Του Αρχιμανδρίτη Ιωήλ Κωνσταντινίδη
===============
Η ζήλεια δεν είναι μόνο φαρισαϊκό φαινόμενο. Δυστυχώς ο ιός της (περισσότερο επικίνδυνος απ’ όλους τους ιούς), μπορεί να προσβάλλει τον καθένα, σε όποιο επίπεδο «πνευματικότητας» κι αν βρίσκεται. Όταν μάλιστα ο χώρος της καρδιάς δεν απολυμαίνεται προσεκτικά μέσω της αυτοεξέτασης και των ιερών μυστηρίων, κυρίως της εξομολογήσεως, τότε τα πράγματα γίνονται πολύ επικίνδυνα. Όταν Χριστιανικές κοινότητες ή ομάδες, συνεχίζουν να παραμένουν μόνο στα «επιδερμικά» και λησμονούν τα αναγκαία πνευματικά «τσεκάπ» για διάγνωση και στη συνέχεια τη συστηματική θεραπεία, τότε κινδυνεύουμε να παρουσιαστεί πανδημία...
Δε γνωρίζω, φίλοι μου, αν έχουμε επισημάνει το μέγεθος της κακίας που ονομάζεται ζήλεια και που ο λόγος του Θεού το αποτυπώνει τόσο χαρακτηριστικά. (Αν και δεν είναι ασθένεια «βουβή», αλλά αμέσως κάνει γνωστά τα συμπτώματά της, και έτσι όποιος αισθάνεται τα δήγματά της, εγκαίρως μπορεί να περάσει από τη διάγνωση στη θεραπεία). Πάντως οφείλουμε, αν θέλουμε να ζούμε με την Χάρη και την Χαρά του Κυρίου Ιησού, να γινόμαστε πολύ προσεκτικοί στην καθημερινή μας συμπεριφορά, ακόμα και μέσα σ’ αυτόν τον ευλογημένο χώρο της Εκκλησίας.
Αλησμόνητος θα παραμένει πάντοτε ο λόγος του ιερού Χρυστοστόμου που αναφέρει τα εξής για το θέμα αυτό: «Όπως η σκουριά κατατρώει το σίδερο, κατά παρόμοιο τρόπο και η ζήλεια, το σαράκι αυτό της ψυχής, καταδυναστεύει, απομυζά και καταστρέφει εξολοκλήρου αυτόν που το φιλοξενεί στην ψυχή του».
Και η θεραπεία; Με το δίκιο του τώρα θα ρωτήσει κάποιος.
Η θεραπεία! Εύκολη και απλή, αρκεί να το θελήσουμε και να την θέσουμε σε εφαρμογή.
Και ποιά είναι;
Μα η αγάπη αδελφοί μου! Να αγαπούμε όχι «μίζερα» αλλά απλόχερα, χωρίς κρατούμενα, δίχως ιδιοτέλεια, χωρίς φραγμούς. Να θαυμάζουμε και να χαιρόμαστε με τις επιτυχίες των άλλων συνανθρώπων μας, και να δοξάζουμε τον Θεό ολοένα και περισσότερο όταν βλέπουμε οι αδελφοί μας να παρουσιάζουν χαρίσματα και ορισμένοι να αναδεικνύονται σε χαρισματικές προσωπικότητες. Να χαιρόμαστε που ο Θεός φέρνει κοντά μας ανθρώπους που πρέπει να αγαπήσουμε, να συναναστραφούμε και να συναθληθούμε.
Και τελειώνοντας. Ας μη σβήνει από το καντράν της συνειδήσεώς μας, ο υπέροχος λόγος του Κυρίου μας: «Οι άνθρωποι δεν θα μας αναγνωρίζουν ως παιδιά του Θεού από το αν κάνουμε θαύματα, αλλά από το αν ζούμε ένα παμμέγιστο θαύμα που λέγεται αδελφική αγάπη» (Ιω. ιγ΄, 35).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το «Ελληνικά και Ορθόδοξα» απεχθάνεται τις γκρίνιες τις ύβρεις και τα φραγγολεβέντικα (greeklish).
Παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, έχετε υπόψη σας τα ακόλουθα:
1) Ο σχολιασμός και οι απόψεις είναι ελεύθερες πλην όμως να είναι κόσμιες .
2) Προτιμούμε τα ελληνικά αλλά μπορείτε να χρησιμοποιήσετε και ότι γλώσσα θέλετε αρκεί το γραπτό σας να είναι τεκμηριωμένο.
3) Ο κάθε σχολιαστής οφείλει να διατηρεί ένα μόνο όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
4) Κανένα σχόλιο δεν διαγράφεται εκτός από τα spam και τα υβριστικά