Κάποτε τα χέρια του Θεού είναι πολύ φτωχά και αδύνατα, και όμως με τα χέρια αυτά λύνει τα πλέον δύσκολα οικονομικά προβλήματα. Πόσο δυνατά ήσαν τα χέρια των δυο γυναικών, που από όλες τις γυναίκες του κόσμου και της ιστορίας, αυτές περισσότερο εγκωμίασε ο Χριστός; Φτωχά και αδύνατα.
▪ Της μιας τα χέρια ήσαν τρεμάμενα. Μια φτωχή γριούλα.
▪ Της άλλης τα χέρια χωρούσαν μόλις λίγο αλεύρι και λίγο λαδάκι.
Και όμως αυτές τις δυο χήρες προβάλλει ο Χριστός όχι απλώς ως παραδείγματα ελεημοσύνης, αλλ’ ως… λύσεις του οικονομικού προβλήματος.
Όταν το χέρι σου το αδύνατο και φτωχό είναι τόσο κινητικό στην προσφορά, τότε αυτό το χέρι κάνει να ανοίγει τα δυνατά Του χέρια ο Θεός, «ἡ τροφή τοῦ παντός κόσμου».
Να γιατί, με αφορμή τη γιορτή του προφήτη Ηλία, προτείνουμε ως λύσι του οικονομικού προβλήματος τα χέρια των δυο χηρών γυναικών.
Οι χήρες εγκωμιάζονται από τον Χριστό, επειδή ήσαν χήρες;
Όχι! Εγκωμιάζονται οι χείρες αυτών των χηρών.
● Ας δούμε το στιγμιότυπο με τη χήρα της Καινής Διαθήκης. Το κοινό και στις δυο χήρες ήταν το ελάχιστο ποσό, με το οποίο κέρδισαν το μέγιστο και οι δυο θαύμα.
● Η μια κέρδισε το θαύμα του… θαυμασμού και του επαίνου του Κυρίου.
Κάθισε ο Ιησούς και «επιθεωρούσε» τις προσφορές στο φιλόπτωχο του Ναού.
Να κι έρχονταν πλούσιοι και έρριχναν μεγάλα ποσά. Αδιάφορος ο Χριστός.
Να κι έρχεται και μια χήρα φτωχή. Κοίταξε κανένας να μη την βλέπη. Κι ύστερα έρριξε το δίλεπτό της.
Μπορούσε να κρυφτή από τα μάτια του Χριστού; Όλα Εκείνος τα βλέπει. Σαν διαπιστώνη τέλεια αγάπη, τότε την επισημαίνει. Καλεί και τους μαθητές Του.
- Την βλέπετε αυτή τη χήρα, που διακριτικά χάνεται τώρα μέσα στο πλήθος; Σας βεβαιώνω, πως αυτό το δίλεπτο είναι απείρως περισσότερο σε αξία από όσα οι πλούσιοι έρριξαν.
Γιατί;
- Διότι όλοι από το περίσσευμά τους έρριξαν. Δεν στοίχισε τίποτε η προσφορά τους. Αυτή έρριξε στο φιλόπτωχο από το υστέρημά της.
Γιατί;
Οι άλλοι έδωσαν ένα μέρος από την περιουσία τους. Αυτή έδωσε όλη την περιουσία της. Το δίλεπτο ήταν «ὅλος ο βίος αὐτῆς» (Μάρκ.ιβ΄44).
Άλλοι τι θα έλεγαν;
Ο ἱερός Χρυσόστομος σχολιάζει: «Ἐκείνη ἡ χήρα τῆς αὐταρκείας ἀνωτέρα γέγονεν∙ ἅ γάρ ἔμελλεν αὐτήν διαθρέψειν, ταῦτα κατέβαλε πάντα. Οὐκ εἶπε ταῦτα τά παρ’ ὑμῶν λεγόμενα∙ “τί δέ ἄν πάντα ἀναλώσασα ἀναγκασθῶ δεηθῆναι ἑτέρου”; ἀλλά φιλοτίμως ἀπεδύσατο τά ὄντα. Τί ἄν τις εἴποι περί τῆς ἐν τῇ Παλαιᾷ τῆς ἐπί προφήτου Ἠλίου; Ἐκείνῃ γάρ οὐκέτι περί πενίας, ἀλλά καί περί θανάτου καί τελευτῆς ὁ κίνδυνος ᾖν, οὐ τῆς οικείας μόνον, ἀλλά καί τῆς τῶν παίδων. Οὐδέ γάρ παρ’ ἑτέρων προσεδόκα λήψεσθαι, ἀλλά ἀποθανεῖσθαι εὐθέως. Ἀλλά τόν προφήτην εἶδε, φησί, καί ἐντεῦθεν φιλότιμος γέγονεν. Ὑμεῖς δέ οὐχ ὁρᾶτε μυρίους ἁγίους; Καί τί λέγω ἁγίους; Τόν τῶν προφητῶν ὁρᾶτε προσαιτοῦντα Δεσπότην, καί οὐδέ οὕτω φιλάνθρωποι γίνεσθε∙ ἀλλά ταμιεῖα ἔχοντες ἐρευγόμενα ἐκ τούτου εἰς τοῦτο, οὐδέ έκ τοῦ περισσεύματος μεταδίδετε» (Ε.Π.Ε. 19,510).
Μετάφρασις: Η χήρα εκείνη, που εγκωμίασε ο Κύριος (Μάρκ.ιβ΄42-44), ανέβηκε ψηλότερα και από την αυτάρκεια, αφού πρόσφερε όλα όσα είχε για διατροφή της. Δεν είπε τα όσα λέτε σεις∙ «Τι θα γίνω αν μοιράσω τα πάντα και αναγκαστώ να ζητώ από άλλους;». Με γενναιοδωρία έδωσε όλα τα υπάρχοντά της. Και τι μπορεί κανείς να πη για τη χήρα της Παλαιάς, στην εποχή του προφήτη Ηλία (Β΄ Βασ.ιζ΄9-16. Λουκ.δ΄26); Εκείνη κινδύνευε όχι μόνο να μείνη φτωχή, αλλά και να πεθάνη και η ίδια και τα παιδιά της. Και όμως, μόλις είδε τον προφήτη, έγινε γενναιόδωρη. Σεις βλέπετε χιλιάδες αγίους, και τι λέω αγίους, βλέπετε να σας παρακαλή ο ίδιος ο Χριστός, ο Κύριος των προφητών, και όμως δεν αποφασίζετε να γίνετε φιλάνθρωποι. Έχετε αποθήκες, που ξεχειλίζουν η μια μέσα στην άλλη, και όμως δεν δίνετε ούτε από το περίσσευμά σας.
● Άλλος στη θέσι της θα έλεγε:
-Λίγα έχω, ή, μάλλον καθόλου. Να δώσουν οι πλούσιοι. Αυτοί έχουν.
Εκείνη δεν συνέκρινε τον εαυτό της με τους σκληρούς πλουσίους. Είδε τον εαυτό της σαν τον αγαθό πλούσιο, τον Θεό. Όλα Εκείνος τα δίνει. Εγώ γιατί να τσιγκουνευτώ; Θα με αφήση ο πανάγαθος Θεός μου;
● Άλλος στη θέσι της θα έλεγε:
-Τόσα λίγα που έχω όχι αυτάρκεια δεν εξασφαλίζω αλλ’ ούτε και την ολιγάρκεια. Πώς λοιπόν να δώσω;
Εκείνη ούτε πλούσια ήταν, ούτε τα αναγκαία διέθετε, ούτε αυτάρκεια, ούτε ολιγάρκεια. Τότε τι είχε; Πλεόνασμα καρδιάς. Και της πίστεως η καρδιά την έκανε να ομοιάζη με τον Θεό. Ο Θεός δεν είναι αυτάρκης; Πώς δεν θα ήταν αυτάρκης η πιστή γυναίκα;
Η χήρα των ευλογιών
Αλλ’ ο ἱερός Χρυσόστομος στην παραπάνω περικοπή μιλάει και για τη χήρα της Παλαιάς Διαθήκης, συνδυάζοντάς την με τη χήρα της Καινής. Άλλωστε και αυτή τη χήρα, στα Σαρεπτά της Σιδωνίας εγκωμίασε ο Χριστός.
● Τι είπε ο Χριστός;
Τις μέρες του προφήτη Ηλία υπήρχαν πολλές χήρες. Για όλους είχε κλείσει ο ουρανός για τρία χρόνια και έξι μήνες.
Έπεσε πείνα μεγάλη σ’ όλη τη γη.
Κλεισμένος ο ουρανός, μα ανοιγμένη η καρδιά της χήρας στα Σαρεπτά.
Σ’ αυτήν ήρθαν οι ευλογίες.
Η μια: Εστάλη στο σπίτι της ο άγιος!
Τι μεγαλύτερη από αυτή την ευλογία;
Η άλλη: Δεν στέρεψε το λίγο αλεύρι της και το λίγο λαδάκι της.
Η τρίτη: Ανάστησε το παιδί της ο Ηλίας (Λουκ. δ΄25-26).
● Τι λέει η Παλαιά Διαθήκη;
- Σήκω –λέει στον προφήτη Ηλία ο Θεός- και πήγαινε στην πόλι Σαρεπτά της Σιδωνίας. Έχω δώσει εντολή σε χήρα γυναίκα. Θα σε θρέψη αυτή.
Σηκώθηκε ο προφήτης. Στην πύλη της πόλεως τον καλωσορίζει η γυναίκα.
- Δος μου λίγο νερό! Της λέει.
Πηγαίνοντας να του φέρει νερό, τον ακούει πάλι:
- Και λίγο ψωμί.
- Ψωμί; Σε βεβαιώνω: Δεν έχω καθόλου ψωμί, παρά μονάχα μια χούφτα αλεύρι στο σταμνί και λίγο λάδι στο δοχείο. Πάω να ζυμώσω στα ξύλα που θ’ ανάψω. Ίσως να φτάση να φάμε απόψε με τα παιδιά μου. Και αύριο θα πεθάνουμε.
Ο Ηλίας την εμψυχώνει:
- Θα έχης θάρρος. Μην απελπίζεσαι. Κάνε όπως είπες. Μα ψήσε μικρή λαγάνα και για μένα. Πρώτα. Ύστερα για την οικογένειά σου.
Τόκανε η χήρα. Το θαύμα φάνηκε αμέσως. Το σταμνί με τ’ αλεύρι δεν εξαντλήθηκε. Το δοχείο με το λάδι δεν λιγόστευσε. Τα ευλογούσε ο Θεός.
Και άλλο έπρεπε να δοκιμαστή η πίστις της χήρας. Αρρωσταίνει το παιδί της. Πεθαίνει. Ξεσπάει η πληγωμένη μάνα:
- Τι ζητάς από μένα άνθρωπε του Θεού; Μένεις στο σπίτι μου, για να θυμίζης στο Θεό τις αμαρτίες μου και να με τιμωρήση;…
Την απάντησι την έδωσε η ανάστασις. Το ανέβασε στο ανώγειο ο Ηλίας το νεκρό παιδί. Προσευχήθηκε θερμά με πολύ δυνατή φωνή:
- Κύριε, αυτόπτης μάρτυρας είμαι της καλωσύνης της. Και συ την ξέρεις. Κάνε, Κύριε, να επιστρέψη το πνεύμα του στο νεκρό σωματάκι του!
Ο προφήτης ενεφύσησε. Και η πνοή ξανάρθε. Και η ζωή ξαναγέλασε.
Προφήτης και φτωχοί
Παρατηρεί ο Χρυσόστομος:
- Γεμάτες οι δικές σας αποθήκες. Δεν τις ανοίγετε. Εκείνη ελάχιστα είχε και τα χάρισε στη φιλοξενία.
● Άλλος στη θέσι της θα έλεγε:
- Έχω τη δική μου δυστυχία. Τα παιδιά μου δεν μπορώ να θρέψω. Μούρθε κι αυτός! Δεν πηγαίνεις ευλογημένε, στο διπλανό σπίτι; Σε μένα ήρθες;
Δεν είπε έτσι εκείνη. Το δικό της σπίτι διάλεξε ο Θεός. Εσένα διάλεξε ο Κύριος, που είσαι φτωχός, να δείξης την πολλή σου αγάπη, και να σε ευλογήση.
● Άλλος στη θέσι της θα έλεγε:
- Όσα έχω δεν αρκούν για τη σημερινή μέρα. Και πως θα τον συντηρώ εγώ τον Ηλία τόσον καιρό, που δεν ξέρω πόσο θα κρατήση…
Εκείνη τίποτε τέτοιο δεν σκέφτηκε. Με απλότητα παραδόθηκε στον Θεό. Και τρέφοντας τον προφήτη, τράφηκε κι εκείνη και τα παιδιά της. Λέει ο ἱερός Χρυσόστομος: «Θρέψον τόν πεινῶντα, ἵνα μή θρέψῃς τό τῆς γεέννης πῦρ. Ἐννόησον πῶς ἔτρεφε τόν Ἠλίαν ἡ χήρα∙ καί οὐκ ἔθρεψε μᾶλλον, ἤ ἐτράφη∙ οὐκ ἔδωκε μᾶλλον, ἤ ἔλαβε. Πόσον ἀγαθόν ἐστι μετά ἁπλότητος εὖ ποιεῖν, και μή σφόδρα περίεργον εἶναι περί τόν εὖ πάσχοντα» (Ε.Π.Ε. 21,384).
Μετάφρασις: Να θρέψης αυτόν που πεινάει, για να μη θρέψης τη φωτιά της κολάσεως. Θυμήσου, πῶς η χήρα εκείνη έτρεφε τον προφήτη Ἠλία. Και μάλλον, δεν έθρεψε, αλλά η ίδια ετράφη. Δεν έδωσε, αλλά μάλλον η ίδια πήρε. Τι όμορφο πράγμα είναι να κάνης το καλό με απλότητα, και να μη πολυπραγμονής με το ποιος είναι αυτός που τον ελέησες!
● Οι χείρες και οι χήρες ψηφίστηκαν από τον Χριστό. Τα χέρια τα φτωχά, προέκτασις των χεριών του Θεού με τις ανεξάντλητες δωρεές, αυτά τα χέρια υπογράφουν το «μνημόνιο» του Θεού. Τον πιστό δεν τον ξεχνάει ο Θεός.
Γιατί φιλοξενήθηκε ο Ηλίας; Γιατί έσπερνε το λόγο της αλήθειας.
Πολύς λόγος ακούστηκε προεκλογικά. Φλυαρίες του κόσμου. Υπερβολές. Αλαζονικές φούσκες. Όλα θα τα λύσουν, χωρίς βέβαια τον Θεό!
Τι χρειαζόμαστε;
● Έναν προφήτη. Εκ μέρους της ποιμενούσης Εκκλησίας.
Τι χρειαζόμαστε;
● Φτωχούς και ελεήμονες.
● Φτωχούς με ολιγάρκεια, που η πίστις τους την κάνει αυτάρκεια.
● Φτωχούς με πλούσια καρδιά.
● Φτωχούς με γελαστή ματιά, με αγνό αίμα στις φλέβες, με δυνατούς χτύπους στην καρδιά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το «Ελληνικά και Ορθόδοξα» απεχθάνεται τις γκρίνιες τις ύβρεις και τα φραγγολεβέντικα (greeklish).
Παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, έχετε υπόψη σας τα ακόλουθα:
1) Ο σχολιασμός και οι απόψεις είναι ελεύθερες πλην όμως να είναι κόσμιες .
2) Προτιμούμε τα ελληνικά αλλά μπορείτε να χρησιμοποιήσετε και ότι γλώσσα θέλετε αρκεί το γραπτό σας να είναι τεκμηριωμένο.
3) Ο κάθε σχολιαστής οφείλει να διατηρεί ένα μόνο όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
4) Κανένα σχόλιο δεν διαγράφεται εκτός από τα spam και τα υβριστικά