Μὴ δῶτε τὸ ἅγιον τοῖς κυσίν· μηδὲ βάλητε τοὺς μαργαρίτας ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν χοίρων, μήποτε καταπατήσωσιν αὐτοὺς ἐν τοῖς ποσὶν αὐτῶν, καὶ στραφέντες ῥήξωσιν ὑμᾶς.

Κυριακή, Μαΐου 25, 2014

Μια αφανής αγία...


Σε μια κωμόπολι της βορείου Ελλάδος ζούσε μια κοπέλα τυφλή, ονόματι Ασπασία. Ήταν ορφανή, πολύ φτωχή και εγκαταλελειμμένη απ’ όλους γι’ αυτό και μεγάλωσε χωρίς να μπορέση να μάθη γράμματα.
Ήταν περίπου 18-20 ετών, όταν πέρασε κάποιος ιεροκήρυκας της μητροπολιτικής περιφερείας και την είδε, την πήρε μαζί του και την έβαλε στη Σχολή Τυφλών στη Θεσσαλονίκη κι έτσι έμαθε ανάγνωσι δια της αφής κατά το σύστημα των τυφλών. Εν συνεχεία, αφού έμαθε καλώς να διαβάζη, της χάρισε και μια Καινή Διαθήκη, γραμμένη στην ίδια γλώσσα, στη γλώσσα των τυφλών.
 

Αρχισε λοιπόν η κοπέλα να τη διαβάζη ψηλαφώντας τη με τα δάχτυλα. Κι όσο τη μελετούσε, τόσο και μάθαινε τι ήταν ο Χριστός και τι έκανε γι’ αυτήν προσωπικά καθώς και για ολόκληρο τον κόσμο. Και όσο μάθαινε, τόσο γαλήνευε και τόσο ειρήνευε η ταραγμένη της καρδιά. Ο πόνος από τα τόσα βασανιστικά χρόνια που πέρασε, μαλάκωσε μέσα από τη μελέτη της Καινής Διαθήκης. Κι όχι μόνον αυτό, αλλά γέμισε από χαρά και ειρήνη.
Πλημμύρισε από ευτυχία. «Βρήκα τη χαρά, έλεγε. Τώρα άνοιξαν τα μάτια της ψυχής μου κι αν λείπουν τα μάτια του σώματος, δεν με πειράζει. Με τα μάτια της ψυχής μπορώ να δω όλο τον κόσμο». Έβλεπε το φως του Θεού σε κάθε Θεία Λειτουργία και εχαίρετο. (Εμείς που είμαστε «ανοιχτομάτηδες» το βλέπουμε αυτό το Φως;…).
Κάποτε όμως έπαθε μια φοβερή δερματική νόσο που επρόσβαλε ακόμη και τα χέρια της, τα οποία «κάηκαν», με αποτέλεσμα να χάση από τα δάχτυλά της την αφή. Δεν μπορούσε πλέον να ψηλαφήση την Αγία Γραφή ούτε και κανένα άλλο ιερό βιβλίο.
Η λύπη της και ο πόνος της ήταν απερίγραπτος. Έκλαιγε μέρα-νύχτα. Είχε χάσει τη δυνατότητα να παίρνη δύναμι και χαρά μέσα από το άγιο Βιβλίο. Της είχε μείνει όμως η προσευχή. Διότι, όταν ήταν στη Θεσσαλονίκη, στη Σχολή τυφλών ένας Αγιορείτης μοναχός, της δίδαξε τον τρόπο πώς να λέγη την ευχή «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με».
Έκανε λοιπόν πολλή προσευχή, για να δώση ο Ιησούς Χριστός μια καλή λύσι. Και ο Θεός απάντησε.
Μια μέρα πήρε με λαχτάρα το ιερό Βιβλίο, την Καινή Διαθήκη, και το έφερε στο στόμα της, για να ασπαστή τα γράμματά του, που αυτά τα γράμματα , μας μεταφέρουν τη σοφία του Θεού, τη λύτρωσι και τη σωτηρία. Και τότε ανακάλυψε κάτι παράξενο: κατάλαβε ότι μπορούσε να διαβάζη την γραφή των τυφλών με τα χείλη της! Και ξαναγέμισε η ζωή της χαρά, που της την έδινε πάλι η μελέτη του λόγου του Θεού. Και μέσα απ’ αυτή την παράδοξη μελέτη, ήλθε η δοξολογία, ήλθε η ευχαριστία, ήλθε η ζώσα προσευχή.
Μελετούσε και ύστερα έκανε προσευχή μετά δακρύων για όσους είχαν τα ίδια προβλήματα με σωματικές αναπηρίες και ασθένειες και ιδιαιτέρως προσευχή για όσους ήσαν τυφλοί στην ψυχή από την αμαρτία. Με την προσευχή της έβλεπε το θρόνο του Θεού και Τον παρακαλούσε και Τον ικέτευε για τους πτωχούς , τα ορφανά, τους ανέργους, τους αστέγους, για όλους τους ασθενείς. Για τους καλούς και τους κακούς, για τους αγαθούς και πονηρούς, για τους δικαίους και αδικουμένους, αλλά και για εκείνους που εξακολουθούν να αδικούν τον κόσμο… για τους άρχοντας και τους αρχομένους. Όλοι τους να φωτιστούν κι όλοι τους να δουν το Φως το αληθινό, τον Χριστό, τον Σωτήρα του κόσμου!
Κάποτε, αρρώστησε βαρειά. Εξομολογήθηκε για τελευταία φορά και κοινώνησε των αχράντων Μυστηρίων. Και ζήτησε την Καινή Διαθήκη,  είπε να την ανοίξουν και ανοιχτή να της την ακουμπήσουν στα χείλη της.
Απλωσε τα χέρια της η Ασπασία και την κράτησε γερά, αλλά ξεψυχισμένα. Οι οικείοι της κατά Θεία Πρόνοια την άνοιξαν στο Α΄ κεφάλαιο του Ευαγγελιστή Ιωάννη. Και επαναλαμβάνοντας συνεχώς το «Εν αρχή ην ο Λόγος, και ο Λόγος ην προς τον Θεόν», πέταξε η ψυχούλα της ψηλά στον ουρανό, ενώ συγχρόνως πλημμύρισε το δωμάτιό της με άρρητη γλυκύτατη ευωδία.
Είναι κι αυτή μια αφανής αγία!...
(Από το βιβλίο: «ΟΙ ΑΝΑΒΑΘΜΟΙ ΣΤΗΝ ΕΝ ΧΡΙΣΤΩ ΠΟΡΕΙΑ», ΠΡΩΤΟΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΥ ΣΤΕΦΑΝΟΥ Κ. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ, ΠΕΙΡΑΙΑΣ 2011, ΕΚΔΟΣΙΣ ΙΕΡΟΥ ΓΥΝ. ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΥ «ΤΟ ΓΕΝΕΘΛΙΟ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ», ΣΕΡΓΟΥΛΑ ΔΩΡΙΔΟΣ 2011)
πηγή  το είδαμε εδώ

"Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΣΕΙΣΜΟΙ ΘΑ ΕΠΙΣΚΙΑΣΟΥΝ ΤΙΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΑΛΛΑΓΕΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ" !!!



ΜΗΝΥΜΑ ΑΓΝΩΣΤΟΥ:

"Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΣΕΙΣΜΟΙ ΘΑ ΕΠΙΣΚΙΑΣΟΥΝ ΤΙΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΑΛΛΑΓΕΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ"  !!!





ΚΥΡΙΟΙ ΥΠΟΨΗΦΙΟΙ ...


ΔΕΝ ΜΑΣ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΥΝ ΤΑ ΚΕΚΤΗΜΕΝΑ ΣΑΣ, ΑΝ ΘΑ ΔΙΑΤΗΡΗΣΕΤΕ Η ΘΑ ΧΑΣΕΤΕ ΤΙΣ ΘΕΣΕΙΣ ΣΑΣ !!!
ΔΕΝ ΜΑΣ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΙ Ο ΑΓΩΝΑΣ ΣΑΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΣΥΜΜΕΡΙΖΟΜΑΣΤΕ ΤΗΝ ΑΓΩΝΙΑ ΣΑΣ, ΟΥΤΕ ΑΝ ΕΚΛΕΓΕΙΤΕ Η ΟΧΙ !!!
ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΖΗΤΑΜΕ ΓΙΑ ΤΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΔΙΑΠΡΑΧΘΕΙ ΣΕ ΒΑΡΟΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΣΙΓΟΥΡΟΙ ΟΤΙ ΟΙ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΘΑ ΔΙΔΑΞΟΥΝ ΚΑΙ ΣΕ ΕΣΑΣ ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΠΕΙΝΑ, ΦΟΒΟΣ ΚΑΙ ΕΞΑΘΛΙΩΣΗ ...
ΘΑ ΠΟΝΕΣΕΤΕ ΟΤΑΝ ΧΑΣΕΤΕ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΣΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΣΕΙΣΜΟΥΣ,  ΕΜΑΣ ΜΑΣ ΠΡΟΛΑΒΑΝ ΟΙ ΤΡΑΠΕΖΕΣ ...
ΘΑ ΒΡΙΣΕΤΕ ΟΤΑΝ Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΠΟΥ ΕΡΧΕΤΑΙ ΣΑΣ ΣΤΕΡΗΣΕΙ ΤΑ ΦΑΡΜΑΚΑ, ΕΜΑΣ ΜΑΣ ΤΑ ΕΚΟΨΕ ΗΔΗ Ο ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΣΑΣ... 
ΘΑ ΑΓΑΝΑΚΤΗΣΕΤΕ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΝΕΡΓΕΙΕΣ ΤΩΝ ΠΡΑΚΤΟΡΩΝ ΠΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΑΝΟΧΗ ΚΑΙ ΤΗ ΔΟΥΛΙΚΟΤΗΤΑ ΣΑΣ ΑΛΩΝΙΖΟΥΝ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ...
ΘΑ ΧΤΥΠΗΣΟΥΝ  ΚΑΙ ΕΣΑΣ,ΕΜΕΙΣ ΗΔΗ ΒΙΩΣΑΜΕ ΤΗ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΤΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΤΟΥΣ  ΚΑΙ ΚΥΡΙΩΣ ΑΠΟ ΕΣΑΣ ΘΑ ΖΗΤΗΣΟΥΝ, ΟΤΑΝ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΦΘΟΥΝ ΛΟΓΩ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ ΑΠΟ ΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΤΟΥΣ, ΟΣΑ ΤΟΥΣ ΤΑΞΑΝΕ ...
ΘΑ ΑΠΟΠΟΙΗΘΕΙΤΕ ΤΩΝ ΕΥΘΥΝΩΝ ΣΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΞΕΠΟΥΛΗΜΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΜΕΤΑΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΣΕ ΑΝΟΧΥΡΩΤΗ ΧΩΡΑ, ΕΜΕΙΣ ΔΕΝ ΘΑ ΠΑΡΑΔΩΘΟΥΜΕ ΟΜΩΣ ΠΟΤΕ ΚΑΙ ΘΑ ΧΥΣΟΥΜΕ ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΤΟ ΑΙΜΑ ΜΑΣ ΓΙΑ ΕΚΕΙΝΗΝ, ΟΠΩΣ ΕΚΑΝΑΝ ΟΙ ΠΡΟΓΟΝΟΙ, ΟΠΩΣ ΘΑ ΚΑΝΟΥΝ ΚΑΙ ΟΙ ΑΠΟΓΟΝΟΙ ΜΑΣ ...
ΕΙΝΑΙ Η ΜΟΙΡΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΑ ΝΑ ΖΕΙ ΛΕΥΤΕΡΟΣ ΚΑΙ ΝΑ ΠΡΟΣΚΥΝΑΕΙ ΜΟΝΟ ΤΟ ΧΡΙΣΤΟ, ΚΑΝΕΝΑΝ ΑΠΟ ΕΣΑΣ Η ΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΣΑΣ ...
ΗΡΘΕ Ο ΚΑΙΡΟΣ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕΤΕ ΟΤΙ ΣΕ ΛΙΓΟ  ΟΛΟΙ ΘΑ ΠΕΡΑΣΟΥΜΕ ΕΝΑ ΟΡΜΗΤΙΚΟ ΠΟΤΑΜΙ ΑΠΟ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΘΑ ΣΩΘΟΥΝ ΛΙΓΟΙ, ΟΙ ΠΙΟ ΔΥΝΑΤΟΙ ...
ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ ΚΑΙ ΣΥΜΜΕΡΙΖΟΝΤΑΙ ΤΟ  ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΟΧΙ ΕΚΕΙΝΟ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ !!!
ΘΑ ΓΙΝΟΥΝ ΑΥΡΙΟ ΟΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΓΙΑ ΤΑ ΕΠΟΜΕΝΑ 70 ΧΡΟΝΙΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΣΠΟΥΔΑΙΟ ΑΥΤΟ ΤΗΣ ΕΙΔΗΣΗΣ ...
ΤΟ ΣΠΟΥΔΑΙΟ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΕΠΙΣΗΜΟΠΟΙΗΘΗΚΕ ΤΟ ΠΕΡΑΣΜΑ ΣΕ ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΣΕΛΙΔΑ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΚΑΙ ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΑΝΩΔΥΝΑ !!!

Η Βυζαντινή μουσική θεραπεύει την κατάθλιψη!

porfirios 3


Η βυζαντινή μουσική, αγιάζει τον άνθρωπο αναίμακτα. Ένα σπουδαίο θεραπευτικό μέσο για την ταλαίπωρη ψυχή του πεπτωκότος ανθρώπου, του εμπαθούς, είναι πράγματι η Βυζαντινή μουσική. Διά τούτο δίδασκε ο σοφός ιατρός της ψυχής-Γέρων: «Η βυζαντινή μουσική είναι πάρα πολύ ωφέλιμη. Κανένας χριστιανός δεν πρέπει να υπάρχει χωρίς να ξέρει βυζαντινή μουσική. Πρέπει όλοι να μάθομε. Έχει άμεση σχέση με την ψυχή. Η μουσική αγιάζει τον άνθρωπο αναίμακτα. Χωρίς κόπο, αγαλλόμενος, γίνεσαι άγιος». Ειδικά για την θεραπεία της κατάθλιψης η βυζαντινή μουσική είναι ένα πολύ αποτελεσματικό μέσο.
Η Βυζαντινή μουσική, δίδασκε, θεραπεύει την κατάθλιψη.
«Μιά φορά (διηγείται ο Γέροντας) είχε κάποιος δαιμόνιο, ο βασιλιάς Σαούλ, και πήγαινε ο Δαβίδ και του έψαλλε και ο δαίμονας έφευγε. Πήγαινε με το ψαλτήρι-το ψαλτήρι ήταν όργανο. Όταν τον έπιανε το δαιμόνιο της μελαγχολίας, πήγαινε ο Δαβίδ και του ‘παιζε το ψαλτήρι κι έτσι έφευγε ο δαίμονας. Πού ‘ναι αυτοί που τρέχουνε να βρούνε θεραπεία για την κατάθλιψη.
Όταν μάθουνε βυζαντινή μουσική και ιδούνε τη μαυρίλα να ‘ρχεται, παπ! ένα δοξαστικό κι η μαυρίλα που έρχεται να σε καταλάβει, ως ένα είδος ψυχικής μελαγχολίας, γίνεται ύμνος προς τον Θεό. Εγώ το πιστεύω αυτό. Απόλυτα το πιστεύω. Σας το λέω ότι ένας μουσικός, που αγαπάει τη μουσική, που είναι ευσεβής, μπορεί μια δυσκολία του να τήνε κάνει έργο μουσικό ή ένα έτοιμο έργο να το ψάλει, να το αποδώσει. Έτσι, προκειμένου να κλαίει και να καταπιέζεται, προσφέρει μια δοξολογία στον Θεό».
Ο υγιής άνθρωπος ζεί μέσα στην αρμονία. Η αρετή είναι αρμονία. Έλεγε ο Γέροντας: «Η βυζαντινή μουσική είναι πάρα πολύ εύκολη, όταν την ερωτευθεί η ψυχή. Είναι τόση η ωφέλεια της αρμονίας στην ψυχή!. Αυτός που ξέρει μουσικά και έχει ταπείνωση, έχει την χάρι του Θεού. Πάει να θυμώσει, να εκραγεί, αλλά φοβάται τη δυσαρμονία, διότι και ο θυμός και όλες αυτές οι αμαρτωλές καταστάσεις δεν είναι μέσα στην αρμονία. Κι έτσι μισεί σιγά σιγά την κακία και εγκολπώνεται την αρετή, που είναι αρμονία.
Άγιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης
 Πηγή  το είδαμε εδώ

Ο Θεός δεν εγκαταλείπει ποτέ όσους αγωνίζονται ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΟ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ της Κυριακής του Τυφλού


ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΟ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ
της Κυριακής του Τυφλού
25ης Μαΐου 2014
 (Β΄ Κορ. δ΄  6–15)
 
Γράφει ο Αρχιμανδρίτης Αναστάσιος Στεργιώτης

Όσο προοδεύει κάποιος στην πίστη, τόσο φωτίζεται από το Άγιο Πνεύμα και οδηγείται στη σωτηρία. Επίσης, κατανοεί περισσότερο την πνευματική αξία των δοκιμασιών και των θλίψεων, που ο Θεός επιτρέπει, για να οδηγήσει τους

ανθρώπους στον δρόμο της αρετής και να τους διαπαιδαγωγήσει. Ο  ίδιος ο θείος Παύλος το βεβαιώνει αυτό πολλές φορές από προσωπική πείρα.
Ο παντοδύναμος Θεός έδωσε το φως στο χαώδες, σκοτεινό και αδιαμόρφωτο σύμπαν τον καιρό της Δημιουργίας και με το παντοδύναμο χέρι Του οργάνωσε τον κόσμο και τον κατοίκησε με όλα τα όντα που υπάρχουν ακόμη πάνω σ’ αυτόν. Αφού, λοιπόν, έστειλε το υλικό, που ωφέλησε τόσο το σύμπαν, πόσο μάλλον θέλησε να στείλει και το πνευματικό φως, που είναι ανώτερο και σημαντικότερο από το γήινο και υλικό. Κι αυτό γιατί το φως το πνευματικό, που κατοίκησε στα γήινα, αδύνατα και «πήλινα» σώματά μας, οδηγεί στην θεία Αλήθεια, στον πνευματικό φωτισμό και στην σωτηρία.
Στην περικοπή τονίζονται με έντονα χρώματα οι διώξεις, τα βάσανα και οι θλίψεις που υφίσταντο οι αληθινοί χριστιανοί και ο ίδιος ο ιερός Παύλος από τους ασεβείς διώκτες του Χριστού. Όμως κανένας πιστός δεν πρέπει να απελπίζεται και να δειλιάζει, όσες δοκιμασίες κι αν υποστεί. Ποτέ δεν πρέπει να φθάνει στο αδιέξοδο και στην στενοχώρια. Γιατί ο Θεός ποτέ δεν θα εγκαταλείψει αυτούς που Τον πιστεύουν και αγωνίζονται γι’ Αυτόν πραγματικά.
Πολλές φορές φαίνεται οι εχθροί του Χριστού να είναι παντοδύναμοι και να υπερισχύουν και νιώθουμε ότι όλα χάθηκαν οριστικά. Όμως «ει ο Θεός μεθ’ ημών, ουδείς καθ’ ημών». Αν ο Θεός είναι μαζί μας, κανείς δεν μπορεί να μας βλάψει πραγματικά. Παντοτινά και καθημερινά Αυτός παραδίδεται στο θάνατο, όπως παρεδόθη και ο Ιωάννης ο Βαπτιστής και αποκεφαλίσθηκε εξαιτίας της αγάπης του στον Θεό! Και αυτό γίνεται για την Δόξα του Χριστού και για να φανερωθεί η θαυματουργή δύναμη Του, που πάντα μας φωτίζει και μας οδηγεί και ποτέ δεν μας αφήνει απροστάτευτους.
Ο θείος Παύλος μάς λέει «επίστευσα, διό ελάλησα». Αυτή η πίστη μάς οδηγεί στην βέβαιη γνώση ότι ο Ιησούς Χριστός θα βγει νικητής σε κάθε εμπόδιο και δοκιμασία και θα εκπληρώσει την μεγάλη αποστολή Του, όπως οι Άγιοι και οι Μάρτυρες της εκκλησίας μας. Γένοιτο!

 

Ἡ χαρά τῆς οἰκογενείας - π. Γρηγόριος Μουσουρούλης


Κυριακή τοῦ Τυφλοῦ
Λόγος εἰς τόν Ἀπόστολον
Ἡ χαρά τῆς οἰκογενείας
 «... ἠγαλλιάσατο πανοικί πεπιστευκώς τῷ Θεῷ»(Πράξ. ιστ΄34)

«... ἠγαλλιάσατο πανοικί πεπιστευκώς τῷ Θεῷ»
****
        Ἡ χαρά εἶναι ὁ βαθύς πόθος κάθε ἀνθρώ­που. Ὅλοι  μας, μικροί καί μεγάλοι μέ κάθε τρόπο κυνηγᾶμε τή χαρά. Πολύ περισσότερο ὅμως τήν ποθεῖ καί τήν λαχταρᾶ ἡ οἰκογένεια. Ποιός ἄν­δρας ἤ ποιά γυναίκα ἤ ποιά παιδιά δέν ἐπιθυ­μοῦν ἡ οἰκογένειά τους, τό σπίτι τους νά εἶναι χαρού­μενο καί εὐτυχισμένο; Τά πράγματα ὅμως λένε ὅτι ἡ οἰκογένεια σήμερα βιώνει τήν ἀναστάτωση, τίς ἀντιπαραθέσεις, τίς φωνές, τό ἄγχος, τή διάστα­ση. Καί τοῦτο διότι λείπουν οἱ ἀπαραίτητοι ὅροι, πού ἐξασφαλίζουν τή χαρά καί τήν εὐτυχία τῆς οἰκογένειας.
        Οἱ ὅροι αὐτοί ὅμως ἀποκαλύπτονται στό σημε­ρινό ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Μᾶς τούς φα­νερώ­νει ὁ δεσμοφύλακας τῶν Φιλίππων καί ἡ οἰκογέ­νειά του. Αὐτούς τούς ὅρους θά ἐντο­πίσουμε στή συνέχεια, ὥστε τηρώντας τους νά ἀπολαύσουμε τήν εὐλογία τῆς εἰρηνικῆς, χαρούμε­νης καί ἑνωμένης οἰκογένειας.

*****
« «... ἠγαλλιάσατο πανοικί πεπιστευκώς τῷ Θεῷ »
        Ἡ φράση αὐτή μᾶς λέγει ξεκάθαρα ὅτι ὁ δεσμοφύλακας ἐκεῖνος ἔνιωσε μεγάλη χαρά καί ἀγαλλίαση ἀπό τήν στιγμή πού ἐπίσετυσε στόν Θεό. Καί δέν ἐπίστευσε μόνος αὐτός ἀλλά καί ὁλόκληρη ἡ οἰκογένειά του, ὅλοι ὅσοι βρίσκονταν στό σπίτι του. Προηγουμένως ὁ ἄνθρωπος αὐτός ἦταν ἕτοιμος νά αὐτοκτονήσει.   διότι μέχρι πού τόν συνεκράτησε ἀπό τό διάβημά του ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, ὁ ἄνθρωπος ἐκεῖνος ζοῦσε στό σκοτάδι, στή σύγχυση καί τήν εἰδωλολατρική πλάνη. Καί τώρα ξαφνικά τά μάτια του ἀντίκρυ­σαν τό φῶς. Τώρα ἀνακάλυψε τήν πηγή τῆς χα­ρᾶς καί τῆς εὐτυχίας. Βρῆκε σκοπό καί νόημα ἡ ζωή του. Ἄλλαξαν ὅλα μέσα του καί γύρω του. Πίστεψε στόν Χριστό καί βαπτίστηκε αὐτός καί ἡ οἰκογένειά του μέσα στή ζωοποιό Χάρη τῆς Παναγίας Τριάδος.
        Αὐτή εἶναι ἡ πηγή τῆς εὐτυχίας τῆς κάθε οἰκογένειας. Ὁ πρῶτος λοιπόν ὅρος πού χαρίζει στήν οἰκογένεια τή χαρά καί τήν εἰρήνη, εἶναι ἡ πίστη στό Χριστό. Ὅταν ἄνδρας, γυναίκα καί παι­διά πιστεύουν στόν Χριστό, τότε ἡ χαρά τοῦ Χρι­στοῦ κυριαρχεῖ στό σπίτι. Διά τῆς πίστεως ἔχουν τόν Χριστό ἀνάμεσά τους. Εἶναι ὅλοι μαζε­μένοι στό σπίτι τους, ὄχι μόνο γιά νά ἀποτελοῦν μιά φυσική οἰκογένεια, ἀλλά εἶναι «συνηγμένοι» στό ὄνομα τοῦ Κυρίου. Γι᾽αὐτό καί καθένας ἀγωνίζεται νά ζεῖ κατά τό θέλημα τοῦ Κυρίου. Νά ἀγαπᾶ τούς ἄλλους. Νά προσφέρει τόν ἑαυτό του στήν ὑπηρεσία τῶν ἄλλων μελῶν τῆς οἰκογε­νείας. Νά θυσιάζει τό δικό του θέλημα, τή δική του προτίμηση καί εὐκολία γιά νά διευκολύνει τούς ἄλλους. Καθένας προσπαθεῖ νά εἶναι ταπει­νός. Νά ἔχει πραότητα, στοργή καί ἐπιείκεια ἀπέναντί τους. Νά κατανοεῖ τούς ἄλλους μέ τίς δυσκολίες ἴσως πού παρουσιάζουν. Τότε ὅμως καί οἱ δυσκολίες πού θά παρουσιασθοῦν καί τά ἐλαττώματα τῶν ἄλλων καί οἱ κακίες τους ἀκόμη καί τά λάθη τους τακτοποιοῦνται εὔκολα. Σιγά – σιγά θεραπεύον­ται καί ἔτσι ἐπικρατεῖ στήν οἰκο­γένεια ἀτμόσφαιρα εἰρήνης. Ἡ πίστη στόν Χριστό ἑνώνει ὅλους καί βοηθεῖ ὅλους. Μπορεῖ ὡς ἄνθρωποι νά ἔχουν ζητήματα, ἀλλά μέ τή δύναμη τῆς πίστεως τά ξεπερνοῦν. Καί ἔτσι εἶναι χαρού­μενοι στό σπίτι τους.
*****
        Τήν χαρά τῆς οἰκογενείας ὅμως στηρίζει καί αὐξάνει ἡ παρουσία τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ μεταξύ τῶν μελῶν της. Δέν ἀρκεῖ μόνο νά πιστεύουν στόν Χριστό. Εἶναι ἀνάγκη νά μελε­τοῦν τό λόγο τοῦ Θεοῦ συνεχῶς. Ὁ Παῦλος καί ὁ Σίλας «ἐλά­λησαν» τόν λόγο τοῦ Κυρίου στό δεσμοφύλακα «καί πᾶσι τοῖς ἐν τῇ οἰκίᾳ αὐτοῦ». Καί ἀσφαλῶς μετά τήν ἀναχώρηση τῶν Ἀποστό­λων ἀπό τήν πόλη τῶν Φιλίππων, ἡ οἰκογένεια θά θυμόταν καί θά συζητοῦσε τόν λόγο τοῦ Κυρίου, πού ἄκουσε ἀπό τό στόμα τους. Καί μέ τόν τρόπο αὐτό ἐνισχυόταν πνευματικά ἀπό ἐκεῖνα τά λόγια. Ἐμεῖς σήμερα εἴμαστε σέ ἀσυγκρίτως καλύτερη θέση ἀπό τούς ἀνθρώπους ἐκείνους. Διότι ἔχουμε πλούσιο τό λόγο τοῦ Θεοῦ στή διάθεσή μας. Βιβλία πατερικά, ἑρμηνευτικά τῆς Ἁγίας Γραφῆς, ὀρθόδοξα περιοδικά πνευματικῆς οἰκοδομῆς κατακλύζουν κυριολεκτικά τόν κόσμο μας. Ἀκόμη καί ἀπό τό διαδίκτυο προσ­φέρεται πλούσιος ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ. Μπο­ροῦμε λοιπόν νά μελετοῦμε τόν λόγο αὐτό εἴτε χωριστά εἴτε ὅλη μαζί ἡ οἰκογένεια. Καί ἔτσι νά ἀρωματί­ζεται ἡ ἀτμόσφαιρα τοῦ σπιτιοῦ μας μέ τήν χάρη τοῦ θείου λόγου. Ἄλλωστε ὁ Ἀπόστολος Παῦλος μᾶς δίνει τήν παραγγελία ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ νά κατοικεῖ στίς ψυχές μας, στά σπίτια μας πλού­σιος. Δυστυχῶς οἱ περισσότεροι ἀπό ἐμᾶς προτι­μᾶμε νά ἐξαντλοῦμε τό χρόνο μας μπροστά στήν τηλεόραση, ἤ στόν Η/Υ τρέφοντας τήν ψυχή μας μέ σκουπίδια πνευματικά καί δέν βρίσκουμε λίγο χρόνο γιά μελέτη τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ, πού θά γαληνέψει τίς ψυχές μας, θά διώξει τήν ἔνταση, θά καταπραΰνει τά πάθη, θά εἰρηνεύσει τήν ὕπαρξή μας.  Δοκιμάστε, ἀδελφοί, νά μελετᾶτε στό σπίτι σας τό λόγο τοῦ Θεοῦ, νά τόν συζητᾶτε μεταξύ σας καί θά δεῖτε πόσα πράγματα θά ἀλ­λάξουν στό σπίτι σας. Χαρά καί εἰρήνη θά πλημ­μυρίσουν τίς καρδιές σας.
*****
        Ἡ χαρά καί ἡ ἀγαλλίαση τοῦ δεσμοφύλακα, ἀγαπητοί μου, ὁλοκληρώθηκε, ὅταν βαπτίστηκε αὐτός καί «οἱ μετ᾽ αὐτοῦ πάντες». Αὐτός καί ὅλοι οἱ δικοί του. Καί ἔτσι εἶναι. Ἡ συμμετοχή ὅλων τῶν μελῶν τῆς οἰκογενείας στά ἱερά Μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας μας ὁδηγεῖ τήν οἰκογένεια στήν κορυ­φή τῆς χαρᾶς. Ὅπως μᾶς λέγει ὁ ἱερός Χρυσό­στομος ὄχι μόνο βαπτίστηκαν ὅλοι ἐκεῖνοι οἱ ἄνθρωποι ἀλλά καί «ἐτράφησαν» μέ τό Μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας, πού ἐτέλεσαν οἱ Ἀπόστο­λοι τήν ὥρα τοῦ δείπνου. Οἱ οἰκογέ­νειες στόν τό­πο μας στό σύνολό τους  ἔχουν μετάσχει στό Μυστήριο τοῦ Βαπτίσματος. Μετέχουν ὅμως ὅ­πως πρέπει στά ἄλλα μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας μας; Στό Μυστήριο τῆς Μετανοίας καί Ἐξομολο­γήσεως πού καθαρίζει τίς ψυχές μας ἀπό τό βάρος τῆς ἁμαρτίας, μᾶς συμφιλιώνει μέ τόν Θεό καί φέρνει τήν εἰρήνη τοῦ Χριστοῦ στίς ψυχές μας; Μετέχουμε μέ τήν ἄδεια τοῦ πνευμα­τικοῦ στό Μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστί­ας; Πόση χαρά ὑπάρχει στήν οἰκογένεια ὅταν ὅλα τά μέλη της ἑτοιμάζονται καί κοινωνοῦν ἄξια τό Σῶμα καί τό Αἷμα τοῦ Κυρίου! Μήπως, ἀδελφοί, ἀπό πολ­λές οἰκογένειες λείπει ἡ χαρά, διότι δέν ἐπιμε­λοῦνται τόν τρόπο τῆς ζωῆς τους, ὥστε νά ἐξα­σφαλίζουν τόν ὑπέρτατο ὅρο τῆς χαρᾶς; Διότι εἶναι ἀδύνατο νά μή ζεῖ σέ ἀτμό­σφαιρα χαρᾶς ἡ οἰκογένεια, ὅταν φροντίζει γιά τήν καλή καί τακτική μυστηριακή της ζωή. Μέ τήν μυστηριακή ζωή ἐλλευθερώνεται ἀπό τήν ἁμαρτία καί ἑνώ­νεται μέ τόν Χριστό καί ἑπομένως χαίρει καί ἀγάλλεται μέ χαρά μεγάλη καί ἀνείπω­τη ( Α´Πέτρ. α´8).
****
        Τέλος ὁ δεσμοφύλακας τῶν Φιλίππων μᾶς ὑποδεικνύει ἀκόμη ἕνα ὅρο πού ἐξασφαλίζει τή χαρά στήν οἰκογένεια. Καί αὐτός εἶναι τό κοινό τραπέζι τῆς οἰκογενείας.  Ἡ χαρά του ἔγινε πιό ζωηρή μέ τό πλούσιο πανηγυρικό τραπέζι πού προσέφερε ἐκείνη τήν ὥρα τῆς νύχτας στούς Ἀποστόλους.
        Σήμερα τό οἰκογενειακό τραπέζι σχεδόν ἔχει καταργηθεῖ. Ὁ καθένας τρώγει ὅποια ὥρα θέλει. Ἤ δέν τρώει κἄν στό σπίτι. Καταφεύγει στά ἕτοιμα καί πρόχειρα φαγη­τά πού προσφέ­ρουν τά εἰδικά καταστήματα. Δέν ὑπάρχει βέβαια ἀμφιβολία ὅτι τά ὡράρια τῶν ἐργασιῶν καί τά μαθήματα τῶν παιδιῶν δημιουρ­γοῦν πολλές δυ­σκολίες στό θέμα αὐτό. Ἀλλά οἱ δυσκολίες δέν εἶναι ἀξεπέραστες. Θά μποροῦσε καί θά ἔπρεπε τουλάχιστο γιά τό βραδινό τραπέζι καί τό τραπέζι τίς Κυριακῆς καί τῶν μεγάλων ἑορτῶν, νά ξεπε­ραστοῦν.
        Δυστυχῶς δέν  ἔχουμε κατανοήσει τήν ἀξία τοῦ οἰκογενειακοῦ τραπεζιοῦ. Δέν ἔχουμε συνε­ι­δητοποιήσει πόσο συμβάλλει στήν χαρά καί τήν ἑνότητα τῆς οἰκογένειας. Διότι στό οἰκογενειακό τραπέζι θά συζητηθοῦν τά προβλήματα, θά ἀν­ταλλαγοῦν σκέψεις ἐνισχυτικές, θά ἑνωθοῦν οἱ ψυχές. Θά αἰσθανθοῦν ζωντανή τήν παρουσία τοῦ Θεοῦ μέ τήν προσευχή πρίν καί τήν εὐχαρι­στία μετά τό φαγητό.
*****
« «... ἠγαλλιάσατο πανοικί πεπιστευκώς τῷ Θεῷ »

Ἡ χαρά τῆς οἰκογενείας!  Τί ὡραῖο πράγμα νά βρίσκεται ὅλη ἡ οἰκογένεια μέσα στήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ! Νά τήν βιώνει τήν χαρά μέ τήν πίστη, μέ τήν μελέτη τοῦ θείου λόγου, μέ τήν μυστηριακή ζωή, μέ τήν χαρά τοῦ οἰκογενειακοῦ τραπεζιοῦ. Ἀδελφοί, ἄν ἀγαπᾶμε τόν ἑαυτό μας, τήν οἰκογένειά μας, ἄν θέ­λουμε τήν εὐτυχία μας καί τήν εὐτυχία τῶν παιδιῶν μας, ἄς συνδεθοῦμε μέ τόν Χριστό καί τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία Του. Τόν δρόμο μᾶς τόν δείχνει ὁ δεσμο­φύλακας τῶν Φιλίππων.
Αρχιμανδρίτης Γρηγόριος Μουσουρούλης

Κυριακή του τυφλού


Κυριακή του τυφλού

Το Ευαγγέλιο της Κυριακής του Τυφλού, αποτελεί μια αδιάψευστη απόδειξη ότι ο Χριστός δεν ήταν μόνο τέλειος άνθρωπος αλλά και τέλειος Θεός.
Όπως διαβάζουμε στο Κατά Ιωάννη Ευαγγέλιο (κεφ. 9, 1-38), ο Χριστός, περνώντας μέσα από την Ιερουσαλήμ, συναντάει έναν εκ γενετής τυφλό. Ο Κύριος, έκανε πυλό, αφού έφτυσε στο χώμα, του άλειψε τα μάτια και τον έστειλε στην κολυμβήθρα του Σιλωάμ. Ο τρόπος αυτός θεραπείας, μας υπενθυμίζει τον τρόπο που ο Θεός δημιούργησε τον άνθρωπο, πλάθοντάς τον.
Ο Θεός στην Παλαιά Διαθήκη, πλάθει τον άνθρωπο από χώμα, τώρα ο Χριστός, πλάθει τα μάτια του εκ γενετής τυφλού πάλι από χώμα. Ο ίδιος Θεός! Δοκιμάζει την πίστη του τυφλού και τον στέλνει στην κολυμβήθρα του Σιλωάμ. Σέβεται την ελευθερία του ανθρώπου, και ζητάει τη δική του εκούσια και ελεύθερη συμμετοχή του στο θαύμα. Ο τυφλός όμως με πίστη, υπακούει στην εντολή του Θεού, πηγαίνει και πλένεται και επιστρέφει βλέποντας.
Όμως, η ζωή του θεραπευμένου τυφλού, δε έγινε ευκολότερη. Γίνεται στόχος της κακίας και του μίσους των Φαρισαίων, των ανθρώπων εκείνων που με ζήλο πίστευαν στο Θεό και στην τήρηση του Νόμου Του. Ανακρίνουν τον τυφλό κι αντί να πιστέψουν κι εκείνοι βλέποντας ζωντανό το θαύμα μπροστά τους, κλείνουν τα μάτια της ψυχής τους. Ο θρησκευτικός φανατισμός τους, όχι μόνο τους κλείνει τα μάτια της ψυχής και εξαφανίζει από την ψυχή τους τη διάκριση αλλά τους απομακρύνει τελικά και από το Θεό.
Οι γονείς του τυφλού, φοβούνται να ομολογήσουν το θαύμα που έγινε στο παιδί τους που γεννήθηκε τυφλό, για να μην γίνουν αποσυνάγωγοι. Τόση ήταν η πίστη τους και η χαρά τους που απέκρυψαν αποφεύγοντας με μαεστρία να ομολογήσουν ένα αληθινό γεγονός.
«Έχει ηλικία αυτόν να ρωτήσετε»!
Ίσως ο Χριστός να τους χάλασε τα σχέδια, αφού ο εκ γενετής τυφλός γιος τους ζητιάνευε. Ίσως τους χάλασε την ησυχία τους αφού έπρεπε να παρουσιαστούν στη συναγωγή και να ανακριθούν με τον κίνδυνο να γίνουν αποσυνάγωγοι. Κι εμείς οι χριστιανοί που ευεργετούμαστε καθημερινά από το Θεό, ντρεπόμαστε ή φοβόμαστε να ομολογήσουμε το Θεό από την ολιγοπιστία μας. Βάζουμε τα συμφέροντά μας πάνω από το Θεό, πιστεύοντας ενδόμυχα πως Εκείνος θα μας καταλάβει! Εκείνος θα μας καταλάβει αλλά θα δει και την πίστη μας και τις προτεραιότητες που έχουμε βάλλει στη ζωή μας. Θα δει ποιους θεούς έχουμε βάλλει στη θέση Του και με το δικό του τρόπο δε θα πάψει να μας υπενθυμίζει πως Εκείνος είναι το φως του κόσμου.
Ο τυφλός, τελικά δε θεράπευσε μόνο τα μάτια του σώματός του αλλά και της ψυχής του. Αναγνωρίζει και προσκυνεί τη θεότητα του Ιησού και δε διστάζει να το ομολογήσει στους θρησκευτικούς άρχοντες με θάρρος που θα το ζήλευαν πολλοί από μας. Δεν αρκεί μόνο η πίστη, χρειάζεται και η ομολογία πίστεως για να γίνουμε γνήσια παιδιά του Ιησού. Όταν ομολογήσουμε το Χριστό μπροστά στους ανθρώπους, θα μας ομολογήσει και Εκείνος μπροστά στον Πατέρα Του, μας έχει υποσχεθεί ο Κύριος.
Απολυτίκιον:
Ήχος πλ. α’.
Τον συνάναρχον Λόγον Πατρί και Πνεύματι, τον εκ Παρθένου τεχθέντα εις σωτηρία ημών, ανυμνήσωμεν πιστοί και προσκυνήσωμεν· ότι ηυδόκησε σαρκί, ανελθείν εν τω Σταυρώ, και θάνατον υπομείναι, και εγείραι τους τεθνεώτας, εν τη ενδόξω Αναστάσει αυτού.
Με πληρ. από τον Ορθόδοξο Συναξαριστή

Συναξαριστής της 25ης Μαίου

Ἡ τρίτη Εὕρεσις Κεφαλῆς Τιμίου Προδρόμου

 


«Ὡς θεῖον θησαύρισμα ἐγκεκρυμμένον τὴν γῆ». Πράγματι, ἡ τίμια κεφαλὴ τοῦ Βαπτιστῆ Ἰωάννη, ἐνῷ ἦταν πολλὰ χρόνια κρυμμένη, τώρα φάνηκε μέσα στὴ γῆ, ὅπως διακρίνεται ὁ χρυσὸς ἀπὸ τὰ ἄλλα κοινὰ μέταλλα. Ὅμως, δὲν ἦταν κλεισμένη μέσα σὲ εἰδικὴ στάμνα ὅπως πρῶτα, ἀλλὰ βρισκόταν μέσα σὲ ἀργυρὸ ἀγγεῖο καὶ σὲ τόπο ἱερό.

Ἡ εὕρεση αὐτὴ ἔγινε ἀπὸ κάποιο ἱερέα στὰ Κόμανα τῆς Καππαδοκίας. Ἀπὸ ἐκεῖ μετακόμισαν τὸ ἱερὸ λείψανο στὴν Κωνσταντινούπολη, ὅπου ἡ ὑποδοχὴ ἔγινε μὲ μεγάλη ἐπισημότητα.

Ὁ τότε πιστότατος βασιλιὰς καὶ ὁ Πατριάρχης μὲ ὅλο τὸν ὀρθόδοξο λαό, ὑποδέχθηκαν μὲ πολλὴ χαρὰ τὴν τιμία κεφαλὴ τοῦ Προδρόμου. Ἔπειτα, μὲ εὐλάβεια τὴν προσκύνησαν καὶ τὴν τοποθέτησαν σὲ τόπο ἱερό.

Ἔτσι, ἐπαληθεύεται ὁ λόγος τοῦ ψαλμῳδοῦ Δαυίδ: «Φυλάσσει Κύριος πάντα τὰ ὀστᾶ αὐτῶν, ἓν ἐξ αὐτῶν οὐ συντριβήσεται». Ὁ Κύριος, δηλαδή, φυλάσσει ὅλα τὰ ὀστᾶ τῶν δικαίων, καὶ οὔτε ἕνα ἀπὸ αὐτὰ δὲ θὰ συντριβεῖ.

Ἀπολυτίκιον 
Ἦχος δ’. Ταχύ προκατάλαβε.
Ὡς θεῖον θησαύρισμα, ἐγκεκρυμμένον τῇ γῇ, Χριστὸς ἀπεκάλυψε, τὴν Κεφαλήν σου ἡμῖν, Προφῆτα καὶ Πρόδρομε, πάντες οὖν συνελθόντες, ἐν τῇ ταύτῃ εὒρέσει, ᾄσμασι θεηγόροις, τὸν Σωτῆρα ὑμνοῦμεν, τὸν σώζοντα ἡμᾶς ἐκ φθορᾶς ταῖς ἱκεσίαις σου.

Κοντάκιον 
Ἦχος β’. Τὰ ἄνω ζητῶν.
Προφῆτα Θεοῦ, καὶ Πρόδρομε τῆς χάριτος, τὴν Κάραν τὴν σήν, ὡς ῥόδον ἱερώτατον, ἐκ τῆς γῆς εὐράμενοι, τὰς ἰάσεις πάντοτε λαμβάνομεν· καὶ γὰρ πάλιν ὡς πρότερον, ἐν κόσμῳ κηρύττεις τὴν μετάνοιαν.

Ἕτερον Κοντάκιον 
Ἦχος πλ. δ’. Τῇ ὑπερμάχῳ.
Ὡς οὐρανίων δωρεῶν πηγὴ θεόβρυτος τῇ Ἐκκλησίᾳ ἐκ βυθοῦ τῆς γῆς ἀνέλαμψε ἡ ἁγία Κεφαλή σου Χριστοῦ Προφῆτα ἦς τὴν τρίτην ἑορτάζοντες φανέρωσιν ἀνυμνοῦμεν τῶν θαυμάτων σου τὸ μέγεθος καὶ βοῶμέν σοι, χαῖρε Λόγου ὁ Πρόδρομος.

Μεγαλυνάριον 
Τρίτην τῆς παντίμου σου Κεφαλῆς, μνείαν ἐκτελοῦμεν, ἣν ἐδόξασεν ἡ Τριάς, Βαπτιστὰ Κυρίου· ἐκ γῆς γὰρ τρίτως ὤφθη, μετανοεῖτε πᾶσιν, ἀνακραυγάζουσα.

 
Ὁ Ἅγιος Κελεστίνος

Ἀνῆκε καὶ αὐτὸς στὴν ἡρωικὴ ἐκείνη φάλαγγα τοῦ Χριστοῦ, ποὺ βάδισε μὲ τὸ σταυρὸ στὸν ὦμο καὶ σφράγισε τὴν ἀφοσίωσή του, μὲ τὴν θυσία τῆς ζωῆς του.

Διακαὴς πόθος τοῦ Κελεστίνου ἦταν ἡ γρηγορότερη ἐπικράτηση τῆς ἀληθινῆς θρησκείας. Κήρυττε μὲ θάῤῥος τὰ διδάγματα τοῦ Εὐαγγελίου καὶ καλοῦσε τοὺς ἀπίστους νὰ δεχτοῦν ἀπὸ αὐτὰ τὸ φῶς, καὶ νὰ σώσουν ἔτσι τὶς ψυχές τους. Καταγγέλθηκε σὰν ὑβριστὴς καὶ ἀνατροπέας τῆς εἰδωλολατρίας.

Καὶ ἐπειδὴ δὲν μπόρεσαν νὰ τοῦ ἀλλάξουν φρόνημα, τὸν σκότωσαν, ἀφοῦ τὸν μαστίγωσαν ἄγρια καὶ διαπέρασαν τὶς πτέρνες του μὲ πυρακτωμένο σίδερο.

 
Ὁ Ὅσιος Ὀλβιανός

Ἀπεβίωσε εἰρηνικά.

 
Τῇ 25ῃ ἢ τὴν πρώτη μετ᾿ αὐτὴν ἐρχομένη Κυριακὴ (25-31 Μαΐου): Ἀνάμνησις τῆς ἐν Σύρῳ εὑρέσεως τῆς θαυματουργοῦ ἱερᾶς εἰκόνος τοῦ ἁγίου μεγαλομάρτυρος Δημητρίου (1936)
 

 
Τῇ τελευταίᾳ Κυριακῇ τοῦ μηνὸς Μαΐου (25-31) ἐν ἁπάσῃ τῇ περιοχῇ τῆς ἱερᾶς Μητροπόλεως Ναυπακτίας καὶ Εὐρυτανίας, μνήμη τῶν Εὐρυτάνων Νεομαρτύρων
 


 
Τῇ τελευταίᾳ Κυριακῇ τοῦ Μαΐου (25-31), πάνδημος ἐπιτελεῖται ἑορτὴ ἐν Κορίνθῳ τῶν συνεργῶν τοῦ ἀποστόλου Παύλου

Σεισμοί προ της Συνόδου Φερράρας-Φλωρεντίας (και ο νοών νοείτω)



Ο σημερινός σεισμός που εκδηλώθηκε κοντά στη Λήμνο και οι πολλοί μετασεισμοί που ακολούθησαν συντάραξαν ισχυρά και το Άγιον Όρος αλλά και τη νήσο Ίμβρο, γενέτειρα του Πατριάρχου Βαρθολομαίου.
Ως γνωστόν αύριο το απόγευμα στα Ιεροσόλυμα θα συναντηθούν ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος και ο Πάπας Φραγκίσκος σε ανάμνηση της προ 50ετίας συνάντησης του Πατριάρχη Αθηναγόρα με τον Πάπα Παύλο τον Στ΄. 
Αντί άλλου σχολιασμού και παραλληλισμού των δύο αυτών γεγονότων μεταφέρουμε απόσπασμα Ιστορικού Δοκιμίου του μοναχού Καλλίστου Βλαστού περί του Σχίσματος και των εν τη Φλωρεντία Συνόδω γενομένων. Το απόσπασμα αναφέρεται στα όσα συνέβησαν κατά την επιβίβαση στα πλοία που είχε αποστείλει ο Πάπας των αντιπροσώπων του Οικουμενικού Πατριαρχείου και αυτού του Πατριάρχου Ιωσήφ που μετέβησαν στη Ιταλία για τη Σύνοδο της Φερράρας – Φλωρεντίας. Αναφέρει λοιπόν ο μον. Κάλλιστος Βλαστός:

Ἡμέραν τινὰ ὁ Πατριάρχης (Ιωσήφ) συνομιλῶν ἐν τῷ ἰδίῳ αὐτοῦ δωματίῳ μετά τινων ἐκκλησιαστικῶν ἀρχόντων εἶπε τὰ ἑξῆς κατὰ τὸν Συρόπουλον: «λέγουσι γενέσθαι τὴν σύνοδον ἐν τῇ Ἰταλίᾳ, καὶ ἀπελθεῖν τοὺς ἡμετέρους ἐκεῖσε, καὶ καρτερῆσαι ἐν τῇ συνόδῳ, καὶ ἔχειν τὰς ἐξόδους καὶ τῆς ὁδοῦ καὶ τῶν σιτηρεσίων παρ᾿ ἐκείνων. Ἐν γοῦν τῷ ἀπελθεῖν οὕτω καὶ ἐκδέχεσθαι καὶ τὴν ἡμερεσίαν τροφὴν ἐξ ἐκείνων ἤδη γίνονται δοῦλοι καὶ μισθωτοί, ἐκεῖνοι δὲ κύριοι· καί περ ὁ δοῦλος τὸ θέλημα τοῦ κυρίου αὐτοῦ ὀφείλει ποιεῖν, καὶ πᾶς μισθωτὸς τὴν ἐργασίαν τοῦ μισθοῦντος αὐτὸν ἐργάζεται· καί περ ὁ μισθῶν τινα τούτου χάριν τὸν μισθὸν παρέχει, ἵνα ὁ μισθούμενος πληροῖ πᾶν ὅπερ ὁ μισθῶν αὐτὸν προστάξει, εἰ δὲ μή γε οὐ παρέχει τὸν μισθόν. Εἰ γοῦν κρατήσουσι τὸ σιτηρέσιον τί ποιήσουσιν οἱ ἡμέτεροι; καὶ οὐ θελήσουσιν ὑποστρέψαι τοὺς δι᾿ ἰδίων ἐξόδων τε καὶ πλευσίμων τί ἆρα ἕξουσιν οὗτοι ποιῆσαι; Κατὰ τί οὖν συμφέρει τούτους τοὺς ὀλίγους, τοὺς ξένους, τοὺς πένητας ἀπελθεῖν εἰς τοὺς πολλούς, τοὺς πλουσίους, τοὺς ὑπερηφάνους, τοὺς ἐντοπίους καὶ εἰς αὐτοὺς δουλωθῆναι; εἶτα καὶ περὶ πίστεως καὶ εὐσεβείας συζητεῖν καὶ διδάσκειν αὐτούς, οὐκ ἔνι τοῦτο καλόν, οὐκ ἔνι ἐμοὶ δοκεῖ, ὅτι οὐδόλως συμφέρει ἡμῖν τοῦτο».
Ἀλλὰ μετά τινα χρόνον ὁ τὰ καλὰ ἐκεῖνα προλέγων Ἰωσὴφ ὁ Πατριάρχης, ἀφ᾿ οὗ ὁ βασιλεὺς καὶ οἱ παρὰ τοῦ Πάπα σταλέντες ἰδίᾳ καὶ μυστικῶς μετ᾿ αὐτοῦ συνωμίλησαν, καὶ ὑπεσχέθησαν εἰς αὐτὸν ὅλα ἐκεῖνα, ὅσα δύνανται νὰ εὐχαριστήσουν μίαν φιλόδοξον ψυχήν, ἐξαίφνης μεταβαλὼν γνώμην καὶ αὐτὸς ὁ ἴδιος ἤρχισε νὰ ἑτοιμάζηται, καὶ τοὺς μὴ θέλοντας νὰ τὸν ἀκολουθήσωσι σφοδρῶς πρὸς τοῦτο προέτρεπε καὶ παντοίοις τρόποις ἠνάγκαζε λέγων πρὸς αὐτούς. «Ἐγὼ ἔχω πολὺ θάρρος καὶ πληροφορίαν, καὶ ἀπὸ γραμμάτων καὶ ἀπὸ λόγων τῶν ἐρχομένων ἐκεῖθεν, ὡς ἀπελθόντας ἡμᾶς ἐκεῖσε σὺν Θεῷ ὑποδέξονται πάντας μετὰ πολλῆς τιμῆς καὶ ἀγάπης, καὶ μεγάλως θεραπεύσουσι· καὶ ἕξομεν πᾶσαν ἄδειαν καὶ ἐλευθερίαν λέγειν, ἅπερ ἂν ἐθέλωμεν, καὶ ἀποδείξωμεν τὴν ἡμετέραν δόξαν τῇ τοῦ Χριστοῦ χάριτι, καθαρωτάτην καὶ λαμπροτάτην· καὶ ὅσον εἰς τὰ περὶ τῆς δόξης διδάσκαλοι ἐκείνων φανήσονται οἱ ἡμέτεροι· καὶ πεισθήσονται καὶ στέρξουσι τὴν ἡμετέραν δόξαν καὶ οὕτως ἑνωθησόμεθα καὶ ὑποστρέψομεν νικηταὶ τροπαιοῦχοι». Διὰ τοῦτο δὲ καὶ οἱ λοιποὶ πάντες σιωπῇ φερόμενοι ἠκολούθησαν αὐτῷ.
Ὁ Βασιλεὺς τρεφόμενος ὑπὸ τῶν ματαίων ἐλπίδων περὶ ὧν ἀνωτέρω εἴπομεν, ἐπείγετο νὰ ἀναχωρήσῃ, ὅσον τὸ δυνατὸν ταχύτερον ἵνα μεταβῇ εἰς τὴν Ἰταλίαν. Ὅθεν καὶ τὰς δεούσας ποιησάμενος παρακλήσεις ἐν τῷ ναῷ τῆς Ἁγίας Σοφίας, τὴν 27 Νοεμβρίου 1436 ἀπέπλευσε διευθυνόμενος εἰς Βενετίαν συνοδευόμενος ὑπὸ τοῦ ἀδελφοῦ αὐτοῦ Δημητρίου, τοῦ γέροντος Πατριάρχου Ἰωσὴφ μετὰ τῶν λοιπῶν Ἀρχιερέων καὶ τῶν συγκλητικῶν, οὓς ἀνωτέρω ἀπηριθμήσαμεν. Πᾶσαν δὲ τὴν δαπάνην καὶ συντήρησιν τῆς συνοδείας ταύτης μέχρι τῆς εἰς Κωνσταντινούπολιν ἐπανόδου ἀνεδέξατο ὁ Πάπας Εὐγένιος, τῷ μὲν βασιλεῖ Ἰωάννῃ παρέχων τριάκοντα φλωρία κατὰ μῆνα, τῷ Πατριάρχῃ Ἰωσὴφ εἴκοσι καὶ πέντε, τῷ ἀδελφῷ τοῦ βασιλέως Δημητρίῳ εἴκοσιν, ἑκάστῳ Ἐπισκόπῳ πέντε, τρία δὲ ἑκάστῳ ὑπηρέτῃ.
Θεοσημεῖαι δεικνύουσαι μὴ κατὰ θείαν βούλησιν εἶναι τὰ κατὰ τὴν Φλωρεντίαν, καὶ εἰσέλευσις τοῦ βασιλέως εἰς Βενετίαν καὶ Φερράραν.
Ὅταν ἦλθον αἱ τριήρεις τοῦ Πάπα εἰς Κωνσταντινούπολιν, καθ᾿ ἣν στιγμὴν ἡ ναυαρχὶς ἧς ἐπέβαινεν ὁ Κουτλουμέρας ἠγκυροβόλει εἰς τὸν βασιλικὸν ναύσταθμον, εὐθὺς σεισμὸς μέγας ἐγένετο· καὶ ὅτε πάλιν ἐπέβαινεν ὁ βασιλεὺς τῆς ἰδίας τριήρεως μέγας ἐγένετο ἐν τῇ θαλάσσῃ βρασμός, τοῦτο δευτέραν θεομηνίαν ἐσημειώσαντο. Ἄραντες δὲ ἀπὸ Κωνσταντινουπόλεως διερχόμενοι τὴν Καλλιούπολιν, καὶ φιλοτιμησάμενος ὁ βασιλεὺς πρὸ τῶν ἄλλων πρῶτος πλησιάσαι τῇ χώρᾳ ἀντεφιλοτιμήσαντο τοῦτον οἱ τῆς Καλλιουπόλεως συχνοῖς βέλεσι, καὶ τῇ δι᾿ ἀμυντηρίου ὀργάνου λιθοβολίᾳ· ὅθεν παρελθὼν εἰς τὴν Μάδυτον ἔφθασε. Μετὰ γοῦν τὸ στῆναι τὴν τριήρη τοῦ βασιλέως ἐν τῇ Μαδύτῳ, ὀλίγης διελθούσης τῆς ὥρας σεισμὸς αὖθις μέγας τρίτος ἐγένετο, ὥστε καὶ ἐν τῇ τριήρει τοῦ βασιλέως ἀριδήλως γνωρισθῆναι τὸν κλόνον, ὃ καὶ ὡς τρίτην θεομηνίαν ἐδέξαντο. Ὅμως αὐτὰ μὴ διανοουμένου οὔτε στοχαζομένου τοῦ ἀσυνέτου βασιλέως ἔφθασεν εἰς Παρέντζον μετὰ πολλοὺς κινδύνους καὶ ταλαιπωρίας. Καὶ τῇ 7 Φεβρουαρίου τοῦ ἔτους 1438 ἀπήραμεν ἀπὸ τοῦ Παρέντζου πᾶσαι αἱ τριήρεις ὁμοῦ, ἡ δὲ βασιλικὴ τριήρης ταχυτέρα οὖσα προέβη τῶν ἄλλων εἰς Βενετίαν, καὶ ἔφθασεν εἰς τὸν Ἅγιον Νικόλαον τε Λίδο, τῇ ὀγδόῃ του μηνὸς περὶ ὥραν δευτέραν τῆς ἡμέρας· αἱ δὲ λοιπαὶ περὶ τὴν τετάρτην ὥρα.
Η συνέχεια εδώ users.uoa.gr/~nektar

Το κήρυγμα της Κυριακής: Κυριακή του Τυφλού

Του Αρχιμανδρίτου Παϊσίου Λαρεντζάκη
Ιεροκήρυκος της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Κρήτης

Κυριακή έκτη από του Πάσχα, σήμερα και η Αγία μας Εκκλησία μνημονεύει το θαύμα που πραγματοποίησε ο Κύριος στον εκ γενετής τυφλό, όπως μας το αφηγείται ο Ευαγγελιστής Ιωάννης.
Ο Ιησούς και οι Μαθητές του,  συνάντησαν στο δρόμο έναν εκ γενετής τυφλό. Και η πρώτη απορία των μαθητών ήταν˙ «Κύριε, ποιός αμάρτησε, αυτός ή οι γονείς του, για να γεννηθεί τυφλός;». «Ούτε αυτός, ούτε οι γονείς του», απαντά ο Χριστός, «αλλά για να φανερωθούν τα έργα του Θεού». Και αφού με το σάλιο Του έφτιαξε πηλό, τονίζοντας ότι Αυτός ο ίδιος είναι το φώς του κόσμου, τον έβαλε επάνω στα μάτια του τυφλού και του είπε να πάει να πλυθεί στην κολυμβήθρα του Σιλωάμ. 
Ο Κύριος επαναλαμβάνει μπροστά στα μάτια των μαθητών Του το έργο της Δημιουργίας, αποδεικνύοντας έμπρακτα ότι είναι ο Υιός και Λόγος του Θεού. Τόσο μεγάλο είναι το θαύμα, ώστε ακόμα και οι γείτονες του πρώην τυφλού, αδυνατούν να πιστέψουν ότι είναι το ίδιο πρόσωπο. Τον ρωτούν επανειλημμένα να τους εξηγήσει πώς, ενώ δεν είχε μάτια, τώρα έχει και βλέπει. Κι εκείνος, με απλότητα τους διηγείται το περιστατικό και με πίστη ομολογεί ότι ο Ιησούς, που τον θεράπευσε, είναι Προφήτης, δηλαδή απεσταλμένος του Θεού.
Κι ενώ ο σωματικά τυφλός τώρα βλέπει, οι γραμματείς και οι Φαρισαίοι εμμένουν στην πνευματική τους τύφλωση, διώχνοντας από τη συναγωγή όποιον τολμούσε να ομολογήσει τον Χριστό. Αρνούνται αρχικά το θαύμα. Καλούν τους γονείς του τυφλού για να βεβαιωθούν ότι πράγματι γεννήθηκε τυφλός, και τέλος κατηγορούν τον Χριστό ως αμαρτωλό, επειδή έφτιαξε πηλό την ημέρα του Σαββάτου. Στην τύφλωσή τους και την πώρωση της καρδιάς τους, ο μόνος που τολμά να αντισταθεί και να επιχειρηματολογήσει είναι ο θεραπευθείς τυφλός. «Δεν δέχεστε τον Ιησού ως απεσταλμένο του Θεού», τους απαντά, «εκείνο όμως που γνωρίζουμε όλοι είναι ότι ο Θεός δεν ακούει τους αμαρτωλούς, αλλά τους θεοσεβείς. Και από τη στιγμή που πραγματοποίησε ένα τόσο μεγάλο και πρωτάκουστο θαύμα, δεν μπορεί να μην προέρχεται από τον Θεό».
Η πνευματική όμως τύφλωση, η οποία πάντοτε συνοδεύεται από τον εγωισμό, υπαγορεύει στους φαρισαίους να εκφραστούν υπεροπτικά: «εσύ, που γεννήθηκες μέσα στην αμαρτία, τολμάς να μας διδάσκεις;» και με τα λόγια αυτά τον έδιωξαν από τη συναγωγή. Όταν άκουσε ο Ιησούς ότι τον έδιωξαν από τη συναγωγή, τον συνάντησε και τον ρωτά: «πιστεύεις στον υιό του Θεού;» - «και ποιός είναι, Κύριε, για να πιστέψω σε αυτόν;», ρωτά εκείνος. Και όταν ο Χριστός αποκαλύπτεται πλέον στον πρώην τυφλό, τότε εκείνος αναφωνεί «Πιστεύω, Κύριε» και Τον προσκυνάει.
Το κύριο νόημα της σημερινής Ευαγγελικής περικοπής,  που αποτελεί και τον λόγο για τον οποίο η Εκκλησία μας την έχει συμπεριλάβει στον κύκλο των Κυριακών του Πεντηκοσταρίου, είναι τα λόγια του Χριστού, ότι˙ «ὅταν ἐν τῷ κόσμῳ ὦ, φῶς εἰμι τοῦ κόσμου». Ο Χριστός είναι το φως του κόσμου, είναι εκείνος που μπορεί να ανοίξει τα πνευματικά μας μάτια, ώστε να δούμε την πραγματική διάσταση και κατάσταση της ψυχής μας. Οι φαρισαίοι, παρόλο που καθημερινά μελετούσαν το λόγο του Θεού, από τη στιγμή που δεν δέχονται τον Ιησού αποδεικνύονται τυφλοί και παράλογοι, θεωρούν την αλήθεια και το φως του Χριστού ως απειλή, αμφισβητούν τα θαύματά Του, απιστούν και Τον αρνούνται. Οι ταπεινοί ψαράδες πάλι, από τη στιγμή που γνωρίζουν τον Χριστό, μετατρέπονται σε κήρυκες της Αληθείας, σε Αποστόλους του Ευαγγελίου. Και όχι μόνο αυτοί, αλλά κάθε άνθρωπος που έρχεται σε επαφή με το Χριστό και Τον γνωρίζει, απολαμβάνει αυτού του φωτισμού, όπως φαίνεται χαρακτηριστικά από τις διηγήσεις του Ευαγγελίου και από τους βίους των Αγίων.
Αυτό ακριβώς το νόημα έχει και η φράση του Χριστού, ότι δηλαδή είναι το φως του κόσμου, όταν και εφόσον βρίσκεται στον κόσμο. Δεν εννοεί εδώ ο Χριστός τη φυσική Του παρουσία. Αλλά την αποδοχή του προσώπου Του και των λόγων Του από τον κόσμο, από την κοινωνία, από τον κάθε άνθρωπο. Για να φωτισθεί ο κόσμος, πρέπει να έρθει ο Χριστός. Για να φωτιστεί πνευματικά ο κόσμος δεν αρκούν οι σοφοί και οι τεχνοκράτες, αλλά χρειάζεται να έλθει το αληθινό Φως, είναι ανάγκη να Τον προσκαλέσουμε και πάλι στη ζωή μας, να Του ανοίξουμε τις θύρες και τα παράθυρα της καρδιάς μας, για να την φωτίσει και να τη ζεστάνει.
Σε μια εποχή που η κοινωνία παραπαίει ανάμεσα στην αδικία, την ατομοκεντρικότητα και την πνευματική σύγχυση, το μεγαλύτερο έλλειμμα είναι αυτό του πνευματικού πλούτου, το έλλειμμα της αγάπης και της γνώσεως του Θεού. Αν θέλουμε να αλλάξει η ζωή μας, και μαζί με εμάς σταδιακά όλος ο κόσμος, τότε οφείλουμε να ανακαινίσουμε τον εσωτερικό μας άνθρωπο, να προσκαλέσουμε και να δεχτούμε τον Αναστάντα Κύριο Ιησού Χριστό, που είναι η οδός και η αλήθεια και η ζωή.

Εορτή της Γ' ευρέσεως της Τιμίας Κεφαλής του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου

Εορτή της Γ' ευρέσεως της Τιμίας Κεφαλής του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου

Γιορτάζουμε σήμερα 25 Μαΐου, ημέρα της Γ' ευρέσεως της Τιμίας Κεφαλής του Αγίου Προφήτου Προδρόμου και Βαπτιστού Ιωάννου.
Η Τιμία Κεφαλή του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου, ενώ ήταν κρυμμένη για πολλά χρόνια, "φάνηκε μέσα από τη γη και έλαμψε ως χρυσός" (όπως λέει και το Απολυτίκιο της ημέρας).
Και ενώ στην αρχή βρισκόταν τοποθετημένη σε ειδική στάμνα, βρέθηκε μέσα σε αργυρό αγγείο και σε ιερό τόπο. Η εύρεση της Τιμίας Κεφαλής του έγινε κατόπιν πληροφορίας, την οποία έδωσε κάποιος ιερέας από τα Κόμανα της Καππαδοκίας, ο οποίος είδε το ακριβές σημείο σε ιερό εφύπνιο.
Από εκεί η Τιμία Κεφαλή μεταφέρθηκε στην Κωνσταντινούπολη, στη Μονή του Στουδίου, όπου και έγινε μεγαλειώδης υποδοχή, παρουσία του αυτοκράτορα του Πατριάρχου και του πιστού λαού της Βασιλεύουσας.
Οι εορτές του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου σε ολόκληρο το έτος:
~ Η Σύλληψις (23 Σεπτεμβρίου)
~ Το γενέσιον (24 Ιουνίου)
~ Η Σύναξις (7 Ιανουαρίου)
~ Η Αποτομή της κεφαλής (29 Αυγούστου)
~ Η Α' και Β' Εύρεσις της κεφαλής (24 Φεβρουαρίου)
~ Η Γ’ Εύρεσις της κεφαλής (25 Μαΐου)
Στους εορτάζοντες και στις εορτάζουσες, χρόνια πολλά και ευάρεστα στο Θεό !!!
Απολυτίκιο:
Ήχος δ'. Ταχύ προκατάλαβε.
Ως θείον θησαύρισμα, εγκεκρυμμένον τή γή, Χριστός απεκάλυψε, τήν Κεφαλήν σου ημίν, Προφήτα καί Πρόδρομε, πάντες ούν συνελθόντες, εν τή ταύτη εύρέσει, άσμασι θεηγόροις, τόν Σωτήρα υμνούμεν, τόν σώζοντα ημάς εκ φθοράς ταίς ικεσίαις σου.


ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΤΥΦΛΟΥ


ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΤΥΦΛΟΥ

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ,

 Κυριακῇ ἕκτῃ ἀπὸ τοῦ Πάσχα,
 τὸ εἰς τὸν ἐκ γενετῆς Τυφλὸν ἑορτάζομεν, 
τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ καὶ Σωτῆρος ἡμῶν, Ἰησοῦ Χριστοῦ,
 θαῦμα.

Φωτὸς χορηγός, ἐκ φάους πλέον φάος,
Τὸν ἐκ γενετῆς ὀμματοῖς Τυφλόν, Λόγε.

Τῷ ἀπείρῳ ἐλέει σου,

 φωτοδότα Χριστὲ ὁ Θεὸς ἡμῶν ἐλέησον καὶ σῶσον ἡμᾶς. 
Ἀμήν.

Σάββατο, Μαΐου 24, 2014

Μοναστήρι εἶναι καὶ τὸ σπίτι σου, ἂν θές.


Γιὰ ἀρκετὸ καιρὸ μὲ βασάνιζαν λογισμοί, γιατί νὰ μὴ γίνω κι ἐγὼ μοναχὸς νὰ ἀφιερωθῶ τελείως στὸν Θεό, ἀλλὰ παντρεύτηκα καὶ μὲ τὰ παιδιὰ ποὺ ἔκανα δεσμεύτηκα καὶ δὲν μπορῶ νὰ κάνω τίποτα καλὸ γιὰ τὸν Θεό. Μὲ αὐτὲς καὶ περισσότερες σκέψεις, πῆγα μιὰ μέρα στὸν Παππούλη καὶ ἀφοῦ ἐξομολογήθηκα τὶς διάφορες ἁμαρτίες ποὺ εἶχα, γιατὶ ὅλο ἁμαρτίες ἔκανα καὶ κάνω, μοῦ λέει, χωρὶς νὰ τοῦ πῶ τίποτα γι’ αὐτὸ τὸ θέμα: 
“Ἄντε φύγε τώρα καὶ μὴ τὰ σκέπτεσαι αὐτά. Ἄσ’ τα, δὲν εἶναι γιὰ σένα. Μοναστήρι εἶναι καὶ τὸ σπίτι σου, ἂν θές. Δὲν διαφέρει σὲ τίποτα ἀπ’ αὐτό. Ἀρκεῖ νὰ κάνεις αὐτὰ ποὺ σοῦ λέω. Δὲν εἶναι ὁ χῶρος ποὺ κάνει τὸ Μοναστήρι. Εἶναι ὁ τρόπος. Πήγαινε, νὰ προσεύχεσαι καὶ νὰ κάνεις ὑπομονὴ σὲ ὅλα”.

* * *
Κάποιοι ἀδελφοὶ ἀπὸ ἕνα μοναστήρι στὸν κόσμο ρώτησαν τὸν Γέροντα ἂν μποροῦσαν νὰ προκόψουν στὸν κόσμο ἢ θὰ ἦταν καλύτερα γι’ αὐτοὺς καὶ πιὸ συμφέρον γιὰ τὴν ψυχή τους νὰ βρίσκονται στὸν Ἄθωνα, ποὺ εἶναι κατ’ ἐξοχὴν τόπος ἡσυχαστικός. Ἐκεῖνος τοὺς ἀπάντησε:
“Ἂν κανεὶς βρίσκεται στὴν Ὁμόνοια κι ἔχει περιμαζωμένο τὸν νοῦ του, εἶναι σὰν νὰ βρίσκεται στὸν Ἄθωνα. Κι ἂν κανεὶς βρίσκεται στὸν Ἄθωνα, καὶ δὲν ἔχει περιμαζωμένο τὸν νοῦ του, εἶναι σὰν βρίσκεται στὴν Ὁμόνοια”.


Γιατί ο Θεός επιτρέπει οι "ελέω Θεού" άρχοντές μας, να είναι συχνά ΑΝΑΞΙΟΙ; TOY EN ΑΓΙΟΙΣ ΠΑΤΡΟΣ ΗΜΩΝ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ ΣΙΝΑΪΤΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΝΤΙΟΧΕΙΑΣ



Γιατί ο Θεός επιτρέπει οι "ελέω Θεού" άρχοντές μας, να είναι συχνά ΑΝΑΞΙΟΙ; Και αν είναι "ελέω Θεού", και "τεταγμένοι από τον Θεό" κατά την Αγία Γραφή, πώς γίνεται να είναι συχνά ανάξιοι; Ο άγιος Αναστάσιος ο Σιναϊτης, μας εξηγεί...

Ερώτησις: Ο Απόστολος Παύλος λέει ότι οι εξουσίες τού κόσμου έχουν ταχθή από τον Θεό2.Πρέπει λοιπόν να δεχθούμε ότι κάθε άρχοντας η βασιλεύς ή Επίσκοπος προχειρίζεται στο αξίωμα αυτό από τον Θεό;

Απόκρισις: Ο Θεός λέει στον Νόμο: «Θα σας δώσω άρχοντας σύμφωνα με τις καρδιές σας»3.Είναι λοιπόν φανερό ότι οι μεν άρχοντες και οι βασιλείς που είναι άξιοι αυτής της τιμής προχειρίζονται στο αξίωμα αυτό από τον Θεό. Οι άλλοι πάλι που είναι ανάξιοι προχειρίζονται κατά παραχώρησιν η και βούλησιν τού Θεού σε ανάξιο λαό εξ αιτίας αυτής ακριβώς της αναξιότητός των. Και άκουσε σχετικά μερικές διηγήσεις.

Όταν είχε γίνει βασιλεύς ο Φωκάς ο τύραννος4 και άρχισε εκείνες τις αιματοχυσίες με τον Βονόσο5 τον δήμιο, υπήρχε κάποιος μοναχός στην Κωνσταντινούπολη, άγιος άνθρωπος, που έχοντας πολλή παρρησία προς τον Θεό, σαν να δικαζόταν με τον Θεό και έλεγε με απλότητα: 

«Κύριε, γιατί έκανες τέτοιον βασιλέα;» Και τότε, αφού το έλεγε αυτό για αρκετές ημέρες, τού ήλθε φωνή εκ Θεού που έλεγε: «Διότι δεν βρήκα άλλον χειρότερο». 

 Υπήρχε και κάποια άλλη πόλις στην περιοχή της Θηβαΐδος που ήταν γεμάτη παρανομία, της οποίας οι πολίτες διέπρατταν πολλά μιαρά και άτοπα πράγματα. Σ' αυτήν λοιπόν κάποιος άνθρωπος του ιπποδρόμου διεφθαρμένος στο έπακρον απόκτησε ξαφνικά κάποια ψευδοκατάνυξη και πήγε και κουρεύτηκε μοναχός και ντύθηκε το μοναχικό σχήμα. Αλλ’ όμως καθόλου δεν σταμάτησε τις πονηρές πράξεις του. 
Συνέβη λοιπόν να πεθάνη ο Επίσκοπος της πόλεως αυτής. Τότε παρουσιάσθηκε σε κάποιον άγιο άνθρωπο άγγελος Κυρίου και του λέει: «Πήγαινε και προετοίμασε την πόλη, για να χειροτονήσουν Επίσκοπο τον πρώην άνθρωπο τού Ιπποδρόμου». Πήγε λοιπόν αυτός και έκανε ό,τι του παρηγγέλθη. Αφού λοιπόν χειροτονήθηκε ο προαναφερθείς πρώην η μάλλον έτι φαυλόβιος, άρχισε με τον νου του να φαντάζεται ότι κάτι είναι και να υψηλοφρονή. Τότε τού παρουσιάσθηκε άγγελος Κυρίου και τού λέει: «Γιατί υψηλοφρονείς, άθλιε; Σου λέω αλήθεια ότι δεν έγινες Επίσκοπος, επειδή ήσουν άξιος για ιερωσύνη, αλλά γιατί αυτής της πόλεως τέτοιος Επίσκοπος της άξιζε».
Γι’ αυτό λοιπόν, αν ποτέ δης κάποιον ανάξιο και πονηρό βασιλέα η άρχοντα η Επίσκοπο, μην απορήσης, μήτε να κατηγορήσης την πρόνοια τού Θεού. Αλλά μάλλον μάθε απ’ αυτό και πίστευε ότι παραδιδόμεθα σε τέτοιους τυράννους εξ αιτίας των ανομιών μας, κι όμως πάλι δεν αφήνουμε τα κακά μας έργα.

1. Ερωτήσεις και αποκρίσεις περί διαφόρων κεφαλαίων εκ διαφόρων προσώπων, Ερώτησις ις', PG 89, 476Β - 477Α.2. Ρωμ. ιγ' 1.3. Παράβαλλε Ιερεμ. γ' 15.4. Φλάβιος Φωκάς: αυτοκράτωρ του Βυζαντίου (602-610), περιβόητος για την σκληρότητα και ακολασία του.5. Βονόσος ή Βόνωσος: λογοθέτης (υπουργός) επί Φλαβίου Φωκά।
Περιοδικό «Αγιορείτικη Μαρτυρία» τεύχος 7। Μάρτιος – Μάιος 1990. /ΠΗΓΗ
Το είδαμε εδώ

ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΗΡΘΕ Η ΩΡΑ!!!''ΟΤΑΝ ΤΟ ΒΔΕΛΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΟΛΑΣΕΩΣ ΒΡΕΘΕΙ ΣΕ ΠΑΝΑΓΙΟ ΤΟΠΟ ΤΟΤΕ ΘΑ ΞΕΚΙΝΗΣΟΥΝ ΟΛΑ''!!!!ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ ΘΑ ΣΚΟΤΕΙΝΙΑΣΟΥΝ ΤΑ ΟΥΡΑΝΙΑ!!!ΤΑ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ ΕΡΧΟΝΤΑΙ!!!!

Στα Ιεροσόλυμα και στον Πανάγιο Τάφο έφτασε αργά το απόγευμα της Παρασκευής ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος τον οποίο υποδέχθηκε ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων Θεόφιλος. Την Κυριακή - όταν στην Ελλάδα θα ψηφίζουμε - θα συναντηθεί με 
τον Πάπα Φραγκίσκο.
 
Ο Οικουμενικός Πατριάρχης έφτασε λίγο πριν τις επτά το βράδυ της Παρασκευής στην πύλη του Δαυίδ, όπου βρίσκονταν αρχιερείς του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων και τον υποδέχθηκαν πλήθος κόσμου αλλά και οι χριστιανοί πρόσκοποι με σημαίες, τύμπανα και γκάϊντες.

Ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος και η συνοδεία του πέρασαν πεζoi μέσα από τα στενά δρομάκια της παλιάς πόλης των Ιεροσολύμων και έφθασαν στην είσοδο του Πατριαρχείου, όπου τους ανέμενε ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων Θεόφιλος.
Αντάλλαξαν θερμό ασπασμό και κατευθύνθηκαν στον ναό της Αναστάσεως. Στο τέμενος Ομάρα, δίπλα από την είσοδο του ναού της Ανατάσεως ανέμενε να δει και να φωτογραφίσει τον Οικουμενικό Πατριάρχη μια ομάδα μουσουλμάνων. 

Με την είσοδο του στον ναό της Ανατάσεως κατευθύνθηκε στο σημείο της Αποκαθήλωσης του Χριστού, όπου γονάτισε και προσκύνησε. Το ίδιο έγινε στον Πανάγιο Τάφο και στον φρικτό Γολγοθά.
Επίσης, προσκύνησε την εικόνα των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης εντός της οποίας φυλάσσεται μικρό τεμάχιο Τιμίου Ξύλου από τον Σταυρό του Χριστού.
Στον ναό της Αναστάσεως ο Οικουμενικός Πατριάρχης προεξήρχε δοξολογίας, στην οποία ήταν μεταξύ άλλων παρόντες ο Γενικός Πρόξενος της Ελλάδας κ. Ζαχαριουδάκης, ο Ρωμαιοκαθολικός Επίσκοπος και εκπρόσωποι άλλων δογμάτων.
Στο τέλος της δοξολογίας ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων Θεόφιλος εξέφρασε την χαρά του για την παρουσία του Οικουμενικού Πατριάρχη στα Ιεροσόλυμα και για την διανοιχθείσα οδό του εν αγάπη και αληθεία διαχριστιανικού διαλόγου.
Ο κ. Θεόφιλος ανέφερε ότι το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων συμπορεύεται σε αυτή την οδό και επεσήμανε ότι ο κ. Βαρθολομαίος διακρίνεται με τα έργα του στην επιδέξια διαποίμανση του ποιμνίου της Εκκλησίας Κωνσταντινουπόλεως, που βρίσκεται στην Βασιλεύουσα των πόλεων και σε όλη τη δικαιοδοσία του Οικουμενικού Πατριαρχείου στην Διασπορά.
Επίσης, τόνισε ότι ο κ. Βαρθολομαίος είναι πρωτοπόρος στις διεθνείς οικολογικές δραστηριότητες για την διαφύλαξη «της λίαν καλώς δημιουργηθείσης κτίσεως του Θεού, για να παραμένει το κατάλληλο προστατευτικό περιβάλλον διαβιώσεως, προόδου και ευημερίας του ανθρώπου».
 
Ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος, αντιφωνώντας τον κ. Θεόφιλο, ανέφερε ότι αισθάνεται πως τους ενώνει «το κοινό χρέος και η κοινή αίσθησις ότι αμφότεροι φυλάσσομε πνευματικάς και κυριαρχικάς Θερμοπύλας».
Όπως σημείωσε ο κ. Βαρθολομαίος το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων φυλάσσει τα πλέον σεβάσμια για την Ορθοδοξία προσκυνήματα, στους τόπους, τους οποίους βάδισαν οι άχραντοι πόδες του Κυρίου, το δε Οικουμενικό Πατριαρχείο φυλάσσει τα σεβάσματα της γης των πατέρων του, της Κωνσταντινουπόλεως, στην οποία πάλλεται η καρδιά της οικουμενικής Ορθοδοξίας. «Φυλάσσομεν αμφότεραι αι Εκκλησίαι την παρακαταθήκη της Ορθοδόξου πίστεως», υπογράμμισε ο κ. Βαρθολομαίος.
Ο προκαθήμενος της Ορθοδοξίας έκανε ιδιαίτερη μνεία στην συνάντηση, πριν από 50 χρόνια στα Ιεροσόλυμα, του προκατόχου του Αθηναγόρα με τον Πάπα Παύλο Στ’, και επεσήμανε ότι στα Ιεροσόλυμα, όπου «εκυοφορήθη το «μυστήριο» του «διαλόγου» ήρξατο και προ πεντηκονταετίας ο διάλογος της αγάπης μεταξύ Κωνσταντινουπόλεως (και αργότερον συνόλου της Ορθοδοξίας) και Ρώμης.
 
Αναφερόμενος στις συναντήσεις, που θα έχει την Κυριακή και την Δευτέρα με τον Πάπα, ο Οικουμενικός Πατριάρχης εξέφρασε την προσδοκία ότι από κοινού θα ανοίξουν δρόμους με την πεποίθηση ότι «η αγάπη θα άρει εκ μέσου πάντα τα εμπόδια, δια να συνεχιστεί η πορεία της εκπληρώσεως του Θελήματος του Θεού, ήτοι της κατανοήσεως εις την ενότητα της Εκκλησίας και της ανθρωπότητος, εις την οποία εκάλεσε ημάς ο Ων και ο Ην και ο Ερχόμενος».

  Ἕκαστον μέλος τῆς ἁγίας σου σαρκός ἀτιμίαν δι' ἡμᾶς ὑπέμεινε τὰς ἀκάνθας ἡ κεφαλή ἡ ὄψις τὰ ἐμπτύσματα αἱ σιαγόνες τὰ ῥαπίσματα τὸ στό...