« Αφού εκοιμήθη ο άγιος Μακάριος και η θεία αυτού ψυχή ανήρχετο εις τα ουράνια, κατεχομένη υπό του λαμπροτάτου εκείνου Χερουβείμ, το οποίον ωδήγει αυτόν και εφώτιζεν εις όλην του την ζωήν, η πρώτη φάλαγξ των εναερίων δαιμόνων εμακάριζεν αυτόν λέγουσα” «ιδού νυν εξέφυγες τας χείρας ημών». Ο δε Μακάριος ούτε ουν «εξέφυγον», είπεν, αλλ’ «έτι φοβούμαι». Είτα η δευτέρα φάλαγξ το αυτό είπε, και ο όσιος ωσαύτως απεκρίνατο. Αλλ’ και ότε έμελλε να έμβη εις τας θύρας του ουρανού, πάλιν εμακάριζον αυτόν οι δαίμονες. Ο δε άγιος απεκρίθη” «ακόμη χρείαν έχω δια να φύγω από τας χείρας σας». Οταν όμως εμβήκεν εις τους ουρανούς και έμειναν έξω οι δαίμονες, τότε μόνον εξεθάρρευσεν και τους είπε.
«Ναι, τώρα εγλύτωσα από τας τέχνας σας»1.
«έτι φοβούμαι»
Ο φόβος του Κυρίου στην οδό των αγίων” που δε λογιάζουν ότι έχουν κάτι κερδίσει, κάτι καταλάβει2” που κατεργάζονται ταπεινά, με φόβο και τρόμο την εαυτών σωτηρία3” και ελκύουν τη θεία χάρη” «επί τίνα επιβλέψω, αλλ’ η επί τον ταπεινόν και ησύχιον και τρέμοντά μου τους λόγους»4.
Στην οδό του ανθρώπου ο φόβος του Κυρίου, ως σεβασμός στον Θεο και ευλάβεια και δέος’ ως εφαρμογή των εντολών του Θεού’ «ου γαρ φόβος, εντολών τήρησις»5. Καθαίρει δε και λαμπρύνει την ψυχή ο φόβος του Θεού. «Ου εντολών τήρησις, σαρκός κάθαρσις. Ου δε κάθαρσις, έλλαμψις»5. Και οδοποιεί τη θεία αγάπη ο θείος φόβος. «Έλλαμψις δε πόθου πλήρωσις»5.
Τον φόβο του Κυρίου τον έκλεψε ο διάβολος στον Κήπο της Εδέμ με το ψέμα. «Ου θανάτω αποθανείσθε», είπε στους πρωτοπλάστους, και ναυάγησε η ανθρωπότης μέσα στον Παράδεισο. Οπως το καράβι χρειάζεται εξίσου τα άρμενα και το βάρος για να μη γέρνει επικίνδυνα στο ταξίδι του, έτσι κι ο άνθρωπος μαζί με την ελπίδα — που τον πληροί με ανδρεία — έχει ανάγκη και από τον φόβο του Θεού για ν’ ασφαλίσει την πορεία του.
«έτι φοβούμαι»
Κι είναι ο φόβος του Κυρίου αρχή της σοφίας6 και στέφανος σοφίας7. Αυτός δίνει αρχή στην κατά Χριστόν αρετή, αυτός δίνει την αύξηση και την τελειότητα στη σωτηρία μας. Γι’ αυτό και «άνθρωπος σοφός, εν παντί ευλαβηθήσεται»8. Σε όλα φοβάται και δεν εμπιστεύεται στον εαυτό του, αλλά με συνεσταλμένο φρόνημα τηρεί το θέλημα του αγίου Θεού’ και «ασφαλής έσται». Γιατί ο Κυριος «ευδοκεί εν τοις φοβουμένοις Αυτόν, και εν τοις ελπίζουσιν επί το έλεος Αυτού»9.
Κ.Μ.
1. Παρά τη α´ υποθέσει τη υπό Ιωάννου Αντιοχείας συλλεχθείση. 2. Φιλιππησίους γ´ 13. 3. Φιλιππησίους β´ 12. 4. Ησαΐας ξστ´ 2. 5. Γρηγ. Θεολόγου, Λογος Εις τα Φώτα, 8. 6. Σ. Σειράχ α´ 15. 7. Σ. Σειράχ α´ 18. 8. Σ. Σειράχ ιη´ 27. 9. Ψαλμός ριστ´ 11.
Από το Περιοδικό η Δράσις μας” τεύχος Ιουνίου – Ιουλίου 2008.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το «Ελληνικά και Ορθόδοξα» απεχθάνεται τις γκρίνιες τις ύβρεις και τα φραγγολεβέντικα (greeklish).
Παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, έχετε υπόψη σας τα ακόλουθα:
1) Ο σχολιασμός και οι απόψεις είναι ελεύθερες πλην όμως να είναι κόσμιες .
2) Προτιμούμε τα ελληνικά αλλά μπορείτε να χρησιμοποιήσετε και ότι γλώσσα θέλετε αρκεί το γραπτό σας να είναι τεκμηριωμένο.
3) Ο κάθε σχολιαστής οφείλει να διατηρεί ένα μόνο όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
4) Κανένα σχόλιο δεν διαγράφεται εκτός από τα spam και τα υβριστικά