Ἡ ἄλλη ὄψη ἑνὸς πολέμου - Γέρων Θεόκλητος Διονυσιάτης (+)

Διάλογος μέ τόν σοφό ἁγιορείτη Γέροντα π. Θεόκλητο Διονυσιάτη (+2006)


- Σεβαστέ Γέροντα, τά δραματουργούμενα στήν Σερβία ἔχουν ἀποσπάσει τήν προσοχή τῆς παγκοσμίου κοινῆς γνώμης. Οἱ πάντες σκέπτονται, κρίνουν, ἀξιολογοῦν, προβληματίζονται διαφόρως καί χαρακτηρίζουν ποικίλως τούς βομβαρδισμούς τῆς Σερβίας. Πολλοί μιλᾶνε γιά περίεργες στρατηγικές καί ἀνακατατάξεις, καί δέν ξέρει κανείς τί τελικῶς νά πιστεύση μέσα σέ μία τόσο συγκεχυμένη κατάστασι... Γνωρίζοντας ὅτι οἱ θέσεις σας ἐρείδονται πάντοτε ἐπί τῆς διδασκαλίας τῶν Ἁγίων Πατέρων, σᾶς παρακαλῶ νά μᾶς μεταφέρετε τήν γνώμη σας.

- Πράγματι, ὅσα συμβαίνουν στήν Σερβία, ἀποτελοῦν ἕνα ἰδιόμορφο πόλεμο, περίεργο, τερατώδη, ἀπρόκλητο, μονομερῆ μέ θῦμα τήν Ὀρθόδοξη Σερβία. Πέραν ἀπό τίς σκοτεινές προθέσεις τῆς Ἀμερικῆς καί τῆς ἑνωμένης Εὐρώπης καί πέραν ἀπό τά φαινόμενα καί τήν ὁρατή πλευρά τῶν ἱστορικῶν γεγονότων, τί φρονεῖς ἀδελφέ, δέν ὑπάρχει ὁ Θεός;



- Τό ὅτι ὑπάρχει ὁ Θεός, οὐδεμία ἀμφιβολία. Ἐκεῖνο, ὅμως, πού ζητεῖται, εἶναι πῶς τά βλέπει ὁ Θεός, πῶς τά ἀνέχεται...

- Ἐμεῖς δέν γνωρίζομε, πῶς βλέπει ὁ Θεός καί πῶς ἀνέχεται αὐτά. Μᾶς διδάσκει, ὅμως, ἡ δογματική διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας ὅτι, ἐπειδή ὁ Θεός ἔχει ἀπονείμει τό μέγα ἀξίωμα τῆς ἐλευθερίας στά λογικά ὄντα (ἀνθρώπους, Ἀγγέλους καί δαίμονες) σέβεται τήν ἐλευθερία τους, μέχρι τοῦ σημείου, ὅμως, ἐκείνου, πού δέν παραβιάζει τά ὅρια πού θέτει ὁ Θεός, προκειμένου νά διαφυλαχθῆ ἡ δικαιοσύνη Του. Ἑπομένως, ἔτσι βλέπει ὁ Θεός καί ἔτσι ἀνέχεται ὄσα οἱ ἄνθρωποι πράττουν, γιά τά ὁποῖα θά λογοδοτήσουν ἀναλόγως, ἀφοῦ ὅλα κατατείνουν στήν ὁλοκλήρωσι τῶν προαιωνίων σχεδίων Του.



- Καί ἐν προκειμένῳ, Γέροντα, ποιό σκοπό ὑπηρετοῦν ὅσα φρικαλέα γίνονται στήν περιοχή τῆς Σερβίας;

- Πρῶτα ἀπ΄ ὅλα ἐκδηλώνουν τό ἐλεύθερο βούλημά τους, οἱ ἄνθρωποι. Τό ὅτι δέν τό ἐμποδίζει ὁ Θεός, σημαίνει ὅτι ὑπηρετεῖ τό θεῖον θέλημά Του, πού εἶναι ὁ σεβασμός τῆς ἐλευθερίας των, ἀλλά καί πραγματοῦται ἡ Ἀλήθεια, ἡ Ἁγάπη καί ἡ Δικαιοσύνη τοῦ Θεοῦ.



- Δηλαδή, ἅγιε Γέροντα, οἱ πύραυλοι, πού καταστρέφουν καί σκοτώνουν ἀνθρώπους, μαζί μέ τήν ἐνεργουμένη ἐλευθερία τῶν Ἀμερικανῶν καί τῶν Εὐρωπαίων, συντελοῦν στήν πραγμάτωσι τῆς Ἀληθείας, τῆς Ἀγάπης καί τῆς Δικαιοσύνης τοῦ Θεοῦ;

- Ἀδελφέ, βεβαίως, οἱ πύραυλοι δέν στέλλονται, γιά νά πραγματώσουν τήν Ἀλήθεια, τήν Ἀγάπη καί τήν Δικαιοσύνη τοῦ Θεοῦ, ἀλλ΄ ὁ Θεός, ἐν τῇ πανσοφίᾳ Του, τούς ἐκμεταλλεύεται γιά τήν πραγμάτωσι αὐτή, προκαλώντας μετάνοια τῶν χριστιανῶν, τιμωρώντας ἤ συμψηφίζοντας ἁμαρτίες δεκαετιῶν ἄθεης καί ἀντίχριστης ζωῆς, σώζοντας ψυχές, πού ὡρίμασαν στήν ἀρετή, ἀνακόπτοντας τούς ἀμετανοήτως ἁμαρτάνοντες, ἀλλά καί προκαλώντας τόν φόβο σέ ὅλους τούς λαούς, ἀφοῦ ὁ φόβος Κυρίου εἶναι «ἀρχή σοφίας». Θά ἐπαναλάβω ὅτι ὁ Θεός δέν θέλει τούς πολέμους, ἀλλ΄ ἀφοῦ γίνονται, τρυγᾶ ὀφέλη ὁ Θεός τῆς Εἰρήνης.

Γιά τόν Θεό, οἱ σωματικοί θάνατοι δέν ἀποτελοῦν συμφορά, ἀλλ΄ οἱ αἰώνιοι θάνατοι τῆς ψυχῆς. Θυμήσου, ἀδελφέ, τήν ἱστορία τοῦ κόσμου. Ποιός κατέστρεψε τά πλήθη τῶν ἀνθρώπων μέ τόν Κατακλυσμό, μέ τήν φωτιά καί τό θειάφι στήν Πεντάπολι (Σόδομα καί Γόμορρα); Καί ὅπως λέγουν οἱ πατέρες τῆς Ἐκκλησίας, ὁ Πανάγαθος Θεός ἐπιτρέπει πολλές φορές, μέ παιδαγωγικό σκοπό, μυρίους θανάτους καί τιμωρίες στό ἀνθρώπινο γένος, κινούμενος ἀπό τήν ἄπειρη ἀγάπη Του. Γιατί; Γιά νά σώση τό ἀθάνατο μέρος τοῦ ἀνθρώπου, τήν ψυχή, ἀφοῦ ὁ Χριστός λέγει «μή φοβῆσθε ἀπό τῶν ἀποκτεινόντων τό σῶμα...», ἀφοῦ δέν βλάπτεται ἡ ψυχή. Ἑπομένως, δέν εἶναι τόσο μεγάλη συμφορά ὁ σωματικός θάνατος, ὅπως φρονοῦν οἱ σαρκολάτρες. Ἀληθινή τραγωδία εἶναι, ὅταν χάνεται μία ψυχή ἀμετανόητη.



- Λοιπόν, τό συμπέρασμα ποιό εἶναι, σεβαστέ Γέροντα; Καί ἄν ὑπάρχουν εὐθύνες, ποιοί εἶναι οἱ ὑπεύθυνοι;

- Τό συμπέρασμα εἶναι ὅτι, ἐφ᾿ ὅσον οἱ πόλεμοι εἶναι σχεδόν ἀναπόφευκτοι καί φονεύουν σώματα, οἱ χριστιανοί πρέπει νά εἶναι πάντοτε ἕτοιμοι γιά τόν θάνατο, βίαιο ἤ φυσικό, διά μετανοίας καί ἐξομολογήσεως. Ὡς πρός τίς εὐθύνες, βεβαίως ὑπάρχουν, ὅπως καί ὑπεύθυνοι. Ρίξε ἕνα βλέμμα στούς Μακκαβαίους καί στόν Ἰησοῦ τοῦ Ναυῆ καί ἐνωρίτερα στόν Μωϋσῆ. Ἐκεῖ θά διαπιστώσης ὅτι ἄλλοτε ὁ Θεός ἐπέτρεπε νά ὑφίσταται τόσα δεινά ἀπό τούς πολεμίους, ὁ ἐκλεκτός λαός Του, ὅταν ἁμάρτανε, καί ἄλλοτε, ὅταν ὁ λαός τηροῦσε τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ, νά τρέπη σέ ἄτακτη φυγή ὁλόκληρα στρατεύματα· πότε μέ λευκοφόρους ἱππεῖς, μέ χρυσοχάλινα ἄλογα καί πότε μέ τήν δειλία, πού προκαλοῦσε ὁ Θεός.

Τά ίδια συμβαίνουν καί τώρα καί σέ ὅλους τούς αἰῶνες. Οἱ πρῶτοι ὑπεύθυνοι εἴμαστε ἐμεῖς οἱ ἁμαρτάνοντες καί μή μετανοοῦντες χριστιανοί· ὅπως, ἰδίως, ἐμεῖς οἱ ἕλληνες, πόσα ἔχουμε ὑποστῆ ἀνά τούς αἰῶνες γιά τίς ἁμαρτίες μας, οἱ ὁποῖες «ἔθνη ἐλαττονοῦσι»; Γι΄ αὐτό ἑνός ἔχομε χρεία: τῆς κατά Χριστόν συνεποῦς ζωῆς· ὁπότε ὁλοταχῶς, ὡς μονάδες καί ὡς ἔθνος, στροφή πρός ἔργα μετανοίας καί ἑνώσεώς μας μέ τόν Χριστό, ὥστε νά μή φοβώμεθα οὔτε τούς βορειοαμερικανούς, οὔτε τήν ἑνωμένη Εὐρώπη, ἀλλά νά προσευχώμεθα νά τούς φωτίση ὁ Θεός, διά νά καταλάβουν τήν ἄβυσσο τῆς βαρβαρότητος, πού ἔπεσαν καί κηλίδωσαν τόν ψευδοπολιτισμό των...