Με αφορμή την «κρίση» οι αντιεκκλησιαστικοί κύκλοι σε δράση.

Πολλά γράφονται και πολλά λέγονται για την «Ελληνική κρίση», την ερμηνεία της, τις αιτίες της. Η εποχή ευνοεί την εμφάνιση αντιεκκλησιαστικών θέσεων και πολιτικών. Στο κείμενο που ακολουθεί παρουσιάζεται μία ακόμα τέτοια θέση. Οι συγγραφείς Μιχαήλ Μητσόπουλος και Θεόδωρος Πελαγίδης στο βιβλίο τους 
Η ΣΤΙΓΜΗ ΤΗΣ ΣΤΡΟΦΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ, εκδόσεις ΠΑΠΑΖΗΣΗ, Αθήνα, 2010, αφιερώνουν ειδικό κεφάλαιο με τίτλο: ΛΑΘΡΕΠΙΒΑΤΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΣΤΗ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗ ΠΙΣΤΗ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ.

Στη σελίδα 331 διαβάζουμε: « Ομιλούμε για λαθρεπιβατισμό γιατί, παρά το γεγονός ότι η ορθοδοξία είναι επικρατούσα, και όχι κρατική, θρησκεία, εντούτοις η παροχή της παρουσιάζει ισχυρά δημόσια ή έστω ημι –δημόσια χαρακτηριστικά, αφού, άλλωστε, η ελληνική εκκλησία είναι και ΝΠΔΔ που επιβαρύνει τον τακτικό προϋπολογισμό της κεντρικής κυβέρνησης για το έτος 2009 με αποδοχές και συντάξεις άνω των 300 εκ. ευρώ.».



Στη σελίδα 336 διαβάζουμε: «Στην Ελλάδα λοιπόν, είναι πολλοί οι προσευχόμενοι εκτός εκκλησίας, ακριβώς διότι δεν έχουν κάποιο διαφυγόν κέρδος ή τιμωρία ως κίνητρο μη απουσίας από την εκκλησία. Στην ανταγωνιστική αγορά των ΗΠΑ, για παράδειγμα, όπου οι πιστοί πληρώνουν οι ίδιοι την υπηρεσία που τους προσφέρεται ως μέλη της κοινότητας, έχουν κίνητρο να παρευρεθούν στην εκκλησία, ενώ στην Ελλάδα το σύστημα τους οδηγεί με τα κίνητρα στον «λαθρεπιβατισμό» και στην «ατυπία» της ιδιωτικής προσευχής ή της θρησκευτικής ιδιώτευσης. Νιώθουν δηλαδή, ότι «άλλοι» πληρώνουν για να υπάρχει και να συντηρείται η εκκλησία και επομένως οι ίδιοι δεν χρειάζεται να χάνουν χρόνο συμμετέχοντας στο εκκλησίασμα, ούτε είναι απαραίτητη η παρουσία τους και, επομένως, η χρηματική τους συνεισφορά, για να συντηρείται η εκκλησία. Επομένως, με την απουσία τους βγαίνουν κερδισμένοι, αφού μπορούν να προσευχηθούν και ιδιωτικά στο χώρο τους, πόσο μάλλον αφού δεν συμβάλλουν στη συντήρηση και ενίσχυση της εκκλησίας που έχουν επιλέξει να τους εκπροσωπεί, δεν αντιλαμβάνονται αυτή ως «δική τους». Εάν όμως άμεσα συνέβαλαν οι ίδιοι για τη συντήρηση της ενορίας τους, θα είχαν τότε το κίνητρο να συμμετέχουν στην ενοριακή/κοινοτική ζωή και θα την ένιωθαν και περισσότερο «δική τους».».



Στη σελίδα 336 επίσης διαβάζουμε: «Η εκκλησία από την άλλη, ως παροχή υπηρεσίας, βγαίνει κι αυτή κερδισμένη καθώς δεν προσφέρει στην πράξη την υπηρεσία για την οποία επιχορηγείται από το κράτος, καθώς οι φορολογούμενοι πιστοί στην μεγάλη τους πλειοψηφία απουσιάζουν από το εκκλησίασμα, δηλαδή από την συλλογικά παρασχεθείσα υπηρεσία.». Πρόκειται αναντίρρητα για κείμενα στερούμενα της αλήθειας, αποκρύπτοντας, θέλω να πιστεύω αθέλητα, τα πραγματικά γεγονότα, αποσιωπούνται και η σχετική βιβλιογραφία και κυρίως τα ιστορικά γεγονότα ως προς την λεηλασία της εκκλησιαστικής περιουσίας.
Η Ορθόδοξη Εκκλησία ερμηνεύεται με «προτεσταντικού» χαρακτήρα επιχειρήματα . Από τα κείμενα προκύπτει άγνοια του γεγονότος και της μη μετοχής του Ορθοδόξου στην Εκκλησία. 

Ας δούμε τι γράφει ο Αρχιμανδρίτης Πέτρος Μποζίνης στο ΠΕΝΤΑΠΟΣΤΑΓΜΑ τον Αύγουστο 2012.

«Αξιώνουν επίσης να δώσει η Εκκλησία στο Κράτος την «τεράστια» ακίνητη περιουσία της. Ποια είναι αυτή; Τα 170.000 γεωργικά καλλιεργήσιμα στρέμματα που διαθέτει από δωρεές και αντιστοιχούν στο 0,48% της συνολικής γεωργικής Ελληνικής γης; - Όταν κάθε χρόνο εγκαταλείπονται από αγρότες και κτηνοτρόφους 162.000 στρέμματα καλλιεργήσιμης γης; - Όταν είχαμε 4.380.000 εγκαταλειμμένα στρέμματα το 1983 και σήμερα έχουμε ακόμη περισσότερα; - Όταν η Τρόϊκα καλεί το κράτος να εκποιήσει γη και νησιά;

 - Γιατί δεν μιλούν για τις αναγκαστικές απαλλοτριώσεις της περιόδου 1917-1930 οι οποίες καταδίκασαν δεκάδες μοναστήρια σε μαρασμό, ενώ τα χρήματα από αυτές οφείλονται έως και σήμερα;

 - Γιατί δεν μιλούν για τις δεκάδες δωρεές ακινήτων της Εκκλησίας; Μόνο η Ιερά Μονή Ασωμάτων Πετράκη είναι σήμερα ο μεγαλύτερος κοινωνικός ευεργέτης της Αθήνας.

- Γιατί δεν μιλούν για τα 100 εκατομμύρια ευρώ που διαθέτει κάθε χρόνο η Εκκλησία για την διατήρηση και λειτουργία των προνοιακών της ιδρυμάτων, καθώς και για τα 250.000 συσσίτια καθημερινώς; 

Στον λαό δεν προσφέρονται όλα αυτά;

Μιλούν για την μισθοδοσία των κληρικών από το κράτος, ζητώντας την κατάργησή της. Ξεχνούν ότι το κράτος δεν μισθοδοτεί τους κληρικούς ως δημοσίους υπαλήλους, π.χ. ως υπαλλήλους υπουργείων, πυροσβέστες, αστυνομικούς κ.λ.π. αλλά αυτή η μισθοδοσία έχει ανταποδοτικό χαρακτήρα μετά την αναγκαστική απαλλοτρίωση του 80% της αγροτικής περιουσίας της Εκκλησίας, το 1952.

Ισχυρίζονται ότι η Ελλάδα είναι το μοναδικό κράτος στην Ευρώπη που μισθοδοτεί τους ιερείς και ότι αυτό πρέπει να σταματήσει.


ΜΕΓΑ ΨΕΜΑ!

-Στο Βέλγιο οι λειτουργοί των αναγνωρισμένων θρησκειών πληρώνονται από το κράτος!

- Στη Τσεχία οι μισθοί των κληρικών προέρχονται από το κράτος! Έχουν μάλιστα ανταποδοτικό χαρακτήρα και αφορούν στις κατασχέσεις της Εκκλησιαστικής περιουσίας από το πρώην Κομμουνιστικό καθεστώς.

- Στη Γαλλία, η οποία προβάλλεται ως πρότυπο κράτους χωρισμένο από την Εκκλησία, στις περιφέρειες της Αλσατίας και της Μοζέλ (πρώην Λωρραίνη) με 3.5 εκατομμύρια πληθυσμό, οι κληρικοί των Ρωμαιοκαθολικών, των Προτεσταντών καθώς και οι Ραβίνοι πληρώνονται από το Δημόσιο ταμείο του κράτους (Tresor Public)!!!

 - Στο Λουξεμβούργο, οι κληρικοί και οι ραβίνοι πληρώνονται από το κράτος -Στη Ρουμανία οι λειτουργοί των εκεί 18 αναγνωρισμένων θρησκειών πληρώνονται από το κράτος. -Στη Σλοβακία το κράτος επιδοτεί τους μισθούς των κληρικών.

- Στην Ελβετία, στα περισσότερα από τα 26 καντόνια (αυτοδιοικούμενες περιοχές), οι ιδιωτικές εταιρείες πληρώνουν υποχρεωτικά φόρο υπέρ της Εκκλησίας! (Ρωμαιοκαθολική, Παλαιοκαθολική, Προτεσταντική και Εβραϊκή κοινότητα). Τα έσοδα τους από τον υποχρεωτικό φόρο και τις εθελοντικές προσφορές φθάνουν τα 1,9 δισεκατομμύρια φράγκα (1,44 δις. ευρώ!) τον χρόνο. Ουσιαστικά οι κληρικοί μισθοδοτούνται από το κράτος!!!

 Επίσης σημαντική συμβολή στην παρουσίαση του θέματος αυτού, είναι το βιβλίο του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών κκ Ιερωνύμου με τίτλο ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑ ΚΑΙ ΜΙΣΘΟΔΟΣΙΑ ΤΟΥ ΚΛΗΡΟΥ, Αθήνα 2012.


Σε σχετικό άρθρο δημοσιευμένο στην ιστοσελίδα ΟΟΔΕ και αυτής του Ιερού Ησυχαστηρίου Παντοκράτορος, διαβάζουμε τα εξής για την μισθοδοσία του ιερού κλήρου από το ελληνικό δημόσιο.

«Με την από 18-9-1952 «Σύμβαση περί εξαγοράς υπό του Δημοσίου κτημάτων της Εκκλησίας προς αποκατάστασιν ακτημόνων γεωργικών κτηνοτρόφων», η Εκκλησία της Ελλάδος υποχρεώθηκε να παραχωρήσει στο Κράτος το 80% της καλλιεργούμενης ή καλλιεργίσιμης αγροτικής περιουσίας της με αντάλλαγμα να λάβει κάποια αστικά ακίνητα και 45.000.000 δραχμές νέας (τότε) εκδόσεως. Στη σύμβαση του 1952 περιέχεται η διακήρυξη του κράτους ότι η απαλλοτρίωση αυτή είναι η τελευταία και δεν πρόκειται να υπάρξει νεότερη στο μέλλον, ενώ υπάρχει και η δέσμευση ότι η Πολιτεία θα παρέχει κάθε αναγκαία υποστήριξη (υλική και τεχνική), ώστε η Εκκλησία να μπορέσει να αξιοποιήσει την εναπομείνουσα περιουσία της. Στην ίδια σύμβαση καθιερώθηκε και η «μισθοδοσία» των κληρικών από τον Κρατικό Προϋπολογισμό –του δε Αρχιεπισκόπου και των Μητροπολιτών από το έτος 1980 –ως υποχρέωσις του Κράτους έναντι των μεγάλων παραχωρήσεων γης στις οποίες είχε προβεί η Εκκλησία της Ελλάδος κατά την δεκαετία 1922-32. Δηλαδή, επειδή το Κράτος αδυνατούσε να καταβάλλει οποιοδήποτε αντίτιμο –όπως προέβλεπε ο νόμος του 1932- συνεφωνήθη να μισθοδοτούνται επ’άπειρον οι κληρικοί και το Κράτος δεσμεύθηκε επ’αυτού. Όταν η άγνοια συναντά τη θρασύτητα, το αποτέλεσμα είναι επικίνδυνο για τους θεσμούς και τη δημοκρατία.».


Από το 1828 και εντεύθεν, λαθρεπιβάτης και προσοδοθήρας ήταν και επιδιώκει να είναι, η εκάστοτε πολιτειακή και πολιτική. 
( Αντιβασιλεία του Όθωνος, νόμος 1072/1917, νόμος 2050/1920, νόμος 4684/1931.). Και φτάνουμε στο 1952. Με την ήδη αναφερθείσα σύμβαση απαλλοτριώνεται η Εκκλησιαστική Περιουσία. Υπενθυμίζουμε ότι λόγω της αρπαγής και αδυναμία αποπληρωμής των συμβατικών υποχρεώσεων του Κράτους έναντι της Εκκλησίας, το Κράτος ανέλαβε την υποχρέωση της μισθοδοσίας των κληρικών. Όταν το 1987 ψηφίστηκε από τη Βουλή ο νόμος 1700/87 (νόμος Τρίτση) που αποτελεί μία ακόμη προσπάθεια για την οριστική αποψίλωση της εκκλησιαστικής περιουσίας, δόθηκε αφορμή να δημοσιευθούν σημαντικά κείμενα. Μεταξύ αυτών και ένα υπό τον τίτλο «ιδιοκτησιακό καθεστώς και αξιοποίηση της αγροτικής γης στην Ελλάδα» (περιοδικό «Εκκλησία»1-15/4/1987, σελίδες 254-55). Με αναμφισβήτητα στοιχεία, στηριγμένο σε μελέτη της Θ.Τσούμα και Δ.Τασιούλα που εκδόθηκε επισήμως από την Αγροτική Τράπεζα της Ελλάδος λίγο αργότερα, το 1988, αποδεικνύεται ότι στο σύνολο της αγροτικής γης της Ελλάδος ανήκουν.



ΔΗΜΟΣΙΟ 43.598.000 στρέμματα
ΤΟΠΙΚΗ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ 15.553.200 στρέμματα
 ΕΚΚΛΗΣΙΑ 1.282.300 στρέμματα
ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΜΟΙ 1.098.400 στρέμματα



Από αυτά τα 1.282.300 στρέμματα ιδιοκτησίας της Εκκλσίας, το 367.000 είναι δασικές εκτάσεις, τα 745.400 βοσκότοποι και μόνο τα 169.000 γεωργική καλλιεργίσιμη γη. Δηλαδή οι καλλιεργίσιμες εκτάσεις της αντιστοιχούν μόλις στο 0.48% του συνόλου της γεωργικής γης της χώρας μας, όπως ήδη αναφέρθηκε. Και να ληφθεί υπόψη ότι κατά τη δεκαετία 1974-1983 «εγκαταλείπονται κάθε χρόνο από τους αγρότες και κτηνοτρόφους κατά μέσο όρο 162.400 αγροτικής γης ακαλλιέργητα και ανεκμετάλλευτα».

Το 1983 υπολογίστηκαν ως 4.380.000 στρέμματα οι εγκαταλελειμμένες εκτάσεις γης (σχεδόν 3.5 φορές μεγαλύτερες από το σύνολο της γης που ανήκει στην εκκλησία, ενώ σήμερα θα είναι ασφαλώς πολύ περισσότερο). Αξίζει να αναφερθεί ιδιαιτέρως η Ιερά Μονή Ασωμάτων Πετράκη (Αθήνα). Η Μονή περιουσία την οποίαν απέκτησε κατά τον 17ο και 18ο αιώνα με αγορές των ηγουμένων της (σώζονται στο αρχείο της τα σχετικά έγγραφα), αναδείχθηκε ο μεγαλύτερος κοινωνικός ευεργέτης των Αθηνών.

Σε δωρηθέντα ακίνητα της έχουν ανεγερθεί: η Ριζάρειος Σχολή, η Ακαδημία Αθηνών, το Αιγινήτειο Νοσοκομείο, το Μετσόβειο Πολυτεχνείο, το Σκοπευτήριο ,το Πτωχοκομείο, η Μαράσλειος Ακαδημία, το Θεραπευτήριο «Ευαγγελισμός», το Αρεταίειο νοσοκομείο, η Αγγλική Αρχαιολογική Σχολή ,οι Αστυνομικές Σχολές στην οδό Μεσογείων, το Νοσοκομείο Παίδων, το Νοσοκομείο Συγγρού, το Λαϊκό Νοσοκομείο «Σωτηρία», το Ασκληπιείο Βούλας, η Γεννάδειος Βιβλιοθήκη, το Ορφανοτροφείο Βουλιαγμένης, το ΠΙΚΠΑ Βούλας, Ιπποκράτειος Νοσοκομείο, Γηροκομείο, Εθνική Βιβλιοθήκη, Πανεπιστήμιο Αθηνών, 142 Δημοτικά, Γυμνάσια και Λύκεια της Αττικής και πολλά άλλα…

Βεβαίως, κανείς δε φρόντισε να μνημονεύονται αυτά, έστω σε μία επιγραφή επί των ανεγερθέντων κτηρίων. 

Το πνεύμα της Ορθοδοξίας είναι ότι, η εκκλησιαστική και μοναστηριακή περιουσία ΠΡΕΠΕΙ να μένει στην Επισκοπή ή το Μοναστήρι, διότι τότε είναι πραγματικά «λαϊκή», ανήκει στο λαό. Όταν το ιδιοποιηθεί κάποιος, και μάλιστα «άρχοντας», δηλαδή ισχυρός, παύουν να ανήκουν στον λαό και γίνονται δική του ιδιοκτησία. Η «κουλτούρα», ο νεοφιλελευθερισμός και ο εθνομηδενισμός, ως κύμβαλα αλαλάζοντα, κακοποιούν την ιστορία, επιτίθενται στην Εκκλησία και αναδεικνύονται σε «λαθρεπιβάτες» και «προσοδοθήρες» «Αριστεροί», «δεξιοί», κουλτουριάρηδες, εθνομηδενιστές, άνθρωποι ψευδόμενοι ή αποσιωπούντες την αλήθεια, χωρίς την αίσθηση του ιερού στη ζωή τους. Δεν υποχρεώνεται κανένας να είναι Ορθόδοξος. Υποχρεούται όμως να είναι έντιμος. 

Δρ. Δημήτριος Κ. Γερούκαλης Ιατρός Κως, Νοέμβριος 2012 

ΥΓ του Αντίβαρου: από το 2000 έχει δημοσιευθεί στο Αντίβαρο ένα κείμενο για την Εκκλησιαστική περιουσία το οποίο έχει κυκλοφορήσει ευρέως στο διαδίκτυο.

πηγή