Ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος πράττει ακριβώς το αντίθετο απο αυτό που έπραξε στην προηγούμενη κατοχή ο λεβέντης Αρχιεπίσκοπος Χρύσανθος

  Τότε (1941)

«Έρχονται εις επίσκεψίν μου ο Νομάρχης Αττικοβοιωτίας

κ. Πεζόπουλος και ο Δήμαρχος κ. Πλυτάς κατ’ εντολήν του

Υφυπουργού Ασφαλείας κ. Μανιαδάκη δια να μοι ειπούν ότι

μετά των ανωτέρω δύο και του Φρουράρχου Αθηνών

Στρατηγού Καβράκου θα παραδώσωμεν την πόλιν

εις τους Γερμανούς.

Απήντησα ότι εις το έργον τούτο ουδεμίαν θέσιν

έχει ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών…

έργον του Αρχιεπισκόπου είναι όχι να υποδουλώνη αλλά

να ελευθερώνη»

«Ο αρχηγός της Εκκλησίας δεν δύναται να ορκίσει

κυβέρνηση σχηματιζόμενη υπό την διοίκηση του εχθρού της πατρίδος».

«Εγώ είμαι πνευματικός αρχηγός της Πρωτευούσης^.

 οι επερχόμενοι Γερμανοί και οι... σύμμαχοι αυτών είναι

ετερόδοξοι. Πως είναι δυνατόν να παραδώσω την

πνευματικήν διοίκησιν της Ορθοδόξου πρωτευούσης

εις ετεροδόξους;»  

«Η Εθνική Κυβέρνησις, την οποίαν ώρκισα,

εξακολουθεί να υφίσταται και να συνεχίζη τον πόλεμον.

Άλλην Κυβέρνησιν δεν δύναμαι να ορκίσω,…εις τοιαύτας

υπόπτους και αντεθνικάς ενεργείας δεν είναι δυνα­τόν

να δώση η Εκκλησία τον όρκον και την ευλογίαν της.

Η Εκκλησία πρέπει να μένη μακράν από τοιαύτα πράγματα».

Ο Αρχιεπίσκοπος Χρύσανθος

 Σήμερα (2012)

Θρησκευτικός ηγέτης στην χορογραφία της
 κατοχικής διοίκησης

Του Κυριάκου Κυριακόπουλου

Την ώρα που η δυστυχία και η απόγνωση θερίζει τα

 πάντα στο διάβα της, αυτός συνιστά καρτερικότητα 

και αμπελοφιλοσοφεί επικαλούμενος τη διαχρονικότητα 

του Ελληνισμού, και τη δυνατότητά του να βγαίνει 

πάνω από οτιδήποτε επιχειρεί να τον συντρίψει...

Και σήμερα που οι δυνάμεις κατοχής 

επιχειρούν να επενδύσουν επικοινωνιακά 

στη νομιμοποιημένη παρουσία τους στον τόπο,

 αυτός ψελλίζει διστακτικά και με τρόπο αμφιλεγόμενο

 λιβανωτούς στην εθνική αξιοπρέπεια, που όσοι την

 τσαλαπάτησαν και την κουρέλιασαν, είχαν τη σιωπηλή

 ανοχή του ως πολύτιμο σύμμαχο.

Μιλάμε για τον αρχιεπίσκοπο, 

τον άνθρωπο 

που με τη σιωπή του απεμπόλησε ουσιαστικά τον

 ποιμενικό του ρόλο, όταν η κοινωνία είχε ανάγκη 

από έναν μπροστάρη ικανό να σηκώσει ψηλά 

τη σημαία της εθνικής αξιοπρέπειας, και αυτός 

δεν το έκανε...

Μιλάμε για τον πνευματικό ταγό, που ενώ θα 

έπρεπε να κλείσει την πόρτα στον κατοχικό 

επίτροπο, τροφοδοτώντας το πνεύμα

 αντίστασης αυτού του λαού, αυτός επέλεξε... 

Να τον δεχτεί... να επιχειρήσει να τον νουθετήσει... 

να παραβλέψει πως ο ρόλος του κατοχικού επιτρόπου,

 είναι να εποφθαλμιά ακόμη και αυτήν  την εκκλησιαστική 

περιουσία, που αργά ή γρήγορα θα μεθοδευθεί η 

παράδοσή της στις δυνάμεις της ξένης κατοχής.

Μιλάμε για τον παπά που αποδείχθηκε κατά 

πολύ κατώτερος των περιστάσεων 

και του ρόλου του ως ιεράρχη, ο οποίος επέλεξε να...

 αρκεστεί σε πυροτεχνηματικού χαρακτήρα δηλώσεις
εντυπωσιασμού, απόλυτα ανεκτές από τους κατοχικούς 

εντεταλμένους, που ξέρουν καλά ότι τα πυροτεχνήματα 

την επόμενη κιόλας στιγμή χάνουν τη λάμψη τους,

 και το ανέχτηκαν γιατί εξασφάλισαν τη νομιμοποίηση

 της κατοχικής τους παρουσίας, με τίμημα ένα 

φραστικό πυροτέχνημα που αύριο κανείς πλέον δε θα θυμάται.

Το ερώτημα λοιπόν είναι σαφές όσο και αμείλικτο...

Αυτόν τον πνευματικό ταγό έχει ανάγκη ο Ελληνισμός 

και η ορθοδοξία, για να στήσει όρθια την αντίστασή της 

στην κατοχή και την ίδια της την αξιοπρέπεια σε

 τελευταία ανάλυση;

Πριν επιχειρήσετε να απαντήσετε

 σ αυτό το ερώτημα, αναρωτηθείτε... 

Τι θα είχε συμβεί, αν ένας πραγματικά άξιος 

θρησκευτικός και πνευματικός ηγέτης, είχε 

αρνηθεί με τρόπο επιδεικτικό να συναντήσει 

τον κατοχικό επίτροπο, και είχε επιλέξει να 

σταθεί μπροστάρης στο πλευρό της 

ορθοδοξίας και του Ελληνισμού, προτρέποντας

 τον να αντισταθεί στην κατοχή αρνούμενος

 να υποστείλει τη σημαία της αξιοπρέπειάς του.

Αναρωτηθείτε τι θα είχε συμβεί, 

αν ένας καθ όλα άξιος θρησκευτικός και πνευματικός 

ηγέτης, είχε αποφασίσει 

να μετατρέψει τις εκκλησιές σε 

ορμητήρια αντίστασης και ξεσηκωμού 

της κοινωνίας που καταδυναστεύεται, προκειμένου 

να ανακτήσει τον τόπο της και την 

τσαλακωμένη αξιοπρέπειά της.

Όμως αυτός ο αρχιεπίσκοπος, 

γι ακόμη μια

 φορά και πέρα από τα φραστικά του άλλοθι,

 επέλεξε να σκύψει το κεφάλι μπροστά στον Φούχτελ,

 και

εξάντλησε την υπόστασή του 

ως πνευματικός ηγέτης, σε δημοσιοσχεσίτικες 

πρακτικές, παίζοντας το παιχνίδι της κατοχής

 και νομιμοποιώντας το πολιτικό και εθνοκτόνο έργο 

των ντόπιων πολιτικών της αδρεικέλων.

Τέτοιον πνευματικό ηγέτη λοιπόν έχει ανάγκη

 ο Ελληνισμός και η ορθοδοξία???

Δείτε την είδηση όπως αυτή παρουσιάζεται από 

τα ΜΜΕ και βγάλτε μόνοι σας τα συμπεράσματά σας...

Τον Yφυπουργό του Ομοσπονδιακού Υπουργείου

 Εργασίας της Γερμανίας Χανς Γιοάχιμ Φούχτελ

 και τους εκπροσώπους του Δικτύου 

«Διακονία» των Ευαγγελικών φιλανθρωπικών

 οργανισμών της Γερμανίας με επικεφαλής 

τον Πρόεδρο τους κ. Johannes Stockmeier 

δέχθηκε σήμερα το πρωί σε συνάντηση 

στην Ι. Αρχιεπισκοπή ο Μακαριώτατος

 Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και 

πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμος. 

"Είστε σεισμογράφος και καταγράφετε τον παλμό 

της χώρας και του ελληνικού λαού" τόνισε 

χαρακτηριστικά ο κ. Φούχτελ στον Μακαριώτατο,

 ενώ ο κ. Stockmeier αναφέρθηκε στο ιδιαίτερα

 σημαντικό έργο, όπως ανέφερε, που πραγματοποιεί 

η φιλανθρωπική εταιρεία της Ι. Αρχιεπισκοπής

 "Αποστολή" και εν γένει η Εκκλησία της Ελλάδος.

"Εγω είμαι ένας παπάς και θέλω να χρησιμοποιώ τη

 γλώσσα της αλήθειας, όπως τη νιώθω. 

Δεν χρησιμοποιώ τη γλώσσα της διπλωματίας"

 σημείωσε ο Μακαριώτατος. "Έτσι όπως έχω

 μιλήσει σκληρά για την κυρία Μέρκελ στο παρελθόν, 

άλλες φορές σημειώνω ότι είναι ένας πολύ χρήσιμος 

άνθρωπος που εκτιμούμε, μία δυνατή προσωπικότητα 

 που η Ευρώπη την χρειάζεται".

"Το ερώτημα όμως και η αγωνία μας", πρόσθεσε, 

"είναι ποια Ευρώπη θέλουμε: μία Ευρώπη 

γερμανική ή μία Γερμανία ευρωπαϊκή; 

Θέλουμε μια Ευρώπη, στην οποία ο καθένας θα 

αναζητά να ηγεμονεύσει ή την Ευρώπη που όλοι 

ονειρευτήκαμε; Αυτός είναι ο προβληματισμός μου.

 Μία από τις θεμελιώδης αρχές της Ευρωπαϊκής 

Ένωσης είναι ο σεβασμός στην ιδιαιτερότητα του

 άλλου. Ούτε οι Γερμανοί μπορούν να γίνουν

 Έλληνες, ούτε οι Έλληνες Γερμανοί" σημείωσε. 

Όπως σας είπα δεν μιλώ τη γλώσσα της διπλωματίας, 

αλλά λέω αυτό που πιστεύω", είπε.

Ο Μακαριώτατος αναφέρθηκε στην ιδιαίτερη 

σχέση που έχει ο ελληνικός λαός με την Εκκλησία,

 υπογραμμίζοντας ότι οι Έλληνες είναι στενά

 συνδεδεμένοι με τις Εικόνες, οι οποίες δεν μπορούν,

 επειδή κάποιοι το θέλουν, να αποκαθηλωθούν από

 τους δημόσιους χώρους λατρείας.

Και συνέχισε: "Η κρίση έχει αντίκτυπο, όπως είναι

 φυσικό, στη ζωή του λαού μας. Θα την ξεπεράσουμε. 

Δεχόμαστε τη συνεργασία, θέλουμε τη βοήθεια των 

εταίρων μας όμως υπό έναν απαράβατο όρο: 

να διατηρήσουμε την αξιοπρέπεια μας. 

Έχουμε την ιστορία και τον πολιτισμό μας και όλα 

αυτά δε μπορούμε να τα ξεπουλήσουμε".






Πηγή