Κυριακή της Τυρινής π. Χρήστου Πιτυρίνη

Κυριακή της Τυρινής

Ο Χριστός με τον λόγο Του, όπως καταγράφεται στο σημερινό Ευαγγέλιο του

 ευαγγελιστού Ματθαίου, συνδέει τη συγγνώμη και τη συγχώρηση με την 

νηστεία. Γι  αὐτὸ και η περίοδος της νηστείας, που από αύριο εισερχόμαστε,

 είναι προ πάντων περίοδος μετανοίας, προσευχής και αγάπης μεταξύ μας. 

Εάν δεν υπάρχει αυτή η σύνδεση, τότε η νηστεία από μόνη της δεν φθάνει. 

Εάν είναι να νηστεύουμε και να μη μετανοούμε· «εάν είναι να μην 

τρώμε και να τρωγώμαστε από την κακία μας και να μισούμε τον 

αδελφό μας, ποιό λοιπόν το όφελος από την νηστεία μας;».

Άρα λοιπόν η νηστεία βοηθάει τον άνθρωπο να καταλαγιάσει από το θόρυβο

 της ζωής του· να τον προσγειώσει στην αλήθεια και να τον μονοιάσει με 

τους άλλους. Και τέλος να συναισθανθεί τα λάθη και τα πάθη του

 καταβάλλοντας προσπάθεια απαλλαγής. Σ  αυτό το σημείο ερχόμενος

 ο άνθρωπος είναι καιρός να θρηνήσει, γιατί με τη ζωή του προσβάλλει

 καθημερινά το Θεό. Και μετά από τη συγγνώμη των αδελφών, 

να ζητήσει το έλεος του Θεού. Είναι όμως κάμποσοι που πιστεύουν, και 

ίσως πράττουν, πως η νηστεία είναι μονάχα αποχή από ορισμένα φαγητά.

Και καθησυχάζουν τους εαυτούς τους πως έτσι έχουν τελειώσει.

 Όμως κάτι τέτοιο είναι φανερό πως είναι λάθος· είναι μια πράξη 

τυπική, που της λείπει η ουσία. Βεβαίως η νηστεία είναι αποχή από 

ορισμένα φαγητά, μα δεν είναι μονάχα αυτό. Γιατί, αν είναι μόνον

 αυτό, τότε δεν θα είχε θέση ο λόγος του Θεού, όπως περιγράφεται 

στον προφήτη Ιωήλ. Να τι λέγει ακριβώς: 

«Τώρα λοιπόν, λέγει Κύριος ο Θεός μας, επιστρέψατε σε Εμένα

 με όλη την καρδιά σας, με νηστεία, θρήνους και κοπετούς». 

Δηλαδή ο Θεός ζητεί εσωτερική επιστροφή, μετάνοια και αλλαγή, μα 

προ πάντων νηστεία με δάκρυα.

Ετούτη όμως η μετάνοια και η αίτηση συγγνώμης από το Θεό δεν μπορεί 

να υπάρξει δίχως τη συγγνώμη προς τον αδελφό. Δίχως την εξάλειψη 

των κακιών μας, που μας διχάζουν από τους άλλους και τις οποίες

 ακριβώς ο Θεός βδελύσσεται. Προχωρώντας όμως πιο πέρα, ο

 Χριστός μίλησε για την αφιλοχρηματία, που φυσικά συνδέεται 

με την νηστεία. Έτσι,«όποιος πασχίζει να  χει τις αποθήκες του 

γεμάτες από τα υλικά αγαθά, αυτός θα πρέπει να  χει την καρδιά

 του αδειανή από αγάπη. Όσο πιο πολύ γεμίζουν οι αποθήκες, 

τόσο πιο πολύ αδειάζει η καρδιά».

Και όσο αδειάζει η καρδιά τόσο στερεύει η αγάπη, και ας

 είναι γεμάτες οι αποθήκες.Μπορούμε λοιπόν να πούμε πως 

η νηστεία για τον φιλοχρήματο και πλεονέκτη έχει κάποια 

σημασία; Σ’ αυτόν που στέρεψε η καρδιά του από αγάπη και

 φιλανθρωπία, τι νόημα έχει η νηστεία; Μπορούμε να δικαιολογήσουμε

 το δικό του φαγοπότι, την καλοπέραση, σ’ ένα κόσμο καταδικασμένο σε 

διαρκή νηστεία. Αυτός μεν να τρώει, να πίνει, να ευφραίνεται και οι 

άλλοι να πεινούν, γιατί τους καταδικάσαμε σε δια βίου νηστεία! 

Ο ένας να είναι χορτάτος και οι άλλοι πεινασμένοι.

Να λοιπόν πως η νηστεία αποτελεί μια καλή ευκαιρία να δείξουμε την αγάπη

 μας προς τους άλλους. Να παρέχουμε τα αγαθά μας, για να χορτάσουν

 οι άλλοι. Έτσι θησαυρίζουμε αγαθά για την αιωνιότητα, αφού 

εμπιστευόμαστε ο,τι μας περισσεύει στα χέρια του Θεού. Αγαπητοί αδελφοί,

 ο λόγος του Θεού μας τονίζει πως όποιος δίνει στο Θεό, δανείζει στο Θεό.

 Έτσι, καλόν είναι να απαλλαγούμε από αυτή την προσκόλληση στα

 υλικά αγαθά. Να αποτινάξουμε το περιττό και το επί πλέον.

Να κάνουμε την νηστεία μας, καθώς ορίζει η Εκκλησία, και να 

 απλώσουμε το χέρι μας στον αδελφό που  έχει την ανάγκη. 

Εάν λοιπόν δεν απομακρυνθούμε από τα υλικά πράγματα, που μας 

έχουν απορροφήσει, τότε δεν θα μπορέσουμε να συναντήσουμε το Θεό. 

Γιατί αυτά κλείνουν το δρόμο και μας τραβούνε σε άλλες ατραπούς. 

Δεν θα μπορέσουμε να ζητήσουμε τη σωτηρία μας· δεν θα θρηνήσουμε

 για τις αμαρτίες μας· δεν θα κληθούμε στην Βασιλεία Του.

Τρώγοντας και πίνοντας κάθε ημέρα ευφραινόμενοι, δεν είναι δυνατόν 

να κατανοήσουμε τη σημασία της νηστείας, της εγκράτειας, θα περάσει

 ίσως κι αυτή η περίοδος της μεγάλης Τεσσαρακοστής, που από αύριο 

εισερχόμαστε, και εμείς θα παλεύουμε πως θα απολαύσουμε περισσότερα αγαθά.

 Ενώ ο ιερός υμνογράφος μας προτρέπει να αρχίσουμε τη νηστεία
χαρούμενοι· να νηστεύσουμε από κάθε πάθος και να εντρυφήσουμε στις

 αρετές.

 Αμήν