ΚΗΡΥΓΜΑ ΣΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΝΤΩΝ π. Περικλής Ρίπισης

  

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΝΤΩΝ

'Η Εκκλησία μας για τη σημερινή γιορτή των Αγίων Πάντων επέλεξε την ευαγγελική περικοπή που αναγνώστηκε σήμερα στη Θ. Λειτουργία. Αλλά μέσα στην Κ. Διαθήκη που γράφτηκε σε χρόνια διωγμού της Εκκλησίας, η αγιοσύνη του χριστιανού συνδέεται με το θάρρος της ομολογίας του Ιησού Χριστού μπροστά στην εξουσία του αυτοκράτορα. Γι' αυτό η περικοπή απαιτεί στους πρώτους στίχους της πίστη στο Χριστό με ό,τι αυτό συνεπάγεται, ακόμη και με την απώλεια της ζωής του.

Ο άνθρωπος που δεν μένει πιστός στο Χριστό όταν τον πιέζουν δυνάμεις να Τον αρνηθεί, δεν μπορεί να ελπίζει στον ερχομό ενός καλύτερου κόσμου. Ο άνθρωπος που σήμερα πιεζόμενος από ποικίλες δυνάμεις υποκύπτει, δεν μπορεί να περιμένει την έλευση το Χριστού, όταν θα έλθει ως βασιλιάς του κόσμου.

Είναι γεγονός, ότι στα λόγια του Χριστού που απαρτίζουν τη σημερινή ευαγγελική περικοπή η Εκκλησία δικαιολογημένα διάλεξε διδακτικά λόγια του Χριστού που περιγράφουν ακραίες καταστάσεις, γιατί και οι άγιοι της Εκκλησίας είναι μια ακρότητα της θρησκευτικής ζωής. Γι' αυτό το λόγο τους τιμούμε και τους εμπιστευόμαστε ως οδηγούς.

Η ακρότητα τους δεν είναι φως που τυφλώνει, αλλά φως που καθοδηγεί. Πρέπει να υπολογίσουμε, ότι τα χρόνια των διωγμών και του μαρτυρίου ήταν χρόνια επικίνδυνα για τη ζωή πολλών χριστιανών τους οποίους οι γονείς και οι συγγενείς τους εκλιπαρούσαν να απαρνηθούν το Χριστό και να δεχθούν τη θεότητα του αυτοκράτορα, για να σώσουν τη ζωή τους.

O Xριστός όμως εδώ λέει πως όποιος μπροστά στο επικείμενο μαρτύριο δείξει πιο πολύ αγάπη στον πατέρα ή τη μητέρα του και όχι στο Χριστό « ουκ εστι μου άξιος». Όποιος δεν είναι άξιος να σηκώσει το σταυρό του και ν' ακολουθήσει το Χριστό στο θάνατο δεν είναι άξιος να μετάσχει στη νέα ζωή που έφερε ο Χριστός. Αυτός που θα σώσει την ζωή του, κάνοντας υποχωρήσεις στην πίστη του για το Χριστό, αυτός θα χάσει τη ζωή του μέσα στη Β .τ .Θ. Αντίθετα αυτός που φαίνεται πως χάνει τη ζωή του, αυτός θα τη βρει στην αναμενόμενη Β. τ. Θ. Έτσι έγινε με τους Αγίους της Εκκλησίας των οποίων τη μνήμη πανηγυρίζει σήμερα των Αγ. Πάντων η Εκκλησία.

Τα λόγια αυτά φαίνονται ακραία και σχετίζονται με εξαιρετικά ακραίες καταστάσεις, όπως η εποχή των διωγμών, φαίνεται όμως καθαρά, ότι η Εκκλησία διάλεξε την Κυριακή των Αγ. Πάντων μια ακραία ευαγγελική περικοπή, γιατί θέλει να μας υπομνήσει, ότι η ζωή των Αγίων ήταν μια ακρότητα ευλογημένη από το Θεό για να γίνει και για μας παράδειγμα και υπόδειγμα. Οι Άγιοι είναι οι μπροστάρηδες μιας πορείας μέσα στη ζωή για να μπορέσει ο κόσμος κάποτε να φθάσει κάπου. Πρόκειται για τους ανθρώπους που έζησαν με οδηγό της ζωής τους μόνο με το : ή « όλα ή τίποτα». Οι Άγιοι δεν έκαναν στη ζωή τους συμβιβασμούς, διαπραγματεύσεις ούτε υποχωρήσεις.

Κι ακριβώς γι' αυτό το λόγο την Κυριακή των Αγ. Πάντων παρουσιάζεται στο ευαγγελικό ανάγνωσμα με τα ακραία αληθινά του χρώματα , για να μας δείξουν έτσι πως η ζωή μας δεν είναι ένα παιχνίδι διαπραγματεύσιμο σε κανένα τομέα και για κανένα λόγο. Ο ι Άγιοι δεν ήταν υποδείγματα συμβιβασμού στη ζωή, αλλά υποδείγματα του πια πρέπει να είναι η κύρια και απόλυτη επιδίωξη μας κάθε φορά.

Μπορεί να πει κανείς : καλά, με αυτή την απολυτότητα οι Άγιοι δεν θυσιάζουν πολλά στη ζωή αυτή που μας βάζει συνεχώς μπροστά σε νέες προκλήσεις;

Ύστερα κάποιος συμβιβασμός δεν επιβάλλεται για τη λύση πολλών προβλημάτων μέσα στη ζωή; Αποκλείεται κάθε συμβιβασμός στις περιπτώσεις μπερδεμένων καταστάσεων;

Υπάρχουν πράγματι καταστάσεις ακραίες, όπως στο σημερινό ευαγγέλιο για τις οποίες δεν μπορεί να γίνει λόγος για συμβιβασμούς και διαπραγματεύσεις. Αυτές αφορούν το παρόν και το μέλλον μας. Υπάρχουν όμως και περιπτώσεις που αφορούν το παρόν χωρίς να επηρεάζουν το μέλλον. Σε τέτοιες περιπτώσεις η έκβαση είναι ο διάλογος και η διαπραγμάτευση. Κι όταν σε μερικά ζητήματα υπάρχουν μια ή περισσότερες λύσεις, η κρίση και η απόφαση του χριστιανού υπέρ κάποιας απ' αυτές πρέπει να γίνεται υπό το πρίσμα της αιωνιότητας. Δεν πρέπει ο πιστός να αποβλέπει σε δικά του οφέλη και δεν παύει ποτέ να διακρίνει το προσωπικό από το αιώνιο.

Η ευαγγελική περικοπή τελειώνει με τέσσερες στίχους από το 19ο κεφ. του κατά Ματθαίου ευαγγελίου(27-30). Η επιλογή αυτή δεν είναι τυχαία. Η περίπτωση αυτή των αποστόλων αφορά ιδιαζόντως στην περίπτωση των Αγ. Πάντων, όλων των Αγίων που γιορτάζονται σήμερα.

Ο Ιησούς υπόσχεται στους δώδεκα αποστόλους για τις θυσίες τους υπέρ του ευαγγελίου, όταν έλθει ο υιός του Ανθρώπου, να καθίσουν επί δώδεκα θρόνους για να κρίνουν τις δώδεκα φυλές του Ισραήλ. Προσθέτει, ότι και όσοι χριστιανοί υπέστησαν θυσίες λόγω της χριστιανικής τους ιδιότητας θα λάβουν πολλαπλάσια και θα κληρονομήσουν την αιώνια ζωή. Χωρίς να παραλείψει να πει: « πολλοί που φαίνονται σήμερα πρώτοι θα κριθούν έσχατοι και κάποιοι έσχατοι θα αναδειχθούν τότε πρώτοι». Τα λόγια αυτά έχουν γενική ισχύ για κάθε εποχή.

Αυτά σε σχέση με τους αποστόλους του Χριστού. Ο Απ. Παύλος βεβαιώνει ότι η κρίση θα γίνει από τους αγίους ανθρώπους ως κριτές . Πολλά πράγματα θα ανατραπούν μέσα στο νέο κόσμο του Θεού. Πολλοί απ' αυτούς που τους θεωρούσαν « πρώτους» θα γίνουν «έσχατοι», ενώ κάποιοι που είναι « έσχατοι» τώρα θα γίνουν « πρώτοι».

Στο μέλλοντα αιώνα θα ανατραπεί η παρούσα κατάσταση. Τα λόγια αυτά μπορούν να ερμηνευθούν ποικιλοτρόπως. Το βλέπουμε στο Μτ. 20,6 σε σχέση με την παραβολή του αμπελώνα. Στη δική μας την περίπτωση αναφέρεται στα προηγούμενα είτε ως προς τούς αποστόλους είτε ως προς τους κοινούς πιστούς που υφίστανται σήμερα πλήθος ταπεινώσεων και εξευτελισμών από την κρατική εξουσία όσο και από τους άλλους πολίτες.

Είναι πιθανό η Εκκλησία να προτίμησε για τη σημερινή ημέρα τη γιορτή των Αγ. Πάντων μια περικοπή με τέτοια κατάληξη, έχοντας κατά νου, ότι ο μεγάλος αριθμός των αγίων προέρχεται από ανθρώπους απλούς και κατά κόσμο ασήμαντους. Αυτούς όμως ο Θεός ανέδειξε ως τα πρώτα φέροντας μέσα στον καινούργιο κόσμο του Θεού που έρχεται.