκεία έχει ευφυείς τρόπους να ενσωματώνει τις προϋπάρχουσες Όμως, η Ορθοδοξία, έχει τη δική της ιστορία και τη δική της ιδιοσυστασία. Άντεξε, ήδη, σε μία προγενέστερη επίθεση του Υλισμού, που της έγινε από το Κομμουνιστικό καθεστώς, μετά το 1917. Και μετά 80 περίπου χρόνια απαγόρευσής της στα εδάφη του, αναβίωσε δυνατότερη.
Τώρα, η επίθεση γίνεται από την αντίθετη κατεύθυνση (από τη μεριά της “Φιλελεύθερης Οικονομίας”) και η διαφορά που έχει με την προηγούμενη επίθεση, είναι ότι η τωρινή είναι πολύ χειρότερη, διότι είναι εξαιρετικά ύπουλη, καθώς δεν δηλώνει καμία εχθρότητα ή έστω αντίθεση, με την ύπαρξη τής (οποιασδήποτε) Εκκλησίας !! Η αντιπαλότητά της βρίσκεται κρυμμένη στα θεμελιώδη συστατικά της και εκδηλώνεται κάτω από την ορατή επιφάνεια των πραγμάτων, που κρύβει αυτά τα συστατικά.
Η αόρατη και πανταχού παρούσα “Αυτοκρατορία του Χρήματος”, ενώ συμπεριφέρεται σαν Θρησκεία (όπως προκύπτει από τα προηγούμενα) εμφανίζεται σαν ένα Οικονομικό δόγμα που ασκεί μία (απολύτως νόμιμη) Οικονομική δραστηριότητα.
Με άλλα λόγια, επιχειρεί επί χρόνια, στηριγμένη σε μία τεράστια εξαπάτηση που είναι τόσο τεράστια, ώστε δεν γίνεται πιστευτό πως είναι απάτη !!! Η φριχτή αυτή Αλήθεια, πρέπει να αποκαλυφθεί. Η Ορθοδοξία έχει τη δύναμη να αποκαλύψει την τεράστια αυτή εξαπάτηση. Ίσως είναι και η μοναδική οργανωμένη και συγκροτημένη σε σώμα οντότητα, που έχει αυτή τη δύναμη. Και, μάλιστα, έχει την υποχρέωση να το κάνει καθώς κινδυνεύει η ίδια η ύπαρξή της… Με άλλα λόγια, δεν μπορεί να μείνει αμέτοχη στην ύπουλη και βάρβαρη επίθεση που δέχεται το Σώμα της, το ποίμνιό της, καθώς “ο σιωπών δοκεί συναινείν”…
Προ ημερών τελείωσε στα Χανιά της Κρήτης, η 8η Οικουμενική Σύνοδος των Ορθοδόξων Εκκλησιών, χίλια διακόσια είκοσι εννιά (1229) χρόνια μετά την 7η Οικουμενική Σύνοδο !! Με μεγάλη ευχαρίστηση, διαβάζοντας μία-μία τις 12 Αποφάσεις τής ιστορικής αυτής Συνόδου, αντιγράφω την υπ’ αρ. (9): 9) Ἀπέναντι στήν ἰσοπεδωτική καί ἀπρόσωπη ὁμογενοποίηση, ἡ ὁποία προωθεῖται μέ ποικίλους τρόπους, ἡ Ὀρθοδοξία διακηρύττει τόν σεβασμό στήν ἰδιοπροσωπία ἀνθρώπων καί λαῶν.
Μέσα σ’ αυτές τις γραμμές, βρίσκονται συμπυκνωμένα αυτά που προαναφέρθηκαν και εδώ, στο σημείωμα αυτό.
Περιμένει, λοιπόν, η κοινωνία, να δεί και να ακούσει τη μεγάλη αντίσταση της Εκκλησίας εναντίον της άλωσης της που, ταυτόχρονα, είναι και άλωση της αξιοπρέπειας κάθε νοικοκυριού και κάθε πιστού της που, τα τελευταία 5-6 χρόνια, εδώ στην Ελλάδα, υφίσταται την ανηλεή επίθεση της “Αυτοκρατορίας του Σκότους”.
Η αντίσταση της Ορθοδοξίας σ’ αυτή τη σκοτεινή Αυτοκρατορία, πρέπει να εκδηλωθεί μέσα από ένα στιβαρό και εκτεταμένο στον χώρο και στον χρόνο πρόγραμμα ενημέρωσης της κοινωνίας με σκληρά κείμενα της Ιεράς Συνόδου, με πύρινες ομιλίες των ιερωμένων της από τους άμβωνες των απανταχού ναών, από τα Χριστιανικά έντυπα, από τις εφημερίδες και τις τηλεοράσεις, από κάθε μέσον που μπορεί να διαθέσει η παντοδύναμη οργάνωση της Ορθοδοξίας.
Και μην προσπαθήσει η Εκκλησία να κρυφτεί πίσω από το (σωστό και σεβαστό) “Η Ἐκκλησία δέν ἀναμειγνύεται στήν πολιτική”, καθώς η πολιτική δεν ασκείται μόνο με ενέργειες. Ασκείται και με αδράνεια. Η ουδέτερη στάση μεταξύ ενός πάνοπλου επιτιθέμενου και ενός άοπλου στόχου, δεν είναι θέση ουδετερότητας. Είναι ξεκάθαρη θέση υποστήριξης του επιτιθέμενου.
Η άμυνα εναντίον της μεγαλύτερης απειλής εναντίον της, δεν είναι πολιτική. Είναι αυτονόητη υποχρέωσή της στην αιωνόβια ιστορία της και στο μέλλον της.
Οι στιγμές, είναι μεγάλως ιστορικές. Και καταγράφονται…. και ο κάθε κατεργάρης θα πάει στον ιστορικό πάγκο του, όταν καταλαγιάσει ο κουρνιαχτός από τον καλπασμό των ιπποτών της αποκαλύψεως, που ακούγεται όλο και πιο κοντά….. Ένας νέος “Μεσαίωνας” έρχεται καλπάζοντας που, αν δεν τον εμποδίσουμε, θα αποδειχθεί τρισχειρότερος στη βαρβαρότητά του, από τον γνωστό μας.
Η Ορθόδοξη Εκκλησία, εκ των πραγμάτων, καθίσταται το προπύργιο που πρέπει να ορθωθεί για να αποκρούσει την επέλαση της “Αυτοκρατορίας του Σκότους” που τής επιτίθεται ύπουλα και μανιασμένα.
Δεν μπορεί η Ορθοδοξία να συνεχίσει να κάνει πως δεν βλέπει, δεν ακούει και πως δεν καταλαβαίνει. Εκτός κι αν έχει αποφασίσει να συνθηκολογήσει μ’ αυτό τον εχθρό της και τώρα ήρθε η ώρα να αποκαλυφθεί η τραγική αυτή πραγματικότητα !!!…
Σημείωμα: Σημεία του κειμένου αυτού, έχουν παρθεί από το κείμενο “H αγορά ως θεός” των Afterwords (πηγή)
Τα ξημερώματα της 17ης Ιουλίου 1918,
στις 2:30 π.μ. μια οικογένεια
δολοφονείται στο Αικατερίνεμπουργκ της Ρωσίας.
Είναι η Τσαρική οικογένεια των Ρωμανώφ,
ο Νικόλαος, η Αλεξάνδρα και τα παιδιά τους,
Όλγα, Τατιάνα, Αναστασία, Μαρία και ο μικρός
διάδοχος Αλέξιος....
Η φωτογραφία αυτή, είναι η τελευταία τους,
εκείνη την νύχτα, όταν τους κατέβασαν στο
υπόγειο του σπιτιού που τους είχαν περιορίσει!
Τα μάτια των παιδιών είναι απορημένα, γιατί δεν καταλαβαίνουν ,
τουλάχιστον τα μικρότερα τι τους περιμένει...
Αφού πρώτα τους φωτογράφισαν, αμέσως μετά τους εκτέλεσαν εν ψυχρώ...
Όλα είχαν τελειώσει μέσα σε λίγα λεπτά.
Μέσα σε λίμνες αίματος, κείτονταν τα αιμόφυρτα σώματα
της Τσαρικής Οικογενείας. Κάποια εκ των παιδιών ξεψυχούσαν
αλλά ζούσαν. Οι δολοφονικές σφαίρες, είχαν εξωστρακιστεί μιας και
οι κόρες των Ρωμανώφ, είχαν ραμμένα επάνω στα ρούχα τους
κάποια κοσμήματα με αποτέλεσμα οι σφαίρες να μην επιφέρουν τον
ακαριαίο θάνατο... Οι δολοφόνοι τους, στάθηκαν επάνω από
τα αιμόφυρτα κορμιά χαρίζοντας τους την λύτρωση από το μαρτύριο τους,
λογχίζοντας με ξιφολόγχες το σώμα καθενός χωριστά.
Αμέσως, φρόντισαν να καθαρίσουν το δωμάτιο και να το φωτογραφίσουν
ξανά, αυτήν την φορά με τις σφαίρες να έχουν ανοίξει ρωγμές στους τοίχους.
Πήραν τα πτώματα και άνοιξαν έναν μεγάλο λάκκο και αφού πρώτα τα
έκαψαν με οξύ στην συνέχεια τα έθαψαν.
Μέσα σε λίγα λεπτά, είχε συντελεστεί ένα έγκλημα που σηματοδότησε
την άνοδο των μπολσεβίκων στην εξουσία και ταυτόχρονα την
κατάρρευση της Ρωσικής Αυτοκρατορίας με τον θάνατο των
τελευταίων των Ρομανώφ. Το μίσος των επαναστατών, δεν οδήγησε στον
θάνατο μόνο τον Τσάρο, αλλά και τα παιδιά του, μεταξύ των οποίων
και τα δύο ανήλικα...
Το 2007 ανακαλύφθηκαν τα οστά της Αυτοκρατορικής οικογενείας,
τα οποία και θάφτηκαν με τιμές. Λίγα χρόνια πριν, η Ρωσική Εκκλησία,
είχε προβεί στην αγιοκατάταξη της Αυτοκρατορικής οικογενείας.
Σήμερα, ο τόπος του μαρτυρίου τους, έχει αναδειχθεί σε πανρωσικό
προσκύνημα από ανθρώπους κάθε ηλικίας που ευλαβικά αποτίουν
φόρο τιμής και σεβασμού, στο σημείο όπου πραγματοποιήθηκε
ένα έγκλημα που απετέλεσε την αρχή μιας μακροχρόνιας
αθεϊστικής λαίλαπας, αιματηρών διωγμών και εκτελέσεων εις βάρος
των θρησκευομένων πιστών και της Ορθόδοξης Εκκλησίας. π. Θωμάς Ανδρέου
Η καλλιπάρθενος αγία Μαρίνα θεωρείται προστάτης των παιδιών και μάλιστα ειδική για τη θεραπεία όσων απ’ αυτά είναι άρρωστα και καχεκτικά ή έχουν ειδικές ανάγκες.
Γέννηση και ανατροφή
Η παρθενομάρτυς Μαρίνα γεννήθηκε στη πόλη Αντιόχεια της Πισιδίας, γύρω στο έτος 270, όταν αυτοκράτορας ήταν ο Διοκλητιανός ή ο Κλαύδιος Καίσαρας. Οι γονείς της άνηκαν στην ανώτερη τάξη της περιοχής της Πισιδίας, ο πατέρας ήταν διακεκριμένος και σεβαστός από τους εθνικούς ιερέας των ειδώλων, λεγόταν δε Αιδέσιος.
Αμέσως μετά τη γέννηση της Μαρίνας, έφυγε από την παρούσα ζωή η μητέρα της. Έτσι ο πατέρας αναγκάστηκε να αναθέσει την ανατροφή της θυγατέρας του σε μία άλλη γυναίκα, η οποία την ανέλαβε για να την θηλάσει (ας μην ξεχνάμε ότι τότε δεν υπήρχαν βρεφικά γάλατα και εάν μια νέα μητέρα έφευγε από τη ζωή, το θηλασμό του βρέφους αναλάμβανε μια άλλη μητέρα).
Ασπάζεται την χριστιανική πίστη
Η γυναίκα στην οποία ο Αιδέσιος είχε εμπιστευτεί την ανατροφή της κόρης του ήταν χριστιανή. Έτσι και η μικρή Μαρίνα γαλουχήθηκε νωρίς στη νέα πίστη του Χριστού. Και σε ηλικία 12 ετών έλαβε το Βάπτισμα. Με αμείωτο ενδιαφέρον ποθούσε να μάθει καθετί πού είχε σχέση με τον Ιησού Χριστό.
O πατέρας της Αιδέσιος όταν πληροφορήθηκε ότι ήταν χριστιανή, τυφλωμένος από το φανατισμό της ειδωλολατρικής θρησκείας του, μίσησε το ίδιο το σπλάχνο του και αποκλήρωσε τη μοναχοκόρη του.
Το άνομο σχέδιο του επάρχου
Η Μαρίνα είχε γίνει πλέον 15 ετών. Ο Θεός δεν την είχε προικίσει μόνο με πλούσια ψυχικά χαρίσματα, αλλά και με σωματικό κάλλος εντυπωσιακό. Ο έπαρχος όμως Ολύβριος θέλησε και προσπάθησε να την πάρει για γυναίκα του επειδή ένιωσε μέσα του έρωτα γι’ αυτήν. Χωρίς καθυστέρηση λοιπόν της ανακοίνωσε ότι αποφάσισε να αναλάβει την προστασία της και σύντομα να την κάνει γυναίκα του.
Η νεαρή χριστιανή παρέμεινε σιωπηλή, ενώ μέσα της προσευχόταν θερμά, ζητώντας από τον Θεό να τη στηρίξει και να τη φωτίσει ώστε να φερθεί καθώς αρμόζει στις αφιερωμένες σ’ Εκείνον ψυχές.
Στην επιμονή του Ολυβρίου να λάβει απάντηση στην πρότασή του, εκείνη απάντησε πώς είναι αδύνατο να την αποδεχτεί. Η έκπληξη του επάρχου ήταν μεγάλη. Στην ερώτησή του γιατί ήταν αδύνατο, έλαβε τη σεμνή αλλά γεμάτη αποφασιστικότητα και παρρησία απάντηση: Διότι είμαι χριστιανή! Και μόνο το άκουσμα της λέξης «χριστιανή» ήταν αρκετό να κάνει τον έπαρχο εκτός εαυτού.
Αρχίζουν τα μαρτύρια της Αγίας
Για ένα μικρό διάστημα ο έπαρχος προσπάθησε, να πείσει τη νέα τούτη χριστιανή να αλλάξει γνώμη και να δεχθεί τον γάμο, τάζοντάς της τιμές, καλοπέραση και δόξα πλάι του. Εκείνη όμως, ενισχυόμενη από τον Κύριο, στον όποιο δεν έπαυσε να προσεύχεται μυστικά, επέμενε στην ομολογία της πίστεως στον Ιησού Χριστό.
Τότε την έστησε μπροστά σε δικαστήριο, το οποίο ζήτησε επίσημα κατά το ρωμαϊκό δίκαιο να μάθει αν όντως ήταν χριστιανή. Η Μαρίνα ομολόγησε και εδώ με γενναιότητα και παρρησία τη χριστιανική της ιδιότητα, γεγονός πού κατέπληξε τους παρισταμένους, οι οποίοι έβλεπαν τόσο ηρωισμό και θάρρος σε μια νεαρή γυναίκα!
Εξαιτίας της ομολογίας της καταδικάστηκε στην ποινή της μαστίγωσης. Η καρτερικότητά της όμως και η αντοχή ήταν τέτοιες πού άφησε κατάπληκτους έπαρχο, αξιωματούχους και λαό. Έχοντας υψωμένο το βλέμμα της στον ουρανό, δεν έπαυσε να προσεύχεται, να επικαλείται τη βοήθεια του Κυρίου και τη στήριξή του για να υπομείνει με ανδρεία τις μαστιγώσεις.
Ο έπαρχος έδωσε εντολή να σταματήσουν οι στρατιώτες τη μαστίγωση και να την οδηγήσουν στη φυλακή, ελπίζοντας ενδόμυχα ότι ίσως μετά απ’ αυτό να συνετισθεί η Μαρίνα και ν’ αλλάξει στάση.
Ύστερα από λίγες ημέρες με εντολή του επάρχου οδηγήθηκε εκ νέου στο δικαστήριο, όπου και πάλι ομολόγησε πίστη στο Χριστό και αρνήθηκε να θυσιάσει στα είδωλα. Αφού την κρέμασαν, καταξέσχισαντα πλευρά της με σιδερένια νύχια. Τα βασανιστήρια ήταν τόσο σκληρά, πού όλο το κάλλος του νεανικού της σώματος εξαφανίστηκε. Στη συνέχεια ρίχνεται και πάλι στη φυλακή και αφήνεται χωρίς τροφή και φροντίδα.
Πειράζεται από το μισόκαλο διάβολο
Ο φθονερός διάβολος θέλησε να δοκιμάσει να κάμψει ο ίδιος την Αγία. Έτσι λοιπόν πήρε ο ίδιος τη μορφή μεγάλου και φοβερού δράκοντος (φιδιού) και πρόβαλε ξαφνικά μπροστά στη Μαρίνα.
Από το στόμα του πετούσε φλόγες, ενώ τα αγριωπά μάτια του λαμπύριζαν απειλητικά και η γλώσσα του ήταν κατακόκκινη. Καθώς σερνόταν, σύρριξε εκνευριστικά και προκαλούσε τρόμο και σύγχυση, επιδιώκοντας να φοβίσει τη μάρτυρα και να την αποσπάσει από την προσευχή της.
Διαπιστώνοντας όμως ότι εκείνη η μακάρια καλλιπάρθενος δεν διέκοπτε την προσευχή της, κατευθύνθηκε εναντίον της και άνοιξε το στόμα του απειλητικά, δείχνοντας ότι θέλει να την καταπιεί. Και ναι μεν η μεγαλομάρτυς αρχικά έγινε έντρομη από το φόβο της, χωρίς καθυστέρηση όμως επικαλέστηκε το σωτήριο όνομα του Σωτήρος Χριστού. Και, ώ του θαύματος, ο δράκοντας διερράγη και έγινε άφαντος, η δε Μαρίνα χαίροντας έψαλε ύμνους και νικητήρια στον Θεό.
Ο διάβολος μετασχηματίσθηκε σε άνθρωπο κατάμαυρο, με τρομερή και κακάσχημη εμφάνιση, σαν μαύρου σκυλιού. Η Μαρίνα όμως, στερεωμένη όσο ποτέ στην πίστη, τον άρπαξε από τα μαλλιά και μ’ ένα σφυρί πού ήταν κάπου εκεί ξεχασμένο, τον χτύπησε δυνατά στο κεφάλι και στη ράχη και τον ταπείνωσε εντελώς. Και ενώ η μεγαλομάρτυς άρχισε και πάλι να προσεύχεται και να υμνεί τον Κύριο, ο διάβολος, σκοτεινός και άσχημος όρμησε εναντίον της και κραυγάζοντας την απειλούσε ότι θα τη σκοτώσει αν δεν σταματούσε να προσεύχεται.
Και η αγία Μαρίνα, παίρνοντας από την προσευχή της νέο θάρρος κατά του μετασχηματισμένου σε άνθρωπο διαβόλου, τον άρπαξε από τα μαλλιά της κεφαλής του και τον μαστίγωσε.
Βλέπει ουράνιες οπτασίες
Μετά από αυτό δυνατό φως καταύγασε το σκοτεινό χώρο της φυλακής της, πού έβγαινε από ένα Σταυρό, του οποίου η κορυφή υψωνόταν στον ουρανό. Πάνω από το Σταυρό πετούσε κυκλικά ένα περιστέρι . Ο συναξαριστής της αγίας Μαρίνας δίνει και την εξήγηση των συμβολισμών του οράματος: Όλα αυτά σήμαιναν το μυστήριο της Αγίας Τριάδος, το φώς, τη δόξα του Πατέρα. Ο Σταυρός, τον εσταυρωμένο Χριστό. Και το περιστέρι, το Άγιο Πνεύμα.
Το περιστέρι κατέβηκε κάποια στιγμή, πλησίασε την καλλιπάρθενο Μαρίνα και της είπε: «Χαίρε, Μαρίνα, η λογική περιστερά του Θεού, διότι νίκησες τον πονηρό δαίμονα και ντρόπιασες τον εχθρό.
Χαίρε πιστή και αγαθή δούλη του Κυρίου σου, τον οποίο πόθησες με όλη την καρδιά σου και μίσησες κάθε πρόσκαιρη απόλαυση. Χαίρε και αγάλλου, γιατί έφτασε η μέρα να λάβεις το στεφάνι της νίκης και να μπεις, όπως το αξίζεις, στολισμένη, μαζί με τις φρόνιμες παρθένες στο νυμφώνα του Χριστού και βασιλιά σου».
Ενώ η αγία Μαρίνα άκουγε τα λόγια αυτά συντελέστηκε στο σώμα της άλλο θαύμα: Όλες οι πληγές του επουλώθηκαν και η νεαρή μάρτυς απέκτησε και πάλι το κάλλος το όποιο θαύμαζαν όλοι.
Σκληρότερα μαρτύρια και το μακάριο τέλος
Ο έπαρχος Ολύβριος βλέποντας την υγιής προσπάθησε με κολακείες να την μεταπείσει όμως μάταια. Το μένος του επάρχου έφτασε στο αποκορύφωμά του. Γεμάτος λοιπόν θυμό δίνει εντολή να γυμνώσουν τη μάρτυρα, να την κρεμάσουν στο ξύλο και να καίνε με λαμπάδες το σώμα της.
Στη συνέχεια, γέμισαν ένα μεγάλο λέβητα με νερό, κατέβασαν την καλλιπάρθενο μεγαλομάρτυρα από το ξύλο, την έδεσαν γερά και τη βούτηξαν με το κεφάλι προς τα κάτω μέσα στο νερό για να πεθάνει από πνιγμό. Η μάρτυς και πάλι προσευχήθηκε θερμά στον Κύριο και Θεό της, οπότε «παρευθύς σεισμός μέγας ἐγένετο καί ἐφάνη πάλιν ἡ πρώτη περιστερά ἐπάνω του ὕδατος, βαστάζουσα εἰς τό στόμα στέφανον. Αὐτήν τήν ὥρα ἐφάνη καί ὁ πύρινος στύλος, ἐπάνω δέ τούτου Σταυρός». Η μάρτυς βγήκε από το νερό σώα, τα δεσμά της είχαν λυθεί και στεκόταν και πάλι σε στάση προσευχής, δοξάζουσα τον Θεό. Το δε περιστέρι κάθισε πάνω στο κεφάλι της, κρατώντας στο στόμα του το στεφάνι και είπε προς τη Μαρίνα: «Εἰρήνη σέ σένα, δούλη τοῦ Θεοῦ. Ἔχε θάρρος καί λάβε ἀπό τή δεξιά τοῦ Ὑψίστου αὐτό τό οὐράνιο στεφάνι».
Λέγοντας αυτά η θεϊκή περιστερά, πέταξε και κάθισε πάνω σ’ εκείνο το Σταυρό και απευθυνόμενη προς τη μεγαλομάρτυρα είπε δυνατά, έτσι πού ν’ ακούνε όλοι: «Έλα, Μαρίνα, στις άνω μονές του Παραδείσου, για ν’ απολαύσεις το στεφάνι της αφθαρσίας στα αγαπητά σκηνώματα του Κυρίου, να χαίρεσαι μαζί με τους αγίους και να αναπαύεσαι αιώνια».
Η φωνή αυτή πού ακούστηκε από πολλούς, συγκλόνισε άντρες και γυναίκες, αρκετοί δε απ’ αυτούς ομολόγησαν πώς ήταν έτοιμοι να πιστέψουν και να δώσουν ακόμα και τη ζωή τους για το Χριστό.
Ο έπαρχος πρόσταξε να θανατώσουν όσους είχαν πριν λίγο ομολογήσει πίστη στο Χριστό.
Ο Ολύβριος, για να προλάβει μεγαλύτερο κακό για τους ειδωλολάτρες, διέλυσε το δικαστήριο και προσποιήθηκε ότι δίνει εντολή να μεταφέρουν την αγία Μαρίνα και πάλι στη φυλακή. Στην ουσία όμως, έδωσε μυστικά προσταγή στον επικεφαλής της φρουράς να πάρουν την καλλιπάρθενο μεγαλομάρτυρα και να την αποκεφαλίσουν στον τόπο της καταδίκης. Εκεί η αγία, αφού προσευχήθηκε για τελευταία φορά πάνω στη γη, έσκυψε και το ξίφος του δημίου «ἐκκόψαν τήν κεφαλήν της, περιέβαλεν αὐτήν μέ τόν ἀδαμάντινον στέφανον τοῦ μαρτυρίου».
Τα ιερά λείψανά της
Μετά τον διά του ξίφους θάνατο της οι χριστιανοί παρέλαβαν κρυφά το τίμιο λείψανο και το ενταφίασαν με τιμές πού αρμόζουν στους μάρτυρες της πίστεως.
Άγνωστο πότε ακριβώς μετακομίστηκαν στην Κωνσταντινούπολη, εφόσον είναι αληθινή η πληροφορία ότι το έτος 1230 σταυροφόροι της Δύσεως μετέφεραν τα λείψανα αυτά από την πρωτεύουσα του Βυζαντίου στη Βενετία, γεγονός πού οι Ρωμαιοκαθολικοί γιορτάζουν στις 17 Ιουλίου (ημέρα μνήμης της μεγαλομάρτυρος και για μας τους Ορθοδόξους).
Η καλλιπάρθενος αγία Μαρίνα θεωρείται προστάτης των παιδιών και μάλιστα ειδική για τη θεραπεία όσων απ’ αυτά είναι άρρωστα και καχεκτικά ή έχουν ειδικές ανάγκες.
Διαβάζουμε στην εκκλησιαστική ειδησεογραφία ότι ορθόδοξοι ιεράρχες εξέφρασαν τα συλλυπητήριά τους για το τρομοκρατικό χτύπημα πουαιματοκύλησε τη Νίκαια της Γαλλίας τη νύχτα της 14 Ιουλίου 2016, ανήμερα της εθνικής εορτής της Γαλλίας για την απελευθέρωση της Βαστίλης. Την ευθύνη για το μακελειό ανέλαβε το Ισλαμικό Κράτος (ISIS).
Η Ορθόδοξη Ιερά Μητρόπολις Γαλλίας του Οικουμενικού Πατριαρχείου δήλωσε:
Η βαρβαρότητα δεν γνωρίζει σύνορα, δεν έχει όνομα και χτύπησε ξανά τη Γαλλία. Η πόλη της Νίκαιας δέχτηκε χθες, ημέρα της εθνικής μας επετείου, ένα άνανδρο και αδικαιολόγητο τρομοκρατικό χτύπημα, με θύματα άνδρες και γυναικόπαιδα όλων των ηλικιών. Τα μέλη της Συνελεύσεως των Ορθοδόξων Επισκόπων της Γαλλίας καταδικάζουμε απερίφραστα την τρομοκρατική αυτή ενέργεια, και χαιρετίζουμε τη δέσμευση των Γαλλικών αρχών για την επιβολή του νόμου και για την παροχή υποστήριξης στους πολίτες της χώρας. Προσευχόμαστε για τους τραυματίες και εκφράζουμε τα θερμά μας συλλυπητήρια, την αδελφική αγάπη και την αλληλεγγύη μας στις οικογένειες και τους συγγενείς των θυμάτων (από εδώ).
Παρόμοια, όπως ήταν φυσικό, τοποθετήθηκαν ο αρχιεπίσκοπος Αθηνών Ιερώνυμος και ο πατριάρχης Μόσχας Κύριλλος, (ίσως και άλλοι που μου διαφεύγουν), ενώ κατέθεσε τη μαρτυρία του και ο π. Μιχάλης Σεληνιωτάκης, ιερέας στον Ιερό Ναό του Αγίου Σπυρίδωνα στη Νίκαια τα τελευταία 30 χρόνια (ακούστε το βίντεο).
Όλα αυτά ορθά και επιβεβλημένα. Όμως μέσα μου, ίσως επειδή είμαι ένας κρυφός φρενοβλαβής, διαισθάνομαι ότι κάτι λείπει. Λείπει η προσπάθεια που νομίζω πως θα έπρεπε να κάνει, χρόνια τώρα, η Ορθόδοξη Εκκλησία να μεταδώσει το μήνυμα του Ευαγγελίου του Ιησού Χριστού στον όντως φίλο γαλλικό λαό. Λείπει μια οργανωμένη, συντονισμένη και "με όλα τα μέσα" ιεραποστολή, που θα έσωζε ίσως στην αιωνιότητα το γαλλικό λαό από το να βρεθεί σ' αυτή την κατάσταση: να παγιδευτεί στον αθεϊσμό, να εκθρέψει το Ισλάμ, να δώσει αφορμή στους τζιχαντιστές, να αιφνιδιαστεί, να μην ξέρει τώρα πώς ν' αντιδράσει. Όχι μόνο τώρα, αλλά και στα προηγούμενα χτυπήματα που δέχτηκε. Λείπει μια νέα "προς Γαλάτας". Ο γαλλικός λαός μοιάζει παρατημένος από εμάς στο έλεος των αθεϊστών, των μασόνων, των σύγχρονων αποικιοκρατών. Όχι μόνο ο γαλλικός λαός, αλλά όλοι οι λαοί της Δύσης (κάποτε ορθόδοξοι, με πλήθος αγίων, που τώρα τους αγνοούν ή δεν τους καταλαβαίνουν) και όλου του κόσμου. Η Ορθόδοξη Εκκλησία δεν κάνει ιεραποστολή στο δυτικό κόσμο, εκτός από όταν βρίσκονται κάποιοι φιλότιμοι χριστιανοί. Όμως θεσμικά και κεντρικά σχεδιασμένα (παρότι έχει τόσες ευκαιρίες, αλλά και δυνατότητες, με την έντονη παρουσία ορθόδοξων χριστιανών στο δυτικό κόσμο) δεν βλέπουμε να γίνεται τίποτα. Εκτός αν γίνεται κάτι, αλλά δεν το ξέρω, απομονωμένος καθώς είμαι σε μια γωνιά του κόσμου... Η ευθύνη βαραίνει πρώτα τη θεσμική Εκκλησία (όλα τα πατριαρχεία, τις αρχιεπισκοπές, τις μητροπόλεις, τις ενορίες και τα μοναστήρια που έχουν παρουσία στη Γαλλία και γενικά στη Δύση, στο βαθμό που δεν κάνουν τίποτε - διότι κάποιοι λίγοι φιλότιμοι κάτι κάνουν) και αμέσως μετά όλους εμάς, που μπορούμε να κάνουμε κάτι, έστω και μόνο μέσω Διαδικτύου ή Facebook. Ποτέ δεν είναι αργά. Αλλά είναι αργά για όλους εκείνους που δεν σώθηκαν επειδή εγώ δεν έκανα - εμείς δεν κάναμε - τίποτα. Ας αρχίσουμε τώρα, κάνοντας το σταυρό μας, με προσευχή, νηστεία, καθοδήγηση από τον πνευματικό μας, πνευματικό και πρακτικό αγώνα, όπως μπορούμε.
