ΚΗΡΥΓΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΔΟΣ "Έρχεται γυνή εκ τής Σαμαρείας αντλήσαι ύδωρ. Λέγει αυτή ο Ιησούς• δός μοι πιείν". Μητροπολίτης Πισιδίας Σωτήριος

ΚΗΡΥΓΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΔΟΣ
(2/6/2013)
ΕΙΣ Ι.Ν. ΑΓ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΠΑΠΑΓΟΥ

"Έρχεται γυνή εκ τής Σαμαρείας αντλήσαι ύδωρ.
Λέγει αυτή ο Ιησούς• δός μοι πιείν".

Ο Ιησούς, μετά από μακράν οδοιπορίαν με τούς Μαθητές Του, κατάκοπος
καθόταν στήν άκρη του πηγαδιού, που δέκα έξι αιώνες πρίν είχε ανοίξει ο Ιακώβ, έξω από τήν πόλη Συχάρ τής Σαμαρείας. Ήταν μόνος• οι Μαθητές Του είχαν πάει στήν πόλη ν´αγοράσουν τρόφιμα καί τούς περίμενε. Είχε φθάσει 12 η ώρα μεσημέρι. Διψούσε. Εκείνη τήν ώρα έρχεται από τήν πόλη μιά γυναίκα με τη στάμνα και τόν κουβά της, να βγάλει νερό από το πηγάδι, γιά το σπίτι της. Καί ο Κύριος, βρίσκεται στήν ανάγκη να ζητήσει από τη γυναίκα εκείνη, λίγο νερό να πιεί, γιά να δροσιστεί!
Δέν είναι η πρώτη φορά πού ο Κύριός μας βρίσκεται, ως άνθρωπος σε ανάγκη•
Ένα πρωϊνό βγαίνοντας ο Ιησούς με τούς Μαθητές Του από τήν Βηθανία, καθώς δέν είχαν τίποτε να φάνε γιά πρωϊνό, "επείνασεν" σημειώνει ο Ευαγγελιστής Ματθαίος και πήγε και έψαχνε να βρεί κανένα σύκο στη συκιά που είδαν μπροστά τους! (βλ. 21,18). Άλλοτε πάλι πεινούσαν και οι Μαθητές του Κυρίου, ασφαλώς μαζί τους και ο Ιησούς, που συμμεριζόταν τίς ανάγκες τους, οδοιπορώντας από πόλη σε πόλη και από χωριό σε χωριό. Τί να κάνουν, δέν είχαν τίποτε φαγώσιμο! Περνώντας μέσα από τα χωράφια με τα σπαρτά, άρχισαν να κόβουν στάχυα, να τά τρίβουν στίς παλάμες τους και να τρώνε τά σπυργιά του σιταριού! (βλ. Ματθ.12,1).
Ο Κύριός, ως άνθρωπος, αντιμετώπισε και άλλες βιωτικές ανάγκες. Όταν κάποιος εξέφρασε τήν επιθυμία να ακολουθήσει τόν Κύριον όπου και άν πήγαινε, ο Κύριος δέν ντράπηκε να του αποκαλύψει ότι είναι πάμφτωχος• τά άγρια ζώα και τα πουλιά έχουν φωληές γιά να κουρνιάζουν και να αναπαύονται• Αυτός όμως, ως άνθρωπος, δέν έχει "πού τήν κεφαλήν κλίνη"! Βλ.Λουκ. 9,58).
Από τη πρώτη μέρα που γεννήθηκε αντιμετώπισε ο Κύριος τή στέρηση, τήν ανέχεια, τήν προσφυγιά, τη φτώχια, όπως όλοι γνωρίζουμε από τα ιερά Ευαγγέλια• Δέν γεννήθηκε σε κάποιο αρχοντόσπιτο, ούτε κάν σε φτωχικό σπίτι ή καλύβα! Μά ούτε κάν σε δωμάτιο του χανιού, αλλά στόν σταύλο μέ τά ζώα! Ξέρετε να έχει γεννηθεί κανένας άνθρωπος μέσα σε σταύλο ζώων;
Και όταν κάποτε στήν Καπερναούμ Του ζήτησαν να πληρώσει ως φόρο δίδραχμα, δέν είχε! (βλ.Ματθ. 18,24)! Τέτοια ήταν η φτώχεια του Ιησού!

Έπειτα από αυτά γεννάται το ερώτημα• Ο Υιός του Θεού που έχει θρόνον τόν ουρανόν και υποπόδιον τήν γή, να γεννάται ως άνθρωπος σε βρώμικο σταύλο; Αυτός πού χόρτασε πέντε χιλιάδες άνδρες και τουλάχιστον άλλες τόσες χιλιάδες γυναίκες και παιδιά στή έρημο, να πεινάει και να ψάχνει να βρεί κανένα σύκο, γιά να ικανοποιήσει τήν πείνα Του; Αυτός που δημιούργησε τίς πηγές τών υδάτων και τα αμέτρητα ποτάμια με δισεκατομμύρια τόνους νερό, να διψά και να ζητάει λίγο νερό να δροσιστεί; Αυτός που έκρυψε στή γή ανυπολόγιστες ποσότητες χρυσού και άλλων πολύτιμων μετάλλων, να μήν έχει ένα δίδραχμο; Γιατί τόσες στερήσεις και τόση φτώχεια;

Τήν απάντηση μάς τη δίνει η θεόπνευστη Αγία Γραφή: Ο Ιησούς Χριστός θέλησε να γίνει όμοιος σέ όλα με τούς ανθρώπους, γιά τη σωτηρία τών οποίων ήρθε στόν κόσμο ως άνθρωπος, ώστε μέ βάση αυτά που υπέφερε ο Ίδιος να μπορεί να βοηθήσει όσους αντιμετωπίζουν πάσης φύσεως στερήσεις και δυσκολίες στή ζωή τους (βλ.Εβρ. 2,17-18).

Ο Χριστός μας δέν ήρθε στή γή ως απλός διδάσκαλος γιά νά μάς διδάξει αφ´ υψηλού. Ήρθε κι έγινε ένα με μάς, μόνον εκτός αμαρτίας. Ζυμώθηκε με τη ζωή μας. Πέρασε όλα τα στάδια αναπτύξεως του ανθρώπου από τη νηπιακή ηλικία, με όλα τα προβλήματά τους. Εργάστηκε χειρωνακτικά. Στό επάγγελμα του μαραγκού, σ´ένα χωριό με δύστροπους ανθρώπους, ασφαλώς θα αντιμετώπισε παράλογες απαιτήσεις, κακοπληρωτές, άδικα παράπονα και όλα εκείνα που αντιμετωπίζουν οι τεχνίτες από τούς πελάτες τους. Μέ πόση καλωσύνη, υπομονή καί ανεκτικότητα θα τά ξεπερνούσε όλα αυτά, γιά να γίνει "τύπος και υπογραμμός" σε μάς!
Πέρασε τόσες και τόσες δύσκολες καταστάσεις, όπως μάς περιγράφουν τα ιερά Ευαγγέλια, ώστε να μήν υστερήσει σε τίποτε από αυτά που οί άνθρωποι υποφέρουν,
γιά να μπορούμε μείς να αντλούμε δύναμη και κουράγιο από Αυτόν, τόν φιλάνθρωπον Κύριόν μας, σε κάθε δυσκολία μας.
Όταν ξέρουμε ότι τίς θλίψεις και δυσκολίες που καθένας μας έχει, τίς έχει περάσει και ο Χριστός μας, δέν μας μένει αμφιβολία ότι θά μάς συμπαρασταθεί να τίς ξεπεράσουμε κι εμείς. Ο πιστός στόν Χριστό άνθρωπος ποτέ δέν απογοητεύεται όπως οι άπιστοι, "οι μή έχοντες ελπίδα". Ξέρει ότι μπορεί να εγκαταλειφθεί από ανθρώπους όχι όμως και από τόν Χριστό, που πέθανε στόν Σταυρό γι αυτόν! Είναι χαρακτηριστικά τα λόγια του Ψαλμωδού: "ο πατήρ μου και η μήτηρ μου εγκατέλιπόν με, ο δέ Κύριος προσελάβετό μοι". Μπορεί να βρεθεί μάνα η πατέρας, που εγκαταλείπει το παιδί του, ποτέ όμως ο Κύριός μας! Αυτό φανερώνει τόσον η προσωπική μας πείρα, όσον και τά άπειρα παραδείγματα τής θαυματουργικής, πολλές φορές, επεμβάσεως του Θεού στη ζωή τών πιστών.
Άς κλείσουμε τίς σκέψεις μας αυτές με τόν εντυπωσιακό στίχο του Ψαλμού, που ψάλλουμε στό τέλος τής Ακολουθίας τής Αρτοκλασίας: "Πλούσιοι επτώχευσαν και επείνασαν, οι δέ εκζητούντες τόν Κύριον ουκ ελαττωθήσονται παντός αγαθού".