Μητροπολίτης Αἰτωλίας Κοσμᾶς: «Σταυροφορία πνευματική ἄς κάνουμε γιά νά ζήσουμε τό Τριώδιο μέ τό Χριστό στήν Ἐκκλησία»

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΤΡΙΩΔΙΟΥ

Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,

Εἰσήλθαμε στήν ἁγιασμένη καί ψυχωφελῆ περίοδο τοῦ Τριωδίου.

Δέκα ἑβδομάδες πρό τοῦ Πάσχα διαρκεῖ ἡ περίοδος τοῦ Τριωδίου. Διαιρεῖται σέ τρεῖς ἀνίσους ὑποπεριόδους. Τήν προπαρασκευαστική περίοδο, τήν Μεγάλη Τεσσαρακοστή καί τήν Μεγάλη Ἑβδομάδα.

Ἡ μητέρα μας Ἐκκλησία μέ τήν πνευματοκίνητη σοφία της καί τήν ἄμετρη ἀγάπη της, μᾶς χαρίζει τήν πνευματική αὐτή περίοδο γιά νά ἔλθουμε ὅλοι μας σέ πνευματική περισυλλογή, αὐτοσυγκέντρωσι καί ἀνασυγκρότησι.

Ὅλοι μας γνωρίζουμε ὅτι οἱ βιοτικές μέριμνες, οἱ καθημερινές ἀσχολίες μέ τά ὑλικοσωματικά μᾶς δημιουργοῦν πνευματική νάρκη.

Αὐτή ἡ νάρκη, ἡ χαλάρωσι καί ἡ πνευματική ὑπνηλία, ἄν δέν ἀντιμετωπισθοῦν ἐγκαίρως, θά φέρουν ψυχική ἀτονία, πνευματική θόλωσι καί φθορά, ὀλίσθημα ψυχικοῦ θανάτου.

Γιά νά προλάβη ἡ Ἐκκλησία μας τήν ψυχοκτόνο αὐτή κατάστασι, ἐθέσπισε καί προσφέρει τήν περίοδο τοῦ Τριωδίου.

Κι ἐμεῖς, συνειδητά, πνευματικά παιδιά τῆς Ἐκκλησίας μας ὀφείλουμε μέ εὐγνωμοσύνη νά δεχθοῦμε, νά γνωρίσουμε τήν εὐλογημένη αὐτή περίοδο καί νά...

συνειδητοποιήσουμε ὅτι εἶναι περίοδος κατ’ ἐξοχήν πνευματική, περίοδος ἀνανήψεως, συναισθήσεως, εἰλικρινοῦς μετανοίας καί ἀνακαινίσεως.

Εἶναι περίοδος ἐγκρατείας, προσευχῆς, συνδιαλλαγῆς, συγχωρήσεως, συμφιλιώσεως μέ ὅσους τυχόν ψυχρανθήκαμε.

Εἶναι ἡ περίοδος τοῦ Τριωδίου καί μάλιστα ἡ Μεγάλη Τεσσαρακοστή στάδιον πνευματικῶν ἀγώνων γιά νά ἀπαλλαγοῦμε ἀπό τά πάθη μας καί τίς ἀδυναμίες μας, νά καλλιεργήσουμε ἀρετές, ὅπως ἡ ταπείνωσι, ἡ ἀγάπη, ἡ ἐλεημοσύνη, νά εὐτρεπίσουμε ἑαυτούς ὥστε ἕτοιμοι νά ἀνέλθουμε στόν φρικτό Γολγοθά, νά φθάσουμε στόν Ζωοδόχο Τάφο τοῦ Κυρίου μας, τήν Κυριακή της Ἀναστάσεως, νά προσέλθουμε «ψυχαῖς καθαραῖς καί ἀρειπώτοις χείλεσι» στήν μυστική Τράπεζα, νά κοινωνήσουμε τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων «εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν καί εἰς ζωήν αἰώνιον».

Γιά νά τά ἐπιτύχουμε ὅμως ὅλα αὐτά, εἶναι ἀνάγκη νά συναισθανθοῦμε «τά πλήθη τῶν πεπραγμένων μας δεινῶν». Νά ἐννοήσουμε καί νά πιστέψουμε τήν ἀνάγκη τοῦ προσωπικοῦ μας καθαρισμοῦ, τῆς ἐξαγνίσεώς μας, διά τῆς μετανοίας καί τοῦ μυστηρίου τῆς Ἐξομολογήσεως.

Ὁ Ζωοδότης Κύριος, ὁ ὁποῖος γιά μᾶς ἑκουσίως ἀνέβηκε στό Σταυρό παραγγέλλει «πᾶσι πανταχοῦ μετανοεῖν» (Πράξ. 12, 30) καί εἶναι ἕτοιμος νά ἀνοίξει τά ματωμένα χέρια του νά μᾶς δεχθῆ.

Γι’ αὐτό, ἐφέτος, ἄς σπάσουμε τά δεσμά τοῦ ἐγωισμοῦ καί τῆς ὑπερηφανίας. Ἄς μιμηθοῦμε τήν ταπείνωσι τοῦ Τελώνου, τήν συναίσθησι τοῦ Ἀσώτου Υἱοῦ τῆς Παραβολῆς, ἄς θελήσουμε νά ζήσουμε τόν πνευματικό πλοῦτο τοῦ Τριωδίου γιά νά φθάσουμε στή σωτήριο μετάνοια.

Κατά τήν διάρκεια τοῦ Τριωδίου προσφέρονται πλοῦτος, θησαυρός μηνυμάτων μετανοίας. Ἐκλεκτά ἁγιογραφικά ἀναγνώσματα ἀπό τήν Παλαιά καί τήν Καινή Διαθήκη, γλυκύτατοι, κατανυκτικοί ὕμνοι, κατανυκτικές ἀκολουθίες, ὅπως εἶναι οἱ κατανυκτικοί Ἑσπερινοί, τό Μεγάλο Ἀπόδειπνο, ἡ Θεία Λειτουργία τῶν Προηγιασμένων Τιμίων Δώρων, ἡ Θεία Λειτουργία τοῦ Μεγάλου Βασιλείου, ἀλλά καί ὁ Ἀκάθιστος Ὕμνος ὁδηγοῦν τίς καρδιές τῶν πιστῶν τέκνων τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας στήν κατάνυξι, στήν ἀφύπνισι, στήν καλή ἀρχή τῆς μετανοίας.

Ὅποιος μελετήσει προσεκτικά τό Τριώδιο θά δεῖ μέ πόση σοφία εἶναι ἁρμοσμένη ὅλη ἡ ἀρχιτεκτονική της πνευματικῆς οἰκοδομῆς καί τῆς βιώσεώς του.

Ποτέ δέν θά ἦταν δυνατόν νά βρεθῆ καλύτερος πνευματικός δρόμος γιά τόν ὀρθόδοξο χριστιανό, προκειμένου νά φθάση στόν ἄξιο ἑορτασμό τοῦ Σταυρώσιμου καί Ἀναστάσιμου Πάσχα, ἀλλά καί νά ἀναγεννηθεῖ πνευματικά.

Μέ πατρική ἀγάπη παρακαλῶ καί προτρέπω, ἀγαπητοί, νά ζήσουμε συνειδητά ἐφέτος ὅλοι μας τήν κατανυκτική περίοδο τοῦ Τριωδίου.

Δυστυχῶς ὁ πολύς κόσμος συνδέει τό Τριώδιο μέ κοσμικές, καρναβαλικές ἐκδηλώσεις, μέ χορούς, ξεφαντώματα, μεταμφιέσεις καί παρόμοια.

Ὅλα αὐτά δέν ἔχουν σχέσι μέ τό πνεῦμα καί τό σκοπό τοῦ Τριωδίου.

Εἶναι ὑπολείμματα εἰδωλολατρικῶν ἐθίμων, μᾶς κοσμικοποιοῦν, μᾶς ὁδηγοῦν σέ σύγχυσι, μᾶς ἀποπροσανατολίζουν, μᾶς ὁδηγοῦν στήν διακονία τῆς κραιπάλης, τῆς μέθης, τῆς ἀκολασίας.

Ὁ διάβολος κάνει «θαυμάσια» τό ἀνθρωποκτόνο ἔργο του μέ τίς κοσμικές αὐτές ἐκδηλώσεις. Ὅσοι πιστοί χριστιανοί θέλουν νά ζοῦν τό θέλημα τοῦ Θεοῦ, νά ἁγιάζωνται καί νά φθάνουν ἄξιοι προσκυνηταί στό Πάσχα δέν μποροῦν νά συμμετέχουν στά εἰδωλολατρικά καί σατανικά αὐτά ἔργα.

Ἀλήθεια, σκέπτονται καί ἐνεργοῦν μέ ἀγάπη στό συνάνθρωπο αὐτοί πού ὀργανώνουν τίς πολυέξοδες αὐτές ἐκδηλώσεις;

Οἱ ἀδελφοί μας πεινοῦν καί στεροῦνται καί τῶν πλέον ἀπαραιτήτων καί αὐτοί κατασπαταλοῦν τόσα ποσά στό βωμό τῆς ἠδονοθηρίας, τῆς σαρκολατρείας καί τῆς δῆθεν «διασκεδάσεως».

Ἀγαπητοί, σταυροφορία πνευματική ἄς κάνουμε ἐφέτος γιά νά ζήσουμε τό Τριώδιο μέ τό Χριστό μέσα στήν Ἐκκλησία μας, νά ζήσουμε τή μετάνοια καί ἄξια νά φθάσουμε στό Πάσχα, ἀλλά καί νά δώσουμε παράδειγμα, χαρά καί ἀλληλεγγύη στούς συνανθρώπους μας.

Καλό καί εὐλογημένο Τριώδιο.

Μετ’ εὐχῶν

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

† Ο  ΑΙΤΩΛΙΑΣ  ΚΑΙ  ΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ  ΚΟΣΜΑΣ

Το είδαμε εδώ

Ποιμαντορική Εγκύκλιος επι τη εορτή των Χριστουγέννων

Ο  ΧΑΡΙΤΙ  ΘΕΟΥ  ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ  ΚΑΙ  ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

ΤΗΣ  ΑΓΙΩΤΑΤΗΣ  ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ  ΑΙΤΩΛΙΑΣ  ΚΑΙ  ΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ

ΚΟΣΜΑΣ

Πρός  τούς Παν/τους Ἱεροκήρυκας, Εὐλαβεστάτους Ἱερεῖς,

Ὁσιωτάτους Μοναχούς καί Μοναχάς

καί τό  Χριστεπώνυμον  Πλήρωμα

τῆς  καθ’ ἡμᾶς  Ἱερᾶς  Μητροπόλεως.

          Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά.
          Χριστούγεννα σήμερα! Μεγάλη, ἁγία, θεϊκὴ ἑορτή! Οὐρανία ἡμέρα! Πανηγυρίζει ἀνὰ τὰ πέρατα τῆς οἰκουμένης ὅλος ὁ ὀρθόδοξος χριστιανικὸς κόσμος. Ἑορτάζει τὴν λαμπροτάτη ἑορτὴ τῆς κατὰ Σάρκα Γεννήσεως τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ μας ὡς ἀνθρώπου.
          «Θεὸς ἐφανερώθη ἐν σαρκί…»(Α’ Τιμ. γ’, 16) ὑπογραμμίζει ὁ μεγάλος Ἀπόστολος Παῦλος, «ἵνα ἡμᾶς προσαγάγῃ τῷ Θεῷ» (Α’ Πέτρ. γ’, 18)συμπληρώνει ὁ θεῖος Ἀπόστολος Πέτρος.
          Τὸ παιδίον τῆς Βηθλεὲμ εἶναι ὁ Παντοδύναμος Θεός, ὁ Κύριος τοῦ Παντός, ὁ Δημιουργός τοῦ κόσμου καὶ ὅλων τῶν ἀνθρώπων.
          Ὁ Ἄπειρος Θεὸς γίνεται ἄνθρωπος, ὅμοιος μὲ ἐμᾶς γιὰ νὰ σώσῃ τὸν Ἀδάμ, τὸν ἄνθρωπο δηλαδὴ, καὶ νὰ τὸν ὑψώσῃ στὸν οὐρανό. Νὰ τὸν κάμῃ ὅμοιο μὲ τὸν Θεό, κατὰ τὴν ἁγιότητα καὶ τὴν ἀρετή.
          Ὁ ἴδιος ὁ Κύριος τὸ ἐβεβαίωσε: «οὕτω ἠγάπησεν ὁ Θεὸς τὸν κόσμον ὥστε τὸν Υἱὸν Αὐτοῦ τὸν μονογενῆ ἔδωκεν ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς Αὐτόν, μὴ ἀπόλυται, ἀλλ’ ἔχῃ ζωὴν αἰώνιον» (Ἰωάν. γ’, 16).Ζωὴ ἀκατάπαυστη  καί  αἰωνία.
          Λέει στὶς Διδαχὲς του ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός, τὸν ὁποῖο ἰδιαιτέρως τιμήσαμε φέτος γιὰ τὰ 300 χρόνια ἀπὸ τῆς γεννήσεώς του:
          «Οἱ ἄνθρωποι ἀπέθαιναν καὶ ἐπήγαιναν εἰς τὴν κόλασιν, ἐπειδὴ ὁ Παράδεισος ἦτο κλεισμένος. Ἐσπλαχνίσθη ὁ Πανάγαθος Θεὸς τὸ γένος τῶν ἀνθρώπων καὶ εὑρίσκοντας ἄξιον ὑποκείμενον τὴν Δέσποινά μας Θεοτόκον, κατεδέχθη ὁ Υἱὸς καὶ Λόγος τοῦ Θεοῦ καὶ Θεὸς ἀληθινὸς, καί ζωὴ τῶν ἁπάντων, ὁ γλυκύτατός μας Ἰησοῦς Χριστὸς καὶ Θεὸς καὶ ἔγινεν ἄνθρωπος ἐκ Πνεύματος Ἁγίου, ἀπὸ τὰ καθαρώτατα αἵματα τῆς Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καὶ ἀειπαρθένου Μαρίας διὰ νὰ μᾶς βγάλῃ ἀπὸ τὰ χέρια τοῦ διαβόλου».
          Τὸ ἀνθρώπινο γένος, ἕνεκα τῆς ἀνυπακοῆς, τῆς ἀποστασίας καὶ τῆς ἁμαρτίας του, ἀπεκόπη καὶ ἀπεμακρύνθη ἀπὸ τὸν Δημιουργὸ καὶ Πλάστη του. Καὶ ἡ ἀπομάκρυνσι αὐτή, ἔφερε σὰν ἀποτέλεσμα τὴν ἀθλία κατάστασι στὴν ὁποία περιέπεσε.
          Καὶ τὸ φοβερώτερο: «Ὅπως λέει ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς, οἱ ἄνθρωποι ἀπέθαιναν καὶ πήγαιναν εἰς τὴν κόλασιν, ἐπειδὴ ὁ Παράδεισος ἦτο κλεισμένος».
          Στὸν ἐγωισμό, στὴν ἀνυπακοή, στὴν ἀποστασία, στὴν ἐχθρότητα τοῦ ἀνθρώπου, ὁ Πανάγαθος καὶ Πολυεύσπλαχνος Θεὸς ἀπήντησε μὲ ἄμετρη ἀγάπη, ταπείνωσι καὶ κένωσι.
          Ὅπως λέει ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς:
          «Παρακινούμενος ἀπὸ ἄμετρον εὐσπλαχνίαν καὶ ἀπὸ πολλὴν ἀγάπην ὅπου εἶχεν εἰς τὸ γένος μας σιμά εἰς τὰ ἄπειρα καὶ πολλὰ χαρίσματα, ὅπου μᾶς ἐχάρισεν ὁ Θεὸς ἐκατεδέχθη καὶ ἔγινε τέλειος ἄνθρωπος ἐκ Πνεύματος Ἁγίου ἀπὸ τὰ καθαρώτατα αἵματα τῆς ἀειπαρθένου Μαρίας διὰ νὰ μᾶς ἐλευθερώση ἀπὸ τάς χείρας τοῦ πονηροῦ διαβόλου καὶ νὰ μᾶς κάμη υἱοὺς καὶ κληρονόμους τῆς βασιλείας του».
          Ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλὸς ἰδιαιτέρως μὲ εὐγνωμοσύνη ὑπογραμμίζει τὴν ταπείνωσι, τὴν συγκατάβασι καὶ τὴν κένωσι τοῦ Θεοῦ Λόγου, τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ.
          «Ὁ Κύριος» λέει ὁ Ἃγιος Κοσμᾶς, «ἐβγῆκε ἀπὸ τὸν οἶκον του, δηλαδὴ ἀπὸ τοὺς πατρικοὺς κόλπους διὰ τῆς ἐνσάρκου οἰκονομίας, κατεδέχθη ὁ Υἱὸς καὶ Λόγος τοῦ Θεοῦ καὶ ἐσαρκώθη εἰς τὴν κοιλίαν τῆς Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου, τέλειος Θεὸς καὶ τέλειος ἄνθρωπος, ὅλος μέσα εἰς τὴν κοιλίαν τῆς Θεοτόκου καὶ ὅλος πανταχοῦ παρών…».
          Ἐμπρὸς σὲ αὐτὴ τὴν ἄμετρη ἀγάπη, ταπείνωσι καὶ συγκατάβασι, ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς μὲ πίστι, σεβασμὸ καὶ εὐγνωμοσύνη διακηρύσσει: «Τοιοῦτον γλυκύτατον Θεὸν καὶ Δεσπότην δὲν πρέπει καὶ ἡμεῖς νὰ τὸν ἀγαπῶμεν καὶ ἂν τύχη ἀνάγκη νὰ χύσωμεν καὶ τὸ αἷμα μας;».
          Σήμερα Χριστούγεννα, ἀγαπητοί.
          Εὑρισκόμενοι ἐμπρὸς στὴν φάτνη τῆς Βηθλεὲμ καὶ προσεγγίζοντας τὸ «ξένον μυστήριον», τὸ μυστήριο τῆς κενώσεως τοῦ Λυτρωτοῦ μας, ἄς φέρουμε τὰ ἅγια λόγια τοῦ ἁγίου μας Κοσμᾶ στὸ νοῦ καὶ στὴν καρδιά μας.
          Συνειδητοποιῶντας τὴν ἄπειρη ἀγάπη τοῦ Κυρίου μας, ἄς φυτέψουμε μέσα μας, ἄς στερεώσουμε καὶ ἂς ὁμολογήσουμε τὴν θεότητα τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ. «Θεὸς ἀληθινός, ὁ γλυκύτατός μας Ἰησοῦς Χριστός, ἔγινε τέλειος ἄνθρωπος χωρὶς ἁμαρτίαν» φωνάζει ὁ Ἅγ. Κοσμᾶς.
          Μέσα στὴν ἐποχὴ τῆς συγχύσεως, τῆς ἀμβλύνσεως καὶ τῆς ἀλλοιώσεως δόγματος καὶ ἤθους ποὺ ζοῦμε, τὴν ἐποχή τοῦ συγκρητισμοῦ καὶ τῆς πανθρησκείας, ἐμεῖς ἄς μείνουμε πιστοί, ἑδραῖοι, ἀμετακίνητοι στὴν ὀρθόδοξο πίστι, στὴ θεότητα τοῦ Κυρίου μας καὶ ἂς ὁμολογοῦμε ἡμέρα καὶ νύκτα ὅτι: «οὐκ ἐστιν ἐν ἄλλῳ οὐδενι ἡ σωτηρία» (Πράξ. δ΄, 12).
          Πλησιάζοντας δὲ τὴν παναγία φάτνη μὲ πίστι, καθαρότητα, πόθο καὶ εὐλάβεια, ἄς ἑνωθοῦμε μὲ τὸν σαρκωθέντα Θεό μας ἀξίως. «Φάτνη» λέει ὁ Ἱερὸς Χρυσόστομος, «εἶναι ἡ ἁγία Τράπεζα. Ἐδῶ εἰς τὴν ἁγία Τράπεζα ἐναποτίθεται πάλι τὸ Σῶμα τὸ Δεσποτικόν».
          Ἑνωμένοι μὲ τὸν Σαρκωθέντα Χριστό μας ἀξίως, ἄς κάνουμε ἀληθινὰ Χριστούγεννα καὶ μὲ τὸ Χριστὸ στὴν καθαρὴ καρδιά μας, ἄς ἔχουμε πάντοτε Χριστούγεννα χαρᾶς, εὐτυχίας καὶ σωτηρίας.

Τὸ εὔχομαι μὲ ὅλην μου τὴν πατρικὴν ἀγάπην

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

† Ο ΑΙΤΩΛΙΑΣ  ΚΑΙ  ΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ  ΚΟΣΜΑΣ 

Ποιμαντορική Εγκύκλιος Δεκαπενταυγούστου του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Αιτωλίας Κοσμά

Κ Ο Σ Μ Α Σ

Ο ΧΑΡΙΤΙ ΘΕΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΑΙ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

ΤΗΣ ΑΓΙΩΤΑΤΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΑΙΤΩΛΙΑΣ ΚΑΙ ΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ

Προς  το  Χριστεπώνυμον  Πλήρωμα της  καθ’  ημάς  Ιεράς  Μητροπόλεως

«Ιδού γαρ από του νυν μακαριούσί με πάσαι αι γενεαί…»  (Λουκ. α’, 48)

 Σήμερα, αγαπητοί, εορτή της κοιμήσεως και της μεταστάσεως της Παναγίας μας, ημέρα τιμής, δόξης και μεγαλείου της μεγάλης μας μητέρας, ας θυμηθούμε αυτή την προφητεία, την οποία η κυρία Θεοτόκος είπε στη συγγένισσά της Ελισάβετ, την μητέρα του Τιμίου Προδρόμου.

«Άπό τώρα θα με μακαρίζουν όλες οι γενεές».

 Αυτή η προφητεία, την οποία με το φωτισμό του Αγίου Πνεύματος είπε η ταπεινή Παναγία μας, πραγματοποιήθηκε και συνεχώς πραγματοποιείται από τότε και μέχρι σήμερα.

            Σε εκείνη την επίσκεψι, η Ελισάβετ ομολόγησε ότι το κυοφορούμενο βρέφος της, ο Τίμιος Πρόδρομος, εσκίρτησε και επροσκύνησε «το φως το αληθινό» (Ιω. α , 9), «το φως του κόσμου» (Ιω. η , 12), «τον ήλιον της δικαιοσύνης» (Μαλα χ. δ , 2), τον Κύριο Ιησού Χριστό, τον οποίο περιέκλειε μέσα της η Παναγία.

 Τότε, εκπροσωπούσα τις γενεές των ανθρώπων, η Ελισάβετ εμακάρισε την Θεοτόκο λέγοντας: «Είσαι μακαρία και πανευτυχής, συ που επίστευσες ότι θα πραγματοποιηθούν όλα όσα ο Κύριος δια του αγγέλου Του, σου απεκάλυψε».

 Οι δοξολογίες που ακούσθηκαν από τις στρατιές των αγγέλων κατά την γέννησι του Κυρίου είναι και ο μακαρισμός της Μητέρας Του. Αυτή εμακάρισαν και οι ποιμένες. Και ο δίκαιος Συμεών ο Θεοδόχος την εμακάρισε όταν ανήγγειλε το μοναδικό ύψος και την ουράνια αξία του σωτηρίου έργου του Υιού της.

 Την Παναγία μας εμακάρισαν και τα πλήθη που άκουγαν τα «θεία ρήματα» από τον Υιό της: «Μακαρία η κοιλία η βαστάσασά σε και μαστοί ους εθήλασας…» (Λκ. ια’, 27).

 Πόση τιμή και δόξα δεν απήλαυσε η Παναγία μας μετά την Ανάστασι του Κυρίου!

 Απεριόριστος ήταν ο μακαρισμός και ο σεβασμός προς το πάνσεπτο πρόσωπό της και από την πρώτη Εκκλησία των Ιεροσολύμων.

 Το αποκορύφωμα όμως των μακαρισμών, της τιμής και της δόξης της, προσφέρθηκε κατά την κοίμησί της.

 Οι ιεροί υμνογράφοι, άγιοι πατέρες, όπως ο Ιωάννης Δαμασκηνός, Γρηγόριος Παλαμάς, Μάρκος Εφέσου ο Ευγενικός, ο ιερός Κοσμάς, Επίσκολος Μαϊουμά, Ανδρέας Κρήτης, Μάξιμος ο ομολογητής, Νικόδημος Αγιορείτης και άλλοι, αναφέρονται στις ευσεβείς παραδόσεις γύρω από την τιμή του πανσέπτου σκήνου της κατά την κοίμησί της.

 Γράφει για παράδειγμα, ο άγιος Μάξιμος ο ομολογητής στο βιβλίο του «ο βίος της Υπερευλογημένης Δεσποίνης ημών Θεοτόκου», αναφερόμενος στην ιερά κοίμησί της.

 «Αίφνης ηκούσθη δυνατή βροντή και ενεφανίσθη μία νεφέλη φερομένη από γαλήνιο άνδρα. Από τη μεγαλειώδη αυτή νεφέλη άρχισαν να κατέρχωνται εις την γην, οι άγιοι ένδοξοι μαθηταί και απόστολοι του Σωτήρος Χριστού συνερχόμενοι επί το αυτό από τα πέρατα της οικουμένης».

 Και ενώ έψαλαν και υμνούσαν οι Άγιοι Απόστολοι, έλαβε χώρα η μεγαλειώδης και θαυμαστή άφιξις Χριστού του Υιού και Θεού αυτής, συνοδευομένου από αναρίθμητες στρατιές αγγέλων και αρχαγγέλων… Και εις αυτό το κλίμα η Παναγία μήτηρ του Κυρίου, παρέδωσε την μακαρίαν και αμόλυντον ψυχήν αυτής εις τον βασιλέα και υιόν της και εκοιμήθη ύπνον γλυκύν και εράσμιον».

 Συνεχίζοντας ο Άγιος Μάξιμος την αναφορά του στη τιμή και τη δίξα της Παναγίας μας γράφει: «Μετά τρεις μέρες ο τάφος ευρέθη καινός. Οι λωρίδες και η σινδόνη με τα οποία την είχαν περιτυλίξει ευρέθησαν εντός αυτού, το παρθενικόν όμως σώμα απουσίαζε. Μετέστη πλησίον του Υιού και Θεού αυτής ώστε να ζη μαζί με Εκείνον ψυχή και σώματι και να βασιλεύη μαζί του».

«Μετέστη προς την ζωήν μήτηρ υπάρχουσα της ζωής…».

 Και η ορθόδοξος Εκκλησία μας έχει την Παναγία μας στην κορυφή της ουρανίου ιεραρχίας, επάνω και πρώτη από όλους τους αγίους και όλα τα αγγελικά τάγματα.

 Ημέρα και νύκτα μακαρίζει η Εκκλησία την Παναγία μας και καλεί και εμάς να την μακαρίζουμε, να την υμνούμε, να την δοξολογούμε.

 «Μεγάλη ευλογία και ακαταμάχητη βοήθεια λαμβάνουμε από την αδιάλειπτη και θερμή πρεσβεία της Δεσποίνης Θεοτόκου και η οποία είναι η των αγίων αγιωτέρα και ουρανών υψηλοτέρα και Χερουβείμ ενδοξοτέρα και Σεραφείμ τιμιωτέρα και υπέρ πάσαν κτίσιν σεβασμιωτέρα» υπογραμμίζει ο άγιος Γερμανός Κωνσταντινουπόλεως. 

 Δικαίως λοιπόν μακαρίζεται και τιμάται από αγγέλους και αγίους η Παναγία μας, από τους Μαθητάς και Αποστόλους, δικαίως μακαρίζεται από την ορθόδοξο μητέρα μας Εκκλησία.

 Στους μακαρισμούς του ουρανού και της γης, στην τιμή και η δόξα που της προσφέρουν άγγελοι και άνθρωποι, ας προσθέσουμε με πίστι, ταπείνωσι και αγάπη τους δικούς μας μακαρισμούς, τη δική μας τιμή και ευχαριστία προς την Παναγία μας.

 Όχι όπως οι Παπικοί με τις υποκρισίες τους και την μαριολατρεία τους η οι προτεστάντες, οι οποίοι αρνούνται τις εικόνες της Παναγίας μας.

 Ζώντας την αγία Ορθοδοξία, η οποία κρατά απαραχάρακτη την αλήθεια του Ευαγγελίου και την Ιερά Παράδοσι, με τις ιερές παρακλήσεις του Δεκαπενταυγούστου, τους χαιρετισμούς, τους ύμνους και τα μεγαλυνάρια, ας υμνολογούμε και ας μακαρίζουμε την Παναγία μας κάθε μέρα.

 Στη δυσκολία, στην ασθένεια, στην αδικία, στην εγκατάλειψι, στη συμφορά μη φοβόμαστε, μην αποθαρυνόμαστε. Ας καταφεύγουμε στην Παναγία μας. Και εκείνη «πάντα προστατεύει ως αγαθή, τους καταφεύγοντας εν πίστει τη κραταιά αυτής χειρί…».

Ας αγωνισθούμε δε, με ανύστακτο προσωπικό αγώνα να σταματήση η βλασφημία ασεβών συνανθρώπων προς την Παναγία μας.

 «Την Δέσποιναν του κόσμου μακαρισμοίς και ύμνοις

 πάντες τιμήσωμεν».

Μετά πατρικών ευχών

O ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

† Ο ΑΙΤΩΛΙΑΣ ΚΑΙ ΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ ΚΟΣΜΑΣ

Μητροπολίτης Αιτωλίας Κοσμάς, Μην παρασυρθούμε από την παναίρεσι του Οικουμενισμού

Ποιμαντορική Εγκύκλιος για την Κυριακή της Ορθοδοξίας 2014

Σήμερα, οι Ορθόδοξοι Ιεροί Ναοί μας πανηγυρίζουν και λάμπουν. Σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης, όπου κατοικούν Ορθόδοξοι Χριστιανοί, οι Ιεροί Ναοί μας ανοίγουν διάπλατα τις πύλες τους για να εισρεύσουν και να λατρεύσουν ορθοδόξως τα πλήθη των πιστών, τον τρισυπόστατο Θεό μας.

«Ημέρα χαρμόσυνος και ευφροσύνης ανάπλεως (γεμάτη) πεφανέρωται σήμερον…».

Κυριακή της Ορθοδοξίας σήμερα. Κυριακή κατά την οποία, ιδιαίτερα, η μία, αγία, καθολική και αποστολική Εκκλησία, η Ορθοδοξία μας, εορτάζει σαν πνευματική μητέρα με τα παιδιά της τη νίκη της κατά των αιρέσεων και τον θρίαμβο της κατά των ποικιλώνυμων εχθρών της.

Αυτή τη λαμπρή ημέρα, σήμερα, επιθυμώ να επικοινωνήσω μαζί σας.

Ως υπεύθυνος Επίσκοπος, ο οποίος θα δώσω λόγω στον Κύριό μας, ως πνευματικός πατέρας, ο οποίος χάριτι Θεού αγωνίζομαι και φροντίζω για τη σωτηρία σας, θέλω να διατρανώσω ενώπιόν σας την αλήθεια.

Η Ορθόδοξος Εκκλησία μας δεν είναι μία από τις πολλές εκκλησίες, όπως θέλουν να πιστεύουν μερικοί, αλλά η μόνη, η μοναδική Εκκλησία του Χριστού μας.

Οι λεγόμενες προτεσταντικές «Εκκλησίες» δεν μπορούν να θεωρηθούν Εκκλησίες. Είναι θρησκευτικές ομάδες, θρησκευτικοί οργανισμοί. 

Η παπική πάλι λεγομένη «Εκκλησία», δεν μπορεί να ονομασθή Εκκλησία. Αποσχίσθηκε από την μία Εκκλησία, εισήγαγε αιρετικά και αντιεκκλησιαστικά δόγματα στα οποία επιμένει χωρίς καμία διάθεσι μετανοίας και επιστροφής. Απ’ εναντίας η Ορθόδοξος Εκκλησία μας μπορεί να επαναλάβη χωρίς δισταγμό τους λόγους του Αγ. Γρηγορίου του Θεολόγου: «Η πίστις μου, έλεγε ο Αγ. Γρηγόριος, είναι αυτή που ήκουσα από τα θεία λόγια, την οποία εδιδάχθην παρά των αγίων πατέρων, την οποία εδίδαξα χωρίς να συμμορφούμαι  προς τις διάφορες περιστάσεις και τους διάφορους καιρούς».

Η Ορθόδοξος Εκκλησία με τη χάρι της Παναγίας Τριάδος διετήρησε ορθή, ανόθευτη, αυθεντική τη διδασκαλία του Χριστού μας, των θεοκηρύκων Αποστόλων, με όλη την καθαρότητά της. Δεν έχει μόνο αδιάκοπη ιστορική συνέχεια από της εποχής του Κυρίου και των Αποστόλων. Έχει κυρίως και προπαντός την ίδια πίστι, το ίδιο πνεύμα, το ίδιο ήθος με την πρώτη Εκκλησία. Μόνο η Ορθόδοξος Εκκλησία μπορεί να πη: «Αύτη η πίστις των Αποστόλων, αύτη η πίστις των Πατέρων, αύτη η πίστις των Ορθοδόξων».

Πάντοτε οι Πατέρες της Ορθοδόξου Εκκλησία εζούσαν και τόνιζαν την ταυτότητα και τη συνέχεια της πίστεως από των Αποστολικών χρόνων. Για παράδειγμα, οι Πατέρες της Ζ  Οἰκουμενικῆς Συνόδου στην απόφασί τους τη σχετική με τις εικόνες ομολογούν: «Ημείς κατά πάντα των θεοφόρων πατέρων ημών τα δόγματα και πράγματα κρατούντες, κηρύσσομεν εν ενί στόματι και μια καρδία μηδέν προστιθέντες, μηδέν αφαιρούντες των εξ αυτών παραδοθέντων ημίν…». Μόνο λοιπόν, η Ορθόδοξος Εκκλησία είναι η μία, αγία, καθολική και Αποστολική Εκκλησία του Χριστού μας «στύλος και εδραίωμα της αληθείας» (Α  Τιμ. γ , 15) και η μόνη κιβωτός της σωτηρίας μας.

Αυτή η αλήθεια μας υπαγορεύει το δικό μας καθήκον, το οποίο οφείλουμε να γνωρίζουμε και να διακονούμε, αν θέλουμε να είμαστε γνήσιοι Ορθόδοξοι Χριστιανοί.

Όσοι ευρίσκονται εκτός της Ορθοδόξου Εκκλησίας, ευρίσκονται στην πλάνη, το ψεύδος και στην απώλεια. Οφείλουμε να προσευχόμαστε θερμά για την μετάνοια των αιρετικών, των πλανεμένων, των εχθρών της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας. Εφ’ όσον όμως μένουν και  επιμένουν στην πλάνη τους, στην αίρεσί τους, δεν μπορούμε να τους δεχώμαστε στην Εκκλησία μας και να συνάπτουμε φιλικές σχέσεις μαζί τους. Προσέξατε, γράφει ο Απ. Παύλος, «μη τις υμάς εξαπατήση κατά μηδένα τρόπον» (Β  Θεσ. β , 3). Ο κίνδυνος ήταν μεγάλος. Υπήρχε φόβος να νοθευτή η αλήθεια. Και για να μην εξαπατηθήτε, για να μην παρασυρθήτε και ξεφύγετε από την  αλήθεια και περιπέσετε στην πλάνη, στην αίρεσι, στην κακοδοξία, «στήκετε και κρατείτε τας παραδόσεις, ας εδιδάχθητε είτε δια λόγου, είτε δι’ επιστολής ημών». (Β Θεσ. β , 15).

Σήμερα, αγαπητοί, που εορτάζει η μητέρα μας Ορθόδοξος Εκκλησία, μας καλεί για τη δική μας σωτηρία να παραμείνουμε αγρυπνοι στις θείες επάλξεις, να εμπνεώμαστε από τους αγίους πατέρες μας και να ομολογούμε την άπαξ παραδοθείσα πίστι μας με παρρησία, με λόγια άξια και έργα θεοφώτιστα και θεοκίνητα.

Δεν είναι απλός ο κίνδυνος που απειλεί την Ορθοδοξία μας. Σκοτεινές δυνάμεις, αθεΐα, υλισμός, Μασωνεία, Χιλιασμός, Μάρτυρες του Ιεχωβά, αποκρυφισμός, παγανισμός, αρχαιολατρεία, μία ατελείωτη αλυσίδα, περισφύγγει μεθοδικά και ύπουλα το πανάγιο σώμα της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας. Την πολεμεί, την συκοφαντεί, διασύρει την ιερωσύνη, χλευάζει τα ιερά μυστήρια με σκοπό τον εξευτελισμό και την περιθωριοποίησι της Ορθοδοξίας μας.

Από το άλλο μέρος, ετερόδοξοι αιρετικοί, παπικοί, πεντηκοστιανοί, προτεστάνται μάχονται. Μη μας παραπλανούν οι παπικοί. Με την εωσφορική τους υπερηφάνεια αποδεικνύουν ότι δεν έχουν σχέσι με τον χριστιανισμό, του οποίου θεμέλιο είναι η ταπείνωσις. Πρωτεία, αλάθητα, καισαροπαπισμοί, πλούτη, κοσμικές εμφανίσεις, όλα αυτά είναι ξένα από το πνεύμα του Χριστού μας.

Ακόμη, μην παρασυρθούμε από την παναίρεσι του Οικουμενισμού, ο οποίος απειλεί την οικουμενικότητα της Ορθοδοξίας μας, αφού οι συμβιβαστικές και συγκριτιστικές του τακτικές αναιρούν θεμελιώδεις αρχές της Ορθοδόξου πίστεως και Εκκλησίας μας.

Αγαπητοί, η προσήλωσίς μας στην ορθόδοξο Εκκλησία μας, δηλαδή στην γνησιότητα της Ευαγγελικής αλήθειας και της Ιεράς Παραδόσεως, η εμμονή μας στην αλήθεια που ελευθερώνει και σώζει, δεν είναι εγωισμός, φανατισμός, στείρα αυστηρότητα.

Όλοι μαζί ας γνωρίζουμε, ας ζούμε την ορθόδοξο αλήθεια, ας την διαφυλάσσουμε ανόθευτη και ας ζούμε με υπακοή και αγάπη, με συνέπεια και αφοσίωσι στην Ορθόδοξο Εκκλησία μας. Έτσι, θα μείνουμε άτρωτοι από τους πολλούς έχθρούς, άξιοι της σωτηρίας μας. Όλοι μας ας διακηρύξουμε λόγοις και έργοις «Ουκ αρνησόμεθά σε, φίλη Ορθοδοξία…..ει δε καλέσει καιρός, και μυριάκις υπέρ σου τεθνηξόμεθα».

Μετά πατρικών ευχών

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

† Ο ΑΙΤΩΛΙΑΣ  ΚΑΙ  ΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ  ΚΟΣΜΑΣ

πηγή

«ΑΣ ΑΝΑΛΟΓΙΣΘΟΥΜΕ ΤΗΝ ΙΕΡΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΗΜΕΡΩΝ» Μητροπολίτης Αιτωλίας: «Νηστεία και στα πάθη όχι μόνο στα τρόφιμα»

Αγαπητοί, 
Εισήλθαμε και ζούμε το άγιο και ψυχοσωτήριο Τριώδιο. Ήδη ολοκληρώνεται το προπαρασκευαστικό στάδιο, το οποίο άρχισε την Κυριακή του Τελώνου και του Φαρισαίου και τελειώνει την Κυριακή της Τυρινής, δηλαδή σήμερα. Από αύριο αρχίζει η Αγία και Μεγάλη Τεσσαρακοστή. Αρχίζει η πιο κατανυκτική περίοδος του λειτουργικού μας έτους και εορτολογίου. 

Η αγία μας Ορθόδοξος Εκκλησία ονομάζει την Μεγ. Τεσσαρακοστή «Στάδιο αρετών». Σήμερα, με την θεόπνευστη υμνογραφία της, μας κάλεσε όλους μας να εισέλθουμε ολοπρόθυμα στο πνευματικό αυτό στάδιο και να αγωνισθούμε. 

Να αγωνισθούμε για να αγνίσουμε την ψυχή μας. Να καθαρίσουμε την αθάνατη ψυχή μας «από παντός μολυσμού σαρκός και πνεύματος» δια της ειλικρινούς μετανοίας και της νήψεως. «Πολλά γαρ πταίομεν άπαντες» (Ιακ. γ’,3). Από αυτή την πρώτη και καθαρά εβδομάδα να αρχίσουμε με ολοπρόθυμη διάθεσι και θέλησι, τον αγώνα για τον εξαγνισμό της ψυχής μας. Τα μεγάλα γεγονότα της σωτηρίας μας, τα άχραντα πάθη του Κυρίου μας και η Ζωηφόρος Ανάστασίς Του είναι εμπρός μας. Η ειλικρινής, η συνειδητή, η αποφασιστική μετάνοια θα διορθώση τα σφάλματά μας, θα μας ανακαινίση, θα μας συμφιλιώση με τους συνανθρώπους μας, θα ανυψώση την ψυχή μας, θα την καταστήση κατοικητήριον Θεού. 

Να αγωνισθούμε αξιοποιώντας την εγκράτεια και τη νηστεία. Τη νηστεία των παθών, αλλά και των τροφών. Ο θεσμός της νηστείας των τροφών δεν είναι ανθρωποΐδρυτος. Να το συνειδητοποιήσουμε και να ομολογήσουμε αυτή την αλήθεια: Η νηστεία είναι θεοΐδρυτος θεσμός. Η νηστεία των τροφών είναι τόσο παλαιά όσο η παρουσία των ανθρώπων στη γη. Είναι εντολή και προτροπή της αγάπης του Θεού για να ωφελείται ο χριστιανός. 

Δεν επιβάλλει η Εκκλησία του Χριστού μας τη νηστεία σαν φορτίο βαρύ και δυσβάστακτο στους ώμους των χριστιανών. Ούτε υποχρεώνει τους ασθενείς, τους έχοντας λόγους υγείας στην πέρα από τις δυνάμεις τους νηστεία. Ο 69ος Αποστολικός Κανόνας εξαιρεί τους ασθενείς από τη νηστεία. Τους υγιείς καλεί η μητέρα Εκκλησία να νηστεύσουν. 

Όταν νηστεύουμε κυριαρχούμε επί του παλαιού μας εαυτού, ενισχύουμε τη καλή θέλησί μας ώστε να χαλιναγωγή τα πάθη. Δεν είναι άρνησι και καταπίεσι η νηστεία, δεν είναι στέρησι και ζημία. Είναι θέσι και ελευθερία και αποβλέπει στην εξάγνισί μας και στη δημιουργία των προϋποθέσεων για μία αληθινή ζωή χάριτος και αγιασμού. 

Τον εξαγνισμό, με την μετάνοια, τη νήψι, την εγκράτεια, τη νηστεία μας καλεί ο Κύριος να κατορθώσουμε, ενισχυμένοι και με την πύκνωσι των ιερών ακολουθιών, την προσευχή και τη μυστηριακή ζωή μας. 

Εδώ ας προσέξουμε, αγαπητοί! Τις ημέρες αυτές, αυτό τον άγιο σκοπό έρχεται να ματαιώση η κοσμική, αντιπνευματική και αντιεκκλησιαστική συμπεριφορά του χωρίς Θεού κόσμου. 

Με την έναρξι του κατανυκτικού Τριωδίου, για να χειραγωγηθούν οι χριστιανοί στον πνευματικότερο αγώνα, επιστρατεύει και ο διάβολος τα όργανά του για να δραστηριοποιήση και να αντιπαραθέση τις αντιπνευματικές καρναβαλικές εκδηλώσεις του. 

Σε πόλεις και χωριά, δυστυχώς και στα σχολεία μας και στα νηπιαγωγεία μας ακόμη, οι εκδηλώσεις αυτές αφαιρούν το πρόσωπο από τους χριστιανούς και βάζουν προσωπεία για να υπηρετήσουν ενεξέλεγκτα την αμαρτία, να προωθήσουν την κραιπάλη και τη μέθη, τη λαγνεία και τη χυδαιότητα, τη σαρκολατρεία και την ακολασία, τη διαστροφή και την εξαθλίωση της ανθρωπίνης ψυχοσωματικής οντότητος. 

«Η επιθυμία της σαρκός, η επιθυμία των οφθαλμών και η αλαζονεία του βίου…» (Α’ Ἰωαν. β’, 16) γίνονται λατρεία των πολλών και μάλιστα της νεότητος. Πεθαίνει η σωφροσύνη, χάνεται η αγνότης, γίνεται χλεύασμα η σεμνότης, συντρίβεται η οικογενειακή ενότητα, μαθητεύουν οι νέοι και οι νέες στην ασέβεια, στην αποτίναξι της εντροπής, στην εκμάθησι της σαρκολατρείας. Μαζί με ολα αυτά ύβρεις και χυδαιολογίες, ειρωνείες και χλευασμοί των οσίων και των ιερών της ορθοδοξίας και της πατρίδος μας, χλευασμοί της ιερωσύνης και των αγίων μυστηρίων.

Παρακολουθώντας κανείς τα ξεφαντώματα, όπως λένε των καρναβαλικών εκδηλώσεων, διερωτάται, αν έμεινε ακόμη μέσα μας ιερό και όσιο, κάτι που μοιάζει με ανθρωπισμό, κάτι που υπενθυμίζει πατρότητα, μητρότητα, ελληνορθόδοξη νεότητα, ελληνική λεβεντιά. 

Αγαπητοί, ως πνευματικός πατέρας, παρακαλώ και ικετεύω όλους και όλες σας. Ας αναλογισθούμε την ιερότητα των ημερών αυτών και τον πανάγιο σκοπό του πνευματικού αγώνος, τον οποίο όλοι μας οφείλουμε να διεξάγουμε. 
Ας φέρουμε εμπρός μας, στο νου και στην καρδιά μας, τον αιματωμένο Σταυρό του Κυρίου μας, τον οποίο σε λίγες εβδομάδες θα κληθούμε να προσκυνήσουμε. Ας αναλογισθούμε την ευθύνη την οποία έχουμε ως κληρικοί, γονείς και εκπαιδευτικοί ενώπιον του Θεού. 

Πρώτα, ας απομακρύνουμε τον εαυτό μας από κάθε ειδωλολατρική καρναβαλική εκδήλωσι. Όσοι έχουν εμπλακή στη διοργάνωσι των εκδηλώσεων αυτών, έστω και την τελευταία στιγμή, ας απομακρύνουν τον εαυτό τους. Μην επισύρουν την οργή του Θεού επάνω τους. 

Τα μέλη των συλλόγων γυναικών, ας σκεφθούν τον εαυτό τους. Είναι μητέρες για να εμπνέουν την σωφροσύνη και τη σεμνότητα, όχι για να προάγουν και να σπρώχνουν τα παιδιά τους στην ασχημοσύνη. 

Οι υπεύθυνοι φορείς ας αναλογισθούν πάλι την ευθύνη τους. Οι συνάνθρωποί μας πεινούν και γυμνητεύουν, λιμοκτονούν και τρέφονται από τα συσσίτια της Εκκλησίας μας. Πως όλοι αυτοί, οι οποίοι οργανώνουν καρναβαλικές εκδηλώσεις, σπαταλούν τόσα ποσά για την αμαρτία και δεν σκέπτονται τους ενδεείς και εμπεριστάτους συμπολίτες τους;

Αγαπητοί, ελάτε εφέτος να πούμε «όχι» σε αυτές τις αντιπνευματικές και ψυχοφθόρες εκδηλώσεις. Η πατρίδα μας κινδυνεύει, μην προκαλούμε την οργή του Θεού. Ας μείνουμε αγωνιζόμενοι μέσα στο πνευματικό στάδιο της Μεγάλης Τεσσαρακοστής. Ας ζήσουμε εντονώτερα την αγιοπνευματική ζωή της Εκκλησίας μας. 

Όσοι αγαπάμε το Θεό, ας απομακρυνθούμε από κάθε εκδήλωσι ξένη προς το θέλημα του Θεού μας και ας προσευχώμαστε να φέρη ο Κύριος την μετάνοια και στους εχθρούς και πολεμίους της Εκκλησίας μας.

Με πατρική αγάπη

Ο Μητροπολίτης Αιτωλίας και Ακαρνανίας Κοσμάς

Αιτωλίας: ''Ας κρατήσουμε ανόθευτη την Ορθοδοξία μας''

Σήμερα, πρώτη ημέρα του νέους έτους, θέλω με όλη μου την πατρική αγάπη να ευχηθώ σε όλους και όλες σας ο Τριαδικός Θεός μας να είναι όλο το νέο έτος μαζί σας, κοντά σας, να φωτίζη το νου σας, να κατοική στις καρδιές σας. 

Επίσης, Τον παρακαλώ να σας χαρίζη υγεία, σε εσάς και σε όλα τα μέλη της οικογενείας σας, χαρά και ολοκληρωμένη πρόοδο στα σπίτια σας.

Εύχομαι, ακόμα, να αντιμετωπίσετε με επιτυχία όλα τα προβλήματά σας, τις οικονομικές ανάγκες και δυσκολίες σας, τις οποίες εδημιούργησε η σημερινή ακαταστασία της χώρας μας. 

Ο Κύριος να χαρίση το νέο έτος ειρήνη και ενότητα στο έθνος μας, και σε εσάς αληθινή ειρήνη, εσωτερική και ψυχική, βαθειά και αναφαίρετη ειρήνη, την οποία δεν θα διαταράσσουν έλεγχοι συνειδήσεως για παρακοές και αμαρτήματα, ειρήνη οικογενειακή, η οποία δυστυχώς φυγαδεύεται εύκολα από τον εγωισμό και για αφορμές ανάξιες λόγου. 

Επιθυμώ και εύχομαι, επίσης, το νέο έτος ο Κύριος να ενισχύση όλους μας, ώστε να δυναμώση μέσα μας η Ορθόδοξος πίστις στον Σταυρωθέντα Θεό μας, να Τον αγαπήσουμε ολόψυχα, να Τον κάνουμε Κυβερνήτη της ζωής μας, της οικογενείας μας, της πατρίδος μας. 

Τέλος, παρακαλώ τον Κύριο να μας φωτίση όλους μας, να βάλουμε στη ζωή μας αρχή αληθινής, συνειδητής, ειλικρινούς μετανοίας, για να απομακρύνουμε την ψυχοφθόρο αμαρτία, η οποία φέρει αναστάστωσι, ταραχές, εκνευρισμούς, πικρίες, δυστυχία, ψυχική αλλά και σωματική φθορά. 

Μαζί με τις ευχές μου αυτές, δεχθήτε σας παρακαλώ μία ανακοίνωσι και ταυτόχρονα και ευχή. 

Εφέτος ολοκληρώνονται 300 χρόνια από της γεννήσεως του μεγάλου Πολιούχου και Προστάτου μας, Αγίου Κοσμά του Αιτωλού (1714 μ. Χ.).

Η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος αφιέρωσε τα Δίπτυχα του νέου έτους 2014 στον Άγιο Κοσμά. Ευχαριστούμε την Ιερά Σύνοδο για αυτήν την αφιέρωσι προς τιμήν του μεγάλου τοπικού μας Αγίου.

Αλλά και η τοπική μας Εκκλησία, η Ιερά Μητρόπολις Αιτωλίας και Ακαρνανίας, αφιερώνει το έτος 2014 στον Άγιο Κοσμά τον Αιτωλό. 

Όλοι μας, αγαπητοί, ας θελήσουμε να αξιοποιήσουμε εφέτος αυτή την αφιέρωσι. Να γνωρίσουμε προσωπικά και αληθινά τον μεγάλο μας Πολιούχο.

Να μελετήσουμε με προσοχή και με πνεύμα μαθητείας τις θεόπνευστες διδαχές του και τις θεοφώτιστες προφητείες του.

Να διδαχθούμε από την αγγελική του ζωή, από τη θερμή αγάπη του στο Χριστό μας και τον συνάνθρωπο, να εμπνευσθούμε από τον ιεραποστολικό του ζήλο και τη θυσιαστική του προσφορά. 

Ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός θυσίασε τα πάντα, ακόμα και τη ζωή του, για τη διαφύλαξι της Ορθοδοξίας και την ελευθερία της πατρίδος. Αγωνίσθηκε για να διασώση την ελληνική γλώσσα, να προσφέρη αληθινή παιδεία στο γένος μας, να μάθουν τα ελληνόπουλα ελληνορθόδοξα γράμματα. 

Αγωνίσθηκε να προφυλάξη τους δοκιμαζομένους αδελφούς από κακοδοξίες και αιρέσεις, οδηγήθηκε και στο μαρτύριο για να διατηρήση την τιμή και την αργία της Κυριακής.

Προσέφερε τον εαυτό του για την αποκατάστασι και την ισχυροποίησι της χριστιανικής ταυτότητος του Έθνους μας. 

Ας σταθούμε και εμείς ευγνώμονες απέναντι στην προσφορά του. Ας μιμηθούμε την αγία του ζωή. Τώρα, που πολλοί γραικύλοι αγωνίζονται με πάθος να αλλοιώσουν την χριστιανική ταυτότητα του Έθνους μας, εμείς, τέκνα πνευματικά του Αγίου μας Κοσμά του Αιτωλού, ας κρατήσουμε ανόθευτη την Ορθοδοξία μας, την γνησία φιλοπατρία μας, τα αγνά ήθη μας, τις αιώνιες αξίες. 

Μας φωνάζει ο Άγιός μας: «Ψυχή και Χριστός σας χρειάζονται». Έτσι θα κρατήσουμε ελεύθερη την πατρίδα μας, ηνωμένη και ευλογημένη την οικογένειά μας.

Έτσι, θα αναδείξουμε υγιά και ολοκληρωμένη νεότητα, αλλά και θα αγιαζόμαστε μέσα στην Ορθόδοξο Εκκλησία μας.

Με πατρική αγάπη

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

† Ο ΑΙΤΩΛΙΑΣ ΚΑΙ ΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ ΚΟΣΜΑΣ

H εξοντωσι ενος σπουδαιου κληρικου, του πιο φτωχου της περιοχης, απο τον δεσποτη Ακαρνανιας ΚΟΣΜΑ. του Θεολογου κ. Παναγιωτη ΣΗΜΑΤΗ

 

Η Δεσποτοκρατια 

 

σε ολο της το μεγαλειο.

 

      H εξοντωσι ενος σπουδαιου κληρικου,

του πιο φτωχου της περιοχης, απο τον δεσποτη Ακαρνανιας ΚΟΣΜΑ. 

 του Θεολογου κ. Παναγιωτη ΣΗΜΑΤΗ

Σεβασμιώτατε, προσέξτε.

Γίνατε Ἐπίσκοπος γιὰ νὰ σωθεῖτε ἢ γιὰ νὰχάσετε τὴν ψυχή σας;

Δὲν σᾶς ἀναγνωρίζουμε;

Θυμηθεῖτε τὴ σχετικὴ συζήτησή μας, ὅταν σᾶς πρωτοσυνάντησα μετὰ τὴν χειροτονία σας.

«Ὁ Θεὸς νὰ φυλάξει», μοῦ εἴπατε τότε.

Θυμηθεῖτε, ὅσα περὶ Οἰκουμενισμοῦ μοῦ εἴπατε στὴν κατασκήνωση τῆς Μητροπόλεώς σας στὴ Ρίζα καὶ δὲν τὰ πραγματοποιήσατε.

Εἴχαμε γιὰ σᾶς ἀγαθὲς ἐλπίδες.

Ὁ ἐντόπιος κληρικαλισμός, ὅμως, ἡ συγγενοκρατία καὶ τὸ Δεσποτικὸ κατεστημένο, ποὺ ὡς ἀρχιμανδρίτη σᾶς κυνήγησε, ὡςἘπίσκοπο σᾶς ἔκανε "σὰν τὰ μοῦτρα του".

Ἄνθρωποι, ποὺ πρὶν σᾶς θαύμαζαν, ὄχι γιὰτὴ θεολογική σας κατάρτηση, ἀλλὰ γιὰ τὴν ταπείνωση ποὺ δείχνατε (γνωρίζοντας ὅτι εἴμαστε συνοικότροφοι καὶ ἐπικοινωνούσαμεὅταν ὑπηρετοῦσα στὸ Μεσολόγγι), ἔχουνἐκπλαγεῖ μὲ τὴν ὀβιδιακὴ μεταμόρφωσή σας καὶ μὲ στενοχώρια μοῦ τὸ λένε.

Καὶ τὰ χρεώνουν ὅλα σὲ κάποιο παπα-Χρῆστο τοῦ Ἀγρινίου.

Σεβασμιώτατε, τὴν εὐθύνη ἀπέναντι στὸΘεὸ τὴν ἔχετε ἐσεῖς.

Δὲν τὴν ἔχει οὔτε ὁ «κάποιος» παπα-Χρῆστος, οὔτε "ὁ Σωτήρ".

Ἡ ἀβουλία σας θυμίζει τὸν ἄλλο ἐκεῖνοἈρχιερέα Ἠλί.

Θὰ τοῦ μοιάσετε;

Μὲ πόνο ψυχῆς, γιὰ ἕνα πνευματικὸἀδελφό, γιὰ ἕνα  πνευματικὸ Πατέρα, ποὺ σὲκρίσιμες στιγμὲς στάθηκε ἀρωγός, γράφηκαν τὰ παραπάνω.

Δημοσιεύουμε τὸ κείμενο ποὺ βρήκαμε στὸ διαδίκτυο.

Γνωρίζαμε ἐδῶ καὶ μῆνες τὴν περίπτωση, ἀλλὰ δὲν θέλαμε νὰ τὸ πιστέψουμε.

Π.Σ.

 Πηγή: agonasax.blogspot.gr

      Αναγνωρίζει άραγε ο Σεβασμιώτατος κ. Κοσμάς τον εαυτό του

μέσα σ’ αυτό το  όργιο βαρβαρότητας και βαναυσότητας;

     Γιατί ένα μεγάλο μέρος του λαού της

Αιτωλοακαρνανίας δεν μπορεί πλέον

να τον αναγνωρίσει!!!