Η προληπτική ιατρική στην Καινή Διαθήκη

Αν και στην Κ.Δ., όπως είπαμε, κυριαρχεί η θεραπευτική ιδιότητα του Χριστού, δεν απουσιάζουν τα στοιχεία πρόληψης. Για να μπορέσει ωστόσο κάποιος να τα εντοπίσει, πρέπει να ανατρέξει στο σχήμα αμαρτία-ασθένεια. Αυτό δηλαδή που είδαμε και στην Π.Δ.

Η ασθένεια και ο θάνατος είναι τα αποτελέσματα της αμαρτίας, εννοούμενης ως διάρρηξης των σχέσεων Θεού και ανθρώπου. Η αποκατάσταση των σχέσεων αυτών αίρει την αιτία της ασθένειας. Έτσι η πρόληψη στην Κ.Δ. συνίσταται στην προειδοποίηση και προφύλαξη του ανθρώπου από πιθανή έκθεσή του στον κίνδυνο να διαταράξει τις σχέσεις του με τον Θεό. Οι σχέσεις αυτές με την έλευση του Θεού Λόγου στον κόσμο αποκαταστάθηκαν και έγιναν σχέσεις στενές και φιλικές και σχέσεις Πατρός και τέκνων. Παρατηρείται λοιπόν ότι η προειδοποίηση και η εξ αυτής πρόληψη που κάνουν τα κείμενα της Κ.Δ. στοχεύουν πιο άμεσα στην διαφύλαξη αυτών των σχέσεων, ως το πολυτιμότερο αγαθό για τον άνθρωπο, και λιγότερο στην αποφυγή των συνεπειών τους, την ασθένεια και το θάνατο. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι η Κ.Δ. επιχειρηματολογεί και προειδοποιεί επενδύοντας στην αγάπη και το φιλότιμο και λιγότερο στον φόβο και την τιμωρία. Ωστόσο δε λείπουν και οι αυστηρές και ακραίες πολλές φορές προειδοποιήσεις προληπτικού χαρακτήρα.

Ο ίδιος ο Χριστός παροτρύνει να αφαιρέσει κάποιος βασικά σωματικά του μέλη προκειμένου να σκανδαλισθεί και να απολέσει την πνευματική του ακεραιότητα[1]. Θεραπεύει και συμβουλεύει την αποχή από την αμαρτία με σκοπό την πρόληψη του «χείρονος»[2]. Ο απόστολος Παύλος παροτρύνει τα μέλη της Εκκλησίας να αποφεύγουν με κάθε τρόπο και προληπτικά την έκθεσή τους σε καταστάσεις που γεννούν πνευματικούς κινδύνους[3], τονίζοντας ότι τα «οψώνια της αμαρτίας θάνατος εστι»[4].

Σημειώσεις

[1] Μκ. 9,45-47.

[2] Ιω. 5,14.

[3] Εφ. 5,18: «μη μεθύσκεσθε οίνω, εν ω εστιν ασωτία,...»

[4] Ρωμ. 6,23. 

πηγή