Το Αποστολικό Ανάγνωσμα της Κυριακής των Αγίων Πατέρων της Δ΄ Οικουμενικής Συνόδου(Τιτ. γ΄ 8 – 15 )

(Αγαπητέ μου Τίτε), είναι αξιόπιστα τα λόγια αυτά που σου γράφω. Και θέλω να τα κηρύττης με βεβαιότητα σε όσους έχουν πιστεύσει στον Θεό, για να φροντίζουν να πρωτοστατούν στα καλά έργα. Κι αυτά είναι τα καλά και ωφέλιμα για τους ανθρώπους. Αντίθετα, εσύ να αποφεύγης τις ανόητες συζητήσεις για τις ιουδαϊκές  γενεαλογίες, καθώς επίσης και τις έριδες και τις φιλονεικίες για τον νόμο, διότι είναι ανωφελείς και μάταιες. Αιρετικό άνθρωπο, αφού τον συμβουλέψης μία και δύο φορές, ύστερα να μην ασχολήσαι μαζί του. Να γνωρίζης ότι ένας τέτοιος έχει διαστραφή, αμαρτάνει, και έτσι καταδικάζει ο ίδιος τον εαυτό του.

Όταν θα στείλω τον Αρτεμά σε σένα η τον Τυχικό φρόντισε να έλθης κοντά μου στη Νικόπολη, διότι εκεί αποφάσισα να περάσω τον χειμώνα. Τον Ζηνά τον νομικό και τον Απολλώ να τους κατευοδώσης με φροντίδα, για να μην τους λείψη τίποτε. Ας μαθαίνουν και οι δικοί μας να πρωτοστατούν στα καλά έργα, όταν υπάρχουν επείγουσες ανάγκες, για να μην είναι άκαρποι. Σε χαιρετούν όλοι όσοι είναι μαζί μου. Χαιρέτισε εκείνους που μας αγαπούν εν πίστει. Η χάρις να μαζί με όλους σας. Αμήν. (Τιτ. γ΄ 8 – 15  )

Αγαπητοί μου χριστιανοί,

Η αγία μας Εκκλησία τιμά αυτή την Κυριακή τη μνήμη των αγίων πατέρων, που έλαβαν μέρος στην Δ’ Οικουμενική Σύνοδο, στην Χαλκηδόνα το 451 μ. Χ.  Χάριν αυτής της εορτής διαβάζεται ως αποστολικό ανάγνωσμα μία περικοπή από το τέλος της προς Τίτον Επιστολής του αποστόλου Παύλου.

Ο απόστολος του Θεού γράφει την επιστολή αυτή και την αποστέλλει στον μαθητή του και επίσκοπο της Κρήτης Τίτο, για να τον στηρίξη και να τον καθοδηγήση στο δύσκολο έργο, που του έχει αναθέσει για την διαποίμανση των ψυχών.

Σε γενικές γραμμές τον υπενθυμίζει ότι ο κύριος σκοπός, που τον έστειλε επίσκοπο στην Κρήτη, είναι για να χειροτονήση και να εγκαταστήση νέους κληρικούς, αξίους της αποστολής τους. Επίσης, για να τον προειδοποιήση να είναι έτοιμος να αντιμετωπίση τους ψευδοδιδασκάλους, δηλαδή τους αιρετικούς της εποχής εκείνης. Και ακόμη να μάθη στους χριστιανούς της επαρχίας του να ζουν κατά το θέλημα του Θεού, δίδοντας ο ίδιος το καλό παράδειγμα. Στο τέλος σφραγίζει όλη αυτή τη διδασκαλία υπενθυμίζοντας ότι το θεμέλιο της χριστιανικής πνευματικής ζωής είναι η ζωντανή ελπίδα της αιώνιας ζωής. Και ποιός μας βεβαιώνει ότι υπάρχει αιώνια ζωή, θα ερωτούσαν κάποιοι από τους νεοφώτιστους χριστιανούς. Η υπόσχεση του Χριστού. Αυτός υποσχέθηκε να χαρίση σε όσους τον πιστεύσουν και θα ζήσουν σύμφωνα με τις εντολές του την αιώνια ζωή. Και πως οι χριστιανοί της Κρήτης θα γνώριζαν την υπόσχεση του Χριστού; Από την μαρτυρία και τη βεβαίωση του αποστόλου. Αυτός τον είδε με τα μάτια του και τον άκουσε με τα αυτιά του. Γι αυτό επιμένει γράφοντας στον Τίτο, «είναι αξιόπιστα τα λόγια αυτά που σου γράφω. Και θέλω να τα κηρύττης με βεβαιότητα σε όσους έχουν πιστεύσει στον Θεό, για να φροντίζουν να πρωτοστατούν στα καλά έργα».

Ο απόστολος του Χριστού ενδιαφέρεται για τους χριστιανούς της Κρήτης, όχι μόνον να δεχθούν χωρίς καμμία αμφιβολία την υπόσχεση του Χριστού για την αιώνια ζωή, αλλά να αγωνισθούν να την κερδίσουν με τα καλά τους έργα.

Και ποιά είναι αυτά τα καλά έργα; Έχει ήδη μιλήσει γι αυτά λίγο πιο πάνω στην επιστολή του. Με όσα γράφει εκεί μας δίνει τα κύρια χαρακτηριστικά τους. Πρώτα πρώτα τα καλά έργα για τους χριστιανούς είναι εντελώς αντίθετα από τα αμαρτωλά έργα του κόσμου, όπως η ανυπακοή στις εντολές του Θεού, η πλανεμένη πίστη για τον Θεό, η δουλεία στις κακές επιθυμίες και ηδονές, η κακία, ο φθόνος και το μίσος.

 Ύστερα, τα καλά έργα των χριστιανών δεν προέρχονται από την δική τους ανθρώπινη καλωσύνη, αλλά από την άκτιστη χάρη του Θεού, που προσφέρεται μόνον με το Άγιον Πνεύμα στα Μυστήρια της Εκκλησίας. Να πως το λέγει εκεί ο απόστολος: «Όταν αποκαλύφθηκε η καλωσύνη και η φιλανθρωπία του Σωτήρα μας Χριστού μας έσωσε όχι από τα έργα της δικαιοσύνης που κάναμε εμείς, αλλά σύμφωνα με το δικό του έλεος, με το λουτρό της αναγεννήσεως και της ανακαινίσεως από το Άγιο Πνεύμα». Δηλαδή με τα Μυστήρια του Βαπτίσματος, του Χρίσματος και της Θείας Κοινωνίας.

Με αυτή τη βάση καλό έργο για ένα χριστιανό είναι να αποφεύγη τις άσκοπες και φλύαρες συζητήσεις, που καλλιεργούν την αργολογία και οδηγούν στην κατάκριση. Κι όπως συμβουλεύει ο απόστολος: «εσύ να αποφεύγης τις ανόητες συζητήσεις για τις ιουδαϊκές  γενεαλογίες, καθώς επίσης και τις έριδες και τις φιλονεικίες για τον νόμο, διότι είναι ανωφελείς και μάταιες». Επίσης, καλό έργο για τον χριστιανό είναι να μην ασχολείται περισσότερο από όσο πρέπει με τους αιρετικούς. «Αιρετικό άνθρωπο, αφού τον συμβουλέψης μία και δύο φορές, ύστερα να μην ασχολήσαι μαζί του. Να γνωρίζης ότι ένας τέτοιος έχει διαστραφή, αμαρτάνει, και έτσι καταδικάζει ο ίδιος τον εαυτό του». Κοντά σ’ αυτά ο απόστολος του Θεού συστήνει ως καλό έργο και την πρόθυμη εξυπηρέτηση των συνανθρώπων, και μάλιστα των οικείων της πίστεως. Ζητεί από τον Τίτο να φροντίση πρόθυμα να εφοδιάση με όλα τα απαραίτητα δύο πνευματικούς αδελφούς, τον Ζηνά και τον Απολλώ, για το ταξίδι της επιστροφής τους από την Κρήτη. Και με την ευκαιρία να συστήση στους πιστούς να πρωτοστατούν στις επείγουσες ανάγκες  των συνανθρώπων τους, για να μην είναι άκαρποι.

            Με τον τρόπο αυτό ο απόστολος Παύλος μαθαίνει σε όλους τους πιστούς, όπως και σε εμάς, τους χριστιανούς του 21ου αιώνα, ότι εάν θέλουμε να είμαστε αληθινοί χριστιανοί, είναι απαραίτητο να έχουμε απόλυτη εμπιστοσύνη στις υποσχέσεις του Χριστού για την αιώνια ζώή, και για να την κερδίσουμε να επιτελούμε πρόθυμα τα καλά έργα της πίστεως, της αγάπης και της υπομονής, που εμπνέονται από το Άγιο Πνεύμα. Τότε δεν θα είμαστε σαν τα άκαρπα δένδρα, αλλά φορτωμένοι από τους καρπούς του αγίου Πνεύματος.

Εκ της Ιεράς Μητροπόλεως Κοζάνης  -Κ. Μ.