Τις τελευταίες νύχτες το ύφος της συνάφειας έχει αλλάξει, γιατί και η ζωή μας αλλάζει δραματικά και το αντιλαμβανόμαστε περισσότερο τη νύχτα που δεν ξεφεύγουμε με βιοτικές μέριμνες.
Φταίει και ο αέρας που σηκώνεται μετά τα μεσάνυχτα, σαν κάποιος να μας ειδοποιεί από τον ουρανό....
Οι γείτονες μαζεύουν πολύ νωρίς τις καρέκλες από τις αυλές, τα παράθυρα κλείνουν, ο δρόμος ερημώνει από διαβάτες, τα αυτοκίνητα ελάχιστα, τα φθινοπωρινά φύλλα αποκτούν μιαν αυθάδεια -καθόλου αντάξια της εποχής- κι' εμείς, αντί να πούμε τους αληθινούς μας φόβους, θυμώνουμε με τα ξερά φύλλα που μας λερώνουν την αυλή.
Ερημιά, ολούθε, που σου κόβει την ανάσα. "Σαν Κατοχή" τόλμησε και είπε η φιλενάδα. "Όλα τάσκιαζε η φοβέρα και τα πλάκωνε η σκλαβιά" είπε η άλλη κι' εγώ είπα "αύριο θα ζυμώσω και θα σας φέρω ψωμί".
Έχω ακόμη ένα καρβέλι. Δεν χρειάζεται να ζυμώσω. Αλλά το είπα για να υποσχεθώ κάτι καλό, κάτι ξορκιστικό της ερήμωσης, κάτι αδελφικό και να νιώσω την θαλπωρή της Εστίας, του δικού μου πράγματος, την ομολογία μιας υπόσχεσης για κάτι που θα μας ενώσει -κόντρα στις ξεχωριστές πενίες της καθεμιάς μας-.
Το ψωμί είναι ζεστό και ευλογημένο. Σαν δάκρυ ή σαν χαμόγελο. Το σκεφτόμαστε και μας κάνει να νιώθουμε πως Κάποιος προσκομίζει για μας, για την πατρίδα τρυφερό πρόσφορο. Χαμογελάμε η μία στην άλλη και φοβόμαστε όταν σβήνει το χαμόγελο.
Φοβόμαστε τα νέα, μιλάμε για τα παλιά, ρωγμές στις προτάσεις οι λυγμοί, λέμε πως δεν θα μας αφήσει ο Θεός και ο αέρας γέρνει τα δέντρα και τις αντοχές μας.
"Αύριο θα μαγειρέψω φακές" είναι μια άλλη φράση-κλειδί για να πούμε πως είμαστε εδώ και αντιστεκόμαστε.
Ωστόσο, μέσα μας τρέχουν τα αίματα των σφαγμένων παιδιών της Συρίας, ένας Ομπάμα γίνεται ο σκυλάραπας της γιαγιάς, οι δικοί μας εξουσιαστές εκπροσωπούν αυτομάτως αυτό που μάθαμε να λέμε "χαμένα κορμιά", οι απολυμένοι κλαίνε σε κάθε διασταύρωση της ψυχής και ξαφνικά ξεσπάμε σε ό,τι βρισιά έχουμε πρόχειρη.
Μετά κάνουμε πως δεν βλέπουμε η μία τα δάκρυα της άλλης, λέμε -σαν σε τελετουργικό- "συγχώρα με Θεέ μου" και κοιτάζουμε την ερημιά φωνάζοντας τον Άγιο Νεκτάριο να στρίψει από την γωνιά, νάρθει, νάρθουν όλοι, είμαστε τόσο μόνοι Κύριε......
Πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το «Ελληνικά και Ορθόδοξα» απεχθάνεται τις γκρίνιες τις ύβρεις και τα φραγγολεβέντικα (greeklish).
Παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, έχετε υπόψη σας τα ακόλουθα:
1) Ο σχολιασμός και οι απόψεις είναι ελεύθερες πλην όμως να είναι κόσμιες .
2) Προτιμούμε τα ελληνικά αλλά μπορείτε να χρησιμοποιήσετε και ότι γλώσσα θέλετε αρκεί το γραπτό σας να είναι τεκμηριωμένο.
3) Ο κάθε σχολιαστής οφείλει να διατηρεί ένα μόνο όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
4) Κανένα σχόλιο δεν διαγράφεται εκτός από τα spam και τα υβριστικά