Μίκης Θεοδωράκης: Η Ελλάδα έχει οδηγηθεί σε αδιέξοδο

Ο Ελληνικός λαός έχει προ πολλού εισέλθει σε ένα στάδιο ασφυξίας, που γιγαντώθηκε μετά το πέρας των εκλογών και που κάθε μέρα θα αυξάνει σε σημείο όπου οι αντιδράσεις του θα γίνονται δραματικές και ανεξέλεγκτες. Οι τρεις χιλιάδες αυτοκτονίες-διαμαρτυρίες θα υπερδιπλασιαστούν και σύντομα θα έλθει η ώρα που θα σκοτώνει ο ένας τον άλλο…

Η βασική αιτία γι’ αυτήν την τραγική εξέλιξη οφείλεται στο γεγονός ότι δεν υπάρχει αντιστοιχία ανάμεσα στις επιθυμίες και τη θέληση του ελληνικού λαού αφ’ ενός και τους κομματικούς του εκπροσώπους αφ’ ετέρου. Αυτή η αναντιστοιχία οφείλεται σε πολλούς λόγους. Ένας βασικός λόγος είναι ο παραμορφωτικός εκλογικός νόμος που προσφέρει την κυβερνητική εξουσία σε κόμματα μειοψηφίας καταδικασμένα από την ψήφο του λαού. Άλλος επίσης βασικός λόγος είναι το ότι ο κοινωνικός προοδευτικός χώρος έχει εξουδετερωθεί λόγω του αλληλοσπαραγμού των ηγεσιών των κομμάτων της Αριστεράς. Και βεβαίως η αδυναμία δημιουργίας ενιαίου αντιμνημονιακού μετώπου που να αντιστοιχεί και να εκφράζει την καθαρή εντολή του λαού για την
απαλλαγή της χώρας από τα δεσμά των Μνημονίων, της Τρόικα, του ΔΝΤ και της Ευρώπης των Τραπεζών. Με άλλα λόγια την εντολή του λαού για την ανάκτηση της Εθνικής Ανεξαρτησίας, την εγκατάλειψη της πολιτικής της λιτότητας. Την απόσβεση των όρων που παραχωρούν στους δανειστές τη δήμευση του δημόσιου πλούτου. Την απαλλαγή από την απαγόρευση να συναλλασσόμεθα ελεύθερα με όλες τις χώρες του κόσμου. Τέλος τη διαχείριση του δημόσιου χρέους στα πλαίσια του διεθνούς, του ευρωπαϊκού και του ελληνικού δικαίου.

Σε γενικές γραμμές απέδειξε ότι επιθυμεί να απαλλαγεί οριστικά από τις παραπάνω δεσμεύσεις και άλλες πολλές προσβλητικές και επαχθείς. Εν τούτοις όπως είπα, το υπάρχον πολιτικό Σύστημα θα αλλοιώσει για άλλη μια φορά τη θέληση του Λαού. Η Κυβέρνηση που θα προκύψει με τις ευλογίες των ξένων τοποτηρητών, θα είναι συνέχεια των δύο προηγουμένων, που μας οδήγησαν στο χείλος της καταστροφής. Μ’ αυτόν τον τρόπο οι ξένοι και οι Έλληνες υποστηρικτές τους σπέρνουν ανέμους που θα γεννήσουν θύελλες. Γι’ αυτό ας είναι βέβαιοι. Ο ρόλος τον ξένων (Κυβερνήσεις, Τράπεζες, Τύπος) υπήρξε ολέθριος. Πλήγωσε βαθειά την εθνική μας συνείδηση, την τιμή, την περηφάνεια και το φιλότιμο ενός λαού που στην ιστορική του διαδρομή ακόμα και πρόσφατα απέδειξε ότι όταν οδηγηθεί πέρα από τα όριά του προτιμά να γίνει ολοκαύτωμα καίγοντας μαζί με τον εαυτό του και τους εχθρούς του.

Επειδή κανείς Έλληνας δεν θα ήθελε να συμβεί κάτι τέτοιο, οφείλουμε να βρούμε μόνοι μας εμείς οι ανεξάρτητοι πολίτες τις λύσεις που θα μας βοηθήσουν να βγούμε από το ασφυκτικό αδιέξοδο.

Για άλλη μια φορά θα επαναλάβω ότι οι Έλληνες οφείλουν να ανακαλύψουν τρόπους οργάνωσης και εκπροσώπησης που να βασίζονται ολοσχερώς πάνω στη θέλησή τους. Να αναδείξουν νέους πολιτικούς και συνδικαλιστικούς εκπροσώπους που να τους εκφράζουν και να τους αντιπροσωπεύουν ολοκληρωτικά. Πολλές από τις κομματικές τους επιλογές στις τελευταίες εκλογές δείχνουν σημάδια ανεξέλεγκτης σύγχυσης και οργής. Γι’ αυτό θα πρέπει να βοηθήσουμε τον Λαό να ξαναβρεί την ψυχραιμία και την καθαρή σκέψη που θα τον καταστήσουν δύναμη ιστορική. Οφείλουμε να τον πείσουμε πως οι δικές μας προτάσεις του προσφέρουν τις λύσεις που επιθυμεί.

Είπαμε λοιπόν ότι η πρώτη λύση είναι να γυρίσει την πλάτη σε ένα φαύλο και τυφλό πολιτικό-κομματικό σύστημα που τον οδηγεί εδώ και δεκαετίες από το κακό στο χειρότερο.

Η επόμενη πρότασή μας είναι να υιοθετήσει μια νέα αντίληψη για τη θέση της χώρας στον σύγχρονο κόσμο, ιδιαίτερα τώρα που το διεθνές οικονομικο-πολιτικό σύστημα τρώει τις σάρκες του. Εμείς δεν μπορούμε να έχουμε την παραμικρή ευθύνη και σχέση με ένα κόσμο που σφαδάζει μέσα στις αντιθέσεις του. Τίποτα δεν μας συνδέει μαζί τους. Ούτε η ιστορία μας ούτε ο πολιτισμός μας, τα ήθη και τα έθιμά μας, ο χαρακτήρας και τα συμφέροντά μας.

Μονάχα ο ωμός ρεαλισμός μάς επιβάλλει να βρισκόμαστε υποχρεωτικά στον χώρο της Ευρωζώνης, μιας και όσα κακά μας έχει κάνει έως τώρα είναι λιγότερα από όσα μπορεί να μας κάνει στο μέλλον. Κι αυτά κυρίως μέσα από τις οικονομικές μας σχέσεις και εξαρτήσεις.

Επομένως λέμε προς το παρόν ΝΑΙ στην Ευρώπη αλλά μόνο ως προς το πολιτικό σκέλος των όρων της ένταξής μας στην Ε.Ε.

Ως προ το οικονομικό, η Ελλάδα θα πρέπει να στραφεί σε Κράτη και Αγορές εκτός της Ευρωζώνης και του ΔΝΤ. Είναι ελεύθερη να το κάνει χωρίς να έρθει σε νομικής φύσεως αντίθεση μαζί τους.

Διατηρούμε τις πολιτικές, διπλωματικές, πολιτιστικές και άλλες σχέσεις μαζί τους. Μένουμε στο Ευρώ, ενώ ταυτόχρονα στηρίζουμε καθ’ ολοκληρίαν την οικονομική μας ανάπτυξη σε συμφωνίες, συμβόλαια και κοινοπραξίες με διεθνείς κρατικούς και ιδιωτικούς οργανισμούς, με βάση το αμοιβαίο συμφέρον.

Αυτή η διπολική κατεύθυνση θα μας απαλλάξει από τους θανάσιμους εναγκαλισμούς εταίρων που έχουν μεταβληθεί σε στυγνούς καταπιεστές-εκμεταλλευτές με δεσποτικές συμπεριφορές που δεν ταιριάζουν με τον χαρακτήρα και τις παραδόσεις μας.

Έχουμε στη διάθεσή μας ένα σπουδαίο όπλο. Είναι ο εθνικός μας πλούτος, που επιβουλεύονται και προσπαθούν με κάθε τρόπο να τον κάνουν δικό τους οι σημερινοί δήθεν σύμμαχοι, προστάτες και φίλοι μας. Ένας πλούτος ανεκμετάλλευτος στο μεγαλύτερό του μέρος. Αναφέρομαι στην ελληνική γη και στις ελληνικές θάλασσες. Στην ευφυΐα και εργατικότητα του λαού μας. Στα πολύτιμα ορυκτά, υπόγεια και υποθαλάσσια. Στην μεθοδική εκμετάλλευση του φυσικού κάλλους της χώρας και των πηγών πράσινης ενέργειας.

Απαλλαγμένη από τόκους και χρεολύσια και με μια διακυβέρνηση στην οποία θα επικρατήσει η ικανότητα, το ήθος, η ηθική και η ολόπλευρη αφοσίωση στο κοινό καλό όλων των εκπροσώπων όλων των βαθμίδων της εξουσίας, η χώρα μας είναι ικανή να ικανοποιήσει πλήρως τις ανάγκες των κατοίκων της. Να πετάξει από πάνω της κάθε είδους ξένες εξαρτήσεις και ελεύθερη ξανά και ανεξάρτητη να οδηγηθεί στηριγμένη στον δικό της πλούτο και στις δικές της ικανότητες στο δρόμο της κοινωνικής και εθνικής ανάπτυξης, ηθικής ανάτασης και πνευματικής και πολιτιστικής αναγέννησης.

Όσο για την ασφάλεια της χώρας (αν και μπορεί να φανεί αντιφατικό) πιστεύω ότι η αγάπη και προσήλωση του Λαού μας προς την Ειρήνη είναι η καλλίτερη μέθοδος να οργανώσουμε την άμυνά μας με τέτοιο τρόπο ώστε ο πόλεμος να φαντάζει αυτό που είναι πραγματικά: το απόλυτο κακό για όλους. Φίλους, εχθρούς και άσπονδους φίλους.

Αθήνα, 18.VI .2012