Ἐθνικῶς ἐπιζήμιος ἡ ἐπίσκεψις τοῦ Πάπα εἰς τὸ Οἰκουμενικὸν Πατριαρχεῖον

Ἐθνικῶς ἐπιζήμιος ἡ ἐπίσκεψις τοῦ Πάπα εἰς τὸ Οἰκουμενικὸν Πατριαρχεῖον

ΑΠΟ ΤΗΝ 28ην ἕως τὴν 30ήν Νοεμβρίου ὁ Ἀρχηγὸς τοῦ Κρατιδίου τοῦ Βατικανοῦ - Αἱρεσιάρχης Πάπας θὰ ἐπισκεφθῆ τὴν Τουρκίαν καὶ θὰ συνεορτάση μὲ τὸν Οἰκουμενικὸν Πατριάρχην κ. Βαρθολομαῖον τὴν ἑορτὴν τοῦ Ἁγίου Ἀνδρέου, ἱδρυτοῦ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κωνσταντινουπόλεως. Τὸ πρόγραμμα τῆς ἐπισκέψεως προβλέπει οἰκουμενικήν- οἰκουμενιστικὴν συμπροσευχήν. Ἡ ἐπίσκεψις τοῦ Πάπα εἰς τὸ Φανάριον (ἀνταπόδοσις εἰς δύο προηγουμένας ἐπισκέψεις τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου εἰς τὸ Βατικανὸν - Ρώμην) ἀποτελεῖ πραγματικὴν πρόκλησιν διά ὁλόκληρον τὸν ἁπανταχοῦ ἑλληνορθόδοξον πιστὸν λαόν.

Ἡ ἐπίσκεψις πραγματοποιεῖται ὕστερα ἀπὸ ἐπίσημον πρόσκλησιν τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, εἰς μίαν περίοδον, κατὰ τὴν ὁποίαν ἡ Τουρκία ἔχει καταστῆ προκλητικώτατη εἰς τὸ Αἰγαῖον, εἰς τὴν Θράκην καὶ εἰς τὴν Κύπρον. Ἡ Τουρκία, παρὰ τὴν ὑποστήριξίν της ὑπὸ τοῦ Ἀμερικανικοῦ καὶ Ἀγγλικοῦ παράγοντος, ἔχει ἀπομονωθῆ διεθνῶς. Αἱ ἡγέται τῶν Εὐρωπαϊκῶν χωρῶν τὴν κατεδίκασαν διά τὴν εἰσβολὴν της εἰς τὴν Ἀποκλειστικὴν Οἰκονομικὴν Ζώνην τῆς Κύπρου. Τὸ αὐτὸ ἔπραξαν καὶ διά τὰς δηλώσεις τοῦ Πρωθυπουργοῦ τῆς Τουρκίας κ. Νταβούτογλου, συμφώνως πρὸς τὰς ὁποίας, ἀφοῦ οἱ Ἑλληνοκύπριοι δὲν ἀποδέχονται τὴν Τουρκίαν ὡς συνεταῖρον εἰς τὴν ἐξόρυξιν καὶ ἐκμετάλλευσιν τοῦ φυσικοῦ ἀερίου, τότε ἡ λύσις εἰς τὸ Κυπριακὸν θὰ εἶναι ἡ διχοτόμησις μὲ τὴν δημιουργίαν δύο ἀνεξαρτήτων Κρατῶν, τὰ ὁποῖα οὐδεμίαν σχέσιν θὰ ἔχουν μεταξὺ των.

 Ἡ Αἴγυπτος εὐθέως πλέον ἐστράφη ἐναντίον τῆς Τουρκίας, ἡ ὁποία εἶχε συνάψει ἰσχυροὺς δεσμοὺς μὲ τὸ προηγούμενον σκληροπυρηνικὸν Μουσουλμανικὸν καθεστὼς τῆς Μουσουλμανικῆς Ἀδελφότητος,τὸ ὁποῖον ἀνετράπη διά τῶν λαϊκῶν κινητοποιήσεων καὶ πραξικοπημάτων. Ἡ Αἴγυπτος κατεπολέμησε τὴν ὑποψηφιότητα τῆς Τουρκίας εἰς τὸ Συμβούλιον Ἀσφαλείας. Εἰς προηγουμένην ψηφοφορίαν (πρὸ ἐτῶν) εἶχε λάβει ἑκατονπεντήκοντα ψήφους, ἐνῶ εἰς τὴν πρόσφατον περὶ τοὺς ἑξήκοντα. Αἱ χῶραι τῆς Μεσογείου, Ἀραβικαὶ καὶ Μουσουλμανικαί, τάσσονται ἐναντίον τῆς Τουρκίας καὶ ἀρνοῦνται νὰ τὴν ἀναγνωρίσουν ὡς περιφερειακὴν Μουσουλμανικὴν δύναμιν καὶ ὡς «κηδεμόνα των - προστάτην των». Αἱ σχέσεις τῆς Τουρκίας μὲ τὴν Ρωσίαν δὲν εἶναι πλέον «ζεσταί», ὡς ἦσαν τὰ προηγούμενα ἔτη. Εἰς τὰ Βαλκάνια, τὰ ὁποῖα ἐχρησιμοποίει ἡ Τουρκία ὡς «ὁρμητήριον» τῆς ἐξωτερικῆς καὶ στρατιωτικὴς πολιτικῆς ἀπεδυναμώθη, διότι οἱ Ἀμερικανοὶ προωθοῦν τὴν Ἀλβανίαν ὡς περιφερειακὴν δύναμιν καὶ οἱ Γερμανοὶ τὰ Σκόπια ὡς γεωστρατηγικὸν σταθμὸν τῆς πολιτικῆς των διά τὴν ἀπομόνωσιν τῆς Ὀρθοδόξου Ρωσίας. Εἰς μίαν περίοδον κατὰ τὴν ὁποίαν οἱ Ἀμερικανοὶ ἔχουν λυκοφιλίαν μὲ τὴν Τουρκίαν, ἐξ αἰτίας τῆς φιλικῆς στάσεώς της ἔναντι τῶν Τζιχαντιστῶν (αὐτοὶ κάνουν τὴν «βρώμικη δουλειὰ» ἐναντίον τῶν Κούρδων εἰς τὸ Κομπάνι), ἀλλὰ καὶ διατὶ ἐμποδίζει τὴν ἐξέλιξιν τῶν Ἀμερικανικῶν σχεδίων διά τὴν δημιουργίαν Κουρδικοῦ κράτους (Κουρδιστάν), ἔρχεται ἡ ἐπίσκεψις τοῦ Πάπα εἰς τὸ Φανάριον, διά νὰ «βγάλη» τὴν Τουρκίαν ἀπὸ τὴν διεθνῆ ἀπομόνωσιν. Μὲ τὴν ἐπίσκεψιν αὐτὴν ἡ Τουρκία θὰ ἐπιχειρήση νὰ ἀποδείξη εἰς τὰ ἑκατομμύρια τῶν Μουσουλμάνων καὶ τῶν Παπικῶν ὅτι εἶναι δυτικόφιλος, σέβεται τὴν ἀνεξιθρησκίαν καὶ ὅτι εἶναι μία μετριοπαθὴς Μουσουλμανικὴ δύναμις.  

Αὐτάς τὰς κρισίμους στιγμάς διά τὸν Ἑλληνισμὸν μὲ τὰς προκλήσεις τῆς Τουρκίας νὰ μὴ ἔχουν ὅρια, θὰ ὤφειλε τὸ Φανάριον νὰ ματαιώση τὴν ἐπίσκεψιν διά πολὺ ἀργότερον. Δυστυχῶς ὅμως τὸ Φανάριον δὲν συνυπολογίζει τὸ ἐθνικὸν συμφέρον τοῦ Ἑλληνισμοῦ, προκειμένου νὰ ὑλοποιήση τὴν φιλοπαπικὴν καὶ φιλοοικουμενιστικὴν γραμμήν του, ἡ ὁποία ὑποστηρίζεται ὑπὸ διεθνῶν πολιτικῶν καὶ οἰκονομικῶν κέντρων ἀποφάσεων. Οἱ Σεβασμιώτατοι Μητροπολῖται τῶν «Νέων Χωρῶν» ὀφείλουν νὰ ἀντιδράσουν καὶ νὰ ἀποστείλουν τὰ κατάλληλα μηνύματα εἰς τὸ Οἰκουμενικὸν Πατριαρχεῖον. Ἡ ἐπίσκεψις τοῦ Πάπα δὲν εἶναι μία ἁπλῆ ἐπίσκεψις τοῦ Αἱρεσιάρχου Πάπα πρὸς τὸν καταφρονοῦντα τοὺς Ἱεροὺς Κανόνας τῆς Ὀρθοδόξου Πίστως Οἰκουμενικὸν Πατριάρχην. Εἶναι μία ἐπίσκεψις, ἡ ὁποία προβληματίζει καὶ διασπᾶ τὴν Ἑνότητα τῶν Ὀρθοδόξων, ἀλλὰ καὶ ἐνδυναμώνει τὴν εἰκόνα τῆς Τουρκίας, εἰς περίοδον, κατὰ τὴν ὁποίαν ἔχει ἀπομονωθῆ.

Προσευχόμεθα ὥστε νὰ μὴ φθάσωμεν εἰς τὸ σημεῖον νὰ «ἀποκηρύξωμεν» τὸ Φανάριον τόσον διά τὴν προδοσίαν τῆς πίστεως ὅσον καὶ διά τὴν συμπεριφορὰν του ἔναντι τῆς Ἑλλάδος. Ἤδη μεγάλα τμήματα τοῦ πιστοῦ Ἑλληνορθοδόξου λαοῦ ἀντιδροῦν διά τὰς θέσεις τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου περὶ αὐτονομήσεως τῶν Μητροπόλεων τῶν Νέων Χωρῶν καὶ τὴν δημιουργίαν μικρῶν τοπικῶν Ἱερῶν Συνόδων μὲ ἰδικῶν των Ἀρχιεπίσκοπον. Ὁ πιστὸς λαὸς θεωρεῖ τὰ σχέδια αὐτὰ ὡς συμβάλλοντα εἰς τὴν ἐκκλησιαστικὴν πολυδιαίρεσιν τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος καὶ δὲν πρόκειται νὰ τὰ ἀνεχθῆ.

Ὁ δὲ Κλῆρος, ὁ ὁποῖος σέβεται τὸν θεσμὸν τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου ἀλλὰ ὄχι καὶ τὰς αἱρετιζούσας ἢ αἱρετικάς γραμμάς του, θεωρεῖ τὰ ἀνωτέρω σχέδια ὡς «κοκκίνας γραμμάς» πρὸς τὴν Ἐκκλησίαν τῆς Ἑλλάδος. Τὰ σχέδια αὐτὰ ἑρμηνεύονται ὑπὸ ἐκκλησιαστικῶν παραγόντων ὡς μήνυμα ὅτι ὁ Ἀρχιεπίσκοπος καὶ ἡ Ἱερὰ Σύνοδος δὲν ἔχει δικαιώματα ἀπὸ τὸν Ὄλυμπον καὶ ἐντεῦθεν (Νέαι Χῶραι). Εἰς αὐτάς τὰς δυσκόλους ὥρας ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης ὤφειλε νὰ ἔχη μίαν ἄλλην συμπεριφορὰν καὶ ἔναντι τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος καὶ ἔναντι τοῦ ἐντίμου κλήρου. Ἡ φιλόδοξος πολιτικὴ του διά τὴν ψευδοένωσιν τῶν Ὀρθοδόξων μετὰ τῶν Παπικῶν καὶ ἄλλων πλανεμένων Χριστιανῶν (πρὸ τοῦ ἐπιγείου τέλους τῆς ζωῆς του) δὲν πρέπει νὰ βλάπτη τὸ Ὀρθόδοξον φρόνημα, τὴν ἑνότητα τῶν Ὀρθοδόξων Ἑλλήνων καὶ τὸ

Ἐθνικὸν συμφέρον. Ἀναμένομεν τὴν ἀλλαγὴν εἰς τὴν πολιτικήν του, προσευχόμενοι εἰλικρινῶς διά τὸν σκοπὸν αὐτόν.

Γ. ΖΕΡΒΟΣ

Ορθόδοξος Τύπος, 31/10/2014

πηγή