Αποχαιρετισμός

Ἐπειδή εἶναι ἄδηλος καί ἄγνωστος τοῦ καθενός ἡ ὥρα τοῦ θανάτου, σημειώνω ἐδῶ λίγα λόγια, σάν διαθήκη, καί ὄσα εἶναι δυνατόν, παρακαλῶ τά παιδιά μου νά τά ἐφαρμόσουν.

Τά χρόνια πού ἐπέτρεψε ὁ Θεός νά ζήσω στή γῆ ἦταν ἀρκετά, ὥστε νά πέσω σέ πολλά ἁμαρτήματα. Ὅσα θυμόμουνα καί ὅσα μπόρεσα τά ἔχω ἐξομολογηθεῖ σέ πνευματικούς Πατέρες. Γιά ὅσα λησμόνησα ἤ δέ μπόρεσα νά ἐξομολογηθῶ, παρακαλῶ τό Θεό νά γίνει ἵλεως καί γιά μένα καί νά δείξει τό ἔλεός του σέ μένα τόν ἁμαρτωλό.

Ἀξιώθηκα, χωρίς νά τό ἀξίζω, νά εἰσέλθω στίς τάξεις τοῦ Κλήρου. Τό τιμητικό αὐτό γιά μένα γεγονός θά γίνει αἰτία γιά πιό αὐστηρή κρίση ἐκ μέρους τοῦ Θεοῦ.  Γιατί τό ξέρω, δέν ἤμουνα σάν κληρικός αὐτός πού ἔπρεπε νά ἤμουν. Λυποῦμαι καί ζητῶ συγγνώμη ἀπό ὅσους σκανδάλισα ἤ ἐπίκρανα ἤ ἐπλήγωσα ἤ τούς φέρθηκα μέ τρόπο πού δέν ἔπρεπε. Ζητῶ ἀπό ὅλους συγγνώμη. Ταυτόχρονα ἔχω ἥσυχη τή συνείδηση ὅτι κανένα δέν ἔβλαψα ἐνσυνείδητα.  Λάθη διέπραξα. Σέ ἁμαρτίες ὑπέπεσα. Ἐσκεμμένα, ὅμως, δέν ἀδίκησα καί δέν ἔβλαψα.

Ἐκείνους πού περισσότερο στενοχώρησα ἤ πίκρανα μέ τή συμπεριφορά μου, εἶναι ἡ σύζυγος καί τά παιδιά μου, τά πρόσωπα πού ἀγάπησα περισσότερο σ’ αὐτό τόν κόσμο. Παρακαλῶ νά μήν μοῦ κρατοῦν κακία καί νά προσεύχονται γιά τή ψυχή μου.

Ἐκεῖνο πού ἔντονα θέλω εἶναι νά ἔχουν πάντα ἀγάπη μεταξύ τους. Ὁ Γιῶργος μέ τή Μαρία καί τά παιδιά τους. Ὁ Δημήτρης καί ἡ Χρύσω καί τά παιδιά τους. Ἡ Ἀνδρούλα μέ τά παιδιά μας.

Στό σημεῖο αὐτό θέλω νά εὐχαριστήσω ἀπό τά βάθη τῆς ψυχῆς μου τό Θεό γιά τή γυναίκα πού μοῦ χάρισε. Ἄν σάν κληρικός, σάν πατέρας, σάν ἄνθρωπος μπόρεσα νά κάμω κάτι στή ζωή, αὐτό ὀφείλεται στήν Ἀνδρούλα. Στάθηκε δίπλα μου σάν ἡ πιό ἄξια σύζυγος, μητέρα καί κατ’ ἐξοχήν πρεσβυτέρα. Ἡ γυναικεία διαίσθηση, ἡ ὀξυδέρκεια καί ἡ αὐστηρή κριτική της μέ προστάτευσαν σέ κρίσιμες ὧρες. Ἡ ἀφοσίωση καί συμπαράστασή της ἦταν διαρκής, ἔστω κι ἄν ἐγώ πολλές φορές τήν πλήγωσα μέ τόν ἐγωισμό καί τήν ἀπαράδεκτη συμπεριφορά μου. Τήν παρακαλῶ νά μέ συγχωρέσει γιά ὅλα.

Πέρα ἀπό τά κατά σάρκα παιδιά μου, τό Χριστόφορο, τή Μαρία, τό Γιῶργο, τή Χρύσω καί τό Δημήτρη, ἐξ ἴσου ἀγάπησα καί τά ἄλλα μου παιδιά, τόν κόσμο τοῦ Παραλιμνιοῦ. Ἔκαμα γι’  αὐτούς ὅ,τι καλύτερο μπόρεσα. Ἔκλαψα στόν πόνο τους καί χάρηκα στίς χαρές τους. Βέβαια ἔκαμα καί πολλά λάθη στή μακροχρόνια διακονία μου, ἀφοῦ ἐπέτρεψε ὁ Θεός νά κρατήσω πολλές φορές σημαντικά πόστα καί καίριες θέσεις, τόσο σάν κληρικός, ὅσο καί σάν ἐκπαιδευτικός.

Παρηγοριέμαι μέ τή σκέψη ὅτι μόνο ἐκεῖνοι πού δέν κάνουν τίποτε δέν διατρέχουν τόν κίνδυνο νά ὑποπέσουν σέ λάθη. Ἐνῶ, ὅσοι ἐργάζονται, σίγουρα στήν πορεία τους θά διαπράξουν πολλά.

 Τό πρῶτο πού θά ἤθελα νά πῶ εἶναι ὅτι καμμιά περιουσία ὑλική ἤ ὅποιο δήποτε ἄλλο περιουσιακό στοιχεῖο δέν ἔχω καί δέν  ἀφήνω. Ἐάν εὑρεθοῦν στό ὄνομά μου κάποιες καταθέσεις ἤ ὁποιαδήποτε περιουσιακά στοιχεῖα, αὐτά  δέν ἀνήκουν σέ μένα. Πρόκειται γιά χρήματα πού κατά καιρούς μοῦ δόθηκαν γιά πτωχούς καί δέν πρόλαβα νά τά δώσω. Νά διατεθοῦν σέ φιλανθρωπικούς σκοπούς.

Τό μόνο πού ἀφήνω στά παιδιά μου εἶναι ἡ εὐχή καί ἡ ἀγάπη μου. Ἐάν μέ ἐλεήσει ὁ Θεός, οἱ προσευχές μου θά εἶναι μαζί τους καί στήν μετά τόν θάνατο ζωή. Δικό τους εἶναι καί ὅ,τι ἄλλο βρίσκεται στό σπίτι μας.

Ὅταν θά μέ ἑτοιμάζουν γιά τόν τάφο δέν θέλω νά μέ ντύσουν μέ πλήρη ἱερατική στολή.  Τά ράσα μου κι ἕνα ἐπιτραχήλιο μοῦ φτάνουν.

Ἥ Ἀκολουθία στήν Ἐκκλησία τοῦ Ἁγίου Δημητρίου ὅσο πιό ἁπλά καί λιτά. Δέν χρειάζονται ἐπικήδειοι. Οὔτε πολλοί παπάδες. Θά ἤθελα, ὅμως, νά εὑρίσκονται παρόντες ὅσοι  μέ ἀγάπησαν.Θέλω τήν προσευχή τους, νά ἐλεήσει ὁ καλός Θεός τήν ψυχή μου.

Γιά τάφο θά ἤθελα ἐκεῖνο τό χῶρο πού εὑρίσκεται δεξιά  τοῦ τάφου τοῦ Χριστόφορου (ὄχι πρός τόν διάδρομο). Πάνω στόν τάφο, στό ἐπίπεδο τοῦ ἐδάφους, σέ μιά λευκή πλάκα νά χαρακτοῦν τά ἀρχικά μου, ἡ ἡμερομηνία θανάτου μου καί τό πιό κάτω Κάθισμα ἀπό τήν ἀκολουθία τοῦ Ὄρθρου τῆς Κυριακῆς τοῦ Ἀσώτου:

π. Ε. Χαραλ.

.. /.. /20 ..

Ἀγκάλας πατρικάς, διανοῖξαι μοι σπεῦσον·

ἀσώτως τόν ἐμόν,  κατηνάλωσα βίον·

εἰς πλοῦτον ἀδαπάνητον, ἀφορῶν τοῦ ἐλέους Σου.

Νῦν πτωχεύουσαν, μή ὑπερίδῃς καρδίαν·

σοί γάρ, Κύριε, ἐν κατανύξει κραυγάζω·

Ἥμαρτον· σῶσον με.