Ε΄ ΚΥΡΙΑΚΗ ΑΠΟ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ (Σαμαρείτιδος) Ευαγγέλιο : Ιω. 4, 5-42 Ο ΣΩΤΗΡΙΟΣ ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΖΩΝΤΑΝΟ ΝΕΡΟ

Ε΄ ΚΥΡΙΑΚΗ ΑΠΟ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ (Σαμαρείτιδος) Ευαγγέλιο : Ιω. 4, 5-42

Ο ΣΩΤΗΡΙΟΣ ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΖΩΝΤΑΝΟ ΝΕΡΟ

Εν ολίγοις

Όταν ο άνθρωπος ανακαλύψει την ύπαρξη του Θεού, η ζωή του προσανατολίζεται διαφορετικά και διακατέχεται από ένα αισιόδοξο νόημα. Είναι τόση η πνευματική ευφορία που τον διακρίνει, ώστε να επιθυμεί να τη γνωρίσουν και οι άλλοι για να μετέχουν κι αυτοί στον πλούτο της χάριτος του Θεού.

Η Εκκλησία από τα πρώτα χρόνια της επί γης παρουσίας της προσπάθησε να ζήσει έντονα τις αποκεκαλυμμένες χριστιανικές αλήθειες. Το χριστιανικό μήνυμα δεν προσφέρεται σαν μια θεωρία, αλλά σαν ένα γεγονός που παραμένει διαρκώς παρόν που μεταμορφώνει και αρδεύει τις ανθρώπινες ψυχές.

Στο σημερινό ευαγγέλιο της Σαμαρείτιδος ο Χριστός αποκαλύπτει ότι η χριστιανική αλήθεια είναι το «ύδωρ το ζων» που ξεδιψάει τις ψυχές που τον αναζητούν, αλλά τον αναζητούν δυστυχώς σε λάθος δρόμο. Γι’ αυτό και λέγει: «Όποιος πίνει απ’ αυτό το νερό- φυσικό- θα διψάσει πάλι. Όποιος όμως πιει απ’ το νερό που θα του δώσω εγώ δεν θα διψάσει ποτέ».

Ο Χριστός κάνει λόγο για κάποια άλλη δίψα πνευματική, εσωτερική. Πρόκειται για τη δίψα εκείνη που βασανίζει τον άνθρωπο σ’ολόκληρη τη ζωή του, η οποία δύσκολα και ικανοποιείται. Όχι γιατί δεν υπάρχει τρόπος να ξεδιψάσει ο άνθρωπος, αλλά γιατί πίνει νερό από πηγές που αντί να ικανοποιούν αυξάνουν την εσωτερική δίψα του.

Οι άνθρωποι συνήθως σε τρεις πηγές καταφεύγουν για να ικανοποιήσουν τη δίψα τους και σ’ αυτές καταφεύγει η μεγάλη πλειοψηφία των ανθρώπων, ιδιαίτερα οι νέοι.

Η πρώτη πηγή είναι εκείνη που αναφέρεται στην απόκτηση της κοσμικής γνώσης. Είναι αλήθεια πως το άγνωστο γοήτευε και γοητεύει τον άνθρωπο και αυτό τον ωθεί να κάνει τολμηρά βήματα για να εξιχνιάσει το μυστήριο του κόσμου, της ζωής και να τα εκφράσει με λογικά επιχειρήματα.

Αλλά εδώ συμβαίνει το εξής περίεργο: όσο ο άνθρωπος προχωρεί και ανακαλύπτει το ζητούμενο, τόσο αυξάνει η δίψα του για τη γνώση. Και μαθαίνει, ότι όσα περισσότερα γνωρίζει, τόσο επεκτείνεται ο κύκλος των ερευνών του αγνοώντας τα επιδιωκόμενα. Δηλ. μοιάζει με κάποιον που επιχειρεί μια ανάβαση σε κάποια βουνοκορφή και διαπιστώνει, ότι υπάρχει ακόμα μεγαλύτερος ορίζοντας που βυθίζεται στο άπειρον. Έτσι συμβαίνει και με τις ανθρώπινες γνώσεις. Όσα και να γνωρίζει κανείς βλέπει ότι υπάρχουν ακόμα πολλά που παραμένουν άγνωστα. Γι’ αυτό και οι πιο σοφοί ερευνητές ομολογούν με ταπείνωση  όπως και ο ημέτερος Σωκράτης: «Εν οίδα, ότι ουδέν οίδα». Ο σύγχρονος άνθρωπος φαίνεται ότι είναι ο πιο διψασμένος και έτσι επιβεβαιώνει τον ευαγγελικό λόγο: «Πας ο πίνων εκ του ύδατος τούτου-ανθρώπινη γνώση- διψήσει πάλι».

Μια δεύτερη πηγή στην οποία προστρέχει ο καθολικός σχεδόν αριθμός των ανθρώπων  για να ικανοποιήσει τη δίψα του είναι το κυνήγι των υλικών αγαθών και η ευημερία  που προσφέρει ο σύγχρονος τεχνικός πολιτισμός. Γενεές γενεών ανθρώπων αγωνίστηκαν για ν’ ανεβάσουν το βιοτικό τους επίπεδο και να βελτιώσουν τις συνθήκες της ζωής τους και να πετύχουν την ευτυχία τους. Όμως η πραγματικότητα αποδεικνύει το μεγάλο λάθος των επιλογών τους. Ο άνθρωπος δείχνει να είναι ακόρεστος, άπληστος, να μην είναι ικανοποιημένος και να ζητάει διαρκώς περισσότερα. Η δίψα του για υλική πρόοδο δεν ικανοποιείται ποτέ. Η αρετή της αυτάρκειάς του είναι άγνωστη και αυτό οδήγησε σε πολλαπλά προβλήματα που εκφράζονται με την έννοια του υλισμού και του καπιταλισμού, συστήματα που συνθλίβουν τον άνθρωπο και τον εξουθενώνουν χάριν του υλικού κέρδους.

Το ίδιο συμβαίνει και με την τεχνολογική εξέλιξη. Τα περασμένα επιτεύγματα της τεχνικής προόδου σήμερα θεωρούνται «μπαγιάτικα», ξεπερασμένα. Δεν προλαβαίνουμε να χρησιμοποιήσουμε ένα προϊόν της σύγχρονης τεχνολογίας και αμέσως παρουσιάζεται άλλο πιο τέλειο κ .ο . κ.  Βλέπουμε δηλ. ότι το νερό από την πηγή της τεχνικής προόδου αφήνει ανικανοποίητο τον άνθρωπο.

Τέλος, η τρίτη πηγή στην οποία καταφεύγουν οι άνθρωποι για να ικανοποιήσουν τη δίψα τους έχει σχέση με τις σαρκικές απολαύσεις και ηδονές του βίου. Η πηγή αυτή έχει την μεγαλύτερη πελατεία, ιδιαίτερα μεταξύ των νέων. Πρόκειται για πηγή που ικανοποιεί τις σαρκικές επιθυμίες και τα κατώτερα ένστικτα του ανθρώπου. Όμως τα νερά της είναι πικρά και θανατηφόρα, γιατί διαστρέφει τους πόθους, δηλητηριάζει τους οραματισμούς και κουρελιάζει ό, τι πιο όμορφο υπάρχει μέσα στην ψυχή του ανθρώπου. Το νερό της πηγής αυτής δολοφονεί, υπόσχεται πολλά , αλλά τελικά προσφέρει το θάνατο.

Τελικά ό, τι προσφέρει ο «κόσμος»  και το πνεύμα του «κόσμου τούτου» δεν μπορεί να ξεδιψάσει τον άνθρωπο, γιατί όλα είναι σχετικά, ενώ ο άνθρωπος  αναζητά το απόλυτο, το τέλειο, το αληθινό. Και αυτό μπορεί να το προσφέρει μόνο ο Θεός.

Ο Χριστός δίνει στον άνθρωπο τη δυνατότητα να ξεδιψάσει αποτελεσματικά και μόνιμα σύμφωνα με την υπόσχεσή του: «Ος δ’ αν πίη εκ του ύδατος τούτου ου εγώ δώσω αυτώ, ου μη διψήσει εις τον αιώνα». Η χριστιανική αλήθεια και αποκάλυψη του Θεού στον κόσμο είναι το νερό που ζωογονεί τις διψασμένες ψυχές που προσφέρεται ως δωρεά. Η βίωση αυτής της Αλήθειας όχι απλά φέρει τον άνθρωπο πλησίον του Θεού, αλλά και τον ενώνει μαζί Του.

Εξ άλλου δια  μέσου των αιώνων όσοι ζήτησαν να ικανοποιήσουν τη δίψα τους κοντά στο Χριστό γεύτηκαν την ειρήνη και την ικανοποίηση της λύτρωσης που μπορεί να έζησαν «ως λυπούμενοι αεί δε χαίροντες, ως πτωχοί πολλούς πλουτίζοντες, ως μηδέν έχοντες και τα πάντα κατέχοντες.

Αν ο σύγχρονος άνθρωπος παρουσιάζεται σήμερα διψασμένος περισσότερο παρά ποτέ, αυτό οφείλεται γιατί αποχωρίστηκε από τον Θεό που είναι «πηγή του ύδατος ζώντος». Δεν έχει νόημα να υπάρχει κάποια πηγή με δροσερό νερό, πρέπει να την προσεγγίζει με διάθεση να πιει και να χορτάσει. Το ίδιο βέβαια ισχύει και για την πνευματική δίψα. Να γνωρίσει την αλήθεια του Θεού και να την βιώσει στη ζωή του.

Δυστυχώς σήμερα συμβαίνει το εξής παράδοξο: Ο άνθρωπος έχει τα πάντα και του λείπει το σημαντικότερο, ο Θεός. Γι’ αυτό και οι ψυχές πάσχουν από παρατεταμένη πνευματική ξηρασία. Και θα είναι έτσι μέχρι να ν’ ακούσουν την πρόσκληση του Θεού: «Εάν τις διψά, ερχέσθω προς με και πινέτω».

Χριστός Ανέστη

π. γ. στ.