Η Γέννηση της Παναγίας «Τα σπάργανά Σου προσκυνούμεν… Θεοτόκε!»

«Τα σπάργανά Σου προσκυνούμεν… Θεοτόκε!»

ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΤΑΞΙΑΡΧΩΝ ΠΗΛΙΟΥ

Στην αρχή του νέου εκκλησιαστικού έτους γιορτάζουμε και την πρώτη ιερή εορτή και πανήγυρη που προαναγγέλλει τη σωτηρία όλης της ανθρωπότητος, τη Γεννηση της Παναγίας μας.

Ηδη από τον 5ο αιώνα συγκαταλέγεται αυτή στις μεγάλες Θεομητορικές εορτές και εορταζόταν στις 8 Σεπτεμβρίου στα Ιεροσόλυμα, στο Ναο της Αγίας Αννης κοντά στην Προβατική Κολυμβήθρα, όπου κατά την παράδοση ευρισκόταν το σπίτι των Θεοπατόρων Ιωακείμ και Αννης. Πρωταρχική δε πηγή όσων γνωρίζουμε για την εορτή είναι το Πρωτευαγγέλιο του Αγίου Ιακώβου του Αδελφοθέου.

«Σημερα ολόκληρη η κτίση ένιωσε τον εαυτό της καλύτερο και λαμπρότερο, αφού έλαμψε το κοινό στολίδι του σύμπαντος – γεννήθηκε όχι απλώς η Παρθένος, αλλά μάλλον η οικουμένη ολόκληρη», αναφωνεί ο ιερός Καβάσιλας.

Η Γεννηση της Κυρίας Θεοτόκου από στείρα μητέρα, την Αγία Αννα, «αποτελεί αιτία παγκοσμίου χαράς», διότι η Παναγία μας, ως νέα «ρίζα του γένους ημών», όπως αποκαλείται στα τροπάρια της εορτής, «έλυσε την ανθρώπινη στείρωση» (άγιος Ιωάννης Δαμασκηνός) του πνευματικώς νεκρού, στείρου και άγονου κόσμου και έτσι «μπόρεσε να μας φέρει το άνθος της ζωής… τον γλυκύτατο καρπό, τον Σωτήρα Χριστό…».

«Οι άνθρωποι έκαναν πολλά φυσικά παιδιά, αλλά δεν μπορούσαν να γεννήσουν το μόνο παιδί που έπρεπε να φέρουν στον κόσμο, δεν μπορούσαν να γεννήσουν τον Θεο» (περιοδ. « Οσιος Γρηγόριος»). Ετσι, ενώ η ανθρώπινη φύση περιπλανιόταν σκοντάφτοντας σαν τον εκ γενετής τυφλό, ο Θεός την ελέησε και της έδωσε τον αξιοθαύμαστο οφθαλμό, την Παρθένο, η οποία, σαν να ήταν ο ύψιστος εκπρόσωπος του ανθρωπίνου γένους, «αν και δεν είχε τίποτε περισσότερο από τούς άλλους ανθρώπους όλων των εποχών, μπόρεσε να διαφύγει, μόνη αυτή, την κοινή αρρώστια», την αμαρτία. «Μονη αυτή αντιστάθηκε από την αρχή ως το τέλος σε κάθε κακία με τον έρωτα που είχε για τον Θεο, με τη ρωμαλεότητα της σκέψεώς της, την άγρυπνη προσοχή της, την ευθύτητα της θελήσεως και τη μεγαλειώδη σωφροσύνη της. Ενώ μπορούσε να αμαρτήσει, δεν αμάρτησε καθόλου, φανερώνοντας έτσι, πως ήθελε ο Θεός να είναι ο άνθρωπος σ αυτή την ζωη» ( Αγιος Νικόλαος Καβάσιλας). Με λίγα λόγια η Παναγία με τον αγώνα της έδειξε τον άνθρωπο όπως αυτός δημιουργήθηκε, όπως δηλαδή ήταν στον Παράδεισο!

Ο Αγιορείτης Γεροντας π. Γεώργιος Καψάνης, θεολογώντας στα ίχνη των αγίων Πατέρων, τονίζει ιδιαιτέρως τη συμβολή στο μέγα αυτό θαύμα της γεννήσεως της Παναγίας μας των αγίων γονέων της. Απλές και ταπεινές ψυχές ο Ιωακείμ και η Αννα, λάτρευαν τον Θεο μυστικά μέσα στην καρδιά τους, αναθέτοντας σε Κείνον, με εμπιστοσύνη και προσευχή, τον πόνο για την ατεκνία τους. Από εκείνη ακριβώς τη λατρεία του Θεού, την ανάθεση της ζωής τους σε Κείνον, την καθαρότητα της καρδίας τους, την απλότητα και την ταπείνωσή τους, την αγία προσευχή τους, προήλθε δι αυτόν, των πρώην στείρων γονέων η λύση της ανθρώπινης στειρότητος. « Οπου Θεός γαρ βούλεται, νικάται φύσεως τάξις». Να, λοιπόν, που η στειρότης δεν λύθηκε ούτε από φιλοσόφους, ούτε από πολιτικούς, ούτε από διάσημους ηγέτες, αλλά από δύο απλές και ταπεινές υπάρξεις! Ιδού ποια είναι τα δώρα του Θεού στούς απλούς και ταπεινούς! Δικαίως, λοιπόν, ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός γράφει πως όλη η κτίση είναι υποχρεωμένη στο άγιο αυτό ζεύγος.

Βεβαια, κατά τούς σχολιαστές του ιερού Καβάσιλα, η αρετή των Θεοπατόρων εκδηλώθηκε ως απόλυτη υπακοή στο Θεο. Οπως ακριβώς ο Πετρος, μετά από μια άκαρπη ολονύχτια αλιεία, έριξε πάλι το πρωι τα δίχτυα, χωρίς καμιά προσδοκία, μόνο από υπακοή, έτσι και οι γέροντες Ιωακείμ και Αννα συνήλθαν χωρίς σαρκική έλξη, μόνο από υπακοή στο Θεο, σφραγίζοντας έτσι με μια πράξη αγνή μια ολόκληρη ζωη σωφροσύνης. Γι αυτό και η σύλληψη της Παρθένου υπήρξε αγνή και άμωμη, αλλά όχι και «άσπιλη», όπως την εννοούν οι ρωμαιοκαθολικοί θεολόγοι, δοξασία που προϋποθέτει λανθασμένα μια «παρθενική» σύλληψή της, κάτι που μόνο στο Χριστό έγινε.

« Ο Αδάμ και η Εύα ελευθερώθηκαν από του θανάτου τη φθορά με τη θεία γέννησή σου, Αχραντε», διακηρύσσει ο Αγιος Ρωμανός ο Μελωδός στο κοντάκιο της εορτής. Και εμείς με τις πρεσβείες Της και τη Χαρη του Θεού ας αγωνισθούμε να ελευθερωθούμε από την αμαρτία που γεννά το θάνατο. Τοτε θα γινόμαστε, πράγματι, άνθρωποι καρποφόροι, καθώς μέσα μας θα γεννιέται δια των αρετών ο ίδιος ο Χριστός, όπως στην Παναγία μας..

Ιερά Μητρόπολη Δημητριάδος