Η ΜΗΤΕΡΑ ΤΩΝ ΛΕΛΥΤΡΩΜΕΝΩΝ Εἰς τὴν Σύναξιν τῆς Κυρίας Θεοτόκου Ἀρχιμ. Γεώργιος [Καψάνης, † 2014]

Εἰς τὴν Σύναξιν τῆς Κυρίας Θεοτόκου

Ἀρχιμ. Γεώργιος [Καψάνης, † 2014],
Προηγούμενος Ἱ. Μ. Ὁσίου Γρηγορίου Ἁγ. Ὄρους

.             Ὁ Κύριος τῶν ἁπάντων «ἔκλινεν οὐρανοὺς καὶ κατέβη» [Ψαλμ. ιζ´ 10] γενόμενος ἄνθρωπος «δι’ ἡμᾶς καὶ διὰ τὴν ἡμετέραν σωτηρίαν». Καὶ ἡ Παναγία μας ταπεινὰ ὑπηρέτησε σ’ αὐτὸ τὸ μέγα μυστήριο. Γι’ αὐτὸ ἡ Ἐκκλησία σήμερα συνάγεται πρὸς τιμὴν τῆς Θεοτόκου.
.            Καὶ σκεπτόμεθα ὅλοι καὶ ἀναλογιζόμεθα, πόσα πολλὰ ὀφείλουμε στὴν Παναγία, διότι ἐὰν αὐτὴ δὲν εἶχε προσφέρει τὴν ἐλευθερία της στὸν Θεὸ ὁλοκληρωτικά, οὔτε ὁ Θεὸς θὰ εἶχε μπορέσει νὰ κατέβη καὶ νὰ γίνη ἄνθρωπος. Καὶ βλέπουμε εἰς ὅλο τὸ διάστημα τῆς ἐπιγείου ζωῆς της, ἀπὸ τότε ποὺ εἰσῆλθε εἰς τὰ Ἅγια τῶν Ἁγίων στὸν Ναὸ τοῦ Σολομῶντος, ἀπὸ τότε ποὺ τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον ἐπεφοίτησε καὶ συνέλαβε τὸν Θεάνθρωπο Χριστὸ εἰς τὴν ἁγία της κοιλία, ἀπὸ τότε ποὺ τὸν ἐγέννησε στὸ σπήλαιο τῆς Βηθλεέμ, καὶ μέχρι τῆς ἐνδόξου Μεταστάσεώς της, ὅτι ὅλη ἡ ζωή της ἦταν ζωὴ ἁγία, ἦταν ζωὴ τελείας ἀγάπης πρὸς τὸν Θεὸ καὶ πρὸς τοὺς ἀνθρώπους. Ἴσως αὐτὸ τὸ «τελείας ἀγάπης» μόνο γιὰ τὴν Παναγία μποροῦμε νὰ τὸ ποῦμε. Καὶ γι’ αὐτὸ κατέστη ὄχι μόνο Μήτηρ τοῦ Λυτρωτοῦ ἀλλὰ καὶ , καὶ ἡ πρώτη τῶν λελυτρωμένων, καὶ ἡ προεξάρχουσα τῶν λελυτρωμένων. Γι’ αὐτὸ καὶ σὲ κάθε σύναξι τῆς Ἐκκλησίας ἡ Κυρία Θεοτόκος, ἡ Παναγία μας, προΐσταται τῶν λελυτρωμένων. Καὶ γι’ αὐτὸ ἐπαξίως σὲ κάθε Λειτουργία, μόλις κατέλθη τὸ Ἅγιο Πνεῦμα καὶ μεταβάλη τὸν ἄρτο καὶ τὸν οἶνο σὲ Σῶμα καὶ Αἷμα Χριστοῦ, ἐμεῖς ἐκφωνοῦμε· «ἐξαιρέτως τῆς Παναγίας ἀχράντου, ὑπερευλογημένης, ἐνδόξου Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καὶ ἀειπαρθένου Μαρίας», καὶ οἱ ψάλται ψάλλουν τὸ «Ἄξιόν ἐστιν ὡς ἀληθῶς μακαρίζειν σε τὴν Θεοτόκον».
.              Ἔτσι λοιπὸν καὶ σήμερα ἰδιαιτέρως τὴν εὐχαριστοῦμε, τὴν εὐγνωμονοῦμε καὶ τὴν παρακαλοῦμε νὰ γίνη ἵλεως καὶ εὐσπλαγχνικὴ σὲ ὅλους μας, νὰ παραβλέψη τὴν ἀτέλειά μας, τὴν στενοχώρια, τὴν ὁποία τῆς δίνουμε κάθε τόσο, ὅταν ἁμαρτάνουμε, καὶ νὰ μᾶς ὁδηγήση ὅλους σὲ πραγματικὴ μετάνοια, σὲ πραγματικὴ καὶ εἰς βάθος ταπείνωσι, νὰ μᾶς σκεπάση μὲ τὴν Ἁγία της Σκέπη, μὲ τὴν Φωτεινή της Νεφέλη, μὲ τὸ Ἱερό της Μαφόριο. Νὰ μᾶς ἔχη πάντοτε ὑπὸ τὴν ἁγία της σκέπη καὶ μητρικὴ στοργὴ καὶ προστασία, καὶ τὴν ὥρα τοῦ θανάτου μας καὶ τὴν ὥρα τῆς κρίσεως, διότι ἡ ἀλήθεια εἶναι ὅτι τὴν «πᾶσαν ἐλπίδα μου εἰς σὲ ἀνατίθημι Μῆτερ τοῦ Θεοῦ φύλαξον ἡμᾶς ὑπὸ τὴν Σκέπην σου».