Σήμερα ἀκούσαμε τὸν Ἀπόστολο Παῦλο νὰ μᾶς λέει: Ἀδελφοί, οἱ ἅγιοι Πάντες μὲ τὴν πίστη κατατρόπωσαν βασίλεια, ἐπέβαλαν τὸ δίκαιο, πέτυχαν τὴν πραγματοποίηση τῶν ὑποσχέσεων τοῦ Θεοῦ, ἔφραξαν στόματα λεόντων, ἔσβησαν τὴ δύναμη τῆς φωτιᾶς, διέφυγαν τὴ σφαγή, ἔγιναν ἀπὸ ἀδύνατοι ἰσχυροί, ἀναδείχτηκαν ἥρωες στὸν πόλεμο, ἔτρεψαν σὲ φυγὴ ἐχθρικὰ στρατεύματα, γυναῖκες ξαναπῆραν πίσω στὴ ζωὴ τοὺς ἀνθρώπους τους, κι ἄλλοι βασανίστηκαν ὡς τὸ θάνατο, χωρὶς νὰ δεχθοῦν τὴν ἀπελευθέρωσή τους, γιατί πίστευαν ὅτι μποροῦσαν νὰ ἀναστηθοῦν σὲ μιὰ καλύτερη ζωή. Ἄλλοι δοκίμασαν ἐξευτελισμοὺς καὶ μαστιγώσεις, ἀκόμη καὶ δεσμὰ καὶ φυλακίσεις. Λιθοβολήθηκαν, πριονίσθηκαν, πέρασαν δοκιμασίες, θανατώθηκαν μὲ μάχαιρα, περιπλανήθηκαν ντυμένοι μὲ προβιὲς καὶ κατσικίσια δέρματα, ἔζησαν σὲ στερήσεις, ὑπέφεραν καταπιέσεις, θλίψεις καὶ κακουχίες· ὁ κόσμος δὲν ἦταν ἄξιος νὰ ’χει τέτοιους ἀνθρώπους. Πλανήθηκαν σ’ ἐρημιὲς καὶ βουνά, σὲ σπηλιὲς καὶ σὲ τρύπες τῆς γῆς. Ὅλοι οἱ παραπάνω, παρὰ τὴν καλὴ μαρτυρία τῆς πίστης τους, δὲν πῆραν ὅ,τι τοὺς ὑποσχέθηκε ὁ Θεός, ὁ ὁποῖος εἶχε προβλέψει κάτι καλύτερο γιά μᾶς, ἔτσι ὥστε νὰ μὴν φθάσουν ἐκεῖνοι στὴν τελειότητα χωρὶς ἐμᾶς. Ἔχοντας, λοιπόν, γύρω μας τόσο μεγάλη στρατιὰ Μαρτύρων, ἂς τινάξουμε ἀπὸ πάνω μας κάθε φορτίο καὶ τὴν ἁμαρτία ποὺ εὔκολα μᾶς ἐμπλέκει, κι ἂς τρέχουμε μὲ ὑπομονὴ τὸ ἀγώνισμα τοῦ δύσκολου δρόμου ποὺ ἔχουμε μπροστά μας. Ἂς ἔχουμε τὰ μάτια μας προσηλωμένα στὸν Ἰησοῦ, ποὺ μᾶς ἔδωσε τὴν πίστη, τὴν ὁποία καὶ τελειοποιεῖ.
Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ἀναφέρεται ἐδῶ στοὺς πολυποίκιλους ἀγῶνες καὶ στὰ μαρτύρια ποὺ οἱ δίκαιοι τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης ὑπέστησαν ἐξαιτίας τῆς πίστης τους στὸν ἀληθινὸ Θεό, ἀλλὰ ταυτόχρονα, ἐπειδὴ ἦταν ὁπλισμένοι μ’ αὐτήν, ἀντλοῦσαν δύναμη γιὰ νὰ ἐπιτύχουν τὰ ὅσα θαυμαστὰ περιγράφονται στὴν περικοπή. Ἡ ἐπιτυχημένη εἰκόνα τοῦ νέφους δηλώνει τόσο τὸ μεγάλο πλῆθος τῶν δικαίων ἀνδρῶν, ὅσο καὶ τὸ ρόλο ποὺ διαδραματίζουν στὴ ζωὴ τοῦ κάθε πιστοῦ. Τὰ νέφη δίνουν σκιὰ καὶ φέρνουν δροσιά· οἱ Ἅγιοι δροσίζουν στὸν καύσωνα τῆς ἁμαρτίας. Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, ἀναφέρει χαρακτηριστικά: «Ἡ μνήμη τῶν ἁγίων ἐκείνων ἀνδρῶν, ὡς νέφος θὰ σκιάζει ἐκεῖνον ποὺ φλέγεται ἀπὸ θερμοτερη ἀκτίνα· ἔτσι ἀνασταίνει καὶ ἀναζωογονεῖ τὴν ψυχή, ποὺ εἶναι ἀποκαμωμένη ἀπὸ τὶς δυστυχίες…» (Ὁμιλία 28). Ἐπίσης, τὰ νέφη γίνονται βροχή, ποτίζουν τὴ γῆ καὶ ἔτσι τὰ φυτὰ καὶ τὰ δέντρα δίνουν καρποὺς καὶ ἀνθούς. Κατὰ τὸν ἴδιο τρόπο, ὅλοι ἐμεῖς οἱ Χριστιανοὶ ἀναθάλλουμε μὲ τὸ παράδειγμα καὶ τὶς πρεσβεῖες τῶν Ἁγίων καὶ ἔχουμε ἔτσι τὴ δυνατότητα πνευματικῆς καρποφορίας. Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος συνιστᾶ σὲ μᾶς νὰ τινάξουμε ἀπὸ πάνω μας κάθε φορτίο καὶ τὴν ἁμαρτία καὶ νὰ τρέχουμε μὲ ὑπομονὴ τὸ ἀγώνισμα τοῦ δύσκολου δρόμου ποὺ ἔχουμε μπροστά μας. Εἶναι φανερὸ πὼς ὁ Ἀπόστολος χρησιμοποιεῖ εἰκόνες ἀπὸ τὸ χῶρο τοῦ ἀθλητισμοῦ: ἐκεῖ οἱ ἀθλητὲς ἔβγαζαν ἀπὸ πάνω τους κάθε περιττὸ ἔνδυμα, ἔτσι ὥστε νὰ εἶναι πιὸ ἐλεύθεροι καὶ εὐκίνητοι κατὰ τοὺς ἀγῶνες. Κάθε χριστιανὸς καλεῖται νὰ πράξει κάτι παρόμοιο, ἀφοῦ ἐπιβάλλεται νὰ πετάξει ἀπὸ πάνω του κάθε τι ποὺ θὰ τὸν ἐμπόδιζε στὴν πνευματικὴ ζωή, ὅπως π.χ. τὴν ἀπιστία, τὴ φιληδονία, τὸν ἐγωκεντρισμό, τὴ νωθρότητα καὶ τὴν προσκόλληση στὰ γήινα πράγματα. Εἶναι χαρακτηριστικὸ πῶς ὁ Ἀπόστολος χαρακτηρίζει τὴν ἁμαρτία ὡς «εὐπερίστατον», ἐπειδὴ χωρὶς καλὰ-καλὰ νὰ τὸ καταλάβουμε μᾶς αἰχμαλωτίζει στὰ δίκτυά της. Χρειάζεται ἔτσι μὲ ὑπομονή, ἐπιμονή, νήψη καὶ θυσιαστικὸ πνεῦμα νὰ ἀγωνιζόμαστε στὸν πνευματικὸ ἀγῶνα.
Ἡ πολυπρόσωπη κρίση ποὺ σήμερα βιώνουμε ὠθεῖ τὸν ἄνθρωπο σὲ ἔντονες ὑπαρξιακὲς ἀναζητήσεις καὶ σὲ ἀπεγνωσμένες προσπάθειες ἀνεύρεσης αὐθεντικῶν στηριγμάτων καὶ προτύπων πρὸς μίμηση. Οἱ Ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας μας ἀποτελοῦν ἀναμφίβολα γιὰ τὸ σύγχρονο ἄνθρωπο τοὺς φωτεινοὺς ὁδοδεῖκτες γιὰ τὴν ἀνεύρεση τοῦ πραγματικοῦ νοήματος τῆς ζωῆς καὶ γιὰ τὴν πορεία ἀπὸ τὸ κατ’ εἰκόνα στὸ καθ’ ὁμοίωσιν, ὥστε νὰ ἔχουμε αὐτὸ ποὺ πραγματικὰ μᾶς ἀξίζει καὶ νὰ νιώθουμε τὴν πληρότητα στὰ ἔγκατα τῆς ὕπαρξής μας. Μελετώντας τοὺς βίους τῶν Ἁγίων, παρατηροῦμε πὼς ἡ ἁγιότητα δὲν ἔχει μιὰ μοναδικὴ καὶ συγκεκριμένη συνταγὴ ποὺ συνθλίβει κάθε προσωπικὴ ἰδιαιτερότητα. Μέσα στὴν ὁμήγυρη τῶν Ἁγίων Πάντων συναντοῦμε Ἁγίους προερχόμενους ἀπὸ κάθε κοινωνικὴ τάξη καὶ μὲ ἐντελῶς διαφορετικὸ προσωπικὸ χαρακτήρα, μοναχοὺς καὶ λαϊκούς, ἱεράρχες καὶ αὐτοκράτορες, μάρτυρες καὶ νεομάρτυρες, ὅσιους καὶ ὁμολογητές, στρατιῶτες καὶ ἰατρούς, ταπεινοὺς οἰκογενειάρχες ποὺ φύλαξαν τὸ νόμο τοῦ Θεοῦ καὶ ἀξιωματούχους. Γίνεται, λοιπόν, φανερὸ ὅτι ὅλοι ἀνεξαιρέτως μποροῦμε νὰ ἐπιτύχουμε τὸν ἁγιασμό, μιμούμενοι τοὺς Ἁγίους στὴν ἀποτίναξη τῶν παθῶν καὶ τῶν ἐφάμαρτων ροπῶν, στὴν χωρὶς ὅρια ἀγάπη πρὸς τὸ Θεὸ καὶ τὸ συνάνθρωπο καὶ τέλος στὴν ἀξιοποίηση τοῦ κάθε ἰδιώματος τοῦ χαρακτήρα μας στὴν πορεία πρὸς τὴ θέωση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το «Ελληνικά και Ορθόδοξα» απεχθάνεται τις γκρίνιες τις ύβρεις και τα φραγγολεβέντικα (greeklish).
Παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, έχετε υπόψη σας τα ακόλουθα:
1) Ο σχολιασμός και οι απόψεις είναι ελεύθερες πλην όμως να είναι κόσμιες .
2) Προτιμούμε τα ελληνικά αλλά μπορείτε να χρησιμοποιήσετε και ότι γλώσσα θέλετε αρκεί το γραπτό σας να είναι τεκμηριωμένο.
3) Ο κάθε σχολιαστής οφείλει να διατηρεί ένα μόνο όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
4) Κανένα σχόλιο δεν διαγράφεται εκτός από τα spam και τα υβριστικά