ΕΠΙΣΠΕΥΔΟΥΝ ΤΗΝ ΑΝΕΓΕΡΣΗ ΤΟΥ ΝΑΟΥ ΤΟΥ ΣΟΛΩΜΩΝΤΑ ΟΙ ΕΒΡΑΙΟΣΙΩΝΙΣΤΕΣ!!! "Σ' ΕΝΑ ΧΡΟΝΟ ΘΑ ΔΩΣΟΥΜΕ ΤΗ ΛΥΣΗ", ΛΕΝΕ!

Ο πρόεδρος της Κνεσέτ, (της ισραηλινής Βουλής) Yuli Edelstein, 

δήλωσε την Τετάρτη ότι η παρούσα κατάσταση, όπου τα μέλη της

 Κνεσέτ εμποδίζονται από το να επισκεφθούν το Όρος του Ναού,

 είναι ένα "πολύ σοβαρό" το θέμα, το οποίο ελπίζει ότι θα λυθεί 

μέσα σε ένα χρόνο.

Σε μια δημοσίευση για το Facebook αφιερωμένη στην Ημέρα της 

Ιερουσαλήμ, ο Edelstein (ο οποίος είναι γιος Ρώσου ορθόδοξου 

ιερέα), έγραψε: «Κατά τις τελευταίες εβδομάδες, το δικαίωμα 

της προσευχής στο Kotel, το υπόλοιπο του Ναού μας, καθώς

 και το δικαίωμα των Εβραίων να ανεβούν στο Όρος του

 Ναού και να προσεύχονται, έχουν εγγραφεί στην ατζέντα 

της Knesset.

"Ο Ναός, όπως είναι γνωστό, ήταν ένας τόπος προσευχής 

για όλα τα έθνη.

«Το κράτος του Ισραήλ είναι σχεδόν το μόνο, σε όλη την ιστορία

 της Ιερουσαλήμ, το οποίο επιτρέπει την ελεύθερη πρόσβαση 

σε όλους τους χώρους λατρείας, που είναι ιεροί σε όλα τα έθνη, 

από σεβασμό.

"Η πίστη μας στο δικαίωμά μας πάνω στη περιοχή, δεν αναιρεί 

τη δέσμευσή μας προς τους Άραβες και Χριστιανούς πολίτες

 του Ισραήλ, και τους πιστούς άλλων θρησκειών.

"Ωστόσο, δεν πρέπει να περιορίζουμε τους Εβραίους, 

από τους υπόλοιπους ανθρώπους, από το να έχουν 

πρόσβαση στους χώρους λατρείας που έχουν ξεχωριστή 

θέση στην καρδιά τους.

"Ελπίζω ότι η πρωτοβουλία του φίλου μας, του προέδρου 

του Εβραϊκού Πρακτορείου (Jewish Agency), Natan Sharansky, 

για τη σύσταση ενός ισότιμου χώρου για τη λατρεία, στο 

Kotel Plaza, θα υλοποιηθεί. Είναι ιδιαίτερα έξω από τη

 συνείδηση ​​του κεντρικού ρόλου της Ιερουσαλήμ στη 

διαμόρφωση της εβραϊκής ταυτότητας ότι πρέπει να επιτρέπουμε

 Μεταρρυθμιστές, Συντηρητικούς και άλλους Εβραίους να 

προσεύχονται σύμφωνα με τις πεποιθήσεις τους, διατηρώντας 

παράλληλα το Kotel ως ιερό τόπο.

"Την ίδια στιγμή, βλέπω με βάρος, την περιστολή της ασυλίας 

των βουλευτών της Κνεσέτ, και την πρόληψη του ενός ή του 

άλλου βουλευτή από την εφαρμογή του δικαιώματός του 

να ανέβει στο Όρος.

«Σε συζήτηση με κορυφαίο κλιμάκιο της αστυνομίας έκανα σαφές

 ότι είναι αδιανόητο οι αποφάσεις που έχουν επιπτώσεις για την

 ασυλία Βουλευτών να παίρνονται χωρίς την παρουσία τους ή

 ύστερα από διαβούλευση με τους εκπροσώπους της Κνεσέτ.

"Καταλαβαίνω ότι μερικές φορές, πρέπει κανείς να λάβει υπόψη

 παραμέτρους της κοινής ειρήνης. Δεν βλέπω καμία τέτοια 

παράμετρο που μας κάνει λιγότερο κυρίαρχους στο Όρος του 

Ναού (Αντίθετα, βλέπω αυτούς που διαμαρτύρονται μέρα και

 νύχτα για τη δική μας έλλειψη κυριαρχίας ως αποδυνάμωση 

της συνείδησής μας, και δημιουργία μιας πραγματικότητας που

 είναι η αντίθετη από εκείνη που θέλουν). Αλλά δεν θα 

παραιτηθώ από το δικαίωμα ο κάθε βουλευτής να ανεβεί στο Όρος.

«Ελπίζω ότι κατά τη στιγμή του εορτασμού των 47 χρόνων από 

την ενοποίηση της Ιερουσαλήμ, το επόμενο έτος, θα βρούμε

 μια φόρμουλα που θα επιτρέπει τους βουλευτές να 

επισκέπτονται το  Όρος του Ναού χωρίς να βλάπτουν τ

ο δημόσια ειρήνη».

πηγή

Βαΐων βράδυ...

Κήρυγμα Πατρός Μιχαήλ Μεγαγιάννη πριν από λίγο στην ενορία Καμποχωρίου.                                  
Που είναι οι καρποί μας.
«Και εξηράνθη παραχρήμα η συκή»                                                   
 ΑΠΟΨΕ, αγαπητοί μου, είναι ή αρχή της αγίας και Μεγάλης Εβδομάδος. 

Αρχίζουν υπέροχες ακολουθίες, οι πιο κατανυκτικές του έτους. Πρέπει κανείς

 να' είναι από πέτρα, για να μην αισθάνεται αυτά πού ψάλλει ή Εκκλησία.

 Δεν θα ερμηνεύσω κάποιο από τα τροπάρια. Θα πω λίγα λόγια πάνω στο

 ευαγγέλιο, στην αρχή του ευαγγελίου, πού διηγείται ένα περίεργο θαύμα τ

ου Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. είναι το θαύμα της ξηρανθείσης συκής. 

Υπό ποίας συνθήκας έγινε το θαύμα αυτό;
Ό Χριστός μας, όπως ακούσαμε το πρωί, ανέβηκε στα Ιεροσόλυμα. 
Κι ό λαός, πού είχε μάθει ότι ανάστησε το Λάζαρο, τον υποδέχθηκε με 

πρωτοφανείς εκδηλώσεις• έστρωναν τα ρούχα τους, έκοβαν κλαδιά και 

τα έσειαν, και τα παιδιά φώναζαν «Ωσαννά, ευλογημένος ό ερχόμενος 

εν ονόματι Κυρίου...». Μεγάλη τιμή και δόξα. Το βράδυ όμως ό Χριστός 

δεν κοιμήθηκε στα Ιεροσόλυμα. Γιατί; Διότι μέσα στην πόλη υπήρχαν 

γραμματείς και φαρισαίοι, πού ζητούσαν ευκαιρία να τον εξοντώσουν. 

Μα ή ώρα του Χριστού δεν είχε έρθει ακόμα. Για αυτό, μόλις βασίλεψε

 ό ήλιος, πήρε τους μαθητές του και βγήκε έξω από την πόλη. 

Πήγε στη Βηθανία, κ' εκεί πέρασε τη νύχτα. Την άλλη μέρα, μόλις

 βγήκε ό ήλιος, ξεκίνησε με τους μαθητάς του πάλι για τα Ιεροσόλυμα. 

Στο δρόμο πείνασε και πάνω στη δημοσία οδό είδε μια συκιά. 
Πλησίασε και άπλωσε τα άχραντα του χέρια στα κλαδιά, για να βρει 

σύκο να φάει. Δέ' βρήκε ούτε ένα. 

Και τότε, λέει το ευαγγέλιο, είπε στη συκιά• 

«Μηκέτι εκ σου καρπός γένηται εις τον αιώνα», ποτέ σου πια να μην καρπίσεις.
Και ω του θαύματος αμέσως τα πράσινα φύλλα κιτρίνισαν, τα κλαδιά και ό

 κορμός στέγνωσαν, ως και ή ρίζα νεκρώθηκε• 

«Εξηράνθη παραχρήμα ή συκή». Διαβάζοντας αυτά μερικοί σκανδαλίζονται. 

Μα τι κακό έκανε το δέντρο, λένε, και ξέσπασε πάνω του ή οργή του Χριστού;

 Τι έχουμε ν' απαντήσουμε σ' αυτούς, πού παίρνουν κόσκινο και κοσκινίζουν

 τη ζωή του Χριστού για να βρουν κάποιο ψεγάδι να τον κατηγορήσουν;                                          

 Ό Χριστός δεν ήταν μόνο άνθρωπος, ήταν και Θεός. Ως

 Θεός είναι Θεός δικαιοσύνης, «ήγάπησε δικαιοσύνην». Όλα όσα κάνουν

 οι άνθρωποι εδώ στη γη, τα βλέπει, τα γνωρίζει λεπτομερώς• 

και τιμωρεί μεν το κακό, αμείβει δε το αγαθό. Άλλα ό Χριστός, 

όταν ήρθε εδώ στη γη, δεν παρουσιάστηκε ως Θεός δικαιοσύνης, 

«Θεός εκδικήσεων», όπως στην Παλαιά Διαθήκη, πού εκεί κάθε 

αμαρτία ετιμωρείτο αμέσως και κεραυνοβόλως. Απόδειξης•

 όταν ό Χριστός θέλησε να πάει σε μια πόλη και οι κάτοικοι 

της δεν τον δέχτηκαν να κήρυξη, δύο μαθηταί του οργίστηκαν 

και είπαν —Κύριε, θέλεις να πούμε να πέσει αστροπελέκι

 να τους κάψει; Και ό Χριστός απήντησε, δέ' γνωρίζετε με ποιο

 πνεύμα ήρθα στον κόσμο• δεν ήρθα να καταστρέψω τον κόσμο,

 αλλά να τον σώσω. Δόξα τη μακροθυμία του Κυρίου! 

Και όταν σταυρώθηκε, μπορούσε άπ' το σταυρό να κουνήσει 

μόνο το δαχτυλάκι του και να γίνει ή γη κάρβουνο. 

Δεν το έκανε διότι ήρθε, για να σώσει τον κόσμο.                                                                                         
 Άλλ' ενώ στην επίγεια ζωή του ό Χριστός ήταν όλο αγάπη

 και έλεος, εν τούτοις δεν έπαυσε να είναι και Θεός δίκαιος.

 Και έχουμε δύο περιστατικά πού το αποδεικνύουν.

 Το ένα είναι όταν πήγε στη χώρα των Γαδαρηνών. Οι Γαδαρηνοί, 

φιλάργυροι και πλεονέκτες, έτρεφαν χοίρους παρά την απαγόρευση

 του Μωσαϊκού νόμου• και ό Χριστός επέτρεψε στα δαιμόνια να

 μπουν στους χοίρους, και το κοπάδι τους πνίγηκε στη λίμνη. 

Έτσι ό Χριστός και έδειξε ποιος είναι, και τιμώρησε τη 

φιλαργυρία και πλεονεξία τους.                                  
 Το άλλο περιστατικό είναι το σημερινό, ή ξηρανθείσα συκή.

 Γιατί εξήρανε ό Χριστός τη συκιά;       Ό άνθρωπος μοιάζει

 με δέντρο, ζωντανό δέντρο. Όπως το δέντρο έχει ρίζες, ρουφάει 

νερό και φτιάχνει καρπούς, έτσι κι ό άνθρωπος έχει ρίζες 

- και αλίμονο αν οί ρίζες κοπούν. Οί ρίζες του ανθρώπου

 δεν είναι στη γη• είναι στον ουρανό, από κει αντλεί χυμούς. 

Για αυτό ένας νεώτερος φιλόσοφος είπε, ότι ό άνθρωπος είναι 

κυρίως μεταφυσικό όν. Απόδειξης, ότι και ό πιο υλιστής κάποτε

 σκέπτεται• —Όταν πεθάνω Τι θα γίνω; πού θα πάω;... 

Και όπως το δέντρο κάνει καρπούς, έτσι και ό άνθρωπος

 έχει χρέος να φέρει καρπούς, καρπούς «του Πνεύματος», 

δηλαδή αρετές. Ποιες αρετές; Ανοίξτε την προς 

Γαλατάς επιστολή, να δείτε εκεί εννέα καρπούς• πρώτος

 ή αγάπη, και ακολουθούν χαρά, ειρήνη, μακροθυμία, χρηστότης, 

αγαθοσύνη, πίστης, πραότης, εγκράτεια. 

Αυτά καλείται να καλλιεργήσει ό Χριστιανός, έχων ρίζα αθάνατον τον

 Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν. Ή συκιά πού εξήρανε ό Χριστός είναι

 σύμβολο του ανθρώπου πού δεν κάνει καρπούς του Πνεύματος.

 Κι όπως εκείνη ξεράθηκε, έτσι κι αυτός θα τιμωρηθεί 

Άλλα ή συκιά είναι ακόμα σύμβολο και ενός ολοκλήρου λαού, 

του Ιουδαϊκού λαού. Τι ήτο ό Ιουδαϊκός λαός; Ένα δέντρο, πού 

ό Θεός το φύτευσε σε μια γη «ρέουσα μέλι και γάλα», το πότισε 

και το λίπανε. Του έστειλε πολλές και μεγάλες ευεργεσίες, 

μεγάλους άνδρες, και έπρεπε το δέντρο αυτό να παραγάγει γλυκείς καρπούς.

 Αντί όμως αυτών το Ιουδαϊκό έθνος παρουσίασε αγκάθια και τριβόλια'

 κι αντί να σκορπάει την αγαθοσύνη, διέπραξε μέσα στα Ιεροσόλυμα το

 μεγαλύτερο έγκλημα των αιώνων, σταύρωσε το Θεάνθρωπο τη Μεγάλη

 Παρασκευή. Έκτοτε κάποια κατάρα κυνηγάει τους Ισραηλίτες. 

Τιμωρεί ό Θεός. Δεν πέρασαν σαράντα χρόνια από τη μέρα πού είπε

 ό Χριστός την παραβολή της ξηρανθείσης συκής, και τα Ιεροσόλυμα 

πολιορκήθηκαν στενά από τις ρωμαϊκές λεγεώνες του Τίτου. 

Οι Ρωμαίοι μπήκαν στην πόλη, κατέστρεψαν το ναό του Σολομώντος

 και το πραιτόριο του Πιλάτου, έκαψαν τα ανάκτορα του Άννα και Καϊάφα

, έπιασαν πλήθος αιχμαλώτους και τους πουλούσαν στα σκλαβοπάζαρα.

 «Τριάντα φλωριά πώλησαν οι Εβραίοι τον Χριστόν μας, τριάντα εις το 

φλωρί πώλησε ό Χριστός μας χίλιες χιλιάδες Εβραίους», λέει ό άγιος

 Κοσμάς ό Αιτωλός. Πουλούσαν γυναίκες και παιδιά στην αγορά 

αντί ενός δηναρίου, παρακαλώ, μια δραχμή. Οι δε άντρες σταυρώθηκαν

. Τόσο πολλοί ήταν οι σταυροί, λέει ή ιστορία, ώστε δεν υπήρχε πλέον 

ξύλο στο δάσος για να σταυρώσουν άλλους. Έτσι το «Μηκέτι εκ σου 

καρπός γένοιτο εις τον αιώνα» πραγματοποιήθηκε. Συμβολικός 

ενήργησε ό Χριστός -αντί να χτυπήσει άνθρωπο, χτύπησε ένα 

δέντρο άψυχο, για να μας δώσει το 
δίδαγμα.                                            
 Αδελφοί μου,. Θα ήθελα απόψε πού θα πάτε στα σπίτια σας, μπροστά 

στην εικόνα του Νυμφίου, να θέσετε ένα ερώτημα στον εαυτό σας•   

Εγώ, ό καθένας από μας, Τι είμαι; Είμαι δέντρο καρποφόρο; έχω 

να παρουσιάσω καλά έργα;... Και μπορούμε να παρουσιάσουμε καλά 

έργα, μάλιστα τις άγιες αυτές ήμερες πού πρέπει να θυμηθούμε φτωχούς 

και αρρώστους. Εξέτασε Τι είσαι, συκιά με σύκα, ή σαν αυτή πού καταράστηκε ό Χριστός;                                                                    
 Ας εξετάσουμε τον εαυτό μας και ως έθνος. Τι καρπούς έχει ή Ελλάς;
 Κάποτε είχε εκλεκτούς καρπούς. Τώρα βγάζει αγκάθια και τριβόλια, 

απίστους και άθεους και βλάσφημους, και υπάρχει φόβος τιμωρίας.

 Θα πεινάσουμε, θα πούμε το ψωμί ψωμάκι και το νερό νεράκι. 

Είμεθα όλοι δέντρα άκαρπα, άντρες, γυναίκες, παιδιά, ιερωμένοι, 

αρχιερείς, άρχοντες, μικροί και μεγάλοι. Θα εορτάσουμε το Πάσχα 

στην εκκλησία, άλλ' όταν βγούμε έξω είμεθα ειδωλολάτρες και αντίχριστοι,

 και θ' ακουστή ή φωνή - τίνος; Όχι του αμαρτωλού Ιερέως Μιχαήλ , 

άλλα ή φωνή Ιωάννου του Βαπτιστού, πού λέει• «Ποιήσατε καρπούς 

άξιους της μετανοίας...  Πάν δένδρον μη ποιούν καρπόν καλόν ε

κκόπτεται και εις πυρ βάλλεται» δέντρο πού δεν κάνει καρπό, 

είναι για τσεκούρι και φωτιά.                                        
Ας παρακαλέσουμε όλοι, να δώσει ό Θεός δια των πρεσβειών 

της Υπεραγίας Θεοτόκου 

να γίνουμε δέντρα καρποφόρα, προς δόξα του αγίου του 

ονόματος• αμήν
Ο Καλος θεος Μαζι μας Καλη και ευλογημενη

 Μεγαλη Εβδομαδα
Πρωτοπρεσβυτερος Μιχαηλ Μεγαγιαννης 

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΒΑΪΩΝ π. Μιχαηλ Μεγαγιαννης

Αγαπητοί εν χριστώ αδελφοί

Από την αρχαιότητα μέχρι και σήμερον βλέπουμε όταν ένα επίσημο και τιμώμενο πρόσωπο  πολιτικό η στρατιωτικό η θρησκευτικό θέλει να επισκεφθεί μια πόλη σε αυτή την πόλη γίνεται πάντα μεγάλη προετοιμασία προς υποδοχή του τιμωμένου προσώπου , όπως σημαιοστολισμοί άκρα καθαριότητα ευπρεπισμός κτηρίων της διαμονής παρατάξεις αγημάτων, μουσικές κωδωνοκρουσίες ως και διάφορες ζητωκραυγές του πλήθους.

Όμως όλα αυτά είναι μηδενικά συγκρινόμενα με την είσοδο του Σωτήρος  ημών Ιησού Χριστού εις τα Ιεροσόλυμα, γιατί εδώ δεν βλέπουμε ούτε προετοιμασία ούτε μουσικές, ούτε αγήματα, καμία λαμπρότητα κοσμική βλέπουμε όμως θεϊκή μεγαλοπρέπεια και χάριν, απλότητα φυσική, εκπλήρωση προφητειών, αφοσίωση ψυχών, πραότητα και επιείκεια.  

Αντί θριαμβευτικών αρμάτων βλέπουμε ζώων ταπεινό, και Αντί για λαμπρά όπλα βλέπουμε πράσινους κλάδους φοινίκων, ως ένδειξη χαράς και θριάμβου, και Αντί για ζητωκραυγές ακούμε επινίκια άσματα.

Προ 6 ημερών του ΠΑΣΧΑ της μεγάλης εορτής εθνικής και θρησκευτικής των Ιουδαίων, ο Ιησούς επήγε στην Βηθανία στον οίκο του Λαζάρου και όπου τον ανάστησε εκ νεκρών, οι αδελφές του Λαζάρου προς εκδήλωση ευγνωμοσύνης προς τον κύριον μας δια το μέγα θαύμα της αναστάσεως του αδελφού τους , παρέθεσαν μέγα δείπνο, προς τον κύριον .

Η Μάρθα πρόθυμα εξυπηρετούσε τους καλεσμένους , ενώ η Μαρία πήρε ένα δοχείο από πολύτιμο μύρο ονομαζόμενου Νάρδου και με αυτό άλειψε τα πόδια του κυρίου ημών Ιησού Χριστού, και με τα μαλλιά σκούπισε τα πόδια του κυρίου μας προς ένδειξη ευγνωμοσύνης δια το μεγάλο θαύμα του Σωτήρος , σε αυτή την πράξη της Μαρίας βρήκε μεγάλο κατήγορο τον Ιούδα τον Ισκαριώτη όπου αυτός αναφωνεί << γιατί το μύρο τούτο δεν πωλήθηκε Αντί 300 δηναρίων και να δοθεί εις τους φτωχούς>> αυτό φυσικά το είπε αδελφοί μου όχι γιατί ξαφνικά νοιαζόταν για τους φτωχούς αλλά επειδή είχε το κοινό ταμείο όλων των μαθητών και έκλεβε χρήματα έτσι και με αυτό το τρόπον θα έκλεβε και από το μύρο αν πουλιόταν.

Ο Κύριος μας αν και γνώριζε την σκέψη του Ιούδα δεν έλεγξε αυτόν αλλά επιεικώς του έκανε την εξής παρατήρηση << τους φτωχούς θα τους έχετε πάντοτε μαζί σας και θα τους ευεργετείτε και θα τους προσέχετε, εμένα όμως δεν θα με έχετε ακόμα μαζί σας σωματικός για να με βλέπεται η δε Μαρία αυτό το εποίησε για τον ενταφιασμό μου>>.

Πάρα πολύ κόσμο είχε  μαζευτεί στο σπίτι του Λαζάρου δια να δουν τον Ιησού Χριστό τον νικητή του θανάτου, αλλά και τον Λάζαρο τον ίδιο τεταρταίο ήδη Αναστάντα εκ των νεκρών.

Πάρα πολύς κόσμος πίστευσε στον Ιησού Χριστό γιατί η ανάσταση του Λαζάρου ήταν ένα και το μεγαλύτερο γεγονός της θεότητας του Ιησού Χριστού.

Την επόμενη ημέρα ο Ιησούς Χριστός έχων θρόνο τον ουρανό και υποπόδιο την Γη καθήμενος επί πώλου όνου , πηγαίνει από την Βηθανία προς την Αγίαν πόλη της  Ιερουσαλήμ, τα συγκεντρωμένα εκεί πλήθη που είχαν έρθει από όλη την οικουμένη για να γιορτάσουν την εθνική και θρησκευτική εορτή του Ιουδαϊκού Πάσχα μόλις έμαθαν ότι έρχεται ο αναστήσας εκ των νεκρών τον τεταρταίο Λάζαρο Ιησούς Χριστός αμέσως παίρνουν εις τα χέρια τους κλάδους από φοίνικες και βάγια και έρχονται προς προϋπάντηση αυτού.

Όλα τα πλήθη υποδέχονται τον Ιησού Χριστό ως νικητή του θανάτου και βασιλέα του Ισραήλ τον προσδοκώμενων Μεσσία από τους προφήτες.

Πολλοί πηγαίνουν μπροστά στρώνοντας τα ρούχα τους άλλοι φοίνικες αλλά κλάδους ελιάς και βάγια, για να περάσει ο Ιησούς Χριστός και ψέλνοντας επινίκια άσματα και ύμνους κραυγάζοντας

<< Ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι κυρίου ο βασιλεύς του Ισραήλ >> άλλοι έλεγαν  << ωσαννά τω Υιώ Δαβίδ>>.

Με αυτή την υποδοχή Αγαπητοί μου αδελφοί εισέρχεται ο κύριος μας εις την Αγία πόλη των Ιεροσολύμων, για να προσφέρει το αίμα του στον κόσμο όλο και να τον λυτρώσει από την δουλεία του διαβόλου που είναι ο θάνατος.

έτσι εκτελούνται κατά γράμμα τα λόγια του προφήτου Ζαχαρία όπου είχε πει    << χαίρε σφόδρα θύγατερ Σιών κήρυσσε θύγατερ Ιερουσαλήμ, ιδού ο βασιλεύς σου έρχεται σοι δίκαιος και Σώζων, αυτός πραείς και επιβεβηκώς επί υποζύγιον και πόλου όνου>>.

Πόσα μεγάλα και εξαίσια είναι σήμερα Αγαπητοί μου αδελφοί τα λόγια του Ευαγγελίου με την θριαμβευτική είσοδο του κυρίου μας εις τα Ιεροσόλυμα εμείς Αγαπητοί μου αδελφοί πως πρέπει να υποδεχθούμε τον κύριον μας σήμερα που ανοίγεται η μεγάλη εβδομάδα εορτή των παθών του κυρίου  μιας και ο θεάνθρωπος Ιησούς Χριστός δεν έρχεται τώρα προς εμάς όπως την λαμπρά αυτή ημέρα των ΒΑΪΩΝ, αλλά εξ ύψους κατηκητηρίου αυτού εισέρχεται όχι στην  επίγειο Ιερουσαλήμ για να υποστεί το πάθος του αλλά στις καρδιές μας για να καταστήσει εμάς θεοειδής.

Έρχεται προς εμάς για να ενωθεί με εμάς και Πνευματικώς αλλά και σωματικός μέσα από το μυστήριο της θειας κοινωνίας ,.

Ας υποδεχθούμε και εμείς σήμερα τον Κύριον και θεόν μας όπως η Μαρία όπου με το μύρο άλειψε τα πόδια του Ιησού Χριστού και με τα μαλλιά της σκούπισε αυτά με θερμά δάκρυα δηλώνοντας την υποταγή μας προς τον λογισμό ημών και με το θειο αυτού θέλημα.

Ας υποδεχθούμε τον Κύριον μας όπως οι όχλοι εκείνοι όπου έστρωναν τους χιτώνες  τους δια να περάσει ο Σωτήρας Χριστός ενώ εμείς ας διώξουμε όλες τις κακές επιθυμίες μας και ας αποβάλουμε κάθε πονηρή σκέψη από τις καρδιές μας.

Αντί κλάδους από φοίνικες ας υποδεχθούμε τον Κύριον μας με καθαρά συνείδηση και δάκρυα μετανοίας.

Τα βάγια και οι κλάδοι φοινίκων δηλώνουν την νίκη του Σωτήρος Ιησού Χριστού κατά του διαβόλου

Το πουλάριον όνου δηλώνει την ακαθαρσία των ειδωλολατρών, και την αγριότητα τους , ενώ το κάθισμα που καθόταν ο Ιησούς Χριστός δηλώνει την υποταγή των εθνών εις την αλήθεια που είναι η Αγία Τριάδα και το Ιερόν Ευαγγέλιο αυτού.

Εις την Αγία πόλη της Ιερουσαλήμ και το  Πατριαρχείο σώζονται μέχρι σήμερον σχεδόν άθικτα τόσο το κάθισμα που κάθισε ο Κύριος μας αλλά και χιτώνες όπου πέρασε κατά τη ημέρα των ΒΑΪΩΝ.

Αγαπητοί μου αδελφοί μια εβδομάδα ξεχωριστή από όλες τις άλλες της ορθοδοξίας ανοίγεται μπροστά μας η εβδομάδα των παθών ας κάνουμε όλοι μας πράξη να συσταυρωθούμε με τον κύριον μας να πάθουμε με τον κύριον μας και όλοι μας όλοι μαζί να χαρούμε την λαμπρά ανάσταση .
Ο εφημεριος σας 
Πρωτοπρεσβυτερος Μιχαηλ Μεγαγιαννης

ΕΙΣ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ Γ΄ΝΗΣΤΕΙΩΝ ΤΗΣ ΣΤΑΥΡΟΠΡΟΣΚΥΝΗΣΕΩΣ Τον Σταυρόν σου Προσκυνούμε Δεσποτα π.ΜΙΧΑΗΛ ΜΕΓΑΓΙΑΝΝΗΣ

ΚΥΡΙΑΚΗ Γ΄ΝΗΣΤΕΙΩΝ

ΤΗΣ ΣΤΑΥΡΟΠΡΟΣΚΥΝΗΣΕΩΣ

Τον Σταυρόν σου Προσκυνούμε Δεσποτα

Αγαπητοί μου αδελφοί και πνευματικά μου παιδιά ο καλός θεός μαζί μας .

Πράγματι θεοπρεπως περί της ψυχικής Σωτηρίας του ανθρώπου μας ομιλεί σήμερον ο κύριος και θεός μας Ιησούς Χριστός.

Μας ομιλεί δείχνοντας μας τα μεσα και τον τρόπον με τον οποίον ο κάθε άνθρωπος θα επιτύχει το σπουδαιòτερον και το πιο κύριο αγαθόν που είναι η Σωτηρία της ψυχής μας.

Μας προσκαλεί ο κύριος μας όπως ακολουθήσουμε αυτόν για να μας κάνει μακάριους και ευτυχείς.

Στην πρόσκληση του αυτή ο κύριος μας  δεν επιβάλλει βία καθώς μπορεί ως Παντεξούσιος και παντοδύναμος αλλά αφήνει τον άνθρωπο να κάνει ελεύθερα την επιλογή του, να δεχθεί την πρόσκληση του η να την απορρίψει.

<< Όστις θέλει οπίσω μου ελθειν>>

Στην συνέχεια ο καλός θεός μας εξηγεί σε εμάς τους ανθρώπους τους τρόπους που μπορούμε να το επιτύχουμε αυτό.

ΠΡΩΤΟΝ να απαρνηθούμε τον εαυτόν μας.

ΔΕΥΤΕΡΟΝ να σηκώσουμε τον Σταυρόν μας.

Και ΤΡΙΤΟΝ να ακολουθήσουμε αυτόν.

Για το πρώτο η Αγία Γραφή μας λέει να αποβάλει ο άνθρωπος το εγώ του και την αμαρτωλή του θέληση και κυρίως να διακόψει τις κακές του επιθυμίες ,όπου πάντα τον οδηγούν στο κακό και παράλληλα να απαλλαγή από την πλάνη του διαβόλου και να μετατρέψει όλο αυτό σε καλό και αγαθό, δηλαδή να αφήσει τον παλαιό άνθρωπο και να ενδυθεί τον νέον άνθρωπο . δηλαδή τον καθαρό τον δίκαιον τον πράο και αγαθόν άνθρωπο.

Για το δεύτερο μας καλεί ο κύριος μας να σηκώσουμε τον Σταυρόν μας τι εννοεί εδώ ο κύριος μας σταυρός αγαπητοί μου είναι η κάθε θλίψις η κάθε στεναχώρια, η ασθένεια, το κάθε βάσανο, ακόμη και τον θάνατον, δηλαδή μας καλεί ο καλός θεός  μας να δεχόμαστε όλα αυτά χωρίς γογγισμòν η αγανάκτηση κατά του θεού μας, η του εαυτού μας, αλλά να τα υπομένουμε όλα ως άλλοςΙΩΒ παρακαλώντας τον θεον μας να μας δίνει δύναμη και βοήθεια δια να τα ξεπερνούμε όλα αυτά . Διότι Αγαπητοί μου αδελφοί η ψυχή του ανθρώπου αν υπομείνει όλα αυτά ανυψουτε εις τον ουρανό.

Ο Χριστιανός και οι αξίες του Αγαπητοί μου αδελφοί αναδεικνύονται όχι σε ημέρες ανέσεων αλλά σε ημέρες δύσκολες .

Τι μας λέει ο κυριος μας << Δια θλίψεων πολλών δει ημάς εισελθειν εις την βασιλεία του θεού>>.

Και το τρίτο μέρος της Σωτηρίας μας είναι να ακολουθήσουμε αυτόν καθώς μας λέει<< και ακολουθειτο μοι>>.

Πράος ήταν ο κύριος μας πολυεύσπλαχνος ,δίκαιος, ταπεινός, αληθινός, και κυρίως απεριόριστα ευεργετικός αυτά πρέπει να είμεθα και εμείς.

Προς ενδυνάμωση των πιστών και ενίσχυση αυτών η Εκκλησία μας σήμερα πολύ σωστά προβάλει την προσκύνηση του Τιμίου Σταυρού εις το μέσον της Αγίας Τεσσαρακοστής.

Το τριαδικό αυτό ξύλο αποτελείτε από ΠΕΥΚΗ ΚΕΔΡΟ & ΚΥΠΑΡΙΣΣΟ .

Το Προσκυνούμε Διότι με την νηστεία και εμείς τρόπον τινά σταυρουμεθα και νεκρώνουμε τα πάθη μας.

Οι Άγιοι Πατέρες έλεγαν ότι εις το μέσον της νηστείας εμφυτεύεται ο σταυρός της Σωτηρίας μας και της υπομονής μας.

Ο τίμιος σταυρός Αγαπητοί μου αδελφοί λέγεται και ξύλο της ζωης και είναι εκείνο το γραφικό ξύλο εις το μέσον του παραδείσου δια να μας δείχνει αφ’ενός την λαιμαργία του Αδάμ και την αμαρτία της Εύας και αφ’ ετέρου την Σωτηρία εκείνου που παραβίασε τον λόγο του θεού μας.

Ο δίκαιος Συμεών λέγει δια το ξύλο αυτό ότι είναι σημείο αμφιλεγόμενον και το είπε στην Θεοτόκο όταν πήγε εις τον Ναόν κρατώντας εις τα χέρια του Ιησούν Χριστό, την ημέρα της υπαπαντής, ούτος είναι το σημείο των Ιουδαίων, και η σοφία των Ελλήνων που ζητούσαν, ούτος είναι θεού σοφία και θεού δύναμης.

Αυτός ο τίμιος σταυρός αδελφοί μου όπου επί 2013 και πλέον έτη διαμελίζεται και μοιράζεται εις τον κόσμο όλον ο ίδιος τίμιος σταυρός παραμένει στην ουσία άθικτος και όταν θα έρθει το πλήρωμα του χρόνου που μόνο ο κύριος μας γνωρίζει τότε όλα τα διασκορπισμένα κομμάτια θα ενωθούν και ο ίδιος σταυρός της Σταυρώσεως θα προηγηθεί της Δευτέρας παρουσίας του Ιησού Χριστού ο Ορθόδοξος πατριάρχης Ιεροσολύμων θα τοποθέτηση εις τον Γολγοθά τον ίδιο αυτόν Σταυρόν όπου άγγελοι κυρίου θα τον παραλάβουν δια να τον μεταφέρουν εις τους ουρανούς δια την Δευτέρα έλευση του κυρίου μας.

Σήμερον η Εκκλησία του Χριστού ως άλλος παράδεισος φαίνεται και όπως εις τον παράδεισο έχει εις το μέσον το ξύλον της γνώσεως το οποίον θανάτωσε τον Αδάμδια την παρακοή του έτσι και η εκκλησία μας έχει τονΣταυρό το ξύλο της ζωής εις το μέσο Διότι ανάστησε τον Αδάμ δια του θανάτου του Ιησού Χριστού.

Ο Προφητάναξ μας λέει:

Προσκυνούμε εις τον τόπον ου έστησαν οι πόδες αυτού.

Αυτό καλούμεθα να κάνουμε και εμείς να προσκυνήσουμε τον τίμιον Σταυρόν μετά φόβου και χαράς  μετά φόβου δια την αναξιότητα μας και μετά χαράς δια την χάριν που μας δίνει και μας χαρίζει.

Αγαπητοί μου αδελφοί λίγο καιρό πριν του πάθους μας έμεινε ας προσευχηθούμε και ας δούμε μπροστά μας τα μηνύματα των καιρών όπου ο ίδιος ο κύριος μας δίνει και μας στέλνει ας αρπάξουμε την ευκαιρία από αυτόν τον λίγο καιρό που έχουμε μπροστά μας και ας ενδυθούμε και εμείς τον νέον άνθρωπο της αγάπης της μετανοίας της συγχωρήσεως μπορούμε αρκεί όλοι μας από σήμερα να το κάνουμε πράξη και αρχή μας.

Καλή συνέχεια αδελφοί μου ο καλός θεός να μας έχει όλους καλά.

Πρωτοπρεσβύτερος Μιχαήλ Μεγαγιάννης

Κήρυγμα εις την Κυριακή Β' Νηστειών.π. Μιχαήλ Μεγαγιάννης,

Ή αμαρτία ρίζα όλων των κακών
«Τέκνο, άφέωνταί σοι οι άμαρτίαι σου»

Το υλικό και πνευματικό σύμπαν είναι, αγαπητοί μου, υπό τάς διαταγές του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. Ό Κύριος κάνει πολλά και αναρίθμητα θαύματα. Μετράς τα άστρα του ουρανού; Αδύνατον, είναι αμέτρητα. Έτσι και τα θαύματα, πού έκανε, κάνει και θα κάνει μέχρι της συντέλειας των αιώνων ό Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, είναι αναρίθμητα. Ένα από τα πολλά θαύματα του είναι κι αυτό πού ακούσαμε προ ολίγου.

Μας μιλάει για κάποιον άνθρωπο πού ζούσε στην εποχή του Χριστού. Γεννήθηκε υγιής, άλλα ξαφνικά αρρώστησε. Τα χέρια του άρχισαν να ναρκώνονται, αυτή ή νάρκωση απλώθηκε σε όλο το σώμα, και ό άνθρωπος έγινε πλέον παράλυτος. Ήταν διαρκώς πάνω στο κρεβάτι. Έτσι περνούσε τις μέρες του.

Αλλά ξαφνικά μια μεγάλη ελπίδα έλαμψε μέσα στην καρδιά του. Άκουσε το γλυκύτερο όνομα. Δεν υπάρχει υπό τον ουρανόν άλλο όνομα γλυκύτερο από το όνομα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Άκουσε, ότι ό Χριστός θεραπεύει τους αρρώστους, και αμέσως του γεννήθηκε ή επιθυμία να τον συνάντηση. Άλλα πώς να πάει κοντά του, με τι πόδια;

Το είπε σε κάτι σπλαχνικούς ανθρώπους, κ' εκείνοι τον σήκωσαν με το κρεβάτι, σα να ήταν νεκρός, νεκρός άταφος, και ξεκίνησαν. Άλλ' όταν έφτασαν εκεί πού ήταν ό Χριστός, συνάντησαν πάρα πολύ κόσμο• μήλο να έριχνες, δεν θα 'πεφτε κάτω στη γη. Άλλα οι τέσσερις εκείνοι άνθρωποι δεν απογοητεύθηκαν. Όταν είδαν ότι κανείς δεν τους ανοίγει δρόμο να περάσουν, έκαναν κάτι πού δείχνει τη βαθιά τους πίστη. Ανέβηκαν με το κρεβάτι πάνω στη στέγη, αφαίρεσαν τα κεραμίδια, άνοιξαν μια μεγάλη τρύπα, και από 'κει, με σχοινιά, κατέβασαν τον παράλυτο μπροστά στο Χριστό. Ό Χριστός όμως δεν τον έκανε αμέσως καλά. Του είπε προηγουμένως• «Τέκνον, άφέωνταί σοι αϊ αμαρτίαι σου».

Γιατί το είπε αυτό ό Χριστός; Διότι θέλει, αγαπητοί μου, να μας διδάξει, ότι όλα τα κακά πού υπάρχουν στον κόσμο προέρχονται από την αμαρτία. Προτού ν' αμαρτήσει ό άνθρωπος ήταν ευτυχισμένος. Μετά την αμαρτία μπήκε στη ζωή του ή ασθένεια και ό θάνατος. Κι όσο προχωρούν οι αιώνες και αυξάνει ή αμαρτία, ενώ ή επιστήμη προοδεύει, τόσο περισσότερο αυξάνουν οι αρρώστιες, οι γιατροί και τα φάρμακα. Στην εποχή μας λόγου χάριν φοβερά ασθένεια είναι ό καρκίνος, πού δέ' μπόρεσε ακόμη κανένας γιατρός να τη θεραπεύσει. Άλλη ασθένεια το έιτζ, θερίζει τον κόσμο εξ αιτίας της διαφθοράς και ακολασίας. Για αυτό ψάλλει ή Εκκλησία μας• «Από των πολλών μου αμαρτιών ασθενεί το σώμα ασθενεί μου και ή ψυχή».

Και ό παράλυτος λοιπόν αυτός ήταν ασθενής στην ψυχή πρώτα, είχε άρρωστη ψυχή, διότι είχε διαπράξει αμαρτήματα, και ως τιμωρία των αμαρτιών ήρθε ή παράλυση. Γ ι` αυτό ό Κύριος πρώτα του συγχώρησε τις αμαρτίες.

Τ άκουσαν οι γραμματείς και οι φαρισαίοι και σκανδαλίστηκαν. Ποιος είναι αυτός, είπαν, πού έχει εξουσία να συγχωρεί αμαρτίες;

Όλοι, αγαπητοί μου, αμαρτάνουμε. Αμαρτάνουν τα παιδιά, αμαρτάνουν και οι ασπρομάλληδες γέροντες• αμαρτάνουν άντρες και γυναίκες, αμαρτάνουν επιστήμονες και αγράμματοι, αμαρτάνουν πλούσιοι και φτωχοί, άρχοντες και αρχόμενοι• αμαρτάνει ό λαός μας, άλλα αμαρτάνουμε κ' εμείς οι ποιμένες. Δεν είναι μόνο ό παράλυτος αυτός πού ασθένησε εξ αιτίας των αμαρτιών του' όλοι μας, μικροί και μεγάλοι, αμαρτάνουμε. Για αυτό μια ευχή της Εκκλησίας μας λέει, ότι κανείς δεν είναι καθαρός και άξιος να πλησίαση τα ιερά μυστήρια. Κ' εμείς εδώ θα περιοριστούμε σε ένα μόνο δίδαγμα.

Γνωρίζω τον εαυτό μου, Για αυτό πάντοτε ζητώ συγγνώμη από το λαό μου• αλλά και ό λαός πρέπει να ζήτα συγγνώμη από το Θεό δια των ποιμένων του για τις εκτροπές του από τις θειες εντολές. Έχουμε λοιπόν ανάγκη συγχωρήσεως από το Χριστό.

Θα πείτε• Αν ό Χριστός ήταν στη γη, θα πηγαίναμε κοντά του και θα πέφταμε στα πόδια του και θα ζητούσαμε τη συγχώρηση του.

Ναι, ό Χριστός είναι στους ουρανούς• αλλά είναι κ' εδώ στη γη. Που; Στην Εκκλησία του. Όταν μπαίνεις με προσοχή στο ναό κι ακούς τα ωραία τροπάρια πού ψάλλουν οι ψάλτες, το κήρυγμα του ευαγγελίου, κ' εξομολογείσαι και κοινωνείς, τότε εκεί είναι ό Χριστός. Διότι ό Χριστός άφησε συνεχιστές του έργου του στη γη, κι αυτοί είναι οι κληρικοί της Εκκλησίας. Σ' αυτούς έδωσε εξουσία να συγχωρούν αμαρτίες. Το είπε ό ίδιος• «Λάβετε Πνεύμα άγιον αν τίνων άφήτε τάς αμαρτίας, άφίενται αυτοίς, αν τίνων κρατήτε, κεκράτηνται».

Ό Ιερεύς  ας είναι ό πιο φτωχός του κόσμου, μόλις φορέσει το πετραχήλι γίνεται ανώτερος κι άπ' τους αγγέλους. είναι πλέον όχι απλώς άνθρωπος, αλλά στη θέση του ίδιου του Χριστού. Λέει ό άγιος Κοσμάς ό Αιτωλός• —Συναντάς στο δρόμο δύο πρόσωπα, έναν άγγελο και έναν ιερέα• ποιόν θα προσκύνησης πρώτα; Του απαντούν —Τον άγγελο. — Όχι, λέει ό άγιος• θα προσκύνησης πρώτα τον Ιερέα , διότι έχει εξουσία πού δεν έχουν όχι βασιλείς και άρχοντες, άλλ' ούτε και οι άγγελοι ακόμα. Σε κανέναν άγγελο δεν είπε ό Χριστός να συγχωρεί αμαρτίες. Μόνο ό ιερεύς συγχωρεί. Όπως λοιπόν θα τρέχαμε στο Χριστό για να λάθουμε συγχώρηση των αμαρτιών μας, έτσι ας τρέξουμε στην Εκκλησία.

Είναι λοιπόν μεγάλο το μυστήριο της Ιεράς εξομολογήσεως. Κ' εμείς, πού είμαστε αμαρτωλοί σαν τον παράλυτο, μπορούμε να ακούσουμε το «Τέκνον, άφέωνταί σοι αϊ άμαρτίαι σου». Θα μας δικάσει ό Θεός όχι γιατί αμαρτάνουμε, αλλά γιατί δεν μετανοούμε. Το να αμαρτάνουμε είναι ανθρώπινο, αλλά το να μένουμε στην αμαρτία αμετανόητοι είναι σατανικό. Διότι ό σατανάς μόνο μένει αμετανόητος.

Προς την μετάνοια λοιπόν ας στρέψουμε την προσοχή μας, τώρα μάλιστα πού είναι περίοδος Μεγάλης Τεσσαρακοστής. Να συγχωρηθούμε κλήρος και λαός, και όλοι μαζί να άγωνιζώμεθα να μη προσκρούσουμε στο θέλημα του Θεού.

Δυστυχώς όμως οί πολλοί δεν ακούνε. Οι πνευματικοί περιμένουν να δεχθούν τις ψυχές στην εξομολόγηση, αλλά λίγοι προσέρχονται. Γι' αυτό σήμερα σας κηρύττω μετάνοια. Και σας προειδοποιώ παρακαλώντας σας • δεν μπορεί κανείς να κοινωνήσει, αν δεν έχει εξομολογηθεί.

Ή εξομολόγηση, λέει ή Εκκλησία μας, είναι δεύτερο βάπτισμα. Εάν δεν αμαρτάναμε, θα έφτανε το πρώτο βάπτισμα. Άλλ' αφού αμαρτάνουμε, έχουμε ανάγκη συγχωρήσεως, ή οποία δίδεται από το Χριστό μέσω του πνευματικού πατρός.

Λέει ένας αμαρτωλός, πού εξομολογήθηκε με ειλικρίνεια- «Όταν εξομολογήθηκα, παράδεισος φύτρωσε στην καρδιά μου». Αν σήμερα οί άνθρωποι είναι λυπημένοι, μελαγχολικοί, έχουν άγχος και αυτοκτονούν, αυτά οφείλονται στο ότι δεν εξομολογούνται, για να συγχωρηθούν τ' αμαρτήματα τους, πού είναι σοβαρά και μεγάλα, και μέσα τους ακούνε τη φοβερή φωνή της συνειδήσεως να τους ελέγχει.
Συγχώρηση, λοιπόν, μας φωνάζει το σημερινό ευαγγέλιο. Πόσο λυπάμαι όταν δεν βλέπω πνεύμα συνδιαλλαγής! Δεν είναι πολύς καιρός πού ήρθε και με βρήκε μια νύφη με την πεθερά της λέει ο γέροντας Παϊσιος . Είχαν διαφορές. Σπάνιο πράγμα να βρεις πεθερά και νύφη αγαπημένες. Προσπάθησα πολύ. Ή πεθερά αλύγιστη. Ή νύφη ταπεινή• γονάτισε στα πόδια της, της φίλησε το χέρι και είπε• —Συχώρεσέ με, μάνα. Εκείνη τίποτα. Αναγκάστηκα να της μιλήσω αυστηρά ειπε ο γέροντας . • χωρίς συγχώρηση κανείς δέ' μπαίνει στον παράδεισο. "Αν αφαιρέσουμε τη συγχώρηση, το μυστήριο της ιεράς εξομολογήσεως, κανείς δεν μπορεί να δη τον ουρανό άργησε αλλά τελικά κατάλαβε το λάθος της η πεθερά και αγκάλιασε την νύφη της και συγχωρέθηκαν .
Το ίδιο λέω και εγώ  εδώ σε όλους μας χωρίς συγχώρεση ο άνθρωπος θα χαθεί . Χριστιανός πού δεν εξομολογείται είναι όπως ό άβάπτιστος. Το ξανάλεω• Παρακαλώ την αγάπη σας όλοι μας να βρούμε τον δρόμο της συγχωρήσεως και της αγάπης ο Χριστός εν τω μέσω ημων.

Να είσθε όλοι καλά 

π. Μιχαήλ Μεγαγιάννης

Κυριακή μετά τα Φώτα«Ο λαός ο καθήμενος εν σκότει είδε φως μέγα» π.Μιχαήλ Μεγαγιάννης

«Ο λαός ο καθήμενος εν σκότει είδε φως μέγα»

                    Αγαπητά μου πνευματικά παιδιά και αγαπητοί συγχωριανοί , πριν  έλθει  ο Ιησούς Χριστός στο δικό του Μαρτυρικό Πάσχα  των παθών της σταυρώσεως και της σωτηρίου Αναστάσεως και πριν από το Πάσχα του λαού του εισέρχεται στην έρημο δια να δαμάσει τον διάβολον από τα πάθη της σάρκας του μυαλού και της εξουσίας . Και όπως ο παλαιός Ισραήλ με τον Μωυσή έμεινε σαράντα ολόκληρα χρόνια,  έτσι και ο Ιησούς Χριστός μένει σαράντα ημέρες μέσα στη μεγάλη  δοκιμασία της ερήμου, όπου αντιμετωπίζει από τον διάβολο τρεις μεγάλους πειρασμούς.

Α) Ο πρώτος πειρασμός του διαβόλου προς τον σωτήρα του κόσμου Ιησού Χριστό ήταν , ο πειρασμός της πείνας και της δίψας . Ο πονηρός σατανάς , μετά σαράντα ημέρες νηστείας και άσκησης του Χριστού μας , του λέγει: «Εάν είσαι ο υιός του Θεού, κάνε τότε τις πέτρες ψωμί για να χορτάσεις την πείνα σου και την πείνα του κόσμου. Ξεκινάς για το έργο Σου και ξεχνάς ότι ο κόσμος πεινά. Ικανοποίησε πρώτα τις υλικές σου ανάγκες και μετά προσπάθησε να τους οδηγήσεις στην πνευματική ζωή που έχεις κατά νου ».

Ο Ιησούς Χριστός στην πρόκληση του πονηρού διαβόλου αρνείται να κάνει το θέλημα του πράξη και να μετατρέψει τις πέτρες σε ψωμί. Και η απάντηση του προς τον διάβολο είναι αποστομωτική «Ο άνθρωπος είπε ο Ιησούς Χριστός δε ζει μόνο με το ψωμί και τα υλικά αγαθά, αλλά με τον λόγο του Θεού που δίδει περιεχόμενο στη ζωή του».  Έτσι αγαπητά μου παιδιά και αγαπητοί μου συγχωριανοί ο κύριος μας ποδοπατά την πονηρή επιθυμία του διαβόλου ώστε να υποκύψει ο κύριος ας στην βιολογική του ανάγκη για φαγητό και νερό.

Β) Ο δεύτερος πειρασμός του Ιησού Χριστού στην έρημο ήταν ο πειρασμός «αυτοσυνειδησίας». Ο πονηρός διάβολος παραλαμβάνει τον Ιησού Χριστό , και τον οδηγεί μέσα στον Ναό, όπου μέσα σε ιερό μάλιστα χώρο εκτελεί τον σατανικό του πειρασμό λέγοντας : «Εάν είσαι υιός του Θεού, πέσε κάτω από τη στέγη του Ναού, γιατί είναι γραμμένο ότι δε θα πάθεις τίποτε, αφού ο Θεός θα δώσει εντολή για Σένα στους αγγέλους Του και θα σε σηκώσουν στα χέρια τους» .

Ο διάβολος εδώ αγαπητά μου παιδιά και αδελφοί μου προκαλεί τον Ιησού Χριστό να κάνει κάποιο θαύμα, για να αποδείξει που στον σατανά τη θεία Του προέλευση. Αντιλαμβάνεσθε αδελφοί μου τί θα σήμαινε, εάν έστω και για δευτερόλεπτα, αμφέβαλε ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός για τη φύση του προσώπου του και της αποστολής του· εάν ήθελε, σύμφωνα με τον πειρασμό, να δοκιμάσει, τη σχέση Του με τον Θεό Πατέρα και να βεβαιωθεί για τον εαυτό Του και τις δυνατότητές Του. Αν τώρα σήμερα που είμαστε όλοι εδώ ο πειρασμός του διαβόλου μεταφερθεί στον χώρο του ανθρώπου και της ανθρώπινης πληγωμένης κοινωνίας, τότε μπορούμε να καταλάβουμε όλοι μας  γιατί ο κόσμος και ο άνθρωπος σήμερα βρίσκονται σε κατάσταση ελλείψεως αυτογνωσίας και αυτοσυνειδησίας. Πόσες φορές ο άνθρωπος αδελφοί μου αλλά και ο κόσμος δεν αναζητά από την πίστη θαύματα για να πιστέψει; Ο Κύριος μας όμως  , δεν κάνει χάρη στον διάβολο και στον μεγάλο αυτό πειρασμό^- γιατί θέλει η πίστη του ανθρώπου να μη στηρίζεται σε θαυματουργικές πράξεις ή εξωτερικά τεκμήρια. Η πίστη στον Θεό μας αδελφοί μου , που είναι καρπός του Αγίου Πνεύματος, είναι ουσιαστικά μια ελεύθερη αποδοχή που δικαιώνεται μόνο από τους καρπούς της.

Γ) Ο τρίτος πειρασμός αγαπητά μου παιδιά και αδελφοί μου της ερήμου είναι ο πειρασμός της εξουσίας και της δυνάμεως. Εδώ ο διάβολος δείχνει το πρόσωπο του λέγοντας προς τον κυριον μας  «Εάν πέσεις και με προσκυνήσεις, θα σου δώσω όλα τα βασίλεια του κόσμου» . εδώ βλέπουμε την πονηριά του διαβόλου και είναι πολύ χαρακτηριστικό πως στην έρημο ο διάβολος δεν έρχεται ν’ αποτρέψει τον Ιησού από τη σωτήρια  αποστολή του και να τον απομακρύνει από την άσκηση μιας κάποιας εξουσίας αλλά  Ο Ιησούς Χριστός καλείται από τον σατανά να γίνει Μεσσίας του διαβόλου και να ασκήσει την εξουσία αυτή επάνω σ’ όλους τους λαούς της γης στο όνομα του σατανά . αλλά λαμβάνει την φοβερή απάντηση του από τον κυριον μας και θεον μας << ύπαγε οπίσω μου σατανά>>

Ο τρίτος αυτός πειρασμός αδελφοί μου κατά τρόπο ωμό μας δείχνει την τραγική ιστορία του ανθρώπου διά μέσου των αιώνων, μια Ιστορία μαχών πολέμων και βιαιοτήτων, μια ιστορία αρπαγών και διεκδικήσεων. Μια ιστορία ασκήσεως εξουσίας όχι εν ονόματι της αλήθειας και του Θεού, αλλά εν ονόματι του ψεύδους και του διαβόλου. Μια ιστορία που δεν οδήγησε ποτέ τον άνθρωπο σε ελευθερία αλλά σε χίλιες δυό μορφές δουλείας.

Ο Χριστός, μέσα στο Ευαγγέλιο, δίδει το μέτρο και το νόημα της ηγεσίας. Η εξουσία συνδέεται όχι με την καταδυνάστευση αλλά με τη διακονία και την προσφορά. «Ξέρετε ότι οι άρχοντες καταδυναστεύουν τα έθνη και οι μεγάλοι τα καταπιέζουν. Αυτό δε θα γίνεται σ’ εσάς, αλλά εκείνος που θέλει να γίνει μεγάλος ανάμεσά σας θα είναι διάκονός σας, και εκείνος που θέλει να είναι πρώτος, αυτός θα είναι δούλος σας, όπως ακριβώς ο Υιός του Ανθρώπου δεν ήλθε να υπηρετηθεί, αλλά να διακονήσει και να δώσει τη ζωή του λύτρο αντί πολλών».

Μ’ αυτές τις τρεις αρχές ο Χριστός ξεκινά το τρίχρονο θείο έργο Του και συντελείται πραγματικά κάτι θαυμαστό: Ο λαός που βρισκόταν στο σκοτάδι και την απειλή του θανάτου είδε να ανατέλλει μέγα και λαμπρό Φως. Το Φως αυτό είναι η Χάρη του Θεού, το Φως της Θεότητας. Ο Κύριος καλεί σε μετάνοια και αλλαγή τον άνθρωπο, γιατί η Βασιλεία του Θεού δεν είναι πια ένα μακρινό όραμα, αλλά μια πραγματικότητα που είναι απτή στο πρόσωπο του Μεσσία Χριστού και βιώνεται μέσα στη Θεία Ευχαριστία και την Εκκλησία. Ας παρακαλάμε, λοιπόν, τον άγιο Θεό να φωτίζει το σκότος του νου μας, γιατί, όταν φωτιστεί το σκοτάδι του νου μας, τότε γινόμαστε ολοκληρωμένοι άνθρωποι. Άνθρωποι της μετανοίας άνθρωποι της αγάπης άνθρωποι αληθείαςάνθρωποι ευλογημένοι από τον Ιησού χριστό τον σωτήρα και λυτρωτή του κόσμου.

Εκτός της εκκλησίας και της πίστεως μας αδελφοί μου υπάρχει ένα χάος και ο διάβολος των σκέψεων και των πράξεων οδηγεί τον άνθρωπο προς τον αφανισμό του .

Έχει ο διάβολος ως σκοπό του να κάνει τον άνθρωπο να συρθεί στα πόδια του και να τον προσκυνήσει ας τουχαλάσουμε όλοι μας τα σχέδια του απαντώντας προς τον διάβολο ως την φωνή του κυρίου μας << ύπαγε οπίσω μου σατανά >> ας αναφωνήσουμε , και παράλληλα να ζητωκραυγάσουμε εν παντί καιρό το Κύριε Ιησού χριστέ ελέησον με  .

Να είσθε όλοι καλά

Πρωτοπρεσβύτερος Μιχαήλ Μεγαγιάννης

πηγή

Κυριακή Γ΄ Λουκά Περί θανάτου. < Νεανίσκε σοι λέγω εγέρθητι>>Πρωτοπρεσβυτερος Μιχαήλ Μεγαγιαννης.

<< Νεανίσκε σοι λέγω εγέρθητι>>.

Αγαπητοί Αδελφοί ενώ ο κύριος μας Ιησούς Χριστός πήγαινε προς την πόλη της Ναιν ,

 όπου ευρίσκετο κοντά στο όρος Θαβώρ, τον ακολουθούσαν οι μαθητές αυτού και 

πλήθος κόσμου.

Όταν πλησίασαν εις την πύλη της πόλεως 

της Ναιν την ώρα αυτήν εξερχόταν μια 

νεκρική πομπή πηγαίνοντας προς τον

 Κοιμητήριον της πόλεως , την πομπή την

 συνόδευε πλήθος κόσμου.

Ο Ιησούς Χριστός προχωρεί προς την συνοδεία ,

και ο αρχηγός της ζωής ευρίσκετο μπροστά

 στον νεκρό όπου ο θάνατος τον πήρε εις το

 άνθος της ηλικίας του.

Η χήρα μάνα θρηνούσε τον δυστυχή υιον

 της όπου τόσο πρόωρα του στέρησε κάθε 

χαρά, αλλά και την μόνη παρηγοριά της.

Ο καλός θεός ο κύριος ημων Ιησούς Χριστός 

ως πολυέσπλαγχνοςλυπήθηκε την μάνα

 αυτή , διότι μόνο ο κύριος μας ήξερε ως 

καρδιογνώστης τι στοίχιζε για την μάνα 

αυτή ο χαμός του μοναχογιού της διότι 

και αυτός μονογενές υιός ήταν και

 λάτρευε την μητέρα του.

Η τρυφερή καρδιά του κυρίου μας γέμισε

 από πόνο και φλεγόμενος με επιθυμία 

θέλησε όσο πιο γρήγορα να παύση ο

 πόνος της μητέρας του παιδιου αυτου.

Πλησιάζει το νεκρό και λέει προς τον κόσμο

 και την μητέρα αυτου<<μη κλαίε>>,

 και σταματά την πομπή αυτήν , 

Πλησιάζει το φέρετρο και όλοι μένουν 

έκπληκτοι περιμένοντας να δουν 

τι θα συμβεί.

Και ο κύριος απευθύνεται στον νεκρό 

σαν να μιλούσε σε ζωντανό λέγοντας
<< Νεανίσκε , σοι λέγω εγέρθητι>>.

Και Ω!!! του θαύματος  την παντοδύναμη

 φωνή του κυρίου άκουσε ο νεκρός νέος

 και αμέσως επέστρεψε στο άψυχο σώμα

 η ψυχή αυτου.

Και ο νεκρός νέος τώρα μόνο με την

 προσταγή του κυρίου μας είναι ζωντανός 

σηκώνετε και κάθετε στο φέρετρο και ζητά 

την μητέρα του.

Ο κύριος μας βοηθά τον αναστημένο

 νέο να σηκωθεί από του φέρετρου και

 η χαρά τόσο της μητέρας αλλά και του 

κόσμου δεν περιγράφεται με λόγια.

Αγαπητοί αδελφοί ο φαινομενικός

 θανατος του ανθρώπου είναι ο χωρισμός

 της ψυχής από του σώματος , η με

 ψυχή οδεύει προς τον θεον και

 δημιουργό του παντός το σώμα 

επιστρέφει στην γη από όπου 

πλάστηκε ο άνθρωπος.

Το μόνο σίγουρο στον άνθρωπο 

Αγαπητοί μου αδελφοί είναι ότι

 από την στιγμή που γεννιέται βαδίζει

 τελικά προς τον θάνατον, χωρίς να 

γνωρίζει το ποτε και με ποιο τρόπο θα 

μεταβεί εις τον θεον μας.

Ο θεός έπλασε τον άνθρωπο αδελφοί 

να είναι αθάνατος αλλά λόγω της 

παρακοής επέστρεψε τον θάνατο

 στον άνθρωπο με την μόνη διαφορά

 ότι η ψυχή θα ζει αιώνια .

Ο άνθρωπος Αγαπητοί μου αδελφοί

 έχει προσηλωθεί εις την ύλη και 

κάθε ημέρα σκέπτεται το πώς θα αποκτήσει

 περισσότερα η πλούτη η δόξα, η τίτλους, 

και έχει ξεχάσει την μετάνοια του όπου

 δι’ αυτήν ήρθε στον κόσμο τούτο.

Πολλές φορές μάλιστα δεν τον αρκούν

 τα όσα του έχει δώσει ο καλός θεός και

 θέλουν ακόμα περισσότερα μεγαλύτερες 

δόξες η τίτλους η πλούτη όμως ο θανατος

 Αγαπητοί μου έρχεται σαν τον κλέπτη 

αν δεν έχει ετοιμασθεί ο άνθρωπος 

ποιο το όφελος .

τελικά τι τον συνοδεύει τον άνθρωπο 

μόνος γεννιέται και μόνος φεύγει.

Γυμνός γεννιέται και Γυμνός φεύγει.

Παίρνει τίποτα μαζί του ο άνθρωπος;

τίτλους μήπως;

Δοξα μήπως;

πλούτη μήπως;

μήπως Παίρνει σπίτια οικόπεδα εργοστάσια ;

τίποτα δεν Παίρνει μαζί του το μόνο που

 τον ακολουθεί εις την αιωνιον ζωην είναι

 τα έργα και οι πραξεις του.

Αυτά τον ακολουθούν , αυτά Παίρνει μαζί

 του τα έργα της ζωής του και οι πραξεις που

 έχει κάνει, αν έχει έργα και πραξεις καλές

 και ευλογημένες  τότε χαίρονται τα ουράνια,

 αν όμως έχει έργα και πραξεις άσχημες 

τότε χαίρεται ο διάβολος γιατί έναν ακόμα 

άνθρωπο θα τον βάλει στην δική του ζυγαριά.

Κάποτε Αγαπητοί μου αδελφοί ήταν ένας 

άνθρωπος ο οποίος είχε το άσχημο να αρπάζει

 συνεχώς μέρος της περιουσίας των 

συνανθρώπων του και κάθε ημέρα πρόσθετε

 και κάτι για να μεγαλώσει την περιούσια του 

και τα οικόπεδα του.

Παράλληλα ήταν πρώτος για να τόν βλέπουν

 οι άλλοι στην εκκλησία μεγάλες μετάνοιες 

μεγάλους σταυρούς, πρώτος στην θεια κοινωνία 

πρώτος στην κατήχηση.

Όσοι τον έβλεπαν γελούσαν μαζί του και 

μάλιστα κουνούσαν το κεφάλι τους αφού

 από όλους τους εκκλησιαζόμενους κάτι 

είχε αρπάξει.

Και ενώ μεγάλωνε η περιούσια του αύξανε

 τα πλούτη του είχε μεγάλη χαρά και έλεγε

 προς τον θεόν σε ευχαριστώ κύριε που με

 βοήθησες να αποκτήσω και άλλα σήμερα 

αύριο δώσε μου περισσότερα.

Όμως Αγαπητοί αδελφοί τίποτε από όλα 

αυτά δεν ήταν δικά του όλα δια της κλεψιάς

 τα είχε απόκτηση.

Κάποια ημέρα αρρώστησε από ένα κρυολόγημα 

και κάθε ημέρα γινόταν χειρότερη η 

κατάσταση του, όλοι Όσοι τους είχε

 καταχραστεί δεν μπορούσαν να τον βλέπουν

 σε αυτήν την κατάσταση και ας τους είχε

 κάνει τόσα πολλά και ένας ένας κάθε ημέρα

 πήγαινε και τόν περιποιούταν τον βοηθούσε

 και τον περιέβαλε με αγάπη, μέχρι που

 έγινε καλά.

Την επόμενη ημέρα ήταν Κυριακή και 

ντύθηκε να πάει στην εκκλησία και ενώ 

πλησίαζε προς τον ναόν είδε ένα φως να 

τον στραβώνει και μια δυνατή φωνή να του

 λέει αχρείε την ώρα αυτήν την ψυχή σου

 θέλω, έντρομος ο άνθρωπος αυτός παρακαλεί

 τον θεον να του δώσει μόλις 5 λεπτά να πει

 κάτι σε όλους τους ανθρώπους που είχε 

αδικήσει, και έτσι και έγινε, πλησιάζοντας 

προς τον ναό βλέπει όλους όσους τους είχε 

εκμεταλλευθεί και αδικήσει και φωνάζει

 προς αυτούς: αδέλφια μου συχωρέστε με

 σας αδίκησα σας έκλεψα σας στέρησα την

 γη σας καρπίστηκα τους μόχθους σας τώρα

 πριν φύγω δια τον θεον σας ζήτω Πρώτα

 να με συγχωρέσετε και σας επιστρέφω τα

 πάντα πίσω ζητήστε και από τον θεον να 

με συχώρεση δια την απληστία μου.

Και αμέσως εξέπνευσε.

Έστω και αυτή την στιγμή αυτός ο άνθρωπος

 Αγαπητοί μου αδελφοί ζήτησε συγνώμη 

πρωτα από τον θεον δια τα σφάλματα του

 και από τους ανθρώπους που είχε αδικήσει.

Έστω και αυτή η στιγμή ήταν δια τον 

άνθρωπο αυτόν σωτηρία της ψυχής του.

Ας προσευχόμαστε στον κυριον  και θεον

 μας την φοβερά ώρα της κρίσεως να μην 

μείνουμε έξω της βασιλείας του και ας

γίνουμε όλοι μας μιμηταί του 

Σωτήρος Χριστού .

Τέλος εύχομαι όλοι και όλες να συναντηθούμε
 εκει ψηλά στον ουρανώ ως άνθρωποι όπου επι

 της γης πράξαμε το χρέος μας και τιμήσαμε 

το σώμα που μας δάνεισε ο κύριος μας .

Να είσθε όλοι καλά.

Πρωτοπρεσβυτερος Μιχαήλ Μεγαγιαννης

πηγή