Μὴ δῶτε τὸ ἅγιον τοῖς κυσίν· μηδὲ βάλητε τοὺς μαργαρίτας ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν χοίρων, μήποτε καταπατήσωσιν αὐτοὺς ἐν τοῖς ποσὶν αὐτῶν, καὶ στραφέντες ῥήξωσιν ὑμᾶς.

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Οι Μεγάλοι του πνεύματος. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Οι Μεγάλοι του πνεύματος. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Δευτέρα, Φεβρουαρίου 27, 2017

27 Φεβρουαρίου 1943. Ὀ θάνατος τοῦ ποιητοῦ…

27 Φεβρουαρίου 1943. Ὀ θάνατος τοῦ ποιητοῦ...

Ὁ Κωστὴς Παλαμᾶς ἦτο ποιητὴς κι ὄχι πολιτικὸς ἤ στρατιωτικός.
Τὰ πεδία τῶν μαχῶν δὲν τὸν ἐγνώρισαν, ἄν καὶ πόλεμοι συνέβησαν πολλοὶ κατὰ τὴν διάρκεια τῆς ζωῆς του.
Ἦταν λόγιος καὶ δὲν θὰ ἔπρεπε νὰ ἀσχοληθοῦμε μαζύ του σήμερα, παρ’ ὅ,τι ὁ ποιητικός του λόγος, ἀκόμη καὶ σήμερα, παραμένει ζωντανὸς καὶ προκαλεῖ ῥίγη συγκινήσεως.
27 Φεβρουαρίου 1943. Ὀ θάνατος τοῦ ποιητοῦ...2
Ἡ οἰκογένειά του, οἰκογένεια νομικῶν, λογίων καὶ Φαναριωτῶνδὲν ἦταν ἀπὸ ἐκεῖνες ποὺ ἔγινε γνωστὴ γιὰ τὴν ἔμπρακτη προσφορά της στὸ ἔθνος. (Κι ἄς μὴν μᾶς τὸ ἔχουν πεῖ…!!!)
Παρ’ ὅλα αὐτά,  λόγῳ τοῦ ἐξαιρετικοῦ γεγονότος, ὀφείλουμε νὰ ἀφιερώσουμε λίγες γραμμές.
Διότι δὲν ἦταν ἡ ζωή του, ἀλλὰ ὁ θάνατός του ποὺ σήκωσε τὸ Ἔθνος στὰ πόδια του, ἀποδεικνύοντας, γιὰ ἀκόμη μίαν φορά, πὼς ναί, γνωρίζουμε μέσα μας τὸ πότε καὶ γιατὶ πρέπει νὰ σηκωθοῦμε.
Ὁ Κωστὴς Παλαμᾶς γεννήθηκε στὴν Πάτρα στὶς 13 Ἰουνίου τοῦ 1859, ἔχοντας οἰκογενειακὲς ῥίζες ἀπὸ τὴν οἰκογένεια Παλαμᾶ, ποὺ ἔζησε στὸ Μεσολόγγι καὶ στὸ Φανάρι, καὶ πέθανε στὴν Ἀθήνα, στὶς 27 Φεβρουαρίου τοῦ 1943, μετὰ ἀπὸ μεγάλη περιπέτεια τῆς ὑγείας του καὶ ἐπὶ γερμανικῆς κατοχῆς τῶν Ἀθηνῶν. Ὁ υἱός του, Λέανδρος Παλαμᾶς, δὲν ἤθελε νὰ δοθῇ ἐθνο-πατριωτικὴ εἰκόνα στὴν κηδεία, διότι δὲν ἤθελε νὰ στοχοποιηθῇ ὁ ἴδιος ἀπὸ τοὺς Ἰταλούς, ποὺ κατὰ τὰ λεγόμενά του, δὲν θὰ τοῦ ἔδιδαν διαβατήριον.
«Ὁ Λέανδρος, ἕνας ἀσυνεννόητος ἐγωιστής, ἕνας ἀπὸ τοὺς ἀντιπαθεστέρους ἰδιοτρόπους, ποὺ μπορεῖ νὰ φαντασθῇ κάποιος, ἦλθε νὰ δῇ τὸν πατέρα του στὶς τρεῖς τὸ ἀπόγευμα, δώδεκα ὧρες ἀφοῦ ἔκλεισε τὰ μάτια του.»
(Ὁ Λέανδρος Παλαμᾶς ἔγινε μεγάλος καὶ τρανὸς τραπεζίτης τῆς  Ἐθνικῆς Τραπέζης.)
Θὰ περνοῦσε ἔτσι, σὰν ἕνα ἀδιάφορον γεγονός, ὁ θάνατος τοῦ ποιητοῦ, ἀλλὰ τὴν ἐπομένη, 28 Φεβρουαρίου τοῦ 1943, στὴν κηδεία του, ἕνας λαὸς σηκώθηκε στὸ πόδι γιὰ νὰ τὸν ἀποχαιρετήσῃ.
Ὁ Ἄγγελος Σικελιανός, μὲ τὸ καταπληκτικό του ποιήμα: «Παλαμᾶς», ξεσήκωσε τὰ πλήθη:
Ἠχῆστε οἱ σάλπιγγες… Καμπάνες βροντερές,
δονῆστε σύγκορμη τὴν χώρα πέρα ὡς πέρα…
Βογκῆστε τύμπανα πολέμου… Οἱ φοβερὲς
σημαῖες, ξεδιπλωθεῖτε στὸν ἀέρα!
***
Σ᾿ αὐτὸ τὸ φέρετρο ἀκουμπᾶ ἡ Ἑλλάδα ! Ἕνα βουνὸ
μὲ δάφνες ἂν ὑψώσουμε ὡς τὸ Πήλιο κι ὡς τὴν Ὄσσα,
κι ἂν τὸ πυργώσουμε ὡς τὸν ἕβδομο οὐρανό,
ποιόν κλεῖ, τί κι ἂν τό πῇ ἡ δικιά μου γλῶσσα;
***
Μὰ ἐσὺ Λαέ, ποὺ τὴν φτωχή σου τὴν μιλιά,
Ἥρωας τὴν πῆρε καὶ τὴν ὕψωσε ὡς τ᾿ ἀστέρια,
μεράσου τώρα τὴν θεϊκὴ φεγγοβολιὰ
τῆς τέλειας δόξας του, ἀνασήκωσ᾿ τον στὰ χέρια
***
γιγάντιο φλάμπουρο κι ἀπάνω ἀπὸ ἐμᾶς
ποὺ τὸν ὑμνοῦμε μὲ καρδιὰ ἁναμμένη,
πὲς μ᾿ ἕνα μόνον ἀνασασμόν: «Ὁ Παλαμᾶς!»,
ν᾿ ἀντιβογκήσῃ τ᾿ ὄνομάτου ἡ οἰκουμένη!
***
Ἠχῆστε οἱ σάλπιγγες… Καμπάνες βροντερές,
δονῆστε σύγκορμη τὴν χώρα πέρα ὡς πέρα…
Βογκῆστε τύμπανα πολέμου… Οἱ φοβερὲς
σημαῖες, ξεδιπλωθεῖτε στὸν ἀέρα!
***
Σ᾿ αὐτὸ τὸ φέρετρο ἀκουμπᾶ ἡ Ἑλλάδα! Ἕνας λαός,
σηκώνοντας τὰ μάτια του τὴν βλέπει…
κι ἀκέριος φλέγεται ὡς μὲ τ᾿ ἄδυτο ὁ Ναός,
κι ἀπὸ ψηλὰ νεφέλη Δόξας τόνε σκέπει.
***
Τί πάνωθέ μας, ὅπου ὁ ἄρρητος παλμὸς
τῆς αἰωνιότητος, ἀστράφτει αὐτὴν τὴν ὥρα
Ὀρφέας, Ἡράκλειτος, Αἰσχύλος, Σολωμὸς
τὴν ἅγια δέχονται ψυχὴ τὴν τροπαιοφόρα,
***
ποὺ ἀφοῦ τὸ ἔργο της θεμέλιωσε βαθειὰ
στὴ γῆν αὐτὴν μὲ μίαν ἰσόθεη Σκέψη,
τὸν τρισμακάριο τώρα πάει ψηλὰ τὸν Ἴακχο
μὲ τοὺς ἀθανάτους θεοὺς γιὰ νὰ χορέψῃ.
***
Ἠχῆστε οἱ σάλπιγγες… Καμπάνες βροντερές,
δονῆστε σύγκορμη τὴν χώρα πέρα ὡς πέρα…
Βόγκα Παιάνα! Οἱ σημαῖες οἱ φοβερὲς
τῆς Λευτεριᾶς ξεδιπλωθεῖτε στὸν ἀέρα!
Ἡ κηδεία του, μέσα σὲ μία καταθλιπτικὴ κατοχή, ἔγινε ἀφορμὴ γιὰ νὰ ἐκφρασθῇ ὁ καταπιεσμένος Ἀθηναῖος καὶ νὰ δείξῃ, ὑποσυνειδήτως, τὴν «δύναμίν» του στὸν κατακτητή.
27 Φεβρουαρίου 1943. Ὀ θάνατος τοῦ ποιητοῦ...3
Ξαφνικά, μέσα στὴν καταθλιπτικὴ ἀτμόσφαιρα τῆς κηδείας, ὁ Ἐθνικὸς Ὕμνος ὑψώθη ἐπάνω ἀπὸ τὸν νεκρὸ καὶ ἀπὸ τοὺς Γερμανούς. Μία παλλαϊκὴ ἀντίδρασις ποὺ κατεδείκνυε τὸ ποιὸς ἦταν ποιός.
Ἡ κηδεία Παλαμᾶ ἔγινε δημοσίᾳ δαπάνῃ καὶ χαρακτηρίζεται σὰν ἕνα ἀπὸ τὰ μεγαλύτερα γεγονότα αὐθορμήτου ἀντιδράσεως στὴν κατοχική μας ἱστορία.

Σημείωσις

Παρόμοιο περιστατικό, «τυχαίας κι αὐθορμήτου ἐξεγέρσεως» ἐπαρουσιάσθη μετὰ τὶς 30 Ἀπριλίου τοῦ 1941, στὴν ὑποστολὴ τῆς σημαίας, ὅταν ἡ σάλπιγξ ἤχησε, κάποιοι ἀγωνιστὲς τοῦ Μετώπου τῆς Ἠπείρου ποὺ εὑρέθησαν ἐκεῖ τυχαίως, ἐστάθησαν προσχοχὴ καὶ τὸ παριστάμενον πλῆθος σιώπησε. Ἡ ἀντίδρασις τῶν Γερμανῶν ἦταν τέτοια, ποὺ ἀπὸ τὴν ἐπομένη πλῆθος κόσμου συνέῤῥεε στὸ Σύνταγμα, ἀκριβῶς τὴν στιγμὴ τῆς ὑποστολῆς τῆς σημαίας, μὲ ἀποτέλεσμα οἱ Γερμανοὶ στὶς 25 Ἰουλίου τοῦ 1941 νὰ ἀπαγορεύσουν τὴν …σάλπιγγα, ἀλλὰ μὴ ἀποτολμῶντες νὰ ἀπηγορεύσουν τὴν προσέλευσιν τοῦ κόσμου!!!
Παρ΄ ὅλα αὐτά, γιὰ μῆνες, κάθε βράδυ, τὴν ἴδια ὥρα, ἕνα πλῆθος συνέῤῥεε στὸ Σύνταγμα γιὰ νὰ τιμήσῃ τὴν ὑποστολὴ τῆς σημαίας, γεγονὸς ποὺ ἀνεστάτωσε τοὺς Γερμανοὺς σφοδρῶς.

Πληροφορίες ἀπό:
Κωστῆς Παλαμᾶς
«Ἱστορία τῆς Κατοχῆς», Δημοσθένους Κούκουνα.
Πληροφορίες γιὰ τὸν Λέανδρο Παλαμᾶ ἐδῶ.

Παρασκευή, Οκτωβρίου 28, 2016

Αυτή είναι η 28η Οκτωβρίου Ραδιοφωνικό σχόλιο του Μάνου Χατζιδάκι για την 28η Οκτωβρίου

Γιατί είπε το -Όχι- ο Μεταξάς αφού θαύμαζε τον άξονα και κυβερνούσε με τον τρόπο του χιτλερικού εθνικοσοσιαλισμού;
 Αυτά είναι λίγο πολύ γνωστά, οι πιέσεις, οι Άγγλοι, τα ανάκτορα κτλ.
Μπορεί κανείς να ερωτηθεί: 
Και αν λέγαμε ναι;
 Πάλι στα ίδια θα ήμασταν.
 Ένα δυο χρόνια υπό συμμαχική επιστασία (μήπως δεν ήμασταν πέντε και δέκα χρόνια κάτω από αυτούς;) και ύστερα μέσα στη συμμαχία και τέλος στην ευρωπαϊκή κοινότητα.
Άσε και εκείνη την μεταπολεμική ψευδαίσθηση που μας την καλλιεργούσαν και οι πρώτες μεταπολεμικές κυβερνήσεις μας, ότι ήμασταν οι πρωταγωνιστές του πολέμου, οι περιούσιοι των συμμάχων. Πιστεύαμε στο τέλος σαν τον Καραγκιόζη πως εμείς σκοτώσαμε τον κατηραμένον όφι. Μεθύσαμε από δόξα που μόνοι μας χαρίσαμε στους εαυτούς μας.
Για μια ακόμα φορά νικήσανε οι Χίτες, οι κουτσαβάκιδες, οι ταγματασφαλίτες, οι βασανιστές και οι μέλλοντες Μιχαλόπουλοι και Κουρήδες. Αυτή είναι η 28η Οκτωβρίου».

Σάββατο, Μαΐου 28, 2016

«Θα ζήσουμε άλλη μια Τουρκοκρατία. Χαίρομαι που δεν θα ζω»

027 χατζηδακις 1

Η συγκλονιστική πρόβλεψη του Χατζιδάκι για την Ελλάδα σήμερα
Ο Μάνος Χατζιδάκις έφυγε από τη ζωή στις 15 Ιουνίου 1994.
Ο μεγάλος και οξύνους Έλληνας συνθέτης, επτά μήνες πριν τον θάνατό του, είχε προειδοποιήσει για τα δεινά που θα έφερνε η Ευρωπαϊκή Ένωση, τότε ΕΟΚ, στον ελληνικό λαό.

Ένα απόκομμα της εφημερίδας «Ελευθεροτυπία», από το φύλλο της 25ης Ιουνίου 1994, δηλαδή μόλις δέκα ημέρες μετά τον θάνατό του, αναφέρει:

Ο Μάνος Χατζιδάκις, επτά μήνες πριν από το θάνατό του στη φίλη του Λ. Μπέη (από τις «Εικόνες»):  «Πιστεύω ότι θα ζήσουμε άλλη μια Τουρκοκρατία.
Η ΕΟΚ είναι μια Τουρκοκρατία άλλης μορφής.
Θα υπάρξουν βέβαια οι εξαιρέσεις, όπως πάντα υπήρξαν.
Και τότε άνθρωποι δεν έφυγαν έξω;
Αλλά ο λαός θα ζει όπως στην Τουρκοκρατία.
Κατά βάθος χαίρομαι που δεν θα ζω για να τα βλέπω αυτά».
-Καλή σας τύχη.
Δυστυχώς τότε, πριν δύο δεκαετίες, όποιος τολμούσε να μας «προειδοποιήσει» τον αποπαίρναμε.
Τώρα που τα «λουζόμαστε» ίσως πρέπει να ξανασκεφτούμε σοβαρά, τα πάντα, και ίσως να αναθεωρήσουμε...


το είδαμε εδώ


Κυριακή, Φεβρουαρίου 21, 2016

Ο Ουμπέρτο Εκο και τα «Πρωτόκολλα των Σοφών της Σιών» Οι δικτάτορες πάντοτε χρειάζονται την εικόνα του Εχθρού για τους οπαδούς τους



Τον Απρίλιο του 2011 και με αφορμή την τότε κυκλοφορία τού βιβλίου το «Κοιμητήριο της Πράγας» ο Αναστάσης Βιστωνίτης  μίλησε για λογαριασμό του ΒΗΜΑτος, με τον συγγραφέα που έφυγε από την ζωή πριν λίγες ώρες. Στο επίκεντρο της συνέντευξής τους τα περίφημα«Πρωτόκολλα των Σοφών της Σιών» και οι θεωρίες συνομωσίας.
Τριάντα χρόνια μετά το «Ονομα του ρόδου» που υπήρξε μια από τις μεγαλύτερες εμπορικές επιτυχίες παγκοσμίως (και στη χώρα μας), και αφού μεσολάβησαν στο μεταξύ άλλα τέσσερα μυθιστορήματα, ο Ουμπέρτο Εκο εξέδωσε το «Κοιμητήριο της Πράγας» (εκδόσεις Ψυχογιός σε μετάφραση της Εφης Καλλιφατίδη). Ο Εκο μας μεταφέρει τώρα στον 19ο αιώνα των συνωμοσιών και των κατασκόπων δίνοντάς μας την εξαίρετη τοιχογραφία μιας άλλης Ευρώπης και του πώς ο αντισημιτισμός της εποχής κυριάρχησε σε μεγάλο μέρος της κουλτούρας της.
Πώς δημιουργήθηκαν τα πλαστά «Πρωτόκολλα των Σοφών της Σιών» από την Οχράνα, τη μυστική αστυνομία του τσάρου, και πώς σε τούτο το κλίμα κινήθηκαν κατάσκοποι, δολοφόνοι, ελευθεροτέκτονες, μέλη αποκρυφιστικών οργανώσεων αλλά και της Καθολικής Εκκλησίας. Στο Παρίσι, στην Ιταλία, στην Πράγα εκτυλίσσεται η υπόθεση αυτού του συναρπαστικού βιβλίου που διαβάζεται σαν αστυνομικό μυθιστόρημα αλλά και σαν περιήγηση στη σκοτεινή πλευρά του ευρωπαϊκού 19ου αιώνα, ο οποίος στοίχειωσε και τον επόμενο. Επικοινωνήσαμε με τον συγγραφέα που με την ευκαιρία της έκδοσης του βιβλίου στα ελληνικά μάς παραχώρησε τη συνέντευξη που ακολουθεί αποκλειστικά για «Το Βήμα».
– Στο τελευταίο σας μυθιστόρημα «Το Κοιμητήριο της Πράγας» αναφέρεστε ανάμεσα στα άλλα στην πλαστογραφία,στους ελευθεροτέκτονες και στην ένωση της Ιταλίας.Το κέντροτου μυθιστορήματος όμως νομίζω ότι είναι ο αντισημιτισμός.Πώς επηρέασε ο αντισημιτισμός τη ζωή και την κουλτούρα της σύγχρονης Ευρώπης;«Ο αντισημιτισμός σήμερα μοιάζει να μην είναι όσο ισχυρός υπήρξε πριν από τον Β Δ Παγκόσμιο Πόλεμο (με εξαίρεση προφανώς τις αραβικές χώρες όπου παραμένει αξεδιάλυτα αναμεμειγμένος με τον αντισιωνισμό). Αυτό όμως φοβάμαι πως είναι μόνο μια ψευδαίσθηση. Για τούτο είναι σημαντικό να συνεχίζουμε να αγωνιζόμαστε εναντίον του ρατσισμού».
– Χαρακτηρίζετε τον Σιμόνε Σιμονίνι,τον κεντρικό- φανταστικό- χαρακτήρα του βιβλίου σας,«τον πιο μισητό άνθρωπο στον κόσμο».Πώς τον συνδέετε με τα άλλα,υπαρκτάιστορικά πρόσωπα του μυθιστορήματος; 
«Ο παππούς Σιμονίνι υπήρξε ιστορικός χαρακτήρας ή τουλάχιστον υπάρχει ένα ιστορικό ντοκουμέντο, μια επιστολή προς τον ηγούμενο Μπαρουέλ υπογεγραμμένη από τον κάπτεν Σιμονίνι, όπως λέω στο μυθιστόρημά μου. Ο εγγονός του Σιμονίνι είναι ο μόνος φανταστικός χαρακτήρας στο μυθιστόρημά μου, στον οποίο απέδωσα πράξεις που έγιναν όντως από ιστορικά πρόσωπα».
– Η υποτιθέμενη συνάντηση των Σοφών της Σιών έλαβε χώρα στο εβραϊκό κοιμητήριο της Πράγας.Υπάρχει κάποιο υπόβαθρο γι΄ αυτό;«Η συνάντηση στο κοιμητήριο της Πράγας εφευρέθηκε από τον Γκέντσε (έναν πραγματικό γερμανό κατάσκοπο και πλαστογράφο) στο μυθιστόρημά του Βiarritz. Στο δικό μου μυθιστόρημα λέω, αντιθέτως, πως εφευρέθηκε από τον Σιμονίνι και στη συνέχεια αντιγράφηκε από τον Γκέντσε. Εκείνο που αληθεύει ιστορικά είναι πως η συνάντηση αυτή αναφέρθηκε ως πραγματική από πολλές πηγές κατά τη διάρκεια του 19ου αιώνα, σε όλες τις περιπτώσεις που περιλαμβάνω στο μυθιστόρημα. Επιπλέον, πολλές από τις προθέσεις που αποδίδονται στους εβραίους στο κοιμητήριο κατά κάποιον τρόπο χρησιμοποιήθηκαν στα Πρωτόκολλα των Σοφών της Σιών».
– Είναι αυτό μια μεταφορά για όσα συμβαίνουν σήμερα;«Νομίζω ότι κάθε μυθιστόρημα συνιστά μια μεταφορά για τα όσα συμβαίνουν σήμερα. Συν τοις άλλοις όλες οι μηχανορραφίες που αποδίδω στους πλαστογράφους και στις μυστικές υπηρεσίες του 19ου αιώνα είναι ίδιες με αυτές των οποίων είμαστε μάρτυρες σήμερα (λ.χ. η περίπτωση με τα WikiLeaks)».
– Εχετε γράψει παλαιότερα ένα συναρπαστικό δοκίμιο με τίτλο «Ψευδή Πρωτόκολλα».Αυτό ήταν ο πυρήνας του μυθιστορήματός σας;«Λίγο-πολύ, ναι».
– Πιστεύετε ότι οι συνωμοσίες ορίζουν την Ιστορία; Κι αν αυτό ίσχυε τον 19ο αιώνα,τι ισχύει σήμερα;«Είμαι εναντίον της παράνοιας των συνωμοσιών (δείτε το Εκκρεμές του Φουκό ). Δεν λέω πως δεν υφίστανται συνωμοσίες αλλά πως όταν επιτυγχάνουν τότε δημοσιοποιούνται και το ίδιο συμβαίνει όταν αποτυγχάνουν. Η δολοφονία του Ιούλιου Καίσαρα ήταν αποτέλεσμα συνωμοσίας, αυτό είναι βέβαιο, αλλά το σχέδιο αποκαλύφθηκε όταν δολοφονήθηκε ο Καίσαρας. Ο Κατιλίνας εξύφανε μια συνωμοσία, όμως αυτή αποκαλύφθηκε όταν την κατήγγειλε ο Κικέρων. Η συνωμοσιολογική παράνοια δεν συνίσταται στην πεποίθηση ότι υπήρξε μια και μόνη συνωμοσία αλλά ότι όλος ο ρους της Ιστορίας κυριαρχείται από μια μυστηριώδη και συνεχή παγκόσμια συνωμοσία. Γι΄ αυτό και είναι μια μορφή παράνοιας».
– Στο «Κοιμητήριο της Πράγας» διαπλέκονται πλήθος ιστορικά γεγονότα όπως η Υπόθεση Ντρέιφους, η Παρισινή Κομμούνα (και πάνω από αυτά πόλεμοι, συνωμοσίες, ίντριγκεςκαι δολοφονίες). Είχατε κάποιο ιστορικό πρόσωπο κατά νουν όταν δημιουργούσατε το πορτρέτο του κεντρικού σας χαρακτήρα Σιμόνε Σιμονίνι; 
«Είχα πολλά πρόσωπα κατά νουν. Ο κόσμος μας είναι γεμάτος από διάφορους Σιμονίνι».
– Είστε ένας εξαιρετικά δημοφιλής συγγραφέας στην Ελλάδα και χιλιάδες αναγνώστες ανυπομονούν να διαβάσουν το νέο σας βιβλίο.Θα είχατε την ευγενή καλοσύνη να τουςπείτε ποιο ήταν το κίνητρο να γράψετε το νέο σας μυθιστόρημα;«Από τη μια μεριά το κίνητρο ήταν ηθικό, ακριβώς γιατί πιστεύω πως ο ρατσισμός εξακολουθεί να είναι επικίνδυνος. Από την άλλη ήταν η αγάπη μου για το μυθιστόρημα τύπου feuilleton (σε συνέχειες)».
– Σχεδιάζετε μήπως να επισκεφθείτε σύντομα την Ελλάδα;«Πάντοτε ονειρεύομαι να επιστρέψω στην Ελλάδα αλλά προς το παρόν όλον μου τον χρόνο τον τρώνε οι συνεντεύξεις».
«Για εβραϊκή καπιταλιστική συνωμοσία μίλησαν τόσο ο Χίτλερ όσο και ο Μουσολίνι»
Σε συνέντευξή του τον περασμένο Νοέμβριο ο Ουμπέρτο Εκο είχε πει ότι τα «Πρωτόκολλα των Σοφών της Σιών» διαμορφώθηκαν μέσω μιας συσσώρευσης αντισημιτικών στερεοτύπων. Ποιο από αυτά είναι πλέον επικίνδυνο σήμερα;
«Αυτό που σίγουρα επιβιώνει σήμερα είναι η παράνοια ενός παγκόσμιου σχεδίου,ακόμη κι αν δεν αποδίδεται στους εβραίους αλλά σε άλλα μυστήρια κέντρα μιας παγκόσμιας συνωμοσίας. Δείτε στο Διαδίκτυο ή επισκεφθείτε κάποιο βιβλιοπωλείο που εξειδικεύεται σε αποκρυφιστικά θέματα. Η παγκόσμια συνωμοσία είναι ένα φάντασμα που εξακολουθεί να στοιχειώνει πολλούς ανθρώπους. Ακόμη και ο αντισημιτισμός των ημερών μας παίρνει τη μορφή της αποκάλυψης μιας εβραϊκής-καπιταλιστικής συνωμοσίας- και για εβραϊκή καπιταλιστική συνωμοσία μίλησαν τόσο ο Χίτλερ όσο και ο Μουσολίνι».
-Και στο «Εκκρεμές του Φουκό» αναφέρεστε στα Πρωτόκολλα. Αλλά δίνετε μεγαλύτερηέμφαση στο τελευταίο σας βιβλίο.Γιατί νομίζετε ότι υπάρχουν ακόμη άνθρωποι που πιστεύουν ότι τα Πρωτόκολλα δεν είναι πλαστογραφημένα αλλά αυθεντικά;«Ισχύει η προηγούμενη απάντησή μου όπως και η αναφορά του αρχηγού της Οχράνα (σ.σ. της μυστικής αστυνομίας που ίδρυσε ο τσάρος Αλέξανδρος Β΄). Οι δικτάτορες πάντοτε χρειάζονται την εικόνα του Εχθρού για προσφέρουν το αίσθημα της ταυτότητας στους οπαδούς τους.Δείτε τον Καντάφι που ορίζει την εξέγερση των νεαρών Λίβυων ως επακόλουθο μιας συνωμοσίας της Αλ Κάιντα από την οποία έχουν παρασυρθεί οι επαναστατημένοι νέοι.Εν πάση περιπτώσει, στους ανθρώπους αρέσει να νιώθουν ισχυρότεροι μέσα στις προκαταλήψεις τους. Μια διάσημη αντισημίτρια συγγραφέας,η Νέστα Γουέμπστερ, έγραψε το 1924: “Ισως τα Πρωτόκολλα να είναι πλαστά, αλλά αφού λένε τι (εγώ, η Νέστα Γουέμπστερ νομίζω πως) είναι αληθινό, τότε θα πρέπει να θεωρούνται γνήσια” . Τέλειο…».
«Εγώ τους Εβραίους τούς έβλεπα κάθε βράδυ στον ύπνο μου για χρόνια»
Προδημοσιεύουμε ένα απόσπασμα από το δεύτερο κεφάλαιο του μυθιστορήματος (Από το Ημερολόγιο του Σιμόνε Σιμονίνι)
ΠΟΙΟΣ ΕΙΜΑΙ; 
24 Μαρτίου 1897 Νιώθω κάποια αμηχανία τώρα που κάθομαι να γράψω,λες και ξεγυμνώνω την ψυχή μου,κατόπιν της εντολήςόχι, για τον Θεό! ας πούμε της συμβουλής- ενός Γερμανού (ή Αυστριακού,αλλά είναι το ίδιο) Εβραίου.Ποιος είμαι; Ισως να ήταν πιο χρήσιμο να αναρωτηθώ για τα πάθη μου,παρά για τα γεγονότα της ζωής μου.Ποιον αγαπώ; Δεν μου έρχονται στο νου πολλοί αγαπημένοι…
Ποιον μισώ; Τους Εβραίους,νιώθω την παρόρμηση να πω,αλλά το γεγονός ότι υπέκυψα τόσο δουλικά στις παροτρύνσεις αυτού του Αυστριακού (ή Γερμανού) γιατρού δείχνει ότι δεν έχω τίποτα εναντίον των καταραμένων των Εβραίων.
Για τους Εβραίους ξέρω μόνον όσα μου δίδαξε ο παππούς:«Είναι ο κατεξοχήν άθεος λαός», με δασκάλευε.«Ξεκινούν από την έννοια ότι το καλό πρέπει να πραγματοποιηθεί εδώ και όχι μετά θάνατον. Ετσι, δρουν αποκλειστικά για την κατάκτηση αυτού του κόσμου».
Τα παιδικά μου χρόνια τα βάραινε το φάντασμά τους. Ο παππούς μού περιέγραφε εκείνα τα μάτια που σε κατασκοπεύουν, τόσο ψεύτικα που σε κάνουν να πανιάζεις,εκείνα τα γλοιώδη χαμόγελα,εκείνα τα χείλη ύαινας που ανασηκώνονται πάνω από τα δόντια, εκείνα τα βαριά, διεφθαρμένα, άσκημα βλέμματα, εκείνες τις πάντα ανήσυχες ρυτίδες ανάμεσα στη μύτη και στα χείλη, που χαράχτηκαν από το μίσος, εκείνη τη μύτη τους, γαμψή σαν αρπακτικού πτηνού….Και το μάτι, αχ, το μάτι… Στριφογυρνάει πυρετωδώς, με κόρες στο χρώμα του φρυγανισμένου ψωμιού,αποκαλύπτοντας αρρώστιες του ήπατος, χαλασμένου από τις εκκρίσεις που προκάλεσε ένα μίσος δε καοκτώ αιώνων,και χάνεται μέσα σε χίλιες μικρές ρυτίδες που τονίζονται με την ηλικία- ήδη στα είκοσί μου,ο Ιουδαίος είναι σταφιδιασμένος σαν γέρος…. Και όταν ήμουν αρκετά μεγάλος για να καταλάβω, μου υπενθύμιζε ότι ο Εβραίος,πέρα από ματαιόδοξος σαν Ισπανός, αδαής σαν Κροάτης, ερωτύλος σαν Λεβαντίνος, αχάριστος σαν Μαλτέζος, θρασύς σαν τσιγγάνος, βρόμικος σαν Αγγλος, λιγδιάρης σαν Καλμούχος, αυταρχικός σαν Πρώσος και συκοφάντης σαν αυτούς που είναι από το Αστυ,είναι και μοιχός,εξαιτίας του ασυγκράτητου πόθου του- ο οποίος οφείλεται στην περιτομή που τους κάνει να έχουν πιο εύκολα στύσεις,με μια τερατώδη δυσαναλογία ανάμεσα στο νανισμό του σώματός τους και τη σπηλαιώδη χωρητικότητα εκείνης της μισοακρωτηριασμένης τους προεξοχής.
Εγώ τους Εβραίους τους έβλεπα κάθε βράδυ στον ύπνο μου για χρόνια.
Ευτυχώς,δεν τους συνάντησα ποτέ, εκτός από την πουτανίτσα στο γκέτο του Τορίνο, τότε που ήμουν νεαρός (αλλά δεν αντάλλαξα πάνω από δυο λέξεις μαζί της)…
Τους Γερμανούς τους γνώρισα και δούλεψα και γι΄ αυτούς: το κατώτερο είδος ανθρώπων που μπορεί να διανοηθεί κανείς.Ο Γερμανός παράγει κατά μέσο όρο τον διπλάσιο όγκο περιττωμάτων από έναν Γάλλο.Υπερβολική δραστηριότητα των εντέρων και ελλιπής του εγκεφάλου,πράγμα που αποδεικνύει την κατωτερότητα της φυσιολογίας τους. Την εποχή των βαρβαρικών εισβολών, οι γερμανικές ορδές διάνθιζαν τη διαδρομή τους με παράλογες ποσότητες σωματικών εκκριμάτων.Εξάλλου,ακόμα και κατά τους προηγούμενους αιώνες,ο Γάλλος ταξιδιώτης καταλάβαινε αμέσως αν είχε διασχίσει τα σύνορα της Αλσατίας,χάρη στο αφύσικο μέγεθος των περιττωμάτων που έβλεπε κατά μήκος των δρόμων…
Ο Γερμανός ζει σε μια κατάσταση διαρκούς εντερικής αμηχανίας,που οφείλεται στην υπερβολική μπίρα και στα χοιρινά λουκάνικα που καταβροχθίζει.Τους είδα ένα βράδυ,στη διάρκεια του μοναδικού ταξιδιού μου στο Μόναχο,σ΄ εκείνους τους ιερόσυλους ναούς τους,γεμάτους καπνούς, όπως τα εγγλέζικα λιμάνια,να ζέχνουν λίπος και λαρδί· κάθονταν ακόμα και δύο δύο,εκείνος κι εκείνη,με τα χέρια σφιγμένα γύρω από κάτι μπουκάλια μπίρας που θα ξεδιψούσαν ακόμα και μιαν αγέλη παχύδερμων,μύτη με μύτη,σ΄ έναν κτηνώδη ερωτικό διάλογο,σαν δύο σκυλιά που μυρίζονται,με τα θορυβώδη και άχαρα γέλια τους,την ασαφή λαρυγγική ευθυμία τους,γυαλίζοντας από το μόνιμο λίπος που καλύπτει τα πρόσωπα και τα σώματά τους, σαν το λάδι στην επιδερμίδα των αρχαίων αθλητών του ιπποδρόμου. 
Γεμίζουν το στόμα με το Geist τους,που πάει να πει πνεύμα,αλλά είναι το πνεύμα του ζύθου τους· τους αποβλακώνει από νέους και εξηγεί γιατί πέρα απ΄ τον Ρήνο,δεν δημιουργήθηκε ποτέ κάτι ενδιαφέρον στην τέχνη,εκτός από ορισμένους πίνακες με αποτρόπαια μούτρα και από ποιήματα θανατηφόρας ανίας.Κι ας μη μιλήσουμε για τη μουσική τους: δεν λέω για εκείνον τον ατζαμή και πένθιμο Βάγκνερ που τώρα ξετρελαίνει ακόμα και τους Γάλλους,μα από το λίγο που έχω ακούσει,και οι συνθέσεις εκείνου του Μπαχ τους στερούνται εντελώς αρμονίας,είναι ψυχρές σαν μια χειμωνιάτικη νύχτα,ενώ οι συμφωνίες εκείνου του Μπετόβεν είναι ένα όργιο βαρβαρότητας.
πηγή / αντιγραφή


Σάββατο, Ιουνίου 20, 2015

Ο "ΚΟΙΝΟΣ ΒΙΟΣ" ΤΟΥ Γ. ΧΡΟΝΑ ΚΑΙ ΤΟΥ Μ. ΧΑΤΖΙΔΑΚΙ - Με αφορμή την συνέντευξη του Γιώργου Χρονά στο Ραδιόφωνο της Εκκλησίας 89,5


Από το cd ΜΑΝΟΣ ΧΑΤΖΙΔΑΚΙΣ 2.000 Μ.Χ.

Του Παναγιώτη Αντ. Ανδριόπουλου 
Το Ραδιόφωνο της Εκκλησίας 89,5 στο πλαίσιο της εκπομπής «Από Τέχνη σε Τέχνη», που μεταδίδεται κάθε Κυριακή 20:00-21:00, επιχειρεί να διαλεχθεί και να παρουσιάσει τα διάφορα είδη τέχνης μέσα από προσωπικές μαρτυρίες σημαντικών ανθρώπων που τα υπηρετούν. 
Αυτή την Κυριακή 21 Ιουνίου 2015 θα μεταδώσει σε επανάληψη, εκπομπή με καλεσμένο τον ποιητή Γιώργο Χρονά. Η εκπομπή έχει θέμα: «Θέατρο, λογοτεχνία και τέχνες» και την επιμελείται και την παρουσιάζει ο ιερέας και σκηνοθέτης π. Πέτρος Μινώπετρος. 
Διαβάζοντας το παραπάνω δελτίο τύπου του Ρ/Σ της Εκκλησίας της Ελλάδος, σκέφτηκα ότι ο Χρονάς, ως ποιητής μοναχός που είναι, έχει γράψει τον Κοινό Βίο! 
Την απάντηση στο γιατί έγραψε αυτά τα ποιήματα, μου την έδωσε – άθελά του – ο Χρήστος Γιανναράς
Σε άλλες εποχές ο πολιτισμός (ο κοινός τρόπος του βίου) είχε άξονα την εναργή συνείδηση της θνητότητας, τη «μνήμη θανάτου». Γιατί; Eπειδή γεννάει πλούτο ζωής η ανάληψη της ευθύνης του χρόνου, ευθύνης για την ψηλάφηση «νοήματος» (αιτίας και σκοπού) της ύπαρξης και του θανάτου. Σήμερα ο κοινός τρόπος ή πολιτισμός είναι μια πανικόβλητη (και αφελέστατη) προτροπάδην φυγή από το πρόβλημα». 
Ο Χρονάς αλληλοτρώγεται με τον χρόνο – χρόνια τώρα – και κατάλαβε ότι μόνο «ο κοινός τρόπος του βίου», μπορεί να τον κρατάει ποιητή και οδίτη αμετανόητο της Οδού Παν[τ]ός. 
Ο Μάνος Χατζιδάκις, κοινοβιάρχης κι αυτός, έβαλε μπρος να μελοποιήσει τον Κοινό Βίο του Χρονά (έργο 33, 1977). 
Είπε πρόσφατα ο Χρονάς γι’ αυτή τη συνάντηση: 
"Με τον Μάνο Χατζιδάκι συναντήθηκα και ετοιμάζαμε τον Κοινό Βίο, που το θεωρούσε έργο της ζωής του, δυστυχώς, διασώθηκαν μόνο 4 τραγούδια που ακούγονται στο CD – εξαντλημένο – 2.000 Μ.Χ. και τραγουδά ο ίδιος. Ο Χατζιδάκις ήταν ένα παιδί, που αν θύμωνε, σηκωνόταν η θάλασσα. Αν καθόσουν δίπλα του άκουγες ένα ηφαίστειο έτοιμο να εκραγεί."

Ο ίδιος ο Χατζιδάκις γράφει για το έργο αυτό: 
«Ένα έργο πάνω σε μια ποιητική ιδέα μου, που χρησιμοποιώντας ποιήματα του Γιώργου Χρονά, να σχηματίζεται ένα ειδικό κλίμα διαφορετικού «κοινού βίου», ποιητικά τοποθετημένου με περιγραφές ενός ακριβού κινηματογράφου. Έχουν γραφεί τέσσερα τραγούδια, μα ολόκληρο το έργο μένει ανολοκλήρωτο.» (σημείωμα στο cd). 
Να σημειώσουμε ότι στον ψηφιακό δίσκο ΜΑΝΟΣ ΧΑΤΖΙΔΑΚΙΣ 2.000 Μ.Χ. ο ίδιος ο Χατζιδάκις ερμηνεύει τα τέσσερα ποιήματα του Χρονά και πρόκειται για την πρώτη ηχογράφηση του έργου. Έχουν τους τίτλους: 
-Περί πάθους 
- Οχτώ 
-Έπρεπε να ‘ρχόσουνα 
- Η εκδρομή 
Το τελευταίο αυτό το τραγούδι παραθέτω εδώ. 
Ενδιαφερθείτε – όπως θα ‘λεγε κι ο Μάνος – να ακούσετε τα υπόλοιπα. 
Και βέβαια τον ίδιο τον Γιώργο Χρονά την Κυριακή στις 8 (πβλ. το ποίημά του «Οχτώ»), στο Ραδιόφωνο της Εκκλησίας (89,5), σε μια εκ βαθέων εξομολόγηση στον π. Πέτρο Μινώπετρο.

  Ἕκαστον μέλος τῆς ἁγίας σου σαρκός ἀτιμίαν δι' ἡμᾶς ὑπέμεινε τὰς ἀκάνθας ἡ κεφαλή ἡ ὄψις τὰ ἐμπτύσματα αἱ σιαγόνες τὰ ῥαπίσματα τὸ στό...