undefined
Δέξου, Πατέρα, τον νεκρό
που έχασε την ψυχή του.
Δέξου το καταγώγιο των αμαρτιών,
τον βλάσφημο, τον πονηρό,
τον αισχρό κι αδιάντροπο,
τον μολυσμένο στην ψυχή και στο σώμα.
Δέξου τον δούλο των πονηρών δαιμόνων.
Ελέησέ με τον ακάθαρτο,
τον κλέφτη και παραβάτη,
το βδέλυγμα της αμαρτίας.
Ελέησέ με, η πλούσια πηγή του ελέους
και μην αποστρέψεις το αγαθό σου πρόσωπο
από τον δούλο σου.
Μην πεις, Κύριε: - Δεν σε γνωρίζω!
Μην πεις: - Πού ήσουνα ως τώρα;
Μη με περιφρονήσεις
το χώμα, τη στάχτη, τη φθορά,
το όνειδος, το βδέλυγμα,
το ερείπιο των δαιμόνων,
το σκάνδαλο των ανθρώπων.
Μη με αποστραφείς, Δέσποτα,
αλλά λυπήσου με και σώσε με.
Γιατί ξέρω, φιλάνθρωπε,
ότι δεν θέλεις «τον θάνατο του αμαρτωλού,
ως το επιστρέψει και ζην αυτόν».
Δεν θα σ' αφήσω, αν δεν μ' ελεήσεις!...