Συναξαριστής της 22ας Ιουλίου

Ἡ Ἁγία Μαρία ἡ Μαγδαληνή, ἡ Μυροφόρος καὶ Ἰσαπόστολος
 

Ἡ Μαρία αὐτὴ ὀνομάστηκε Μαγδαληνή, ἐπειδὴ καταγόταν ἀπὸ τὰ Μάγδαλα, πόλη ποὺ βρίσκεται δυτικὰ τῆς θάλασσας τῆς Γαλιλαίας.

Συνέβη δὲ νὰ τὴν ἀπαλλάξει ὁ Κύριος ἀπὸ ἑπτὰ δαιμόνια ποὺ τὴν ἐνοχλοῦσαν. Θέλοντας τότε νὰ δείξει τὴν εὐγνωμοσύνη της ἡ Μαρία γιὰ τὴν εὐεργεσία αὐτή, ἀφοσιώθηκε μὲ ἰδιαίτερο ζῆλο στὴν ὑπηρεσία τοῦ Σωτῆρα Χριστοῦ, ὅπως ἄλλοτε ὁ Δαβὶδ γιὰ νὰ δείξει εὐγνωμοσύνη στὸ Θεὸ ἔψαλλε: «ἄσω τῷ Κυρίῳ τῷ εὐεργετήσαντί με καὶ ψαλῶ τῷ ὀνόματι Κυρίου τοῦ Ὑψίστου».
Δηλαδή, ᾄσματα εὐγνωμοσύνης θὰ τονίσω στὸν Κύριο, ποὺ μὲ εὐεργέτησε, καὶ ὕμνους δοξολογίας θὰ ψάλω στὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου τοῦ Ὕψιστου.

Ἔτσι ἡ Μαρία ἔγινε μαθήτρια τοῦ Κυρίου καὶ Τὸν διακονοῦσε. Αὐτή, μάλιστα, κατὰ τὴν Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου ἦλθε πρώτη στὸν τάφο Του μὲ ἀρώματα, καὶ ἄγγελοι ντυμένοι στὰ λευκὰ ἀνήγγειλαν σ᾿ αὐτὴ τὴν Ἀνάστασή Του.

Ἡ Μαρία, μετὰ τὴν κάθοδο τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἐξακολούθησε νὰ διακονεῖ στὴν πρώτη χριστιανικὴ Ἐκκλησία στὴν Ἱερουσαλήμ. Ἔπειτα πῆγε στὴν Ἔφεσο, κοντὰ στὸν Ἅγιο Ἰωάννη τὸ Θεολόγο, ὅπου καὶ πέθανε. Τάφηκε στὴν εἴσοδο τῆς σπηλιᾶς, ὅπου ἀργότερα ἐκοιμήθησαν οἱ ἑπτὰ παῖδες ἐν Ἔφεσῳ.

Ἀπολυτίκιον
Ἦχος α’. Τὸν τάφον σου Σωτὴρ.
Χριστῷ τῷ δι᾽ ἡμᾶς, ἐκ Παρθένου τεχθέντι, Σεμνὴ Μανδαληνή, ἠκολούθεις Μαρία, αὐτοῦ τὰ δικαιώματα, καὶ τοὺς νόμους φυλάττουσα, ὅθεν σήμερον, τὴν παναγίαν σου μνήμην, ἑορτάζοντες, ἀνευφημοῦμέν σε πίστει, καὶ πόθῳ γεραίρομεν.

Κοντάκιον
Ἦχος δ’. Ὁ ὑψωθείς.
Ὁ ὑπερούσιος Θεὸς ἐν τῷ κόσμῳ, μετὰ σαρκὸς ἐπιφοιτῶν Μυροφόρε, σὲ ἀληθῆ Μαθήτριαν προσήκατο, ὅλην σου τὴν ἔφεσιν, πρὸς αὐτὸν κεκτημένην, ὅθεν καὶ ἰάματα, ἀπετέλεσας πλεῖστα· καὶ μεταστάσα νῦν ἐν οὐρανοῖς, ὑπὲρ τοῦ κόσμου πρεσβεύεις ἑκάστοτε.

Ὁ Οἶκος
Τὸ φῶς τοῦ κόσμου ὁ Χριστός, ἀνύστακτον ἰδών σου, τῆς πίστεως τὸ ὄμμα, ἀγάπης τε τὸ φίλτρον τὸ ἀναπόσπαστον Σεμνή, πρώτη ἐμφανίζει ἑαυτὸν σοι, ἀναστὰς ἐκ τοῦ μνημείου, ὤκιστα ἐλθούσῃ μετὰ μύρων, καὶ προσιούσῃ σὺν δάκρυσι τῷ ἀπροσπελάστῳ, καὶ αὐτὸς σοι ἀμειβόμενος, τὴν τοῦ Πνεύματος θείαν ἐνέργειαν δωρεῖται, καὶ τῆς πρὸς τὸν ἄναρχον Πατέρα ἀνόδου ἐμφανίζει σοι βουλήν· καὶ πέμπει δὲ σε, θεῖα εὐαγγέλια τοῖς κατεπτηχόσι Μύσταις τῆς αὐτοῦ ἐγέρσεως ἀπαγγεῖλαι. Διὸ μεγίστην πρὸς αὐτὸν ἔχουσα παρρησίαν, ὑπὲρ τοῦ κόσμου πρεσβεύεις ἑκάστοτε.

Μεγαλυνάριον
Τάφῳ προσελθοῦσα τοῦ Ἰησοῦ, τοῦτον ἐθεάσω, ἀναστάντα ἐκ τῶν νεκρῶν. Ὅθεν Ἀποστόλοις, Μαγδαληνὴ Μαρία, χαρᾶς εὐηγγελίσω τὰ εὐαγγέλια.

 

---

 

Ἡ Ἁγία Μαρκέλλα ἡ Παρθενομάρτυς

 

Μᾶς εἶναι ἄγνωστο πότε ἔζησε.

Στὸ Λειμωνάριο ἀναφέρεται ὅτι ἦταν ἀπὸ τὴν Χίο, ἀλλὰ γι᾿ αὐτὸ δὲν ἔχουμε καμία ἀρχαία μαρτυρία. Ἡ Ὁσία Μαρκέλλα ἔγινε γνωστή, ἀπὸ τοῦ ὅτι οἱ κάτοικοι τοῦ νησιοῦ Χίου, πρὶν ἀπὸ πολλὰ χρόνια εἶχαν ναὸ στ᾿ ὄνομά της, ποὺ ἔκανε πολλὰ θαύματα.

Μεταξὺ τῶν ἄλλων θαυμάτων διηγοῦνται καὶ αὐτό: ὅτι στὴν παραλία, ποὺ ἦταν ὁ ναὸς τῆς ὅσιας, βρίσκουν χαλίκια γεμάτα αἵματα πηγμένα, ποὺ ἀφοῦ τὰ ξύσουν τὰ βάζουν σὲ ἀγγεῖα καὶ τὰ ἔχουν νὰ θεραπεύουν ἀῤῥώστιες.

Ἀπολυτίκιον
Ἦχος α’. Τῆς ἐρήμου πολίτης.
Τῆς ἁγνείας τὸ ρόδον καὶ τῆς Χίου τὸ βλάστημα, τὴν Ἁγίαν Μαρκέλλαν ἐν ὠδαὶς εὐφημήσωμεν τμηθεῖσα γὰρ χειρὶ τὴ πατρική, ὡς φύλαξ ἐντολῶν τῶν τοῦ Χριστοῦ, ρώσιν νέμει καὶ κινδύνων ἀπαλλαγήν, τοὶς πρὸς αὐτὴν κραυγάζουσι, δόξα τῷ δεδοκότι σοὶ ἰσχύν, δόξα τῷ σὲ θαυμαστώσαντι, δόξα τῷ ἐνεργούντι διὰ σου, πάσιν ἰάματα.

Κοντάκιον
Ἦχος γ’. Ἡ Παρθένος σήμερον.
Ἡ λαμπρά σου ἄθλησις, ὦ καλλιμάρτυς Μαρκέλλα, τῶν πιστῶν ἐφαίδρυνε, τὰς διανοίας ἐνθέως· θάνατον, τοῦ ζῆν ἀνόμως προκρίνειν πάντας, πείθουσα· καὶ γὰρ ἐτμήθης ξίφει τὴν κάραν, σὺν μαστοῖς ὑπὸ πατρῴας, χειρός· ὢ δρᾶμα! ὑπὲρ τοῦ νόμου Χριστοῦ.

Μεγαλυνάριον
Χλαῖναν παρθενίας πορφυραυγῆ, αἵμασιν οἰκείοις, βεβαμμένην ἀθλητικῶς, φέρουσα Μαρκέλλα, τῷ Λόγῳ ἐνυμφεύθης, τιμηθεῖσα τῇ πατρῴᾳ, χειρὶ ὡς πάνσεμνος.
 

---

 

Ὁ Ἅγιος Πομπιανός

Μαρτύρησε διὰ πνιγμοῦ στὴ θάλασσα. Εἶναι ὁ ἴδιος μ᾿ αὐτὸν τῆς 22ας Ἰουνίου.