ΟΡΘΌΔΟΞΗ ΖΩΉ ΚΑΤΆ ΤΟΥ ΑΓΊΟΥΣ ΠΑΤΈΡΕΣ Π. Μ. Σωτῆρχος

Νὰ θυμᾶσαι ὅτι σὲ κάθε ἡδονὴ ἀκολουθεῖ ἀηδία καὶ πίκρα (Ἰσαὰκ ὁ Σύρος).

ΟΡΘΌΔΟΞΗ ΖΩΉ ΚΑΤΆ ΤΟΥ ΑΓΊΟΥΣ ΠΑΤΈΡΕΣ

 Π. Μ. Σωτῆρχος

(Ορθόδοξος Τύπος)

ΠΟΤΕ ΤΕΛΕΙΩΝΕΙ Η ΜΕΤΑΝΟΙΑ

Ποτέ, μᾶς λέγει ὁ μέγας Ἰσαὰκ ὁ Σύρος στὸν «ΝΕ´Λόγον Περὶ παθῶν»,ὅπου γράφει: «Ἡ μετάνοια εἶναι ἡ ὑψηλότερη ἀπὸ ὅλες τὶς ἀρετὲς καὶ τὸἔργον της δὲν μπορεῖ νὰ τελειώση, παρὰ μόνον τὴν ὥραν τοῦ θανάτου.Γι᾽ αὐτὸ ἡ μετάνοια χρειάζεται πάντοτε σὲ ὅλους καὶ δὲν ὑπάρχει κανένας ὅρος τελειώσεως τῆς μετανοίας. Διότι καὶ αὐτῶν τῶν τελείων ἀνθρώπων ἡ τελειότης εἶναι ἀτελής. Γι᾽ αὐτὸ καὶ ἡ μετάνοια δὲν περιορίζεται σὲ ὁρισμένους καιρούς, οὕτε σὲ ὁρισμένες πράξεις, ἕως τὴν ὥρα τοῦ θανάτου. Νὰ θυμᾶσαι ὅτι σὲ κάθε ἡδονὴ ἀκολουθεῖ ἀηδία καὶ πίκρα». Ἂς μετανοοῦμε λοιπὸν συνεχῶς…

ΓΙΑΤΙ ΜΑΣ ΕΠΛΑΣΕ Ο ΘΕΟΣ

 Τὴν ἀπάντηση στὸ ἐρώτημα αὐτὸ τὴν δίνει ὁ Ἅγιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητὴς στὸ ἔργον του «Γ´ Ἑκατοντάδα διαφόρων κεφαλαίων»,ὅπου γράφει μεταξὺ ἄλλων: «Ὁ Θεὸς μᾶς ἔπλασε, γιὰ νὰ γίνουμεκοινωνοὶ τῆς θείας φύσεως (Β´Πέτρ. Α´ 14) καὶ μέτοχοι τῆς αἰωνιότητός του καὶ νὰ φανοῦμε ὅμοιοι μὲ Αὐτὸν (Α´ Ἰω. Γ´ 2) θεούμενοι μέσῳ τῆς θείας Χάριτος. Γι᾽ αὐτὴν τὴν θέωσιν ἔχουν συσταθῆ καὶ ἐξακολουθοῦν νὰ ὑπάρχουν τὰ ὄντα, καὶ γι᾽ αὐτὴν τὰ μὴ ὄντα ἐκαρποφόρησαν καὶ γέννησαν τὰ ὄντα». Συγκλονιστικὸς αὐτὸς ὁ λόγος τοῦ Ἁγίου Μαξίμου, ποὺ συνοψίζει τὴν σχετικὴν διδασκαλίαν τοῦ Εὐαγγελίου, μᾶς λέγει καθαρὰ τί πρέπει νὰ κάνουμε, γιὰ νὰ μὴ χάσουμε τὴν μεγίστη αὐτὴ δωρεὰ τοῦ Ὑπερτελείου καὶ Παναγάθου Θεοῦ!

ΝΑ ΑΠΟΦΕΥΓΟΥΜΕ ΤΡΕΙΣ ΠΟΛΕΜΟΥΣ

 Ὁ Ἅγιος Ἐφραὶμ ὁ Σύρος στὶς «Συμβουλές γιὰ τὴν πνευματικὴ ζωή»,γράφει τὰ ἑξῆς: «Αὐτός, ποὺ κάθεται στὴν ἔρημο ἀπομακρύνεται ἀπὸτρεῖς πολέμους, ἀπὸ τὸν πόλεμον τῆς ὁράσεως, ἀπὸ τὸν πόλεμον τῆςἀκοῆς, καὶ ἀπὸ τὸν πόλεμον τῆς λαλιᾶς». Στὸν κόσμον, ὅπου ζοῦμεν ἐμεῖς οἱ λαϊκοὶ Χριστιανοὶ δὲν μποροῦμε νὰ τοὺς ἀποφύγουμε τοὺς τρεῖς αὐτοὺς πολέμους. Μποροῦμε ὅμως νὰ τοὺς πολεμήσουμε, κατὰ τὸ δυνατὸν ὁ καθένας ἀποκλείοντας τὰ περιττὰ καὶ τὰ ἄσεμνα καὶ τὰ ψυχοβλαβῆ στὰ θεάματα, στὰ ἀκροάματα καὶ στὰ λόγια. Τὸ κέρδος μέγα.

ΤΟ ΨΩΜΙ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ

 Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος μᾶς λέγει ὅτι πιὸ ἀπαραίτητη καὶ ἀπὸ τὴν ἀναπνοή μας εἶναι ἡ προσευχή. Τώρα διαβάζω στὸν «ΣΤ´ Λόγον»τῆς «Κλίμακας» τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Σιναΐτου ὅτι ἡ «μνήμη τοῦ θανάτου» εἶναι ἡ πιὸ ἀπαραίτητη ἀπὸ κάθε ἄλλη πνευματικὴ ἐργασία γιὰ τὴν ψυχή. Γιατὶ ἔτσι θυμόμαστε ὅτι μᾶς περιμένει ἡ ἀδέκαστη Κρίση τοῦ Θεοῦ γιὰ ὅλα. Ἰδοὺ τὰ λόγια τοῦ μεγάλου αὐτοῦ Ἁγίου: «Ὅπως τὸ ψωμὶ εἶναι τὸ πιὸ ἀπαραίτητο ἀπὸ κάθε ἄλλη τροφή, ἔτσι καὶ ἡ μνήμη τοῦ θανάτου εἶναι ἡ πιὸ ἀπαραίτητη ἀπὸ κάθε ἄλλη πνευματικὴ ἐργασία». Καὶ αὐτὴ πρέπει νὰ τὴν κάνουμε καθημερινῶς, ἀφοῦ κάθε ἡμέρα μπορεῖ νὰ εἶναι ἡ τελευταία τοῦ βίου μας σ᾽ αὐτὸν τὸν κόσμον…

ΝΑ ΠΡΟΣΕΥΧΩΜΑΣΤΕ ΑΚΑΤΑΠΑΥΣΤΑ

 Τὸ «ἀδιαλείπτως προσεύχεσθε» τοῦ Εὐαγγελίου μᾶς θυμίζει ὁ Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης στὸν Ἐπίλογον τῆς «Φιλοκαλίας» λέγοντας μεταξὺ ἄλλων: «Ἂς μὴ νομίση κανείς, ἀδελφοί μου Χριστιανοί, πὼς μόνον οἱ ἱερωμένοι καὶ οἱ μοναχοὶ ἔχουν χρέος νὰ προσεύχωνται ἀκατάπαυστα καὶ παντοτεινὰ καὶ ὄχι οἱ κοσμικοί. Ὄχι, ὄχι. Ὅλοι γενικὰ οἱ Χριστιανοὶ ἔχουμε χρέος νὰ βρισκώμαστε πάντοτε σὲ προσευχή…».Ἀμήν.

 Π. Μ. Σωτῆρχος

Πηγή: Ἀναγνώστε τό φύλλον τῆς 20.07.12 τοῦ «Ὀρθοδόξου Τύπου» (αρ. φ. 1936)            

πηγή