ΤΡΑΓΙΚΟΤΗΤΑ… ΕΝ ΧΡΙΣΤΩ ΕΛΠΙΔΕΣ…

Ἀρχιμ. Σαράντη Σαράντου ἐφημέριου Ἱ.Ν. Κοιμήσεως Θεοτόκου Ἀμαρουσίου

Ἡ Ἑστία Πατερικῶν Μελετῶν χωρίς φόβο καί πάθος προσπαθεῖ νά διατυπώνει τήν ὀρθόδοξη θεανθρώπινη ἄποψη γιά τήν παροῦσα ζωή καί νά ὁριοθετεῖ τίς ἐν Χριστῷ ἐλπίδες της γιά τή Μέλλουσα.

Μέ ὁποιοδήποτε κόστος ἐπιθυμεῖ νά καταθέτει στόν πονεμένο καί τραυματισμένο λαό μας τήν ἀλήθεια καί μόνο τήν Ἀλήθεια, τό Χριστό, πού εἶναι ἡ πρώτη προϋπόθεση γιά τήν ἀπόκτηση τῆς ἀληθινῆς ἐλευθερίας. «Ἐγώ εἰμι ἡ ἀλήθεια» λέγει ὁ Χριστός. «Γνώσεσθε τήν ἀλήθειαν καί ἡ ἀλήθεια ἐλευθερώσει ὑμᾶς» (Ἰωάν. η΄ 32),

Ὁ ἅγιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητής, θεοφώτιστος καί ἔμπειρος ἐπόπτης τῶν οὐρανίων καί τῶν ἐπιγείων ἀξιῶν, ὑποστηρίζει ὅτι ὄντως ἐλεύθερος, πραγματικά ἐλεύθερος, εἶναι ὁ ἄνθρωπος πού θέλει νά ὑποτάσσει τό εὐτελές καί γεῶδες θέλημά του στό θέλημα τοῦ ἐν Τριάδι Θεοῦ.  Ἡ πλήρης ἐλευθερία τοῦ ἀνθρώπου βρίσκεται στήν πλήρη ἀποδοχή τοῦ θελήματος τοῦ Θεοῦ. 

Ὁ ἴδιος ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός στήν Κυριακή προσευχή Του, πού μᾶς δίδαξε καί θέλει μέσῳ αὐτῆς νά Τοῦ ἀπευθυνόμαστε, λέγει μεταξύ ἄλλων «γενηθήτω τό θέλημά Σου ὡς ἐν οὐρανῷ καί ἐπί τῆς γῆς» (Ματθ. ς΄ 10).  Θεωρεῖ δηλαδή ἱερή ὑπο­χρέωση τοῦ δούλου τοῦ Θεοῦ νά ταυτίζει τό δικό του ἀνθρώπινο θέλημα μέ τό ὁσημέραι σταδιακῶς ἀποκαλυπτόμενο θέλημα τοῦ Θεοῦ Πατρός.  Ὁ ἴδιος ὁ Κύριος ὡς ἀγαπητός Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ γίνεται παράδειγμα ἀρχοντικῆς προσφορᾶς τοῦ θελήματός Του πρός τό θέλημα τοῦ οὐρανίου Πατρός Του. 

Μολονότι ἦταν στήν προαιώνια βουλή τοῦ ἐν Τριάδι Θεοῦ προαποφασισμένη ἡ σάρκωση τοῦ Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦ, τό ἅγιο μαρτύριό Του, ἡ Σταύρωσή Του, ὁ θάνατός Του, ἡ εἰς ᾍδου κάθοδός Του καθώς καί ἡ Ἀνάστασή Του, ὅμως στήν Ἀρχιερατική Του προσευχή μιλάει καί ὡς ἄνθρωπος ἐλεύθερα πρός τόν Θεό Πατέρα Του.  Τοῦ διατυπώνει τήν παράκληση «εἰ δυνατόν παρελθέτω τό ποτήριον τοῦτο ἀπ’ ἐμοῦ» (Ματθ. κς΄ 39).  

Ὅμως ἀμέσως τό καλό ἀνθρώπινο θέλημα τοῦ Κυρίου ἁρμονικά συνεργαζόμενο μέ τό θεϊκό Του θέλημα, προσφέρεται ἑκούσια στό θέλημα τοῦ Θεοῦ Πατρός μέ τίς βαρυσήμαντες φράσεις: «… οὐχ ὡς ἐγώ θέλω, ἀλλ’ ὡς Σύ» (Ματθ. κς΄ 40).  Δέν μποροῦμε νά ξεχωρίσουμε βέβαια τό πρόσωπο τοῦ Θεανθρώπου Κυρίου μας ἄλλοτε σέ ἀνθρώπινο καί ἄλλοτε σέ Θεῖο. 

Ὁ ἴδιος ὁ Θεάνθρωπος Κύριός μας θέλησε νά ἐκφρασθεῖ ὡς ἄνθρωπος γιά νά καταλάβουμε, ἐμεῖς οἱ ἄνθρωποι, ὅτι τό μαρτύριό Του δέν ἦταν εἰκονικό, ἐλαφρύ, ἀλλά ἀσύλληπτο μαρτύριο ὑπέρ ὅλου τοῦ κόσμου, ὅλων τῶν ἀνθρώπων καί τῶν πρό καί τῶν μετ᾿ Αὐτόν δισεκατομμυρίων ἀνθρώπων ἕως τῆς συντελείας τῶν αἰώνων.  Μέ τή θυσία τοῦ Θεανθρώπου καθόλου δέν κατεστράφη τό αὐτεξούσιο τοῦ ἀνθρώπου, ἡ εἰδοποιός διαφορά του, ἀπό ὁλόκληρη τήν ὑπόλοιπη δημιουργία, ἡ ἐλευθερία του.  Ἔτσι συντελέσθηκε καί συντελεῖται τό σωτήριο ἔργο τῆς παγκοσμίου συναναστάσεως μαζί μέ τόν Ἀναστάντα Κύριο ὅλου τοῦ ἀνθρωπίνου γένους πού Τόν ἀποδέχθηκε καί ὅσων ἐξακολουθοῦν νά Τόν ἀποδέχονται ὡς Λυτρωτή.

Ζούσαμε μέχρι πρό τριετίας σέ μιά ἐλεύθερη «δημοκρατική χώρα».  Οἱ διακηρύξεις τῶν πολιτικῶν μας περί δημοκρατίας καί ἐλευθερίας μᾶς εἶχαν δημιουργήσει τήν ἐπισφαλῆ (ὄχι ἀσφαλῆ) βεβαιότητα ὅτι εἴμαστε προνομιοῦχο κράτος, γιατί ἔχουμε τήν ἐλευθερία μας.

Νά ὅμως πού μέ συνοπτικές διαδικασίες ὁ πρωθυπουργός τῆς Ἑλλάδος, μαζί μέ τόν ὑπουργό Οἰκονομικῶν, ὑπέγραψαν τό Μάρτιο τοῦ 2010 τήν πρώτη Δανειακή Σύμβαση σέ ἕνα δικηγορικό γραφεῖο τοῦ Λονδίνου.   
Ξεπούλησαν ἀμετάκλητα στούς δανειστές τήν πατρίδα μας, ἔδαφος, ὑπέδαφος, ἐναέριο χῶρο, θαλάσσιο, δημόσια, ἰδιωτική, πολιτιστική περιουσία.  Συνεχίζουν ἅπαντες οἱ μετέπειτα κυβερνῆτες νά ξεπουλᾶνε τά πάντα, ὅλο τό βιός τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ.

Γιά νά μήν ὑπάρξει καμιά ἀνατροπή τῆς Δανειακῆς Σύμβασης καί τῶν ἑπομένων σκληρῶν Μνημονίων, καταργήθηκαν αὐθαίρετα καί τό Σύνταγμα καί ὅλοι οἱ θεσμοί τῆς χώρας.

 Ἁλυσοδένονται ὅλοι οἱ πολῖτες μέ ρῆτρες σκληρές, ἀνήκουστες, ἀναπάντεχες, ἀπίστευτες.  Ὅλα τά αὐτονόητα δικαιώματα τῶν Ἑλλήνων πολιτῶν καταπατοῦνται καί ἀκυρώνονται.  Ὅσες νόμιμες προσφυγές γίνο­νται στά δικαστήρια δέν δικαιώνουν τόν πολίτη ἀλλά τό ληστρικό πλέον «κράτος». 

Οἱ φορολογίες καί τά χαράτσια καθώς καί οἱ ἀναδρομικοί νέοι φόροι ἀκίνητης περιουσίας εἶναι τόσον ὑπέρογκοι, πού κανένας πολίτης πλέον δέν θά μπορέσει νά τούς πληρώσει, μέ ἀποτέλεσμα νά πεταχθοῦν ὅλοι στούς δρόμους, στά χωράφια, στίς σπηλιές, ἄν ὑπάρχουν καί ὅπου ὑπάρχουν.   
Τά νοσοκομεῖα, τά σχολεῖα, τά φαρμακεῖα, οἱ ἀσφαλιστικοί φορεῖς, τά μικρά καταστήματα καί τελευταῖα, ὅπως φαίνεται, καί τά μεγάλαsuper market θά διαλυθοῦν καθώς καί ὅλες οἱ δημόσιες ὑπηρεσίες.  
 Ἀπηνής διωγμός, πρωτοφανής στήν ἱστορία τῆς πολιτι­σμένης Εὐρώπης καί τοῦ ἐλεύθερου κόσμου.  Ἡ πολιτισμένη Γερμανία ἐκδικεῖται τήν Ἑλλάδα, ὑπό τά ὄμματα καί τά χαμόγελα ὅλων τῶν Εὐρωπαίων ὑπουργῶν, ἐκτός σπανίων ἐξαιρέσεων.  Μετά τά κρεματόρια πού ἔστησαν κατά τῶν Ἑβραίων πολιτῶν, μετά τά στρατόπεδα Ἄουσβιτς καί Νταχάου πού σ’ αὐτά ἐκτοπίσθηκαν καί ἔλυωσαν χιλιάδες ἄνθρωποι μεταξύ αὐτῶν καί Ἕλληνες αἰχμάλωτοι, ἐφευρίσκο­νται νέοι τρόποι μαρτυρίου τῶν Ἑλλήνων.   
Θά ἐνταθοῦν τά μαρτύρια γιά νά ξεπουληθοῦμε καί νά μᾶς ἀποσπάσουν κάθε ἀνθρωπιστικό καί θρησκευτικό ἀγαθό πού φυλάσσουμε μέσα στήν καρδιά μας.  Οἱ πιέσεις πού ἔχουν ἐξασκήσει μέχρι σήμερα, ἀπο­σκοποῦν στό νά ἀπογοητευθοῦμε πλήρως καί νά τούς τά δώσουμε ὅλα μόνοι μας, «ἐλεύθερα», «δημοκρατικά», μέ τή συμφωνία ὅλων τῶν κομμάτων καί τήν ὑπογραφή τοῦ ἀξιότιμου καί γηραιοῦ Προέδρου τῆς Δημοκρατίας.   
Τί ἄλλο θά σκεφτοῦν;  Ἐμεῖς δέν μποροῦμε νά σκεφτοῦμε.  Ἐφόσον ἡ ἐξουσία εἶναι πάντοτε ὑπό τήν κυριαρχία τοῦ ἄρχοντος τοῦ κόσμου τούτου, θά ἐπαληθεύεται ἀκατάπαυστα ὁ λόγος τοῦ Διαβόλου πρός τόν Κύριο: θά σοῦ χαρίσω τήν ἐξουσία ὅλου τοῦ κόσμου, «ἐάν πεσών προσκυνήσῃς μοι» (Ματθ. δ΄, 9).

Γι’ αυτό καί ὁ θεοφώτιστος καί χριστοδιακριτικότατος ἐθναπόστολος καί ἱερομάρτυρας ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός ἔλεγε στούς σκλάβους προγόνους μας: «Ὅλα μποροῦν νά σᾶς τά πάρουν.  Μόνο τό Χριστό καί τήν ψυχή σας δέν μποροῦν, ἐκτός καί ἄν σεῖς μόνοι σας τούς τά δώσετε», προφανῶς κάτω ἀπό τήν ἀσφυκτική μαρτυρική πίεση πού ἐξασκεῖ τό τωρινό «δημοκρατικό» καθεστώς στόν Ἕλληνα πολίτη.  Γι’ αυτό καί ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς μέ τούς λόγους του, μέ τό ἱερό Εὐχέλαιο πού τελοῦσε σ’ ἕνα τεράστιο πιθάρι σέ κάθε χωριό πού περιόδευε, μέ τίς ἄλλες ἁγιαστικές πράξεις, προσπαθοῦσε νά ἀφυπνίσει τήν ὀρθόδοξη πίστη καί συνείδηση τῶν σκλάβων.

Τούς βοήθησε νά ἀποτινάξουν ἀτομικά καί συνολικά ἁμαρτίες μικρές καί μεγάλες, προλήψεις καί προκαταλήψεις, μαγεῖες, μίση, αἱρετικές δοξασίες, ὥστε ἡ ἐν Χριστῷ ἐλευθερία νά ἀνθίσει καί νά πάλλεται μέσα στίς ψυχές τους.

Ἄν δέν εἶχε προηγηθεῖ ἡ ἐν Χριστῷ ἐλευθερία, δέν θά μπο­ροῦσαν νά ξεσηκωθοῦν μέ τά ὅπλα καί μέ τόν ἀγῶνα τοῦ 1821 οἱ ἔνδοξοι ἀγωνιστές.

 Ὡστόσο ὁ ἅγιος Κοσμᾶς δέ γλύτωσε τό μαρτύριο.  Ἑβραῖοι καί μουσουλμᾶνοι συνεργάστηκαν καί τόν ἀπηγχόνισαν, γιατί διαισθάνονταν οἱ παμπόνηροι, ὑποκινούμενοι ἀπό τόν ἀρχέκακο ὄφι, τό Διάβολο, ὅτι αὐτός ὁ καλογερόπαπας ἦταν πιό δυναμικός ἀπό τούς ἑκάστοτε ἐπαναστάτες, ἀφοῦ κατάφερνε νά ἐλευθερώνει πνευματικά τά ἀνά τήν ἐπικράτεια πνευματικά του τέκνα καί νά τά καθιστᾶ φωτόμορφα τέκνα τῆς Ἐκκλησίας, ἀτρόμητα καί ἀνα­γεννημένα μέ τήν πανσθενουργό δύναμη τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ.

Μετά ἀπό ὅλα ὅσα ἔχουν σκαρώσει οἱ ἐχθροί ἐναντίον μας, οὐδαμῶς ἀντιδρώντων τῶν «κυβερνητῶν μας» ἀλλά γενναιοδώρως συμφωνούντων, μέ τούς δανειστές καί τό ΔΝΤ, διακριτικά φερόμενος ὁ λαός μας ἀποφεύγει πρός τό παρόν τήν αἱματοχυσία, ὅσο καί ἄν τά πουλημένα ΜΜΕ τήν προπαγανδίζουν καθημερινά.

Ἔχει ἀφομοιώσει ὁ ὀρθόδοξος λαός μας τήν ἀληθῆ ὀρθόδοξη διδασκαλία τοῦ Χριστοῦ καί τήν πίστη σ’ Αὐτόν.

Γνωρίζει καλά, ἔστω καί ἄν δέν εἶναι τακτικός στίς ἱερές ἀκολουθίες καί στίς πλουσιώτατες λατρευτικές λοιπές εὐκαιρίες, ὅτι ὁ Κύριός μας ποτέ δέν ἔκανε μιά θαυμαστή παλληκαριά, ἕνα καταπληκτικό σόου.  Ὅ,τι ἔκανε καί ὅ,τι εἶπε, ἦταν γιά τό αἰώνιο συμφέρον, γιά τήν αἰώνια ζωή, χωρίς νά καταπιέσει οὔτε νά πειθαναγκάσει κανένα.

Θά μποροῦσε νά κατέβει ἀπό τόν οὐρανό ὡς παντοδύναμος πανύψηλος ἄνδρας μέ πανίσχυρους φύλακες καί νά ἐπιβάλει θεοαυταρχικά τήν οὐράνια Βασιλεία Του.  Ὅμως δέν τό ἔκανε!  Γεννήθηκε ὡς βρέφος ἐν τῇ φάτνῃ μέσα σέ ἕνα σπήλαιο.  Θά μποροῦσε νά προλάβει τήν κακία τοῦ Ἡρώδη καί νά μή θανατωθοῦν ἐξ αἰτίας του βρέφη.  Δέν τό ἔκανε!  Ἤθελε ὡς πρω­το­μάρτυρες ἀθῷα βρέφη στή Βασιλεία Του.

Θά μποροῦσε νά ἀποφύγει τήν προδοσία τοῦ Ἰούδα, νά φροντίσει πρώιμα νά τόν ἀποπέμψει ἀπό τή συνοδεία Του.  Δέν τό ἔκανε!  Τοῦ ἔδινε μέχρι τελευταία στιγμή εὐκαιρίες ἀλλαγῆς, μετανοίας, ἀνόρθωσης.  Θά μποροῦσε νά μήν ἐναντιώνεται στούς γραμματεῖς καί φαρισαίους.  Θά μποροῦσε νά ἦταν περισσότερο διαλλακτικός, ἐπικοινωνιακός.  Δέν θά μποροῦσε νά τά βρεῖ μαζί τους;  Δέν τό ἔκανε! 

Δέν ἤθελε νά «κουκουλώσει» τό κακό, τό ψεῦδος, τήν ὑποκρισία, ἀλλά μέ τήν ξεκάθαρη ἁγία διδασκαλία Του, εἰ δυνατόν, νά τούς συνετίσει.  Δέν θά μποροῦσε νά ἀποφύγει τήν ὑποκρισία τοῦ νοσηροῦ θρησκευτι­κοῦ κατεστημένου, τόν Ἄννα καί τόν Καϊάφα;  Ὅμως δέν τό ἔκανε!   
Δέν θά μποροῦσε νά μή φωνάξει ἐκεῖνα τά «οὐαί» ὁ μόνος ἀληθι­νός, δίκαιος, ἀναμάρτητος;  Πάσχιζε μήπως καί ξυπνή­σουν ἀπό τό βαρύ λήθαργο τῆς κακίας οἱ Ἀρχιερεῖς τοῦ νόμου, τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης. 

Δέν θά μποροῦσε μέ ἕνα τρόπο νά ἀποφύγει τά ὀδυνηρά βασανιστήρια, τίς μαστιγώσεις, τούς προπηλακισμούς, τό ἀκάνθινο στεφάνι; Δέν θά μποροῦσε νά ξεράνει τά χέρια τῶν βασανιστῶν Του;  Δέν θά μποροῦσε νά ἀποστομώσει τόν Πιλᾶτο μέ ἄπειρα, τρανταχτά νομικά, ἠθικά, κοινωνικά, ἀνθρωπιστικά, θεολογικά ἐπιχειρήματα;   Δέν διέθετε ἱκανότητα χιλίων ἀξίων δικηγόρων;  «Ὁ δέ Ἰησοῦς ἐσιώπα»! (Ματθ. κς΄, 63).

Ἤξερε, ὅτι δέν ἦταν ὁ καλύτερος τρόπος γιά τή σωτηρία ὅλου τοῦ ἀνθρωπίνου γένους νά ἀποστομώσει τόν Πιλᾶτο.  Θά κατέστρεφε τό πολυτιμότερο δῶρο πού ἔκανε στόν ἄνθρωπο, ὅταν ἀρχῆθεν τόν πρωτοδημιουργοῦσε μαζί μέ τόν Πατέρα Του καί τόν Παράκλητο, τό Ἅγιο Πνεῦμα!   
Θά καταργοῦσε τήν ἐλευθερία τοῦ ἀνθρώπου, πού εἶναι καί ἡ εἰδοποιός διαφορά του ἀπ’ ὅλη τή λοιπή δημιουργία.  «Ποιήσωμεν ἄνθρωπον κατ’ εἰκόνα ἡμετέραν, καί καθ’ ὁμοίωσιν», δέν εἶπε ὁ ἐν Τριάδι Θεός;  Δέν θά μποροῦσε καί τίς τελευταῖες στιγμές τῆς ἐπιγείου ζωῆς Του, πάνω στό Σταυρό κάτι νά κάνει;  Τόν εἰρωνεύονταν.  Τοῦ ἔλεγαν:  Ἄν εἶσαι Υἱός τοῦ Θεοῦ, κατέβα νά σέ πιστέψουμε καί μεῖς!   Ὅμως ὁ Κύριος δέν τό ἔκανε!   Ἤξερε τούς διαλογισμούς, τίς προθέσεις, τήν πώρωση, τήν ὑποκρισία καί ὅλο τό πλέγμα τῶν παθῶν καί δέν ἤθελε νά φορτώ­σει περισσότερο, νά καταπιέσει, νά σπάσει τήν προσωπικότητά τους.   Δέν ἄντεχαν τά ἀγαπημένα του παιδιά οὔτε μιά τρίχα βάρος πάνω τους.  «Μή στήσῃς Κύριε αὐτοῖς τήν ἀνομίαν ταύτην», «Ἄφες αὐτοῖς! οὐ γάρ οἴδασι, τί ποιοῦσι» (Λουκ κγ΄, 34), ἔλεγε μέ ἀσήκωτο πόνο, ὁ Κύριος Θεάνθρωπος στό Θεό Πατέρα Του, αἴρων τήν ἁμαρτίαν τοῦ κό­σμου, ὅλων τῶν γενεῶν πού προηγήθηκαν καί ὅλων ὅσων θά γεννηθοῦν μέχρι τῆς συντελείας, πού ὁ Ἴδιος, ὁ Σταυρωθείς καί Ἀναστάς ἔχει ὁρίσει μαζί μέ τόν Πατέρα Του καί τόν Παράκλητο πρό καταβολῆς κόσμου.

Ὁ Ἑλληνικός λαός ὡς βαπτισμένος καί μυρωμένος μέ τό ἀληθινό βάπτισμα καί τροφοδοτούμενος μέ τά Ἅγια Μυστήρια καί δή τῆς θείας Εὐχαριστίας, ἔχει ἀντιληφθεῖ τόν πρῶτο τρόπο ἀντίστασης στούς ὕπουλους ἐχθρούς του.  Οἱ μύτες ὅλων μας ἔχουν πέσει, τά περιθώρια δανείων καί σπατά­λης εἶναι πιά ἀνύπαρκτα.  Ἐκ τῶν πραγμάτων εἴμαστε ὑποχρεωμέ­νοι νά μάθουμε, ὅπως ἄλλωστε μᾶς διδάσκει καί ἡ Ἐκκλησία μας, τό καλό κουμάντο, τήν καλή διαχείριση καί τήν εἰς ἀλλήλους ἀγάπη, τήν ἀλληλοβοήθεια.

Μέσα στίς ἐνορίες μας καί στίς ἱερές μονές τῆς πατρίδας μας ἑδραιώνεται καί ἀναπτύσσεται ἕνα ἀδελφικότερο κλῖμα συνεργα­σίας καί ὁμόνοιας, ἄμυνες καί ἀρετές πού πάντοτε στούς δύσκολους καιρούς ἀνέπτυσσε ὁ Ἕλληνας.

Οἱ περιστάσεις ὅμως οἱ σημερινές εἶναι δυσκολότερες καί ἐπικινδυνότερες ἄλλων ἐποχῶν.  Στά τετρακόσια χρόνια δουλείας δέν ὑπῆρχε ἡ αἰσχρή τηλεόραση καί τό πορνοinternet.  Δέν ὑπῆρχαν οἱ ἀργυρώνητοι δημοσιογράφοι πού τροφοδοτοῦ­νται μέ ἀσύλ­λη­πτες παροχές ἀπό τή Νέα Ἐποχή, γιά νά σπέρνουν τήν παρα­πληροφόρηση καί τήν πλύση ἐγκεφάλου, ψυχῆς, καρδιᾶς, σώματος, κοινωνίας.

Δέν ἦσαν ποτέ ἄλλοτε, τόσο συνεργάσιμοι οἱ κυβερνῆ­τες μας μέ τούς δανειστές ὅσο σήμερα.  Κάποιοι τολμοῦσαν νά ποῦν ἕνα ΟΧΙ.  Σήμερα ἀπό κανένα κυβερνητικό στέλεχος δέν ὑπάρχει ἀντίσταση.  Ἐπί τῆς ἐποχῆς τῶν περσικῶν πολέμων ἕνας ἦταν ὁ Ἐφιάλτης. Σήμερα εἶναι ἀμέτρητοι. 

Τί θά μποροῦσε νά γίνει σήμερα; 

Ὅλοι οἱ προγενέστεροι ἀγῶνες εὐοδώθηκαν, ἐπειδή ἄρχι­σαν.  Βλέποντας ὁ Καλός Θεός ὅτι ἄρχισαν οἱ δίκαιοι κατά τῶν ἐχθρῶν κατακτητῶν ἀγῶνες, ἄρχισε καί ὁ Ὕψιστος νά βοηθάει, νά ἐμπνέει, νά στερεώνει, νά παρέχει νίκες κατά τῶν ἐχθρῶν.

Τί μπορεῖ καί τί πρέπει νά γίνει σήμερα, ἄμεσα, ὥστε νά ἀρχίσει, τοῦ Κυρίου συνεργοῦντος, ἄμυνα, ἀντίσταση, ἀγώνας; 

      1.       Ὁ ἅγιος γέροντας ἀπό τήν Ἀριζόνα, π. Ἐφραίμ μᾶς τόνισε στήν τελευταία μας ἐπικοινωνία τήν καθαρή ἐξομολόγηση. Πρώτη καί ἄμεση ἐν Χριστῷ πνευματική κίνηση γιά τήν κάθαρσή μας ἀπό τά πάθη καί ἀπόκτηση θείου φωτισμοῦ, ἄς εἶναι ἡ εἰλικρινής καί προσεκτική ἐξομολόγηση, γιά νά ἀναγνωρίσουμε τό μερίδιο τῆς ἐνοχῆς μας στή δημιουργία τῆς «κρίσης» καί νά καταξιω­θοῦμε νά σταθοῦμε ἐνώπιον τοῦ δοξασμένου Χριστοῦ στή μέλλουσα Κρίση.

      2.      Ἴσως θά πρέπει οἱ Ἱεράρχες μας νά γίνουν ἁπλούστεροι, διδα­κτικότεροι, λαϊκότεροι σάν τόν Ἅγιο Κοσμᾶ τόν Αἰτωλό. Πρόσφατα στήν ξενάγηση στούς Ἁγίους Τόπους, στό Ναό τῆς Ἀναστάσεως, μᾶς ἔδειξαν ἀπό τήν ἁγία Αὐλή μιά Εἴσοδο πού τώρα εἶναι κλειστή, κτισμένη.   
      Ὅταν τόν 7^ο αἰῶνα ὁ αὐτοκράτορας Ἡράκλειος μετέφερε τόν Τίμιο Σταυρό πού πῆρε ἀπό τούς Πέρσες, προσπαθοῦσε νά εἰσέλθει ἀπό αὐτή τήν πύλη κρατῶντας τόν Τίμιο Σταυρό, ἀλλά δέν μποροῦσε.  Κάτι τόν ἐμπόδιζε.  Μόνο ὅταν κατάλαβε, ὅτι ἔπρεπε νά βγάλει τό αὐτοκρατορικό στέμμα, μόνο τότε κατάφερε νά εἰσέλθει καί νά τοποθετήσει τόν Τίμιο Σταυρό.   
      Ἀπό τότε ἑορτάζεται κάθε χρόνο στίς 14 Σεπτεμβρίου ἡ Παγκόσμιος Ὕψωση τοῦ Σταυροῦ.  Ἀπό τότε μέχρι σήμερα ἅπαντες οἱ Ἱεράρχες δέν φοροῦν Μίτρα ὅταν λειτουργοῦν στόν Ἱερό Ναό τοῦ Γολγοθᾶ.  Μποροῦν καί σήμερα κάπως ἔτσι νά κινηθοῦν καί οἱ δικοί μας Ἅγιοι Ἀρχιερεῖς;  Ἐννοεῖται ὅτι εἶμαι ὁ τελευταῖος τῶν ἱερέων πού θά τολμοῦσα νά κάνω ὑποδείξεις στούς Ἁγίους Ἀρχιερεῖς μας.  Τούς θέλουμε ὅμως πιό κοντά μας, πιό μάχιμους σέ καιρούς «οὐ μενετούς».

      3.      Ἐμεῖς οἱ ἱερεῖς νά εἴμαστε πρῶτοι στή διακονία τῶν Ἱερῶν Ἀκολουθιῶν καί τῆς, εἰ δυνατόν, καθημερινῆς τελέσεως τῆς Θείας Λειτουργίας.  Κατεβάζουμε τόν Κύριό μας Ἰησοῦ Χριστό ἐπί τῆς γῆς καί ὁ Ἴδιος συγκαταβαίνει σ’ αὐτήν τήν κάθοδο καί τρέφει ἅπαντας, κλῆρο καί λαό μέ τό Τίμιο Σῶμα Του καί τό Ἄχραντο Αἷμά Του.  Ὑπάρχει ἀνώτερο, τρανότερο, μεγαλύτερο θαῦμα ἐπί τῆς γῆς;  Καί μόνο αὐτό τό Μυστήριο μπορεῖ νά φέρει τήν πολυπόθητη ἐλευθερία ἀπό τούς νοητούς ἀλλά καί ὑπαρκτούς ἐχθρούς μας.  Ἡ ἀλάνθαστη ὅμως βουλή τοῦ Κυρίου ἔχει τόν πρῶτο λόγο.  Ἐμεῖς ἀκολουθοῦμε καί ὑπακούουμε.  Ἀρκεῖ ὄντως νά Τόν ὑπακούουμε.

      4.      Κλῆρος καί λαός ἑνωμένοι ἐν Χριστῷ δέν πρέπει νά ἀφήνουμε τό χρόνο μας νά χάνεται.  «Ἐξαγοραζόμενοι τόν καιρόν» (Ἐφεσ. ε΄,16) προτρέπει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος.  Καί ἀλλοῦ λέγει: «ὁ καιρός συνεσταλμένος ἐστι» (Α΄ Κορ. ζ΄,29).  Μέ ἁπλᾶ λόγια δέν ἔχουμε καιρό γιά χάσιμο.  Πρέπει νά τόν ἀξιοποιήσουμε παντοιοτρόπως.  Πρῶτα στή λατρεία τοῦ Θεοῦ καί ἔπειτα στή διακονία τῶν ἀδελφῶν.  Ὄρθρους, Ἑσπερινούς, Ἀπόδειπνα, Χαιρετισμούς, Μεσο­νυ­κτικά, Θεῖες Λειτουργίες.   
     Ὅλες αὐτές οἱ θεόπνευ­στες ἱερές ἀκολουθίες μέ κορυφαία τή Θεία Λειτουργία τοῦ ἱεροῦ Χρυσοστόμου ἤ τοῦ Μ. Βασιλείου, ὅποτε ἐπιτρέπε­ται νά τελεῖται, μᾶς ἁγιάζουν, ἀποτελοῦν πνευματικά ἀλεξικέ­ραυνα κατά τῆς δικαίας ἀπειλῆς τοῦ Θεοῦ καί προκαλοῦν τό Θεό Πατέρα μας νά μᾶς ἐλευθερώσει ἀπό τήν τυραννία τῆς Νέας Ἐποχῆς καί νά μᾶς χαρίσει τό τεράστιο πνευμα­τικό καί χρηματικό χρέος.

      5.      Μετανοη­μένοι καί ταπεινωμένοι νά φροντί­ζουμε γιά τά ἔργα τῆς ἀγάπης καί τῆς εἰς ἀλλήλους διακονίας.  Προσφορά χρημάτων καί ἄλλων ἀναγκαίων εἰδῶν, γιά δαπάνη χρόνου, στήριξη ψυχολογική καί πρακτική τῶν ἀδυνάτων ἀδελφῶν, ἐλεημοσύνη μέ τόν ἐγκάρδιο καλό λόγο μας, διάθεση κοινῆς συνεργασίας γιά τή σίτιση καί περίθαλψη πάντων.  Ἡ συμπόνια, ἡ φιλοστοργία καί ἡ ἀληθινή ἐν Χριστῷ ἀγάπη θά καλύπτουν τίς ἀδυσώπητες ἀνάγκες πού καθημερινά ἀνακύπτουν.

      6.      Ἡ εὐχή τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ ἐλέησόν με» καί τῆς Κυρίας Θεοτόκου «Ὑπεραγία Θεοτόκε βοήθει μοι», θά πρέπει μυστικά καί ἀθόρυβα, ταπεινά καί μέ ἁπλότητα νά ἐναλλάσσονται μέσα μας.  Ὅταν δουλεύουμε, ὅταν ὁδηγοῦμε, ὅταν μαγειρεύουμε, ὅταν περπατᾶμε, ὅταν πλένουμε ἤ ὅταν πλενόμαστε.  Τό ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ Χρι­στοῦ καί τῆς Παναγίας εἶναι θησαυροί ἀνέκλειπτοι, κρυμ­μένοι στά βάθη τῆς βαπτισμένης καί μυρωμένης ψυχῆς μας καί δυναμίτες πνευματικοί, σαρωτικοί κάθε κακοῦ καί δημιουργικοί ἀνθέων εὐωδιαστῶν, χριστοαρετῶν. 

Μακάρι ὅλη ἡ Ἑλλάδα μας νά γίνει Χριστοκράτος, Παναγιοκράτος, Χριστοέθνος, Παναγιοέθνος μέσῳ τῶν κρυφῶν μυστικῶν εὐχῶν. Ὅλες οἱ ἄκρες τῆς Ἑλληνικῆς γῆς μποροῦν νά γίνουν Χριστοάκρες.  Μπορεῖ νά πληρωθεῖ πᾶσα ἡ Ἑλληνική γῆ τῆς εὐωδίας τῆς εὐχῆς.   Ἔτσι ἐλεύθεροι ἐν Χριστῷ πνευματικά, μποροῦ­με νά ἐλευθερωθοῦμε καί ὑλικά, βιωτικά, κοσμικά.   
Ὁ Ἑλληνικός λαός ἔχει ἐν Χριστῷ ζωντανές ἐμπει­ρίες, πού μπορεῖ νά τίς μεταδώσει εὐρύτερα. Ὅσο καί ἄν πολεμούμαστε ἀπό τούς δικτάτορες τῆς Νέας Ἐποχῆς, ὄχι μόνο θά ἐπιβιώνουμε ἀλλά καί θά ἁπλώνουμε τά δίχτυα  καί τά ἄγκιστρα τῆς ἐν Χριστῷ ζωῆς, γιά νά βαπτίζονται, νά φωτίζονται, νά ἀνδρώνονται, στήν ἐν Χριστῷ ζωή καί οἱ πιό μακρινοί Εὐρωπαῖοι καί μή ἀδελφοί.

Ἴσως αὐτά προορατικά ἔβλεπε ὁ Ἅγιος Νεκτάριος, ὅταν σέ μιά ἐπίσης δύσκολη περίοδο τῆς ἑλληνικῆς ἱστορίας, μέ ἐν Χριστῷ πνευματικό ἐνθουσιασμό ἔλεγε:

«Ἡ φιλοσοφία εἶναι ἀληθῶς ἀναφαίρετον κτῆμα τοῦ Ἕλληνος· διαδιδομένη ἀνά τά ἔθνη προσηλυτίζει αὐτά καί καθιστᾶ αὐτά ἑλληνικά, οὐδέποτε δέ παύεται οὖσα Ἑλληνική· οἱ ὁπαδοί αὐτῆς, οἱ ὁμιληταί αὐτῆς ἀποβάλοντες τό ξένον καί βάρβαρον περι­βάλλονται τό ἑλληνικόν καί τήν εὐγένειαν· ἡ Ἑλληνική φιλοσοφία προώρισται ἵνα καταστήσῃ τούς πάντας Ἕλληνας· ἐγεννήθη ὑπέρ τοῦ χριστιανισμοῦ καί συνεταυτίσθη μετ’  αὐτοῦ, ὅπως ἐργασθῇ πρός σωτηρίαν τῆς ἀνθρωπότητος. Ἕλλην καί φιλοσοφία εἰσί δυό τινά ἀναπόσπαστα· μαρτυρεῖ δέ καί ὁ Ἀπόστολος τῶν ἐθνῶν Παῦλος λέγων: Ἕλληνες σοφίαν ζητοῦσιν. Ὁ Ἕλλην ἀληθῶς ἐγεννήθη, ἵνα φιλοσοφῇ· διότι ἐγεννήθη διδάσκαλος τῆς ἀνθρωπό­τητος. Ἀλλ’  ἐάν ἡ φιλοσοφία ἐγένετο παιδαγωγός εἰς Χριστόν, ἕπεται ὅτι ὁ Ἕλλην πλασθείς φιλόσοφος ἐπλάσθη χριστιανός, ἐπλάσθη ἵνα γνωρίσῃ τήν ἀλήθειαν καί διαδῶ αὐτήν τοῖς ἔθνεσιν.

Ναί ὁ Ἕλλην ἐγεννήθη κατά θείαν πρόνοιαν διδάσκαλος τῆς ἀνθρωπότητος· τοῦτο τό ἔργον ἐκληρώθη αὐτῶ· αὕτη ἦν ἡ ἀποστολή αὐτοῦ· αὕτη ἡ κλῆσις αὐτοῦ ἐν τοῖς ἔθνεσιν· μαρτύριον ἡ ἐθνική αὐτοῦ ἱστορία· μαρτύριον ἡ φιλοσοφία αὐτοῦ· μαρτύριον ἡ κλίσις αὐτοῦ· μαρτύριον αἱ εὐγενεῖς αὐτοῦ διαθέσεις· μαρτύριον ἡ παγκόσμιος ἱστορία· μαρτύριον ἡ μακροβιότης αὐτοῦ, ἐξ ἧς δυνάμεθα ἀδιστάκτως νά συμπεράνωμεν καί τήν αἰωνιότητα αὐτοῦ, διά τό αἰώνιον ἔργον τοῦ Χριστιανισμοῦ μεθ’  οὗ συνεδέθη ὁ Ἑλληνισμός· διότι ἐνῷ ὅλα τά ἔθνη τά ἐμφανισθέντα ἐπί τῆς παγκοσμίου σκηνῆς ἦλθον καί παρῆλθον, μόνον τό Ἑλληνικόν ἔμεινε ὡς πρόσωπον δρῶν ἐπί τῆς παγκοσμίου σκηνῆς καθ’  ὅλους τους αἰώνας· καί τοῦτο, διότι ἡ ἀνθρωπότης δεῖται αἰωνίων διδασκάλων· μαρτύριον τέλος ἡ ἐκλογή αὐτοῦ μεταξύ τῶν ἐθνῶν ὑπό τῆς θείας προνοίας, ὅπως ἐμπιστευθῇ αὐτῷ, τήν ἱεράν παρακα­ταθήκην τήν ἁγίαν πίστιν, τήν θρησκείαν τῆς ἀποκαλύψεως καί τό θεῖον ἔργον τῆς ἀποστολῆς αὐτῆς, τό αἰώνιον ἔργον τῆς σωτηρίας διά τῆς διαπλάσεως ἁπάσης τῆς ἀνθρωπότητος κατά τάς ἀρχάς τῆς ἀποκαλυφθείσης θρησκείας. Τό ἔργον τοῦτο ἀληθῶς ἀνετέθη τῇ Ἑλληνικῇ φυλῇ· τοῦτο μαρτυρεῖται ὑπό τῆς ἱστορίας· ἕν μόνον βλέμμα ῥιπτόμενον εἰς τήν ἱστορίαν τοῦ χριστιανισμοῦ ἐπαρκεῖ ὅπως πιστώσῃ τήν ἀλήθειαν ταύτην. Ἐν τῇ ἱστορίᾳ τοῦ χριστιανι­σμοῦ ἀπό τῆς πρώτης σελίδος αὐτῆς ἀναφαίνεται ἡ τῆς Ἑλληνικῆς φυλῆς ἐν τῷ χριστιανισμῶ δρᾶσις, καί ἡ κλῆσις αὐτῆς, ἵνα ἀναλάβῃ τό μέγα τῆς ἀποστολῆς τοῦ χριστιανισμοῦ ἔργον. Οἱ θεῖοι τοῦ Σωτῆρος λόγοι «νῦν ἐδοξάσθη ὁ υἱός τοῦ ἀνθρώπου», ὅτε ἀνηγγέλθη αὐτῷ, ὅτι Ἕλληνες ἤθελον ἰδεῖν αὐτόν, ἐνεῖχον βαθεῖαν ἔννοιαν· ἡ ρῆσις ἦν προφητεία, πρόρρησις τῶν μελλόντων· οἱ ἐκεῖ ἐμφανισθέντες Ἕλληνες ἦσαν οἱ ἀντιπρόσωποι ὅλου τοῦ Ἑλληνικοῦ ἔθνους· ἐν τῇ παρουσίᾳ αὐτῶν διεῖδεν ὁ θεάνθρωπος Ἰησοῦς τό ἔθνος ἐκεῖνο, εἰς ὅ ἔμελλε νά παραδώσῃ τήν ἱεράν παρακαταθήκην, ἵνα διαφυλαχθῇ τῇ ἀνθρωπότητι. Ἐν τῇ ἐπιζητήσει αὐτῶν διέγνω τήν προθυμίαν τῆς ἀποδοχῆς τῆς ἑαυτοῦ διδασκαλίας, διεῖδε τήν ἑαυτοῦ δόξαν, τήν ἐκ τῆς πίστεως τῶν ἐθνῶν καί ἀνεγνώρισε τό ἔθνος, ὅπερ πρός τόν σκοπόν τοῦτον προώριστο ἀπό καταβολῆς κόσμου.

Τό Ἑλληνικόν ἔθνος ἀληθῶς πρός τόν σκοπόν τοῦτον ἐκλήθη ἀπό καταβολῆς κόσμου καί πρός τοῦτον μαρτυρεῖται διαπεπλα­σμένον· ὁ Θεός ἐν τῇ θείᾳ αὐτοῦ προνοία διέπλασεν αὐτό ὀφθαλμόν τοῦ σώματος τοῦ συγκροτουμένου ὑφ’  ἁπάσης τῆς ἀνθρωπότητος· ὡς ὄργανον τοιοῦτον ἐν τῷ σώματι τῆς ἀνθρωπότητος ὁ Ἕλλην ἐκλήθη ἵνα ἐργασθῇ καί ἐν τῷ ἔργῳ τῆς ἀναγεννήσεως». 
 Γένοιτο! Γένοιτο!

Ἀναβάσεις 24 Σεπτεμβρίου 2013

πηγή