Στὶς 31 Ὀκτωβρίου 1917 στὴ Τσαρσκογιε Σελὸ ὁ π. Ἰωάννης Κοτσούρωφ δολοφονήθηκε ἔξω ἀπὸ τὸν καθεδρικὸ ναό, γιατί ἔκανε λιτανεία καὶ δέηση ὑπὲρ τῆς εἰρήνης… Ἦταν ὁ πρῶτος νεομάρτυρας.
Τὴν Τρίτη του Πάσχα τοῦ 1918 θάφτηκε ζωντανὸς σὲ τάφο ποὺ ἔσκαψε μὲ τὰ ἴδια τοῦ τὰ χέρια ὁ Ἀρχιεπίσκοπος τοῦ Πὲρμ Ἀνδρόνικος. Τὴν ἴδια περίοδο στὴν Ἁγία Πετρούπολη συνελήφθησαν σαράντα ἱερεῖς τὴν ὥρα ποὺ λειτουργοῦσαν. Ὁδηγήθηκαν στὸ κοιμητήριο τοῦ Σμόλενσκ καὶ θάφτηκαν ζωντανοὶ μὲ ἄμφιά τους.
Στὶς 29 Ἰουνίου τοῦ 1918 ἔριξαν στὸν ποταμὸ Τούρα τὸν ἐπίσκοπό του Τομπὸλσκ Ἐρμογένη, ἀφοῦ πρῶτα του ἔδεσαν στὸν λαιμὸ μία τεράστια πέτρα ἑξήντα δύο κιλῶν. Στὶς 5 Σεπτεμβρίου 1918 τουφεκίστηκε ὁ ἐφημέριος του ναοῦ τῆς Παναγίας τοῦ Καζᾶν Πετρούπολης, π. Φιλόσοφος Ὀρνάτσκι μαζὶ μὲ τοὺς δύο γιούς του. Ἦταν ἄνθρωπος μὲ βαθιὰ πίστη καὶ μεγάλη φιλανθρωπικὴ δραστηριότητα καὶ εἶχε ὀργανώσει πολλὰ παιδιὰ ἱδρύματα. Τὴν ἴδια μέρα μαρτύρησαν ὁ ἐπίσκοπος Σελεγκὶνσκ Ἐφραίμ, καὶ ὁ πρωθιερέας Ἰωάννης, πνευματικὸ παιδὶ τοῦ π. Ἰωάννη τῆς Κρονστάνδης. Τὸν Σεπτέμβριο τοῦ 1918 μαρτύρησε ὁ ἐπίσκοπος Ἀμβρόσιος Γουντκό. Ἐξάρθρωσαν τὶς ἀρθρώσεις τῶν χεριῶν τοῦ ἀσπρομάλλη γέροντα καὶ μετὰ τρύπησαν τὸ σῶμα του μὲ ξιφολόγχη. Τὶς 5 Ἰανουαρίου τοῦ 1919 ἐκτέλεσαν στὸ Γιουριεφσκ τὸν ἐπίσκοπό του Ρεβὲλσκ Πλάτωνα. Τὸ λείψανο τοῦ ἱερομάρτυρα εἶχε πάνω του ἑπτὰ πληεγὲς ἀπὸ τὶς ξιφολόγχες καὶ τέσσερις ἀπὸ σφαῖρες. Μαζί του μαρτύρησαν εἴκοσι πιστοί. Τὴν ἴδια χρονιὰ ἀνασκολόπισαν τὸ βοηθὸ ἐπίσκοπό του Νόβγκοροντ Ἰσίδωρο, στὴ Σαμάρα. Τὸν Δεκέμβριο τοῦ 1919 στὴ μονὴ τοῦ Ἁγίου Μητροφάνους κρέμασαν στὴν ὡραία πύλη τὸν ἐπίσκοπο Βορονὲζ Τύχωνα. Τὸ 1920, ὁ ἀριθμὸς τῶν νεομαρτύρων εἶχε φτάσει τοὺς 10.000.
Οἱ ἄθεοι πάσχιζαν μὲ κάθε τρόπο νὰ μιμηθοῦν τοὺς ἀρχαίους διῶκτες τῶν πρώτων χριστιανῶν, γιὰ «νὰ διορθώσουν τὰ...
σφάλματα τοῦ Νέρωνα, τοῦ Δέκιου, τοῦ Διοκλητιανοῦ», ὅπως κόμπαζαν. Γι’ αὐτὸ καὶ στὰ βασανιστήρια ἐμπνέονταν ἀπὸ τὴν ἐφευρετικότητα τῶν ἀρχαίων διωκτῶν, ὅπως δείχνουν τὰ ἑπόμενα περιστατικά:
Τὸν Καθηγητὴ τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Βορονέζ, οἱ βασανιστὲς τοῦ τὸν «κοινωνοῦσαν» μὲ λιωμένο κασσίτερο, ἐνῶ στὸ κεφάλι τοῦ κάρφωναν ξύλινα καρφιά…
Στοὺς ἱερομόναχους Ἀρίσταρχο ἀπὸ τὴν πόλη Μπόρκι καὶ Ρουτιὸν ἀφαίρεσαν τὸ δέρμα ἀπὸ τὸ κρανίο.
Τὸν ἱερέα π. Ἰγνάτιο ἀπὸ τὸ Πὲρμ τὸν συνέλαβαν κατὰ τὴν ὥρα τῆς Θείας Λειτουργίας, τὸν ἔβγαλαν ἔξω ἀπὸ τὸν Ναό, τὸν ἔδεσαν στὴν οὐρὰ ἑνὸς ἀλόγου, καὶ τὸν ἔσερναν στοὺς δρόμους τῆς πόλης.
Στὸν πρωθιερέα π. Νικόλαο Κόνιουχωφ ἀπὸ τὸ Τσερντὺνσκ τοῦ ἔχυναν νερὸ μέσα στὴν παγωνιά, μέχρι ὅτου ὁ μάρτυρας ἔγινε μία στήλη πάγου.
Τὸν Πρωθιερέα Εὔγραφο Πλετνιῶ ἀπὸ τὸ Σεμιρέτσιγιε μαζὶ μὲ τὸν γιὸ τοῦ Μιχαὴλ τοὺς ἔκαψαν ζωντανοὺς στὸ λέβητα τοῦ ἀτμόπλοιου.
Συμπληρώνοντας λοιπὸν τὸ παραπάνω πὰζλ μίσους καὶ ἀντιχριστιανικῆς ὀργῆς, προσθέτω τὰ ἑξῆς:
Ἡ σχετικὴ ἠρεμία ποὺ ἐπῆλθε μετὰ τὶς ταραχὲς τῶν «νεωτεριστῶν» καὶ τῶν δικαστηρίων κατὰ τὰ ἔτη 1922-1923 δὲν ἦταν παρὰ μόνο μία προσωρινὴ ἀνάσα. Τὸν Αὔγουστο τοῦ 1928 οἱ ἀρχὲς ἔκλεισαν τὶς θεολογικὲς καὶ ἐκκλησιαστικὲς σχολὲς ἐνῶ προηγουμένως, στὶς 8 Ἀπριλίου, μὲ τὸ νέο νόμο γιὰ τὴν ἄσκηση τῶν θρησκευτικῶν καθηκόντων, τὸ κράτος ἐπεδίωκε κυριολεκτικὰ νὰ διαλύσει τὴν Ρωσικὴ Ἐκκλησία. Μὲ τὸν νόμο αὐτὸ χιλιάδες ναοὶ ἔκλεισαν, γκρεμίστηκαν ἢ μετατράπηκαν σὲ δημόσιες ὑπηρεσίες, πορνεία καὶ δημόσια οὐρητήρια. Ἀμέτρητοι κληρικοί, μοναχοί, καὶ λαϊκοὶ συνελήφθησαν , ἐξορίστηκαν ἢ ἐκτελέστηκαν. Ἀπὸ τὸ 1929 ὡς τὸ 1934 ἐπικράτησε στὴν Ρωσία μία τέτοια μανία καταστροφῆς κάθε θρησκευτικοῦ καὶ ἐκκλησιαστικοῦ πράγματος ποὺ ἀνάλογή της δὲν συναντᾶ κανεὶς στὴν Ἱστορία. Θησαυροὶ τῆς λατρείας καὶ τῆς χριστιανικῆς τέχνης ἐξαφανίστηκαν, μοναστήρια, θαυμάσιοι ναοί, πραγματικὰ μνημεῖα τέχνης καταστράφηκαν ὁριστικά.
Ἡ Ἁγία Πετρούπολη ἔζησε μία φρικτὴ νύχτα στὶς 18 Φεβρουαρίου τοῦ 1932. Τὴν νύχτα αὐτὴ ὁ λαὸς τὴν ὀνόμασε «Ἅγια Νύχτα». Οἱ ἄθεοι μπῆκαν στὰ μοναστήρια τῆς Πετρούπολης καὶ συνέλαβαν πάνω ἀπὸ πεντακόσιους μοναχοὺς καὶ μοναχές, καθὼς καὶ πολλοὺς ἱερομόναχους ποὺ ὑπηρετοῦσαν σὲ ἐνορίες, λόγω του ὅτι εἶχαν καταργηθεῖ τὰ μοναστήρια τους. Ἀπὸ τὴν Λαύρα τοῦ Ἁγίου Ἀλεξάνδρου Νιέφσκι συνελήφθησαν ὅλα τὰ μέλη τῆς ἀδελφότητας, σαράντα στὸν ἀριθμό, μὲ ἐπικεφαλεῖς τὸν Ἀρχιμανδρίτη Βαρλαὰμ (Σατσερντότσκι) καὶ Λὲβ (Γιεγγόρωφ), καθὼς καὶ τὸν Ἀρχιεπίσκοπο Γαβριὴλ (Βοεβόντιν). Ὅλοι τους δικάστηκαν μὲ βάση τὸ ἄρθρο58δ10 καὶ καταδικάστηκαν σὲ πολλὰ χρόνια φυλάκισης καὶ ἐξορίας. Στὴν πλειοψηφία τους δὲν ἐπέστρεψαν ποτὲ ἀπὸ τὰ στρατόπεδα καὶ τὶς ἐξορίες. Ἄφησαν ἐκεῖ τὴν τελευταία τους πνοή. Ὁ Ἀρχιμανδρίτης Βαρλαὰμ ἐργάστηκε στὰ καταναγκαστικὰ ἔργα στὴν κατασκευὴ τοῦ Μπελομὸρ κανάλ, ἑνὸς ὑπερφίαλου ἔργου τοῦ Στάλιν, στὸ ὁποῖο ἐργάστηκαν πάνω ἀπὸ 100.000 κρατούμενοι καὶ πολλοὶ ἄφησαν ἐκεῖ τὴν τελευταία τους πνοή. Τὸ 1937 ὁ Ἀρχιμανδρίτης ἐκτελέστηκε στὸ κανάλι. Ὁ ἀρχιμανδρίτης Λὲβ σκοτώθηκε στὸ στρατόπεδο Οὐσύννικι (περιοχὴ Κεμερόβο) τὸ 1941.
Τὸν Ὀκτώβριο τοῦ 1933 οἱ ἀρχὲς ἀπαγόρευσαν στὸν Μητροπολίτη Σεραφεὶμ (Τσυτσάγγωφ) νὰ παραμείνει στὴν Πετρούπολη, μὲ τὴν πρόφαση ὅτι δὲν ἔχει νόμιμο ἐσωτερικὸ διαβατήριο. Γιὰ τὸν ἴδιο λόγο ἀναγκάστηκαν νὰ ἐγκαταλείψουν τὴν Πετρούπολη πάνω ἀπὸ διακόσιοι κληρικοί. Στὶς 5 Ὀκτωβρίου στὴν κενὴ ἕδρα τῆς Πετρούπολης ἐξελέγη ὁ ἐπίσκοπος Ἀλέξιος Συμάνσκι ὡς Μητροπολίτης Πετρουπόλεως. Ἡ πρώην κραταιὰ καὶ μεγάλη Μητρόπολη εἶχε σχεδὸν διαλυθεῖ…
Ἀκόμη καὶ οἱ κωδωνοκρουσίες ἐκείνη τὴν ἐποχὴ εἶχαν ἀπαγορευτεῖ. Ὁ Ἀριθμὸς τῶν ἐν ἐνεργεία κληρικῶν ναῶν καὶ ἐνοριῶν εἶχε συρρικνωθεῖ στὸ ἔπακρο. Πρὶν ἀπὸ τὴν Ὀκτωβριανὴ Ἐπανάσταση μέσα στὴν πόλη ὑπῆρχαν 790 ναοὶ καὶ ὑπηρετοῦσαν 1700 ἱερεῖς. Τὰ μοναστήρια ἦταν 16 καὶ ὁ ἀριθμὸς τῶν μοναχῶν 1629. Τὸν Νοέμβριο τοῦ 1933 εἶχαν μείνει 61 ναοὶ καὶ 300 ἱερεῖς. Τὰ μοναστήρια εἶχαν κλείσει ὅλα. Τὸν Ἰούνιο τοῦ 1941 εἶχαν μείνει μέσα στὴν πόλη τῶν 4.000.000 κατοίκων μόνο 8 (!) ἐκκλησίες…
Ἡ τραγικὴ αὐτὴ εἰκόνα ἦταν ἴδια μὲ τὴν κατάσταση ποὺ ἐπικρατοῦσε σ’ ὅλη τὴν τότε ΕΣΣΔ. Ὑπῆρχαν μόλις 100 ναοὶ ἀνοικτοὶ σ’ ὅλη τὴν ἐπικράτεια καὶ ἐλάχιστοι ἱερεῖς. Ἡ συντριπτικὴ πλειοψηφία τῶν ἱερέων καὶ τῶν μοναχῶν βρισκόταν στὶς φυλακές, σὲ ἐξορία ἢ στὸν τάφο. Μὲ τὰ λόγια «ἂς γίνει τὸ θέλημά Σου» χιλιάδες ἱερεῖς καὶ μοναχοὶ πῆραν τὸν δρόμο τοῦ Σταυροῦ κι ἔχυσαν τὸ αἷμα τοὺς ὑπὲρ τοῦ Χριστοῦ.
Τὰ τέλη τοῦ 1935 παύθηκε ἡ προσωρινὴ Πατριαρχικὴ Σύνοδος. Σὲ ὅλη τὴν ΕΣΣΔ εἶχαν ἀπομείνει μόνο 4 ποιμενάρχες. Ὁ τοποτηρητὴς τοῦ Πατριαρχικοῦ θρόνου Μητροπολίτης Σέργιος, ὁ Μητροπολίτης Λένινγκραντ Ἀλέξιος, ὁ Μητροπολίτης Ντιμιτρὼφσκ Σέργιος, καὶ ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Πετεργκὼφ Νικόλαος. Ἀλλὰ καὶ αὐτοὶ βρισκόταν κάτω ἀπὸ τὴν μόνιμη ἀπειλὴ τῆς σύλληψης….
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το «Ελληνικά και Ορθόδοξα» απεχθάνεται τις γκρίνιες τις ύβρεις και τα φραγγολεβέντικα (greeklish).
Παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, έχετε υπόψη σας τα ακόλουθα:
1) Ο σχολιασμός και οι απόψεις είναι ελεύθερες πλην όμως να είναι κόσμιες .
2) Προτιμούμε τα ελληνικά αλλά μπορείτε να χρησιμοποιήσετε και ότι γλώσσα θέλετε αρκεί το γραπτό σας να είναι τεκμηριωμένο.
3) Ο κάθε σχολιαστής οφείλει να διατηρεί ένα μόνο όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
4) Κανένα σχόλιο δεν διαγράφεται εκτός από τα spam και τα υβριστικά