Δεῖτε τὴν καταπληκτικὴ βιντεοταινία τῆς "Ἑνωμένης Ρωμηοσύνης" γιὰ τὸ Ἅγιο Κοσμᾶ τὸν Αἰτωλὸ

πηγη

Δεῖτε τὴν καταπληκτικὴ βιντεοταινία τῆς "Ἑνωμένης Ρωμηοσύνης" γιὰ τὸ Ἅγιο Κοσμᾶ τὸν Αἰτωλὸ

πηγη

Κωνσταντίνος Χολέβας, Ο Αγ. Κοσμάς ο Αιτωλός και η καταπίεση στη Β. Ηπειρο

πηγή

Ο Ναός του Αγίου Κοσμά στην Κόνιτσα

Ο Αγ. Κοσμάς ο Αιτωλός και η καταπίεση στη Β. Ηπειρο

Γράφει ο Κωνσταντίνος Χολέβας, Πολιτικός Επιστήμων

Στις 24 Αυγούστου η Ορθόδοξη Εκκλησία μας τιμά τη μνήμη του εθνοϊερομάρτυρος αγίου Κοσμά του Αιτωλού, τον οποίο ορισμένα σχολικά βιβλία αρνούνται να παρουσιάσουν ως ιερομόναχο και τον εμφανίζουν σαν έναν διαφωτιστή δυτικού τύπου.

Ο Πατροκοσμάς μαρτύρησε στο Κολικόντασι της Βορείου Ηπείρου στις 24/8/1779, αφού περπάτησε χιλιάδες χιλιόμετρα για να εμποδίσει τον εξισλαμισμό των υποδούλων.

Εχουμε χρέος προς την ιερή μνήμη του να ακολουθούμε τα διδάγματά του ως προς το ελληνορθόδοξο περιεχόμενο της παιδείας. Εχουμε επίσης χρέος να κρατήσουμε ζωντανό και ελεύθερο τον Ελληνισμό της Βορείου Ηπείρου και γενικότερα της Αλβανίας.

Με τον τίτλο «ΑΓΙΟΣ ΚΟΣΜΑΣ ΚΑΙ ΒΟΡΕΙΟΣ ΗΠΕΙΡΟΣ» είχε διοργανώσει δύο αξιομνημόνευτα επιστημονικά συνέδρια τέτοιες ημέρες το 1987 και το 1989 ο αοίδιμος ιεράρχης Δρυινουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης κυρός Σεβαστιανός. Τιμώντας τη μνήμη του αγίου αλλά και του μητροπολίτου, καταγράφω τους ακόλουθους προβληματισμούς:

Παρά την εναλλαγή των δεξιών και των σοσιαλιστικών κυβερνήσεων στα Τίρανα, υπάρχει μία καχυποψία της κεντρικής εξουσίας προς τους Βορειοηπειρώτες και προς την Ελλάδα. Η Αλβανία θέλει να ενταχθεί στην Ευρωπαϊκή Ενωση και ζητεί να ανοίξουν οι κρουνοί των ευρώ, όμως αρνείται να φερθεί ως ευρωπαϊκή χώρα απέναντι στους πολίτες της που δηλώνουν Ελληνες. Θυμίζω τα κυριότερα προβλήματα:

1) Διατηρούνται ακόμη οι μειονοτικές ζώνες, τις οποίες είχε αυθαίρετα καθορίσει το κομμουνιστικό καθεστώς. Μόνον 25.000 Βορειοηπειρώτες αναγνωρίζονται το 2012 ως Ελληνες, ενώ μεγάλα τμήματα του Ελληνισμού στον Αυλώνα, στη Χειμάρρα, στην Κορυτσά, στην πόλη του Αργυροκάστρου και αλλού δεν αναγνωρίζονται από τις Αρχές. Πρέπει η Αλβανία να πιεστεί να αναγνωρίσει τον Ελληνισμό σε όλη τη γεωγραφική και πληθυσμιακή του έκταση.

2) Συνέπεια του προηγουμένου είναι και η απαγόρευση ίδρυσης ελληνικών σχολείων σε όλα τα μέρη όπου ζουν Ελληνες. Μόνο στην αυθαίρετη μειονοτική ζώνη λειτουργούν δημοτικά σχολεία για τα Ελληνόπουλα. Και εκεί, όμως, βλέπουμε βιβλία που τυπώνονται στα Τίρανα να καλλιεργούν ανθελληνικό κλίμα.

3) Τα αλβανικά δικαστήρια αναγνωρίζουν ψευδείς τίτλους ιδιοκτησίας σε απογόνους πασάδων και μεγαλοτσιφλικάδων, στερώντας τη γη από τους Βορειοηπειρώτες. Σε άλλα παραλιακά σημεία γκρεμίζονται, χωρίς νόμιμη δικαιολογία, ακίνητα Ελλήνων. Πρόκειται για συστηματική υφαρπαγή της ιδιοκτησίας των Βορειοηπειρωτών.

4) Η ελληνική γλώσσα δεν επιτρέπεται να χρησιμοποιείται σε πινακίδες των περιοχών όπου ζει ο Ελληνισμός. Οι αιρετοί εκπρόσωποι των Ελλήνων διώκονται «δι’ ασήμαντον αφορμήν». Παράδειγμα ο Βασίλης Μπολάνος, πρόεδρος της Ομόνοιας και δήμαρχος Χειμάρρας.

5) Το κακό κλίμα επιτείνει η εμμονή των μεγάλων αλβανικών κομμάτων στο ζήτημα των Τσάμηδων. Απειλούν να... δικάσουν την Ελλάδα ενώπιον ευρωπαϊκών δικαστηρίων, διότι η χώρα μας δεν δέχεται να κάνει εισαγωγή μειονότητας και να φέρει πίσω τα παιδιά των εγκληματιών πολέμου μουσουλμάνων Τσάμηδων που συνεργάστηκαν με τους κατακτητές το 1941-44.

6) Τέλος, είναι ύπουλη η αλβανική πολιτική προς την Ορθόδοξη Εκκλησία της Αλβανίας. Ενώ σταμάτησαν οι χοντροκομμένες παρεμβάσεις εις βάρος του θαυμαστού Αρχιεπισκόπου Αναστασίου, έχουμε συνεχή φαινόμενα καταστροφών εις βάρος ναών, μονών και εκκλησιαστικών ιδρυμάτων.

Η Αθήνα πρέπει να παρακινήσει τους Βορειοηπειρώτες να μη διχάζονται με κομματικά κριτήρια. Είναι επίσης ευθύνη μας να αγκαλιάσουμε τον βλαχόφωνο Ελληνισμό του Αυλώνα και της Κορυτσάς, που παραμένει πιστός στην Ορθοδοξία και την ελληνική καταγωγή του, αν και μιλά άλλο γλωσσικό ιδίωμα. Οι Βλάχοι είναι γηγενείς Ελληνες της Πίνδου, όπως έχουν αποδείξει ο αείμνηστος Κωνσταντίνος Κούμας και ο σύγχρονος βαλκανιολόγος Αχιλλεύς Λαζάρου. Στη διάρκεια της Ρωμαιοκρατίας αυτοί οι ορεσίβιοι Ελληνες ανάμειξαν την ελληνική με λατινικές λέξεις. Οι Βλάχοι της Βορείου Ηπείρου έδωσαν στον Ελληνισμό μεγάλους ευεργέτες και ανέδειξαν μία από τις πνευματικές πρωτεύουσες του υπόδουλου Ελληνισμού, τη Μοσχόπολη (σημερινό Βοσκοπόγιε).

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, 21/8/2012

AΓΙΟΣ ΚΟΣΜΑΣ ΑΙΤΩΛΟΣ: Ο ΚΤΙΣΤΗΣ ΤΗΣ ΡΩΜΙΟΣΥΝΗΣ - Δημ. Νατσιός

 σχολεῖα ἑλληνικὰ καὶ ὄχι σχολεῖα-φυτώρια γενιτσαρισμοῦ σὰν τὰ σημερινά.

Πατροκοσμᾶς: ὁ χτίστης τῆς Ρωμηοσύνης

τοῦ Δημ. Νατσιοῦ

«Τὰ γράμματα εἶναι τὸ στολίδι τοῦ ἀνθρώπου»

Εἶναι ἀπὸ ποίημα τοῦ Γεωργίου Ἀθάνα ἡ ὡραία φράση «χτίστης τῆς Ρωμηοσύνης». Παραθέτω τὸ τροπαιοφόρο στιχούργημα:

«Στὸ Μέγα Δέντρο ξεκινᾶ,
στὸ Καλοντάει ἁγιάζει,
χτίζει σχολειά, χτίζει ἐκκλησιές,
χτίζει τὴ Ρωμηοσύνη.
Πάτερ Κοσμᾶ, σὰν νά ᾽ταν χτὲς
τὸ κήρυγμά σου ἀχάζει (=βροντᾶ)
στὴ Ρούμελη, στὴν Ἤπειρο
στὴν ἀπεραντοσύνη».

.       Στὶς 24 Αὐγούστου κάθε ἔτους ἡ Ἐκκλησία καὶ τὸ Γένος μας τιμᾶ καὶ γεραίρει τὴν μνήμη τοῦ ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ, τοῦ Ἰσαποστόλου καὶ Ἐθναποστόλου, τοῦ ἁγιορείτη καλόγερου ποὺ προετοίμασε ἠθικῶς καὶ πνευματικῶς τὴν Ἑλληνικὴ Ἐπανάσταση. Τέσσερις ἀποστολικὲς περιοδεῖες ἔκανε. Μὲ βαθιὰ μόρφωση, κάτοχος τῆς «θύραθεν» παιδείας, ἀλλὰ κυρίως μὲ τὸ ὅπλο τὸ ἀήττητόν τῆς ἁγιότητας, ἀφήνει τὸ 1760 περίπου τὸ Ἅγιον Ὄρος (Μονὴ Φιλοθέου) πηγαίνει στὴν Κωνσταντινούπολη, ὅπου ζητάει τὴν εὐλογία καὶ ἄδεια τοῦ πατριάρχη Σεραφεὶμ Β’, προκειμένου νὰ ἀρχίσει κηρυκτικὸ ἱεραποστολικὸ ἔργο στὴν κυρίως Ἑλλάδα, «ἐπειδὴ τὸ γένος μας ἔπεσε εἰς ἀμάθειαν».

.       Ἔτσι ξεκινάει τὶς περιοδεῖες του πού, σχεδὸν χωρὶς διακοπῆ, διαρκοῦν εἴκοσι ὁλόκληρα χρόνια. Περιόδευσε σχεδὸν ὅλη τὴν ἠπειρωτικὴ Ἑλλάδα, ἀπὸ τὴ Θράκη ὡς καὶ τὸ βόρειο μέρος τῆς Πελοποννήσου, πέρασε στὶς Κυκλάδες, ἔφτασε στὰ Ἑπτάνησα καὶ ἐπέμεινε κυρίως στὴν Ἤπειρο (καὶ στὴν σκλαβωμένη Βόρειο) καθὼς καὶ στὴ Δυτικὴ Μακεδονία, ὅπου ὑπῆρχαν καὶ τὰ περισσότερα κρούσματα ἀλλαξοπιστίας ἢ ἐγκατάλειψης τῆς «πατρίου φωνῆς», τῆς ἑλληνικῆς γλώσσας.

Περνοῦσε ἀπὸ χωριὸ σὲ χωριὸ καὶ σταματοῦσε σὲ κάθε τόπο δύο μέρες. Ἔκανε ἕνα πρῶτο κήρυγμα τὸ βράδυ τῆς ἄφιξής του, ἕνα δεύτερο τὸ ἑπόμενο πρωὶ καὶ ἕνα τρίτο τὴν ἴδια μέρα τὸ βράδυ. Τὸ κήρυγμά του συγκλονίζει, ἀνασταίνει ψυχές, παρηγορεῖ, ἀφυπνίζει, τονώνει τὴν ἐλπίδα τῶν ὑπόδουλων Ἑλλήνων σὲ μία μελλοντικὴ ἀπελευθέρωση –ἀνάσταση τοῦ Γένους. Ἡ γλώσσα του ἁπλή, ζωντανὴ καὶ χυμώδης, ἡ γλώσσα τοῦ λαοῦ, ὅπως εἶχε διαμορφωθεῖ μέσα στοὺς αἰῶνες τῆς δουλείας μὲ τὰ ἡρωικὰ τραγούδια τῶν κλεφταρματολῶν καὶ ὄχι τὰ γλωσσικὰ ξεφτίδια καὶ οἱ πλαδαρὲς μεγαλοστομίες τοῦ λογιοτατισμοῦ. (Ὁ μακαριστὸς Ἐπίσκοπος Φλωρίνης Αὐγουστίνος Καντιώτης στὸ περισπούδαστο σύγγραμά του γιὰ τὸν Ἅγιο Κοσμᾶ μὲ ἀφορμὴ ἀναφορὰ τοῦ ἁγίου γιὰ τὸ ἔργο τῶν Ἀποστόλων, γράφει σὲ ὑποσημείωση στὴν σελίδα 100: «Τὸ ἔργον τῶν Ἀποστόλων, τῶν κηρύκων, τῶν τιμίων ἐργατῶν τοῦ Εὐαγγελίου, μεταβάλλει τὴν χέρσον γῆν εἰς κῆπον Χριστοῦ, εἰς ἐπίγειον παράδεισον. Ἐὰν ὅλοι οἱ κληρικοί, καὶ μάλιστα οἱ ἐπίσκοποι, μετὰ τὴν ἀπελευθέρωσιν τοῦ Ἔθνους, εἰργάζοντο ὅπως εἰργάσθη κατὰ τοὺς χρόνους τῆς δουλείας ὁ ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός, σήμερον ἡ Ἑλλὰς θὰ ἦτο κατοικία Ἀγγέλων, ὁ πλέον εὐχάριστος τόπος, εἰς τὸν ὁποῖον θὰ συνέρρεον οἱ ξένοι ὄχι διὰ νὰ ἴδουν τὰ ἀρχαῖα μνημεῖα, ἀλλὰ διὰ νὰ ἰδοῦν πῶς ἡ Ἑλλὰς ἔγινε καινὴ κτίσις, ὑπόδειγμα χριστιανικῆς ζωῆς καὶ πολιτείας». Μεγάλη ἀλήθεια! Ποῦ ἦταν οἱ ἐπίσκοποι καὶ οἱ πνευματικοί, πλὴν τῶν τιμητικῶν ἐξαιρέσεων, ὅταν οἱ ἀνθρωποκάμπιες τῆς πολιτικῆς βυσσοδομοῦσαν κατὰ τοῦ κράτους καὶ τοῦ λαοῦ; Τί πράμα εἶναι αὐτό; νὰ μιλοῦν οἱ διεφθαρμένοι τζιτζιφιόγκοι καὶ νὰ σιωποῦν οἱ ἐπίσκοποι, οἱ ποιμένες τοῦ λαοῦ; Τὸ λάβαρο τῆς Ἐπανάστασης τοῦ ’21 τὸ κρατοῦσε ἕνας ἐπίσκοπος καὶ μόνο αὐτὸ τὸ γεγονὸς ἔδινε ἀπερίστροφο δικαίωμα στὴν Ἐκκλησία νὰ περιφρουρεῖ «ἀνυστάκτως» τὰ παιδιά της. Ἀνεξέλεγκτοι οἱ ξένοι λυμεῶνες, συνεπικουρούμενοι ἀπὸ τοὺςἡμέτερους κύκλους τῆς κακόνοιας «ὧν ὁ Θεὸς ἡ κοιλία, οἱἐχθροὶ τοῦ σταυροῦ», μετέτρεψαν τὴν πατρίδα μας ὄχι σὲ «καινή», ἀλλὰ σὲ κενὴ κτίση…).

.       Εἶχε συλλάβει μὲ ἐνάργεια ὁ Πατροκοσμᾶς ὅτι τὸ δοῦλον Γένος θὰ φθάσει στὸ «Παθούμενο» μόνο μὲ τὰ φῶτα τῆς Παιδείας. Γι’ αὐτὸ πρῶτο του μέλημα στὰ κηρύγματά του ἦταν τὸ χτίσιμο σχολείων. Ἀλλὰ τί σχολείων; «Νὰ σπουδάζετε καὶ σεῖς ἀδελφοί μου, νὰ μανθάνετε γράμματα ὅσον μπορεῖτε. Καὶ ἂν δὲν ἐμάθετε οἱ πατέρες, νὰ σπουδάζετε τὰ παιδιά σας, νὰ μανθάνουν τὰ ἑλληνικά, διότι καὶ ἡ Ἐκκλησία μας εἶναι εἰς τὴν ἑλληνικήν. Καὶ ἂν δὲν σπουδάσεις τὰ ἑλληνικά, ἀδελφέ μου, δὲν ἠμπορεῖς νὰ καταλάβεις ἐκεῖνα ὁπού ὁμολογεῖ ἡ Ἐκκλησία μας. Καλύτερον, ἀδελφέ μου, νὰ ἔχεις ἑλληνικὸν σχολεῖον εἰς τὴν χώρα σου, παρὰ νὰ ἔχεις βρύσες καὶ ποτάμια καὶ ὡσὰν μάθης τὸ παιδί σου γράμματα, τότε λέγεται ἄνθρωπος…».
.       Τὸ ἄκουγαν οἱ ἀγαθοὶ Ἕλληνες, φιλοτιμοῦνταν ἀπὸ τὴν θυσιαστική του προσπάθεια, πρόσφεραν τὰ τιμαλφῆ τους οἱ γυναῖκες καὶ πάνω ἀπὸ 1000 σχολεῖα χτίστηκαν χάρις στὴν ἐπίδρασή του… ἀλλὰ σχολεῖα ἑλληνικὰ καὶὄχι σχολεῖα-φυτώρια γενιτσαρισμοῦ σὰν τὰ σημερινά.
.       Σ’ ἐκεῖνα τὰ σχολεῖα τῆς σκλαβιᾶς, τὰ φανερὰ καὶ τὰ «κρυφά», ὅπου ὁ κατακτητὴς δὲν τὰ ἐπέτρεπε, «…ἡ ψυχὴ τοῦ Ἔθνους ἀγρυπνοῦσε. Φτωχοὶ παπάδες καὶ δάσκαλοι, ποὺ ἐτρέφοντο μὲ λίγο ψωμί, εἶχαν τὸ σθένος εἰς τὸ βάθος τῆς ψυχῆς των, σθένος ποιητῶν. Καταλάβαιναν τὴν εὐθύνην ποὺ τοὺς ἐβάρυνε νὰ συνεχίσουν τὴν ἑλληνικὴν παράδοσιν· διηγοῦντο εἰς τὰ Ἑλληνόπουλα ποιά ἦταν ἄλλοτε ἡ πατρίδα τους καὶ τοὺς ἐδίδασκαν δύο ὀνόματα: Ἑλλὰς καὶ ἐλευθερία», γράφει ὁ ἀκαδημαϊκὸς Σίμος Μενάρδος (ἀρχιμ. Ἰω. Ἀλεξίου, «ἡ Παιδεία στὴν Τουρκοκρατία», σελ. 181). Ἀπὸ τέτοια σχολεῖα ξεπήδησαν τὰ λιοντάρια τοῦ Εἰκοσιένα. Προφήτευσε κάποτε ὁ ἅγιος: «Τὸ κακὸθὰ σᾶς ἔρθη ἀπὸ τοὺς διαβασμένους». Δὲν εἶπε μορφωμένους. Ὁ λαός μας τοὺς μορφωμένους τοὺς ἔλεγε γνωστικούς, ἐνῶ τοὺς διαβασμένους, πολύξερους.Πολύξεροι εἶναι οἱ ἀνόητοι ἡμιμαθεῖς ποὺ «μεταρρυθμίζουν», «ἀναγεννοῦν», «ἀναπτερώνουν» τὴν Παιδεία, γιὰ νὰ καταλήξουμε σήμερα, ἀντὶ νὰ ἔχουμε σχολεῖα «ἑλληνικά», ποὺ θὰ φωτίζουν τοὺς μαθητές, μὲ «ψυχὴ καὶ Χριστό»,κατάντησαν μάνδρες ἀφιλοπατρίας, ἀθεΐας καὶ γλωσσικῆς ἀφασίας. Γιατί σχολεῖα ποὺ δὲν ἀρδεύονται ἀπὸ τὴν ἀείρροη πηγὴ τῆς παράδοσής μας «εἶναι ἕνα τίποτα».
.       Ἀντιγράφω τὴν σκέψη τοῦ Ζ. Λορεντζάτου ἀπὸ τὸ βιβλίο του «Ρωμιὲς» (Δόμος, 1990).«Κάθε νιόκοπη γενιὰ ἂν δὲν φυσήξη τὸ κάρβουνο τῆς παράδοσης, νὰ τὸ κάνει νὰ κοκκινίσει, κάλλιο νὰ τὴν κλαῖς. Εἶναι γενιὰ νεκρὴ καὶ τὰ γεννήματά της κοιλάρφανα. Αὐτὸ ποὺ λέμε πρωτοποριακὸ δὲν ὑπάρχει, εἶναι ἕνα τίποτα. Ὅλα εἶναι παράδοση δηλαδὴ ζωὴ στὴν ἀνώτερη φάση της· ζωὴ καὶ παράδοση ταυτόσημες. Ὅλα τέλος εἶναι: παράδοση ἢ τίποτα. Καὶ αὐτὸ εἶναι παράδοση μέσα σὲ μία γλώσσα, στὸ προκείμενο τὴν γλώσσα τὴν ἑλληνική: ὁ Ὅμηρος- καὶ-ὁ Σολωμός: ἐσύ».

.       «Θὰ ‘ρθῆ πρῶτα ἕνα ψευτορωμαίικο· νὰ μὴν τὸ πιστέψετε· θὰ φύγη πίσω», ἔλεγε σὲ μία ἄλλη του προφητεία ὁ ἅγιος. Τὸ ψευτορωμαίικο, τὸ χαρτοβασίλειο τῆς κομματοκρατίας καταρρέει. Ἂς μὴ φοβόμαστε καὶ ἂς μὴν ἀκοῦμε τὶς ἐμετικὲς σειρηνωδίες τῶν ξένων-«ὁ φιλήκοος τῶν ξένων εἶναι προδότης»- ἔλεγε ὁ Καπποδίστριας. Ἔρχεται τὸ ἀληθινὸ ρωμαίικο. Τώρα ἀποτινάζουμε τὰ σάπια λέπια τοῦ ἐξευρωπαϊσμοῦ μας. Λίγο σκάψιμο θέλει καὶ θὰ ξαναβροῦμε τὸν ἑαυτό μας. Κι ἂς γίνουν τὰ σπίτια καὶ οἱ αἴθουσες διδασκαλίας «κρυφὰ σχολειά». Φωνάζει καὶ βροντολαλεῖ τὸ ἁγιασμένο πετραχήλι τοῦ νεομάρτυρα ἁγίου Κοσμᾶ: «Εἶναι μία μηλιὰ καὶ κάνει ξινὰ μῆλα. Ἐμεῖς τώρα τί πρέπει, νὰ κατηγοροῦμεν τὴ μηλιὰ ἢ τὰ μῆλα; Τὴν μηλιά. Λοιπὸν κάμνετε καλὰ ἐσεῖς οἱ γονεῖς (καὶ οἱ δάσκαλοι) ὁπού εἴστενε ἡ μηλιά, νὰ γίνωνται καὶ τὰ μῆλα γλυκά». Ἔτσι χτίζονται Ρωμηοσύνες…

* (Τόσο πολὺ τιμᾶ ἡ κακορίζικη «Παιδεία» μας τὸν μεγαλύτερο Δάσκαλο τοῦ Γένους, ὥστε στὸ Δημοτικὸ δὲν ὑπάρχει οὔτε ἡ ἐλάχιστη ἀναφορὰ στὸ ἔργο του, ἐνῶ στὸ Γυμνάσιο στὴν «Ἱστορία Νεοελληνικῆς Λογοτεχνίας» Α, Β, Γ Γυμνασίου, στὴν σελίδα 42 διαβάζουμε στὶς 5-6 μόνο ἀράδες καὶ τὰ ἑξῆς: «Ἀνάμεσα στοὺς πρώτους διαφωτιστὲς ἀνήκει καὶ ὁ Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός… Τὸ 1779 συνελήφθη ἀπὸ τὶς ὀθωμανικὲς ἀρχὲς καὶ ἐκτελέστηκε». Πρῶτον δὲν ἦταν διαφωτιστής, ὅπως τὸν θέλουν οἱ γραικύλοι… φωταδιστές. Δεύτερον τὰ «συνελήφθη  καὶ ἐκτελέστηκε», ταιριάζουν σὲ καταδίκους τοῦ ποινικοῦ δικαίου. Οἱ ἅγιοι ὁδηγοῦνται στὸ μαρτύριο, δοξολογώντας τὸν Θεὸ καὶ εὐλογώντας τὸν κόσμο. Τρίτον, ἐνῶ ὁ Κοραῆς τιμᾶται, στὸ ἴδιο βιβλίο, μὲ τρεῖς σελίδες, ὁ ἅγιος ποὺ ἔδωσε καὶ τὸ αἷμα του γιὰ τὴν ἀνάσταση τοῦ Γένους τιμᾶται μὲ μόνο μὲ 7-8 σειρές, χωρὶς μάλιστα νὰ ἀναγράφεται τὸ ἐπίθετο «ἅγιος». Ἔργα καὶ ἡμέρες τοῦ ψευτορωμαίικου…).

πηγή

Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός και η αναγέννηση των Ελλήνων

Γράφηκε κάπου πως «υπάρχουν πρόσωπα, που όταν πρόκειται να τα ιστορήσεις, πρέπει να είσαι πάντα γονατιστός». Ένα τέτοιο πρόσωπο είναι και ο Κοσμάς ο Αιτωλός!
Ήταν ένας λεπτός, ωχρός ανθρωπάκος, ως ενάμιση μέτρο ύψος, τυλιγμένος σ’ ένα ράσο τριμμένο, μ’ ένα ξεθωριασμένο σκούφο στο κεφάλι, χοντροπάπουτσα στα μικρά του πόδια, ένα μπαστούνι στό ’να χέρι και στο άλλο ένα κομποσκοίνι μ’ ένα σταυρό κρεμασμένο στην άκρη.

Το βαπτιστικό του όνομα, ήταν Κώνστας, το γένος Δημητρίου. Είχε γεννηθεί από ευσεβείς γονείς και από μικρός είχε δείξει την κλήση του προς την θρησκεία μα και προς τα γράμματα. Έλαβε καλή μόρφωση, ενώ ως διδάσκαλος, δίδαξε και ο ίδιος στην Ναυπακτία. Όταν ιδρύθηκε η περίφημος Αθωνιάδα Σχολή στο Άγιον Όρος, έσπευσε εκεί, ώστε να παρακολουθήσει φιλοσοφικά μαθήματα, ενώ επεδόθη στην μελέτη της Αγίας Γραφής και των Πατέρων της Εκκλησίας. Έλεγε ο ίδιος σχετικώς: «Μελετώντας το άγιον και ιερόν Ευαγγέλιον εύρον μέσα πολλά και διάφορα νοήματα τα οποία είναι όλα μαργαριτάρια, διαμάντια, θησαυρός, πλούτος, χαρά, ευφροσύνη, ζωή αιώνιος». Το 1759 εκάρη μοναχός στην μονή Φιλοθέου και εν συνεχεία χειροτονήθηκε ιερεύς.

Ζούσε μια ήρεμη ζωή στο μοναστήρι, μα η ψυχή, γνωρίζοντας ότι οι υπόδουλοι αδελφοί του υπέφεραν, δεν μπορούσε να ηρεμήσει.

Η δράση του – η ίδρυση σχολείων

 
Η εποχή που ο Κοσμάς ο Αιτωλός ξεκινά την δράση του, είναι μια δύσκολη εποχή. Χριστιανοί φυλακίζονταν και διώκονταν, και μόνον η αποδοχή της πίστεως του Μωάμεθ, τους απελευθέρωνε. Φόροι αβάσταχτοι τους βάραιναν και μόνον ο εξισλαμισμός τους απήλλασσε από αυτούς. Κοπέλες κλείνονταν στα χαρέμια ["Νεκρός": ο άγιος απελευθέρωσε πολλές, αγοράζοντάς τις με εράνους]. Αγόρια αρπάζονταν για να γίνουν γενίτσαροι.



Υπό αυτές τις συνθήκες, όχι μόνον άτομα, μα οικογένειες ολόκληρες ή και χωριά μαζί με τους ιερείς τους αναγκάζονταν να αλλαξοπιστήσουν, χάνοντας μαζί με την θρησκεία τους, την εθνική τους συνείδηση και την γλώσσα τους. Από 550.000 χριστιανοί που ζούσαν στη Μακεδονία, Ήπειρο και Αλβανία, είχαν απομείνει μόνο 50.000.

Πολλά ορεινά χωριά, δεν είχαν καν ιερείς. Οι άνθρωποι πέθαιναν, δίχως καν να κηδευτούν θρησκευτικά. Σχολεία, δεν υπήρχαν. Εκκλησιαστική ή γενικότερη αγωγή, ήταν ανύπαρκτη.
Ο Πατρο-Κοσμάς, περιόδευε σε όλη την Ελλάδα, με την γραπτή άδεια του Πατριαρχείου βεβαίως, που ενέκρινε το έργο του. Από την Κ/Πολη, το Άγιον Όρος και την Βόρειο Ήπειρο, ως την Πελοπόννησο, τα νησιά του Αιγαίου και του Ιονίου∙ σε πολλά δε εξ αυτών, πάνω από μία φορά. Έφτανε στις πλέον απομονωμένες περιοχές, ακόμα και στις χαρακτηριζόμενες ως “απάτητες”, προκειμένου να βρει και να διδάξει και τον τελευταίο ακόμα χριστιανό!



Μαζί του, είχε έναν σταυρό και ένα σκαμνί. Όπου πήγαινε να κηρύξει, έμπηγε τον σταυρό στην γη, κατά το αγιορείτικο συνήθειο, και ανέβαινε πάνω στο σκαμνί, προκειμένου να βλέπει και να τον βλέπουν όλοι και ξεκίναγε. «Δεν βλέπετε ότι αγρίευσε το Γένος μας από την αμάθειαν και εγίναμεν ωσάν θηρία;»! 

Η πρώτη του έννοια, ήταν να δημιουργήσει σχολεία, προκειμένου να μορφωθούν οι Έλληνες. Θεωρούσε το σχολείο ως το πρώτο θεμέλιο για την θρησκευτική και εθνική αναγέννηση των Ελλήνων και μιλούσε με ιδιαίτερο ζήλο γι’ αυτό, πείθοντας τον κόσμο, οι οποίοι με τα λιγοστά τους χρήματα, προσπαθούσαν να δημιουργήσουν σχολείο στην περιφέρειά τους. Συχνά, ακόμα και οι γυναίκες έδιναν τα φλουριά από τα στολίδια τους γι’ αυτόν τον σκοπό. Η μεγάλη δε έκπληξη ήταν, ότι καμμιά φορά προσέφεραν και Τούρκοι χρήματα, συγκινημένοι από τις παροτρύνσεις του!

Όχι λίγες φορές, προέτρεπε στην μετατροπή κάποιων εγκαταλελειμμένων εκκλησιών σε σχολεία, ενώ παρότρυνε ακόμα και το γκρέμισμα κάποιων παλαιών ήδη ημιερειπωμένων και εγκαταλελειμμένων, προκειμένου να γίνουν σχολεία, στα οποία τα παιδιά θα μάθαιναν για την πίστη τους, και από τα οποία θα έβγαιναν και οι αυριανοί μορφωμένοι παπάδες, για να λειτουργήσουν τις εκκλησίες μας:

«Δια να γνωρίσετε τον πραγματικό δρόμο του Θεού, πρέπει να μαθαίνετε γράμματα. Δεν μαθαίνονται όμως τα γράμματα χωρίς σχολείο. Δια τούτο σας συμβουλεύω να κάμετε γρήγορα σχολείο. Εκεί γυμνάζεται ο άνθρωπος και μανθάνει τι είναι Θεός, τι είναι άγιος, τι άγγελοι, τι δαίμονες, τι κακία, τι αρετή. Το σχολείο φωτίζει τους ανθρώπους.[...] Οι πρόγονοί μας, οι αρχαίοι Έλληνες, με τα γράμματα που εμάθαιναν εις τα σχολεία των, εγίνοντο σοφοί και εφώτιζαν την ανθρωπότητα. Με τα Ελληνικά γράμματα εστηρίχθη και διεδόθη ο Χριστιανισμός». Ίδρυσε πάνω από 250 σχολεία.

Το κηρυκτικό του έργο

 
Με τα κηρύγματά του, συνέπαιρνε τον κόσμο. «Εγώ», έλεγε προς τον λαό, «με την χάριν του Θεού, μήτε σακκούλα έχω, μήτε σπίτι, μήτε άλλο ράσο και το σκαμνί όπου έχω ιδικόν σας είνε, το οποίον εικονίζει τον τάφον μου. Ετούτος ο τάφος έχει την εξουσίαν να διδάξη βασιλείς, πατριάρχας, αρχιερείς, ιερείς, άνδρας και γυναίκας, νέους και γέροντες, και όλον τον κόσμον».

Προσπαθούσε δε να εμφυσήσει την σύμπνοια και την αγάπη μεταξύ των Χριστιανών, λέγοντας όλη την ώρα πως, η διχόνοια είναι η καταστροφή των Ελλήνων. Τους προέτρεπε να βοηθούν ο ένας τον άλλον στην ανάγκη και οι σχέσεις τους να διέπονται από αλληλοσεβασμό.
Τα ίδια και για τις σχέσεις των δύο φύλων. Σύμφωνα με την ευαγγελική περικοπή «ουκ ένι δούλος, ουδέ ελεύθερος, ουκ ένι άρσεν και θήλυ∙ πάντες γαρ υμείς εις εστέ εν Χριστώ Ιησού» (Γαλ., Γ 28), ο Πατρο-Κοσμάς συμβούλευε τους άνδρες να αλλάξουν συμπεριφορά προς τις γυναίκες τους, καθώς είχαν επηρεαστεί από την τουρκική νοοτροπία, η οποία ήθελε την γυναίκα κατώτερη, σκλάβα. Τους θύμιζε πως, σύμφωνα με την Γένεση, ο Δημιουργός έπλασε την γυναίκα από το πλευρό του, δηλαδή από την μέση, και όχι από το κεφάλι ή από τα πόδια, άρα ούτε ανώτερη είναι ούτε κατώτερη, παρά ισότιμη! «Ανδρα, μη μεταχειρίζεσαι τη γυναίκα σου σαν σκλάβα, διότι ο Χριστός εσταυρώθη δι’ εσέ και δι’ εκείνην, έχετε μίαν πίστιν, ένα βάπτισμα κι’ ο Θεός δεν την έχει κατωτέρα».

Τους εξηγούσε ακόμα ότι η γυναίκα είναι το θεμέλιο της οικογενείας και ότι η ευτυχία είναι αποτέλεσμα μιας αρμονικής συμβιώσεως, που κατορθώνει να αντιμετωπίζει όλες τις δυσκολίες με επιείκεια, κατανόηση και αμοιβαία υποχώρηση. Συμβούλευε επίσης τις γυναίκες να έχουν σεμνότητα, να είναι ταπεινές και σκεπασμένες, διότι διαφορετικά φανερώνουν ότι δεν είναι ευχαριστημένες από τον άνδρα τους και επιθυμούν άλλον.

Οι Τούρκοι αντιμετώπιζαν τους Χριστιανούς περίπου ως ζώα. «Όχι, δεν είστε όντα κατώτερα, ούτε σεις ούτε οι γυναίκες σας ούτε τα παιδιά σας. Είσθε τέκνα του Θεού. Επλάσθητε για τα μεγάλα και τα υψηλά. Η ψυχή και του ταπεινώτερου ανθρώπου πρωόρισται δια της πίστεως, του αγίου βαπτίσματος και των λοιπών μυστηρίων και των αγαθών έργων να λάμψη ως ο ήλιος, υπέρ τον ήλιον, να γίνη νύμφη του Χριστού».



Παραλλήλως, προσπαθούσε να τους εμψυχώσει, μιλώντας τους για τους Αρχαίους μας ηρωικούς προγόνους! Ηρακλής, Θησέας, Αχιλλέας, Αρχαία Αθήνα και Σπάρτη, Μ. Αλέξανδρος, παρήλαυναν από τις διηγήσεις του, σαν να τους είχε ζήσει ο ίδιος! Και από εκεί, πεταγόταν στο Βυζάντιο και στην Άλωση, δακρύζοντας για τον ηρωικό θάνατο του τελευταίου αυτοκράτορος Κωνταντίνου Παλαιολόγου. Πάντοτε δε, έκλεινε με την ίδια επωδό: «Και εμείς, αδέλφια, είμαστε γνήσιοι απόγονοι των ενδόξων αυτών προγόνων. Θα ελευθερωθούμε μια μέρα»!

«Το κορμί σας ας το καύσουν, ας το τηγανίσουν, τα πράγματά σας ας σας τα πάρουν μη σας μέλη, δώστε τα, δεν είναι ιδικά σας. ΨΥΧΗ και ΧΡΙΣΤΟΣ σας χρειάζονται. Ετούτα τα δύο όλος ο κόσμος να πέση, δεν ημπορεί να σας τα πάρη, έξω και τα δώσετε με το θέλημά σας». «Να ευφραίνεσθε όπου είσθε Ορθόδοξοι Χριστιανοί και να κλαίετε δια τους ασεβείς και τους αιρετικούς όπου περιπατούν εις το σκότος».

Το κήρυγμά του είχε τέτοια επίδραση, που επηρέαζε ακόμα και κακούργους. Στα βουνά της Βουβούσης συνάντησε, μια συμμορία ληστών, η οποία τρομοκρατούσε την περιφέρεια. Όταν όμως άκουσαν την διδασκαλία του, αυτή τους άγγιξε τόσο, ώστε μετανόησαν, άφησαν τα όπλα τους, και άλλοι κλείστηκαν σε μοναστήρι θρηνώντας για τα αμαρτήματα που είχαν διαπράξει, άλλοι έζησαν στην κοινωνία, ευεργετώντας τους συνανθρώπους τους, τους οποίους πριν έκλεβαν.

Δεν έκανε μόνο κηρύγματα απευθυνόμενα σε μεγάλο αριθμό ακροατών, παρά, πολύ συχνά, εδίδασκε ιδιαιτέρως, σε φτωχούς και πλούσιους, προσπαθώντας να φέρει στον δρόμο του Θεού, όποιον είχε λοξοδρομήσει.

Οι προφητείες του

 
Ο Κοσμάς ο Αιτωλός, εκτός από το σπουδαίο εκπαιδευτικό και θρησκευτικό του έργο, εκτός από την χριστιανική του απλότητα και την εν γένει αγιότητά του, είναι γνωστός και για τις διάφορες προφητείες, πολλές από τις οποίες είναι άκρως εντυπωσιακές για την ακρίβεια τους. Αξίζει να παραθέσουμε ορισμένες εξ αυτών, τις πιο χαρακτηριστικές και τις πιο εντυπωσιακές:

«Το ποθούμενον θα γίνη στην τρίτη γενεά. Θα το ιδούν τα εγγόνια σας». Πράγματι τρεις γενιές μετά (κάθε γενιά, υπολογίζεται στα 25 έτη), επετεύχθη το «ποθούμενον», δηλαδή η απευλευθέρωσις της Ελλάδος από τον Τούρκικο ζυγό!

«Θα’ ρθουν οι κόκκινοι σκούφοι κι ύστερα οι Άγγλοι επί 54 χρόνια, και κατόπιν θα γίνη Ρωμαίικο». Η προφητεία αυτή ελέχθη στην Κεφαλληνία, αναφορικά με την απελευθέρωση της Επτανήσου.

«Κόκκινοι σκούφοι», ονομάζονται οι Γάλλοι στρατιώτες, λόγω του χρώματος των καλυμμάτων της κεφαλής τους. Και πράγματι, μετά τους Ενετούς, στα Επτάνησα, εγκαταστάθηκαν οι Γάλλοι, και μετά την αποχώρησή τους, ήλθαν οι Άγγλοι, η παραμονή των οποίων διήρκεσε 54 έτη (1810-1864), όσα ακριβώς είχε προφητεύσει ο Άγιος!

«Θα έλθη όταν σμίξουν αυτά εδώ», απάντησε ο Κοσμάς ο Αιτωλός, δείχνοντας δύο δενδρύλλια, όταν τον ρώτησαν στα Τσαραπλανά της Ηπείρου «πότε θα έρθει το ποθούμενον;»! Τα δύο αυτά δέντρα, μεγάλωσαν, πάχυναν και τελικά έσμιξαν το 1912. Εκείνη την χρονιά, ο Ελληνικός Στρατός απελευθέρωσε την Ήπειρο κατά τους Βαλκανικούς Πολέμους!

«Θα γίνης μεγάλος άνθρωπος, θα κυριεύσης όλη την Αρβανιτιά [...]. Θα αφήσεις μεγάλο όνομα στην οικουμένη. Και στην Πόλι θα πας, μα με κόκκινα γένεια. Αυτή είναι η θέληση της θείας προνοίας». Αυτά τα λόγια, τα είπε προς τον Αλή Πασά των Ιωαννίνων. Πράγματι, εκείνος, πήγε στην Πόλη, μα όχι ως κατακτητής όπως πίστευε και ονειρευόταν, μα ως ηττημένος, και πράγματι με κόκκινα γένια, μέσα στα αίματα, όταν έστειλαν το κομμένο κεφάλι του στον Σουλτάνο.

«Θα δήτε στον κάμπο αμάξι, χωρίς άλογα, να τρέχη γρηγορώτερα από τον λαγό». Σαφής προφητεία για το αυτοκίνητο!

«Θα’ ρθη καιρός, που οι άνθρωποι θα ομιλούν από ένα μακρυνό μέρος σε ένα άλλο, σαν να’ τανε σε πλαγινά δωμάτια, π.χ. από την Πόλι στη Ρωσσία». Πόσο πιο καλή περιγραφή θα μπορούσε να κάνει του τηλεφώνου!

«Οι άνθρωποι θά μείνουν πτωχοί, γιατί δέν θάχουν αγάπη στά δένδρα». Το οικολογικο πρόβλημα, προϊδωμένο μια εποχή, που δεν θα μπορούσαν να φανταστούν καν τι μπορεί να είναι!



Η σχέση του με τους Τούρκους και τους Εβραίους και το τέλος του
 

Ο κόσμος τον αγαπούσε, ακόμα και οι ίδιοι οι Τούρκοι, πολλοί εκ των οποίων άκουγαν με ιδιαίτερο σεβασμό τα κηρύγματά του. Εμισείτο όμως θανασίμως από τους Εβραίους! Ένας από τους λόγους, ήταν ότι παρότρυνε τους Χριστιανούς να μην κάνουν τα παζάρια τους την Κυριακή (ημέρα αργίας των Χριστιανών), αλλά Σάββατο (ημέρα αργίας των Εβραίων). «Αδελφοί μου, πρέπει να εργαζώμεθα τας εξ ημέρας και την Κυριακή να σχολάζωμεν και να πηγαίνωμεν εις την Εκκλησίαν. Το κέρδος που γίνεται την Κυριακήν είναι καταραμένον».

["Νεκρός": Αναλυτικά για τη σχέση του αγίου με τους Εβραίους δες στο άρθρο "Πατροκοσμάς και Εβραίοι" στην ΟΟΔΕ].

Έτσι, λοιπόν, στην Κέρκυρα για παράδειγμα, όταν ο Πατρο-Κοσμάς έφτασε εκεί στις 13 Ιουλίου 1777, οι Εβραίοι μοίρασαν χρήματα πολλά σε “μπράβους”, για να τον κακοποιήσουν. Και όταν στον λόγο του στράφηκε κατά των εκμεταλλευτών του λαού και κατά των Εβραίων, τα πληρωμένα στοιχεία όρμησαν εναντίον του. Όμως, ο λαός, που τον αγαπούσε, τον προστάτευσε, ύστερα από άγρια συμπλοκή. Τότε μάλιστα, σχίστηκε και το αγιορείτικο πουκάμισο του αγίου, και κομμάτια του τα πήραν οι χωρικοί, φυλάσσοντας τα σε κάποιο εξωκλήσι, μέσα σε μια χρυσή θήκη, καθώς τα θεωρούσαν θαυματουργά.

Ο ίδιος, για την σχέση του με τους Εβραίους έγραφε χαρακτηριστικώς προς τον αδελφό του: «Δέκα χιλιάδες χριστιανοί με αγαπώσι και ένας με μισεί. Χίλιοι Τούρκοι με αγαπώσι και ένας όχι τόσον. Χιλιάδες Εβραίοι θέλουν τον θάνατόν μου και ένας όχι»!

Και πράγματι, λες και το είχε προφητεύσει και αυτό, ανάμεσα στις τόσες άλλες του προφητείες, τον θάνατό του τον προκάλεσαν εμμέσως οι Εβραίοι! Συγκεκριμένως, οι Εβραίοι της Ηπείρου τον συκοφάντησαν προς τις Τουρκικές Αρχές ότι τάχα είναι όργανο των Ρώσσων και υποκινητής επαναστάσεως, και αφού έδωσαν αρκετά χρήματα στον Κουρτ πασά του Βερατίου, πέτυχαν την θανάτωσή του.



Τον συνέλαβαν οι Τούρκοι δήμιοι του και τον οδήγησαν στον τόπο της εκτελέσεώς του, δίπλα από τον ποταμό Άψο, όπου και του ανήγγειλαν την θανατική καταδίκη του. Εκείνος, που από παλιά προσευχόταν να αξιωθεί να πεθάνει για την πίστη του Χριστού, γονάτισε για να ευχαριστήσει τον Θεό. Εν συνεχεία, αφού σηκώθηκε και ευλόγησε τα τέσσερα σημεία του ορίζοντος, όπως κάνουν οι ιερείς στην λειτουργία, έτεινε τον τράχηλό του στους δήμιους του. Αρνήθηκε να του δέσουν τα μάτια. Τον κρέμασαν από ένα δέντρο. Ήταν 24 Αυγούστου, 1779, ημέρα Σάββατο.

Το λείψανό του πετάχτηκε από τους δήμιούς του στο ποτάμι, απ’ όπου το ανέσυραν ευλαβείς χριστιανοί και το έθαψαν στο ναό των Αγίων Πάντων του χωριού Καλικόντασι.

Στο ίδιο σημείο, ο γνωστός Αλή Πασάς των Ιωαννίνων, που εκτιμούσε τον Άγιο ιδιαιτέρως, ανήγειρε με δική του δαπάνη, μεγαλοπρεπή ναό, ενώ διέταξε την κατασκευή αργυράς θήκης, ώστε να φυλαχθεί ή τιμία κάρα του. Μάλιστα, όταν ένας μουσουλμάνος κατηγόρησε τον Αλή γι’ αυτήν του την πράξη υπέρ ενός χριστιανού, εκείνος απάντησε: «Φέρτε μου ένα μουσουλμάνο σαν κι’ αυτόν τον χριστιανό, και να του φιλήσω τα πόδια»!



Ήδη, οι Χριστιανοί και πριν τον θάνατό του, τον θεωρούσαν άγιο, πολύ δε περισσότερο ύστερα από αυτόν∙ η δε Εκκλησία επικύρωσε την λαϊκή συνείδηση, ανακηρύσσοντας τον ως τέτοιον την 20η Απριλίου 1961. 

 

Μηνάς Κασιμάτης - Φιλίστωρ

----------

• Πρωτοδημοσιεύτηκε στο πολύ ενδιαφέρον περιοδικό ΕΣΥ. Στοιχεία γι' αυτό βλέπε στην πηγή του post. Το τεύχος με το άρθρο είναι εδώ:http://en.calameo.com/read/000108196e88a7afba840
• πηγή

Ο Αγ. Κοσμάς ο Αιτωλός περί της Θεοτόκου .(Μητροπ. Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως Ιερεμίου)

πηγή

Σκέφθηκα, λοιπόν, επειδή διερχόμεθα ακόμη τον μήνα Αύγουστο, που τον έχουμε ολόκληρο αφιερωμένο στην Κυρία Θεοτόκο και τον ονομάζουμε «θεομητορικό» μήνα, να μιλήσω για την Παναγία μας κατά την διδασκαλία όμως του αγίου Κοσμά του Αιτωλού.

Ο άγιος Κοσμάς, είχε μεγάλη και θερμή αγάπη στην Παναγία. είχε θεοτοκοφιλία. Και φυσικό ήταν αυτό γιατί ήταν αγιορείτης και γιατί βγήκε από Μοναστήρι, που είχε την θαυματουργό Εικόνα, την Παναγία Γλυκοφιλούσα. Σ’ αυτή την Εικόνα προσευχόταν, απ’ αυτή την Εικόνα έλαβε την ευχή για την ιεραποστολική του περιπέτεια και για την Παναγία, λοιπόν, μιλούσε πάντοτε ο άγιος στο ακροατήριο του. Θα σας αναφέρω δύο – τρία σημεία από το κήρυγμα του για την Παναγία, στα οποία φαίνεται η ορθόδοξη πατερική θεολογία του.

(α) Πρώτα-πρώτα ο άγιος μιλούσε για το όνομα της Παναγίας. Το όνομά Της είναι ΜΑΡΙΑ. Εξήντα δύο ερμηνείες έχουν δοθεί για το όνομα «Μαρία», αλλά η καλύτερα ερμηνεία είναι του αγίου Κοσμά του Αιτωλού. Όπως το όνομα «Νικόλαος» για τον άγιο σημαίνει αυτόν που νικάει τα πάθη και τους δαίμονες, όπως το όνομα «Γεώργιος» σημαίνει αυτόν που είναι γεωργημένο φυτό και έχει λοιπόν καρπούς και αρετές και όπως πάλι το όνομα «Παρασκευή» σημαίνει αυτή που παρασκευάζεται, που προετοιμάζεται για τα αιώνια αγαθά, έτσι και το όνομα της Παναγίας έχει κάποια ιδιαίτερη σημασία. Ο άγιος Κοσμάς το όνομα της Παναγίας ΜΑΡΙΑ το παράγει από το εβραϊκό ρήμα «χαγιά», που σημαίνει «υπάρχω», «ζω», «κυριεύω». Και το παράγει ο άγιος το θεομητορικό όνομα από το ρήμα «χαγιά», γιατί αρέσκεται στην ονομασία της Παναγίας από τον ευαγγελιστή Λουκά, που Την καλεί «ΜΑΡΙΑΜ». Μαριάμ – Μαριγιάμ είναι από το «χαγιά». Και όπως από το ίδιο ρήμα στην Παλαιά Διαθήκη καλούμε τον Θεό «Γιαχβέ», που σημαίνει «Κύριος», έτσι η Παναγία μας, που καλείται «Μαριάμ – Μαριγιάμ», από το ίδιο πάλι ρήμα, που ονομάζουμε τον Θεό, σημαίνει «Κυρία». «Κύριος» ο Θεός, «Γιαχβέ». «Κυρία» η Παναγία. «Μαριγιάμ» η «Μαρία», συντετμημένο το όνομά Της. «Κυρία»! Ωραίο όνομα! Βασίλισσα όλου του κόσμου! Έλεγε, λοιπόν, ο άγιος στα κηρύγματά του: «”Μαρία” θέλει να ειπή “κυρία”, ωσάνόπου* εμελλεν η Θεοτόκος να γίνη βασίλισσα του ουρανού και της γης και πάσης νοητής και αισθητής κτίσεως, να παρακαλη διά τας αμαρτίας μας». Δεν σας κάνει εντύπωση, αδελφοί μου, ο άγιος να θέλει να ερμηνεύει καλά τα ονόματα και να εξάγει από τις ερμηνείες πού δίνει αυτά τα ωραία πνευματικά νοήματα για την ωφέλεια των ακροατών του; «Κυρία», λοιπόν, σημαίνει το όνομα της Παναγίας μας «Μαρία», κατά τον άγιο Κοσμά τον Αιτωλό. Έτσι, «Κυρία», αρεσκόταν να ονομάζει και ο άγιος Νεκτάριος στην προσευχή του την Παναγία. Της μιλούσε μάλιστα και στον πληθυντικό αριθμό. Και όταν Αυτή του εμφανιζόταν στην προσευχή του — συχνή αύτη η θεοπτία στον άγιο Νεκτάριο — αυτός Της έλεγε: «Σεις, Κυρία»!

(β) Άλλο θέμα που έθιγε ο άγιος Κοσμάς για την Παναγία ήταν η μνηστεία Της. Γιατί εμνηστεύθη η Παναγία, αφού δεν είχε σκοπό τον γάμο με τον Ιωσήφ; Γιατί ο λόγος Της προς τον αρχάγγελο Γαβριήλ, «πώς έσται μοι τούτο, επεί άνδρα ου γινώσκω;», σημαίνει ότι δεν είχε σκοπό τον γάμο, γιατί διαφορετικά δεν στέκει το ερώτημα Της αυτό. Είναι μια ολόκληρη θεολογία αυτό, η μνηστεία της Παρθένου. Γιατί εμνηστεύηη η Παρ­θένος; Ο άγιος Κοσμάς, μη θέλοντας φαίνεται να αναπτύξει όλη την θεολογία περί της μνηστείας της Παρθένου και να κουράσει το ακροατήριο του, που ήταν ακατήχητο, το ξεπερνούσε αυτό με αυτη την περίεργη έκφραση: «Αρραβώνιασαν την Παρθένο — έλεγε, «διά πολλάς οικονομίας». Από αυτή όμως την έκφραση φαίνεται καθαρά ότι ο άγιος είχε μελετήσει τους αγίους Πατέρες τι ακριβώς λέγουν για το θέμα αυτό, γιατί οι Πατέρες θεωρούν πράγματι ως «οικονομία Θεού» την μνηστεία της Παρθένου. Να πως ερμηνεύουν οι άγιοι Πατέρες το θέμα: “Ο προφήτης Ησαΐς είχε πει ότι ο Μεσσίας θα γεννηθεί από παρθένο. Ο διάβολος τώρα, που δεν είχε συμφέρον να γεννηθεί ο Μεσσίας, γιατί θα του έσπαγε το κεφάλι, θα του κατέλυε, δηλαδή, το έργο του, «έβαλε πείσμα», που το λέμε, όλες οι γυναίκες να έλθουν σε γάμου κοινωνία, για να μη υπάρξει παρθένος και να μη γεννηθεί ο Μεσσίας. Ο Θεός, όμως, είχε εκλέξει την Παρθένο Μαρία της Να­ζαρέτ για να γίνει η Μητέρα του Μεσσία. Και για να διαφύγει την προσοχή του διαβόλου η παρθενία Της και να νομίσει ο απατεώνας ότι και Αυτή θα πανδρευτεί. οικονόμησε ο Θεός να μνηστευθεί τον Ιωσήφ, ακριβώς γι’ αυτό τον λόγο: Για την εξαπάτηση τού διαβόλου. Και λέγει από παλαιά ο άγιος Ιγνάτιος ο θεοφόρος: « Έλαθον τον άρχο­ντα του αιώνος τούτου η παρθενία Μαρίας, ο τοκετός αυτής και ο θάνατος του Κυρίου. Τρία μυστήρια κραυγής, άτινα εν ησυχία Θεού επράχθη». Και μετά από αυτόν οι άγιοι Πατέρες ομιλούν για οικονομία Θεού, όταν μιλούν για την μνηστεία της Παρθένου. Όλους αυτούς τους αγίους Πατέρες διάβασε ο αγιορείτης ιερομόναχος άγιος Κοσμάς και όταν μιλούσε για την μνηστεία της Παρθένου έλεγε την πατερική έκφραση ότι Αυτή εμνηστεύθη τον Ιωσήφ «διά πολλάς οικονομίας του Θεού».

(γ) Και ένα άλλο θεολογικό πατερικό λόγο θα πω περί της Θεοτόκου,  που έλεγε ο άγιος Κοσμάς, δείγμα και απόδειξη αυτό ότι ο άγιος μελετούσε τους αγίους Πατέρες και την δική τους διδασκαλία, απλοποιημένη όμως και μασημένη, έλεγε στα κηρύγματά του. Ο άγιος μιλούσε για την δημιουργία της γυναίκας. Και έλεγε αυτό που λέγει η Αγία Γραφή, ότι η γυναίκα έγινε από την πλευρά τού άνδρα. Αλλά  αφού η γυναίκα έγινε από τον άνδρα, άρα χρεωστούσε στον άνδρα την πλευρά που έλαβε απ’ αυτόν για να δημιουργηθεί. Έπρεπε να την εξοφλήσει! Δηλαδή, όπως ο Αδάμ έκανε γυναίκα χωρίς γυναίκα, έτσι έπρεπε να βρεθεί γυναίκα να κάνει άνδρα χωρίς άνδρα. Πέρασαν εκατομμύρια γυναικών στο πέρασμα των αιώνων, αλλά δεν βρέθηκε καμμία γυναίκα τόσο αξία, για να εξοφλήσει αυτό το χρέος στο ανδρώο γένος. Μόνο η Μαρία Παναγία βρέθηκε αξία για να εξοφλήσει το χρέος αυτό, γιατί γέννησε παρθενικά τον Χριστόν. Λέγει επί λέξει ο άγιος: «Ο άνδρας, αδελφοί μου. εγέννησε την γυναίκα από την πλευράν του χωρίς γυναίκα, και πάλιν έγινε γερός. Εδανείσθη εκείνη την πλευράν από τον άνδρα και την εχρεωστούσε. Εγεννήθησαν ωσάν τα άστρα του ουρανού γυναίκες εις τον κόσμον, αλλά δεν εφάνη καμμία αξία να γεννήση άνδρα, να πληρώση την πλευράν όπου εχρεωστούσε, παρά η Δέσποινα Θεοτόκος, οπού ηξιώθη διά την καθαρότητά της και εγέννησε τον γλυκύτατον Χριστόν εκ Πνεύματος Αγίου, χωρίς άνδρα, παρθένος, και πάλιν έμεινε παρθένος, και επλήρωσεν εκείνην την πλευράν». Αυτήν όμως την ιδέα την διάβασε ο άγιος Κοσμάς στα βιβλία των Πατέρων. Την λέγει ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος στην ομιλία του στο Γενέθλιο του Σωτήρας ημών Ιησού Χριστου. «Επειδή — λέγει ο ιερός Πατήρ — εχρεώστει το γυναικείον γένος τοις ανδράσι το χρέος, ως του Άδάμ άνευ γυναικός γυναίκα βλαστύσαντος, διά τούτο έτεκε σήμερον η Παρθένος υπέρ της Εύας εκτινύουσα τοις ανδράσι το χρέος».

Πηγή: Περιοδικό Ι. Μητροπόλεως Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως, «Απλή κατήχηση»

Πρωτοπρ. Λάμπρος Φωτόπουλος, Παιδεία καί ἐλευθερία κατά τόν Ἅγιο Κοσμᾶ

Πρωτοπρ. Λάμπρος Φωτόπουλος

[Εἰσήγησις Πρωτοπρ. π. Λάμπρου Φωτόπουλου, Θεολόγου Νομικοῦ, Mr.Κανονικοῦ Δικαίου, τέως δικηγόρου παρ᾽Αρείῳ Πάγῳ: στήν ΗΜΕΡΙΔΑ: "ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ: ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΑΙΔΕΙΑ ή ΠΑΝΘΡΗΣΚΕΙΑΚΗ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ"; ΠΟΛΕΜΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ 19-5-2012]

Ἡ κατάκτηση τῆς ἀληθινῆς Ἐλευθερίας δέν εἶναι ἀποτέλεσμα τυφλῆς τύχης. Οὔτε ἐπιτυγχάνεται ἀπό ἀμαθεῖς καί ἀπαίδευτους ἀνθρώπους. Ἡ πραγματική Ἐλευθερία εἶναι πάντα ἀποτέλεσμα σωστῆς Παιδείας. Ἡ σωστή ἐκπαίδευση δημιουργεῖ ὑψηλό αἴσθημα ἐλευθερίας καί μπορεῖ νά διατηρήσει ἕνα λαό συνεχῶς ἐλεύθερο. Ἡ ὑποταγή τῆς παιδείας σέ ξενόφερτες ἰδέες καί σέ μεταλλαγμένους τρόπους ζωῆς προηγεῖται τῆς φυσικῆς κατάκτησης καί ὑποταγῆς ἑνός λαοῦ...
Πολύ χαρακτηριστικά μᾶς τό λέγει ἡ Ἁγία Γραφή «ὧ γάρ τίς ἤττηται, τούτῳ καί δεδούλωται» «ἀπό ὅποιον νικήθηκε κάποιος ἀπό αὐτόν καί ὑποδουλώθηκε» (Β΄ Πέτρου β΄,19).

Στά σκληρά χρόνια τῆς Ὀθωμανικῆς Κατοχῆς, στήν Ἀνατολή, ὑπῆρξαν προσωπικότητες πού βίωσαν τό νόημα τῆς Ἐλευθερίας μέ ἕναν ἐξαιρετικά αὐθεντικό τρόπο. Αὐτοί ἦταν οἱ Νεομάρτυρες. Πατριάρχες, ἱερεῖς, κοσμικοί, ἄνδρες, γυναῖκες, νεαροί, ἀκόμη καί παιδιά, γέροι, πλούσιοι, πτωχοί, προύχοντες, δουλοπάροικοι, χρυσοχόοι, ἔμποροι, γεωργοί, κηπουροί, ράφτες, κουρεῖς, μεταπράτες, τεχνίτες, ἑλληνόφωνοι, τουρκόφωνοι, σλαβόφωνοι, ἀρβανίτες, σύροι, ρῶσοι, ὅλοι θεοδίδακτοι ὀρθόδοξοι χριστιανοί. Στρατιά κραταιά τοῦ οὐράνιου Βασιληᾶ, δέν συμβιβάστηκαν μέ τίς ὑποσχέσεις τῶν τυράννων καί ἀντιστάθηκαν μέχρι θανάτου σέ κάθε ἀπειλή, ἔχοντας ἕνα ὑψηλό αἴσθημα ἐλευθερίας, πού τό διδάχθηκαν ἀπό τά ζωήρρητα νάματα τῆς πίστης.

Μέσα σέ αὐτό τό πανελεύθερο στράτευμα τοῦ μεγάλου Βασιλέως ἐξέχουσα θέση ἔχει ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός. Ὁ ἅγιος Κοσμᾶς εἶναι μεγάλος ὄχι μόνον γιατί δέν δειλίασε οὔτε ὑποτάχθηκε στίς ἀντίθεες προσταγές, ἀλλά γιατί τό προσωπικό αὐτό βίωμα ἐλευθερίας τό ἔκανε διδασκαλία καί παρήγορο κήρυγμα ὅλου τοῦ ὑπόδουλου Γένους. Εἶναι ὁ κατ'ἐξοχήν τύπος τοῦ ἀπόλυτα ἐλεύθερου ἀνθρώπου. Τόν πήγαιναν στήν κρεμάλα καί αὐτός χαιρόταν καί ἔψελνε γιορταστικούς ὕμνους. Μέχρι καί τό θεριό τῆς Ἠπείρου, ὁ Ἀλῆ- Πασᾶς, τόν σεβόταν καί τόν φοβόταν καί μετά θάνατον τόν τίμησε ὡς ἅγιο. Εἶναι λοιπόν πολύ χρήσιμο στή σημερινή ἐποχή πού πάσης φύσεως ἀνελεύθερα συστήματα μᾶς καταδυναστεύουν, στή σημερινή ἐποχή πού καί ἡ Παιδεία ἔχει γίνει χρηστικό ἐργαλεῖο ὑποταγῆς καί ὑποδούλωσης τῶν λαῶν, νά ἀκούσουμε μία γνήσια καί προφητική φωνή, τήν φωνή τοῦ ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ. Εἶναι θαυμαστά ἐπίκαιρη καί ἐντυπωσιακά ἀποκαλυπτική.

Ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς δέν ἦταν οὔτε διαφωτιστής, ὅπως ὁ ὅρος αὐτός γίνεται κατανοητός στή Δύση, οὔτε οὐμανιστής, ἀλλά ἀληθινός ρωμηός καί πραγματικά ἅγιος. Ἡ διδασκαλία του εἶναι ἠθικοπλαστική καί παιδαγωγική, ἀλλά καί θεολογική, ὅπως τῶν Ἀποστόλων τοῦ Χριστοῦ. Ἐξωτερικά εἶναι πολύ ἁπλοϊκή, ἀλλά μεστή ἀπό πλῆθος μεγάλων καί βαθειῶν νοημάτων. Ὁ ἅγιος Κοσμᾶς περιοδεύει στόν ἑλλαδικό χῶρο καί πέραν αὐτοῦ, κηρύσσοντας τό Εὐαγγέλιο τῆς Ἐλευθερίας. Ὄχι ὅμως μέ τόν τρόπο πού κηρύσσουν ἐλευθερία οἱ κοσμικοί Ἐπαναστάτες, ἀλλά μέ τόν τρόπο πού ὁ Ἐσταυρωμένος νίκησε τόν προαιώνιο ἐχθρό τοῦ ἀνθρώπου, τό Διάβολο καί ἔδωσε ἀθάνατη ζωή στόν Ἄνθρωπο.

Τό ὅπλο του εἶναι ὁ Σταυρός. Ὅπου στέκεται νά μιλήσει τοποθετεῖ τή σημαία του, τόν τίμιο Σταυρό. Ὁ λόγος του μαχαίρι δίστομο. Καθαρίζει τίς ψυχές ἀπό ὅλα τά ἀτιμωτικά πάθη πού ὑποδουλώνουν τούς χριστιανούς σέ ἀόρατους ἐχθρούς, ὅλα ἐκεῖνα τά πάθη πού φωλιάζουν μέσα στήν καρδιά τῶν ἀνθρώπων καί ἀπό κεῖ κτυποῦν πισώπλατα τήν ἀτομική μας ἐλευθερία. Ἀλλά ὁ ἅγιος πολεμᾶ καί τούς ὁρατούς ἐχθρούς, ὅπως τό Ἰσλάμ, τόν Πάπα, τούς Ἀντίχριστους... Ἀφοῦ ἐλευθερώσει τό λαό τοῦ Θεοῦ ἀπό ὅλες αὐτές τίς ἐξουσίες τοῦ σκότους, χτίζει σχολεῖα, βάζει ἐφόρους νά τά συντηροῦν, βρίσκει κατάλληλους δασκάλους νά διδάσκουν, ἐξασφαλίζει τή χρηματοδότησή τους. Ἔτσι τό ἔργο του ἀποκτᾶ βάθος καί διάρκεια. Ἀφοῦ στήσει μέ αὐτό τόν περίτεχνο τρόπο τό σχολεῖο καθορίζει καί τό «Ἀναλυτικό Πρόγραμμα» Ἐκπαίδευσης τοῦ Σχολείου του. Ὁρίζει νά διδάσκονται τά Ἑλληνικά Γράμματα ἀπό τά βιβλία τῆς Ἐκκλησίας. Κορμός τοῦ Προγράμματος εἶναι ἡ πίστη στόν Μόνο Ἀληθινό Τριαδικό Θεό «Τί εἶναι Θεός, τί εἶναι Ἁγία Τριάς, τί εἶναι Ἄγγελοι, δαίμονες, Παράδεισος, Κόλαση, ἀρετή, κακία, ψυχή, σῶμα κ.λ.π.». (Διδαχή Α΄)

Κατά τόν Ἅγιο Κοσμᾶ ἡ διδασκαλία στά σχολεῖα ἔχει σκοπό νά δημιουργήσει σωστό ἦθος. Ἀποβλέπει στό νά δημιουργήσει χριστιανικές προσωπικότητες ἀφοσιωμένες στό Θεό καί τόν πλησίον. Ἀνθρώπους ἐλεύθερους ἀπό τά πάσης φύσεως πάθη. Θέλει νά στερεωθοῦν οἱ χριστιανοί στήν Πίστη, νά μήν γίνονται θύματα τῶν Ὀθωμανῶν, πού μέ ὑποσχέσεις γιά ἐπίγειους παραδείσους καί μέ ἀπειλές γιά στέρηση ἐγκοσμίων ἀγαθῶν, τούς πίεζαν νά παραδώσουν οἱ ἴδιοι αἰχμάλωτη τήν Ψυχή τους στά ὄργανα τοῦ Διαβόλου. Οὔτε νά γίνονται ὀπαδοί τῶν μισσιοναρίων τοῦ Πάπα, πού ἁλώνιζαν τότε ὅλη τήν Ἀνατολή, τόν ὁποῖον Πάπα χαρακτήριζε ὡς ἀντίχριστο. Μέ ἠχηρή φωνή καί ἀδούλωτο φρόνημα βροντοφωνεῖ «Χριστός καί Ψυχή σᾶς χρειάζονται. Αὐτά κανείς δέν μπορεῖ νά σᾶς τά πάρει, ἄν δέν τά δώσετε μόνοι σας». Κατά τήν διάρκεια τῆς Ἀνθρωπότητας πολλά συνθήματα Ἐλευθερίας ἀκούστηκαν ἀπό πολλούς ἀλλά τόσο μεγαλειῶδες ἀλλά καί συγχρόνως ρεαλιστικό σύνθημα Ἐλευθερίας δέν ἔχει ξανά ἀκουστεῖ.

Τά συνθήματα γιά Ἐλευθερία τῶν δημαγωγῶν στηρίζονται στήν ὑπερβολή καί μέ τήν ὑπερβολή ἐπηρεάζουν καί ξεσηκώνουν συναισθηματικά τούς ὑπόδουλους σέ ἀντίσταση. Ὁ πατρο-Κοσμᾶς δέν ἔχει ἀνάγκη ἀπό τήν ὑπερβολή γιατί κατέχει μέ βεβαιότητα τήν ἀλήθεια καί ἐμπνέεται ἀπό αὐτόν τόν ἴδιο τό Δημιουργό τῆς Ἐλευθερίας τοῦ Ἀνθρώπου. Τά νοήματα τῆς Ἐλευθερίας πού διδάσκει εἶναι ξεκάθαρα, σταθερά καί βέβαια. Δέν ἔχει καμμία σχέση μέ ἐπαγγελματίες κήρυκες ἤ ἐθνοσωτῆρες πού ἀναζητοῦν χειροκροτήματα καί ὀπαδούς, ἀλλά εἶναι ὁ γνήσιος ἡγέτης ἑνός βασανισμένου λαοῦ. Εἶναι σάν ἕνας νέος Μωυσῆς πού ζεῖ καί συγκακοπαθεῖ μέ τό λαό τοῦ Θεοῦ, πού ἀγωνίζεται νά τόν ἐλευθερώσει ὄχι μέ κοσμικά μέσα καί μεθόδους , ἀλλά μέ τίς θαυμαστές ἐπεμβάσεις τοῦ μόνου Ἀληθινοῦ Θεοῦ, πού ἀνοίγει δρόμους μέσα ἀπό τήν θάλασσα, πού δίνει νερό στήν ἔρημο, πού ἐνεργεῖ παράδοξα καί μεγαλουργεῖ. Ὑπομονετικά παρακαλεῖ τό Λαό του. Γράφει στόν ἀδελφό του Χρύσανθο μέ χαρακτηριστική ἁπλότητα καί ταπείνωση γιά τά θαύματα πού ἐπιτελοῦνται μέ τίς προσευχές του «Τά κατ' ἐμέ καί τά περί ἐμέ φαίνονται πολλά καί ἀπίστευτα εἰς τούς πολλούς καί μήτε ἐγώ δύναμαι νά τά καταλάβω. Τόσο δέ μόνον λέγω σοι διά νά δοξάσης τόν Κύριο καί νά χαρεῖς ὅτι γένεται ἀρκετή μετάνοια εἰς τούς ἀδελφούς... τοῦ Κυρίου συνεργοῦντος καί τόν λόγον μου βεβαιοῦντος διά τινῶν ἐπακολουθούντων σημείων..».Ὅπως ὁ Μωυσῆς ἀποκαλύπτει τίς θεῖες ἐντολές τίς ὁποῖες τηρώντας οἱ Ἰσραηλίτες προχωροῦν πρός τήν περιπόθητη ἐλευθερία, τό ἴδιο καί ὁ ἅγιος Κοσμᾶς ἀποκαλύπτει τίς σωτήριες Εὐαγγελικές ἐντολές καί ζητᾶ τήν ἀπαρασάλευτη τήρησή τους. Σέ αὐτές τίς ἐντολές βρίσκει ὅλο τό νόημα τῆς περιπόθητης Ἐλευθερίας.

Στόν ἅγιο Κοσμᾶ δέν θά βρεῖ κανείς τίς ψευτοσυνταγές ἐλευθερίας πού ὁ Δυτικός ἄνθρωπος οἰκοδόμησε γιά νά εὐτυχήσει δῆθεν, ἀλλά πού κατήντησαν νά γίνουν τείχη καί φυλακές τῆς ἐλευθερίας του. Γιαυτό ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς παρόλο πού εἶναι σχεδόν σύγχρονος μέ τόν Ἀδαμάντιο Κοραῆ καί τούς ὀπαδούς του, δέν συμμερίζεται καθόλου τίς γαλλικές ἰδέες τοῦ Διαφωτισμοῦ. Ἄν ζοῦσε στίς μέρες μας θά μποροῦσε κάλλιστα νά μᾶς ἀποδείξει ὅτι οἱ ἰδέες τῆς Γαλλικῆς Ἐπανάστασης, μέ τήν ἀπολυτοποίηση τοῦ ἀνθρώπου καί τήν στέρηση τοῦ Θεοῦ, ὁδήγησαν στά σημερινά ἀδιέξοδα τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ νεοφεουδαλισμοῦ τῶν Τραπεζιτῶν. Ὁ Κοραῆς καί ἡ περί αὐτόν ὁμάδα τῆς Ἑλληνικῆς Νομαρχίας Ἀνωνύμου τοῦ Ἕλληνα εἶναι ὁ ἀντίποδας τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ. Εἶναι οἱ ἐκφραστές τῆς κακομοιριᾶς τοῦ Νεοελληνισμοῦ. Δέν μποροῦν νά δοῦν τό Γένος ὡς παγκόσμια δύναμη, ἀλλά μέσα ἀπό τά παραμορφωτικά γυαλιά τοῦ Διαφωτισμοῦ ἐπιδιώκουν τή δημιουργία ἑνός μικροῦ κρατιδίου πού θά ἀναβιώνει τήν εἰδωλολατρία καί ὅλα τά ἄλλα θνησιγενῆ στοιχεῖα τοῦ ἀρχαίου κόσμου. Εἶναι ἐπικίνδυνα ρομαντικοί καί γιά τήν ἐποχή τους καί γιά τό σήμερα. Ἄν ἀναλογιστοῦμε ὅτι ὁ Κοραῆς δίδασκε ὅτι οἱ Μακεδόνες ἦταν ἐχθροί τῶν Ἑλλήνων, καταλαβαίνουμε πόσο ἐπικίνδυνο εἶναι πού ἀναγνωρίστηκε ἀπό τήν Γ΄. Ἐθνοσυνέλευση τῆς Τροιζήνας 1827 καί ἀκόμη παραμένει ὡς «Δάσκαλος τοῦ Ἔθνους».

Ὁ Κοραῆς καί οἱ ὀπαδοί του, συντάκτες τοῦ περίφημου ἔργου «Ἑλληνική Νομαρχία ἀνωνύμου τοῦ Ἕλληνα», πολέμησαν μέ λύσσα τό τότε πράγματι Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο τῆς Κωνσταντινούπολης, πολέμησαν ὅλο τόν ὀρθόδοξο κλῆρο, ὅλες τίς ἱερές συνήθειες τοῦ ἁγίου Γένους μας. Ζώντας ἀνάμεσα σέ Φράγκους πῆραν ἀπό αὐτούς ὄχι μόνο τόν τρόπο ντυσίματος καί συμπεριφορᾶς, ἀλλά καί τίς ἰδέες. Ὁ Κοραῆς στό περίφημο ἔργο του «Ὁ Παπατρέχας» περιγελᾶ τόν ὀρθόδοξο Παπᾶ. Ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς ἀντίθετα διδάσκει στό πλῆθος τῶν Χριστιανῶν νά σέβονται τόν Ὀρθόδοξο ἱερέα περισσότερο ἀπό Ἄγγελο. «Νά προσέχετε, ἀδελφοί μου, οἱ κοσμικοί νά μήν κατηγορῆτε τούς παπάδες σας, νά μήν τούς ὑβρίζετε καί νά μήν τούς παραμελῆτε, διότι βάνετε φωτιά καί καίεσθε. Διότι οἱ παπάδες εἶνε ἀνώτεροι καί ἀπό τούς ἀγγέλους καί ἀπό τούς βασιλεῖς... Ἐάν ἀπαντῶ ἕνα παπᾶ καί ἕνα βασηλέα μοῦ φαίνεται εὔλογο τόν παπᾶ νά βάλω νά καθήσει ὑψηλότερα ἀπό τόν βασηλέα. Καί ἄν ἀπαντήσω ἕνα παπά καί ἕνα ἄγγελο, πρῶτα νά χαιρετήσω τόν παπᾶ καί ἔπειτα τόν ἄγγελο.. »

Οἱ ὀπαδοί τοῦ Κοραῆ πού γράψανε τήν Ἑλληνική Νομαρχία ἀπολαμβάνοντες ἀκίνδυνα ὅλες τίς κοσμικές ἀπολαύσεις στίς Εὐρωπαϊκές μεγαλουπόλεις, μεταγράφουν στά Ἑλληνικά ὅ,τι οἱ δυτικοί πάτρωνές τους σκέφτονται γι' αὐτόν τόν τόπο. Μέ χυδαῖο τρόπο στρέφονται κατά τοῦ ὀρθοδόξου κλήρου μέ λόγια ὅπως «Ὦ μιαρά Σύνοδος τῆς Κωνσταντινουπόλεως» «σχεδόν ὅλοι οἱ ἀρχηγοί τῆς ἐκκλησίας κατάγονται ἀπό τήν ἴδια ποταπότητα», «Ἑκατόν χιλιάδες... μαυροφορεμένοι ζῶσι ἀργοί καί τρέφονται ἀπό τούς ἱδρώτας τῶν ταλαιπώρων καί πτωχῶν Ἑλλήνων» καί πολλά ἄλλα πού ἀναδημοσιεύονται δυστυχῶς καί σήμερα μέ περισσό ἐνθουσιασμό στά site καί τά blogs κάποιων ὄψιμων διαφωτιστῶν . Ὁ Θεός νά τούς ἐλεήσει!

Ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς ἀντίθετα σέβεται τόν Πατριάρχη, παίρνει τήν εὐλογία του πρίν νά ξεκινήσει τό ἱεραποστολικό του ἔργο καί μεταφέρει στό ὑπόδουλο Γένος τήν εὐχή του «Παρακινούμενος ἀπό τόν Παναγιώτατο κύριον Σωφρόνιον- νά ἔχουμε τήν εὐχή του- καί λαμβάνοντας τάς ἁγίας του εὐχάς ..ἐβγῆκα... νά διδάσκω τούς ἀδελφούς μου».

Ἐκεῖ ὅμως πού οἱ ἐπαναστατικές ἰδέες τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ ἔρχονται σέ σύγκρουση μέ τούς Διαφωτιστές τῆς Δύσης, εἶναι ἡ στάση ἀπέναντι στόν Κατακτητή. Οἱ Διαφωτιστές ὑποκινοῦν ἐπαναστάσεις χωρίς νά σκέφτονται τίς ὑλικές καί ἠθικές καταστροφές πού θά προκαλέσουν, οὔτε τίς ἀνθρώπινες ζωές πού θά χαθοῦν. Ὁ Ἅγιος ὅμως ποτέ δέν ἐνεργεῖ ἔτσι. Θέλει ἡ Ἐλευθερία νά ἐπιτευχθῆ μέ τό μικρότερο κόστος σέ ἀνθρώπινες ζωές. Γιαυτό ὁ ἅγιος Κοσμᾶς ἐπιδιώκει μέ τά κηρύγματά του νά ἀνατρέψει ἐσωτερικά τόν Ὀθωμανικό ζυγό. Μαζεύει γύρω του τούς ὑπόδουλους, ὅπως ἡ κλώσσα τά πουλάκια της, καί προσπαθεῖ ὅλους νά τούς σώσει χωρίς νά θυσιάσει κάποιους γιά τήν εὐτυχία τῶν ἄλλων. Σέβεται ἔτσι τούς ἐκκλησιαστικούς θεσμούς, ἀλλά καί τούς κοσμικούς ἄρχοντες. Πρίν ξεκινήσει τίς περιοδεῖες του ζητᾶ τήν εὐχή τῶν ἀρχιερέων. Ἐνεργεῖ πάντα ἐκκλησιαστικά.

Στά κηρύγματά του δέν ἀκούγονται κούφια ἐπαναστατικά λόγια, ἀλλά βαρυσήμαντες ἀλήθειες. Ἡ ὑποδούλωση τοῦ Γένους στόν Ὀθωμανό ἔχει γιά τόν ἅγιο πνευματική ἐξήγηση. Εἶναι ἀποτέλεσμα τῶν ἁμαρτιῶν μας. Δέν μποροῦμε νά ἀποτινάξουμε τό ζυγό τῆς δουλείας ἄν δέν μετανοήσουμε πραγματικά καί ἄν δέν ἀλλάξουμε τρόπο ζωῆς. Αὐτές οἱ ἰδέες δημιουργοῦν πραγματική ἐλευθερία. Ὁ Πατροκοσμᾶς πιστεύει καί κηρύττει ὅτι ὁ Θεός «ἔφερε τόν Τοῦρκο καί τοῦ ἔδωσε (τό βασίλειό μας) γιά τό δικό μας καλό». Οἱ Διαφωτιστές τῆς Δύσης ὅμως ὅταν ἀκοῦν τόν ἅγιο νά λέγει αὐτές τίς ἀλήθειες ἀναστατώνονται. Στήν Ἑλληνική Νομαρχία ἐμπαίζουν τίς διδασκαλίες τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ ὅταν γράφουν «Τί στοχάζεσθε νά λέγωσιν οἱ ἱεροκήρυκες ἐπ᾿ ἐκκλησίας; ... Οἱ ἱεροκήρυκες οἱ ὁποῖοι ἦτον εἰς χρέος νά τούς ἀποδείξωσι τήν ἀλήθειαν, δέν τό κάμνουσι. Ἀλλά τί ἀποκρίνονται αὐτοί οἱ φιλόζωοι καί αὐτόματοι ψευδοκήρυκες ¨ὁ Θεός ἀδελφοί, μᾶς ἔδωσεν τήν τυραννία ἐξ ἁμαρτιῶν μας¨».

Ξεχνοῦν ὅμως ὅλοι αὐτοί οἱ ἀρνησιπάτριδες καθώς καί οἱ σημερινοί ὀπαδοί τους ὅτι αὐτό τό κήρυγμα τό ἔκανε ἕνας Πατροκοσμᾶς πού ἔχτισε 250 σχολεῖα δημοτικά καί 10 ἀνώτερα καί βάλε...

Ὅταν ὁ κ. Κοραῆς κλεινόταν στό δωμάτιο μέ τήν καλβινίστρια καί «περνοῦσε τόν κακό καιρό», σύμφωνα μέ τά γράμματα τοῦ ὑποτακτικοῦ του ἀπό τό Ἄμστερνταμ Σταμάτη Πέτρου, τήν ἴδια ὥρα τό ὑπόδουλο Γένος ἀντιμετώπιζε ἀγχόνες, μαχαίρια καί σταυρούς. Τήν ἴδια ὥρα γδέρνανε τήν Ἁγία Χρυσή στά Μογλενά καί ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς πλησίαζε στό μαρτύριο . Καί αὐτό γιατί πίστευαν στό Χριστό καί ὑπάκουαν στόν Ὀρθόδοξο Κλῆρο. Τήν ἴδια ὥρα οἱ νεομάρτυρες κάτω ἀπό τήν καθοδήγηση ἁγίων πνευματικῶν ἀποδύονταν σέ ὑπεράνθρωπους ἀγῶνες. Τήν ὥρα πού ὁ ἅγιος Μακάριος Νοταρᾶς, Ἀθανάσιος Πάριος, Ἅγιος Νικόδημος καί χιλιάδες ἄλλοι στέκονταν βράχοι ἀκλόνητοι, ἀλεῖπτες τῶν νεομαρτύρων καί καθαιρέτες τοῦ Ἰσλάμ, ὁ κ. Κοραῆς καί ἡ παρέα του κατηγοροῦσαν τόν κλῆρο αὐτό γιά πουλημένο στό Σουλτάνο. Καί ποιόν εἰδικότερα Πατριάρχη κατηγοροῦν σάν προδότη; Τόν Γρηγόριο τόν Ε.΄ Αὐτόν πού κρεμάστηκε ἀπό τούς Ὀθωμανούς, τόν μάρτυρα καί ἥρωα τῆς Πίστης.

Θέλουν ἔτσι οἱ Διαφωτιστές τύπου Κοραῆ, μία ἐπανάσταση τώρα, τήν ἀπελευθέρωση ἑνός μικροῦ Κρατιδίου ὑποτεταγμένου ἀντί γιά τόν Ὀθωμανό σέ ἄλλα ἀφεντικά. Τό πέτυχαν. Ἔφτιαξαν ἕνα Κράτος πουλημένο σέ Δυτικούς Τραπεζίτες πρίν ἀκόμη νά ἐλευθερωθῆ, μέ τά Δάνεια πού τοῦ φόρτωσαν κατά τήν διάρκεια τῆς Ἑλληνικῆς Ἐπαναστάσεως καί στή συνέχεια μέχρι σήμερα. Καί ἕπεται συνέχεια.

Ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς ἐνεργεῖ ὡς Προφήτης σύμφωνα μέ τό χάρισμα πού ἔχει ἐκ Θεοῦ. Ὁραματίζεται τήν ἀπελευθέρωση ὅλης της Αὐτοκρατορίας, ὅλου τοῦ ρωμαίικου. Μιλάει γιά τό ποθούμενο. Γιά τήν Πόλη τῶν Πόλεων. Γιά τίς κοσμογονικές ἀλλαγές πού ἀκόμη δέν τίς ζήσαμε. Συνδέει τά μελλούμενα μέ τά παρόντα. Προφητεύει τίς μεγάλες ἀνακαλύψεις τοῦ τεχνικοῦ πολιτισμοῦ τῆς Ἐποχῆς μας, γιά νά μᾶς βεβαιώσει μέ αὐτόν τόν θαυμαστό τρόπο ὅτι τίποτα ἀπό ὅσα λέγει δέν θά μείνει ἀπραγματοποίητο. Ὅλα θά γίνουν στόν καιρό τους. Μᾶς ἐγγυᾶται γιά ὅσα θά συμβοῦν μέ ὅσα προφήτεψε καί ἔγιναν. «Τό ποθούμενο» εἶναι βασικό σημεῖο τῆς διδασκαλίας του καί αὐτό σημαίνει ὅτι ὁ ἅγιος Κοσμᾶς δέν ἦταν ἁπλᾶ ἕνας ἱεροκήρυκας, ἀλλά καί ἕνας ἐθνικός ἡγέτης. Δέν προσπαθεῖ ὅμως νά ἐξαπατήσει, ὅπως ἔκαναν οἱ δυτικόφερτοι Ἐπαναστάτες τῆς Ἐποχῆς του, στούς ὁποίους χρεωστοῦμε τά περισσότερα ἀπό τά σημερινά δεινά αὐτοῦ τοῦ τόπου. Ἤθελε ἡ Ἐλευθερία νά εἶναι ὁ ὥριμος καρπός μιᾶς ἐσωτερικῆς ἀλλαγῆς τῶν ἀνθρώπων, μιά συμφιλίωση μέ τό Θεό καί μία μέ ὑπομονή ἐγκαρτέρηση τῆς θείας βοήθειας. Δέν ὑπολόγιζε σέ ἐξωτερικούς σωτῆρες. Μόνον ἡ ἀδάμαστη δύναμη τῆς καθαρισμένης ἀπό τά πάθη Ὀρθόδοξης χριστιανικῆς ψυχῆς μπορεῖ νά φέρει τήν περιπόθητη Ἐλευθερία.

Βλέπει τί πρόκειται νά γίνει. Βλέπει ὅτι οἱ Μεγάλες δυνάμεις τῆς Ἐποχῆς ἑτοιμάζουν μία κολωβή Ἐλευθερία, μιά Ἑλλαδίτσα νεοειδωλολατρῶν καί ἐπιτίθεται σέ αὐτήν τήν προοπτική μέ λόγια ὅπως «Ἐγώ ἀδελφοί μου, ἐξέτασα πρῶτον γιά λόγου σας καί ἔμαθα πώς... δέν εἶσθε Ἕλληνες, δέν εἶσθε ἀσεβεῖς, αἱρετικοί, ἄθεοι, ἀλλά εἶσθε εὐσεβεῖς ὀρθόδοξοι χριστιανοί...» Καί ἀλλοῦ λέει ξεκάθαρες προφητεῖες. «Στήν ἀρχή θά γίνει ἕνα ψευτορρωμαίικο, μή τό πιστεύσετε». Δέν εἶναι ψευτορρωμαίικο αὐτό πού ζοῦμε σήμερα, αὐτό πού ὁ λαός μας ὀνόμασε παλαιότερα ἐμπαικτικά «ψωροκώσταινα», ἕνα Κράτος ὑπόδουλο σέ χίλια ἀφεντικά ἐξωτερικά καί ἐσωτερικά, ΔΝΤ, ΕΕ, Τραπεζίτες, ΝΑΤΟ, σοσιαλιστές, ναζιστές κ.λ.π., μέ ὑποθηκευμένη τήν Ἐθνική του ἀνεξαρτησία, μέ προδομένη τήν γλώσσα του, μέ καταφρονημένη τήν Πίστη του; Ἕνα τέτοιο Κράτος ὁ Ἅγ. Κοσμᾶς δέν τό ἤθελε. Εἶχε μέσα του σάν γνήσιος ρωμηός τήν Αὐτοκρατορική ἰδέα. Δέν ἦταν ὅμως ἕνας ρομαντικός ἐραστής τοῦ παρελθόντος, ἀλλά ἕνας μελετημένος θεολόγος, ἱστορικός καί κοινωνιολόγος. Εἶχε μελετήσει καί κατανοήσει πῶς μπορεῖ κανείς νά κατακτήσει μία Αὐτοκρατορία. Εἶχε διδαχθεῖ ἀπό τήν Ἐκκλησιαστική ἱστορία πού ἐπισταμένα μελέτησε, ὅτι μέ μόνο τό ἀποστολικό κήρυγμα ἡ ἀρχαία ρωμαϊκή Αὐτοκρατορία μεταμορφώθηκε σέ Χριστιανική. Εἶχε διαβάσει καί εἶχε καταλάβει πώς αὐτοί πού ὁδηγοῦσαν τούς χριστιανούς στά λιοντάρια καί στά μαρτύρια, μεταστράφηκαν γρήγορα σέ θερμούς ὀπαδούς τοῦ Ναζωραίου. Ἔμαθε ἀπό τήν ἱστορία πώς ἡ Δοξασμένη Ρώμη κατέθεσε τίς δάφνες της στό Σταυρό. Πῶς τό ὄνομα Ρωμαῖος, πού καί ὁ ἴδιος ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς ἔφερε μέ τιμή, κατέληξε νά σημαίνει τόν γνήσιο Ὀρθόδοξο Χριστιανό. Σέ μία διδαχή του μᾶς τό περιγράφει συνοπτικά «Τριακόσιους χρόνους μετά τήν Ἀνάστασιν τοῦ Χριστοῦ μᾶς ἔστειλε ὁ Θεός τόν ἅγιον Κωνσταντῖνον καί στερέωσε βασίλειον χριστιανικόν. Καί τό εἶχαν οἱ χριστιανοί τό βασίλειον 1150 χρόνους».

Μέ τόν ἴδιο τρόπο ὁ ἅγιος θέλει νά ἀλλάξει τήν Ὀθωμανία. Ὁραματίζεται ἕνα Κράτος Παγκόσμιο μέ σύμβολο τό Σταυρό. Ὄχι σάν τό ἀπρόσωπο Κράτος τῆς Νέας Ἐποχῆς πού ζοῦμε σήμερα, ἀλλά μιά Παγκόσμια Βασιλεία τοῦ Χριστοῦ μέ Θεανθρώπινο πρόσωπο, ὅπως περιγράφεται στά ἱερά βιβλία τῆς Ἐκκλησίας. Ὅλο τό σχέδιό του στηριζόταν στό Σχολεῖο. Σχέδιο μεγαλόπνοο καί ρεαλιστικό. Τό νεοελληνικό Κράτος δυστυχῶς δέν ἀκολούθησε τά κηρύγματα τοῦ ἁγίου Κοσμᾶ. Οἱ Βαυαροί καί οἱ ἐπίγονοί τους ἀπομόνωσαν τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο ἀπό τόν Ἑλλαδικό χῶρο καί δημιούργησαν μία σχισματική ἰδεολογία πού μεταδόθηκε σάν χολέρα καί διέσπασε ἐκκλησιαστικά καί πολιτικά τά Βαλκάνια μέ τά γνωστά ἀποτελέσματα: Συρρίκνωση τοῦ Πατριαρχείου, Ἐθνικά Πατριαρχεῖα, Βαλκανικοί Πόλεμοι, συγκρούσεις, ὑποτέλεια.

(Παρένθεση: Μέ υἱκό σεβασμό ἀπευθυνόμαστε στόν Οἰκουμενικό θρόνο καί ρωτοῦμε: Μήπως ὁ τρόπος γιά νά ἀποκτήσει ξανά τήν μοναδικότητα καί τήν ὑπεροχική του θέση ὁ Πατριάρχης, για νά ἑνοποιήσει τά Πατριαρχεῖα καί τούς Λαούς, εἶναι νά ξαναμιλήσει τήν ὀρθόδοξη Πατερική Θεολογική γλῶσσα πρός τούς ἑτεροδόξους; Τή γλῶσσα πού μίλησε ὁ Πατροκοσμᾶς; Μήπως αὐτό περιμένει ὁ ἐν Τριάδι Θεός γιά νά τοῦ ξαναδώσει τήν παλαιά του αἴγλη;).

Ἡ Παιδεία αὐτοῦ τοῦ κράτους μόνον προσωρινά καί ἀποσπασματικά ἀκολούθησε τήν θεολογία καί τήν παιδαγωγική πού συνιστοῦσε ὁ ἅγιος. Εὐτυχῶς πού ἔγινε κάποιος συμβιβασμός καί ἔτσι μπολιάστηκε λίγο τό σχολεῖο ἀπό τήν ὀρθόδοξη πίστη γιά περίπου 200 χρόνια. Αὐτός ὁ συμβιβασμός συνέβαλε στήν διατήρηση αὐτοῦ τοῦ Κράτους. Σέ μερικές περιόδους μάλιστα, ὅπως στό 1940 τό αὐξημένο θρησκευτικό συναίσθημα κατήγαγε καί περιφανεῖς νίκες. Σήμερα ἡ παιδαγωγική ἄλλαξε. Ἡ ἀθεΐα τῆς Δύσης μέ ἑλληνοφανῆ μανδύα ὅρμησε σάν λαίλαπα μέσα στό Ἑλληνικό Σχολεῖο ἰσοπεδώνοντας τά πάντα. Τά παιδιά μας γίναν πλέον ἀνεκτικά σέ κάθε εἰσαγόμενη ἰδέα, ὁσοδήποτε καταστροφική. Τά κόμπλεξ τῶν σκοταδιστῶν ἔγιναν σκιάχτρα γιά ὅσους κινοῦνται μέσα στό ἀνέσπερο φῶς τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ. Ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς ἔμεινε χωρίς τό... Ἑλληνικό του Σχολεῖο.

Ἄν ὅλοι αὐτοί οἱ μοντέρνοι Παιδαγωγοί εἶχαν πετύχει νά κάνουν ἕνα Κράτος σωστό καί Ἐλεύθερο, θά λέγαμε ὅτι τό Σχολεῖο τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ δέν μᾶς χρειάζεται τόσο πολύ. Ὅμως τά πράγματα βοοῦν καί λέγουν ὅτι χωρίς τό Σχολεῖο τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ, θά παραμείνουμε γιά πάντα ὑποτελεῖς στούς βαρβάρους τῆς Δύσης. Ἡ ἀλλαγή στό μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν σήμερα καί ἡ προπαγανδιζομένη Θρησκειολογία δέν εἶναι τίποτ' ἄλλο ἀπό τήν ἰδεολογική περιχαράκωση τῶν ὑποδούλων στίς ντιρεκτίβες τῶν κατακτητῶν. Σταθεροποιεῖ τήν ἐξουσία τους καί ἐξαφανίζει τήν ἀντίδραση. Ἄς ἀκούσουμε πάλι τόν ἅγιο πού φωνάζει τότε καί σήμερα « Δέν βλέπετε ὅτι ἀγρίωσε τό Γένος μας ἀπό τήν ἀμάθεια καί ἐγίναμεν ὡσάν θηρία; Διά τοῦτο σᾶς συμβουλεύω νά κάμετε σχολεῖο διά νά ἐννοῆτε τό ἅγιον Εὐαγγέλιον καί τά λοιπά βιβλία».

Κύριε Ὑπουργέ, θέλετε νά διδάξετε Θρησκειολογία στά σημερινά ἑλληνικά σχολεῖα; Διδάξετέ την ὅπως τήν δίδαξε ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς: «Ἐγώ ἐδιάβασα καί περί ἱερέων καί περί ἀσεβῶν, αἱρετικῶν καί ἀθέων.. Τά βάθη τῆς σοφίας ἠρεύνησα. Ὁλαι αἱ πίστεις εἶνε ψεύτικες. Τοῦτο κατάλαβα ἀληθινά ὅτι μόνη ἡ πίστις τῶν ὀρθοδόξων χριστιανῶν εἶναι καλή καί ἁγία. Τό νά πιστεύωμεν καί νά βαπτιζόμεθα εἰς τό ὄνομα τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Τοῦτο σᾶς λέγω τώρα εἰς τό τέλος. Νά εὐφραίνεσθε ὅπου εἶστε ὀρθόδοξοι χριστιανοί καί νά κλαίετε διά τούς ἀσεβεῖς καί αἱρετικούς πού περιπατοῦν εἰς τό σκότος» (Α΄ Διδαχή) . Σέ ἄλλη διδαχή του μιλάει γιά τούς τρεῖς νόμους, τόν φυσικό τῶν Ἑβραίων, τόν σαρκικό τῶν Μωαμεθανῶν καί τόν πνευματικό τῶν χριστιανῶν καί ἀποδεικνύει ἁπλά καί σταράτα ὅτι ὁ χριστιανικός νόμος τοῦ Εὐαγγελίου εἶναι ὁ πιό σωστός καί πιό ταιριαστός γιά τόν ἄνθρωπο νόμος. Ποιός ἔχει τά κότσια νά διδάξει τέτοια θρησκειολογία στά Σχολεῖα;

Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί καί Πατέρες,

Ἄν κάποτε ἡ Ἐλευθερία σέ αὐτόν τόν τόπο πολεμιόταν μέ τό Καρυοφύλλι καί τό Πετραχῆλι, σήμερα πρέπει νά πολεμηθεῖ μόνο μέ τό Πετραχῆλι καί τό Κοντύλι. Ὁ Κόσμος, τό οἰκουμενικό χωριό, περιμένει νά ἀκούσει λόγο Ἀλήθειας, γραπτό , προφορικό ἤ ἠλεκτρονικό, ἀπό μᾶς πού κατέχουμε τήν μόνη Ἀλήθεια. Τήν Ἀλήθεια πού ξεκινάει ἀνόθευτη ἀπό τούς Ἀποστόλους καί φτάνει μέχρι τήν ἐποχή μας. Γιά νά γίνει ὅμως αὐτό χρειαζόμαστε ἕνα σχολεῖο αὐθεντικό, πού δέν θά ἀλλοιθωρεῖ πρός τήν Δύση οὔτε θά συνθηκολογεῖ ἀπερίσκεπτα μέ τήν Ἀνατολή.

Σήμερα οἱ ἀγῶνες τῆς ἐλευθερίας δέν κερδίζονται μέ τά ὅπλα, ἀλλά μέσα ἀπό μία σωστή Παιδεία. Θέλετε ἐπιβεβαίωση; Σημειῶστε ἕνα παράδειγμα ἀπό τήν γείτονά μας χώρα, τήν Τουρκία. Οἱ γείτονές μας κατάλαβαν πόσο μεγάλη σημασία ἔχει σήμερα ἡ Παιδεία γιά ἕνα μεγάλο Ἔθνος καί μέ τεράστια ποσά πού δαπανᾶ ὁ ζάπλουτος Ἀμερικανός ὁμογενής τους Φετουλάχ Γκιουλᾶν, ὁ ὁποῖος ὀργανώνει ἱεροδιδασκαλεῖα, φροντιστήρια, μαθητικές ἑστίες κ.λ.π., γιά νά διδάξουν στά παιδιά τους τό Ἰσλάμ. Ἀξίζει ἔπαινος σέ αὐτόν τόν τουρκοαμερικανό μεγιστάνα γιατί δέν σκέφτεται πῶς θά αὐξήσει τήν περιουσία του ἀλλά πῶς θά ἐκπαιδεύει τούς ὁμοεθνεῖς του. Στήν Ἑλλάδα ὅμως τῶν μεγάλων εὐεργετῶν δέν ὑπάρχει κάποιος ὁμογενής πλούσιος, νά ἀναλάβει ἕνα παρόμοιο ἔργο; Νά κάνει ἕνα πιλοτικό πρόγραμμα μέ τίτλο «Σχολεῖο Ἁγίου Κοσμᾶ»; Αὐτό περιμένει ὁ Λαός μας γιά νά μεγαλουργήσει ξανά στήν Ἱστορία. Ὄχι τίς Ὑπατίες καί τούς Καλικάντζαρους, τή Φρικατέλλα, τό Δία καί τίς κουτοπονηριές τῶν ἀρχαίων θεῶν, τά καρναβάλια, τήν παγανιστική Ὀλυμπιακή φλόγα καί τόν ἐμπαιγμό τῆς Ὀρθόδοξης πίστης καί ἠθικῆς, πού διδάσκονται σήμερα στά σχολεῖα τῆς Ἑλλάδας.

Τότε μόνον θά δοῦμε μέρες δόξης καί πραγματικῆς Ἐθνικῆς Ἐλευθερίας, ὅταν ξαναγυρίσουμε στίς παιδαγωγικές βάσεις πού ἔθεσε ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς. Τότε πραγματικά θά γίνουμε ἀγαπητοί στούς φίλους μας καί σεβαστοί στούς ἐχθρούς μας. Τότε τά παιδιά μας θά ζήσουν μέ τό κεφάλι ψηλά καί τήν καρδιά γεμάτη ἀπό χαρά.

πηγή: πηγή

«Κοσμάς ο Αιτωλός, ο φλογερός διδάσκαλος»

Με την ευκαιρία της εθνικής μας επετείου ,σαν αντίδοτο στην απώλεια της εθνικής μας μνήμης και περηφάνιας θα θέλαμε να σας ενημερώσουμε για την επανέκδοση και κυκλοφορία ενός βιβλίου του Μακαριστού Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κυρού Χριστοδούλου. Πρόκειται για το βιβλίο

«Κοσμάς ο Αιτωλός,  ο φλογερός διδάσκαλος.»

Η θρυλική και μοναδική φυσιογνωμία του μεγάλου μας διδάχου πατρο-Κοσμά του Αιτωλού είναι το θέμα αυτού του βιβλίου .Πρέπει να νιώθει προνομοιούχος ο λαός μας γιατί μέσα από τα σπλάχνα του ξεπήδησε ο ασυμβίβαστος καλόγερος που τάραξε τα νερά της άγνοιας ,καθοδήγησε στο Χριστό, άνοιξε σχολεία και φώτισε το υπόδουλο γένος. Του οφείλουμε ευγνωμοσύνη . Επανεκδίδουμε αυτό το βιβλίο  με την ευχή να συνειδητοποιήσουμε όλοι το χρέος μας σαν Ελληνορθοδόξων σε τούτο τον τόπο που έχει ποτισθεί με τα αίματα των μαρτύρων και τους ιδρώτες των τιμίων αγωνιστών του.

Το βιβλίο κυκλοφορεί σε όλα τα Χριστιανικά Βιβλιοπωλεία.

Πηγή: Εκδόσεις Χρυσοπηγή