Τελικά η εκκλησία είναι με την αριστερά;

Πολλές φορές θέλουμε να πούμε κάτι και με τον τρόπο, που το διατυπώνουμε, άλλα νοήματα βγαίνουν και άλλες εντυπώσεις...

Το επίκαιρο σχόλιο το μεταφέρω απο το ιστολόγιο ΕΚΤΑΚΤΟ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ   
Πολλοί ιεράρχες, όπως και ο Μητροπολίτης Παύλος, το τελευταίο διάστημα έχουν γίνει
 ιδιαίτερα επικριτικοί με τον δυναμικό τρόπο αντίδρασης, που επιχειρείται από 
αγανακτισμένους αδερφούς Πατριώτες καθώς και από την ακροδεξιά.

Είναι ιδιαίτερα σημαντικό το πώς θα διατυπώσουμε το κάθε τι και επίσης τί εντυπώσεις θα 
αφήσουμε. Πολλές φορές θέλουμε να πούμε κάτι, π.χ. να προστατεύσουμε κάποιον, και
 ανταυτού με τις λάθος λέξεις και φράσεις τον κάνουμε να θυμώσει μαζί μας.

Σκεφτείτε τον Μητροπολίτη Παύλο να έλεγε... μην τους μισείτε τους μετανάστες, 
επηρεάστε τους με το παράδειγμά σας, την ζωή σας, το τρόπο σας και την διδασκαλία
 σας έτσι ώστε να σαγηνευτούν, να γίνουν Χριστιανοί Ορθόδοξοι και οι μεγαλύτεροι 
Φιλέλληνες, που όταν με το καλό πάνε στον τόπο τους, να επηρεάσουν με την σειρά 
τους εκεί άραβες...

Δεν θα ήταν πολύ πιο όμορφα έτσι;

Άθελά τους πολλοί Πατέρες της Εκκλησίας, που τους αγαπάμε και τους σεβόμαστε, 
είναι παρεξηγήσιμοι και μοιάζουν να προσεγγίζουν την αριστερά.
Αυτό όμως δεν είναι ακριβές, γιατί η αριστερά εν τη γενέσει της έκλεψε πολλά 
στοιχεία της Πίστης μας και κατόπιν άρχισε να πολεμάει λυσσαλαία την Εκκλησία.
Από την άλλη, η δεξιά, που φαίνεται να είναι πιο κοντά σε μας τους Χριστιανούς, 
έχει υιοθετήσει μια αντίληψη προτεσταντικού χριστιανισμού (εκκοσμικευμένης εκκλησίας), 
που στην πραγματικότητα είναι ξένη και ξενόφερτη στην παράδοση της 
Βυζαντινής Αυτοκρατορίας.
Για το λόγο αυτό, η Εκκλησία είναι πολλές φορές παρεξηγήσιμη και πολλά 
αδέρφια μας Πατριώτες, που επιλέγουν στην πολιτική τα άκρα, δεν μπορούν να 
κατανοήσουν το λόγο κάποιων Πατέρων, όπως του Σιατίστης Παύλου.
Αυτό βέβαια δεν θα συνέβαινε, αν ο σεβαστός μας Πατέρας μιλούσε και διατύπωνε 
αυτά που ήθελε να πει με περισσότερη μαεστρία προκειμένου να πείσει. 
Είμαι σίγουρος, ότι πολλά αδέρφια διαβάζοντας αυτά που δήλωσε πρόσφατα 
για τα ακροδεξιά κόμματα και τους μετανάστες, θα παρεξήγησαν τις προθέσεις
 του και θα υποστήριξαν θερμότερα τα πολιτικά άκρα.
Επειδή νομίζω ότι το αποτέλεσμα μετράει και οι διχόνιες μεταξύ μας είναι ο 
μέγιστος κίνδυνος, ας μείνουμε ενωμένοι παρά τις διαφορές μας και να 
επικεντρωθούμε σε αυτά που μας ενώνουνε. Είμαστε που είμαστε βαλόμενοι 
από παντού, ας μην ανοίγουμε νέα μέτωπα μεταξύ μας.

Υστερόγραφο: Ο Μητροπολίτης Παύλος είναι ο συγγραφέας του καταπληκτικού 
κειμένου με τίτλο "Για τον Λαό", που έκανε το πολιτικοτηλεοπτικό κατεστημένο 
να χάσει τον ύπνο του. Η αγάπη του για το Χριστό και την Πατρίδα όχι μόνο δεν 
αμφισβητούνται, αλλά είναι μεγαλύτερα από πολλών...
πηγή

Η Ελλάδα δεν κινδυνεύει από την "ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ" αλλά από τους "δημοκράτες"

πηγή

Το παπαγαλάκι της Ρηγίλλης Βλάχος σε μία «δημοκρατική» στάση 

Διαβάζω στο "OnAlert" (ΕΔΩ) για τον κίνδυνο που ελλοχεύει από την παρουσία της "ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ" στο πολιτικό και κοινωνικό σκηνικό της χώρας και νομίζω ότι εθελοτυφλούμε όταν υποστηρίζουμε τέτοιες απόψεις, εάν δεν είμαστε ενταγμένοι σε μηχανισμούς προπαγάνδας... 

Θα το ξαναγράψω :

η "ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ" είναι η αντίδραση στην βία - γι' αυτό είναι και βιαίη η συμπεριφορά της... - που έχει υποστεί η ελληνική κοινωνία από την ανεξέλεγκτη εισβολή λαθρομεταναστών, συνέπεια του ενδοτικού και ανθελληνικού πολιτικού συστήματος, το οποίο στην προσπάθειά του να ενταχθεί στην διεθνοποιημένη Ευρώπη παρέδωσε τα κλειδιά του μαγαζιού καικατέστησε την χώρα ξέφραγο αμπέλι, με κάθε τρόπο. Μια σοβαρή και αποτελεσματική αντιμετώπιση του θέματος από κάποια τυχούσα κυβέρνηση θα αναδείκνυε το γεγονός ότι η δύναμη της "ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ" έγκειται ακριβώς στην προαναφερθείσα αντίδραση και μόνο. 

Το να την κρίνουμε και να την αναλύσουμε, με πολιτικούς όρους, είναι ένα άλλο θέμα που απαιτεί ένα άλλο κείμενο. 

Το μείζον όμως θέμα θεωρώ ότι είναι να καταλάβουμε όλοι οι Έλληνες για το πόσο επικίνδυνοι υπήρξαν και είναι ακόμη, τα «δημοκρατικά» και ενταγμένα στο πολιτικό σύστημα κόμματα (ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΔΗΜΑΡ, ΛΑΟΣ κ.λπ.).

Αυτοί κατέστρεψαν την χώρα!

Αυτοί παρέδωσαν την κυριαρχία στους ξένους!

Αυτοί φέρανε τους Έλληνες σε απόγνωση! 

Θεωρώ ότι είναι αστεία η υπέρμετρη ευαισθησία απέναντι στην "ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ" την ώρα που προσπερνάμε την εγκληματική πολιτική των «αποδεκτών» «πολιτικών» «δημοκρατικών» σχηματισμών που είναι ο πυρήνας του συστήματος στην χώρα. Τους κρίνουμε με πολιτικούς όρους όταν πρόκειται για κοινούς εγκληματίες, δοσίλογους και συμμορίες εγκαθέτων κομματανθρώπων που λυμαίνονται ακόμη και τώρα που επικαλούνται την δυσκολία των στιγμών, το κουφάρι της Ελλάδας και τους απλούς Έλληνες. 

Εκεί σε θέλω "OnAlert" να μιλήσεις! Όχι στον Παναγιωτόπουλο να απευθείνεσαι με το "σεις και με το σας" και να κάνεις σάκκο του μποξ τον εύκολο στόχο, την "ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ" γιατί αυτό αποφάσισαν για μια ακόμη φορά τα μαφιόζικα ιερατεία που βγάζουν διαταγές προπαγάνδας στους υπαλλήλους τους...

Μέχρι να βρούμε τον τρίτο δρόμο ανάμεσα στα ψεύτικα πολιτικά δίπολα, προβλέπω να χάνουμε τον χρόνο μας και τις δυνάμεις μας καθώς θα εντείνονται οι αντιθέσεις όσο θα μεγαλώνουν τα επίμαχα προβλήματα.

Ο Θεός να βάλει το χέρι Του να μην ξαναδιχασθούμε όπως παλιότερα... 

Η ΑΣΕΒΕΙΑ ΤΟΥ ΤΑΤΣΟΠΟΥΛΟΥ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ!

Ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ έχει χάσει τον έλεγχο στο Facebook...
Επανήλθε ο Πέτρος Τατσόπουλος στον προσωπικό του λογαριασμό στο Facebook τις παραμονές του Δεκαπενταύγουστου σχολιάζοντας την κατάσβεση της πυρκαγιάς στο Άγιο Όρος. Η σωτήρια, όπως αποδείχθηκε, βροχή που βοήθησε τα μέγιστα στην κατάσβεση της φωτιάς αποδόθηκε σε θαύμα της Παναγίας από τους μοναχούς οι οποίοι είχαν προσευχηθεί για βροχή.

Ο Πέτρος Τατσόπουλος θέλοντας να σχολιάσει το θαύμα που μαρτυρούν οι Πατέρες του Αγίου Όρους ... έγραψε:

"Σύμφωνα με Πιο-Σοβαρό-Πεθαίνεις ρεπορτάζ της χτεσινής "Δημοκρατίας", η φωτιά στο Αγιον Ορος έσβησε μετά από συντονισμένες προσευχές των μοναχών στην Παναγία, που με τη σειρά τους προκάλεσαν την επέμβασή Της υπό μορφή βροχόπτωσης, ενώ έως τότε ο ουρανός ήταν καθαρός. Το γιατί η Παναγία δεν απεσόβησε ευθύς εξαρχής τη φωτιά αναμένουμε να μας το εξηγήσει το ίδιο δημοσιογραφικό τσακάλι σε προσεχές Ακόμη-Πιο-Σοβαρό-Πεθαίνεις ρεπορτάζ"

Το ασεβές σχόλιο μάλιστα αναρτήθηκε δύο ημέρες πριν τον εορτασμό της Κοίμησης της Θεοτόκου.Κάποιος μάλλον πρέπει να εξηγήσει στον βουλευτή οτι τα όρια της θρησκευτικής ελευθερίας φτάνουν εκεί ακριβώς που παραβιάζουν την ελευθερία του άλλου και όχι μόνο την παραβιάζουν αλλά την θίγουν κιόλας.

Μίκης Θεοδωράκης: Η Ελλάδα έχει οδηγηθεί σε αδιέξοδο

Ο Ελληνικός λαός έχει προ πολλού εισέλθει σε ένα στάδιο ασφυξίας, που γιγαντώθηκε μετά το πέρας των εκλογών και που κάθε μέρα θα αυξάνει σε σημείο όπου οι αντιδράσεις του θα γίνονται δραματικές και ανεξέλεγκτες. Οι τρεις χιλιάδες αυτοκτονίες-διαμαρτυρίες θα υπερδιπλασιαστούν και σύντομα θα έλθει η ώρα που θα σκοτώνει ο ένας τον άλλο…

Η βασική αιτία γι’ αυτήν την τραγική εξέλιξη οφείλεται στο γεγονός ότι δεν υπάρχει αντιστοιχία ανάμεσα στις επιθυμίες και τη θέληση του ελληνικού λαού αφ’ ενός και τους κομματικούς του εκπροσώπους αφ’ ετέρου. Αυτή η αναντιστοιχία οφείλεται σε πολλούς λόγους. Ένας βασικός λόγος είναι ο παραμορφωτικός εκλογικός νόμος που προσφέρει την κυβερνητική εξουσία σε κόμματα μειοψηφίας καταδικασμένα από την ψήφο του λαού. Άλλος επίσης βασικός λόγος είναι το ότι ο κοινωνικός προοδευτικός χώρος έχει εξουδετερωθεί λόγω του αλληλοσπαραγμού των ηγεσιών των κομμάτων της Αριστεράς. Και βεβαίως η αδυναμία δημιουργίας ενιαίου αντιμνημονιακού μετώπου που να αντιστοιχεί και να εκφράζει την καθαρή εντολή του λαού για την
απαλλαγή της χώρας από τα δεσμά των Μνημονίων, της Τρόικα, του ΔΝΤ και της Ευρώπης των Τραπεζών. Με άλλα λόγια την εντολή του λαού για την ανάκτηση της Εθνικής Ανεξαρτησίας, την εγκατάλειψη της πολιτικής της λιτότητας. Την απόσβεση των όρων που παραχωρούν στους δανειστές τη δήμευση του δημόσιου πλούτου. Την απαλλαγή από την απαγόρευση να συναλλασσόμεθα ελεύθερα με όλες τις χώρες του κόσμου. Τέλος τη διαχείριση του δημόσιου χρέους στα πλαίσια του διεθνούς, του ευρωπαϊκού και του ελληνικού δικαίου.

Σε γενικές γραμμές απέδειξε ότι επιθυμεί να απαλλαγεί οριστικά από τις παραπάνω δεσμεύσεις και άλλες πολλές προσβλητικές και επαχθείς. Εν τούτοις όπως είπα, το υπάρχον πολιτικό Σύστημα θα αλλοιώσει για άλλη μια φορά τη θέληση του Λαού. Η Κυβέρνηση που θα προκύψει με τις ευλογίες των ξένων τοποτηρητών, θα είναι συνέχεια των δύο προηγουμένων, που μας οδήγησαν στο χείλος της καταστροφής. Μ’ αυτόν τον τρόπο οι ξένοι και οι Έλληνες υποστηρικτές τους σπέρνουν ανέμους που θα γεννήσουν θύελλες. Γι’ αυτό ας είναι βέβαιοι. Ο ρόλος τον ξένων (Κυβερνήσεις, Τράπεζες, Τύπος) υπήρξε ολέθριος. Πλήγωσε βαθειά την εθνική μας συνείδηση, την τιμή, την περηφάνεια και το φιλότιμο ενός λαού που στην ιστορική του διαδρομή ακόμα και πρόσφατα απέδειξε ότι όταν οδηγηθεί πέρα από τα όριά του προτιμά να γίνει ολοκαύτωμα καίγοντας μαζί με τον εαυτό του και τους εχθρούς του.

Επειδή κανείς Έλληνας δεν θα ήθελε να συμβεί κάτι τέτοιο, οφείλουμε να βρούμε μόνοι μας εμείς οι ανεξάρτητοι πολίτες τις λύσεις που θα μας βοηθήσουν να βγούμε από το ασφυκτικό αδιέξοδο.

Για άλλη μια φορά θα επαναλάβω ότι οι Έλληνες οφείλουν να ανακαλύψουν τρόπους οργάνωσης και εκπροσώπησης που να βασίζονται ολοσχερώς πάνω στη θέλησή τους. Να αναδείξουν νέους πολιτικούς και συνδικαλιστικούς εκπροσώπους που να τους εκφράζουν και να τους αντιπροσωπεύουν ολοκληρωτικά. Πολλές από τις κομματικές τους επιλογές στις τελευταίες εκλογές δείχνουν σημάδια ανεξέλεγκτης σύγχυσης και οργής. Γι’ αυτό θα πρέπει να βοηθήσουμε τον Λαό να ξαναβρεί την ψυχραιμία και την καθαρή σκέψη που θα τον καταστήσουν δύναμη ιστορική. Οφείλουμε να τον πείσουμε πως οι δικές μας προτάσεις του προσφέρουν τις λύσεις που επιθυμεί.

Είπαμε λοιπόν ότι η πρώτη λύση είναι να γυρίσει την πλάτη σε ένα φαύλο και τυφλό πολιτικό-κομματικό σύστημα που τον οδηγεί εδώ και δεκαετίες από το κακό στο χειρότερο.

Η επόμενη πρότασή μας είναι να υιοθετήσει μια νέα αντίληψη για τη θέση της χώρας στον σύγχρονο κόσμο, ιδιαίτερα τώρα που το διεθνές οικονομικο-πολιτικό σύστημα τρώει τις σάρκες του. Εμείς δεν μπορούμε να έχουμε την παραμικρή ευθύνη και σχέση με ένα κόσμο που σφαδάζει μέσα στις αντιθέσεις του. Τίποτα δεν μας συνδέει μαζί τους. Ούτε η ιστορία μας ούτε ο πολιτισμός μας, τα ήθη και τα έθιμά μας, ο χαρακτήρας και τα συμφέροντά μας.

Μονάχα ο ωμός ρεαλισμός μάς επιβάλλει να βρισκόμαστε υποχρεωτικά στον χώρο της Ευρωζώνης, μιας και όσα κακά μας έχει κάνει έως τώρα είναι λιγότερα από όσα μπορεί να μας κάνει στο μέλλον. Κι αυτά κυρίως μέσα από τις οικονομικές μας σχέσεις και εξαρτήσεις.

Επομένως λέμε προς το παρόν ΝΑΙ στην Ευρώπη αλλά μόνο ως προς το πολιτικό σκέλος των όρων της ένταξής μας στην Ε.Ε.

Ως προ το οικονομικό, η Ελλάδα θα πρέπει να στραφεί σε Κράτη και Αγορές εκτός της Ευρωζώνης και του ΔΝΤ. Είναι ελεύθερη να το κάνει χωρίς να έρθει σε νομικής φύσεως αντίθεση μαζί τους.

Διατηρούμε τις πολιτικές, διπλωματικές, πολιτιστικές και άλλες σχέσεις μαζί τους. Μένουμε στο Ευρώ, ενώ ταυτόχρονα στηρίζουμε καθ’ ολοκληρίαν την οικονομική μας ανάπτυξη σε συμφωνίες, συμβόλαια και κοινοπραξίες με διεθνείς κρατικούς και ιδιωτικούς οργανισμούς, με βάση το αμοιβαίο συμφέρον.

Αυτή η διπολική κατεύθυνση θα μας απαλλάξει από τους θανάσιμους εναγκαλισμούς εταίρων που έχουν μεταβληθεί σε στυγνούς καταπιεστές-εκμεταλλευτές με δεσποτικές συμπεριφορές που δεν ταιριάζουν με τον χαρακτήρα και τις παραδόσεις μας.

Έχουμε στη διάθεσή μας ένα σπουδαίο όπλο. Είναι ο εθνικός μας πλούτος, που επιβουλεύονται και προσπαθούν με κάθε τρόπο να τον κάνουν δικό τους οι σημερινοί δήθεν σύμμαχοι, προστάτες και φίλοι μας. Ένας πλούτος ανεκμετάλλευτος στο μεγαλύτερό του μέρος. Αναφέρομαι στην ελληνική γη και στις ελληνικές θάλασσες. Στην ευφυΐα και εργατικότητα του λαού μας. Στα πολύτιμα ορυκτά, υπόγεια και υποθαλάσσια. Στην μεθοδική εκμετάλλευση του φυσικού κάλλους της χώρας και των πηγών πράσινης ενέργειας.

Απαλλαγμένη από τόκους και χρεολύσια και με μια διακυβέρνηση στην οποία θα επικρατήσει η ικανότητα, το ήθος, η ηθική και η ολόπλευρη αφοσίωση στο κοινό καλό όλων των εκπροσώπων όλων των βαθμίδων της εξουσίας, η χώρα μας είναι ικανή να ικανοποιήσει πλήρως τις ανάγκες των κατοίκων της. Να πετάξει από πάνω της κάθε είδους ξένες εξαρτήσεις και ελεύθερη ξανά και ανεξάρτητη να οδηγηθεί στηριγμένη στον δικό της πλούτο και στις δικές της ικανότητες στο δρόμο της κοινωνικής και εθνικής ανάπτυξης, ηθικής ανάτασης και πνευματικής και πολιτιστικής αναγέννησης.

Όσο για την ασφάλεια της χώρας (αν και μπορεί να φανεί αντιφατικό) πιστεύω ότι η αγάπη και προσήλωση του Λαού μας προς την Ειρήνη είναι η καλλίτερη μέθοδος να οργανώσουμε την άμυνά μας με τέτοιο τρόπο ώστε ο πόλεμος να φαντάζει αυτό που είναι πραγματικά: το απόλυτο κακό για όλους. Φίλους, εχθρούς και άσπονδους φίλους.

Αθήνα, 18.VI .2012

ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΙ ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ ΟΙ ΜΕΓΑΛΟΙ ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ ΓΙΑ ΤΗΝ «ΝΙΚΗ» ΤΗΣ Ν. ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟΝ ΑΡΓΟ ΘΑΝΑΤΟ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΣΤΑ ΑΣΠΛΑΧΝΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΔΝΤ

ΠΗΓΗ

 του Λεόντιου Διονυσίου

Δεν ανακατεύτηκα εις τα των εκλογών. 

Ο κάθε ένας είναι υπεύθυνος για την ψήφο του και τις επιλογές του.

Εκ των υστέρων θέλω να καταγγείλω το σκοτεινό ρόλο που έπαιξαν εκκλησιαστικοί παράγοντες (αρχιεπίσκοπος, επίσκοποι, πρωτο-πρεσβύτεροι, μοναχοί (και αγιορείτες), «Ορθόδοξη» Αδελφότητα κ.ά.).

Όλοι αυτοί συνέπραξαν, ώστε από τις εκλογές της 17 Ιουνίου, να προκύψει το δυνατόν χειρότερο αποτέλεσμα, μη σεβόμενοι κατά πρώτον την ελευθερία εκάστου και κατά δεύτερον ενεργούντες ως σύμμαχοι και αυτών που ποικιλοτρόπως και μεθοδικώς εκφόβιζαν τον κόσμο.

Δικαιολογούσαν μάλιστα, την πράξη τους, ότι τοιουτοτρόπως εμπόδισαν την άνοδο στην εξουσία του κ. Τσίπρα (του οποίου, ασφαλώς, την εκκλησιομάχο πολιτική εξ ίσου καταγγέλλω).

 Λησμόνησαν ότι ο κ. Σαμαράς είναι εκλεκτόν τέκνον της λέσχης Βίντελμπεργκ, της Νέας Τάξεως Πραγμάτων, του ΔΝΤ και κατά συνέπειαν του Σιωνισμού, της Μασωνίας και του παναιρετικού Οικουμενισμού.

Και η λήθη (θεολογικὰ) λογίζεται ως μεγίστη αμαρτία, για το μέλλον της πατρίδας μας δε, προδοσία.

Θα καταργηθούν μαζί με το ψευτορωμαίικο

.

Πιστεύω, ότι τα πράγματα δεν είναι άσπρο - μαύρο, είναι γκρί...

Ο ναζισμός μας πολέμησε και μας χτύπησε εμάς τους Έλληνες. Τον θεωρώ εχθρό μας, τον ναζισμό, όμως δεν μπορώ να κάνω ότι δεν βλέπω αυτό που γίνεται... τη λυσσαλέα αντι-δημοκρατική και φασιστική επίθεση και προπαγάνδα κατά ενός κόμματος (χρυσής αυγής). Η δημοκρατία ακούει όλες τις φωνές. Όλες. Ακόμα και αυτές, που δεν μας αρέσουν.

Δεν μου αρέσει η χρυσή αυγή. Δεν μου αρέσει, που δεν καταδικάζει το ναζισμό και τον χίτλερ, όμως θεωρώ όλες αυτές τις αριστεράτζες, που ακούνε χρυσή αυγή - δεξιά και παθαίνουν σύγκρυο, ως τους πραγματικούς φασίστες. Από τη στιγμή που μισό εκατομμύριο κόσμος ψήφισε χρύση αυγή, οφείλω να το σεβαστώ είτε μου αρέσει είτε όχι, γιατί αυτό είναι η δημοκρατία.

Θεωρώ ότι ο Κασιδιάρης έχασε το δίκιο του με αυτό που έκανε, αλλά θεωρώ επίσης ότι πριν το χάσει, είχε δίκιο. Όλα τα βοθροκάναλα και οι δημοσιοκάφροι τον χλεύαζαν, τον ειρωνεύονταν, τον πολεμούσαν και μπορεί να είναι "εχθρός μου", αλλά αυτοί όλοι (βοθροκάναλα - δημοσιοκάφροι), που μέχρι χθες μας έσπρωχναν στο σημίτη, στον καραμανλή και στον GAP, είναι 100 φορές χειρότεροι και πιο επικίνδυνοι και μεγάλοι υποκριτές.

Δεν θα ψήφιζα ποτέ κάποιον, που δεν καταδικάζει το ναζισμό... για το αίμα των προγόνων μας, αλλά θεωρώ ότι πρέπει να μπουν στην βουλή οι χρυσαυγίτες ως αντίποδας στην αντιπατριωτική και αντιχριστιανική αριστερά, που γιγαντώθηκε.

Αιτιολογώ όλους αυτούς που ψήφισαν και θα ψηφίσουν αυτό το κόμμα και δεν τους καταδικάζω. Είμαι απόλυτα σίγουρος ότι όλα αυτά τα κόμματα, όλα αυτά τα μαντριά και οι ιδεολογίες τους, καθώς και η αριστεροκεντροδεξιοαναρχοφασιστικοί διαχωρισμοί θα καταργηθούν μαζί με το ψευτορωμαίικο.

Είσαι πολλά παραπάνω από δεξιός ή αριστερός. Μην μπαίνεις σε όρια ξενόφερτα.

Πηγή

Οι ευθύνες της Ορθοδοξίας το 2012 Νέα βήματα προς όφελος των πιστών

 ου Σεβ. Μητρ. Ζιμπάμπουε και Αγκόλας Σεραφείμ Κυκκώτη

Προσευχώμαστε με την ανατολή του νέου έτους να μη ζήσουμε ξανά  παρόμοιες τραγωδίες που έζησε η Ανθρωπότητα κατά το έτος 2011, όπως η πυρηνική έκρηξη στη Φουκοσίμα στην Ιαπωνία, οι αδικοχαμένοι άοπλοι συνάνθρωποί μας που έχασαν τη ζωή τους στις Αραβικές χώρες, η τραγωδία της Κύπρου, αλλά κι η παγκόσμια οικονομική κρίση που κτύπησε την Ευρώπη κι ιδιαίτερα την Ελλάδα.

Η Ορθόδοξη Εκκλησία, διά της Ηγεσίας της καλείται προληπτικά να συμβάλει στην επικράτηση της ειρήνης και της ευημερίας με την ευαισθητοποίηση όλων μας να προστατεύονται με κάθε τρόπο τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, η προστασία των δημοκρατικών θεσμών, αλλά κι ο συντονισμός κι η στενώτερη συνεργασία των αρμοδίων διά την σωστή αντιμετώπιση κοινωνικών προβλημάτων που απειλούν την παγκόσμια ασφάλεια, ως επίσης και την επιστράτευση των υγειών δυνάμεων της Ανθρωπότητας για τη προστασία του Περιβάλλοντος.

Η φωνή των Ορθοδόξων Προκαθημένων με επικεφαλής τον Οικουμενικό μας Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίο είναι μια ζωντανή ελπίδα για την υπέρβαση των αδιεξόδων που απειλούν την ειρηνική επιβίωση της Ανθρωπότητας, όπως είναι η σωστή αντιμετώπιση της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης και η επικράτηση της ειρήνης με τη στενώτερη συνεργασια όλων των Πολιτικών Αρχηγών όλων των χωρών του κόσμου. Αυτό διαφάνηκε μέσα από τα Χριστουγιεννιάτικα μηνύματά τους.

Όσο κι αν μας περικυκλώνουν απαισιόδοξα  μηνύματα για το μέλλον των πολιτικών και οικονομικών εξελίξεων σε τοπικό και διεθνές επίπεδο η ελπίδα της Ορθοδοξίας ότι θα ζήσουμε  σε ένα καλύτερο ειρηνικό  κόσμο αποτελεί ακόμη την άλλή διάσταση που εκφράζει τη θέση της Ορθοδοξίας ότι υπάρχει επιτέλους κι ο Θεός που ρυθμίζει μερικά πράγματα διαφορετικά από ό,τι υπολογίζουν οι άνθρωποι που ζουν μακρυά από την πίστη στο Θεό.

 ΕΝΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

Διαχρονικά για δυό χιλιάδες χρόνια πρωταρχική διακονία της Ορθοδοξίας ήταν πάντοτε η ποιμαντική της ευθύνη να οδηγήσει τους ανθρώπους και μάλιστα τα Μέλη της Εκκλησίας στην εν Χριστώ σωτηρίαν. Ποτέ όμως ο σωτηριολογικός προσανατολισμός  της  προς την Βασιλεία των Ουρανών την κράτησε μακρυά από τα καθημερινά πολύπλοκα κοινωνικά προβλήματα των ανθρώπων. Άλλωστε η οδός προς την Βασιλεία των Ουρανών ανοίγει για τον άνθρωπον όταν αγωνίζεται για την εξάλειψη των κοινωνικών αδικιών και της καταπατήσεως των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, όταν συμμετέχει δυναμικά για την επικράτηση της κοινωνικής δικαιοσύνης και της ειρηνικής συμβιώσεως των λαών. Αυτό έκαναν όλοι όσους η Εκκλησία μας τιμά ως αγίους και μάρτυρες της. Αυτό καλείται και σήμερα η Ορθοδοξία να πράξει με την ανατολή του νέου έτους.

 ΔΙΟΡΘΟΔΟΞΕΣ ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΕΣ

Ήδη με την ιστορική πρωτοβουλία του Οικουμενικού μας Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου να πραγματοποιηθεί η γνωστή Σύναξη Κορυφής των Ορθοδόξων Προκαθημένων στο Φανάρι τον Οκτώβριο του 2008 καθόρισε και τις κατευθυντήριες γραμμές της παρουσίας της Ορθοδοξίας στον σύγχρονο κόσμο.

Ως γνωστόν οι βασικές κατευθυντήριες γραμμές είναι οι ακόλουθες:
Α) Η προώθηση και ολοκλήρωση της προετοιμασίας της Μεγάλης Συνόδου της Ορθοδόξου Εκκλησίας.

Β) Η ενεργοποίηση της συμφωνίας του έτους 1993 για το θέμα της Ορθοδόξου Διασποράς.

Γ) Η ενίσχυση των θεολογικών δυνάμεων στους διεξαγομένους διαλόγους με τους μη Ορθοδόξους.

Δ) Η διακήρυξη του ζωηρού Ορθοδόξου ενδιαφέροντος για την προστασία του Φυσικού περιβάλλοντος.

Ε) Η λειτουργία της  Διορθοδόξου Επιτροπής για τη μελέτη των ζητημάτων της Βιοηθικής.

Οι περισσότεροι από τους παραπάνω στόχους κινούνται μέσα στα πλαίσια της πραγματοποιήσεως των οραματισμών των Ορθοδόξων Προκαθημένων και μάλιστα του Οικουμενικού μας Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου για μια γόνιμη παρουσία της Ορθοδοξίας στον σύγχρονο κόσμο.

ΔΙΑΣΠΟΡΑ, ΑΥΤΟΚΕΦΑΛΟΝ ΚΑΙ ΔΙΠΤΥΧΑ

Ήδη οι εργασίες της Διορθόδοξης Επιτροπής της Γενεύης ξεκίνησαν ελπιδοφόρα με τις πρώτες  περιφερειακές συνάξεις των Ορθοδόξων Επισκόπων υπό την προεδρία των τοπικών Αρχιερέων του Οικουμενικού Πατριαρχείου για καλύτερο συντονισμό της Ορθοδοξίας στον σύγχρονο κόσμο και στις τοπικές κοινωνίες που δραστηροποιούνται δίνοντας  δυναμικά και ενωμένα η Τοπική Ορθόδοξη Εκκλησία την παρουσία της και τη συμβολή της  στο κοινωνικό γίγνεσθαι.

Η πορεία προς την λύση του προβλήματος της Διασποράς ήδη πήρε τον δρόμον της και το επόμενο βήμα είναι όταν ο χρόνος ωριμάσει να προχωρήσουμε και στην κανονική εκκλησιαστική προσέγγιση των θεμάτων του Αυτοκεφάλου και των Διπτύχων.

ΣΥΓΚΛΗΣΗ ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΣΥΝΟΔΟΥ

Η θετική πορεία των παραπάνω θεμάτων θα συμβάλει  άμεσα και στην καλύτερη προετοιμασία για την σύντομη σύγκληση επιτέλους  της  Μέλλουσας να συνέλθει Πανορθοδόξου Συνόδου, που αποτελεί ακόμη το μεγαλύτερο οραματισμό όλων των Ορθοδόξων για να τοποθετηθεί η Ορθόδοξη Εκκλησία υπεύθυνα με την αποστολική διδασκαλία της σε επίκαιρα θέματα της εποχής μας που σχετίζονται άμεσα με την εν Χριστώ οδόν της σωτηρίας των μελών της, αλλά και τη συμβολή της Ορθοδοξίας για να οδηγηθεί η Παγκόσμια Κοινωνία έξω από τα αδιέξοδα που βρέθηκε με την απομάκρυνση της από την οδό του Θεού.

Οι Προκαθήμενοι των τοπικών Ορθοδόξων Εκκλησιών και μάλιστα ο Οικουμενικός μας Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος θα κριθούν από την Ιστορία ανάλογα με τη στάση τους, αν μπορέσουν να ανταποκριθούν με ενότητα και αγάπη στο ύψος των περιστάσεων που καλούνται να διαδραματήσουν ως η σύγχρονη φωνή των διαδόχων των Αποστόλων για την αντιμετώπιση των κρίσεων της εποχής μας.

Ο συντονιστικός ρόλος του Οικουμενικού μας Πατριαρχείου για την παρουσία της Οικουμενικής Ορθοδοξίας στον σύγχρονο κόσμο είναι πλέον μια πραγματικότητα που μας βοηθά όλους μας κι ιδιαίτερα τους Προκαθημένους των Τοπικών Ορθοδόξων Εκκλησιών να ενώσουμε τις φωνές των περισσότερων σήμερα από τρακόσια εκατομμύρια  Ορθοδόξων πιστών να μπορούν να διαδραματίζουν ένα μεγαλύτερο και σοβαρότερο ρόλο σε τοπικό και διεθνές κοινωνικό γίγνεσθαι, προστατεύοντας αρχές και αξίες που σχετίζονται με το σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, δημοκρατικών αρχών και ευαισθητοποίηση της κοινωνίας των πολιτών για την προστασία του Περιβάλλοντος.

ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΚΑΙ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ

Οι αποτυχίες των παγκοσμίων συνδιασκέψεων κορυφής για τη Κλιματική Αλλαγή στην Κοπενχάγη, στο Καντού και στο Ντέρπαν αποτελούν πρόσκληση για όλους μας να εργασθούμε ως Ορθόδοξοι για την συνεχή πίεση προς κάθε κατεύθυνση για άμεσα μέτρα για την προστασία του περιβάλλοντος και το περιορισμό των ρύπων. Η αναβολή δυναμικών δεσμευτικών μέτρων το 2020 δεν είναι κι η καλύτερη επιλογή για να σωθεί ο Πλανήτης μας. Η επόμενη συνάντηση Κορυφής στο Ντουπάι (COP 18) πρέπει να σηματοδοτήσει άμεσα τη συμμετοχή όλων των χωρών σε μια νέα μορφή εφαρμογής των αρχών του Πρωτοκόλλου του Κιότο, για να μη αποκαλούν οι επόμενες γεννιές τη δική μας ως τη γεννιά των δολοφόνων.

ΔΙΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΙ ΚΑΙ ΔΙΑΘΡΗΣΚΕΙΑΚΟΙ ΔΙΑΛΟΓΟΙ

Οι Διεκκλησιαστικοί και Διαθρησκειακοί Διάλογοι που αποβλέπουν στην ενίσχυση της ενότητας τους σώματος της Ανθρωπότητας, όσο κι αν υπάρχουν αυτοί που τους υποθάλπτουν και τους πολεμούν, προχωρούν, έστω και με αργά βήματα, σταθερά προς την πορεία της συμφιλιώσεως και της ειρηνικής συναλλαγής, έτσι ώστε εις το όνομα της θρησκείας να μη πραγματοποιούνται εγκλήματα και κοινωνικές αδικίες, αλλά η κοινή ευθύνη να προστατεύεται με κάθε τρόπο η ανθρώπινη ζωή ως δώρον Θεού.

Η απουσία της Ορθοδοξίας από το Διαθρησκειακό Διάλογον δεν συμβάλλει στην αντιμετώπιση του θρησκευτικού φανατισμού που εν πολλοίς συνδέεται και με την υπόθεση της τρομοκρατίας, που απειλεί πλέον αθώους ανθρώπους σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του Πλανήτη μας. Τα φαινόμενα της Νιγηρίας και της Αιγύπτου, αλλά και της Αγίας Γης πρέπει να μας προβληματίσουν σοβαρά. Τα ενενήντα τοις εκατόν των θυμάτων από θρησκευτικό φανατισμό είναι χριστιανοί.

ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

Η συνεργασία της Εκκλησιαστικής Ηγεσίας με την Πολιτική και τον Επιστημονικό και Ακαδημαϊκό κόσμο είναι πλέον μονόδρομος για να μπορέσουμε να ανταπεξέλθωμεν από τα αδιέξοδα που βρίσκεται η Ανθρωπότητα για να μπορέσει να επιβιώσει. Ο διάλογος μας ωφελεί όλους μας, η συνεχής αντιπαράθεση δεν οδηγεί πουθενά, ή μάλλον καταστρέφεί όλες εκείνες τις υγιείς δυνάμεις που ενωμένες μας βοηθούν να προστατέψουμε το σώμα μιας τοπικής κοινωνίας και τελικά το σώμα της Ανθρωπότητας. Είναι απαράδεκτο, μέσα στους ναούς στη Θεία Λειτουργία να προσευχώμαστε «υπέρ πάσης αρχής και εξουσίας» και ταυτόχρονα δημόσια να υποθάλπτουμε την εκλελεγμένη πολιτική Ηγεσία με τη δημιουργία διχασμού. Η ευθύνη κάθε τοπικής Εκκλησίας είναι να καλλιεργεί πρώτιστα την ενότητα της τοπικής κοινωνίας. Μόνο έτσι συμβάλλει στην εν Χριστώ σωτηρία των μελών της.

Είναι λάθος να επηρεαζόμαστε απαισιόδοξα από τοπικά κοινωνικά και οικονομικά ή εθνικά προβλήματα μιας τοπικής κοινωνίας ή μιας χώρας και να αφήνουμε απαισιόδοξα μηνύματα και για την παρουσία της Ορθοδοξίας στον σύγχρονο κόσμο. Και στους μεγαλύτερους διωγμούς της η Ορθοδοξία είτε από τους ειδωλολάτρες ρωμαίους αυτοκράτοτες είτε από άλλους πολέμιους της ποτέ της δεν έπαψε να είναι αισιόδοξη με την ελπίδα ότι θα ανατείλουν καλύτερες ημέρες για όλους μας.

Αυτό το μήνυμα της αισιοδοξίας καλείται και σήμερα η Ορθοδοξία να δώσει στον σύγχρονο κόσμο για να κρατήσουμε την ελπίδα της επιβίωσης μας ζωντανή.

Η μεγαλύτερη μας αμαρτία είναι να αδιαφορούμε για τις κοινωνικές αδικίες που μπορούν να γίνονται σε βάρος συνανθρώπων μας, έστω κι αν ζουν μακρυά μας. Η Παγκόσμια Κοινωνία είναι ταυτόχρονα και ένα μικρό χωριό, μια δική μας γειτονειά που αν αδιαφορήσουμε, τα προβλήματα των «άλλων και των ξένων» θα είναι και δικά μας.

Η συμβολή της Ορθοδοξίας προς την κατεύθυνση αυτή πρέπει να είναι συνεχής, διακριτική, συμφιλιωτική, γόνιμη, ενωτική, ειρηνική και διακονική.

ΝΕΑ ΒΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

1.      Ενίσχυση της ορατής ενότητας των τοπικών Ορθοδόξων Εκκλησιών με την καθιέρωση της ετήσιας συναντήσεως των Ορθοδόξων Προκαθημένων με πρωτοβουλία του Οικουμενικού μας Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου και τη συνεργασία των υπολοίπων Προκαθημένων.

2.      Σύσφιξη των Διορθοδόξων σχέσεων με τη δημιουργία στελεχών και έκδοση εντύπου για τις Διορθόδοξες σχέσεις

3.      Προοπτικές κοινής δράσης των τοπικών ορθοδόξων Εκκλησιών σε Διεθνείς οργανισμούς για κοινωνικά προβλήματα

4.      Δημιουργία Διορθόδοξων Επιτροπών για θέματα,

Α. Εκκλησιαστικής Εκπαίδευσης

Β. Περιβάλλοντος

Γ. Ιεραποστολής

Δ. Διαθρησκειακών Θεμάτων, Θρησκευτικής ανεκτικότητας και θρησκευτικής ελευθερίας.

Ε. Διαχριστιανικών Σχέσεων

Στ. Κοινωνικών Προβλημάτων, Φτώχειας και Φιλανθρωπίας

Ζ. Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, Φυλετικών Διακρίσεων, Μετανάσταυσης, Προσφύγων, Εμπορίας Ανθρώπων και θεμάτων Ασφαλείας και Ειρήνης.

Είναι καιρός όλες οι τοπικές Ορθόδοξες Εκκλησίες με το συντονιστικό ρόλο του Οικουμενικού Πατριαρχείου να αναλάβουν και την ευθύνη να στηρίξουν και ηθικά και υλικά τη λειτουργία των νέων αυτών Διορθόδοξων Επιτροπών. (Περισσότερα για τις προοπτικές κοινής δράσης των τοπικών Ορθοδόξων Εκκλησιών βλέπε στο βιβλίο του Σεραφείμ Κυκκώτη, Ενότητα και Μαρτυρία της Ορθοδόξου Εκκλησίας στο σύγχρονο κόσμο, σελίδες 233 – 343, εκδόσεις Παναγόπουλος, Αθήνα, 2005).

ΤΟ ΣΑΡΑΝΤΑΜΕΡΟ.Παιδικές αναμνήσεις του Γιάννη Βαρδακουλά.

Ενώ ετοιμαζόμουνα ν’ αρχίσω κάποια εργασία μου στή γραφομηχανή και συμβουλευόμουνα το ημερολόγιό μου, για να ρυθμίσω το βήμα προόδου, είδα ότι σήμερα είναι του Αγίου Φιλίππου και ο νούς μου στράφηκε σε παλιές εικόνες. Στο Φίλιππο, που παρ’ ό,τι ήταν των Απόκρεω, αυτός εργαζόταν στο χωράφι κατά την παράδοση που λέει: “Κι ο φτωχός ο Φίλιππος στο χωράφι απόκρευε….”. Δέν ήταν βέβαια αμαρτία ότι Απόκρεω, χρονιάρα ημέρα, αυτός έκανε τις αγροτικές εργασίες του. Από την εποχή ακόμα του Μεγάλου Κωνσταντίνου, νομοθετική ρύθμιση (Νεαρά 69), απαγόρευε την εργασία τις γιορτινές ημέρες μόνο στούς “εκ τεχνών βιούντας”’ οι αγρότες, όπως ο Φίλιππος, εξαρτώμενοι από τις καιρικές συνθήκες, μπορούσαν να εργασθούν και κατά τις ημέρες της θρησκευτικής αργίας. Σοφοί οι πρόγονοί μας προέβλεπαν και τις εξαιρέσεις του ρυθμιστικού κανόνα, εξανθρωπίζοντας έτσι το Δίκαιο.
Γύρισα και πάλι πίσω, τόσο προσφιλές αυτό σε μένα, και θυμήθηκα ότι από την επομένη αρχίζει το Σαραντάμερο. Ξύπνησαν μέσα μου οι παιδικές και μαθητικές μου μνήμες, που για πολλή ώρα με είχαν απορροφήσει… Αυτές τις στιγμές με την ομορφιά και τή συγκίνησή τους θα προσπαθήσω ν’ αποτυπώσω στή συνέχεια.
Ήμουν από ένα σπίτι στο οποίο βαραινε η εκκλησιαστική ζωή’ μετά το βραδυνό φαγητό, αρκετή ώρα έψαλλε ο πατέρας μου και οι αδελφές μου’ ήσαν και οι τρείς γλυκόφωνοι, σωστοί και “παπαδιαμαντικοί” με χαμηλούς τόνους’ οι προσταγές της Εκκλησίας ρύθμιζαν σε πολλά σημεία τή ζωή μας. Έτσι βρέθηκα κι εγώ από μικρός υπηρέτης στο Ιερό του ναού και αργότερα χειροθετημένος αναγνώστης. Τό τυπικό της Εκκλησίας ήταν ο ρυθμιστικός κανόνας ενός μέρους της ζωής μας, υπό τον έλεγχο πάντα του πατέρα, που ήταν παπαδοπαίδι…
Από την επομένη της εορτής του Αγίου Φιλίππου αρχίζει το Σαραντάημερο’ αρχίζει η περίοδος της προπαρασκευής για τα Χριστούγενα με νηστεία και καθημερινό εκκλησιασμό. Τό τεσσαρακονθήμερο επαναλαμβάνεται και σε άλλες εκδηλώσεις του θρησκευτικού μας βίου, όπως μεταξύ Χριστουγέννων και Υπαπαντής και τοκετού και πρώτου εκκλησιασμού της λεχώνας.
Όταν άρχιζε η περίοδος του Σαραντάμερου, κάθε πρωΐ, στις τέσσερις τή νύχτα χτυπούσε η καμπάνα της Εκκλησίας για τον εκκλησιασμό. Επί σαράντα ημέρες, και αν ακόμη ήθελα να κοιμηθώ περισσότερο, ο πατέρας μου με ξυπνούσε να τρέξω γρήγορα στην Εκκλησία, γιατί ο Ιερέας, ο Παπακάρμας θα με περίμενε, για να τον υπηρετήσω. Δέν υπήρχε δυνατότητα ν’ αποφύγω, γιατί ο πατέρας μου δεν μού το επέτρεπε οποιεσδήποτε και αν ήσαν οι καιρικές συνθήκες, κρύο ή βροχή’ πραγματική πολιτεία στρατοπέδου…Φυσικά, μετά τις πρώτες δύο-τρείς ημέρες συνήθιζα τόσο που πολλές φορές ξυπνούσα πρίν το “εγερτήριο” του πατέρα μου’ το είχα από βραδίς έγνοια, που ζυμωνόταν με την ύπαρξή μου. Πολλές φορές έφτανα πρίν ακόμη κατέβει από το αντικρυνό στην εκκλησία σπίτι του ο Ιερέας και τον περίμενα.
Κι άρχιζε σιγά-σιγά η Λειτουργία. Η Εκκλησία έπλεε στο μισοσκόταδο με τα καντήλια που τρεμούλιαζαν, τα λίγα αναμμένα κεριά και την ευωδία του μοσχολίβανου, ενώ ο ψάλτης, ο Κώστας ο Κονταξής, που είχε σύζυγο την ανεψιά του παλαιότερου Μητροπολίτη Δαυΐδ, άρχιζε τις ψαλμωδίες του, που τα λόγια τους σε συνέπαιρναν. Μού έχει μείνει η ηχώ του “Ετοιμάζου Βηθλεέμ, ήνοικται πάσιν η Εδέμ” και το άλλο με τα δοξαστικά του λόγια και τή θριαμβική του ψαλμωδία “Χριστός γεννάται δοξάσατε…”. Στό σύθαμπο της εκκλησιάς γλιστρούσαν μιά-μιά οι γριές στ’ αραδιασμένα στασίδια, στην ίδια πάντα θέση, λές και κάποιοι γέροντες, σκελετωμένοι καλόγεροι, έμπαιναν σάν αερικά, για να μήν ταράξουν τή θρησκευτική εκκλησιαστική γαλήνη…..
Δέν έλειπαν ποτέ μαθητές και μαθήτριες, που πολλοί κρατούσαν στα χέρια τα βιβλία τους, γιατί, σάν σχόλαγε η εκκλησιά, παίρναμε το δρόμο για το Σχολείο. Συνήθιζαν να φέρνουν σιτάρι για τις ψυχές των πεθαμένων, που σε μερικές περιπτώσεις αποτελούσε το “πρωϊνό” τους. Δέν έλειπε, βέβαια, πάντα και κάποιος καθηγητής. Στό παγκάρι της εκκλησιάς πάντα παρών ο κ. Σχολάρχης, ο Φιλόλογος καθηγητής Λαούρδας, που μέτραγε και ξαναμέτραγε τις δεκαρούλες του δίσκου και στή συνέχεια κατέθετε την όποια είσπραξη σε ειδικό λογαριασμό στην Τράπεζα για τις ανάγκες και τούς μισθούς του ψάλτη και του νεωκόρου.
Αυτές οι μνήμες γυρίζουν πολλές φορές στο μυαλό μου, καθώς τώρα εσίγησε η νυκτερινή καμπάνα του Σαραντάημερου και ξεθώρισε εκείνη η παλαιά παράδοση και μαζί η νύχτια εκκλησιαστική μυσταγωγία, που απαλλαγμένη από τή σημερινή “εκκοσμίκευση” πληρούσε με ευωδιά και χρώμα την ανθρώπινη ύπαρξη.
Θά τελειώσω το ψυχογράφημά μου αυτό με τή στροφή από ένα ποίημα, που αναφέρεται στο Σαραντάημερο και πολλές φορές αυτή την περίοδο ανεβαίνει στα χείλη μου:
Ώ Νύχτα, νύχτα των ψυχών με τή μυσταγωγία!
Τού Σαραντάημερου νυχτιά πώς έχεις βουβαθεί;
Νά ήταν τότε άραγε αλλοιώτικ’ η θρησκεία
ή νά’ μουν τότε άδολο κι αγνό μόνο παιδί..;
ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΙΣ ΝΑΥΠΑΚΤΟΥ

Η ΔΙΑΦΟΡΑ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗΣ ΗΓΕΣΙΑΣ ΤΗΣ ΡΩΣΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ

 

Η ΔΙΑΦΟΡΑ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗΣ ΗΓΕΣΙΑΣ ΤΗΣ ΡΩΣΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

===============

Οταν μια χώρα έχει ηγέτες που αγωνίζονται να δοξάσουν το έθνος τους συμπεριφέρονται με σεβασμό προς την Εκκλησία και την Ορθόδοξη Παράδοση.

Αντίθετα όταν η ηγεσία μιας χώρας οδηγεί την πατρίδα στην καταστροφή εφαρμόζει κάθε μορφής εκκλησιομαχία. Θέλει να καταργήσει τα Θρησκευτικά από την παιδεία, να αποβάλει τις Θεολογικές Σχολές από τα πανεπιστήμια, επιζητεί τον χωρισμό Εκκλησίας και Πολιτείας, ψηφίζει αντιχριστιανικούς νόμους, θέλει να αρπάξει την εκκλησιαστική περιουσία, κτίζει τεμένη, διορίζει εκατοντάδες ιμάμηδες την ώρα που απαγορεύει τη χειροτονία ορθόδοξων κληρικών, κοκ.

Οι τιμές και ο σεβασμός που υπεδέχθη η πολιτική και εκκλησιαστική ηγεσία της Ρωσίας την Αγία Ζώνη αυτές τις μέρες δείχνει ακριβώς ποια είναι η στάση των ηγετών του Ρωσικού κράτους, ενώ τα αξιοθρήνητα έργα και οι ημέρες των δικών μας πολιτικών ηγετών και στην Ελλάδα και στην Κύπρο είναι σε όλους γνωστά.

Το ακόμη χειρότερο είναι ότι στα καθ’ ημάς ενέσκηψε δριμύτατος χειμώνας και στην Εκκλησία με την εγκατάσταση ενός συνθηκολόγου στο Θρόνο του Αρχιεπισκόπου Αθηνών.

Ο Θεός να δώσει σε όλους μας μετάνοια για να γλυτώσουμε από τα κακά που μας έχουν πλακώσει και από όσα χειρότερα θα ακολουθήσουν - αν δεν μετανοήσουμε - με αναπόδραστη νομοτέλεια.

Παραθέτουμε στη συνέχεια την είδηση που μας έδωσε την αφορμή για τη σύνταξη του πιο πανω σχολίου.

*****

ΠΟΥΤΙΝ: “Η ΑΓΙΑ ΖΩΝΗ ΕΦΤΑΣΕ ΣΤΗ ΡΩΣΙΑ ΣΕ ΜΙΑ ΚΡΙΣΙΜΗ ΠΕΡΙΟΔΟ”

Του Αιμίλιου Πολυγένη

===================

Με ιδιαίτερη λαμπρότητα υποδέχθηκαν σήμερα το απόγευμα την Αγία Ζώνη στο αεροδρόμιο της Αγίας Πετρούπολης, ο Πρωθυπουργός της Ρωσίας κ. Βλαντιμίρ Πούτιν, παρουσία Υπουργών και Μελών της Κυβέρνησης.

Της υποδοχής προΐστατο ο Μητροπολίτης Λάντογκα και Αγίας Πετρουπολης κ. Βλαδίμηρος, συνοδευόμενος από πλειάδα επισκόπων, πλήθος ιερέων και πιστού λαού.

Ο πρωθυπουργός της Ρωσίας κ. Πούτιν προσκύνησε με ευλάβεια την Αγία Ζώνη, χαιρέτησε εγκάρδια τον Ηγούμενο της Μονής Βατοπαιδίου γέροντα Εφραίμ, τον οποίο ευχαρίστησε για τη θυσία και τον κόπο που ανέλαβε προκειμένου να ανταποκριθεί στην πρόσκληση του Αγιωτάτου Πατριάρχου Μόσχας κ. Κύριλλου και στην επιθυμία του ρωσικού λαού να επισκεφθεί η Αγία Ζώνη τη ρωσική γη.

Επίσης τόνισε ότι η Αγία Ζώνη και η Χάρη της Παναγίας έφθασε στη Ρωσία σε μία κρίσιμη περίοδο που ο λαός έχει ανάγκη από πνευματική ενίσχυση.

Σύμφωνα με αποκλειστικές πληροφορίες της Romfea.gr, ο πρωθυπουργός είχε εν συνεχεία ιδιαίτερη συνάντηση με τον Ηγούμενο γέροντα Εφραίμ.

Ο μητροπολίτης Βλαδίμηρος από την πλευρά του, ευχαρίστησε και αυτός τον γέροντα Εφραίμ για την πρόθυμη ανταπόκριση της Ιεράς Μονής Βατοπαιδίου για την μεταφορά της Αγίας Ζώνης στη Ρωσία μετά από πρόσκληση του Αγιωτάτου Πατριάρχου Μόσχας και πασών των Ρωσιών κ.κ. Κυρίλλου, με την προτροπή του Οικουμενικού Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου και την έγκριση της Ιεράς Κοινότητας του Αγίου Όρους.

Ο μητροπολίτης έκανε ιδιαίτερη μνεία στο γεγονός και θεώρησε ιδιαίτερη ευλογία ότι η Αγία Ζώνη φθάνοντας στη Ρωσία είχε τον πρώτο της σταθμό στην Αγία Πετρούπολη.

Η Αγία Ζώνη αφού μείνει για 4 ημέρες στην Αγία Πετρούπολη θα συνεχίσει να ευλογεί τη ρωσική γη σύμφωνα με το πρόγραμμα, σχηματίζοντας σχήμα σταυρού στους τέσσερις ορίζοντες της ρωσικής γης και θα επισκεφθεί τις πόλεις, Αικατέρινμπουργκ, Νόριλσκ, Βλαδιβοστόκ, Ντιβέγιεβο, Σαράνσκ, Σαμάρα, Ροστόβ Να Ντονού, Καλίνιγκραντ και τέλος στις 19 Νοεμβρίου τη Μόσχα.

Τέλος πληροφορίες της Romfea.gr αναφέρουν ότι ο Ηγούμενος της Μονής Βατοπαιδίου αύριο Παρασκευή 21 Οκτωβρίου, είναι προσκεκλημένος στην Ορθόδοξη Ακαδημία της Αγίας Πετρουπόλεως.

Εκεί θα απευθύνει πνευματικές νουθεσίες από την εμπειρία του Αγίου Όρους στους φοιτητές της Ακαδημίας.

ΠΗΓΗ:

Εκκλησιαστικό Πρακτορείο Ειδήσεων “Ρομφαία”

ΑΦΟΡΙΣΜΟΙ

"Οίκοι αξιολόγησης": (σκόπιμα;)αποτυχημένοι ως προς την πρόβλεψη μεγάλων κρίσεων, όπως έγινε πριν από 4 χρόνια, όταν αποδείχθηκαν ψευδή τα πιστοποιητικά που έδιναν σε γκαγκστερικούς οίκους σαν τη Λίμαν Μπράδερ. Σήμερα , αντί να βρίσκονται στη γωνιά με βγαλμένα τα οδοντόνυχά τους, τα όρνια αυτά συνεχίζουν ασύδοτα το καταστροφικό παιχνίδι τους , μετέχοντας από κοινού με τις κερδοσκοπικές ύαινες στο τσιμπούσι από τις σάρκες των λαών.

*

Βλέποντας όλα αυτά τα ανδρείκελα των χρηματοπιστωτικών κύκλων που μας κυβερνούν παγκοσμίως, νοσταλγείς τα χρόνια του Ψυχρού Πολέμου, όταν τα ινία της πολιτικής βρίσκονταν στα χέρια πραγματικών πολιτικών και ο κάθε "οίκος" ασχολιόταν αποκλειστικά με τα του οίκου του.

*

Η φοβερή παραδοχή: η ευτυχία των πολιτών της μεταπολεμικής Δύσης στηρίζονταν έως το 1989 στη δυστυχία των λαών της Ανατολής.Από το 1989 έως σήμερα και εφεξής η δυστυχία όλων των λαών στηρίζει την ευτυχία των ολίγων κερδοσκόπων σ΄όλο τον πλανήτη.

*

Παρατηρούσε δύο ηλικιωμένες κυρίες να πίνουν τον καφέ τους στο προκήπιο ένος πολύ χαριτωμένου Καφέ. Στα πόδια τους ξάπλωναν τεμπέλικα δύο σκυλιά, ένα Γκόλντεν Ρεντρίβερ

και ένα Μπόξερ.Τα πρόσωπα των κυριών, που διατηρούσαν εμφανή τα ίχνη μιας αλλοτινής ομορφιάς,τού θύμισαν το περίφημο μότο της θρυλικής Μπε Μπε (Μπριζίτ Μπαρντό): "Έδωσα τα νιάτα και την ομορφιά μου στους άντρες. Τώρα θα δώσω τη σοφία και την πείρα μου στα ζώα".

*

Τελικά, ποιο ζώο μοιάζει περισσότερο στον άνθρωπο;Μη βιαστείτε να πείτε " Ο πίθηκος!". Σκεφθείτε , σας παρακαλώ, και την περίπτωση του γουρουνιού...

πηγή

Γιατί τόσο ἀντιμεταφυσικὸ μένος;

 

Γιανναρᾶς Χρῆστος

Ἀπὸ ἀγανάκτηση (ὁμολογημένη) γιὰ τὴ δίχως ἀντίλογο προπαγάνδα τῆς «προοδευτικῆς» δημοσιογραφίας, θὰ παρακαλοῦσα νὰ μοῦ ἐπιτραπεῖ ἕνα ἐρώτημα:

Ἂς ὑποθέσουμε μία ταινία διάρκειας ἑνὸς λεπτοῦ ποὺ θὰ φιλοδοξοῦσε νὰ παρουσιάσει τὸ Μουσεῖο τοῦ Λούβρου, τὴν ἱστορία του, τὴ σημασία του γιὰ τὸν πολιτισμό. Καὶ δώδεκα δευτερόλεπτα, τὸ ἕνα πέμπτο τῆς ταινίας, νὰ εἶχαν διατεθεῖ γιὰ νὰ προβάλουν τὸν μανιακό, ποὺ πρὶν ἀπὸ μερικὰ χρόνια στὸ Λοῦβρο «μαχαίρωσε» τὴν Τζιοκόντα. Θὰ καταριόμασταν σὰν «σκοταδιστὲς» καὶ ὑπέρμαχους τῆς «λογοκρισίας» ὅσους διαμαρτύρονταν γιὰ τὴν ὑπερβολὴ (ἢ τὴ σκοπιμότητα) τῆς ἔμφασης στὸν βανδαλισμό;

Θὰ ἤμουν εἰλικρινὰ εὐγνώμων σὲ ὅποιον μὲ βοηθοῦσε νὰ καταλάβω, γιατί στὴ σημερινὴ Ἑλλάδα θεωρεῖται «προοδευτικὸς» καὶ ἐξασφαλίζει καριέρα ὅποιος κατασυκοφαντεῖ τὴν ἱστορία τοῦ τόπου του καὶ τοῦ λαοῦ του. Θέλουμε νὰ παρουσιάσουμε στὸ διεθνὲς κοινὸ τὴ σχέση τοῦ λαοῦ μας μὲ τὸν Παρθενώνα σὲ μία μονόλεπτη καταγραφὴ ἱστορίας εἴκοσι πέντε αἰώνων. Καὶ ἀφιερώνουμε τὸ ἕνα πέμπτο τῆς παρουσίασης στὴν πικάντικη ἐξαίρεση: σὲ κάποιους κάποτε φανατικοὺς βάνδαλους τοῦ κοινωνικοῦ περιθωρίου (ποὺ ὑπάρχουν πάντοτε σὲ κάθε ἐπὶ γῆς κοινωνία). Καταλογίζοντας τὸ σύμπτωμα στὴ σύνολη μεταφυσικὴ παράδοση τοῦ λαοῦ τῶν Ἑλλήνων.

Γιὰ τοὺς «προοδευτικοὺς» δημοσιογράφους, οἱ ρασοφορεμένοι βάνδαλοι, ποὺ στὴ μονόλεπτη ταινία καταστρέφουν μὲ σφυριὰ τὰ μεγαλουργήματα τῆς γλυπτικῆς τέχνης στὸν Παρθενώνα, δὲν εἶναι περιθωριακοὶ ψυχοπαθεῖς, εἶναι ἡ Ἐκκλησία, ἡ θεσμικὴ ἔκφανση τῆς μεταφυσικῆς παράδοσης τῶν Ἑλλήνων. Καὶ τὸν θεσμὸ θέλουν νὰ τὸν βλέπουν ὅπως τοὺς τὸν μάθανε στὰ ἰδεολογικὰ ποιμνιοστάσια: Ὄχι στὴν καταγωγικὴ ἑλληνική του διαμόρφωση, ἀλλὰ σὰν τὴν ἐκτρωματική του ἀλλοτρίωση σὲ ἐξουσιαστικὸ μόρφωμα, ὅπως τὸ κράτος τοῦ Βατικανοῦ στὴ Δύση.

Ἀσφαλῶς καὶ οἱ «δεσποτάδες» τῆς ἑλλαδικῆς παρακμῆς σήμερα συνεισφέρουν ἐνεργὰ σὲ αὐτὴ τὴν ἐκτρωματική, ἐξουσιαστικὴ ἀντίληψη γιὰ τὴν Ἐκκλησία – δικαιώνουν τὴ συμπλεγματικὴ ἐμπάθεια ποὺ θέλει πεισματικὰ νὰ ἀγνοεῖ τὸ ἐκκλησιαστικὸ γεγονὸς ὡς λαϊκὸ σῶμα. Ἀλλὰ τὴν ἔκπληξη ποὺ εἶναι ὁ πολιτισμός, ὡς ἱστορικὴ σάρκα τῆς μεταφυσικῆς παράδοσης τῶν Ἑλλήνων, τὴ γέννησε τὸ ἐκκλησιαστικὸ σῶμα τοῦ λαοῦ, ὄχι οἱ παρακμιακοὶ ρασοφόροι τοῦ σήμερα οὔτε κάποιες ἐξαιρέσεις ψυχανώμαλων πρὶν ἀπὸ δεκαέξι αἰῶνες!

Ὁ λαός, ποὺ συγκροτεῖ τὸ ἐκκλησιαστικὸ γεγονός, συνέχισε μὲ τὸν Ρωμανὸ καὶ τὴν Κασσιανὴ τὴν ποίηση τῆς Σαπφοῦς καὶ τοῦ Πινδάρου (κατέγραψε τὴ συνέχεια ὁ C. Trypanis στὴν ἀνθολογία του: The Greek Verse, στὰ Penguin Books). Συνέχισε ὁ λαὸς τὴν τραγωδικὴ δραματουργία στὴν ἐκκλησιαστικὴ λατρευτικὴ «λειτουργία», τὴν πάλη τῆς γλυπτικῆς καὶ τῆς ἀρχιτεκτονικῆς γιὰ θέα τοῦ «ὄντως ὑπαρκτοῦ» τὴ μετέθεσε στὴ ζωγραφικὴ τῶν Εἰκόνων τοῦ Σινᾶ, τῆς Μονῆς τῆς Χώρας, τοῦ Πανσέληνου, στὴν ἀρχιτεκτονική τῆς Ἅγια-Σοφιᾶς. Ἡ ὀργανικὴ συνέχεια τοῦ ἀρχαιοελληνικοῦ φιλοσοφικοῦ λόγου ἐκφράστηκε δυναμικὰ στὸ ἔργο τοῦ Ἀθανάσιου Ἀλεξανδρείας, τῶν Καππαδοκῶν, τοῦ Μαξίμου, τοῦ Ἰωάννη Δαμασκηνοῦ, τοῦ Γρηγορίου Παλαμᾶ. Ἡ ἡρακλείτεια ταύτιση τοῦ κοινωνεῖν - ἀληθεύειν, ὁ πλατωνικὸς ἔρως ὡς ὁδὸς γνώσης, ἡ ἀριστοτελικὴ λογικὴ μέθοδος καὶ τὸ κριτήριο κοινωνικῆς ἐπαλήθευσης τῆς γνώσης θεμελιώνουν τὴν ἐκκλησιαστικὴ ἀπαίτηση συνεποῦς ἐμπειρισμοῦ στὴν ἑλληνικὴ Ἀνατολή. Καὶ ὁδηγοῦν σὲ ρήξη (Σχίσμα) μὲ τὴ μεταρωμαϊκὴ Δύση τῶν ἐπήλυδων βαρβαρικῶν φύλων, παγιδευμένων στὸν πρωτογονισμὸ τῆς ἀνάγκης γιὰ αὐθεντίες, δόγματα - θωράκιση τοῦ ἐγὼ μὲ βεβαιότητες.

Ὅταν ξέρει κανεὶς ὅτι ἐπὶ χίλια χρόνια, στὸ χλευαστικὰ ὀνομαζόμενο ἀπὸ τοὺς Δυτικοὺς «Βυζάντιο», τὰ παιδιὰ ξεκινοῦσαν ἀνάγνωση καὶ γραφὴ μὲ ἀλφαβητάρι τὸν Ὅμηρο, τότε τὰ δώδεκα δευτερόλεπτα ἐμφατικῆς προβολῆς τῶν ψυχανώμαλων τοῦ περιθωρίου στὴ μονόλεπτη ταινία γιὰ τὸν Παρθενώνα εἶναι τουλάχιστον ἀνεξήγητη μεροληψία ποὺ μοιάζει μὲ κακόβουλη προπαγάνδα. Ἀλλὰ καὶ ἂν τὸ ἐπίπεδο ἐκκλησιαστικῆς αὐτοσυνειδησίας τῶν ἑλλαδικῶν ἐπισκόπτων ἦταν διαφορετικό, ἡ συμπλεγματικὴ ἐμπάθεια τῆς μονόλεπτης γιὰ τὸν Παρθενώνα ταινία, θὰ εἶχε συναντήσει μόνο χαμόγελα συγκατάβασης. Ὄχι ἀπαιτήσεις νὰ ἐπιβάλλεται μὲ τὸν χωροφύλακα ὁ σεβασμὸς στὴν «ἐπικρατοῦσα θρησκεία»!

Μέσα στὰ πέντε τελευταῖα χρόνια εἴχαμε οἱ Ἕλληνες δύο ἀπανωτὲς εὐκαιρίες (ποὺ δὲν θὰ ξανάρθουν) νὰ δηλώσουμε, μπροστὰ στὸ σύνολο σχεδὸν πληθυσμὸ τοῦ πλανήτη, τὴν πολιτιστική μας ταυτότητα – ἐνεργὸ ἑτερότητα πρότασης πολιτισμοῦ ποὺ νὰ ἐνδιαφέρει πανανθρώπινα: Εἴχαμε τὶς τελετὲς ἔναρξης καὶ λήξης τῶν Ὀλυμπιακῶν Ἀγώνων τοῦ 2004 καὶ τὴν ἀνέγερση τοῦ καινούργιου Μουσείου τῆς Ἀκρόπολης τῶν Ἀθηνῶν. Καὶ σκέφτομαι: Πῶς θὰ ἔκριναν τὴν ἀνταπόκρισή μας στὶς μοναδκὲς αὐτὲς εὐκαιρίες μαρτυρίας κάποιοι δάσκαλοί μας ἀπὸ ἕνα χθὲς ὄχι πολὺ μακρινό; Ὁ Τσαρούχης, ὁ Ἐλύτης, ὁ Πικιώνης, ὁ Ἐγγονόπουλος, ὁ Παπαλουκᾶς, ὁ Κόντογλου, ὁ Ζάχος, ὁ Κεφαλληνός, ὁ Σεφέρης, ὁ Τατάκης, ὁ Θεοτοκᾶς, ὁ Γκάτσος, πῶς θὰ ἀντιδροῦσαν στὸ ἀρχιτεκτόνημα τοῦ Τσουμί, στὴν ταινία τοῦ Κώστα Γαβρᾶ, πῶς θὰ ἔκριναν τὴν ἰδιοφυῆ ἐντυπωσιοθηρία, σκηνογραφικὴ καὶ σκηνοθετική, τοῦ Δημήτρη Παπαϊωάννου; Θὰ κατάπιναν βουβὰ τὴν παραίτηση ἀπὸ κάθε ἑτερότητα, τὴν εἰκόνα μιᾶς Ἑλλάδας μὲ ἐπιδόσεις μόνο μεταπρατισμοῦ, μόνο ἐπαρχιώτικης μειονεξίας;

Δὲν ἔχει νόημα νὰ ἐμπλέκουμε τίμια ὀνόματα τοῦ χθὲς σὲ διχογνωμίες τοῦ σήμερα. Ἀλλὰ κάποια ὀνόματα ὑπογραμμίζουν ἀποκαλυπτικὰ τὸ κενό, τὴν ὀρφάνια μας σήμερα ἀπὸ μπροστάρηδες μαχητικῆς εὐθυκρισίας, εὔτολμης ἀνιδιοτέλειας. Μοιάζει δίχως ἀντίλογο σήμερα ἡ ἀναιδέσατη ταύτιση τῆς «προόδου» μὲ τὸν ἀφελληνισμό, μὲ τὴν κατασυκοφάντηση τῆς Ἱστορίας, μὲ τὸν χλευασμὸ τοῦ «ἱεροῦ». Ἀκόμα καὶ ὅρους ὑγειονομικῆς προστασίας γιὰ τὴ μετοχή μας στὸ Δεῖπνο τῆς Εὐχαριστίας θέλουν νὰ μᾶς ἐπιβάλουν οἱ «προοδευτικοί» μας δημοσιογράφοι – μὲ τὴν ἴδια φασιστικὴ λογικὴ θὰ ἀστυνομεύουν σὲ λίγο καὶ τὴν ὑγιεινή τοῦ ἔρωτα ἐπιβάλλοντας ὁπωσδήποτε τὸ προφυλακτικό. Δὲν ἔχει φραγμοὺς ἡ συμπλεγματικὴ ἐμπάθεια.

Θὰ ἄξιζε, πάντως, νὰ τεθεῖ ἡ ἀπορία, μὲ ἀφορμὴ καὶ τὴν «τσόντα» τῶν δώδεκα δευτερολέπτων: Γιατί τόσο ἀντιμεταφυσικὸ μένος στὴν ἑλλαδικὴ δημοσιογραφία σήμερα; Γιατί καὶ ἐφημερίδες παρήγορης σοβαρότητας καὶ ἀξιοπρέπειας, ποὺ ἀπευθύνονται, κατὰ τεκμήριο, σὲ κοινὸ μὲ αἴσθηση τοῦ «ἱεροῦ», κατακλύζονται ἀπὸ κείμενα συμπλεγματικῆς ἀντιμεταφυσικῆς μονομανίας;

Ὁ πάντοτε ἀνοιχτὸς ἀναζητητής, ὁ τίμιος ἀγνωστικιστής, ἔχει σέβας τοῦ «ἱεροῦ». Ὁ φανατικὸς τῶν ἀντιμεταφυσικῶν βεβαιοτήτων (ὅπως καὶ ὁ θρησκόληπτος) ἔχει πρόβλημα. Πρόβλημα βασανιστικῆς ἀνασφάλειας. Δὲν στομώνει κανεὶς τὶς γονιμότερες μέσα του ἀναζητήσεις, ἁπλῶς γιὰ νὰ ἐκδικηθεῖ κάποιους ἀνυποψίαστους ρασοφόρους τοῦ χθὲς ἢ τοῦ σήμερα. Ὅμως, γιατί μιὰ κοινωνία νὰ «παιδαγωγεῖται», μονότροπα μὲ ψυχολογικὲς ἀνασφάλειες;

ΑΛΛΟ "ΨΥΧΟΠΑΘΟΛΟΓΙΚΕΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΕΣ", ΑΛΛΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΚΑΙ ΑΛΛΟ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΣ ΦΑΝΑΤΙΣΜΟΣ

ΑΛΛΟ “ΨΥΧΟΠΑΘΟΛΟΓΙΚΕΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΕΣ”, ΑΛΛΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΦΑΝΑΤΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΑΛΛΟ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΣ ΦΑΝΑΤΙΣΜΟΣ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

===============

Εξαιτίας της πρόσφατης εγκληματικής ενέργειας, που είχε σαν αποτέλεσμα το θάνατο τόσων αθώων ανθρώπων στη Νορβηγία, ορισμένοι - εν οις δυστυχώς και ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Δημητριάδος κ. Ιγνάτιος -, βρήκαν την αφορμή να ξεσπαθώσουν εναντίον του θρησκευτικού φανατισμού.

Το άστοχο της στάσης τους πασίδηλο. Αλλο πρόσωπο με ψυχοπαθολογικά συμπτώματα και άλλο φανατικός.

ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ ΤΗΣ ΝΕΟΛΑΙΑΣ ΤΟΥ ΝΑΖΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΜΑΟΙΣΜΟΥ

___________

Υπάρχουν υγιέστατοι διανοητικά άνθρωποι, οι οποίοι σε κάποια φάση της ζωής τους ενήργησαν κάτω από το κράτος του φανατισμού, αλλά σε καμιά περίπτωση δεν είναι παρανοικά άτομα. Η Γερμανική νεολαία π.χ. την εποχή που μεσουρανούσε ο Ναζισμός ή οι ερυθροφρουροί της κόκκινης επανάστασης του Μάο τσε Τουνγκ.

Αντίθετα υπάρχουν άρρωστα ψυχικά άτομα, που χρήζουν άμεσης ψυχιατρικής βοήθειας, τα οποία προβαίνουν σε αποτρόπαιες πράξεις, που είναι όμως καρπός ΠΑΡΑΝΟΙΑΣ, και ΟΧΙ θρησκευτικού ή πολιτικού φανατισμού.

Ο ΓΚΑΙΜΠΕΛΣ ΚΑΙ Ο ΧΙΜΛΕΡ

_______

Ο θεωρητικός του Ναζισμού - Γκαίμπελς- ήταν άνθρωπος αξιόλογης παιδείας, με υψηλό δείκτη νοημοσύνης που προσπάθησε να κατοχυρώσει πολιτικά και ιστορικά τις ενέργειες του Ναζισμού. Δεν ήταν όμως ψυχοπαθής.

Το ίδιο και ο Χίμλερ ο κατεξοχήν υπεύθυνος για την πραγματοποίηση του Ολοκαυτώματος.

Ηταν πολιτικά και ρατσιστικά φανατικοί άνθρωποι εξαιρετικά επικίνδυνοι, αλλά όχι πρόσωπα με ψυχοπαθολογική συμπεριφορά. Εγκληματικές και απαράδεκτες - χωρίς αμφιβολία - προσωπικότητες, αλλά όχι ψυχασθενείς.

ΟΙ ΙΣΛΑΜΙΣΤΕΣ

_________

Οι Ισλαμιστές που οδήγησαν τα αεροπλάνα στους δίδυμους πύργους της Νέας Υόρκης στις 9 Σεπτεμβρίου του 2011, δεν ήταν παρανοικά άτομα. Ηταν άτομα εμποτισμένα μέχρι μυελού οστέων με ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟ ΦΑΝΑΤΙΣΜΟ. Οχι όμως ψυχασθενείς.

Ας προσέξουμε να μη συγχύζουμε τα ασύγχυτα.

Αλλο άρρωστος άνθρωπος, που δεν έχει την ικανότητα να περιστέλλει την επιθετικότητά του, εκτός αν ακολουθεί την κατάλληλη φαρμακοψυχοθεραπεία, και άλλο φανατικός.

Ο ΝΟΡΒΗΓΟΣ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΑΣ ΔΕΝ ΕΝΗΡΓΗΣΕ ΑΠΟ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟ ΦΑΝΑΤΙΣΜΟ

_________

Δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω με βεβαιότητα αν ο Νορβηγός τρομοκράτης είναι άτομο με ψυχοπαθολογικό ιστορικό, - αν και όλες οι ενδείξεις προς αυτή την κατεύθυνση δείχνουν- αλλά σίγουρα δεν ενήργησε από θρησκευτικό φανατισμό.

Αν δεν πρόκειται για παρανοικό άτομο, τότε έχουμε να κάνουμε με κάποιου είδους ρατσιστικό και ΟΧΙ θρησκευτικό φανατισμό.

Η ΑΣΤΟΧΙΑ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΣ

___________

Είμαι πρόθυμος να αντιπαρέλθω με επιείκεια την αστοχία κάποιου λαικού που δεν έχει ποιμαντική πείρα για το θέμα.

Αδυνατώ όμως εντελώς να αντιληφθώ πώς ένας επίσκοπος της Εκκλησίας με τόσο πλούσια ποιμαντική πείρα - όπως ο Αγιος Δημητριάδος - έκανε σύγχυση των δύο καταστάσεων.

Αλλο παράνοια και άλλο φανατισμός. Αλλο θρησκευτικός φανατισμός και άλλο ψυχοπαθολογική κατάσταση που επενδύεται τη μορφή θρησκευτικού, ρατσιστικού ή πολιτικού ενδύματος για να βρεί τρόπο έκφρασης.

ΠΡΟΣΟΧΗ ΝΑ ΜΗ ΔΙΝΟΥΜΕ ΟΠΛΑ ΣΤΟ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟ ΦΑΝΑΤΙΣΜΟ

__________________

Ατόφια θρησκευτικό φανατισμό σήμερα εκφράζουν οι ακραίοι Ισλαμιστές.

Οσοι λοιπόν μιλούν για καταδίκη κάθε είδους θρησκευτικού φανατισμού συντελούν - επιγνώστως ή ανεπιγνώστως - στην εξίσωση θύματος και εγκληματιών.

Συντελούν στο να θεωρηθούν όσοι μετέρχονται εγκληματικές πράξεις για να προωθήσουν τις θρησκευτικές ή πολιτικές τους πεποιθήσεις, με αυτούς που έχουν βαθειά πίστη και προσήλωση προς την αλήθεια της Εκκλησίας και την εκφράζουν με ένα δυναμικό τρόπο.

Ούτε κουκουλοφόροι αναρχικοί των Εξαρχείων, ούτε μέλη της εγκληματικής “επαναστατικής οργάνωσης του 17 του Νοέμβρη”, ούτε ακραίοι Ισλαμιστές είναι όσοι διατυπώνουν με δυναμικό τρόπο την αντίθεσή τους στον Οικουμενισμό, το Νεοβαρλααμισμό, ή τους διάφορους νεωτερισμούς.

Αν θέλουμε να λέμε τα πράγματα με το όνομα τους θρησκευτικό φανατισμό σήμερα εκφράζουν οι Ισλαμιστές.

Οπου παρουσιάστηκαν απαράδεκτα φαινόμενα μεταξύ χριστιανών (Παπικών και Προτεσταντών στην Ιρλανδία λ.χ.) ήταν αποκύημα πολιτικού φανατισμού που χρησιμοποιούσε τη θρησκεία ως ένδυμα για να εκφράσει εθνικές επιδιώξεις.

Οταν όμως δολοφονούνται χριστιανοί στο Πακιστάν, στην Αίγυπτο, κτλ. ΜΟΝΟΝ και μόνον επειδή είναι χριστιανοί, τότε έχουμε να κάνουμε με θρησκευτικό φανατισμό.