Κυριακή της Ορθοδοξίας

Κυριακή της Ορθοδοξίας           

«Την άχραντων εικόνα σου προσκυνούμεν, αγαθέ, αιτούμενοι 

συγχώρησιν των πταισμάτων ημών, Χριστέ ό Θεός...» .                                         

                    Υπήρξαν , αγαπητοί μου, υπάρχουν και θα υπάρχουν 

μέχρι συντέλειας των αιώνων εχθροί της Εκκλησίας του Χριστού, 

εχθροί της πίστεως.

 Ό σατανάς θα πολεμεί πάντοτε το Χριστό, και τα παιδιά του

 σατανά θα πολεμούν πάντοτε τα παιδιά του Χριστού,

 τα παιδιά της Εκκλησίας.

 Άλλ' από τον σφοδρό αυτόν αγώνα τελικώς θα εξέλθει νικήτρια ή

 αλήθεια, ή εσταυρωμένη Αλήθεια, ή Ορθοδοξία, ή αγία μας Εκκλησία. 

Αυτό βεβαιώνει ό ίδιος ό Κύριος, πού είπε

•«Εν τω κόσμω θλίψιν έξετε αλλά Θαρσείτε, εγώ νενίκηκα τον κόσμον» 

 και σε άλλο μέρος είπε προφητικός, ότι θα βγουν από τον Άδη σκοτεινές

 δυνάμεις πού θα πολεμήσουν την Εκκλησία, αλλά καμία δέ θα μπορέσει να την κλονίσει. 

Το ίδιο βεβαιώνει και ή ιστορία είκοσι αιώνων ή Εκκλησία βγήκε 

πάντα νικήτρια και έστησε αθάνατα τρόπαια του πνεύματος.

 Μία από τις πολλές νίκες της Εκκλησίας μας εορτάζουμε σήμερα. 

Είναι ή νίκη των ιερών εικόνων. 

Θα προσπαθήσω να μιλήσω άπλα, ώστε να με καταλάβετε. 

Πάνε τώρα 1.200 και πλέον χρόνια από τότε πού παρουσιάστηκαν

 κάποιοι αιρετικοί στην Κωνσταντινούπολη με το σύνθημα

• Έξω από τις εκκλησίες οι εικόνες! 

Βάρβαροι, βάναυσοι και ανιστόρητοι, έμπαιναν στους ναούς,

 γκρέμιζαν από τα τέμπλα τις Ιερές εικόνες, τις πετούσαν χάμω,

 τις πατούσαν, τις έσχιζαν, τις έκαιγαν.

 Έκαναν έρευνα και στα σπίτια, και αλίμονο σ' όποιον εύρισκαν εικόνες. 

Τον συνελάμβαναν, τον οδηγούσαν στις φυλακές, τον καταδίκαζαν,

 του έκοβαν τη μύτη, τα χέρια την γλώσσα , τον εξόριζαν 

στα άκρα της αυτοκρατορίας. 

150 περίπου χρόνια κράτησε αυτός ό διωγμός.                                                                  

   Αν ρωτούσε κανείς τους σκληρούς εικονομάχους,  

Γιατί καταστρέφετε τις εικόνες; αυτοί με μένος απαντούσαν 

Διότι ή προσκύνηση τους είναι ειδωλολατρία• και σύμφωνα

 με την εντολή του Θεού στο Δεκάλογο 

«Ου ποιήσεις σ’εαυτώ ειδωλων...», 

«ου προσκυνήσεις αυτοίς» εμείς είδωλα δεν προσκυνούμε. 

Νόμιζαν, ότι οι εικόνες είναι είδωλα.

 Άλλα για να δούμε για να το εξετάσουμε είναι είδωλο 

ή εικόνα; Όχι, δεν είναι. Άλλο είδωλο, άλλο εικόνα. 

Τι είναι το είδωλο; είδωλο είναι, να πάρεις μάρμαρο

 ή ξύλο, να το πελεκήσεις, να του δώσεις μια μορφή ζώου 

ή ανθρώπου, κ' έπειτα να πέφτεις να το προσκυνάς

 με την πίστη ότι αυτό είναι Θεός. 

Τέτοιο πράγμα εμείς δέ λέμε.

 Δέν λέμε ότι ή εικόνα του Χριστού είναι ό ίδιος ό Χριστός,

 δέν λέμε ότι ή εικόνα της Παναγίας είναι ή ίδια ή Παναγία,

 δέν λέμε ότι ή εικόνα του αγίου Γεωργίου  είναι ό ίδιος

 ό άγιος Γεώργιος .

 Άλλα Τι λέμε; 

Ότι ή εικόνα παριστάνει το πρόσωπο ή εικόνα του Χριστού

 παριστάνει το Χριστό, ή εικόνα της Παναγίας παριστάνει την Παναγία,

 ή εικόνα του Αγίου Γεωργίου  παριστάνει τον Άγιο Γεώργιο . 

Κι όπως δεν υπάρχει σπίτι και πορτοφόλι χωρίς φωτογραφίες

 των προσφιλών προσώπων (του πατέρα, του συζύγου, των παιδιών), 

έτσι και στην εκκλησία έχουμε τις εικόνες του Χριστού, της Παναγίας

 και των αγίων και βλέποντας αυτές ενθυμούμεθα τα Ιερά πρόσωπα,

 και τιμώντας αυτές τιμούμε τα εικονιζόμενα πρόσωπα.

 «Ή τιμή της εικόνος επί το πρωτότυπον διαβαίνει», 

λένε οϊ πατέρες. 

Στην εικόνα ανήκει τιμητική προσκύνησις, όχι λατρεία. 

Αυτά διδάσκει ή Εκκλησία.                                                             

      Ό Θεός, αγαπητοί μου, δεν είναι ύλη, είναι πνεύμα. 

Ως άυλος λοιπόν και βασιλεύς των αύλων αγγέλων και αρχαγγέλων,

 είναι αόρατος• κανείς δεν τον είδε. 

Για αυτό μέσα στην εκκλησία δεν ζωγραφίζουμε το Θεό.

 Ως αόρατος όμως είναι και απερίγραπτος κανένα χέρι

 ζωγράφου δεν μπορεί να τον περιγράψει, να μας δώσει

 την εικόνα του Θεού.

 Άλλα το μέγα και ανέκφραστο μυστήριο είναι, ότι ό Υιός του

 Θεού και Θεός έλαβε σάρκα ανθρώπινη, και τότε ό αόρατος

 έγινε ορατός εμφανίσθηκε ως άνθρωπος επί της γης, ως Υιός της Παρθένου.

 Άφ' ότου λοιπόν ό αόρατος Θεός έγινε ορατός στο πρόσωπο του

 Χριστού και περπάτησε ανάμεσα μας και σταυρώθηκε και

 αναστήθηκε, από τότε έγινε περιγραπτός και μπορούμε πλέον 

να τον ζωγραφίζουμε. 

Ένας από τους μεγαλύτερους πατέρας της Εκκλησίας, ό Ιωάννης ό Δαμασκηνός, 

στηρίζοντας το δόγμα της προσκυνήσεως των αγίων εικόνων, έλεγε:

Σάς ερωτώ, εικονομάχοι, ήρθε ή δεν ήρθε ό Χριστός ως άνθρωπος στη γη;

 Εάν δεν ήρθε, τότε έχετε δίκιο δεν έχουμε το δικαίωμα να ζωγραφίζουμε τον αόρατο.

 Άλλ' εάν ό Χριστός ήρθε και είναι γεγονός ότι ήρθε, και ως βρέφος και ως τέλειος άνδρας 

εμφανίσθηκε στον κόσμο, τότε ελάτε ζωγράφοι, μπορείτε πλέον να τον ζωγραφίζετε.

 Χίλια μάτια τον είδαν, χίλια αυτιά τον άκουσαν, χίλια χέρια τον άγγιξαν. 

Συνεπώς ό Χριστός ως Θεός είναι απερίγραπτος,

 ως άνθρωπος όμως είναι ορατός και περιγραπτός εικονίζεται.
Πρώτη εικόνα του Χριστού ποια είναι; 

Αμέτρητες εικόνες υπάρχουν σήμερα στα σπίτια των ορθοδόξων. 

Ή πρώτη όμως εικόνα, πού ζωγραφίζεται και στις εκκλησίες μας, 

είναι το άγιο Μανδήλιο.

 Όταν ό Χριστός τη Μεγάλη Παρασκευή ανέβαινε στο Γολγοθά 

βαστάζοντας στον ώμο το σταυρό, 

Ίδρωσε και ό ίδρωτας έτρεχε από το πρόσωπο του. 

Μία ευσεβής γυναίκα, πού βρέθηκε κοντά, έβγαλε το μαντήλι της

, το έδωσε στο Χριστό, εκείνος σκουπίστηκε, και της το έδωσε πάλι. 

Τότε ή γυναίκα είδε, ότι πάνω στο μαντήλι είχε αποτυπωθεί

 ή μορφή του Χριστού.

 Ήταν ή πρώτη εικόνα του Κυρίου και ή παράδοσης αυτή 

έχει σημασία δείχνει, ότι ό Χριστός μπορεί να ζωγραφιστεί. 

Έτσι τώρα υπάρχουν μυριάδες εικόνες.  

Αγαπητοί μου αδελφοί οι εικονομάχοι υπάρχουν σε μεγάλη κλίμακα

 και σήμερα και αυτοί δυστυχώς είναι δικά μας παιδιά που πλανήθηκαν 

από τον διάβολο γι΄αυτό το λόγο η Εκκλησίαν μας προσεύχεται 

δια αυτούς και παρακαλά τον θεον μας να μετανοήσουν και να

 επιστρέψουν πίσω στην εκκλησία του Χριστού Παρακαλώ την

 αγάπη σας όλοι μας στην προσευχή μας να αφιερώνουμε ένα 

λεπτό δια όλους αυτούς τους πλανεμένους και να δεόμεθα προς

 κυριον όπως επιστρέψουν εις την εκκλησία όλοι αυτοί που

 εσφαλμένα ακολουθούν τις διάφορες αιρέσεις.

Να είσθε όλοι καλά αμήν.

+ Πρωτοπρεσβύτερος Μιχαήλ Μεγαγιάννης