Η διαχείριση του μεταναστευτικού και η διοικούσα εκκλησία

πηγή

Η σημερινή «κρίση» είναι αποκαλυπτική: Όλοι μιλούν για την απληστία των «εχόντων». (Σύνηθες πάθος). Βέβαια κάποια ξένα κέντρα αποφάσεων αξιοποίησαν αυτή την απληστία για τους δικούς τους σκοπούς. Η «κρίση» αυτή είναι εντελώς υποκριτική. Όταν στον κόσμο υπάρχει ένα δις που ζει με ένα Ευρώ το μήνα, χωρίς στέγη, τροφή και φάρμακα τότε εμείς τολμάμε να μιλάμε για κρίση!!! Όταν η απόσταση μεταξύ αναπτυγμένων και υπανάπτυκτων χωρών κάθε χρόνο διαρκώς διευρύνεται, η δική μας «προοδευτική διανόηση» αρνείται να διαμορφώσει μια εφικτή πρόταση, για να μη θίξει τα πολιτικά της συμφέροντα.  

Ποια είναι η δική μου πρόταση;

Εφαρμογή της κυκλικής μετανάστευσης: Δηλαδή με βάση διακρατικές συμφωνίες το κράτος μας μπορεί να παρέχει εργασία και εξειδίκευση σε προσωρινούς μετανάστες προερχόμενους από υπανάπτυκτες χώρες, (όπου ζουν π.χ. με ένα Ευρώ το μήνα), με βάση πιστοποιημένα γραφεία διαχείρισης προσωπικού που θα διασφαλίζουν τις συνθήκες εργασίας και διαμονής, (π.χ. δωρεάν κατοικία και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη). Θα προβλέπεται υποχρεωτική επιστροφή των μεταναστών, μετά από 4 ή 5 έτη, στις χώρες προέλευσης και αντικατάστασή τους από άλλους. Τριπλό το όφελος: 

α) οι μετανάστες αποκτούν πολλαπλάσια εισοδήματα σε σχέση με αυτά στην χώρα τους, 

β) η χώρα προέλευσης ωφελείται από τα εμβάσματα των μεταναστών και την εξειδίκευση που αποκτούν έτσι ώστε επιστρέφοντας να στηρίξουν την ανοικοδόμηση της πατρίδας τους, 

γ) η χώρα υποδοχής ωφελείται από το φθηνό εργατικό δυναμικό και η οικονομία της γίνεται ανταγωνιστική. Επί πλέον δεν επιβαρύνεται με μειονότητες που δεν μπορούν να ενταχθούν στον εθνικό κορμό. Η κυκλική μετανάστευση είναι ο μόνος τρόπος για τη μείωση των ανισοτήτων στον κόσμο. Εφαρμόζεται από ανταγωνίστριες χώρες με θεαματικά αποτελέσματα.

Τι κάνουμε εμείς; Θα κάνω μία παρομοίωση: Έστω ότι κάποιος πλούσιος έχει μία βίλα και γύρο του υπάρχουν 100 καλύβες όπου ζουν πολύ φτωχές οικογένειες. Δέχεται λοιπόν να φιλοξενήσει στη βίλα του μία οικογένεια από κάποια καλύβα και να μοιραστεί μαζί της το σπίτι του, και μάλιστα να δώσει στα μέλη της τα ίδια δικαιώματα που έχει αυτός και τα παιδιά του ώστε να ζουν πλουσιοπάροχα όπως ο ίδιος. Τι κατάφερε; Να γίνει εχθρός με τις υπόλοιπες 99 οικογένειες που τις άφησε στην εξαθλίωσή τους, καθώς και με τα παιδιά του που δεν ξέρουν πως να φερθούν και σε ποιόν πολιτισμό να ακουμπήσουν. Φαντάσου τώρα την κόρη σου να κάθεται στο ίδιο θρανίο με μία μουσουλμάνα 12 ετών παντρεμένη!!! Τι μπορούν να συζητήσουν;

Αυτό κάνει σήμερα και η χώρα μας. Δέχεται λαθρομετανάστες, κάθε καρυδιάς καρύδι, από εγκληματίες μέχρι κατασκόπους και τρομοκράτες, όλοι τους δήθεν διωκόμενοι, οι οποίοι πούλησαν ότι βρήκαν προκειμένου να φύγουν και να μην ξαναγυρίσουν ποτέ στην πατρίδα τους. Σταδιακά, τους βαφτίζει Έλληνες και τους δίνει ίδια δικαιώματα με αυτά των παιδιών της. Την ίδια ώρα που μπαίνουν εκατοντάδες λαθρομετανάστες από την Τουρκία, την ίδια ώρα φεύγουν κατά χιλιάδες τα Ελληνόπουλα στο εξωτερικό για να βρουν δουλειά!!! Αυτούς τους εξαθλιωμένους και υπανάπτυκτους μουσουλμάνους θα τους χρησιμοποιήσει η Τουρκία την κατάλληλη στιγμή για τα δικά της συμφέροντα, δηλαδή για το διαμελισμό της Ελλάδος.

Είμαστε η 1^η γενιά που βιώνει πρωτόγνωρα φαινόμενα: Βλέπει μεγάλες δυνάμεις να οργανώνουν εμφύλιους πολέμους σε μικρές χώρες με βάση τους δικούς τους πράκτορες. Είμαστε η 1^η γενιά που ζει τις πιο ωμές παραβιάσεις της ανεξαρτησίας των εθνών (Ιράκ, Αίγυπτος, Λιβύη, Συρία). Ενώ ταυτόχρονα αυτές οι μεγάλες δυνάμεις ορκίζονται ότι υπερασπίζονται τα ανθρώπινα δικαιώματα!!! Η ιστορία διδάσκει ότι 
τα κράτη επικαλούνται τα ανθρώπινα δικαιώματα μόνο όταν έχουν ίδιο όφελος. Π.χ. στο 2^ο Παγκόσμιο Πόλεμο η Γερμανία καταδικάστηκε για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας διότι εξανάγκασε ένα μεγάλο πλήθος ανθρώπων, μέσα στα στρατόπεδα συγκεντρώσεων και στα κρεματόρια, να υποστούν ένα αργό και βασανιστικό θάνατο. Την ίδια περίοδο του πολέμου η Αγγλία εξανάγκασε σ’ ένα αργό και βασανιστικό θάνατο εκατομμύρια ανθρώπους στην Βεγγάλη, αφού πρώτα τους αφαιρούσε τα τρόφιμα προκειμένου να ενισχύει το στρατό της. Η Αγγλία ποτέ δεν καταδικάστηκε για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. Γιατί; Διότι οι νικητές των πολέμων ποτέ δεν καταδικάζονται!!! Το ίδιο ισχύει και για όλες τις αποικιοκρατικές χώρες οι οποίες έχουν διαπράξει απίστευτες γενοκτονίες προκειμένου να κλέψουν τον πλούτο των φτωχών λαών.

Γι΄ αυτό η διοικούσα εκκλησία θα πρέπει με μεγάλη προσοχή να αναφέρεται σε θέματα που έχουν πολύπλευρες διαστάσεις και διαπλέκονται με πολιτικές σκοπιμότητες και γεωπολιτικά συμφέροντα. Διότι εάν προχωρήσει σε μία αντιπαράθεση με τους ακροδεξιούς, τότε χωρίς να το θέλει, εξυπηρετεί πολιτικά τους αντιπάλους τους και όσους προωθούν τη μουσουλμανοποίηση της Ελλάδος[1]. Ας μην ξεχνάμε ότι μετά την μεταπολίτευση η Ελλάδα λεηλατήθηκε από τους «προοδευτικούς», πολιτικά και πολιτισμικά, και έφτασε έτσι στην σημερινή εξαθλίωση. Επί 40 χρόνια κανείς δεν τους εμπόδισε να αναρριχηθούν σε όλα τα πόστα και να επιβάλλουν την ιδεολογία τους. (Μέχρι που θέλουν να εξευτελίσουν ακόμη και το πρόσωπο του ίδιου του Χριστού, με πλήρη ανοχή του επίσημου κράτους!!!). Ένα είναι βέβαιο: Οι σημερινοί Φαρισαίοι – «προοδευτικοί» κι' αν ακόμα βλέπανε το Χριστό με το φραγγέλιο, να διώχνει τους βέβηλους και βλάσφημους από το Ναό του Θεού, θα τον έλεγαν ΦΑΣΙΣΤΑ και ΡΑΤΣΙΣΤΗ. Τώρα λοιπόν εμείς διυλίζουμε τον κώνωπα και καταπίνουμε την κάμηλο!!! ΔΕΝ βλέπουμε αυτούς που ευνουχίζουν και αλλοτριώνουν τον κόσμο. Βλέπουμε μόνο τους άλλους, τους οργισμένους. Και δεν τους βλέπουμε διότι είμαστε ενταγμένοι μέσα στην κοσμικότητα και τον καθωσπρεπισμό. Αν αύριο ξεσπάσει κανένας εμφύλιος και δίπλα μας βρεθεί ένα πτώμα, εμείς θα κοιτάμε ακόμα εάν τον σκότωσαν με ευγενικό τρόπο!!!

Το ερώτημα είναι εμείς τώρα τι κάνουμε για να αποτρέψουμε τη μουσουλμανοποίηση και τον εμφύλιο; Αθωώνουμε τα φίδια που τον καλλιεργούν επειδή έχουν καλούς τρόπους; Αποδεχόμαστε μία «πολυπολιτισμικότητα» που οδηγεί νομοτελειακά στο διαμελισμό της πατρίδος μας; Όλοι αυτοί οι λαθρομετανάστες οδηγήθηκαν έντεχνα και μπήκαν στη χώρα μας παράνομα, χωρίς να μας ρωτήσουν εάν μπορούμε να τους φιλοξενήσουμε. Εάν κάποιος μπει στο σπίτι μου από το παράθυρο θα τον δεχθώ μετά χαράς; Ακόμη και στο Άγιο όρος για να μπεις πρέπει να πάρεις άδεια και διαμονητήριο.

Εγώ μεγάλωσα στον Άγιο Νικόλαο Κάτω Πατησίων στην Αθήνα. Όποτε περνάω από την πλατεία σφίγγεται το στομάχι μου. Μπροστά στον Άγιο Νικόλαο δεν βλέπω ούτε ένα ελληνόπουλο. Ούτε ένα χριστιανόπουλο. Μα ούτε ένα!!! Στην πλατεία αυτή που παίζαμε, εκεί που μεγαλώσαμε, τώρα είμαστε ξένοι. Εμένα ήδη μου κλέψανε την πατρίδα μου. Μου κλέψανε τον τόπο μου. ΓΙΑΤΙ; Ποιός Θεός το θέλει αυτό; Πρέπει να διαλέξουμε:«Επιλεκτική Φιλανθρωπία» ή Σωτηρία της Πατρίδας μας.

Η Ελλάδα σήμερα ζει μια σύγχρονη γενοκτονία και η κοινωνία βυθισμένη στην αλλοτρίωσή της σφυρίζει αδιάφορα και έτσι στηρίζει τα σχέδια για το διαμελισμό της Ελλάδος. Αν υπήρχε μια υγιής διανόηση θα έπρεπε να είχε διαμορφώσει μία πρόταση για τα δισεκατομμύρια των υπανάπτυκτων, εφικτή μέσα στο σημερινό σύστημα, με στόχο τη μείωση των ανισοτήτων στον κόσμο.

Εγώ είμαι της γενιάς του Πολυτεχνείου που φώναζε «Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία». Κάναμε καταλήψεις, υποστήκαμε διώξεις και ορκιζόμαστε σ’ αυτές τις αξίες. Σήμερα αντί ψωμί έχουμε υπερκατανάλωση. Αντί παιδεία έχουμε στρατιές αμόρφωτων και ανιστόρητων. Και αντί ελευθερία έχουμε ασυδοσία. Ιδού η αλλοίωση των αξιών. Η δική μου γενιά ευθύνεται ολοκληρωτικά για το σημερινό κατάντημα. Όταν όμως εγώ αμφισβήτησα την πολιτική των παλιών μου «συντρόφων» και τον δρόμο που ακολουθούσαν, αμέσως οι παλιές φιλίες κατέρρευσαν ...

Ο άνθρωπος θα ταλαντεύεται διαρκώς ανάμεσα στα «αριστερά» και «δεξιά» συστήματα ανάλογα κάθε φορά από που δέχεται μεγαλύτερες αδικίες. Στην πραγματικότητα όμως το πρόβλημα είναι μέσα του. Είναι πρόβλημα αρχών και αξιών, αρετών και παθών. Σ’ αυτό το πρόβλημα εστίασαν όλοι οι σοφοί, από τους αρχαίους έλληνες φιλοσόφους μέχρι και τους Πατέρες της εκκλησίας. Σήμερα, με νέες μεθόδους χειραφέτησης των μαζών, γίνεται συστηματική μεταστροφή συνειδήσεων, αρχών και αξιών. Ο εχθρός δεν είναι ορατός όπως παλιά. Είναι πιο ύπουλος. Μπήκε στα σπίτια μας από τις «κεραίες στα κεραμίδια».

Ανδρέας Γαλάνης 

Πηγή