ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΔΡΑΜΑΣ Π Α Σ Χ Α Λ Ι Ο Σ Π Ο Ι Μ Α Ν Τ Ο Ρ Ι Κ Η Ε Γ Κ Υ Κ Λ Ι Ο Σ ΕΤΟΥΣ 2016

Π  Α  Σ  Χ  Α  Λ  Ι  Ο  Σ

Π Ο Ι Μ Α Ν Τ Ο Ρ Ι Κ Η    Ε Γ Κ Υ Κ Λ Ι Ο Σ

ΕΤΟΥΣ  2016

Π Α Υ Λ Ο Σ

          Ἐλέῳ Θεοῦ Ἐπίσκοπος καί Μητροπολίτης τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Δράμας,

πρός

          τόν Ἱερόν Κλῆρον καί τούς εὐσεβεῖς καί εὐλογημένους Χριστιανούς τῆς μαρτυρικῆς Ἐπαρχίας ταύτης, εὐχήν καί εὐλογίαν ἐπί τῇ λαμπροφόρῳ Ἀναστάσει τοῦ Δεσπότου Χριστοῦ.

«Ἀνέστη Χριστός, καί νεκρός οὐδείς ἐπί μνήματος».

          Στόν πανηγυρικό λόγο τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου εἰς τήν λαμπροφόρον Ἀνάστασιν τοῦ Χριστοῦ πού θά διαβάσουμε τή νύχτα τῆς Ἀναστάσεως, μέ πανηγυρικό τόνο ὁ ἅγιος μᾶς δηλώνει τά παραπάνω. 

          Τί σημαίνει ἄραγε ; Μήπως αὔριο δέν θά πεθάνουν ἄνθρωποι ; Μήπως ὁ πόνος, οἱ θλίψεις καί τό πένθος δέν θά εἶναι αὔριο συνοδοιπόροι στή ζωή μας ;

          Ἀσφαλῶς αὔριο καί τά νοσοκομεῖα θά λειτουργοῦν καί κηδεῖες θά γίνουν.

          Εὔλογο καί τό ἐρώτημα πού ἀκολουθεῖ. Γιατί μέ τόση λαμπρότητα καί βεβαιότητα ἡ Ἐκκλησία σέ τόνους πανηγυρικούς κηρύττει τό γεγονός τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ ;

          Ἄλλη ἡ δύναμη τοῦ θανάτου πρίν τήν Ἀνάσταση καί ἄλλη μετά.

          Ἡ ζωή πού χάρισε στούς «ἐν τοῖς μνήμασι» εἶναι ζωή πού βγαίνει μέσα ἀπό τά μνήματα. Ἡ Ἐκκλησία πιστεύει στή ζωή, κηρύττει τή ζωή καί εἶναι ταυτισμένη μέ τήν ἀλήθεια πού εἶναι ἡ Ἀνάσταση καί ἡ Ζωή. 

          Ὁ θάνατος καί ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ εἶναι τελεσίδικες καί ὁριστικές συνέπειες γιά ὁλόκληρη τήν ἀνθρωπότητα.

          Τό μυστήριο τῆς Ἀναστάσεως ἄρχισε μέ τόν Χριστό καί θά τελειώσει μέ τήν ἀνάσταση ὅλων τῶν ἀνθρώπων καί τήν ἀφθαρτοποίηση ὅλης τῆς δημιουργίας τοῦ Θεοῦ. Γι’ αὐτό πανηγυρίζουμε. Μετά Χριστόν καί μέ τόν Χριστό, βλέπουμε καί ἀντιμετωπίζουμε τόν θάνατο κάτω ἀπό τό φῶς τῆς Ἀναστάσεως, τῆς ζωῆς καί τῆς ἀθανασίας.

          Μετά τήν ἁμαρτία τῶν πρωτοπλάστων μπῆκε στόν ἄνθρωπο ὁ θάνατος, ὡς ἀσθένεια πού προῆλθε ἀπό τήν ἀπομάκρυνση τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τόν Θεό. Ἡ Ἐκκλησία διδάσκει ὅτι μετά τήν πτώση ἐπῆλθε ὁ πνευματικός θάνατος, ὁ χωρισμός τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τόν Θεό καί ἀκολούθησε ἀργότερα ὁ σωματικός θάνατος.

          Στό βιβλίο τῆς Ἀποκάλυψης ὁ Εὐαγγελιστής Ἰωάννης κάνει λόγο γιά τόν δεύτερο θάνατο. Τόν πνευματικό. «Μακάριος καί ἅγιος ὁ ἔχων μέρος ἐν τῇ ἀναστάσει τῇ πρώτῃ ̇ ἐπί τούτων ὁ δεύτερος θάνατος οὐκ ἔχει ἐξουσίαν» (Ἀποκ. 20,6). Πρώτη ἀνάσταση εἶναι ἡ χάρη πού λαμβάνουμε κατά τό ἅγιο βάπτισμα. Δεύτερη ἀνάσταση εἶναι ἡ ἐκ νεκρῶν ἀνάσταση κατά τή δευτέρα παρουσία.

          Ἡ πτώση τοῦ Ἀδάμ προξένησε ἀσθένεια σ’ ὁλόκληρη τήν ἀνθρώπινη φύση, ὁ σταυρός καί ἡ Ἀνάσταση τοῦ Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦ, τοῦ νέου Ἀδάμ, θεράπευσε τήν ἀνθρώπινη φύση.

          Οἱ Ἀπόστολοι καί οἱ Ἅγιοι μάρτυρες ἀποκαλοῦν τούς ἑαυτούς τους «μάρτυρες τῆς ἀναστάσεως» (Πράξ. 2,32) τοῦ Χριστοῦ. Τόσο σπουδαία πίστευαν ὅτι εἶναι ἡ ἀλήθεια τῆς Ἀναστάσεως. Καί πράγματι ὅσο γρήγορα ἡ ἀλήθεια αὐτή ἐπιβεβαιώθηκε, τόσο γρήγορα ἐπιβεβαιώθηκε καί ἡ ἀλήθεια ὅλων ὅσων ὁ Κύριός μας ἔπραξε καί δίδαξε.

          Ὅσο ἡ ἀλήθεια τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ εἶναι σημαντική γιά τήν πίστη μας, ἄλλο τόσο ἡ ἀλήθεια γιά τήν δική μας ἀνάσταση εἶναι σημαντική γιά τήν ζωή μας. Ὅταν ἐνστερνιστοῦμε αὐτή τήν ἀλήθεια τότε καί οἱ κανόνες γιά μιά ζωή κατά Θεόν στερεώνονται μέσα μας.

          Ὁ χριστιανός ζεῖ ἐν Χριστῷ καί κατά Χριστόν, τόν μιμεῖται ἀκόμη καί μετά τόν θάνατό του, παρουσιάζοντας σέ πολλές περιπτώσεις τό ἄφθαρτο ἔνδυμα τοῦ σώματός του. Καθώς σιωπηλά τά ὀθόνια τοῦ Κυρίου ἐπί τοῦ ἄδειου τάφου Του διακηρύσσουν τήν Ἀνάστασή Του, τό ἴδιο κάνει καί τό ἄφθαρτο λείψανο τοῦ ἁγίου πού χαριτώθηκε – καί τέτοια ὑπάρχουν πολλά – ἀνακαλώντας στή μνήμη μας τήν μελλοντική μας ἀνάσταση, ὄχι σάν κάτι ἄγνωστο σέ μας, ἀλλά σάν κάτι πού λόγῳ τῆς ἀπορροφήσεώς μας μέ τά γήϊνα συχνά λησμονοῦμε.    

          Τά πρίν ἀπό τόν τάφο καί τά μετά δέν χωρίζονται ἀλλά συνδέονται. Δηλαδή ἀνάλογα μέ τό πῶς θά ζήσει ὁ ἄνθρωπος σ’ αὐτή τή ζωή θά εἶναι τό πρόκριμα γιά τό πῶς θά ζήσει στήν ἄλλη τήν αἰώνια. Ἡ παροῦσα ζωή εἶναι στάδιο ἀγωνιστικό ἀπ’ τό ὁποῖο θά κριθεῖ ἡ θέση μας στόν ἄλλο κόσμο. 

          Ἀπό τήν ὥρα πού ὁ Χριστός μέ τόν θάνατό Του ἀποκαθιστᾶ τή σχέση τοῦ ἀνθρώπου μέ τόν Θεό, ὁ τάφος χάνει τή φρίκη του καί μεταμορφώνεται σέ τόπο ἀνάπλασης καί ἀνατολή τῆς ἀνέσπερης ἡμέρας.

          Μετά τόν θάνατο τοῦ Χριστοῦ, ὁ τάφος γιά τόν ἄνθρωπο δέν εἶναι τόπος καταστροφῆς, ἀλλά τρόπος μεταμορφώσεως «ἵνα μή τό κακόν ἀθάνατον γένηται». Ὅ,τι ἐνταφιάσουμε στήν ὑπακοή τοῦ Χριστοῦ, δέν τό χάνομε, ἀλλά τό διασώζουμε αἰώνια. Αὐτή εἶναι ἡ νίκη τοῦ Χριστοῦ πού μᾶς προσφέρεται δωρεάν. Αὐτήν τήν νίκη τήν κέρδισε ὁ Θεάνθρωπος Ἰησοῦς Χριστός, μέσα στήν ἱστορία, γιά τόν ἄνθρωπο. Γι’ αὐτό καί μεῖς οἱ πιστεύοντες σ’ Αὐτόν καί στήν νίκη Του ψάλλουμε «Χριστός ὁ Θεός ἡμᾶς διεβίβασεν ἐπινίκιον ἄδοντας».

          Αὐτῷ ἡ δόξα καί τό κράτος εἰς τούς αἰῶνας. ΑΜΗΝ. 

Μετά τῶν Πασχαλίων Πατρικῶν ἡμῶν εὐχῶν

διάπυρος πρός τόν Ἀναστάντα Κύριον

εὐχέτης πάντων ὑμῶν

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

†  Ο ΔΡΑΜΑΣ   Π Α Υ Λ Ο Σ

Π Ο Ι Μ Α Ν Τ Ο Ρ Ι Κ Η Ε Γ Κ Υ Κ Λ Ι Ο Σ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΣ 2014 Π Α Υ Λ Ο Σ Ἐλέῳ Θεοῦ Ἐπίσκοπος καί Μητροπολίτης τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Δράμας

Π Ο Ι Μ Α Ν Τ Ο Ρ Ι Κ Η Ε Γ Κ Υ Κ Λ Ι Ο Σ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΣ 2014

Π Α Υ Λ Ο Σ

Ἐλέῳ Θεοῦ Ἐπίσκοπος καί Μητροπολίτης

τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Δράμας

πρός

τόν Ἱερόν Κλῆρον καί τούς εὐλογημένους χριστιανούς τῆς καθ’ ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως εὐχήν καί εὐλογίαν.

     Ἀνάμεικτα συναισθήματα μᾶς προσφέρει ἡ Πρωτοχρονιά. Ἡ ψυχή μας βρίσκεται αἰχμαλωτισμένη ἀπό τά βιώματα τοῦ χθές, πού μᾶς πληγώνει μέ τή σκέψη πώς ἔφυγε ἀνεπανόρθωτα καί τοῦ αὔριο πού μᾶς γεμίζει ἀπορία γιά τό τί μᾶς περιμένει.

    Αἰχμαλωτισμένοι ἀπό τά συναισθήματα αὐτά πού τροφοδοτοῦνται ἀπό θλίψη, νοσταλγία, ἀγωνία, φόβο, καλούμαστε νά σταθοῦμε ὄρθιοι, νά ἀντισταθοῦμε, νά ἀντιδράσουμε. Στῶμεν καλῶς.

    Ἀπό τή στιγμή τῆς γεννήσεώς μας εἴμαστε δέσμιοι τοῦ χρόνου, τῆς φθορᾶς καί τοῦ θανάτου. Ὁ πιστός δέν κλείνει τά μάτια. Παρατηρεῖ τήν πραγματικότητα χωρίς τούς μεγενθυτικούς φακούς τῆς ἡττοπάθειας. Δέν ὑπερτονίζει τίς δυσκολίες. Ἀτενίζει τίς δύσκολες ἤ ἀκόμα τίς σοβαρές καταστάσεις μέ τό βλέμμα καί τήν καρδιά ὑψωμένα στόν οὐρανό, ἀπό ὅπου καί θά ἔλθει ἡ βοήθειά μας.

    Ἀπελπιστικές καταστάσεις ὑπάρχουν μόνο γιά τόν ἄνθρωπο πού δέν ἔμαθε νά ἐλπίζει καί νά στηρίζει τήν ἐλπίδα του στόν παντοδύναμο Θεό. Γιά τόν ἄνθρωπο τῆς πίστεως, τίποτα δέν εἶναι ἀπελπιστικό. Ἐλπίζει καί ἐκεῖ πού ὅλα φαίνονται σκοτεινά. Χαμογελάει καί στή θλίψη μέ ἕνα οὐράνιο χαμόγελο. Καί στά πιό μεγάλα ἀδιέξοδα περιμένει τό χέρι τοῦ Θεοῦ νά τοῦ ἀνοίξει μέ τρόπο θαυμαστό πόρτες ἄγνωστες. Ὁ κάθε χριστιανός ὅταν φωτίζεται ἀπό τό φῶς τοῦ Εὐαγγελίου, ἑλκύεται ἀπό τή Θεία ἀγάπη καί ἀπαλλάσσεται ἀπό τίς πλάνες, τίς προλήψεις καί τούς χωρίς οὐσία τύπους. Ἀγωνίζεται νά συμμορφώσει τήν ζωή του πρός τό θέλημα τοῦ Θεοῦ. «Ζῇ ἐν τῷ Χριστῷ καί ὁ Χριστός ἐν αὐτῷ».

    Αὐτή τήν πραγματικότητα καλούμαστε στίς μέρες μας ὄχι μόνο νά τή ζήσουμε μά καί νά τήν ὁμολογήσουμε. Ἡ νέα χρονιά γιά τούς πιστούς πρέπει νά εἶναι χρονιά ὁμολογίας πίστεως. Βλέπετε πώς μέ πρόσχημα τήν οἰκονομική κρίση κάποιοι πουλημένοι πνευματικά, ξεπουλοῦν ὄχι μόνο τά ὑλικά μά καί τίς πνευματικές ἀξίες τοῦ τόπου μας.

    Ἕνα χτυπητό παράδειγμα εἶναι ἡ σταδιακή κατάργηση τῆς Κυριακάτικης ἀργίας. Πλῆγμα στήν πίστη, στήν οἰκογένεια, στούς ἐργαζόμενους, στίς παραδόσεις τοῦ τόπου μας, στούς μικρομεσαίους ἐπιχειρηματίες. Τά συνδικάτα τῶν ἐργαζομένων σθεναρά ἀντέδρασαν στό ἀντιχριστιανικό, ἀντιοικογενειακό, ἀντιεργατικό αὐτό μέτρο. Ἡ ἐθνική συνομοσπονδία Ἑλληνικοῦ ἐμπορίου μέ ἐκτενές ὑπόμνημά της προβάλλει 52 λόγους γιά τούς ὁποίους εἶναι ἀντίθετη στή λειτουργία τῶν καταστημάτων τίς Κυριακές. Τί ἔπαθε ἡ ἐποχή μας καί θεσπίζει «ἀντικοινωνικά ὡράρια» μεταθέτοντας ὅρια καί ὅρους πού ὁ Θεός ὅρισε ;

    Ἡ Κυριακή εἶναι ἡμέρα ἀφιερωμένη στόν Κύριο, διότι τήν ἡμέρα αὐτή ὁ Θεάνθρωπος ἀναστήθηκε. Εἶναι ἡ ἡμέρα πού πανηγυρίζουμε τόν θρίαμβο τῆς Ἀναστάσεως καί δοξάζουμε τόν φιλάνθρωπο Θεό πού μᾶς χάρισε τή δυνατότητα τῆς σωτηρίας μας.

    Ὁ μεγάλος Ἐθναπόστολος, ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός, πού ἀφορμή γιά τό μαρτύριό του στάθηκε ὁ ἀγῶνας του γιά τήν κατάργηση τῶν Κυριακάτικων παζαριῶν καί ἡ μετάθεσή τους τά Σάββατα, στήν Δ΄ διδαχή του λέγει τά ἑξῆς : «Πρέπει καί ἐμεῖς, ἀδελφοί μου, νά χαιρόμαστε πάντοτε, μά περισσότερο τήν Κυριακή, ὅπου εἶναι ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ μας. Διότι Κυριακή ἡμέρα ἔγινε ὁ Εὐαγγελισμός τῆς Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καί Ἀειπαρθένου Μαρίας. Κυριακή ἡμέρα μέλλει ὁ Κύριος νά ἀναστήσει ὅλο τόν Κόσμο.

    Πρέπει καί ἐμεῖς νά ἐργαζόμαστε τίς ἕξι ἡμέρες τῆς ἑβδομάδος γιά αὐτά τά μάταια, γήινα καί ψεύτικα πράγματα, καί τήν Κυριακή νά πηγαίνουμε στήν Ἐκκλησία καί νά στοχαζόμαστε τίς ἁμαρτίας μας, τόν θάνατο, τήν κόλαση, τόν Παράδεισο, τήν ψυχή μας  πού εἶναι τιμιότερη  ἀπό ὅλο τόν κόσμο, καί ὄχι νά πολυτρῶμε καί νά πολυπίνουμε καί νά κάνουμε ἁμαρτίες. Οὔτε νά ἐργαζόμαστε καί νά πραγματευόμαστε τήν Κυριακή.

    Ἐκεῖνο τό κέρδος ὁποῦ γίνεται τήν Κυριακή εἶναι ἀφορισμένο καί καταραμένο, καί βάζετε φωτιά καί κατάρα στό σπίτι σας καί ὄχι εὐλογία.

    Λοιπόν, ἀδελφοί, γιά νά μή πάθετε κανένα κακό, μήτε ψυχικό, μήτε σωματικό, ἐγώ σᾶς συμβουλεύω νά φυλᾶτε τήν Κυριακή, καθώς εἶναι ἀφιερωμένη στόν Θεό. ..... Ἄν εἶστε Χριστιανοί, νά τήν φιλᾶτε τήν Κυριακή. Ἔχετε ἐδῶ πρόβατα; Τό γάλα τῆς Κυριακῆς τί τό κάνετε; Ἄκουσε, παιδί μου. Νά τό σμίγεις  ὅλο καί νά τό κάνεις ἑπτά μερίδια. Καί τά ἕξι μερίδια κράτησε γιά τόν ἑαυτό σου καί τό ἄλλο μερίδιο τῆς Κυριακῆς , ἄν θέλεις, δῶσε το ἐλεημοσύνη στούς πτωχούς ἤ καί στήν Ἐκκλησία, γιά νά εὐλογήσει ὁ Θεός τά πράγματά σου. Καί ἄν τύχει ἀνάγκη καί θέλεις νά πωλήσεις πράγματα φαγώσιμα τήν Κυριακή, ἐκεῖνο τό κέρδος μή τό σμίγεις στήν σακούλα σου, διότι τήν μαγαρίζει ἀλλά δῶσε τα ἐλεημοσύνη, γιά νά σᾶς φυλάει ὁ Θεός».

    Ἡ Ἱερά Μονή Ὁσίου Γρηγορίου τοῦ Ἁγίου Ὄρους τονίζει ὅτι : «Ἐκεῖνοι πού σήμερα ἐπίεσαν γιά τήν κατάργηση τῆς Κυριακῆς ἀργίας δέν θέλουν τούς χριστιανικούς θεσμούς, ἐπειδή δέν θέλουν τόν Χριστό, ἀλλά τόν ἀντίχριστο, κατά τόν ἀψευδή λόγο τοῦ Κυρίου : «ἐγώ ἐλήλυθα ἐν τῷ ὀνόματι τοῦ πατρός μου, καί οὐ λαμβάνετέ με· ἐάν ἄλλος ἔλθῃ ἐν τῷ ὀνόματι τῷ ἰδίῳ, ἐκεῖνον λήψεσθε». (Ἰωάν. 5,43)».

    Ὡς πνευματικός σας πατέρας καί Ἐπίσκοπος σᾶς παρακαλῶ καί σᾶς προτρέπω ἔμπρακτα νά φανερώσετε τήν ἀγάπη σας γιά τό Χριστό. Ὄχι ἐργασία τήν Κυριακή. Ἀφιερῶστε την στόν Κύριο, στήν οἰκογένειά σας, στή μελέτη τοῦ θείου λόγου, στά ἔργα ἀγάπης. Διαμαρτυρηθεῖτε γιά τή λειτουργία καί μή συμμετέχετε στά Κυριακάτικα παζάρια τοῦ Δοξάτου καί τῆς Δράμας. Εἶναι βλασφημία πρός τό Θεό καί ντροπή γιά τόν μαρτυρικό μας τόπο. 

    Ἀδελφοί μου.

    Οἱ μεγαλύτεροί μας ἔζησαν πολέμους, καταστροφές, στερήσεις καί ὅμως ἔδειξαν ἀξιοθαύμαστη ὑπομονή καί δύναμη καί ἀπό τά συντρίμμια δημιούργησαν μιά μεταπολεμική Ἑλλάδα καλύτερη. Εἶχαν κτίσει τή ζωή τους σέ γερά θεμέλια, τήν πίστη, τήν ἀγάπη, τή δικαιοσύνη, τήν ἐργατικότητα, τήν ἐγκράτεια, τήν ὀλιγάρκεια, τήν ἀλληλοβοήθεια, τήν ὑπομονή.

    Στά χρόνια μας ὅμως πολλοί ξέχασαν, περιφρόνησαν ἤ ἀπαξίωσαν αὐτές τίς ἀρετές καί τό μόνο πού τούς ἐνδιαφέρει εἶναι τό εὔκολο κέρδος, ἡ διασκέδαση, ἡ ἐπίδειξη, ἡ προβολή. Δέ διστάζουν νά ἁρπάξουν, νά ἀδικήσουν, νά ἐκμεταλλευθοῦν τούς πιό ἀδύνατους, νά κολακέψουν τούς πιό ἰσχυρούς γιά νά ἱκανοποιήσουν τίς ἀχόρταγες ἐπιθυμίες τους. Ἔχουν γίνει ἄπληστοι, ἐγωιστές. Ὁ διπλανός τους δέν τούς ἐνδιαφέρει. Ἔτσι φτάσαμε νά θεωροῦμε τήν ἀλήθεια καί τήν ἀρετή ἀνοησία καί τό ψεῦδος καί τήν ἀπάτη κατόρθωμα καί ἐξυπνάδα.

    Ἡ κατάργηση τῆς Κυριακάτικης ἀργίας στόχο ἔχει τό κέρδος καί τήν ὑποταγή μας ὥστε ὅπως ἔλεγε ὁ Φώτης Κόντογλου : «νά μᾶς ἀφήσουνε χωρίς πίστη, χωρίς παράδοση, χωρίς οἰκογένεια, χωρίς τίποτε δικό μας». Οἱ πολιτικοί μας ταγοί πρέπει νά γνωρίζουν πώς παρά τοῦ ὅτι στή συντριπτική τους πλειοψηφία δηλώνουν Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί, οἱ πράξεις τους πόρρω ἀπέχουν ἀπό τίς ἐπιταγές τῆς πίστεώς μας καί ὑπηρετοῦν τά σχέδια καί τά προγράμματα τῆς νέας ἐποχῆς. Τούς ὑπενθυμίζουμε ὅτι στούς χαλεπούς καιρούς πού ζοῦμε ἡ Ὀρθόδοξη πίστη μας πρέπει νά διαφυλαχθεῖ ὡς κόρη ὀφθαλμοῦ, διότι εἶναι τό μόνο μετερίζι πού μᾶς ἀπομένει καί τό ὁποῖο ἐγγυᾶται τό μέλλον τοῦ ταλαιπωρημένου λαοῦ μας. Ἡ Ἑλλάδα εἶναι ἐκεινοῦ πού δωρίζει σ’ αὐτή ἔργα τιμημένα, καμωμένα μέ αἷμα καί μέ ὑπομονή, ἔργα πού τά κάνει μονάχα ἡ ἀγάπη.

    Ἄς εἶναι λοιπόν τό νέον ἔτος, ἔτος ἀντιστάσεως. «Ὅσοι πιστοί» ἄς προσέξουμε νά μήν παρασυρθοῦμε ἀπό τό ρεῦμα τῆς ἀποστασίας. Ὁ μόνος τρόπος γιά νά ἀνακάμψουμε, εἶναι ἡ μετάνοια. Ἡ μόνη ἐλπίδα γιά ἀνόρθωση εἶναι ἡ συμμόρφωσή μας μέ τό θέλημα τοῦ Θεοῦ. Ἄν τιμοῦμε τήν ἀργία τῆς Κυριακῆς, ὁ Κύριος δέν θά μᾶς ἐγκαταλείψει. Θά μᾶς ἀναγνωρίσει ὡς πιστούς μαθητές Του καί θά μᾶς χαρίσει μέ θαυμαστό τρόπο πλούσια τήν εὐλογία Του.  ΑΜΗΝ.    

Διάπυρος εὐχέτης πάντων ὑμῶν πρός Κύριον.

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

† Ο ΔΡΑΜΑΣ ΠΑΥΛΟΣ

Κυριακή 7 Ἀπριλίου 2013 (Γ΄ Νηστειῶν) του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Δράμας κ.κ. Παύλου

«Ὅστις  θέλει ὀπίσω μου ἀκολουθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτόν» (Μάρκ. η΄, 34)

           Tρίτη Κυριακή τῶν Νηστειῶν σήμερα καί ἡ Ἐκκλησία μας ὑψώνει μπροστά μας τή σημαία της. Σημαία τῆς Ἐκκλησίας μας εἶναι ὁ Σταυρός. Σημαία πού κυματίζει αἰῶνες τώρα καί δίνει θάρρος καί ἀνδρεία σ’ αὐτούς πού πιστεύουν καί ἀγωνίζονται γιά τό Χριστό. Σημαία πού νικᾶ κάθε ἐχθρό καί θριαμβεύει. Πού θά νικήσει μιά μέρα τά στρατεύματα τοῦ ἀντιχρίστου καί θά κυριαρχήσει σέ ὅλους τούς λαούς τῆς γῆς. Στή σκιά της θά βρεῖ ὁ κόσμος τήν εἰρήνη καί τήν εὐτυχία του.

Κάτω ἀπό  τή σημαία τοῦ Σταυροῦ μᾶς καλεῖ  σήμερα ὁ Χριστός νά στρατευθοῦμε. Μᾶς καλεῖ ὁ αἰώνιος βασιλιάς νά καταταχθοῦμε στό στρατό του. Μᾶς ἀφήνει, ὅμως, ἐλεύθερους νά διαλέξουμε. Ἤ μέ τό Χριστό ἤ μέ τό διάβολο. Ἐθελοντές μᾶς θέλει ὁ Χριστός. Μᾶς λέει: «Ὅποιος θέλει νά γίνει δικός μου μαθητής καί νά μέ ἀκολουθήσει, ἄς ἀπαρνηθεῖ τόν ἑαυτό του». Πόσο σέβεται τήν ἐλευθερία μας! Δέν εἴμαστε ἄλογα ζῶα ἐμεῖς, δέν εἴμαστε μᾶζες. Δέν εἴμαστε δοῦλοι. Εἴμαστε ἄνθρωποι ἐλεύθεροι. Μποροῦμε νά ἐκλέξουμε τό καλό ἤ τό κακό. Τό φῶς ἤ τό σκοτάδι. Τό Χριστό ἤ τό διάβολο.

Ἐλεύθεροι εἴμαστε νά ἀκολουθήσουμε τό Χριστό. Ἀλλά ἀπό τή στιγμή πού παίρνουμε    τήν ἀπόφαση νά τόν ἀκολουθήσουμε, εἴμαστε ὑποχρεωμένοι νά κάνουμε αὐτό πού ὁ Χριστός θέλει. Ὄχι αὐτό πού θέλουμε ἐμεῖς. Καί τό πρῶτο πού μᾶς ζητάει, ὅπως ἀκούσαμε στό σημερινό Εὐαγγέλιο, εἶναι νά ἀπαρνηθοῦμε τόν ἑαυτό μας. Νά μισήσουμε τόν ἑαυτό μας.

Τί σημαίνει νά μισήσουμε  τόν ἑαυτό μας; Δέν σημαίνει ἀσφαλῶς  νά μισήσουμε τό σῶμα μας καί νά τό ἐξοντώσουμε. Δέν ἐννοεῖ νά μισήσουμε τίς καλές ἐπιθυμίες πού φύτευσε ὁ Θεός στόν κάθε ἄνθρωπο. Ἐννοεῖ νά μισήσουμε καί  νά ἀπαρνηθοῦμε τίς κακές μας ἐπιθυμίες. Τά πάθη μας, πού φωλιάζουν μέσα στήν ψυχή μας καί μᾶς τυραννοῦν, καί δέν μᾶς ἀφήνουν νά ἀναπνεύσουμε ἐλεύθερα. Τίς κακίες, πού δέν προέρχονται ἀπό τό Θεό ἀλλά ἀπό τήν πονηρή φύση μας, ἀπό τόν ἁμαρτωλό καί διεφθαρμένο ἑαυτό μας. Αὐτόν πού ὁ Ἀπόστολος Παῦλος τόν ὀνομάζει  παλαιό ἄνθρωπο. Κι εἶναι αὐτός πού μᾶς σπρώχνει διαρκῶς πρός τό κακό. Αὐτόν, λοιπόν, τόν παλαιό ἄνθρωπο πρέπει νά μισήσουμε,  καί νά μήν ἀκολουθοῦμε τίς εἰσηγήσεις του, ἄν θέλουμε νά μείνουμε πιστοί στό Χριστό. Ἄν θέλουμε  νά εἴμαστε ἄνθρωποι ἀνώτεροι, μέ ὑψηλό προορισμό καί νά μήν μοιάζουμε μέ τά ἄλογα ζῶα.

«Ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἀκολουθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτόν».                              Μερικά παραδείγματα θα μᾶς βοηθήσουν νά καταλάβουμε τό σπουδαῖο αὐτό λόγο τοῦ Κυρίου μας.

Εἴμαστε σέ περίοδο νηστείας. Ἡ Ἐκκλησία μᾶς καλεῖ ὅλους νά νηστέψουμε, ἐκτός ἀπό τούς πολύ ἀσθενεῖς. Ἔρχεται, ὅμως, ὁ παλαιός ἄνθρωπος πού ἔχουμε μέσα μας καί μᾶς λέει: «Μήν τούς ἀκοῦς. Τί θά πεῖ νηστεία; Ὅλες οἱ ἡμέρες εἶναι ἴδιες. Ἄλλα  μᾶς βλάπτουν καί ὄχι τό τί θά φᾶμε. Ὁ Θεός μᾶς τίς ἔδωσε τίς τροφές. Νά τρῶς καί Τετάρτη καί Παρασκευή καί Σαρακοστή καί τή Μεγάλη Ἑβδομάδα...». «Μή νηστεύεις», μᾶς λέει, λοιπόν, ἡ μία φωνή. «Νήστευε», μᾶς λέει ἡ ἄλλη. Ποιά ἀπό τίς δύο φωνές θά ἀκούσουμε; Ἄν ποῦμε, θά ἀκούσω τή φωνή τοῦ Χριστοῦ καί θά νηστέψω, ἐφαρμόζουμε τήν αὐταπάρνηση πού μᾶς ζητάει ὁ Χριστός, τό «ἀπαρνησάσθω ἑαυτόν». Πατᾶμε τό θέλημα τοῦ παλαιοῦ ἀνθρώπου.

-Χτυπᾶ τήν πόρτα τοῦ  σπιτιοῦ μας μία χήρα, ἕνα ὀρφανό. Ζητοῦν τή βοήθειά μας. Γνωρίζουμε ὅτι ἔχουν μεγάλη ἀνάγκη. Δύο φωνές ἀκούγονται πάλι μέσα μας. Ἡ μία εἶναι ἡ φωνή τοῦ Χριστοῦ: «Δῶσε», μᾶς λέει. Ἡ ἄλλη εἶναι ἡ φωνή τοῦ παλαιοῦ ἀνθρώπου, πού λέει. «Μή δίνεις. Αὐτοί φταῖνε πού κατάντησαν ἔτσι. Ἄς πρόσεχαν. Μήπως ἐμεῖς τἄχουμε πολλά;». Ἀδελφοί μου, ποιά φωνή θά ἀκούσουμε; Ἄν ἀκούσουμε τή φωνή τοῦ Χριστοῦ, νικήσαμε τή φιλαυτία μας, δείξαμε ἀγάπη καί συμπόνοια.

-Χτυπᾶ πάλι κάποιος τήν πόρτα μας. Δέν εἶναι φτωχός, δέν εἶναι δυστυχισμένος. Εἶναι ὁ ἐχθρός μας, μᾶς ἔχει ἀδικήσει, μᾶς ἔχει βλάψει, μᾶς ἔχει συκοφαντήσει. Ἔρχεται νά μᾶς ζητήσει συγχώρεση. Τί θά κάνουμε; Ἄν ἀκούσουμε τό Χριστό καί τόν συγχωρήσουμε, νικήσαμε ἕνα ἀπό τά χειρότερα πάθη τῆς ἀνθρώπινης φύσεως, τό πάθος τῆς ἐκδικήσεως. Ἀπαρνηθήκαμε τόν παλαιό ἄνθρωπο, πήγαμε μέ τό Χριστό, ἐφαρμόσαμε τό «ἀπαρνησάσθω ἑαυτόν».

Ἀδελφοί! Ὁ Χριστός εἶναι  ὁ ἀρχηγός μας.  Σημαία μας ὁ Σταυρός. Κι ἐμεῖς στρατιῶτες. Ἄς φανοῦμε πιστοί καί ἀφοσιωμένοι στρατιῶτες τῆς στρατιᾶς τοῦ Χριστοῦ. Ἄς ἀπαρνηθοῦμε τόν ἑαυτό μας Ἄς μισήσουμε τήν κακία μας. Ἄς διακόψουμε κάθε σχέση μέ τόν διεφθαρμένο ἑαυτό μας. Ἄς λέμε συνεχῶς « ὄχι » στά ἁμαρτωλά θελήματα τοῦ παλαιοῦ ἀνθρώπου πού φέρουμε μέσα μας. Κι ἄς ἐφαρμόζουμε μόνο τό θέλημα τοῦ Χριστοῦ. Ἄς λέμε προσευχητικά:

Χριστέ μου, ἀρνοῦμαι τό ἑαυτό μου, ἀρνοῦμαι τό θέλημά μου.

Χριστέ μου «γενηθήτω τό θέλημά σου, ὡς ἐν οὐρανῷ καί ἐπί τῆς γῆς».

Εγκύκλιος Μητροπολίτου Δράμας Παύλου για την εορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου

ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2012

        Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά καί περιπόθητα,

        Σέ κάθε Θεία Λειτουργία ἐξαιρετικά μνημονεύεται ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος : «Ἐξαιρέτως τῆς Παναγίας, ἀχράντου, ὑπερευλογημένης, ἐνδόξου, Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καί ἀειπαρθένου Μαρίας» ἐκφωνεῖ ὁ λειτουργός κατά την τέλεση τῆς ἀναίμακτης ἱερουργίας. Οἱ πατέρες τῆς ἐκκλησίας συνέθεσαν ἐγκώμια ἀμίμητου λογοτεχνικοῦ κάλλους πρός τήν Παναγία.

        Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός σέ ἐγκωμιαστικό του λόγο στή σεβάσμια Κοίμησή Της λέγει τά ἑξῆς : «... χαῖρε τό θειότερο τῆς γῆς βλαστάρι, κατοικία τοῦ θείου πυρός, τό ἱερώτατο ἀριστούργημα τοῦ Πανάγιου Πνεύματος, πηγή τοῦ ζωντανοῦ νεροῦ, ἀμνάδα πού γέννησες τόν ἀμνό τοῦ Θεοῦ, ἐκεῖνον πού στίς πλάτες του σήκωσε τήν ἁμαρτία τοῦ κόσμου,ἐργαστῆρι τῆς σωτηρίας μας ... ».

        Κανείς δέν θά μποροῦσε νά ἔλθη πρός τόν Θεό παρά μόνο δι’ αὐτῆς και διά τοῦ μεσίτη πού γεννήθηκε ἀπό αὐτήν. Κανένα ἀπό τά δωρήματα τοῦ Θεοῦ δέν θά μποροῦσε νά δοθῆ στούς ἀγγέλους καί στούς ἀνθρώπους παρά μόνο δι’ αὐτῆς.

        Ἡ Θεοτόκος εἶναι τό ἐγκαλλώπισμα ὅλης της κτίσεως, εἶναι ἡ ἀρχή καί ἡ ρίζα τῶν ἀπορρήτων ἀγαθῶν. Γι’ αὐτό τήν Παναγία τήν τιμᾶμε ὄχι ὡς Θεό, ἀλλά ὡς τήν κατά σάρκα μητέρα τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ. Ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος δέν ἐβάστασε ἕνα κοινό ἄνθρωπο ἀλλά τόν ἀληθινό Θεό, ὄχι γυμνό ἀπό σάρκα ἀλλά σαρκωθέντα διά τήν ἡμετέραν σωτηρίαν. Ἡ σάρκα λοιπόν τοῦ Κυρίου, τῆς Θεοτόκου εἶναι σάρκα. Τό ὄνομα τῆς Θεοτόκου τονίζει ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός ἐκφράζει ὅλον τό μυστήριον τῆς Θείας οἰκονομίας.

        Δι’ ὅλα τ’ ἀνωτέρω ἡ παρρησία πρός τόν Θεόν τῆς Παναγίας μας εἶναι μεγάλη. Αὐτό ὅλοι τό γνωρίζουμε γι’ αὐτό παρά τίς πτώσεις, τίς ἁμαρτίες μας καταφεύγουμε στήν μητρική της σκέπη καί προστασία. Τήν παρακαλοῦμε εἰδικά τώρα τίς κρίσιμες ἡμέρες πού διερχόμεθα νά ἐξαντλήσει τήν ἐπιρροή της πρός τόν Υἱό της γιά τή σωτηρία τῆς πατρίδος μας.

        Ἡ κρίση πού περνᾶμε καί μᾶς πιέζει ἀσφυκτικά ὀφείλεται κατά ἕνα μεγάλο μέρος καί στή δική μας ἀποστασία ἀπό τό Θεό. Στή θέση Του ὑψώσαμε τά εἴδωλα τῆς ἀπιστίας, τοῦ ἐγωκεντρισμοῦ, τῆς διαφθορᾶς. Οἱ κατά καιρούς κυβερνῶντες παραπλάνησαν τό λαό προσφέροντας ἄρτον και θεάματα, κούφιες ὑποσχέσεις, γιά γήϊνους παραδείσους μέ ἄσκοπους δανεισμούς ὥστε νά καταντήσουμε περίγελως καί χλεύη τῶν ἐθνῶν. Ζητᾶμε βοήθεια ἀπό τούς σκληροκάρδιους δανειστές μας πού ζητοῦν νά πάρουν και τίς σάρκες μας. Ἐμεῖς ὅμως πρέπει νά προστρέξουμε στόν Θεό, στήν Παναγία στούς Ἁγίους. Ἕνας δρόμος ἀνάκαμψης ὑπάρχει αὐτός τῆς μετάνοιας.
        Μετάνοια καί διόρθωση τῆς ζωῆς μας. Ἀπό τούς πολιτικούς μας, τούς ἀρχιερεῖς, τόν κλῆρο, τόν λαό. Νά δουλέψουμε ὅλοι μαζί ἑνωμένοι. Ἄς γκρεμίσουμε τά εἴδωλα. Ἄς ἀνακαλύψουμε τόν διπλανό μας, τόν ἀδελφό μας. Ἄς γίνουμε στήριγμα ὁ ἕνας γιά τόν ἄλλο. Ἄς βροῦμε ἐπιτέλους τόν ἑαυτό μας, ὡς Ἔθνος, ὡς λαός, ὡς πρόσωπα ὑπεύθυνα.

        Τότε καί ἡ βοήθεια τῆς Ὑπερμάχου Στρατηγοῦ μας θά εἶναι ἀκαταμάχητη.
Τότε θά διαπιστώσουμε αὐτό πού ἡ συνείδηση τῆς ἐκκλησίας ὑμνολογικά καταγράφει στό ἀπολυτίκιο τῆς σημερινῆς ἑορτῆς  : «ἐν τῇ κοιμήσει τόν κόσμον οὐ κατέλιπες Θεοτόκε».

Ἀπό τό θεομητορικό παλλάδιο τῆς μαρτυρικῆς μας Μητροπόλεως τήν Ἱερά Μονή Εἰκοσιφοινίσσης ὁλοκάρδια εὔχομαι ὅπως ἡ χάρις τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου διά τῆς ἀχειροποιήτου ἱερᾶς Της εἰκόνος περισκέπη τήν ἀκριτική μας Ἐπαρχία, τόν πιστό λαό καί τήν πατρίδα μας. ΑΜΗΝ.

Διάπυρος πρός τήν Ὑπεραγίαν Θεοτόκον εὐχέτης πάντων ὑμῶν

Ο  ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

† Ο ΔΡΑΜΑΣ   Π Α Υ Λ Ο Σ