Κυριακή μετά τα Φώτα - Το διπλό θαύμα

ΤΟ ΔΙΠΛΟ ΘΑΥΜΑ

«Ό καταβάς αυτός έστι και ό άναβάς».

Ό Κύριος Ιησούς, ό Υιός του Θεού, πού κατέβηκε με την ένανθρώπισή του στη γη μας, είναι αυτός ό ίδιος, πού με την Ανάληψη του ανέβηκε στα ύψη του ουρανού, στα δεξιά του θρόνου του ουρανίου Πατέρα.

ΚΑΤΕΒΗΚΕ ΑΠΟ ΑΓΑΠΗ

Ό Ιησούς, ό Λυτρωτής μας «έκλινεν ουρανούς και κατέβη» (Ψαλμ. ιζ' 10). Γεμάτος αγάπη ήλθε κοντά μας ως διδάσκαλος, ως αδελφός και ως γιατρός.Μας μίλησε μ' ένα γνήσιο ενδιαφέρον και μας πρόσφερε την αλήθεια. Μας έδειξε ποιος είναι ό πνευματικός κόσμος, τί σημαίνει ζωή, τί σημαίνει θάνατος. Όπως ό πατέρας με πολλή αγάπη διδάσκει και καθοδηγεί το παιδί του, έτσι και ό Θεάνθρωπος Κύριος μας μας μίλησε με τόνο γλυκό και με γλώσσα αγνή φανερώνοντας μας ακριβώς αυτές τις αλήθειες, πού λαχταράει ή ψυχή μας και έχει απόλυτη ανάγκη ή ύπαρξη μας.

Ταυτόχρονα μας παραστάθηκε ως αδελφός. Πόνεσε, όταν είδε παραλυτικούς και τυφλούς και άλλους αρρώστους πολλούς και «έθεράπευσεν αυτούς»(Ματθ. δ' 24). Συμμερίστηκε τον πόνο της χήρας, πού βάδιζε βαριά θλιμμένη, πίσω από το φέρετρο του μονάκριβου παιδιού της και «έσπλαγχνίσθη επ’αύτη» (Λουκ. ζ' 13) και ανέστη σε το νεκρό παιδί της. Δάκρυσε, όταν σταμάτησε μπροστά στο μνήμα του νεκρού Λαζάρου και «φωνή μεγάλη έκραύγασε- Λάζαρε, δεύρο έξω» (στ' 43). Πρόσφερε σε πολλούς ανθρώπους την θεραπεία. Γέμισε την γη μας με θαύματα αγάπης.

Και το τρίτο, το πιο μεγάλο: Ό Κύριος Ιησούς, μας παραστάθηκε και ως γιατρός των ψυχών μας. Έπλυνε και θεράπευσε όχι μονάχα τα τραύματα του σώματος, άλλα και τα βαθιά τραύματα της ψυχής μας. Το σκεπτόμεθα; Ό Κύριος για να θεραπεύση τα τραύματα της ψυχής μας, δεν χρησιμοποίησε βότανα και φάρμακα. Πρόσφερε το ίδιο το αίμα του. Με αυτό το θείο και ατίμητο φάρμακο μας καθάρισε από κάθε αμαρτία. Ό εκλεκτός μαθητής του, ό απόστολος Πέτρος, μας τονίζει: «ού φθαρτοΐς, άργυρίω η χρυσίω, έλυτρώθητε έκ της ματαίας υμών αναστροφής πατροπαράδοτου, άλλα τιμίω αΐματι ως αμνού άμωμου και ασπίλου Χριστού» (Α' Πέτρ, α' 18,19). Είναι ό μοναδικός γιατρός, πού έδωσε τον ίδιο τον εαυτό του για την άρρωστη και αμαρτωλή ανθρωπότητα.

ΙΔΙΟΣ ΣΤΗ ΓΗ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ

Ό Κύριος Ιησούς, πού κατέβηκε στη γη, είναι ό ίδιος, πού ζή αιώνια στον ουρανό.Έτσι, ό Λυτρωτής μας, ό διδάσκαλος μας, εξακολουθεί να μας διδάσκη με το Άγιο Πνεύμα, πού βρίσκεται ανάμεσα μας και ζή στην Εκκλησία μας και μας «οδηγεί εις πάσαν την άλήθειαν» (Ίωάν. ιστ' 13). Ό ίδιος μας βεβαίωσε, ότι το Πνεύμα το 'Άγιο δεν θα διδάξη κάτι το ξεχωριστό και ξένο προς την δική του διδασκαλία, αλλά θα φανέρωση πληρέστερα το δικό του θέλημα. «Ού γαρ λαλήσει άφ' εαυτού... έκ του εμού λήψεται και άναγγελεΐ ύμίν» (Τωάν. ιστ' 13,15).

Ακόμη, εξακολουθεί να είναι ό μεγάλος μας αδελφός, πού ξέρει τούς πόνους μας και τούς βλέπει και αναλαμβάνει να μεσιτεύση για μας και να ικετεύση στο θρόνο του ουράνιου και αιώνιου Πατέρα. Ό απόστολος Παύλος μας το τονίζει ιδιαίτερα αυτό: «Ού γαρ εχομεν αρχιερέα μή δυνάμενον συμπαθήσαι ταις άσθενείαις ημών». Δεν έχουμε ως εκπρόσωπο μας αρχιερέα, πού αγνοεί τις αδυναμίες μας και τις δυσκολίες μας. Ό δικός μας μεσίτης μάς ξέρει πολύ καλά, γιατί έζησε ανάμεσα μας. Είναι «πεπειραμένος κατά πάντα καθ' ομοιότητα χωρίς αμαρτίας» (Έβρ. δ' 15). Επειδή μάς ξέρει, γι’αυτό και μπορεί να μάς κατανόηση και να μάς βοηθηση. Και ικετεύει ακατάπαυστα στον θρόνο της χάριτος για μάς τούς αδύνατους ανθρώπους.

Όμως όχι μόνο ως αδελφός, αλλά και ως γιατρός εξακολουθεί να μάς προσφέρεται. Εκεί στον ουράνιο θρόνο του βρίσκεται με την ιδιότητα τού άρνίου και στέκεται «ως έσφαγμένον» (Άποκάλ. ε' 6). Φέρνει τα ίχνη της αιματηρής προσφοράς του. Και το αίμα του αυτό το παρουσιάζει στον Πατέρα «ιλασμον υπέρ των αμαρτιών ημών» (Α' Ίωάν. β' 2). Και στη γη χύνει το αίμα του, στο άγιο Ποτήριο της θείας Ευχαριστίας, και από κει στις ψυχές μας για να τις αναγέννηση και να τις τονώση στην καινούργια ζωή της μετανοί­ας και τού αγιασμού.

«ΖΩΗ»30/12/2010-01/01/2011