Γίνονται σήμερα θαύματα;

 

Οἰ ἄνθρωποι σέ κάθε ἐποχή ζητοῦσαν τόν ἐντυπωσιασμό, σημεῖα καί τέρατα. « Σημεῖα» ζητοῦσαν καί στήν ἐποχή τοῦ Χριστοῦ. « Διδάσκαλε θέλομεν ἀπό σου σημεῖον ἰδεῖν». ( Μτθ. 12,38). Θέλουμε νά δοῦμε ἕνα θαῦμα ἀπό σένα. Βέβαια αὐτό τό ζητοῦσαν ὄχι αὐτοί πού ἤθελαν νά πιστέψουν, ἀλλά αὐτοί πού ἄν καί ἔβλεπαν, δέν ἤθελαν νά πιστέψουν. Γιά μερικούς μέ καλή διάθεση εἶναι κάπως δικαιολογημένη αὐτή ἡ ἐπιθυμία. Θέλουν νά δοῦν. Καί γιατί δέν βλέπουν; Τί νά δοῦν; Μά ὅλος ὁ κόσμος εἶναι ἕνα θαῦμα. Ἄπειρα θαύματα μᾶς πλημμυρίζουν. Μικρό εἶναι τό θαῦμα τῆς δημιουργίας; Ἡ τάξη, ἡ ἁρμονία, ἡ σκοπιμότητα πού διέπει τόν φυσικό κόσμο, δέν γεμίζουν τήν ψυχή μας μέ θαυμασμό; Τί νά πεῖ κανείς γιά τό καταπληκτικό ἀνθρώπινο σῶμα μέ τίς λειτουργίες του. Κι’ ἀκόμη τί νά πεῖ κανείς γιά τό θαῦμα τῆς πνευματικῆς καί ἠθικῆς ἀναδημιουργίας πού προσφέρει ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ στίς ἀνθρώπινες ψυχές!

Δυστυχῶς τό θαῦμα αὐτό, πολύ μεγαλύτερο ἀπό κάθε ἄλλο, δέν προκαλεῖ ἐντύπωση καί περνάει ἀπαρατήρητο. Ποιός κάθεται νά ἐμβαθύνει τίς θαυμαστές ἀλλοιώσεις καί μεταστροφές ποῦ πραγματοποιεῖ κάθε μέρα μέ ἀνερμήνευτο τρόπο ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ;

Βλέπουμε λ.χ. ἕνα σύζυγο τύραννο μέσα στήν οἰκογένεια, μέ παραξενιές, ἰδιοτροπίες, γκρίνιες, καί νά γίνεται αἰφνίδια στοργικός , ἤρεμος καί συνεργάσιμος. Βλέπουμε τόν μέθυσο, τόν ἀνήθικο, τόν ἀπατεώνα, ξαφνικά νά συγκλονίζεται ἀπό μία ἐπίσκεψη τοῦ Θεοῦ καί νά ἀλλάζει ριζικά καί νά γίνεται καινούργιος ἄνθρωπος καί γεύεται πρωτόγνωρες χαρές.

Ὁ ἰ. Χρυσόστομος λέγει : « μή ζητᾶς νά δεῖς σημεῖα, ἀλλά ὑγεία ψυχῆς. Μή ζητᾶς νά...

δεῖς ἕνα νεκρό νά ξανάρχεται στή ζωή. Διότι ἔμαθες τώρα πώς ὁλόκληρη ἡ οἰκουμένη ἀνίσταται. Μή ζητᾶς νά δεῖς ἕνα τυφλό νά θεραπεύεται, ἀλλά κοίτα τώρα πόσοι ἀποκτοῦν τό φῶς τους καί βρίσκουν τήν πιό σπουδαία καί χρήσιμη ὅραση, τήν πνευματική. Ἔτσι θά διορθώσεις τό βλέμμα σου καί θά μάθεις νά παρατηρεῖς μέ σωφροσύνη. Διότι ἄν ὅλοι μας ζούσαμε ὅπως ἔπρεπε, τότε καί οἱ εἰδωλολάτρες θά μᾶς θαύμαζαν περισσότερο, ἀπό τό ἄν κάναμε καί τά μεγαλύτερα θαύματα.

Νά ποιό εἶναι γιά τόν Χρυσόστομο τό πιό μεγάλο θαῦμα : ἡ ἁγιότητα τοῦ βίου συνοδευόμενη ἀπό τό φωτεινό παράδειγμα μπορεῖ νά προκαλέσει τούς πιό ἰσχυρούς κραδασμούς ἀκόμη καί στίς πιό ἀδιάφορες ψυχές.

Τό νά δεῖ κανείς ἕναν ἄρρωστο νά θεραπεύεται εἶναι κάτι τό ἐντυπωσιακό, ἀλλά τό βλέπει κανείς μία ψυχή πού ψηνόταν ἀπό τόν πυρετό τοῦ πάθους λ.χ. τῆς σαρκολατρίας, τῆς φιλαργυρίας, τοῦ μίσους, τῆς ζήλειας, τῆς ἐμπάθειας κ.α. παθῶν καί ξαφνικά ἡ ψυχή αὐτή νά θεραπεύεται καί νά γεμίζει ὑγεία, μέ ἔργα ἀγάπης, τιμιότητας, προσφορᾶς καί θυσίας αὐτό δέν εἶναι θαῦμα ἀσύγκριτο καί ἀνώτερο;

Ἀσφαλῶς μπροστά σέ μία νεκρανάσταση στεκόμαστε μέ κατάπληξη. Γιατί ὅμως δέν νοιώθουμε τόν ἴδιο συγκλονισμό μπροστά στίς τόσες ψυχικές καί πνευματικές νεκραναστάσεις;

« Νεκρός ἤν καί ἀνέζησε» εἶπε ὁ Χριστός γιά τόν ἄσωτο γιό πού γύρισε στό σπίτι τοῦ Πατέρα του πού μετανόησε καί ἄλλαξε ζωή. Νεκρός εἶναι καί ξαναζεῖ καί ὁ κάθε ἁμαρτωλός ἀπό τήν ὥρα πού μετανοεῖ καί παύει νά ὑπηρετεῖ τά τυραννικά ψυχοφθόρα πάθη καί ξαναβρίσκει τόν ἑαυτό του καί τήν πνευματική του ἐλευθερία.

Δέν εἶναι θαῦμα, ὅταν αὐτός πού μέχρι χθές ἦταν ἕνα ἐρείπιο, ἕνας ἄσωτος, τώρα ἔγινε ἄλλος ἄνθρωπος καί ξεκινάει τή καινούργια ζωή ποῦ ἐγκαινίασε ὁ Χριστός;

Δέν γίνονται λοιπόν καί σήμερα θαύματα; Ἁπλά χρειάζεται νέα ὅραση γιά νά δοῦμε τή νέα πραγματικότητα πού ἔφερε ὁ Χριστός στόν κόσμο.

« Ἐρωτήματα στόν Ἰησοῦ Χριστό»

Γ. Μελέτης

Βατοπαίδι