Οι Οικουμενιστές Επίσκοποι μεταποιούν προοδευτικά και την ησυχαστική Παράδοση της Ορθοδοξίας!

Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μεταποιεῖται σιγά-σιγά, μιμούμενη Βατικάνειες διδαχές.

Οἱ Πατριάρχες καὶ οἱ Μητροπολίτες ἐναντιώνονται στὸ «ξενόφερτο» ἔθιμο τῶν γενεθλίων, ἀλλ’ ὅμως σπεύδουν νὰ παραστοῦν σὲ ἄθλια Ἀρχιερατικὰ γενέθλια!

Γνωρίζουν καὶ διδάσκουν τὴν ἐπιτιμητικὴ ρήση τοῦ Κυρίου: «Πῶς δύνασθε ὑμεῖς πιστεῦσαι, δόξα παρὰ ἀλλήλων λαμβάνοντες, καὶ τὴν δόξα τὴν παρὰ τοῦ μόνου Θεοῦ οὐ ζητεῖτε;» (Ίω. 5,44),ἀλλ’ ὅμως δέχονται νὰ τιμῶνται, νὰ λαμβάνουν δῶρα ἀπὸ ἱερωμένους συναδέλφους τους, ἀπὸ Δημάρχους καὶ Πρωθυπουργούς, ἀπὸ «κάθε καρυδιᾶς καρύδι» αἱρετικούς, ἀπὸ Ραββίνους, ἀπὸ Ροταριανούς, ἀδιαφοροῦντες ἂν ἔτσι χάνουν τὴν …θεία δόξα.

Διδάσκουν τὸ εὐαγγελικὸ «“Μὴ γνώτω ἡ ἀριστερά σου τί ποιεῖ ἡ δεξιά σου” (Ματθ. στ', 3), ἀλλ’ ὅμως διαφημίζουν ὄχι μόνο κάθε «φιλανθρωπικὴ» δραστηριότητα, ἀλλὰ κάθε κίνησή τους, ὥστε τὰ πολύχρωμα Μητροπολιτικὰ περιοδικὰ καὶ ἱστολόγια νὰ ἔχουν γεμίσει ἀπὸ δεκάδες χιλιάδες φωτογραφίες και Βίντεο μὲ τὶς φωτογραφίες τους!

Τώρα ἡ τακτικὴ αὐτὴ μετακυλύεται καὶ στὸ μοναχικὸ κόσμο. Τὸ «λάθρα βιώσας» ἐξαφανίζεται. Μὲ διάφορες δικαιολογίες ἡ προβολή, οἱ ἀγαθοεργίες, ἡ διάθεση κοτόπουλων ἢ ρουχισμοῦ, οἱ φωνητικὲς ἐπιδόσεις μοναζουσῶν, ἡ ἀσκητικότητα(!) παίρουν βραβεῖα! Τώρα δικαιώνεται ἡ ἐσχατολογικὴ Ζηζιούλεια ἐκκλησιολογία!

Ἡ νέα Ἐκκλησία τοῦ Οἰκουμενισμοῦ δὲν εἶναι ἀόρατη, ὅπως θέλουν νὰ τὴν παρουσιάσουν οἱ Ποιμένες, ἐπειδὴ φοβοῦνται νὰ ἀπομακρυνθοῦν ἀπὸ τοὺς προϊσταμένους τους, ἀλλ' εἶναι ἐδῶ, κολυμπᾶμε μέσα σ' αυτή, ἀλλὰ καμωνόμαστε πὼς δὲν τὸ καταλαβαίνουμε!                                                   

 

Τώρα και παρασημοφορήσεις μοναχών !!!

Πηγή: "opaidagogos"

Δεν θέλει πολύ μυαλό για να αντιληφθεί κανείς ότι όσο τα Οικουμενιστικά ανοίγματα προχωρούν, οι "δεσποτάδες" αισθάνονται την οργή του πιστού λαού και επιδιώκουν να "δικτυωθούν", για να προλάβουν τις αντιδράσεις.
Δυστυχώς η ασκητική στην εκκλησία μας, έδωσε την θέση της στις "δημόσιες σχέσεις". Και στην περίπτωση αυτή οι προσκλήσεις σε εκδηλώσεις, οι ομιλίες σε συνέδρια και τα παράσημα, κλείνουν αρκετά στόματα που δυνητικά θα μπορούσαν να αντιδράσουν. 
Πριν μόλις μερικούς μήνες, ένας Ρουμάνος αγωνιστής Ορθόδοξος ιερέας εκδιώχθηκε με συνοπτικές διαδικασίες από την Μητρόπολη Βεροίας εξαιτίας τηςαντιΟικουμενιστικής του στάσης.
Για την ακρίβεια τέθηκε προφορικά σε αργία, μέχρι να αλλάξει μητρόπολη (τελικά κατέφυγε στην Μητρόπολη Πειραιώς). Γράψαμε σχετικά στο παρελθόν εδώ καιεδώ. 

Δείτε τώρα πως ανακάλυψαν μία νέα "ορθόδοξη" πρακτική. Βράβευση γερόντισσας μοναστηριού! 
και μάλιστα όχι της ίδιας αλλά γειτνιάζουσας μητρόπολης!

Ηγουμένη με "παράσημο" !

Ο Μητροπολίτης Βέροιας κ. Παντελεήμων,  πρόσφατα παρασημοφορήθηκε (δείτε εδώ) από τον Πατριάρχη Ιεροσολύμων (γιατί άραγε ;;;). Και από πότε συνηθίζεται να παρασημοφορούνται μητροπολίτες 

στην Ορθόδοξη εκκλησία;;, 
Ο Μητροπολίτης Βέροιας κ.Παντελεήμων, παρασημοφόρησε με την σειρά του την ηγουμένη της γυναικείας Μονής Παναγίας Μικροκάστρου (που όλως τυχαίως δεν υπάγεται στην δική του μητρόπολη αλλά στον γνωστό για τις προκλητικές του δηλώσεις -πάντα στη γραμμή του Οικ/κού Πατριαρχείου- μητροπολίτη  Σισανίου & Σιατίστης)! 
Να δούμε τι άλλο θα σκεφθούν κάποιοι για να "μετρήσουν" τα "κουκιά" τους. Ο Ορθόδοξος μοναχισμός,  στην υπηρεσία των δημοσίων σχέσεων της μητρόπολης. Δείτε: 

κι αυτό νομίζουμε το βλέπουμε για 1η φορά: μοναχές να ψέλνουν σε αίθουσα εκδηλώσεων! 

ΥΓ. Δείτε ενδεικτικά πως παρουσιάζεται η περιφορά του επιταφίου στην Βέροια, στην επίσημη ιστοσελίδα της Μητρόπολης, εδώ.
Αντί να φωτογραφίζεται ο επιτάφιος, φωτογραφίζεται διαρκώς, σε δεκάδες φωτογραφίες  ο δεσπότης.. Θλιβερές διαπιστώσεις.. 

Το ίδιο θα διαπιστώσετε σε κάθε δημοσίευση. Παντού σε δεκάδες πόζες η φωτογραφία του δεσπότη. 

πηγή

ΕΚΚΟΣΜΙΚΕΥΣΗ ΚΑΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΠΟΙΜΕΝΩΝ

Αυτό που άλλοτε κατεδίκαζαν, τώρα εφαρμόζουν οι ίδιοι!

ΕΚΚΟΣΜΙΚΕΥΣΗ  ΚΑΙ  ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ

ΤΩΝ  ΠΟΙΜΕΝΩΝ

   Ἄλλο ἕνα ξενόφερτο ἔθιμο, τῶν γενεθλίων, ποὺ τὶς προηγούμενες δεκαετίες ἡ Ἐκκλησία διὰ τῶν Ποιμένων καὶ διδασκάλων κατεδίκαζε, ἄρχισε πλέον νὰ γίνεται καθεστὼς καὶ στὰ ἀνώτατα κλιμάκια τῶν ἐκκοσμικευμένων Οἰκουμενιστῶν ἐκκλησιαστικῶν ἡγετῶν.  Ὁ Οἰκουμενισμὸς δὲν ἀφήνει τίποτε ὄρθιο!

Μητροπ. Σύρου Δωρόθεος

Ἔτσι μετὰ τὸ πρόσφατο παρόμοιο γεγονὸς (Τούρτα με φωτογραφία τοῦ Μητροπολίτη Σύρου Δωρόθεο μὲ τὴν ἐπιγραφὴ "Ἄξιος"), τώρα καὶ ὁμητροπολίτης Κένυας Μακάριος γιόρτασε τὰ 70 του γενέθλια στὸ Ναϊρόμπι τῆς Κένυας. Κατὰ τὴνθεμελίωση Ὀρθοδόξου Ναοῦ στὸ χωριὸ Κικόνι, δέχτηκε ἀπὸ τοὺς πιστοὺς μιὰ τούρτα γενεθλίων μὲ τὴν ἐπιγραφὴ Happy birthday your Eminence! 

Τοῦτο, σημειώνει Κύπριος θεολόγος,«αποτελεί, δυστυχώς, θλιβερή πραγματικότητα»,ἀφοῦ ἡ ἐκκοσμίκευση καὶ ἡ μίμησηπροτεσταντικῶν ἠθῶν ἔχουν γίνει ἀποδεκτά, ὄχι μόνο ἀπὸ πιστούς, ἀλλὰ ἀκολουθεῖται ἀπὸ πολλοὺς «ὀρθόδοξους» Ἐπισκόπους καὶ πατριάρχες σὲ ὅλα τὰ πλάτη καὶ μήκη τῆς Οἰκουμένης, ὅπου εὑρίσκονται:

«γιορτάζουν τα γενέθλια τους! αντί της ορθόδοξης παραδοσιακής πρακτικής του εορτασμού της εορτής του φερωνύμου Αγίου. Δεν χρειάζεται ο Σεβασμιώτατος, που αναλίσκεται εδώ και τόσα χρόνια νυχθημερόν στη Μαύρη Ήπειρο, να αμαυρώνει την ορθοδοξη πρακτική. Ούτε Αγγλοαμερικάνοι είμαστε, ούτε Προτεστάντες, για να θυμόμαστε τη μέρα που ήλθαμε στον κόσμο. Αυτό που πιάνει τόπο είναι οι πρεσβείες του Αγίου, του οποίου το όνομα φέρουμε.  

Σκεφτείτε τι έχουν πάρει οι Αφρικανοί ιεροσπουδαστές από το πιο πάνω γεγονός: πρέπει να γιορτάζουμε τα γενέθλιά μας. Αυτό μάθαμε στην Πατριαρχική Σχολή της Ναϊρόμπι. Αυτό θα διαδώσουν, δυστυχώς, οι αυριανοί Αφρικανοί ιερείς στην Κένυα, αλλά και σε πλείστες όσες χώρες της Αφρικής» (Κυριακοῦ Ἀνδρέα, Γενέθλια καὶ Ἱεραποστολή, ἐδῶ).

Το είδαμε εδώ

Η ΕΚΚΟΣΜΙΚΕΥΣΗ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

Η ΕΚΚΟΣΜΙΚΕΥΣΗ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

Του κ. Λυκούργου Νάνη, Ιατρού

=====

Δε μας εκπλήσσει το γεγονός ότι το ΣΚΑΙ πρωτοστατεί και πλειοδοτεί, τις παραμονές των μεγάλων εορτών της χριστιανωσύνης, σε βρωμερότητες και ελεεινότητες, επενδεδυμένες με ψευδο-επιστημονικό-επιστημονικοφανή μανδύα, που καθάπτονται της αμωμήτου ημών Πίστεως, σαν κι αυτές που καταγγέλει ο ευθαρσής μητροπολίτης Πειραιώς.

Έκπληξη, όμως, που τάχιστα μετατρέπεται σε αγανάκτηση προκαλεί η στάση της διοικούσας Εκκλησίας απέναντι στο συγκεκριμένο κανάλι.

Και τούτο γιατί η τελευταία (αρχιεπισκοπή Αθηνών και κάποιες ιερές μητροπόλεις) συνεργάζεται με τον ειρημένο τηλεοπτικό δίαυλο στα πλαίσια της πληρέστερης διεξαγωγής του φιλανθρωπικού και κοινωνικού της έργου.

Ας μην ξεχνάμε άλλωστε και το γεγονός ότι ο εκκλησιαστικός οργανισμός ΑΠΟΣΤΟΛΗ της αρχιεπισκοπής Αθηνών δε δίστασε να συνεργαστεί και με το ελεεινό και τρισάθλιο ποιοτικά, δυσώνυμο the voice, κατασκανδαλίζοντας το λαό του Θεού και προάγοντας εντελώς ανεύθυνα, άκριτα και επιπόλαια την εκκοσμίκευση εντός του εκκλησιαστικού σώματος.

Προ ετών είχαμε το θλιβερό γεγονός της διαξαγωγής συναυλίας με κοσμική μουσική, μουσικά όργανα και λαικούς τραγουδιστές των οποίων τα άσματα δεν εκπέμπουν ευωδία Χριστού αλλά κοσμική δυσωδία, εντός του ιερού ναού του αγίου Παντελεήμονος Αχαρνών με την παρουσία δύο αρχιεπισκόπων (Τιράνων και Αθηνών) που, επίσης, κατασκανδάλισε τους υγιώς φρονούντες πιστούς.

Είχαμε την παραχώρηση εκκλησιαστικής αίθουσας προκειμένου να διεξαχθεί εκδήλωση προς τιμήν του δυσμενώς περί χριστιανισμού εκφρασθέντος και τον ψυχοφθόρο ηδονισμό υμνήσαντος ποιητή Ελύτη.

Επίσης για την πρωταγωνίστρια της εκκοσμίκευσης και του συσχηματισμού με τον κόσμο αρχιεπισκοπή Αθηνών εγράφη, χωρίς το παράπαν να διαψευσθεί αρμοδίως και καθηκόντως, ότι συνεργάστηκε "καλλιτεχνικά" με το γνωστό πολέμιο της Παλαιάς Διαθήκης, μουσικοσυνθέτη Γιάννη Μαρκόπουλο.

Δεν προτιθέμεθα να ασχοληθούμε ιδιαιτέρως με το ραδιοφωνικό σταθμό της Εκκλησίας της Ελλάδος, της αρχιεπισκοπής Αθηνών, τουτέστιν, καθώς η αλλοτρίωσή του από το κοσμικό πνεύμα τυγχάνει παγκοίνως γνωστή.

Τα όσα κατατέθηκαν παρά πάνω όπως και κάποιες πρόσφατες παρόμοιες, μουσικής και"καλλιτεχνικής" φύσεως ασχημοσύνες, που έλαβαν χώρα εντός ιερών ναών της γνωστής και μη εξαιρετέας και τόσο ταλαιπωρημένης απ’ τον Ιούλιο του 1974 και δώθε μητρόπολη Δημητριάδος καθώς και κάποιες φιλανθρωπικές εκδηλώσεις της μητροπόλεως Κερκύρας που"διανθίσθηκαν" από τη συνεργασία της εκεί τοπικής Εκκλησίας με το εκεί τοπικό ρόταρυ καταδεικνύουν πανηγυρικά το έλλειμμα ποιμαντικής υπευθυνότητας και ευαισθησίας, την ποιμανική αφασία, που χαρακτηρίζει ενίους των συγχρόνων εκκλησιαστικών ταγών.

Αλλά τι να περιμένει κανείς από ποιμένες που εδώ και δεκαετίες έχουν αφήσει ασύδοτους τους διάφορους παπα-Φάρους και Γιανναράδες να περιφέρουν ανενόχλητοι και ανεξέλεγκτοι τα δυσώδη ληρήματα και φαντασιοκοπήματά τους δηλητηριάζοντας πνευματικά τη νεολαία της πατρίδας μας λανσάροντας τις ολέθριες ιδεολοψίες τους σαν γνήσια εκκλησιαστικές θέσεις!

ΠΗΓΗ:

Ακτίνες

το είδαμε εδώ

Από το κομποσκοίνι στο smartphone: Το Άγιο Όρος απέκτησε το δικό του app

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!!!
               ΑΛΗΘΩΣ Ο ΚΥΡΙΟΣ!!!

«Ευλογία» Θεού για τους χιλιάδες προσκυνητές και τους μοναχούς του Αγίου Όρους ή… σατανικό σχέδιο που μπάζει δυνάμεις του Σκότους στο περιβόλι της Παναγιάς από την πίσω πόρτα και με Δούρειο Ίππο τις νέες τεχνολογίες;
 

Το ερώτημα, Θεός να το κάνει τέτοιο, προφανώς και δεν χωράει σοβαρή συζήτηση. Όχι τουλάχιστον για τη συντριπτική πλειονότητα των πιστών, οι οποίοι είναι λογικοί, ψύχραιμοι .
Μα, έλα που εσχάτως απασχολεί το δημόσιο, διαδικτυακό, διάλογο –αν κι ευτυχώς σε πολύ περιορισμένη, ακόμη, κλίμακα- με υπαιτιότητα διαφόρων… "Μουτζαχεντίν του ορθόδοξου δόγματος"
Την ευκαιρία για να εξυφανθούν σενάρια συνωμοσίας σε βάρος του διαχρονικού αυτού «λίκνου» της Ορθοδοξίας, την έδωσε μια τεχνολογική εφαρμογή (application) για έξυπνα κινητά τηλέφωνα (smartophone) που ανάπτυξε και παρέχει δωρεάν η εταιρεία AST SA από τη Θεσσαλονίκη.
Ήδη μάλιστα, όπως πληροφορείται το WE του News247.gr στις λίγες εβδομάδες που είναι διαθέσιμη η εφαρμογή αυτή, την έχουν «κατεβάσει» περίπου 10.000 χρήστες και η αλήθεια είναι, για να είμαστε απόλυτα ακριβείς, πως τα περισσότερα σχόλια, σε συντριπτικό βαθμό όσων την χρησιμοποίησαν είναι από θετικά, έως πολύ θερμά. Αναφορές του τύπου «Είναι κάτι που έλειπε. Ο Θεός μαζί σας. Εξαιρετικό. Ας είναι ευλογημένο. Τέλειο. Θερμά συγχαρητήρια, πολύ καλή εφαρμογή. Κύριε Δόξα σοι Πρεσβείες των Αγίων, για όλο τον κόσμο, Αμήν» είναι ενδεικτικές της ενθουσιώδους υποδοχής που υπήρξε από το κοινό. «Κρίμα σε αυτούς…» Ωστόσο, υπάρχει και μια πολύ ισχνή μειονότητα, όπως αλιεύσαμε στο διαδίκτυο, που δεν είδε, αυτό το τεχνολογικό εργαλείο, με καλό μάτι και επιτέθηκε εναντίον των Αγιορειτών σε σημείο ώστε να γραφεί επί λέξει «κρίμα σε αυτούς που δέχτηκαν να βάλουν το 666 και επίσημα στο Άγιο Όρος».
«Οτιδήποτε αφορά στην θρησκεία πολλές φορές έχουμε παρατηρήσει ότι προκαλεί κι εκδηλώσεις φανατικών. Πόσω μάλλον που σε αυτή την περίπτωση εμπλέκεται και το όνομα του Αγίου Όρους. Όλα τα δόγματα έχουν ψύχραιμους, λογικούς, αλλά και φανατικούς», σχολιάζει σχετικά ο κ. Γιάννης Θεοδωράκης, διευθυντής της εταιρείας που ανέπτυξε την εφαρμογή. Ο συνομιλητής μας μάλιστα εκφράζει τη βεβαιότητα ότι οι περισσότεροι από αυτούς που κάνουν τέτοιου είδους σχόλια δεν έχουν ψάξει καν να δουν ότι δεν είναι μια εφαρμογή του Αγίου Όρους ή της Επιστασίας του, αλλά ότι την έχει φτιάξει μια εταιρεία, με σκοπό να καλύψει ένα κενό ενημέρωσης που αντιμετωπίζουν όσοι θέλουν να επισκεφτούν το χώρο και όσοι διαμένουν εκεί.
«Το να υποστηρίζουν ότι εισήλθε το 666 στο Άγιο Όρος επειδή δημιουργήθηκε μια εφαρμογή για κινητά τηλέφωνα νομίζω ότι δεν χωράει σοβαρή κριτική. Με το ίδιο σκεπτικό τότε, δεν θα έπρεπε να υπάρχουν ούτε αυτοκίνητα στο Όρος, ούτε ένα σωρό άλλες συσκευές, ενώ και για τη θέρμανσή τους οι Μοναχοί, αντί για σόμπες θα έπρεπε να ανάβουν φωτιές. Όλα τα πράγματα νομίζω ότι πάνε μπροστά. Κάποιοι άνθρωποι απλώς είναι κολλημένοι στα παλιά», τονίζει ο ίδιος και σημειώνει «ότι στο διαδίκτυο θα βρεις πέρα από αιρετικούς ή περίεργους ανθρώπους και άλλους που απλώς το μόνο που θέλουν είναι να «τρολάρουν».

Πηγή

 το είδαμε εδώ

Αρχιμανδρίτης: "Κόψτε το Facebook" - Ιερέας: "Μα έχω 3.000 followers" – "Ναι αλλά στην ενορία σου δεν έχεις ούτε 30 πιστούς"

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!!!

ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ!!!

Απίστευτοι διάλογοι μεταξύ ιερέων εκτυλίχθηκαν στα Τρίκαλα με αφορμή συστάσεις του Αρχιμανδρίτη να κλείσουν τους λογαριασμούς τους στο Facebook.

Σύμφωνα με το trikalanews.gr όλα ξεκίνησαν όταν ο Πρωτοσύγκελος της Ιεράς Μητρόπολης Τρίκκης και Σταγών Αρχιμανδρίτης Χρυσόστομος Νάσης, κάλεσε τους Ιερείς της Ιεράς Μητρόπολης και τους ζήτησε να είναι προσεκτικοί στην δημόσια εικόνα τους προς τους πιστούς και να μην δίνουν δικαιώματα σχολιασμού.


Μεταξύ άλλων τους ζήτησε να προσέχουν που …φωτογραφίζονται και κυρίως να μην προχωρούν στην δημόσια ανάρτηση των φωτογραφιών αυτών και να απενεργοποιήσουν τους προσωπικούς τους λογαριασμούς στο Facebook.

Το αίτημα αυτό του Αρχιμανδρίτη, προκάλεσε την αντίδραση γνωστού Τρικαλινού Ιερέα: «Εχω περισσότερους από 3.000 <φίλους> στο facebook» αντέτεινε.

«Στο facebook έχεις 3.000 ΄΄φίλους΄΄ αλλά στην Ενορία σου δεν μαζεύεις ούτε 30 πιστούς» ήταν η «πληρωμένη» απάντηση του Αρχιμανδρίτη.

Πηγή: defencenet.gr  
το είδαμε εδώ

Καλάβρυτα: ΔΕΙΤΕ την… εικόνα του Αρχιεπισκόπου Ιερώνυμου που προκαλεί ερωτηματικά στους πιστούς – ΦΩΤΟ

4

Ποικίλα σχόλια κι ερωτηματικά προκαλεί σε πιστούς που επισκέπτονται την Μονή του Μεγάλου Σπηλαίου στα Καλάβρυτα η… εικόνα του Αρχιεπισκόπου Αθηνών Ιερώνυμου που τον αναπαριστά ως προσκυνητή της Ιεράς Εικόνος της Παναγίας της Σπηλαιωτίσσης.

Η εν λόγω εικόνα, που φιλοτεχνήθηκε με πρωτοβουλία του Μητροπολίτη Καλαβρύτων Αμβρόσιου, σε ανάμνηση της επίσκεψης του Αρχιεπισκόπου κατά το εορτασμό της Κοίμησης της Θεοτόκου του 2013, παραπέμπει ευθέως σε αγιογραφία. Αγιογραφία σαν τις πολλές που κοσμούν τους ανακαινισμένους χώρους της Μονής.

Το γεγονός αυτό ξαφνιάζει πολλούς από τους επισκέπτες, οι οποίοι μάλιστα σχολιάζουν αρνητικά την συγκεκριμένη πρωτοβουλία του κ. Αμβρόσιου.

Και τούτο με δεδομένο ότι η ταπεινότητα είναι μια από τις βασικές ψυχικές χάρες που δίδαξε με την ενανθρώπισή του ο ιδρυτής του Χριστιανισμού, Ιησούς Χριστός.

ΔΕΙΤΕ την εικόνα που κοσμεί την κεντρική εσωτερική σκάλα της Μονής του Μεγάλου Σπηλαίου:

το είδαμε εδώ

Σήμερα, δυστυχώς έχουμε εκλογικεύσει τα πάντα.

Σήμερα, δυστυχώς έχουμε εκλογικεύσει τα πάντα. 

Ο χριστιανισμός μας έγινε σωματειακός, πελατειακός, ακτιβιστικός, κοινωνικός, ακαδημαϊκός. 

Λείπει το υπερφυσικό και η παιδικότητα στην αρχαία πίστη, από την πνευματική ζωή μας. 

Ποιά πνευματική ζωή μας; 

Πώς να μιλήσεις για κόλλυβα, λειτουργιές, μετάνοιες,καντήλια, θαύματα και οράματα; 

Όλα τα κρίνουμε με μια ψυχρή πάγια λογική ματιά, με ύφος σπουδαίο. Σμικραίνουμε τον Θεό στις διαστάσεις ενός συμβόλου, με τίτλο τον φιλανθρωπικό ακτιβισμό, τον κηρυγματισμό, την ηθικοπλασία, την γραφειοκρατική διεκπεραίωση πνευματικών ζητημάτων, την αποΙεροποίηση και σχετικόποιηση κάθε μυστηρίου. 

Η Εκκλησία σήμερα είναι ένα κοσμικό ίδρυμα, πού εγκαλείται από όλους τους σπουδαίους και τους ευαίσθητους όταν δεν συμβαδίζει με κοσμικότητες και όταν δεν ασχολείται με ακτιβισμούς και με κοινά. Και όταν συμβαίνει αυτό απολογείται στους άγευστους του Χριστού, σαν να ήταν παραβάτις υψηλών νόμων και δούλος τους πού αποστάτησε.

Πού πήγε η παλιά ευλάβεια, η πίστη στις αρχαίες παραδόσεις, το βίωμα του θαύματος στην καθημερινότητα, η ιερότητα κάθε στιγμής και η μοναδικότητα κάθε στιγμής μέσα από μάτια έκπληκτα, σεβαστικά, κατανυκτικά, ταπεινά, δοξολογικά! 

 Φάγαμε τον καρπό της Εδέμ και αντί να γίνουμε θεοί, κλειδώσαμε τον Θεό στις κρύες καρδιές μας και τον ξεκλειδώνουμε για να τον χρησιμοποιήσουμε σαν σύνθημα ή σαν πρόφαση ζωής. 

Ευτυχώς πού υπάρχουν ακόμα άπλαστοι αγνοί άνθρωποι και κρατάνε αυτόν τον κόσμο. Άλλοι από την φύση τους, άλλοι υποτάσσοντας την φύση τους στο άπλαστο και το ιερό.Πάντα θα υπάρχει μαγιά και προζύμι για να ανεβαίνει η καλή ζύμη και να πλαταίνει μυρίζοντας όλο τον κόσμο!

 π. Παντελεήμων Κρούσκος

Πανηγύρεις καὶ «φιγουρομανία»!...

Τοῦ Ἀρχιμ. Δανιὴλ Γ. Ἀεράκη, ἱεροκήρυκος

Μιλάμε γιὰ παράδοσι. Καὶ ζοῦμε τὸ παράδοξο! Μιλᾶμε γιὰ Ἐκκλησία. Καὶ ζοῦμε πανηγύρια φρικτῆς φιγούρας, τεράστιας σπατάλης, προκλητικοῦ θρησκευτικοῦ «χαβαλέ»! Μιλᾶμε γιὰ τιμὴ μαρτύρων, καὶ ζοῦμε τὴ λάμψι τῆς πολυτέλειας ἀκόμα καὶ στὶς λάρνακες τῶν πάσης φύσεως καὶ προελεύσεως λειψάνων. Δὲν χρειάζεται νὰ δυσκολευθῆτε ψάχνοντας. Οἱ ἱστοσελίδες ἐκεῖνες, ποὺ ἔχουν ἀποκλειστικὰ καὶ ἐργολαβικὰ ἀναλάβει νὰ καλύπτουν τὰ λεγόμενα «πολυαρχιερατικὰ συλλείτουργα», ἐνημερώνουν ἀνὰ μία περίπου ὥρα γιὰ τὸν πλοῦτο τῆς κενοδοξίας καὶ φιγουρομανίας μέσα στὸν ἅγιο χῶρο τοῦ θυσιαστηρίου. Μπορεῖτε νὰ φαντασθῆτε τὸν Ἐσταυρωμένο τοῦ Γολγοθᾶ, τὸν Ἰησοῦ, τὸν Κύριο τῆς δόξης, νὰ δορυφορῆται τὴ Μεγάλη Παρασκευὴ ἀπὸ τριάντα (30) δεσποτάδες, φανταχτερὰ καὶ χρυσοστόλιστα ντυμένους καὶ στεφανωμένους μὲ περίλαμπρες μίτρες;  Ἡ ἁγία Τράπεζα εἶναι ὁ Γολγοθᾶς. Τί δουλειὰ ἔχει ὅλος ὁ ἐπισκοπικὸς συνωστισμὸς γύρω-γύρω, ποὺ τολμοῦν μάλιστα ὡρισμένοι ἀπὸ αὐτοὺς καὶ ἀποθέτουν τὶς μίτρες τους πάνω στὴν ἁγία Τράπεζα; «Στέφανον ἐξ ἀκανθῶν περιτίθεται ὁ τῶν ἀγγέλων Βασιλεύς». Δὲν θὰ πρότεινε κανεὶς σὲ ἐπίσκοπο σήμερα νὰ λειτουργῆ μὲ ἀκάνθινο στεφάνι. Τουλάχιστον ὅμως ἂς λειτουργῆ καὶ ἂς παρίσταται στὸ Ναὸ τῆς λατρευτικῆς προσευχῆς καὶ συνάξεως, ὅπως ζητεῖ τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον διά τοῦ ἀποστόλου Παύλου, δηλαδή, ἀσκεπὴς (Α´ Κορ. ια/ 5). Ἀρέσκονται πολλοὶ σημερινοὶ ἐπίσκοποι νὰ λένε, ὅτι βρίσκονται «εἰς τύπον καὶ τόπον Χριστοῦ», ἐπικαλούμενοι τὸν θεοφόρο Ἰγνάτιο, χωρὶς βέβαια νὰ μᾶς πληροφοροῦν ποῦ καὶ γιατί λέει τὸ λόγο αὐτὸ ὁ ἀποστολικὸς Πατήρ. Ἀλλ´ ὡς πρὸς τὸν «τόπον», ὡρισμένοι λησμονοῦν δύο τόπους. Ὁ ἕνας εἶναι τοῦ Μεγάλου Ἀρχιερέως μας ὁ τόπος. Εἶναι ὁ Σταυρός. Ὁ «κρανίου τόπος» (Ματθ. κζ 33). Οὔτε σὲ σταυρὸ ζοῦμε οἱ σημερινοὶ διάκονοί Του, οὔτε σὲ σταυρὸ μᾶς ἔχουν ἀνεβάσει. Λησμονοῦν, λοιπόν, πολλοὶ σημερινοὶ διάκονοί Του (κυρίως ἐπίσκοποι) τὸν «κρανίου τόπον». Ἀλλὰ λησμονοῦν καὶ τὸν ἄλλον, τὸν δικό τους τόπο. Πότε μερικοὶ (εὐτυχῶς ὄχι ὅλοι) Μητροπολίτες παραμένουν στὸν τόπο τους; Ὅταν διαρκῶς περιφέρωνται ἀπὸ πανηγύρι σὲ πανηγύρι, ἀπὸ ὀνομαστήρια σὲ ὀνομαστήρια, ἀπὸ χειροτονίες σὲ χειροτονίες, ἀπὸ ὑποδοχὲς σὲ ὑποδοχές, ἀπὸ λιτανεύσεις σὲ λιτανεύσεις, ἀπὸ ταξίδια σὲ ταξίδια, πότε θὰ τοὺς μείνη καιρὸς γιὰ τὸν τόπο τους; Πότε θὰ ποιμάνουν τὸ λαό, ποὺ τοὺς ἐμπιστεύθηκε ὁ Κύριος; Πότε θὰ ἐργαστοῦν πνευματικά, πρὸς οἰκοδομὴν τοῦ λαοῦ, πρὸς φύλαξι τῶν προβάτων, ἰδίως τῶν παιδιῶν καὶ τῶν νέων; Πότε θὰ κλειστοῦν στὸ κελλί τους πρὸς περισυλλογὴ καὶ μελέτη; Ὁ Χριστὸς γιὰ τὸν κακὸ ποιμένα λέει, ὅτι «ἀφίησι τὰ πρόβατα καὶ φεύγει» (Ἰωάν. ι´ 12). Πιστεύουμε ὅτι δὲν θέλουν οἱ ἐπίσκοποί μας νὰ εἶναι κακοὶ ποιμένες. Ὁ ἕνας ἀπὸ τὸν ἄλλον παρασύρεται.  Ἂς ἐπαναφέρη, λοιπόν, ἡ ἱερὰ Σύνοδος παλαιότερες ἐγκυκλίους γιὰ περιορισμὸ τῶν πολυαρχιερατικῶν ἐμφανίσεων. Ἑορτάζει ἕνας ἐπίσκοπος; Ἂς παραμείνη μὲ τοὺς πιστοὺς τῆς ἐπαρχίας του, νὰ συμπροσευχηθοῦν. Καιρὸς ἄλλωστε λιτότητας. Χειροτονεῖται ἕνας διάκονος ἢ πρεσβύτερος; Ἀρκεῖ ὁ ἐπίσκοπός του. Τί χρειάζονται οἱ ἄλλοι; Χειροτονεῖται ἕνας ἐπίσκοπος; Ἀρκοῦν τρεῖς ἢ τέσσερις ἐπίσκοποι. Γιατί πρέπει νὰ μαζευθοῦν τριάντα δεσποτάδες; Ἑορτάζει ὁ πολιοῦχος μιᾶς πόλεως; Εὐκαιρία ὁ ἐπίσκοπος νὰ δῆ τὸ λαό του, καὶ ἀντὶ νὰ κάνη προσφωνήσεις σὲ ἀρχιερεῖς, νὰ ἀπευθύνη νουθεσίες πρὸς μετάνοια καὶ προκοπὴ πνευματική.

"Ο.Τ"

πηγή

Το εκκλησιαστικό λάιφ στάιλ ...

Σε θεία Λειτουργία ο ιερέας κάνει τον φωτορεπόρτερ και "τσαφ" τραβά φωτογραφία.

Πότε θα σταματήσει αυτό το κακό της προβολής των κληρικών σε ακολουθίες; 

Τους φωτογραφίζουν οι λαϊκοί (δεν συμφωνώ) αλλά το να το κάνουν κληρικοί δεν είναι καλό.

Οι παλαιοί κληρικοί έβγαζαν φωτογραφία για την ταυτότητα.

Σε τι διαφέρουν τα περιοδικά των μητροπόλεων από αυτά με τις φωτογραφίες των ηθοποιών κλπ....

πηγή

ΟΥΤΕ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΝΑ ΗΤΑΝ Ο ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ ΔΕΝ ΘΑ ΠΗΓΑΙΝΑΝ ΤΟΣΟΙ ΑΡΧΙΕΡΕΙΣ ΝΑ ΤΟΝ ΤΙΜΗΣΟΥΝ!

ΔΕΝ ΕΚΠΛΗΤΤΕΤΑΙ ΦΥΣΙΚΑ ΚΑΝΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΟΥ "ΝΕΩΚΟΡΟΥ" ή ΤΟΥ ΒΡΕΣΘΕΝΗΣ ή ΤΟΥ ΚΑΒΑΣΩΝ ή ΤΟΥ ΔΙΚΑΙΑΚΟΥ ΣΤΑ ΟΝΟΜΑΤΗΡΙΑ ΤΟΥ ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ.

Η ΤΥΧΟΝ ΑΠΟΥΣΙΑ ΤΟΥΣ ΘΑ ΗΤΑΝ ΕΚΠΛΗΞΗ.

ΑΛΛΑ ΟΙ ΥΠΟΛΟΙΠΟΙ ΚΑΠΠΑΔΟΚΕΣ;

ΚΑΙ ΔΕΝ ΑΝΑΦΕΡΟΜΑΙ ΣΤΟΝ ΣΕΒ. ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΕΠΕΙΔΗ ΤΟΝ ΕΧΩ ΞΕΓΡΑΜΜΕΝΟ ΑΠΟ ΚΑΙΡΟ.

ΜΕΧΡΙΣ Ο ΣΠΑΡΤΗΣ ΚΑΙ Ο ΠΑΤΡΩΝ ΕΣΠΕΥΣΑΝ ΝΑ ΓΟΝΑΤΙΣΟΥΝ ΜΠΡΟΣΤΑ ΤΟΥ.

ΕΔΩ ΠΟΥ ΤΑ ΛΕΜΕ! 

ΠΟΤΕ ΑΚΟΥΣΑΜΕ ΤΟΝ ΣΠΑΡΤΗΣ ΝΑ ΜΙΛΑ ΓΙΑ ΘΕΜΑΤΑ ΠΙΣΤΕΩΣ;

ΓΙΑ ΤΑ ΣΥΣΣΙΤΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΚΑ ΙΔΡΥΜΑΤΑ ΜΙΛΑ ΚΙ ΑΥΤΟΣ.

ΓΙΑΤΙ, ΟΜΩΣ ΑΡΑΓΕ, ΕΣΠΕΥΣΑΝ ΟΛΟΙ ΑΥΤΟΙ ΟΙ ΑΡΧΙΕΡΕΙΣ ΝΑ ΤΙΜΗΣΟΥΝ ΤΟΝ κ. ΣΑΒΒΑΤΟ; 

ΕΠΕΙΔΗ ΔΙΑΤΥΠΩΣΕ ΤΗΝ ΚΑΚΟΔΟΞΙΑ ΤΗΣ "ΔΙΗΡΗΜΕΝΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ"΄ή ΓΙΑ ΤΟ ΗΘΟΣ ΤΟΥ;

πηγή

ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΕΣ ΜΕ ...ΣΗΜΑΣΙΑ!

Ο Μητροπολίτης Σύρου

στον Πανίερο Ναό της Ευαγγελιστρίας

http://www.romfea.gr/ieres-mitropoleis/24995-2014-06-22-13-33-44

 
Πηγή

Γεμίσαμε από μεταφερόμενους δεσποτάδες.

Γεμίσαμε από μεταφερόμενους δεσποτάδες.

 

Γεμίζουν οι Ναοί μόνο με αυτούς

ώστε ο κόσμος να είναι στην απόξω.

 

Τώρα ευκαιρία για την Μήλο. Έπιασε καλοκαιράκι.

 

Γυροφέρνουν σαν τους γύφτους από δω και εκεί.

Οι γύφτοι δουλεύουν κιόλας.

Όχι μόνο γυροφέρνουν αλλά αναγγέλλουν

 την προέλευσή τους με καλλιτεχνικά πανό.

 

Αντιγραφή των πολιτικών της πατρίδας μας.

 

Πάμε από το κακό στο χειρότερο.

πηγή

ΟΧΕΤΟΣ ΦΩΤΟΚΙΤΣΑΡΙΑΣ καὶ ΑΥΤΕΙΔΩΛΙΣΜΟΥ!

ΟΧΕΤΟΣ  «ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗΣ» ΦΩΤΟΚΙΤΣΑΡΙΑΣ

«Προαλωσιακὰ φαινόμενα»

.         Ὅ,τι καὶ νὰ πεῖς ματαιοπονεῖς. Ἐν τούτοις τὸ προνόμιο, νὰ ψελλίζεις καλοπροαίρετα τουλάχιστον, δὲν ἀφαιρεῖται οὔτε ἐκχωρεῖται, ὅταν μάλιστα κάποια φαινόμενα θυμίζουν προανακρούσματα ἱστορικῶν ὀλέθρων.
.         Κατ᾽ἐπανάληψιν ἔχουμε ἀναφερθεῖ στὸ ἴδιο πνιγηρὸ φαινόμενο ἐκκοσμικεύσεως καὶ πνευματικῆς ρηχότητας: τῆς ἀκατάσχετης φωτογραφήσεως «ἱερῶν προσώπων» ἐξ ἀφορμῆς ἱερῶν πανηγύρεων καὶ ἄλλων «ἱερῶν φεστιβάλ». Πάντως τὸ φαινόμενο ἔχει λάβει διαστάσεις ἱερῆς καταιγίδας, ὅπου ἡ ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ (δηλ. μιὰ πολὺ… “σπάνια” τελετὴ…!) φωτογραφίζεται μέχρι“ἀποστραγγίσεώς” της. Τὰ πιὸ ἱερά, τὰ πιὸ ἅγια, τὰ πιὸ μυστικά, τὰ ὁποῖα μυστικῶς παρέδωσαν οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι καὶ μυστικῶς μὲ πολὺ θεῖο φόβο παρέλαβαν οἱ Ἅγιοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας καὶ γιὰ τὰ ὁποῖα θεολόγησαν, αὐτὰ τὰ ἅγια στὶς παμπόνηρες ἡμέρες μας διοχετεύονται καὶ διακινοῦνται ἀνὰ τὰς ἠλεκτρονικὰς ὁδοὺς καὶ τὰς διαδικτυακὰς ρύμας.
.         Κανένας δὲν ξέρει τὸν λόγο. Τὸν λόγο δηλ. ποὺ ΚΑΘΕ ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ σὲ ὅλες της τὶς “φάσεις” πρέπει νὰ ἀπαθανατίζεται ὡσὰν κοσμικὴ δεξίωση ἢ φιέστα. Τὸν λόγο μόνο νὰ τὸν ὑποπτεύεται μπορεῖ. Κι ὅποιος κι ἂν εἶναι, χρεώνεται σὲ ἐκείνους ποὺ παρέχουν ἐλαφρᾷ τῇ καρδίᾳ τὴν ἄδεια γιὰ τὴν τόσο “ἄγρια” καὶ ἀδίστακτη φωτογράφηση καὶ διαδικτυακὴ δημοσιοποίηση.
.            Οὐδεὶς καλοπροαίρετος ἀρνεῖται τὶς ἀναμνηστικὲς φωτογραφίες. Ἀλλὰ ἀπὸ τὴν ἀνάμνηση ἔχουμε φτάσει στὴν ἀναίδεια καὶ στὴν φτηνὴ (πάμφθηνη) κολακεία. Γιὰ νὰ γίνει πιὸ πρακτικὴ ἡ προσέγγιση, διερωτώμαστε: τί καινούργιο καὶ ἀναμνηστικό, τί “μοναδικὸ” μπορεῖ νὰ κουβαλοῦν ἀσταμάτητες σειρὲς δεκάδων φωτογραφιῶν μὲ τὶς ἴδιες καὶ ἐπαναλαμβανόμενες σὲ κάθε Θ. Λειτουργία λειτουργικὲς κινήσεις ἱερέων καὶ ἀρχιερέων; Τί εἴδους ἀνάμνηση εἶναι αὐτὴ ἡ “νέα μόδα”; Δὲν ἀρκεῖ ὅτι ἡ Θ. Λειτουργία εἶναι μιὰ λειτουργικὴ ΑΝΑΜΝΗΣΗ τοῦ Πάθους καὶ τοῦ Σταυροῦ καὶ τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου;.         Τί νὰ εἶναι ὅλο αὐτὸ τὸ ἀσυγκράτητο νεοφανὲς φαινόμενο ποὺ ἐκχέεται ἐπιβλητικὸ μπροστὰ στὰ ἔκπληκτα μάτια τῶν ἀνθρώπων;
.          Νὰ εἶναι ἆραγε μιὰ νέα ἀθώα ποιμαντικὴ ἢ ἱεραποστολικὴ μέθοδος; Ἀφελὴς μᾶλλον καὶ ἀνεπέρειστη ἡ ἰδέα.
.           Νὰ εἶναι ἆραγε μιὰ ἀνακουφιστικὴ διαδικασία αὐτοεπιβεβαιώσεως; Συμπάθεια καὶ στοργὴ ἐν προκειμένῳ ὅπως σὲ κάθε θέμα ὑγείας.
.           Νὰ εἶναι ἆραγε μιὰ ἀνελέητη ἐντυπωσιομαχία; Ὑπερβολή. Δὲν μεταχειρίζονται ποτὲ τέτοιες μεθόδους οἱ ἄνθρωποι τοῦ Θεοῦ.
.          Νὰ εἶναι ἆραγε μιὰ ἀνιδιοτελὴς ἔκφραση καὶ τιμητικὴ προσφορὰ σὲ ὑπέροχες καὶ μοναδικὲς ἱερὲς προσωπικότητες; Ἀξιέπαινο ὡς σύλληψη ἀλλὰ γκροτέσκο ὡς ὐλοποίηση.
.       Ὅ, τι καὶ νὰ εἶναι πάντως κάθε μέρα προστίθενται καὶ νέα μέλη, νέες περσόνες στὸ πάνελ τῆς ἀμετρίας καὶ τῆς κουφότητας, σ᾽ αὐτὴ τὴν κούρσα συναγωνισμοῦ φωτογραφικῆς ματαιοδοξίας. Καὶ φτάσαμε σ᾽ ἕνα κατάντημακακόγουστου εὐτελισμοῦ τῶν ἱερῶν καὶ ὑποβάθμισης τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ ἤθους,σ᾽ ἕναν ὀχετὸ νοσηρῆς φωτοκιτσαρίας καὶ πυογόνου αὐτειδωλισμοῦ.

.           Πέρα ἀπὸ τὶς ἀνεξιχνίαστες αἰτίες ἕνα εἶναι σίγουρο: ὅτι εἶναι κακὸ στὰ μάτια τῶν ἀνθρώπων τοῦ κόσμου νὰ προβάλλεται μιὰ «Ἐκκλησία» ποὺ ἀνακυκλώνει μονομανῶς αὐτὸ τὸ κίτς καὶ ἐνδίδει τόσο ἀπροκάλυπτα στὴν κολακεία, ἡ ὁποία ὑπερβαίνει τὴν παθολογία τῶν ἀνθρώπων τοῦ κόσμου!

.           Ὁ Θεὸς νὰ μᾶς συχωρέσειή

πηγή

Η κριτική της εκκοσμίκευσης και η αυτοκριτική για την έλλειψη αναζητήσεων

Πρωτ. Θεμιστοκλή Μουρτζανού

Συχνά οι χριστιανοί κατηγορούμε τον κόσμο και το εκκοσμικευμένο πνεύμα, το οποίο θεωρούμε ότι είναι η αιτία για την απόσπαση των ανθρώπων από την ζωή της Εκκλησίας και την παράδοσή τους σε έναν τρόπο χωρίς Θεό. Είναι εύκολη η διατύπωση αυτής
της μομφής. Όλοι θα συμφωνούσαν ότι η εκκοσμίκευση αποτελεί δεδομένη κατάσταση. Και οι περισσότεροι, καθώς αισθανόμαστε μοναξιά όταν θέλουμε να είμαστε ενεργά μέλη της Εκκλησίας, νιώθουμε ότι η πίστη δεν μας εξασφαλίζει ζωή αποδεκτή από τους ανθρώπους. Παρηγοριόμαστε όμως ότι είμαστε αυτοί που αντιστεκόμαστε, έστω και κατ’ ολίγον έναντι του κόσμου. Και την ίδια στιγμή διατυπώνουμε με λόγους αλλά και με επικλήσεις στο παρελθόν και την ιστορία της Εκκλησίας, τους βίους των Αγίων και των Πατέρων, τις διαπιστώσεις μας.

Η αυθεντική παράδοση της Εκκλησίας μας όμως μάς πληροφορεί ότι απ’ αρχής το πραγματικά εκκοσμικευμένο πνεύμα, με την έννοια της απομάκρυνσης από την Αλήθεια και τον τρόπο της Σωτηρίας που μας δίδει ο Χριστός, βρισκόταν εντός των τειχών. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο απόστολος Παύλος στους χριστιανούς της Εφέσου, όταν επρόκειτο να αναχωρήσει από εκεί, «εξ υμών αυτών αναστήσονται άνδρες λαλούντες διεστραμμένα του αποσπάν τους μαθητάς οπίσω αυτών» (Πράξ. 20, 30). Από ανάμεσά σας θα βγουν πρόσωπα που θα διδάσκουν πλάνες για να παρασύρουν τους πιστούς με το μέρος τους. Το ερώτημα ανακύπτει εύλογα: γιατί υπάρχουν χριστιανοί οι οποίοι ελκύονται από λόγο παραπλανητικό ως προς την αλήθεια της πίστης και τη ζωή της Εκκλησίας; Γιατί τελικά αυτοί οι εχθροί είναι πιο δυσκολοδιάκριτοι σε σχέση με το εκκοσμικευμένο πνεύμα, προς το οποίο, συνήθως, είναι στραμμένη η ανησυχία μας;

Η απάντηση έχει να κάνει με τρία σημεία. Το πρώτο έγκειται στην αναζήτηση της αλήθειας δια του νου και του ορθού λόγου. Ο άνθρωπος δεν εμπιστεύεται την εμπειρία της Εκκλησίας, την αυθεντία του πατερικού λόγου, την φώτιση των μεγάλων προσωπικοτήτων που χάραξαν υγιείς γραμμές στη ζωή της πίστης, αλλά τον εαυτό του και τις δικές του αναζητήσεις. Τον δικό του τρόπο με τον οποίο αντιλαμβάνεται την πίστη. Κι ενώ το κίνητρό του είναι υγιές, καθώς αναζητεί το κάτι παραπάνω στην κατανόηση και ίσως και την βίωση του λόγου και της χριστιανικής εμπειρίας, δεν καταθέτει την αναζήτησή του στο Σώμα του Χριστού, αλλά επιδιώκει να σύρει αυτό το Σώμα προς την δική του λογική, την δική του κατεύθυνση. Έτσι ο λόγος του, από λόγος αναζήτησης, γίνεται διεστραμμένος λόγος. Είναι όμως συνήθως και ελκυστικός λόγος, γιατί καλύπτει και ανησυχίες άλλων. Έτσι, αποσπά χριστιανούς προς την δική του πορεία, για να έχει συμμετόχους στην πλάνη του. Καμία αναζήτηση δεν μπορεί να αποβεί υγιής αν δεν είναι ενταγμένη στο σώμα του Χριστού, στην κοινωνία εν τη Εκκλησία, στην σπουδή της παράδοσης. Αυτό δεν σημαίνει στατικότητα στην αναζήτηση ούτε αίσθημα αυτάρκειας. Κάποιοι πιστεύουν ότι οι παλαιότεροι έχουν μιλήσει για όλα. Δεν είναι όμως υγιές να μην μπορούμε να αξιοποιήσουμε την σοφία, την γνώση και την εμπειρία των παλαιότερων, οι οποίοι είχαν ως κριτήριό τους την Αλήθεια εν τη Εκκλησία και να προχωρήσουμε σε όποιον διάλογο με τον εαυτό μας, με την εποχή μας, με τον κόσμο μας. Ο λόγος των παλαιοτέρων είναι το όριο, είναι το σύνορο στο οποίο η αναζήτησή μας μπορεί να αισθάνεται ότι είναι υγιής.

Το δεύτερο σημείο, ως συνέχεια του πρώτου, έχει να κάνει με έναν περφεξιονισμό, μια τελειομανία που διακατέχει όλους εκείνους που γίνονται αιρετικοί. Έχοντας την δίψα να είναι οι εκλεκτοί, οι τέλειοι, οι καθαροί, δεν μπορούν να αποδεχθούν εντός τους πώς ο Θεός συγκαταβαίνει στην ανθρώπινη αδυναμία, πώς προσλαμβάνει την ανθρώπινη φύση και την συνενώνει με την θεότητα, πώς οδηγείται στο πάθος, τον θάνατο, πώς με την ανάστασή Του επαναπροσλαμβάνει το ανθρώπινο σώμα και την ίδια στιγμή, με την ένδοξό του Ανάληψη, το ανεβάζει στον ουρανό, σε πλήρη κοινωνία με τον Πατέρα. Για τους αιρετικούς αυτή η συγκατάβαση αντίκειται στα δεδομένα της λογικής τους, είτε αυτά στηρίζονται στην φιλοσοφική παιδεία των αρχαίων Ελλήνων που δεν μπορούσαν να δεχτούν την κένωση του Θεού και αρκούνταν σε μία φαινομενική μεταμόρφωσή του, είτε αυτά στηρίζονται στην ιουδαϊκή αυτάρκεια, η οποία δεν μπορούσε να διανοηθεί σωτηρία για όλους όσους δεν ήταν Ιουδαίοι, ο περιούσιος δηλαδή λαός του Θεού. Αυτά τα στοιχεία συνεχίζονται και στην εποχή μας. Από την μία έχουμε να κάνουμε με όλους εκείνους οι οποίοι δεν μπορούν να δεχθούν έναν Θεό αδύναμο, που δεν υποτάσσει τον κόσμο στο θέλημά Του, καθώς μάλιστα αυτό είναι για το καλό και την επικράτηση της δικαιοσύνης, και από την άλλη με εκείνους οι οποίοι ζητούν έναν Θεό αποκλειστικά για τους ίδιους. Ζητούμε οι άνθρωποι έναν Θεό αυστηρό στα παραπτώματα των άλλων, ιδίως εκείνα που σχετίζονται με το σώμα, και αδιαφορούμε για έναν Θεό που ζητά αγάπη, συγχωρητικότητα, κατανόηση, σεβασμό στον άνθρωπο, οποιαδήποτε μορφή ζωής κι αν ακολουθεί, αρκεί να ενεργοποιείται εντός του η διάθεση της μετανοίας, η οποία θα τον οδηγήσει στην αλλαγή. Ζητούμε έναν Θεό ο Οποίος θα είναι επιεικείς με όσους τηρούν τις εντολές Του και θα τους δίδει ξεχωριστή θέση σε σχέση με όσους είναι φαινομενικά ή πραγματικά μακριά από Εκείνον, ενώ ο Θεός είναι για όλους. Και ακολουθούμε ευκολότερα τους αυστηρούς, οι οποίοι όμως διαπνέονται συνήθως και από ένα πνεύμα υπερηφάνειας για τα κατορθώματά τους, κυρίως ασκητικά, χωρίς να διαβλέπουμε ότι ο Θεός είναι αγάπη.

Τέλος, πολλοί άνθρωποι ακολουθούν όσους μιλούν διεστραμμένα διότι εκείνοι έχουν μέσα τους ιεραποστολικό ζήλο, ο οποίος μεταφράζεται με την αναζήτηση και καλλιέργεια διαπροσωπικών σχέσεων. Ο αιρετικός νιώθει έντονη την ανάγκη να πείσει. Και αυτό δεν μπορεί να γίνει μόνο με τον λόγο. Επιστρατεύει την κοινωνικότητα και τα όποια χαρίσματά του, τα οποία τα θέτει στην υπηρεσία της πλάνης του, για να μπορέσει να ελκύσει και άλλους στην πορεία του. Αυτός ο κατά τα άλλα αξιοθαύμαστος ιεραποστολικός ζήλος, ο οποίος όμως δεν πηγάζει συνήθως από γνήσια αγάπη για τον άλλον, αλλά έχει να κάνει με την αγωνία της υπέρβασης της προσωπικής μοναξιάς και την αυτοδικαίωση του αιρετικού, χτίζει κοινότητες. Την ίδια στιγμή, στην Εκκλησία υπάρχει μία παθητική θέαση του κόσμου και των ανθρώπινων σχέσεων. Δεν αισθανόμαστε την ανάγκη να συναντήσουμε πραγματικά τον άλλον, αλλά αρκούμαστε σε μία φιλάνθρωπη βοήθεια στις δυσκολίες του ή σε μία ατομοκεντρική συμμετοχή στη ζωή της Εκκλησίας, ο καθένας ακολουθώντας το πρόγραμμα και τους ρυθμούς της ζωής του, ενώ δεν κατανοούμε και δεν νιώθουμε ότι χωρίς άνοιγμα, μετοχή στις δυσκολίες αλλά και στη χαρά του άλλου δεν νοείται η αγάπη. Αλλά, την ίδια στιγμή, μας διακρίνει και μία παθητικότητα στην έννοια της ιεραποστολής. Δεν συνειδητοποιούμε ότι εφόσον βιώνουμε την σωτηρία, δηλαδή την Αλήθεια που είναι ο Χριστός, η δωρεά αυτή δεν πρέπει να παραμένει κλεισμένη στα ίδια, αλλά να δίδεται και στους άλλους. Όχι για να κάνουμε οπαδούς, αλλά για να μοιραστούμε την χαρά της όντως ζωής.

Εύκολη είναι η κριτική του εκκοσμικευμένου πνεύματος. Ίσως θα ήταν σκοπιμότερη και γνησιότερη η αυτοκριτική μας για την δυσκολία μας να εμπιστευτούμε την πνευματική μας παράδοση, για την αδυναμία μας να αγαπήσουμε και να μην κατακρίνουμε, αλλά και για την έλλειψη διάθεσης ουσιαστικού ανοίγματος προς τον πλησίον και τις διανθρώπινες σχέσεις, όπως αυτό επιτυγχάνεται μέσω της ιεραποστολής. Ας προβληματιστούμε λοιπόν και ας αναζητήσουμε στην ζωή και την διδαχή των Πατέρων μας τα πρότυπα εκείνα τα οποία θα μας βοηθήσουν να ζήσουμε πιο γνήσια τη ζωή της Εκκλησίας και να μην παρασυρθούμε από ανθρώπους που με την διαστροφή του λόγου τους θα βρούνε την αδυναμία μας και θα μας αποτραβήξουν από την Αλήθεια.

πηγή