Κυριακή ΙΕ΄ Λουκά: Ο Ζακχαίος Ιερά Μητρόπολις Παροναξίας

Ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός είχε πάει στην πολυσύχναστη Ιεριχώ και περνούσε μέσα στην πόλη, τον ακολουθούσε πολύς κόσμος και τον θαύμαζε, ασθενείς και περίεργοι.  Και μέσα σε αυτή τη λαοθάλασσα ήταν και ένας πολύ πλούσιος αρχιτελώνης, που τον έλεγαν Ζακχαίο, και λαχταρούσε να δει τον Ιησού, για τον οποίο μιλούσε όλος ο κόσμος. Δυστυχώς όμως ήταν κοντός  στο ανάστημα και σκεπαζόταν από τους άλλους. Τι έπρεπε λοιπόν να κάνει; Σκέφτηκε να σκαρφαλώσει σε κάποια συκομουριά, κάτω από την οποία θα περνούσε σε λίγο ο Χριστός. Και αμέσως σκαρφάλωσε και περίμενε. Πραγματικά, ύστερα από μερικά λεπτά έφθασε ο Κύριος. Τώρα ο περίεργος Ζακχαίος μπορούσε να θαυμάσει Εκείνον που όλοι σχεδόν τον θεωρούσαν για τον Μεσσία. Αλλά ο Ιησούς, σαν βρέθηκε κάτω από το πλατύφυλλο δένδρο, είδε τον αρχιτελώνη, που ήταν ανεβασμένος στα κλαδιά, συνέλαβε με το αλάνθαστο αισθητήριό του την όλη του κατάσταση και φώναξε «Ζακχαίε, κατέβα γρήγορα, γιατί σήμερα πρέπει να μείνω στο σπίτι σου». Χωρίς άλλη κουβέντα, ο αρχιτελώνης  πήδησε από τη συκομουριά… κάτω και γεμάτος χαρά οδήγησε το Χριστό στο πλούσιο αρχοντικό  του. Όμως , πολλοί από εκείνους που ακολουθούσαν, όταν είδαν τον Ιησού να μπαίνει στο σπίτι του Ζακχαίου, άρχισαν να μουρμουρίζουν μεταξύ τους με αγανάκτηση και περιφρόνηση. Δεν μπορούσαν να χωνέψουν , πως ο Χριστός προτίμησε να φιλοξενηθεί από ένα άρπαγα και αμαρτωλό άνθρωπο. Αλλά ο αρχιτελώνης απέδειξε έμπρακτα ότι δεν ήταν ο ίδιος. Είχε πια μετανοήσει. «Να, Κύριε , είπε στον Ιησού, τα μισά από τα υπάρχοντά μου τα δίνω ελεημοσύνη στους φτωχούς αδελφούς μου. Και αν τυχόν σαν τελώνης αδίκησα κανένα αρπάζοντας την περιουσία του, είμαι πρόθυμος να τον αποκαταστήσω, επιστρέφοντας στο τετραπλάσιο ότι έχω πάρει» . Λόγια που δείχνουν μια πλήρη και ειλικρινή μετάνοια και που έκαναν το Χριστό να προσυπογράψει τη σωτηρία ολόκληρης της οικογένειας του αρχιτελώνη Ζακχαίου. «Σήμερα στο σπίτι αυτό, υπογράμμισε ο Κύριος, τόσο στον οικοδεσπότη όσο και στην οικογένειά του, ήρθε η σωτηρία, διότι ο άνθρωπος αυτός είναι εξίσου με σας απόγονος του Αβραάμ. Και έπρεπε να γίνει έτσι , γιατί  ο υιός του ανθρώπου, που ήρθε από τον ουρανό στη γη, ζητεί να βρει και να σώσει τον αμαρτωλό, που κινδυνεύει σαν χαμένο πρόβατο».      Ο Χριστός αγαπά ιδιαίτερα την οικογένεια. Μη ξεχνάμε ότι είναι αυτός ο Δημιουργός που έπλασε το πρώτο ζευγάρι, βάζοντας δίπλα στον Αδάμ την Εύα, για να είναι βοηθός του και για να πολλαπλασιαστεί το ανθρώπινο γένος. Kαι το σπουδαίο είναι πως στο ξεκίνημά του έκανε την αρχή από το γνωστό γάμο της Κανά, όπου μετέτρεψε το νερό σε κρασί και έδωσε περισσότερη χαρά στους καλεσμένους. Έτσι τον βλέπουμε πολλές φορές να μπαίνει στα σπίτια και αλλού να θεραπεύει, αλλού να γευματίζει μαζί με τους οικοδεσπότες και αλλού να δίνει πλούσια τη χάρη του. Χωριστά συμπαθούσε τα μικρά παιδιά, που έτρεχαν σαν αγγελούδια κοντά του, και έπαιρνε την αφορμή να παρουσιάσει την αθωότητά τους σαν παράδειγμα στους μεγάλους. Η οικογένεια για τον Χριστό είναι κάτι το ιερό. Όσα μέλη και αν έχει, ουσιαστικά είναι ένα σώμα. Οι σύζυγοι κατά την τέλεση του μυστηρίου του γάμου ενώθηκαν δια της θείας χάριτος ισόβια. Δεν επιτρέπετε πια, μέσα στα πλαίσια της ηθικής και της νομιμότητας, η διάσπαση. «Το ζευγάρι που ένωσε ο Θεός, απαγορεύεται να το χωρίσει άνθρωπος» . Ο Απ. Παύλος παρομοιάζει τη ένωση του άνδρα με τη γυναίκα προς την ένωση του Χριστού με τη εκκλησία και συνιστά στους γονείς να ανατρέφουν τα παιδιά τους  «εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου».Το τι μπορεί να κάνει μια χριστιανική οικογένεια, το καταλαβαίνουμε, αν κάνουμε μια σύντομη αναδρομή στους πρώτους αιώνες της εκκλησιαστικής μας ιστορίας, παίρνοντας υπ’ όψη έστω μόνο δύο περιπτώσεις: Στην αρχή-αρχή πολλά σπίτια στην Παλαιστίνη ήταν τόποι, στους οποίους συγκεντρώνονταν οι χριστιανοί και συνέτρωγαν σε κοινά τραπέζια, έκαναν το μυστήριο της θείας Ευχαριστίας και άκουγαν το λόγο του Θεού. Μεταξύ των άλλων αναφέρεται και μια ευσεβής γυναίκα της Ιερουσαλήμ, ονόματι Μαρία, που έδωσε πρόθυμα το αρχοντικό της, για να εξυπηρετήσει τις λατρευτικές ανάγκες  των πιστών. Καταλαβαίνει κανένας τι σημαίνει αυτό; Για την νοικοκυρά φασαρία πολλή! Για το Θεό όμως προσφορά ανεκτίμητη. Μέσα σε αυτό το σπίτι καλλιεργήθηκε η  χριστιανική πίστη, που γρήγορα αγκάλιασε την Ιερή πόλη. Αλλά και κάτι άλλο σπουδαίο: Από την οικογένεια αυτή βγήκε ένας υπέροχος βλαστός, που ο Θεός τον έταξε μεταξύ των εκλεκτών του. Πρόκειται για τον ευαγγελιστή Μάρκο, που συνέγραψε το δεύτερο Ευαγγέλιο.      Είναι γνωστοί οι τρεις Ιεράρχαι. Όλοι μας θαυμάζουμε σε τέτοιο βαθμό το πνευματικό και ηθικό τους ανάστημα, ώστε τους θεωρούμε σαν κορυφές και προστάτες των γραμμάτων. Σκεφτήκαμε όμως ποτέ τις οικογένειες, που γέννησαν και ανάθρεψαν τους φωστήρες αυτούς της οικουμένης; Ο Μ. Βασίλειος ανήκε σε μία ευσεβή οικογένεια, που έδωσε στην εκκλησία και άλλους, εκκλησιαστικούς ηγέτες. Ο Γρηγόριος είχε μάνα ευσεβή, που μάλιστα είχε τραβήξει και κατηχήσει στο χριστιανισμό τον άνδρα της, ο οποίος αργότερα έγινε και επίσκοπος.  Ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος οφείλει την ανατροφή του επίσης στη λαμπρή μητέρα του, που στάθηκε το παράδειγμα της φροντίδας και της αφοσιώσεως στο παιδί της .Δεν υπάρχει αμφιβολία πως η χριστιανική οικογένεια είναι το κύτταρο, που πρέπει όχι απλώς να ζήσει, αλλά και να επικρατήσει. Ανάγκη επομένως να έρθει ο Χριστός και να κατοικήσει μέσα στην οικογένεια, για να την εξαγιάσει και να την σώσει.      Αλλά πώς θα γίνει αυτό; Είναι μήπως τόσο εύκολο, ώστε μόλις ανοίξουμε την πόρτα του σπιτιού μας, να έρθει ο Κύριος να μείνει μαζί μας; Φυσικά για να έρθει στην οικογένειά μας ο Χριστός, πρέπει εμείς να το ζητάμε. Ας τον καλέσουμε λοιπόν. Και να είμαστε βέβαιοι ότι θα μας τιμήσει. Από δω και πέρα όμως χρειάζεται προσοχή. Πρέπει να πιστεύουμε ολόψυχα στο Χριστό και να τον περιβάλλουμε με απέραντη αγάπη και σεβασμό. Αυτό σημαίνει ότι οφείλουμε να εφαρμόζουμε κατά γράμμα τις εντολές του. Η επικοινωνία μας μαζί του να είναι συνεχής. Η οικογένεια πρέπει να έχει στενό δεσμό με την εκκλησία. Ο δεσμός αυτός μας φέρνει ακόμα πιο κοντά στον Κύριο και μας προφυλάσει από τις αιρέσεις, όπως είναι των Ιεχωβάδων που ως γνωστό, διασπούν και καταστρέφουν, ενώ στο σπίτι μας χρειάζεται αγάπη και ομόνοια και ενότητα.  Ας ξαναφέρουμε στη μνήμη μας το Ζακχαίο, που ανέβηκε στη συκομουριά, για να δει το Χριστό. Με πολλή χαρά δέχτηκε στο σπιτικό του τον Κύριο και απέδειξε έμπρακτα πως ζητούσε σωτηρία τη δικιά του και της οικογένειάς του. Και ο Χριστός πλήρωσε τον αμαρτωλό αρχιτελώνη με το παραπάνω. Άραγε θα θέλαμε και εμείς, αγαπητοί μου χριστιανοί, να έχει η οικογένειά μας την ίδια τύχη; Εάν ναι, δεν έχομε παρά να ακούσομε το Χριστό και να ανοίξουμε την πόρτα του σπιτιού μας.      Ο Κύριος με τη δύναμη της χάριτός του θα δυναμώσει την οικογενειακή μας εστία, η οποία με τη σειρά της θα θερμάνει την κοινωνία, που μέσα σε αυτή ζει και κινείται, για το καλό του συνόλου και τη δόξα του Θεού. Αμήν. π. Ε.Σ.