«ὡς ἐπίστευσας γενηθήτω σοι»
Μόλις εἶχε κατεβεῖ ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός ἀπό τό ὄρος ὅπου εἶχε ἐκφωνήσει τά ὑπέροχα ἐκεῖνα λόγια τῶν Μακαρισμῶν. Καί τώρα, μόλις πού μπῆκε στήν Καπερναούμ, ἕνας ἀξιωματικός τοῦ ρωμαϊκοῦ στρατοῦ ἐμφανίζεται μπροστά Του, ἑκατόνταρχος, καί δείχνει ὅτι γιά κάτι θέλει νά Τόν ἱκετεύσει:
— Κύριε, ὁ δοῦλος μου! Ὑποφέρει φοβερά! Κατάκοπος, ὁλημερίς πάνω στό κρεβάτι, παράλυτος, μέ φρικτούς πόνους...
— Ἐγώ θά ἔρθω στό σπίτι σου καί θά τόν θεραπεύσω, ἀκούει τήν παρηγορητική φωνή τοῦ Διδασκάλου.
«Ἐγώ»; Ὁ Κύριος στό σπίτι του; Ἔ, ὄχι δά· πολύ πάει...
— Κύριε, δέν εἶμαι ἄξιος, συγκλονισμένος ἀποκρίνεται. Δέν εἶμαι ἄξιος νά ἔρθεις κάτω ἀπ’ τή στέγη τοῦ σπιτιοῦ μου. Ἁμαρτωλός ἄνθρωπος... Δέν εἶναι δυνατόν. Μόνο... μόνο ἕνα λόγο πές, ὅ,τι θέλεις πές το μ’ ἕνα λόγο, καί θά γίνει καλά ὁ δοῦλος μου. Εἶμαι σίγουρος ὅτι θά γίνει καλά, συνέχισε. Ἀφοῦ κι ἐγώ, παρόλο πού δέν ἔχω ὅπως Ἐσύ ἀπόλυτη ἐξουσία ἀλλά ἀντιθέτως ἔχω ἄλλους πιό ψηλά ἀπό μένα, ἐγώ λοιπόν ἔχω στίς διαταγές μου στρατιῶτες. Καί λέω στόν ἕνα «πήγαινε», καί πηγαίνει. Λέω στόν ἄλλο «ἔλα», καί ἔρχεται. Λέω στό δοῦλο μου «κάνε αὐτό», καί τό κάνει. Πόσο μᾶλλον ὁ δικός σου λόγος θά ἐκτελεστεῖ, πού εἶσαι ὁ κυρίαρχος τῶν πάντων!
Θαύμασε ὁ Χριστός μας. Θαύμασε καί γύρισε σ’ ἐκείνους πού Τόν ἀκολουθοῦσαν καί εἶπε:
— ’Αληθινά σᾶς λέω, τέτοια πίστη δέν βρῆκα οὔτε ἀνάμεσα στούς Ἰσραηλίτες. Γι’ αὐτό καί σᾶς διαβεβαιώνω πώς πολλοί σάν τόν ἑκατόνταρχο αὐτόν θά ἔρθουν ἀπ’ ὅλα τά σημεῖα τοῦ κόσμου καί θά μποῦν στή Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν τή στιγ μή πού ἄλλοι, ἀπό ἐκείνους πού θεωροῦν τούς ἑαυτούς τους κληρονόμους αὐτῆς τῆς βασιλείας, θά πεταχθοῦν ἔξω, στό σκοτάδι τῆς Κολάσεως, ἐκεῖ πού εἶναι τό ἀσίγαστο κλάμα καί τό τρίξιμο τῶν δοντιῶν ἀπό φόβο καί φρίκη.
Καί ἀμέσως γύρισε στόν ἑκατόνταρχο καί τοῦ εἶπε:
— Πήγαινε, καί ὅπως πίστεψες ἄς σοῦ γίνει.
Γύρισε ὁ θαυμάσιος ἐκεῖνος ἄνθρωπος στό σπίτι του καί βρῆκε τό δοῦλο του ὑγιή.
«ὡς ἐπίστευσας γενηθήτω σοι»
Τό βάρος ἐδῶ πέφτει στή μικρή λέξη «ὡς». Ὅπως πίστεψες... Πῶς δηλαδή πίστεψε ὁ ἑκατόνταρχος; Ὅτι καί ἀπό μακριά καί μέ ἕνα μόνο λόγο ὁ Χριστός μποροῦσε νά κάνει καλά τό δοῦλο του. Οὔτε νά ’ρθεῖ σπίτι του χρειαζόταν, οὔτε νά προβεῖ σέ ὁποιεσδήποτε ἐνέργειες. Ἔτσι πίστεψε, ἔτσι τοῦ ἔγινε.
Σέ ἄλλες περιπτώσεις ὁ Χριστός ἔκανε τό θαῦμα ὑπό ἄλλες συνθῆκες· ὅπως πίστευαν αὐτοί πού ζητοῦσαν τή χάρη Του. Ἔτσι, γιά παράδειγμα, στόν πατέρα πού Τοῦ εἶπε «ἔλα στό σπίτι μου νά κάνεις καλά τή θυγατέρα μου» ὁ Χριστός πῆγε. Ἐδῶ δέν πῆγε, γιατί ἔτσι Τοῦ τό ζήτησε ὁ ἑκατόνταρχος. Ἐκεῖ πῆγε, γιατί ἔτσι Τοῦ τό ζήτησε ὁ πατέρας.
Ὅ,τι θέλεις, ὅπως θέλεις, θά γίνει τό θαῦμα. Ἀρκεῖ νά πιστεύεις. Ἔχε πίστη, καί μή σκέφτεσαι πῶς θά μιλήσεις στό Χριστό. Τί καί πῶς θά Τοῦ ζητήσεις. Μόνο ἔχε πίστη, αὐτό θέλει ὁ Χριστός ἀπό σένα. Αὐτό θέλει, γιά νά σοῦ δώσει μετά τόν Ἑαυτό Του, τή χάρη Του. Θά ’ρθεῖ νά σέ πλησιάσει ὄχι ὅπως πάει στόν ἄλλον καί στόν ἄλλον. Τόν καθένα ὁ Κύριός μας τόν πλησιάζει μέ ἰδιαίτερο τρόπο, προσωπικά, ἔτσι ὅπως ἐμεῖς μποροῦ με νά Τόν καταλάβουμε μέσα στή ζωή μας. Συγκαταβαίνει στόν καθένα μας ἀνάλογα μέ τίς ἰδιαίτερες ἀνάγκες του, προτιμήσεις, ἐπιθυμίες βαθύτερες τῆς ψυχῆς. Ἀνάλογα μέ τόν χαρακτήρα καί τήν ἰδιοσυγκρασία του.
Τελικά, ἔχεις ἕναν Θεό πού σέ γνωρίζει προσωπικά, πού ξέρει τί θέλεις.
Πού εἶναι πάντα στή διάθεσή σου.
Πάντα δικός σου.
Τόσο ἀποκλειστικά δικός σου, ὅσο καί δικός μου καί ὅλων μας.
Στόν καθένα δικός του!...
από το ευαγγελικό ανάγνωσμα Ματθ. η´ 5-13
πηγή : Προς τη ΝΙΚΗ
ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟ ΝΕΑΝΙΚΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το «Ελληνικά και Ορθόδοξα» απεχθάνεται τις γκρίνιες τις ύβρεις και τα φραγγολεβέντικα (greeklish).
Παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, έχετε υπόψη σας τα ακόλουθα:
1) Ο σχολιασμός και οι απόψεις είναι ελεύθερες πλην όμως να είναι κόσμιες .
2) Προτιμούμε τα ελληνικά αλλά μπορείτε να χρησιμοποιήσετε και ότι γλώσσα θέλετε αρκεί το γραπτό σας να είναι τεκμηριωμένο.
3) Ο κάθε σχολιαστής οφείλει να διατηρεί ένα μόνο όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
4) Κανένα σχόλιο δεν διαγράφεται εκτός από τα spam και τα υβριστικά