Ιωάννου Χρυσοστόμου- Μυστήριο παράξενο και παράδοξο αντικρύζω!

Μυστήριο παράξενο και παράδοξο αντικρύζω. Βοσκών φωνές φτάνουν στ' αυτιά μου. Δεν παίζουν σήμερα με τις φλογέρες τους κάποιον τυχαίο σκοπό. Τα χείλη τους ψάλλουν ύμνο ουράνιο.

Οι άγγελοι υμνολογούν, οι αρχάγγελοι ανυμνούν, ψάλλουν τα Χερουβείμ και δοξολογούν τα Σεραφείμ. Πανηγυρίζουν όλοι, βλέποντας το Θεό στη γη και τον άνθρωπο στους ουρανούς.
Σήμερα η Βηθλεέμ μιμήθηκε τον ουρανό: Αντί γι' αστέρια, δέχτηκε τους αγγέλους· αντί για ήλιο, δέχτηκε τον Ήλιο της δικαιοσύνης. Και μη ζητάς να μάθεις το πώς. Γιατί όπου θέλει ο Θεός, ανατρέπονται οι φυσικοί νόμοι.

Εκείνος λοιπόν το θέλησε. Και το έκανε. Κατέβηκε στη γη κι έσωσε τον άνθρωπο. Όλα συνεργάστηκαν μαζί Του γι' αυτόν το σκοπό.

Σήμερα γεννιέται Αυτός που υπάρχει αιώνια, και γίνεται αυτό που ποτέ δεν υπήρξε. Είναι Θεός και γίνεται άνθρωπος! Γίνεται άνθρωπος και πάλι Θεός μένει!

Όταν γεννήθηκε, οι Ιουδαίοι δεν δέχονταν την παράδοξη γέννησή Του: Από τη μια οι Φαρισαίοι παρερμήνευαν τα ιερά βιβλία· κι από την άλλη οι γραμματείς δίδασκαν αλλά αντί άλλων.

O Ηρώδης πάλι, ζητούσε να βρει το νεογέννητο Βρέφος όχι για να το τιμήσει, μα για να το θανατώσει.


Ε λοιπόν, όλοι αυτοί σήμερα τρίβουν τα μάτια τους, βλέποντας το Βασιλιά τ' ουρανού να βρίσκεται στη γη μ' ανθρώπινη σάρκα, γεννημένος από παρθενική μήτρα.

Και ήρθαν οι βασιλιάδες να προσκυνήσουν τον επουράνιο Βασιλιά της δόξας.
Ήρθαν οι στρατιώτες να υπηρετήσουν τον Αρχιστράτηγο των ουράνιων Δυνάμεων.
Ήρθαν οι γυναίκες να προσκυνήσουν Εκείνον που μετέβαλε τις λύπες της γυναίκας σε χαρά.
Ήρθαν οι παρθένες να προσκυνήσουν Εκείνον που δημιούργησε τους μαστούς και το γάλα, και τώρα θηλάζει από Μητέρα Παρθένο. 
Ήρθαν τα νήπια να προσκυνήσουν Εκείνον που έγινε νήπιο, για να συνθέσει δοξολογικό ύμνο «απ’ τα στόματα των νηπίων» (Ψαλμ. 8:3). 
Ήρθαν τα παιδιά να προσκυνήσουν Εκείνον που η μανία του Ηρώδη τα ανέδειξε σε πρωτομάρτυρες. 
Ήρθαν οι ποιμένες να προσκυνήσουν τον καλό Ποιμένα, που θυσίασε τη ζωή Του για χάρη των προβάτων. 
Ήρθαν οι ιερείς να προσκυνήσουν Εκείνον που έγινε αρχιερέας όπως ο Μελχισεδέκ (Εβρ. 5:10). 
Ήρθαν οι δούλοι να προσκυνήσουν Εκείνον που πήρε μορφή δούλου, για να μετατρέψει τη δουλεία μας σ' ελευθερία. 
Ήρθαν οι ψαράδες να προσκυνήσουν Εκείνον που τους μετέβαλε σε «ψαράδες ανθρώπων» (Ματθ. 4:19) 
Ήρθαν οι τελώνες να προσκυνήσουν Εκείνον που από τους τελώνες ανέδειξε ευαγγελιστή. 
Ήρθαν οι πόρνες να προσκυνήσουν Εκείνον που παρέδωσε τα πόδια του στα δάκρυα μιας πόρνης.
Κοντολογίς, ήρθαν όλοι οι αμαρτωλοί να δουν τον Αμνό του Θεού, που σηκώνει στους ώμους Του την αμαρτία του κόσμου:
Οι μάγοι για να Τον προσκυνήσουν· 
οι ποιμένες για να Τον δοξολογήσουν· 
οι τελώνες για να Τον κηρύξουν· 
οι πόρνες για να Του προσφέρουν μύρα·
η Σαμαρείτισσα για να ξεδιψάσει· 
η Χαναναία για να ευεργετηθεί.

Ανακοίνωση Συνάξεως Ορθοδόξων Κληρικών και Μοναχών (19/12/2017)

ΣΥΝΑΞΙΣ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ

ΚΛΗΡΙΚΩΝ ΚΑΙ ΜΟΝΑΧΩΝ

e-mail: synaxisorthkm@gmail.com

Ἀνακοινωθὲν

Ἡ ἱστορικὴ πλέον καὶ ἀγωνιστική «Σύναξη Ὀρθοδόξων Κληρικῶν καὶ Μοναχῶν», ποὺ συνέδεσε τὸ ὄνομά της μὲ τὴν Ἱερὰ Μονὴ Ἁγίας Τριάδος Ἄνω Γατζέας, συνῆλθε σήμερα, Τρίτη 19 Δεκεμβρίου, στὴν νέα αἴθουσα τῆς «Ἑταιρείας Ὀρθοδόξων Σπουδῶν» στὴν Θεσσαλονίκη.

 Ἔλαβαν μέρος μνημονεύοντες καὶ μὴ μνημονεύοντες κληρικοί, ἀποτειχισμένοι καὶ μὴ ἀποτειχισμένοι, πρᾶγμα ποὺ διαλύει τὶς ψευδεῖς καὶ συκοφαντικὲς φῆμες γιὰ σχισματικὲς τάσεις, καὶ μετὰ ἀπὸ συζήτηση ἀποφασίσθηκαν τὰ ἑξῆς:

1. Νὰ συνεχισθεῖ ἐντονώτερα ὁ ἀγώνας ἐναντίον τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καὶ τῆς ψευδοσυνόδου τῆς Κρήτης.

2. Νὰ ὀργανωθεῖ Ἡμερίδα στὴν Θεσσαλονίκη ποὺ θὰ παρουσιάσει τὰ θεολογικὰ καὶ κανονικὰ ἀτοπήματα τῆς «Συνόδου» τοῦ Κολυμπαρίου.

3. Νὰ κυκλοφορηθεῖ σχετικὸ φυλλάδιο γιὰ τὸν αἱρετικὸ χαρακτήρα τῆς «Συνόδου».

4. Μὲ σύνεση καὶ διάκριση νὰ παρακληθοῦν καὶ νὰ προτραποῦν Ἐπίσκοποι καὶ ἄλλοι κληρικοί, μοναχοὶ καὶ λαϊκοὶ νὰ πυκνώσουν τὸ ὀρθόδοξο μέτωπο, ὥστε νὰ διαλυθεῖ τὸ σύννεφο τῆς παναίρεσης τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καὶ νὰ ἐπιλάμψει ὁ ἥλιος τῆς Ὀρθοδοξίας, ὅπως θὰ ἐπιλάμψει τὶς ἑπόμενες ἡμέρες μὲ τὴν Γέννησή Του ὁ Ἥλιος τῆς Δικαιοσύνης, ποὺ ἀνέτειλε στὸν κόσμο τὸ φῶς τῆς ἀληθινῆς θεογνωσίας. Ἡ πρόσφατη ἀπόφαση τῆς Συνόδου τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ρωσίας, ἡ ὁποία οὐσιαστικὰ ἀκύρωσε τὴν ψευδοσύνοδο τῆς Κρήτης, αὐξάνει τὴν χαρὰ καὶ τὶς ἐλπίδες μας καὶ δικαιώνει ὅσους ἀγωνισθήκαμε ἐναντίον της. Ἀναμένουμε καὶ ἄλλες τοπικὲς Ἐκκλησίες ἢ τουλάχιστον ἄλλοι Ἐπίσκοποι, κληρικοὶ καὶ μοναχοί, ἰδιαίτερα τὸ Ἅγιον Ὄρος, νὰ ἐπαναπροσδιορίσουν τὴν θέση τους.

Θεσσαλονίκη, 19 Δεκεμβρίου 2017

Γιὰ τὴν «Σύναξη Ὀρθοδόξων Κληρικῶν καὶ Μοναχῶν»

Ἀρχιμ. Γρηγόριος Χατζηνικολάου

Καθηγούμενος Ἱ. Μ. Ἁγίας Τριάδος, Ἄνω Γατζέας Βόλου

Πρωτοπρ. Θεόδωρος Ζήσης

Ὁμότιμος Καθηγητὴς Θεολογικῆς Σχολῆς Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης

πηγή

Γιώργος Παπαθανασόπουλος, Επί Γης ποια ειρήνη;

Επί Γης ποια ειρήνη;

Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

            Πλησιάζουν τα Χριστούγεννα, η εορτή της ειρήνης και της ελπίδας. Βέβαια η αδιάκοπη τρεχάλα και η κατακλυσμιαία υλιστική και  καταναλωτική προπαγάνδα  ελάχιστα περιθώρια αφήνουν στον σύγχρονο άνθρωπο να κατανοήσει το νόημα του κοσμοϊστορικού γεγονότος. Το μόνο που ο σύγχρονος άνθρωπος κατανοεί είναι πως το μήνυμα του Χριστού για ειρήνη καταπατάται συνέχεια.

Το έτος τελειώνει με γεμάτες τις ημέρες του από βία, αίμα και δάκρυ. Στο απερχόμενο έτος από τα 194 κράτη – μέλη του ΟΗΕ στα 54 άρχισαν ή συνεχίζονται οι πολεμικές συγκρούσεις. Στο ίδιο έτος υπήρξαν 31 τρομοκρατικές επιθέσεις στην Ευρώπη, με δεκάδες θυμάτων. Το 2017 προστίθεται στα έτη, που δεν υπήρξε ειρήνη στον πλανήτη. Ο Ιβάν Μπλοχ (Νόμπελ Ειρήνης το 1901) είχε υπολογίσει πως στα περίπου 3400 χρόνια  ιστορίας, ειρήνη υπήρξε στα 240 και πολεμικές συρράξεις στα 3.260. Ο, μετά τον υπολογισμό του Μπλοχ, 20ός αιώνας είναι ο αιματηρότερος στην παγκόσμια ιστορία. Κατ’ αυτόν συνέβησαν δύο παγκόσμιοι πόλεμοι, πολλές εμφύλιες συγκρούσεις, δεκάδες επαναστάσεων και πραξικοπημάτων, καθώς και επιβλήθηκαν απάνθρωπα ολοκληρωτικά  καθεστώτα. Σε κάθε ημέρα του  προηγούμενου αιώνα  χυνόταν άφθονο αίμα σε πολλά μέρη του πλανήτη.

            Τι είναι αυτό που κάνει τον άνθρωπο να μην ακολουθεί το μήνυμα  της νύχτας εκείνης στη Βηθλεέμ και να μην επιδιώκει την ειρήνη, όταν μάλιστα, το άλλο μήνυμα του Θεανθρώπου είναι πως η βία φέρνει βία; Από τον Ηράκλειτο έως τον Μακιαβέλι και τον Μαρξ ο πόλεμος και η βία θεωρούνται ως  στοιχεία της φύσης του ανθρώπου.... Η μελέτη της ιστορίας και η εξέταση των τρεχόντων γεγονότων δείχνουν ότι πολέμους διεξάγουν και βία ασκούν οι οπαδοί εκείνης της ιδεολογικής αθεΐας, που έχει στη φύση της το μίσος προς τον συνάνθρωπο. Παράδειγμα η Γαλλική Επανάσταση, που επέφερε τη γενοκτονία της Βανδέας και τα θύματα της  γκιλοτίνας, όπως επίσης τα εκατομμύρια των αθώων θυμάτων στα στρατόπεδα συγκέντρωσης και στα γκουλάγκ των αθεϊστικών καθεστώτων του 20ού αιώνα. Επίσης χρησιμοποιούν τη  βία όσοι ακολουθούν την πρακτική αθεΐα και κυριαρχούνται από το πάθος της με κάθε μέσο επικράτησης των   συμφερόντων τους, που προκαλεί τις αιματηρές συγκρούσεις  με τους φορείς των αντίπαλων συμφερόντων.

 Ο σύγχρονος άνθρωπος υποφέρει από τους πολέμους και τις τρομοκρατικές ενέργειες στις οποίες προβαίνει το μέρος εκείνο του Ισλάμ, που πιστεύει ότι η ειρήνη θα επέλθει όταν νικηθούν και εκλείψουν οι άπιστοι, όπως  επίσης βιώνει την πρακτική της Παλαιάς Διαθήκης, του «οδόντα αντί οδόντος».

            Η Εκκλησία είναι κατά της βίας και των πολέμων και δικαιολογεί μόνο τη νόμιμη άμυνα και την υπεράσπιση της Πατρίδας... Το Βατικανό, την ιστορία του οποίου επικαλούνται οι άθεοι, πράγματι εξελίχθηκε σε ένα κοσμικό κράτος, με παντοδύναμο ηγεμόνα, τον Πάπα, που παλαιότερα διέθετε στρατό και διεξήγε πολέμους. Την εκκοσμικευμένη  συμπεριφορά του περιγράφει εξαιρετικά ο Ντοστογιέφσκι στον ιεροεξεταστή των «Αδελφών Καραμάζοφ».- 

πηγή

Ο άγιος Κοσμάς ο Πρώτος καί οι σημερινοί αγιορείτες.

Ο άγιος Κοσμάς ο Πρώτος καί οι σημερινοί αγιορείτες.

Σκανδαλισμένος αγιορείτης μοναχός.

    Καί φέτος γιορτάστηκε στό Πρωτάτο τών Καρυών από τήν Ιβηρίτικη Ιερά Επιστασία ο άγιος οσιομάρτυς καί ομολογητής Κοσμάς ο Πρώτος ο οποίος φονεύθηκε από τόν Οικουμενικό Πατριάρχη Κων/λεως Ιωάννη Βέκκο τό 1275, ο οποίος ενώθηκε μέ τόν Πάπα καί ζήτησε νά τόν δεχθούν καί οι αγιορείτες οι οποίοι δέν τό δέχθηκαν,διότι δέν μπορεί νά ενωθεί η αλήθεια μέ τό ψέμα καί η ορθοδοξία μέ τήν βλασφημία καί τήν αίρεση καί γι αυτό ο Πατριάρχης έκαψε τούς Ζωγραφίτες καί τούς Κουτλουμουσιανούς,έπνιξε τούς Ιβηρίτες καί τούς Ξενοφωντινούς,αποκεφάλισε τούς Καρυώτες καί κρέμασε τούς Βατοπαιδινούς καί τόν Πρωτεπιστάτη.

    Στίς μέρες μας πάλι ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος κάνει πολλές ενέργειες «γυμνή τή κεφαλή» γιά νά ενωθεί μέ τόν αιρετικό Πάπα μέ αποτέλεσμα νά αλωθεί καί νά αλλοιωθεί η Ορθοδοξία.

    Άραγε οι σημερινοί αγιορείτες αντιστέκονται όπως οι παλαιότεροι μοναχοί η προφασίζονται προφάσεις;Ο Ιβηρίτης Πρωτεπιστάτης εκφώνησε λόγο ομολογιακό εγκωμιάζοντας τούς οσιομάρτυρες, όμως ο Γέροντας τής Ιβήρων π.Βασίλειος Γουντικάκης έγραψε εγκύκλιο γιά τήν Σύνοδο τής Κρήτης στήν οποία καθησύχαζε τούς χριστιανούς,τήν οποία υπέγραψαν οι Ηγούμενοι καί οι Αντιπρόσωποι τών Μονών καί μόνο τά Μοναστήρια τού Εφραίμ Φιλοθειτη καί η Μονή Γρηγορίου δέν συμφώνησαν,διότι σ’αυτή τήν Σύνοδο τέθηκαν συνοδικά καί σχεδόν πανορθόδοξα τά θεμέλια τού Οικουμενισμού πού θά οδηγήσει στήν πανθρησκεία καί τήν παγκοσμιοποίηση τών Εβραίων Σιωνιστών Μασόνων.

    Ο Ηγούμενος τής Σταυρονικήτα πνευματικό τέκνο τού Γουντικάκη υπεραμύνεται καί εγκωμιάζει τήν Σύνοδο άν καί τόσοι Ιεράρχες,Ιερείς καί Θεολόγοι σ’όλες τίς ορθόδοξες χώρες τήν κατηγορούν ώς αιρετική,αντικανονική καί απαράδεκτη.

    Τήν επαίνεσαι καί ο Βατοπαιδινός Εφραίμ,αλλά λέγετε ότι θά τόν κάνουν Μητροπολίτη Αγίου Όρους ή Θες/κης,όμως ο άγιος Σταυρονικήτα τί επιδιώκει,νά κρατάει τόν μανδύα τού Βαρθολομαίου όταν θά φιλιέται μέ τόν Πάπα;

    Μετά τήν Σύνοδο πολλά Μοναστήρια εκάλεσαν στίς πανηγύρεις τους Μητροπολίτες τού Πατριαρχείου,μάλλον γιά νά δείξουν τήν ευπείθειά τους.Συγκεκριμένα στήν Κουτλουμουσίου εκάλεσαν τόν Λαμψάκου καί όταν τού έδειξαν τίς τοιχογραφίες μέ τά μαρτύρια τών αγιορειτών ομολογητών απάντησε «νά τί παθαίνουν όσοι κάνουν παρακοή στόν Πατριάρχη».

    Ο υποτακτικός τού μακαριστού π.Μωυσή κάλεσε στήν πανήγυρή του τόν Μητροπολίτη Νέας Κρήνης ο οποίος στό τέλος ευχήθηκε«τού χρόνου στό Βατικανό».

    Άγιοι πατέρες,άν δέν μπορείτε νά μιμηθήτε τούς αγίους οσιομάρτυρες καί νά σταθείτε στό ύψος τών περιστάσεων,τουλάχιστον μή γίνεστε μιμητές τού Βέκκου διώκοντας τούς πατέρες πού αντιδρούν στόν ξέφρενο οικουμενιστικό χορό τού Βαρθολομαίου.

    Δυστυχώς αυτό τό κάνουν οι Λαυριώτες καί η Ρουμάνικη Σκήτη οι οποίοι διώχνουν τούς πατέρες, τούς διαγράφουν από τά μοναχολόγια,τούς αφαιρούν τίς ταυτότητες,τήν ελληνική υπηκοότητα,τήν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη καί οποιαδήποτε άλλη εξυπηρέτηση.

    Μήπως θέλουν νά κρατήσουν τήν παράδοση τής Λαύρας η οποία δέχθηκε τόν Βέκκο καί συλλειτούργησε μέ τούς παπικούς μέ αποτέλεσμα νά βρυκολακιάσουν οι Ιερείς καί νά μείνουν τά σώματά τους ζωντανά 750 χρόνια μέ τά μάτια ανοιχτά,φρικτό θέαμα στούς ορώντες, τά οποία έκρυψαν καί δέν τό παραδέχονται,διότι ώς φαίνεται ακολουθούν αμετανόητοι τό παράδειγμά τους;

    Κύριε Ιησού Χριστέ,ίλεως γενού καί στείλε θεία φώτιση γιά ότι οφείλουμε νά πράξουμε.

    Υπεραγία Θεοτόκε βοήθησε τό Περιβόλι σου νά λάμψει μέ τήν πίστη του καί τήν θυσιαστική αγάπη του πρός τόν Υιόν σου

Αμήν.

Σκανδαλισμένος αγιορείτης μοναχός.

 

πηγή

το μεταφέρουμε από εδώ 

Ο Άγιος Σεραφείμ της Βυρίτσα είπε ότι θα έρθει ο καιρός που θα προσκολληθούν σε κάθε πιστό σαράντα αμαρτωλοί, ώστε να τους τραβήξει από το βάλτο της αμαρτίας.

Από τα απομνημονεύματα της Claudia Georgievna P .:

- Η  ταξιδιώτης εγκαταστάθηκε στη Βυρίτσα, στην οικογένεια της Λουκίας Ιβάνοβνα Μιρόνοβα, και όταν Η ιδιοκτήτης μετακόμισε στο Σούζανινο, πήγε εκεί μαζί της. Ένας γείτονας ζούσε πίσω από τον τοίχο. Ήταν δυσαρεστημένος που όλη η νύχτα από την αίθουσα Lubushkina άκουγε δυνατά λυγμούς: ευλογημένε κλαίει για τον κόσμο που πεθαίνει, προσεύχονταν ικετευτικά για  τους ανθρώπους.

Ο Άγιος  Σεραφείμ της Βυρίτσα  είπε ότι θα έρθει ο καιρός που θα προσκολληθούν σε κάθε πιστό σαράντα αμαρτωλοί, ώστε να τους τραβήξει από το βάλτο της αμαρτίας. Ένας τέτοιος σωτήρας για εκείνους που την ήξεραν ήταν η ευλογημένη Λιουμπούκα. Βοήθησε στη διάσωση της πνευματικής πείνας όχι μόνο κατά τη διάρκεια της πολιορκίας αλλά και κατά τη διάρκεια της ειρήνης, όταν οι άνθρωποι χρειάζονται έναν μεσολαβητή και μια  παρηγοριά.  Το σπίτι στο Susanino έγινε ένα δημοφιλές καταφύγιο - εκατοντάδες έσπευσαν εκεί, και έπειτα χιλιάδες επισκέπτες. Οι άνθρωποι πήγαν στην Λιουμπούσκα, όπως και στον προφήτη: αυτό που ο Κύριος προανήγγειλε, θα έλεγε και θα δεχόταν  ο πιστός  την απάντησή της, ήταν από το στόμα του Θεού.
πηγή 

Τί ήταν το Άστρο της Βηθλεέμ.

ΠΕΡΙΣΣΌΤΕΡΑ ΑΠΌ 2.000 ΧΡΌΝΙΑ ΈΧΟΥΝ ΠΕΡΆΣΕΙ ΑΠΌ ΤΗ ΝΎΧΤΑ ΠΟΥ ΕΜΦΑΝΊΣΤΗΚΕ ΣΤΟΝ ΟΥΡΑΝΌ ΤΟ ΆΣΤΡΟ ΤΗΣ ΒΗΘΛΕΈΜ, ΜΕ ΤΟΥΣ ΕΠΙΣΤΉΜΟΝΕΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΘΕΟΛΌΓΟΥΣ ΝΑ ΈΧΟΥΝ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΈΣ ΕΞΗΓΉΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟ ΦΑΙΝΌΜΕΝΟ.

Από θρησκευτικής πλευράς, το Άστρο της Βηθλεέμ αναφέρεται από τον ευαγγελιστή Ματθαίο σε μία μόνο περικοπή (κεφάλαιο Β’. 2), στην οποία αναφέρεται μόλις τέσσερις φορές. Από τα λόγια του Ματθαίου, προκύπτουν κάποια συμπεράσματα αρκετά χρήσιμα για την κατανόηση αυτού του φαινομένου.
Το Άστρο της Βηθλεέμ έπρεπε να ήταν κάτι ασυνήθιστο για να έλξει την προσοχή των Μάγων και να κάνουν ένα τόσο μακρινό ταξίδι, ενώ παράλληλα, θα έπρεπε να βρίσκεται στην ίδια θέση για εβδομάδες ή μήνες, μιας και οι Μάγοι είχαν αρκετά μεγάλη απόσταση να διασχίσουν. Επίσης, θα έπρεπε να είναι δυσδιάκριτο στο πολύ κόσμο, διότι φαίνεται πως μόνο οι Μάγοι το είχαν δει. Δεν το διέκριναν στον ουρανό ή είχαν ακούσει κάτι γι’ αυτό ούτε οι Γραμματείς και οι Φαρισαίοι, το ίδιο και ο Ηρώδης.
Από επιστημονικής πλευράς, ορισμένοι ερευνητές υπέθεσαν ότι το Άστρο της Βηθλεέμ ήταν κάποιο μετέωρο, φαινόμενα τα οποία δεν είναι καθόλου σπάνια και συνεπώς δεν θα είχε προκαλέσει την εντύπωση των Μάγων για να κάνουν ένα τόσο μακρινό ταξίδι.
Μια άλλη πιθανή εξήγηση είναι η εμφάνιση κάποιου κομήτη. Συνολικά, έχουν καταγραφεί από τους αρχαίους χρόνους έως και τη γέννηση του Χριστού 135  κομήτες. Όπως αναφέρει ο Ωριγένης Αδαμάντιος, μάρτυρας του Χριστιανισμού και δάσκαλος που έζησε στις αρχές του 3ου μ.Χ. αιώνα: «Έχω τη γνώμη ότι το άστρο που εμφανίστηκε στους σοφούς της Ανατολής… ήταν ένα από εκείνα τα φωτεινά σώματα που εμφανίζονται από καιρό σε καιρό και που οι Έλληνες οι οποίοι συνηθίζουν να τα ξεχωρίζουν με ονομασίες ανάλογα με τη μορφή και το σχήμα τους τα ονόμαζαν κομήτες, φωτεινές δοκούς, θυσάνους, άστρα με ουρά, καράβια και με διάφορα άλλα ονόματα».
Εν τούτοις είναι δύσκολο να θεωρηθεί ότι το Άστρο των Χριστουγέννων ήταν ένας κομήτης, αφ’ ενός μεν γιατί θα τον έβλεπαν όλοι, αφ’ ετέρου δε γιατί οι αρχαίοι λαοί θεωρούσαν τους κομήτες ως προάγγελους δυσάρεστων γεγονότων και καταστροφών.
Μήπως το Άστρο των Χριστουγέννων ήταν κάποιος νόβα, κάποιο «καινοφανές» άστρο ή μήπως σουπερνόβα; Καθώς τα άστρα γερνάνε γίνονται ασταθή στις θερμοπυρηνικές τους αντιδράσεις και φτάνει μια στιγμή που το άστρο αυτό αποβάλλει με μια ή περισσότερες εκρήξεις μερικά από τα εξωτερικά του στρώματα αερίων και έτσι παρουσιάζεται λαμπρότερο από ότι ήταν πριν. Έτσι, άστρα που ήταν πολύ αμυδρά, όταν μετατραπούν σε νόβα γίνονται εύκολα ορατά. Όταν ένα άστρο μεταβληθεί σε σουπερνόβα, διασπάται κυριολεκτικά στα «εξ ων συνετέθη» και μπορεί να εκπέμψει εκατομμύρια φορές περισσότερο φως και ακτινοβολία απ’ ότι ο Ήλιος μας.
Το Άστρο της Βηθλεέμ όμως, δεν θα πρέπει να ήταν ένα παρόμοιο άστρο, καθώς θα υπήρχε κάποια ένδειξη των αστρονόμων της εποχής εκείνης και ο κάθε άνθρωπος της εποχής θα μπορούσε να δει ένα νόβα ή σουπερνόβα, ενώ, όπως φαίνεται, το παρατήρησαν μόνο οι Μάγοι.
Μία ακόμα θεωρία για την εξήγηση αυτού του φαινομένου διατυπώθηκε από τον Γιόχαν Κέπλερ, ο οποίος υποστήριξε πως αυτό που οδήγησε τους Μάγους στον Ιησού ήταν μια σύνοδος πλανητών ή συζυγία.Οι πλανήτες, στις κανονικές τους κινήσεις γύρω από τον Ήλιο φαίνονται να κινούνται από τη Δύση προς την Ανατολή. Οι πλανήτες που βρίσκονται πλησιέστερα στον Ήλιο φαίνονται όμως να κινούνται ταχύτερα και οι πιο απομακρυσμένοι δείχνουν να κινούνται βραδύτερα. Μ’ αυτόν τον τρόπο, ένας από τους πλανήτες είναι δυνατόν να φτάσει και να προσπεράσει κάποιον άλλον. Το προσπέρασμα αυτό ονομάζεται σύνοδος ή συζυγία των δύο πλανητών. Οι πλανήτες Δίας και Κρόνος στη διάρκεια του 7 και του 6 π.Χ έλαβαν μέρος σε μία τριπλή ή μεγάλη συζυγία. Αν το Άστρο της Βηθλεέμ όμως ήταν μια συζυγία, θα το γνώριζαν οι αστρονόμοι της εποχής καθώς η μελέτη του ουρανού ήταν αρκετά ανεπτυγμένη την εποχή εκείνη.
Στην πορεία των χρόνων διατυπώθηκαν και άλλες θεωρίες για την «ταυτότητα» του Άστρου. Το 1911, ο Γερμανός Alfred Jeremias υποστήριξε πως το Άστρο της Βηθλεέμ ήταν το λαμπρότερο άστρο του αστερισμού του Λέοντος, ο Βασιλίσκος, ενώ το 1913 ο A. Stenzel υποστήριξε πως «οδηγός» των Μάγων ήταν ο κομήτης του Χάλεϊ.
Μία ακόμη θεωρία, του Έλληνα αστρονόμου Κωνσταντίνου Χασάπη υποστηρίζει πως το Άστρο της Βηθλεέμ ήταν ο πλανήτης Κρόνος τον οποίο αποκαλεί «ηγετικό πλανήτη της μεγάλης συγκεντρώσεως του 6 π.Χ.», ενώ ο αείμνηστος Κ. Χασάπης ορίζει τη γέννηση του Χριστού στις 6 Δεκεμβρίου του 5 π.Χ. και το προσκύνημα των Μάγων στις 19 του ίδιου μήνα.Αυτή η ημερομηνία γέννησης του Χριστού φαίνεται αρκετά δύσκολο να είναι και η σωστή, καθώς ο Ευαγγελιστής Λουκάς αναφέρει ότι ο Ιησούς γεννήθηκε την εποχή που οι βοσκοί «φυλλάσουν φυλακάς νυκτός επί την ποίμνην αυτών». Αυτή η εποχή είναι απίθανο να είναι οι τελευταίες μέρες του Δεκεμβρίου καθώς τότε η Βηθλεέμ είναι βυθισμένη στην παγωνιά και τη βροχή. Πιθανότερη εποχή να συνέβη η γέννηση του Χριστού είναι η άνοιξη, όταν τα νεογέννητα αρνάκια χρειάζονται τη βοήθεια των βοσκών, ερμηνεύοντας κατά γράμμα αυτά που αναφέρει το κατά Λουκάν Ευαγγέλιο.
Βλέπουμε πως οι θρησκευτικές και επιστημονικές αντιλήψεις και θεωρίες δεν «συμβαδίζουν» σε κάποιο σημείο για την ταυτότητα του Άστρου της Βηθλεέμ. Εμείς θα κλείσουμε με τα λόγια του Άγιου Δαμασκηνού του Στουδίτη :» Ακόμα και φυσικό φαινόμενο να ήταν, συνεβη συγκεκριμένη στιγμή μετά από παρέμβαση του θεού».
πηγή 

Οἱ μάγοι ἔχουν κάτι σπουδαῖο νά μᾶς δείξουν μέ τήν ἐπιστροφή στήν πατρίδα τους ἀπό ἄλλο δρόμο.

Άγιος Γρηγόριος ὁ Διάλογος από τις Ὁμιλίες του στά Εὐαγγέλια

« Οἱ μάγοι ἔχουν κάτι σπουδαῖο νά μᾶς δείξουν μέ τήν ἐπιστροφή στήν πατρίδα τους ἀπό ἄλλο δρόμο. 

Πατρίδα μας εἶναι ὁ παράδεισος. Ὅταν γνωρίσουμε τό Χριστό, ὁ δρόμος γιά νά γυρίσουμε στόν παράδεισο ἀπό κεῖ πού ἤρθαμε εἶναι κλειστός. 

Φύγαμε ἀπό τήν πατρίδα μας ἀκολουθώντας τό δρόμο τῆς ὑπερηφάνειας, τῆς παρακοῆς καί τῆς πρόληψης πρός τόν ἀόρατο κόσμο, ἀφοῦ δοκιμάσαμε τόν ἀπαγορευμένο καρπό. 

Στό δρόμο τῆς ἐπιστροφῆς πρέπει ν᾿ ἀκολουθήσουμε τό δρόμο τῶν δακρύων καί τῆς ὑπακοῆς, τῆς περιφρόνησης τῶν ἐγκοσμίων καί τῆς ἀποχῆς ἀπό τίς σωματικές ἐπιθυμίες».

Ἀπό τό βιβλίο:Αγ.Νικόλαος Βελιμίροβιτς “Θεός ἐπί γῆς, ἄνθρωπος ἐν οὐρανῷ”,Εκδόσεις Πέτρος Μπότσης,

πηγή

Κυριακή πριν από τα Χριστούγεννα

Κυριακή πριν από τα Χριστούγεννα

Το Συναξάρι γράφει γι’ αυτή την ημέρα:

«Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ , Κυριακὴ πρὸ τῆς Χριστοῦ γεννήσεως, μνήμην ἄγειν ἐτάχθημεν παρὰ τῶν Ἁγίων καὶ θεοφόρων Πατέρων ἡμῶν, πάντων τῶν ἀπ’ αἰῶνος Θεῷ εὐαρεστησάντων, ἀπὸ Ἀδὰμ ἄχρι καὶ Ἰωσὴφ τοῦ μνήστορος τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, κατὰ γενεαλογίαν, καθὼς ὁ εὐαγγελιστὴς Λουκᾶς ἱστορικῶς ἠριθμήσατο, ὁμοίως καὶ τῶν προφητῶν καὶ τῶν προφητίδων.»

Και στη συνέχεια μνημονεύονται όλοι οι δίκαιοι (έτσι ονομάζει τους αγίους ανθρώπους στην προ Χριστού εποχή η Εκκλησία) που ευαρέστησαν τον Θεό με τη ζωή τους και, άλλος λίγο, άλλος πολύ προετοίμασαν τον ερχομό του Σωτήρα στον κόσμο, κάτι που καλούμαστε κι εμείς να κάνουμε κάθε μέρα στη ζωή μας: να δημιουργούμε τις συνθήκες για να γεννηθεί ο Χριστός. Ο κατάλογος των ονομάτων ξεκινά από τον Αδάμ και φθάνει ως τον Ιωσήφ τον μνήστορα της Παναγίας μας. «Γενεές δεκατέσσαρες» κι άλλες τόσες, κι άλλες τόσες, όπως θα μας πει και ο ευαγγελιστής, που δεν αξιώθηκαν να δουν τον Χριστό. Ακόμα πιο σκληρή η τύχη με τον στερνό απόγονο αυτής της γενιάς, τον Ιωσήφ: Θα πρέπει να του φανερώσει η μνηστή του ότι κυοφορεί ένα παιδί που δεν είναι δικό του και εκείνος να εμπιστευθεί, πριν από όλα, τη φωνή της καρδιάς του ότι δεν πρόκειται για άλλον, παρά για τον Μεσσία, την προσδοκία των εθνών και τον έπαινο του Ισραήλ.

Ο κόσμος πηγαίνοντας στην Εκκλησία εκείνη την ημέρα άλλοτε απορεί κι άλλοτε δυσανασχετεί με την κουραστική απαρίθμηση εβραϊκών ονομάτων. Σαμουήλ, Ρεβέκκα, Ιακώβ… Τι με νοιάζουν τώρα όλα αυτά; Τι σχέση μπορεί να έχω εγώ με Εβραίους που έζησαν πριν αιώνες σε άγνωστα μέρη, ντύνονταν αλλόκοτα, μιλούσαν μια παράξενη γλώσσα και είχαν ένα σωρό παράξενες συνήθειες; Τι κοινό έχω εγώ με αυτούς; Γιατί εμφανιστήκαν μπροστά μου, μια ανάσα πριν από την όμορφη ανάπαυλα των εορτών;

Ξεχνάμε ίσως πως η Εκκλησία προσεύχεται να βρεθούμε κοντά στη γλυκειά τους αγκαλιά, μόλις κλείνουμε τα μάτια μας. Ξεχνάμε πως η Εκκλησία δεν ανέλαβε να κηρύξει στον κόσμο ένα ευαγγέλιο βγαλμένο από το μηδέν, πρωτάκουστο, ούτε και να προβεί σε αγαθοεργίες σαν να μην είχε αυτό περάσει ποτέ από το μυαλό των ανθρώπων πιο πριν. Ξεχνάμε και αυτό το πληρῶσαι που απαντά ο Χριστός για τη σχέση του με τον Νόμο και την Διαθήκη του Θεού. Ο Χριστός δεν έρχεται στον κόσμο ως διάττων αστήρ. Πολύ περισσότερο, δεν έρχεται για να λάμψει 3, 10 ή 30 χρόνια και να ξαναγυρίσει στους ουρανούς απ’ όπου κατέβηκε, χωρίς να αλλάξει τίποτα στον κόσμο. Η αντίληψη που έχει για τον χρόνο και την ιστορία η Εκκλησία είναι ενιαία και οδηγεί κάπου. Δεν είναι ένα πυροτέχνημα η εμφάνιση του Χριστού στον κόσμο. Προετοιμάζεται αιώνες αυτή η στιγμή, από το κήρυγμα των προφητών, από την πίστη, τα λάθη και τις δοκιμασίες ενός ολόκληρου λαού που υπομένει, αλλά και την ανθρωπότητα ολόκληρη που στενάζει υπό το ζυγό της αμαρτίας και η πιο ώριμη στιγμή αυτής της προετοιμασίας λέγεται Θεοτόκος Μαρία.

Δεν σταματάει ούτε στον Γολγοθά, ούτε στην Ανάσταση, ούτε στην Πεντηκοστή καν το έργο Θεού και ανθρώπων για τη Σωτηρία. Ὁ πατήρ μου ἕως ἄρτι ἐργάζεται, κἀγὼ ἐργάζομαι λέει ο Κύριος. Συνεχίζεται ως τη στιγμή αυτή που τελούμε τα προεόρτια της Γέννησής του (κάθε χρόνο). Ο Λόγος σαρκούται στην αυλή της εκκλησίας μόλις βγούμε πάλι στη λιακάδα της ημέρας, στον πρωινό μας καφέ, μα κυρίως «στο πεδίο της μάχης», που είναι αναμενόμενα η συναναστροφή μας με κάθε άνθρωπο, κάθε μέρα, παντού, με όλους και με τον εαυτό μας.

Η Εκκλησία μας σοφά «σφήνωσε» μια Κυριακή πριν από τα Χριστούγεννα αυτήν την ανάμνηση των δικαίων, που κάηκε η καρδιά τους να δουν τον Χριστό, και όμως δεν τον είδαν με τα αισθητά τους μάτια ποτέ. Για να μας πει κάτι ίσως; Για να μας πει πολλά σίγουρα. Ένα από αυτά, πιθανόν το κυριότερο, ότι κάθε στιγμή είναι καιρός προετοιμασίας για να ανταμώσουμε με το σωτήριο του Κυρίου.

Οι καταβασίες που, σύμφωνα με την παράδοση της Εκκλησίας μας ψάλλονταν αυτήν την Κυριακή μέχρι και πριν από μερικούς αιώνες, έχουν τα τελευταία χρόνια «ξαναβγεί στο φως» και, δειλά δειλά, με τη βοήθεια της λιτής μελωδίας του Πέτρου Βυζαντίου Μπερεκέτη (17^ος αιώνας), ηχούν στις εκκλησιές και πάλι.

Πρωτότυπο κείμενο	Νεοελληνική απόδοση
Ειρμός πρώτης ωδής: Χριστὸς ἐν πόλει Βηθλεὲμ βρεφουργεῖται τὴν ἡμῶν ὡς εὔσπλαχνος καινουργῶν φύσιν· προθύμως δεῦτε γηγενεῖς τῇ καρδίᾳ ᾆσμα μελῳδὸν ᾄσωμεν τῷ Δεσπότῃ· εἰς αἰῶνας ἐνδόξως γὰρ δεδόξασται.	Ειρμός πρώτης ωδής: Ο Χριστός γίνεται βρέφος στην πόλη Βηθλεέμ, επειδή είναι εύσπλαχνος κι έτσι κάνει νέα και πάλι την φύση μας. Ελάτε, όσοι γεννηθήκαμε εδώ, με την ψυχή μας μελωδικό ύμνο να ψάλουμε στον Δεσπότη δοξασμένος είναι στους αιώνες!
Ειρμός τρίτης ωδής: Ὑψιμέδων ἄναρχε εὐμενὲς Λόγε, ἐπίβλεψον πρόσχες μοι δακρυῤῥοούσῃ ἡ σεπτὴ ἐβόα σοι πρόπαλαι Ἄννα· ἀλλ᾿ ὡς ἐκείνης ἤκουσας θρηνῳδούσης καὶ ἡμῶν στερέωσον τὰς φρένας, ἄναξ, τοῦ ἀξίως ἀνυμνεῖν σε σοῖς γενεθλίοις.	Ειρμός τρίτης ωδής:                 «Κοίτα μου τα δάκρυα, Εσύ που από ψηλά κυβερνάς, Άναρχε, σπλαγχνικέ Λόγε», η σεβαστή Άννα σου έκραζε στα αρχαία χρόνια.  Αλλά, όπως εκείνης άκουσες τον θρήνο και τα δικά μας λογικά στέριωσε, βασιλιά μου, ώστε να υμνούμε την γέννησή Σου.
ειρμός τετάρτης ωδής: Ἀκηκοὼς ὁ προφήτης, Χριστέ, τὴν ἀκοήν σου ἐφοβήθη, ὅτι μέλλεις ἐκ Παρθένου προελθεῖν. Καὶ ἐβόησε τρόμῳ· δόξα τῇ δυνάμει σου, Κύριε.	ειρμός τετάρτης ωδής: Μαθαίνοντας ο προφήτης Αββακούμ τα νέα, πως πρόκειται να έλθεις στη γη από την Παρθένο, τότε γέμισε με φόβο και ανέκραξε με τρόμο: δόξα αξίζει στην Δύναμή Σου, Κύριε!
ειρμός πέμπτης ωδής: Ὦ παντεπόπτα τῶν ἀνάκτων τὸ κλέος, τίς σου τὸ φιλάνθρωπον γηγενῶν οὐ θαυμάσει; ἐν γῇ γὰρ ὤφθης μὴ λιπὼν τὰ πατρῷα σήμερον πᾶσαν ἐγκαινίζων τὴν φύσιν καὶ εἰρήνην ὡς μόνος εἰρηνάρχης βραβεύων.	ειρμός πέμπτης ωδής: Ποιος από τους γηγενείς την μεγαλοπρέπειά Σου μπορεί να μην θαυμάσει; Παρουσιάστηκες στη γη, χωρίς να εγκαταλείψεις τίποτα από την σχέση Σου με τον Πατέρα. Σήμερα ολόκληρη την ανθρώπινη φύση κάνεις νέα από την αρχή, δίνοντάς της για έπαθλο ειρήνη που μόνο Εσύ μπορείς και δίνεις.
ειρμός έκτης ωδής: Εἰς βυθὸν ἀπωλείας ἡ ταλαίπωρος φύσις Χριστέ μου Λόγε, καταντήσασα πάλαι ἔκειτο φεῦ μοι! σκοτεινοῖς ἐν κευθμῶσιν· ἐπεὶ δὲ τῇ σῇ θεϊκῇ δυναστείᾳ πρὸς οὐρανῶν μετέβη τὰ τερπνότατα κάλλη· θύσω σοι, σῶτερ, ἐβόα, θυσίαν αἰνέσεως.	ειρμός έκτης ωδής: Σε βυθό χαμού είχε καταλήξει η ταλαίπωρη φύση μου, Χριστέ και Λόγε, σαν σε σκοτεινή κρύπτη καταχωνιασμένη. Κι όμως, επειδή τέτοια είναι η θεϊκή Σου δύναμη, ανέβηκε στον ουρανό και στην απόλαυση της ομορφιάς που έχει εκεί. «Θα προσφέρω σε Σένα προσφορά δοξολογική, Σωτήρα», εκείνη σου φωνάζει.
ειρμός έβδομης ωδής: Ὡς οἱ παῖδες πάλαι σοι κράζομεν, Λόγε· γενοῦ σῶν δούλων ἕρκος φύλαξ καὶ σκέπη καὶ σῶσον πάντας προσβολῆς ἐναντίας ὅπως ὑμνοῦντές σε σοῖς γενεθλίοις εἰς αἰῶνας λέγομεν· εὐλογητὸς εἶ.	ειρμός έβδομης ωδής: Όπως οι Τρεις Παίδες εκείνα τα χρόνια κι εμείς σου φωνάζουμε τώρα, Λόγε γίνε φράχτης και στέγαστρο που προστατεύει και σώσε καθένα μας από την εχθρική προσβολή. Για να είμαστε σε θέση να Σε υμνούμε στην ανάμνηση της Γέννας Σου, με τον ύμνο: είσαι Ευλογημένος πάντοτε!
ειρμός όγδοης ωδής: Νεουργὲ τοῦ σύμπαντος κόσμου καὶ σῶστα ὑμνεῖ σε πᾶσα μετ᾿ ἀγγέλων ἡ κτίσις σκιρτᾷ χορεύει καὶ ἀγάλλεται τρόμῳ, εὐλογεῖτε λέγουσα πάντα τὰ ἔργα τὰ σεπτὰ Γενέθλια τοῦ λυτρωτοῦ μου σὺν ἐμοὶ εἰς αἰῶνας πόθῳ ὑπερυψοῦντα.	ειρμός όγδοης ωδής: Ανακαινιστής είσαι όλου του σύμπαντος και γι’ αυτό και Σωτήρας του. Σε υμνεί μαζί με τους αγγέλους όλη η κτίση και συγκινείται, ξεσπά σε τραγούδια και ευχαριστιέται με την κουβέντα: «να μακαρίζετε, όλα τα δημιουργήματά Του τη σεβαστή μνήμη της Γέννησης του λυτρωτή μου! Μαζί μου με πόθο να ανυμνείτε!»
ειρμός ενάτης ωδής: Χαίροις, πάναγνε θεοδέγμον Μαρία, χαίροις, ἄχραντε τῶν πεπτωκότων βάσις· ἐν σοὶ γὰρ ὤφθη σήμερον ὁ Δεσπότης ὦ θαῦμα! καινουργῶν τοὺς φθαρέντας καὶ πρὸς φῶς ἐπανάγων τὸ ἀνέσπερον, κόρη.	ειρμός ενάτης ωδής: Ας χαίρεις, πάναγνε Μαρία που δέχτηκες τον Θεό, Ας χαίρεις, που δεν μολύνθηκες από τίποτα, στήριγμα εκείνων που έπεσαν χαμηλά! Γιατί σε σένα είδαμε σήμερα τον Δεσπότη, και τι θαύμα!: Δίνει νέα μορφή σε εκείνους που καταστράφηκαν και τους γυρίζει πίσω στο φως που δεν θα δύσει ποτέ, καλή μου κόρη.

(Κείμενο και απόδοση στη νέα ελληνική
Σταμάτης Ι. Σταματόπουλος)

Πότε καθιερώθηκαν τα Χριστούγεννα.

 

ΤΑ ΠΡΏΤΑ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΆ ΧΡΌΝΙΑ Η ΓΈΝΝΗΣΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΎ ΔΕΝ ΑΠΟΤΕΛΟΎΣΕ ΙΔΙΑΊΤΕΡΗ ΓΙΟΡΤΉ ΚΑΙ ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΊ ΤΗΝ ΓΙΌΡΤΑΖΑΝ ΜΑΖΊ ΜΕ ΤΗ ΒΆΦΤΙΣΗ ΣΤΙΣ 6 ΙΑΝΟΥΑΡΊΟΥ. ΜΆΛΙΣΤΑ ΣΎΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΗΝ ΠΑΡΆΔΟΣΗ ΠΡΏΤΟΣ Ο ΜΈΓΑΣ ΒΑΣΊΛΕΙΟΣ ΣΤΗΝ ΚΑΙΣΆΡΕΙΑ ΤΗΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΊΑΣ ΤΟ ΈΤΟΣ 376 Μ.Χ ΕΚΦΏΝΗΣΕ ΤΗΝ ΠΡΏΤΗ ΟΜΙΛΊΑ ΓΙΑ ΤΗ ΓΙΟΡΤΉ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΈΝΝΩΝ.

Νωρίτερα πάντως το 354 μ.Χ μετά από πολλές αντιρρήσεις ορίστηκε στη Ρώμη επί Πάπα Ιουλίου Α’ σαν ημέρα γέννησης του Χριστού η 25η Δεκεμβρίου για τον εξής λόγο: Η ημέρα ήταν καθιερωμένη από τους Ρωμαίους σαν ημέρα γέννησης του Περσικού θεού Μίθρα. Οι Ρωμαίοι επιστρέφοντας από πολέμους της Ανατολής έφεραν μαζί τους την λατρεία πολλών θεών. Από τους πιο δημοφιλείς ήταν ο Μίθρας γιατί ήταν ο θεός του φωτός, του Ήλιου που μάχεται και διώχνει το σκοτάδι.
Το Γενέθλιον του είχε συνδυαστεί με τη χειμερινή τροπή του ήλιου που στις 25 Δεκεμβρίου αρχίζει να κερδίζει έδαφος και να στέκεται περισσότερο στο Ουράνιο στερέωμα.
Αυτή ήταν ημέρα χαράς για τους Ρωμαίους διότι έφευγε το σκοτάδι και ερχόταν το φως. Ήταν μέρα τόσο γιορτινή και αγαπητή που καμία προτροπή των πατέρων της Εκκλησίας δε στάθηκε ικανή να ελαττώσει τη συμμετοχή των πρώτων Χριστιανών.
Γι’ αυτό οι πατέρες της Εκκλησίας βρήκαν ένα δοκιμασμένο μέσο, την «υποκατάσταση». Όρισαν δηλαδή την 25η Δεκεμβρίου σαν ημέρα γέννησης του Χριστού, δηλαδή του νέου Ήλιου που έδιωξε τα σκοτάδια της ειδωλολατρίας, από τις ψυχές των ανθρώπων και τις πλημμύρισε με χριστιανικό φως.
Έτσι στις 25 Δεκέμβρη ο ένας Ήλιος υποκατέστησε τον άλλο με αποτέλεσμα η ημερομηνία να οριστεί ως η επίσημη ημερομηνία γέννησης του Χριστού.
Ο εορτασμός της Γεννήσεως στις 25 Δεκεμβρίου πέρασε και από τη Δύση στην Ανατολή γύρω στο 376. Μάλιστα το 386 ο Αγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος παρότρυνε την εκκλησία της Αντιόχειας να συμφωνήσει στην 25η Δεκεμβρίου ως ημέρα εορτασμού της Γέννησης.
Πολύ αργότερα το 529 ο αυτοκράτορας Ιουστινιανός απαγόρευσε την εργασία και τα δημόσια έργα κατά τη διάρκεια των Χριστουγέννων και τα ανακήρυξε δημόσια αργία. Ως το 1100, καθώς είχε επεκταθεί η δράση των ιεραποστολών στις παγανιστικές ευρωπαϊκές φυλές, όλα τα έθνη της Ευρώπης γιόρταζαν τα Χριστούγεννα.
Τι πληροφορίες μας δίνουν τα Ευαγγέλια.
Στοιχεία που μπορούν να χρησιμοποιηθούν για τη κατά προσέγγιση χρονολόγηση της γέννησης του Ιησού προέρχονται από το Ευαγγέλιο του Λουκά και του Ματθαίου:
Τη γέννηση του Ιησού επί αυτοκράτορα Αυγούστου (Λουκ. 2,1), του οποίου η βασιλεία διήρκεσε για μεγάλο χρονικό διάστημα (27 π.Χ. – 14 μ.Χ.)
Τη γέννηση του Ιησού «εν ταις ημέραις Ηρώδου βασιλέως της Ιουδαίας» (Λουκ. 1,5), του οποίου επίσης η βασιλεία στην Ιουδαία ήταν από τις μακρότερες χρονικά (37-4 π.Χ.).
Στις περιγραφές για το άστρο της Βηθλεέμ (Ματθ. 2,2)
Στα γεγονότα της «πρώτης» απογραφής, η οποία «εγένετο ηγεμονεύοντος της Συρίας Κυρηνίου» (Λουκ. 2,2) (12-8 π.Χ. ή 8-6 π.Χ.)
πηγή 

Γιατί ο Θεός έγινε άνθρωπος;

Αγίου Ιουστίνου Πόποβιτς

Πράγματι η αγάπη του Θεού προς τους ανθρώπους δεν μπορούσε με τίποτα να καταδειχθεί καλύτερα παρά με τούτο: «απέσταλκεν ο Θεός εις τον κόσμον» (τον Θεό Λόγο), ώστε οι άνθρωποι να «ζήσωμεν δι’ αυτού».

Η ζωή του Θεού με την ενσάρκωση του Λόγου έγινε η δική μας, ανθρώπινη ζωή. Ο λόγος έγινε άνθρωπος, για μα δώσει στον άνθρωπο την ζωή του Θεού, να τον μάθει αυτήν την ζωή και να του δώσει τις δυνάμεις να μπορεί να πραγματώνει τούτη την ζωή και ανθρώπινες συνθήκες.

Ποια είναι η θεϊκή ζωή; Η ζωή του Ιησού Χριστού στην γη. Σε τι έγκειται τούτη η θεϊκή ζωή; Στο βίωμα της θείας Αλήθειας, της θείας Αγάπης, της θείας Δικαιοσύνης, της θείας Αγιοσύνης, και των υπολοίπων θείων ιδιοτήτων. Όλες αυτές τις θεϊκές ζωτικές δυνάμεις ο Θεάνθρωπος τις μετέφερε στο δικό μας ανθρώπινο κόσμο και τις μεταμόρφωσε στη δική μας ανθρώπινη ζωή. Εκείνος μπήκε στην ζωή μας, έφερε μέσα της τις δυνάμεις της θεϊκής ζωής κι έτσι μεταμόρφωσε τη δική μας ανθρώπινη ζωή σε θεοζωή. Σε τούτο έγκειται όλο το μυστήριο, όλη η αγάπη του Θεού προς εμάς τους ανθρώπους.

Έτσι ο Θεάνθρωπος με τον πιο τέλειο τρόπο έλυσε το πρόβλημα της ανθρώπινης ζωής.

Οι άνθρωποι είναι κτισμένοι θεόμορφοι λόγω τούτης της θεοζωής. Εάν οι άνθρωποι ζούσαν με τις δυνάμεις της θεομορφίας και του θεοπόθου, όλο και περισσότερο και πληρέστερα θα πραγμάτωναν την θεοζωή και έτσι για πάντα θα παρέμεναν στον παράδεισο. Επειδή ο παράδεισος δεν είναι τίποτε άλλο παρά η εν Θεώ ζωή, η ζωή με τον Θεό, η θεοζωή. Μόλις ο άνθρωπος έβαλε την αμαρτία μέσα του, στην ζωή του, άρχισε να μεταμορφώνει την ζωή του σε διαβολοζωή. Επειδή ζωή με την αμαρτία σημαίνει ζωή με τον διάβολο, επειδή ο διάβολος ζεί μόνο με την αμαρτία. Θέλεις να μάθεις με τι ζει ο διάβολος; Πράττε την αμαρτία και θα μάθεις. Επειδή στην αμαρτία είναι όλο το μυστικό της ζωής του.

Ο διάβολος είναι όλος στην αμαρτία και ούτε καν υφίσταται έξω απ’ αυτήν. Και όπου είναι ο διάβολος, εκεί είναι και η κόλαση. Η κόλαση δεν είναι τίποτα άλλο παρά η ζωή μέσα στις αμαρτίες. Στην πραγματικότητα, η θεοζωή και η διαβολοζωή, η θεοφιλία και η διαβολοφιλία, είναι οι μόνοι δύο τρόποι ανθρώπινης ζωής στην γη και σε άλλους κόσμους, οι μόνες δύο κατηγορίες της ανθρώπινης ύπαρξης σε οποιονδήποτε κόσμο. Είναι οι δύο αιώνιοι καθορισμοί του ανθρωπίνου όντος. Ο άνθρωπος με τίποτα δεν μπορεί να ξεφύγει απ’ αυτούς. Εάν μπορούσε να απελευθερωθεί απ’ αυτούς, θα έπαυε να είναι ανθρώπινο ον.

«Ίνα ζήσωμεν δι’ αυτού», εν Χριστώ. Και εμείς θα ζήσουμε «δι’ αυτού», όταν ζούμε με την Αλήθεια Του, με την Αγάπη Του, με την Δικαιοσύνη Του, με την Καλωσύνη Του. Δηλαδή όταν ζούμε με το Ευαγγέλιό Του, με την Εκκλησία Του. Δεν είναι μόνο το Ευαγγέλιό Του στην Εκκλησία, αλλά και Αυτός ο ίδιος, ο θαυμαστός Θεάνθρωπος, με όλες τις τελειότητές Του και όλες τις άγιες δυνάμεις Του και αρετές. Και κάτι ακόμα περισσότερο βρίσκεται εδώ: η Εκκλησία είναι το αείζωο Σώμα του Θεανθρώπου Χριστού, ο αείζωος οργανισμός Του και τα μέλη της Εκκλησίας είναι μόρια και κύτταρα αυτού του οργανισμού, και όλοι «ζήσωμεν δι’ Αυτού», με τον Θεάνθρωπο.

Ως εκ τούτου, το μεγάλο Ευαγγέλιο του αγίου Βοανεργές «ίνα ζήσωμεν δι’ αυτού», διαρκώς πραγματώνεται στην Εκκλησία, σε όλα τα μέλη της, από την αρχή της έως και σήμερα, επειδή όλοι αυτοί ζούν εν Αυτώ και δι’ Αυτού. Είναι μία αδιάκοπη ανέλιξη της θεοζωής. Σ’ αυτήν εισέρχεσαι με τα άγια μυστήρια. Σ’ αυτήν για πάντα μένεις με τις άγιες αρετές. Η Εκκλησία δεν είναι άλλο, παρά ο Θεάνθρωπος παρατεταμένος δι’ όλων των αιώνων, και εν Αυτώ η θεοζωή.

Πηγή: π. Ιουστίνου Πόποβιτς, Ερμηνεία των Επιστολών του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου, εκδόσεις εν Πλώ

Τί έλεγε ο Γέροντας Παΐσιος για τα Χριστούγεννα

Κάποτε ρώτησαν τον Γέροντα Παΐσιο για τα Χριστούγεννα και πώς θα μπορέσουμε να ζήσουμε το γεγονός της Γεννήσεως, ότι δηλαδή ο Χριστός «Σήμερον γεννάται εκ Παρθένου»…

 

 

Ο Χριστός με τη μεγάλη Του αγάπη και με την μεγάλη Του αγαλλίαση που σκορπάει στις ψυχές των πιστών με όλες τις άγιες γιορτές Του, μας ανασταίνει αληθινά αφού μας ανεβάζει ψηλά πνευματικά. Αρκεί να συμμετέχουμε και να έχουμε όρεξη πνευματική να τις πανηγυρίζουμε πνευματικά. Tότε τις γλεντάμε πνευματικά και μεθάμε πνευματικά από το παραδεισένιο κρασί που μας φέρνουν οι Άγιοι και μας κερνούν.

Τις γιορτές για να τις ζήσουμε, πρέπει να έχουμε τον νου μας στις Άγιες Ημέρες και όχι στις δουλειές που έχουμε να κάνουμε για τις άγιες ημέρες. Να σκεφτόμαστε τα γεγονότα της κάθε Άγιας Ημέρας και να λέμε την ευχή δοξολογώντας το Θεό. Έτσι θα γιορτάζουμε με πολύ ευλάβεια κάθε γιορτή. Όταν κανείς μελετάει τα γεγονότα της κάθε γιορτής, φυσιολογικά θα συγκινηθεί και με ιδιαίτερη ευλάβεια θα προσευχηθεί. Έπειτα στις Ακολουθίες ο νους να είναι στα γεγονότα που γιορτάζουμε και με ευλάβεια να παρακολουθούμε τα τροπάρια που ψέλνονται. Όταν ο νους είναι στα θεία νοήματα, ζει τα γεγονότα ο άνθρωπος, και έτσι δεν αλλοιώνεται.

– Γέροντα, μετά την Αγρυπνία των Χριστουγέννων δεν κοιμόμαστε;
– Χριστούγεννα και να κοιμηθούμε; Η μητέρα μου έλεγε: «Απόψε μόνον οι Εβραίοι κοιμούνται». Βλέπεις, τη νύχτα που γεννήθηκε ο Χριστός οι άρχοντες κοιμόνταν βαθιά, και οι ποιμένες «αγραυλούσαν». Φύλαγαν τα πρόβατα την νύχτα παίζοντας την φλογέρα. Κατάλαβες; Οι ποιμένες πού αγρυπνούσαν είδαν τον Χριστό.

– Πώς ήταν Γέροντα, το σπήλαιο;
– Ήταν μία σπηλιά μέσα σε έναν βράχο και είχε μία φάτνη, τίποτε άλλο δεν είχε. Εκεί πήγαινε κανένας φτωχός και άφηνε τα ζώα του. Η Παναγία με τον Ιωσήφ, επειδή όλα τα χάνια ήταν γεμάτα και δεν είχαν πού να μείνουν, κατέληξαν σε αυτό το σπήλαιο.Εκεί ήταν το γαϊδουράκι και το βοϊδάκι, που με τα χνώτα τους ζέσταναν τον Χριστό! «Ἔγνω βοῦς τον κτησάμενον και όνος την φάτνην του κυρίου αὐτοῦ», δεν λέει ο Προφήτης Ησαΐας;

-Σε ένα τροπάριο, Γέροντα, λέει ότι η Υπεραγία Θεοτόκος βλέποντας τον νεογέννητο Χριστό, «χαίρουσα ομού και δακρύουσα» αναρωτιόταν:… «Επιδώσω σοι μαζόν, τω τα σύμπαντα τρέφοντι, ή υμνήσω σε, Υιόν και Θεόν μου; Ποίαν εύρω επὶ σοί προσηγορίαν;»
– Αυτά είναι τα μυστήρια του Θεού, η πολύ μεγάλη συγκατάβαση του Θεού, την οποία δεν μπορούμε εμείς να συλλάβουμε!

– Γέροντα, πώς θα μπορέσουμε να ζήσουμε το γεγονός της Γεννήσεως, ότι δηλαδή ο Χριστός «Σήμερον γεννάται εκ Παρθένου»;
– Για να ζήσουμε αυτά τα θεία γεγονότα, πρέπει ο νους να είναι στα θεία νοήματα. Τότε αλλοιώνεται ο άνθρωπος. «Μέγα και παράδοξον θαύμα τετέλεσται σήμερον», ψάλλουμε. Άμα ο νους μας είναι εκεί, στο «παράδοξον», τότε θα ζήσουμε και το μεγάλο μυστήριο της Γεννήσεως του Χριστού. Εγώ θα εύχομαι η καρδιά σας να γίνει Αγία Φάτνη και το Πανάγιο Βρέφος της Βηθλεέμ να σας δώση όλες τις ευλογίες Του.

Απόσπασμα από το βιβλίο: «Περί προσευχής», Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου, Λόγοι ΣΤ’ (σελ. 195-196).