Μὴ δῶτε τὸ ἅγιον τοῖς κυσίν· μηδὲ βάλητε τοὺς μαργαρίτας ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν χοίρων, μήποτε καταπατήσωσιν αὐτοὺς ἐν τοῖς ποσὶν αὐτῶν, καὶ στραφέντες ῥήξωσιν ὑμᾶς.

Δευτέρα, Νοεμβρίου 07, 2011

ΚΑΡΟΛΟΣ ΠΑΠΟΥΛΙΑΣ:ΓΙΑ ΝΑ ΘΥΜΟΥΝΤΑΙ ΟΙ ΠΑΛΑΙΟΙ ΚΑΙ ΝΑ ΜΑΘΑΙΝΟΥΝ ΟΙ ΝΕΩΤΕΡΟΙ....




alt

του Κάλλη Κωνσταντίνου Ιστορικού











- Υπέγραψε λήξη του εμπάργκο του 1995κ γιά τα Σκόπια.

- Δήλωσε ότι οι ένδοξοι Αρβανίτες είναι Τουρκαρβανοί.

- Δήλωσε ότι είναι Αλβανικής καταγωγής.
- Υπέγραψε το 1987κ ως υπουργός Εξωτερικών, την μονομερή άρση του εμπολέμου με την Αλβανία υπό την συνοδεία των συνθημάτων: "ΠΑΠΟΥΛΙΑ, ΠΡΟΔΟΤΗ, ΑΛΒΑΝΕ".



Το 1988 υπέγραψε με τον Τούρκο Γιλμάζ:

- Να ΜΗΝ επεκταθεί η θάλασσά μας από τα 6 στα 12 μίλια ώστε να μπαίνουν οι Τούρκοι ανενόχλητοι στο Αιγαίο για ασκήσεις και για ψάρεμα.

- Να μην καθορισθεί ΠΟΤΕ η ΑΟΖ. Έτσι ακύρωσε την κυριότητα όλου του Αιγαίου και ακύρωσε στην πράξη τη Συνθήκη της Λωζάνης του 1923κ.

Προφανώς ο σημερινός Πρόεδρος της Δημοκρατίας είναι απλώς ... συνονόματος του κ Καρόλου Παπούλια, που βρίσκεται από το 1974 στο κέντρο της πολιτικής ζωής της χώρας !

- Είναι προφανώς απλώς ... συνονόματος του πρώην υπουργού Εξωτερικών που για χρόνια καθοδηγούσε την εξωτερική πολιτική της χώρας άλλα και τις σχέσεις με την Ευρωπαϊκή Ένωση (τα κονδύλια της οποίας τώρα ανακάλυψε ότι δεν χρησιμοποιήσαμε σωστά...)

- Είναι προφανώς απλώς ... συνονόματος του ηγετικού στελέχους του ΠΑΣΟΚ, που κάποια στιγμή, εκεί στα τέλη της δεκαετίας του 80, οδήγησε την χώρα σε μια σειρά από σκάνδαλα, που κατέστρεψαν και το ΠΑΣΟΚ και την κοινωνία.

- Είναι προφανώς απλώς ... συνονόματος του υπουργού που έδινε "άτοκα δάνεια" σε πρώην πρωθυπουργό για να καλύψει την αγορά "του κωλόσπιτου" κατά δηλώση άλλου συναδέλφου του στο υπουργικό συμβούλιο τότε.

- Είναι προφανώς απλώς ... συνονόματος του κεντρικού στελέχους του κυβερνώντος κόμματος, του ΠΑΣΟΚ, που συνέχισε και αύξησε την πρακτική της ΝΔ για ρουσφετολογικές προσλήψεις, διορισμούς και άλλα εκεί την δεκαετία του 1980.

- Είναι προφανώς απλώς ... συνονόματος, του ανθρώπου που ως υπουργός (άλλα και παλαιοτέρα ως στελέχους του ..."κινήματος") ήταν στα μέσα και στα έξω στο Καστρί, που αποτελούσε τότε την πηγή της εξουσίας και λίγο αργότερα ήταν από τους στενότερους ανθρώπους της επόμενης συζύγου του τότε πρωθυπουργού, η σχέση με την όποια (και τα όσα έγιναν εκείνη την περίοδο) ουσιαστικά κατέστρεψε την εικόνα του Α Παπανδρέου.

Είμαι βέβαιος λοιπόν ότι πρόκειται περί συνωνυμίας του Πρόεδρου Της Δημοκρατίας, με τον πολίτικό, βουλευτή και υπουργό, Κάρολο Παπούλια, που ήταν στην πολιτική ζωή της χώρας όλα αυτά τα χρόνια. Γιατί δεν εξηγείται αλλιώς η φράση που είπε κατά την εκδήλωση για την επέτειο της αποκατάστασης της Δημοκρατίας συμφώνα με την όποια "Αν είμαστε ειλικρινείς, θα αναγνωρίσουμε ότι η ευθύνη για την Ελληνική παρακμή βαραίνει κυρίως την πολιτική τάξη, που έχει την υποχρέωση να καθοδηγεί τις εξελίξεις". Γιατί αν δεν πρόκειται περί συνωνυμίας, παράλληλα με αυτή την παραδοχή (αν την πιστεύει πραγματικά) ο πρόεδρος Κάρολος Παπούλιας θα έπρεπε να έχει υποβάλλει και την παραίτηση του, ως μικρή συμβολή (και συγγνώμη) στα όσα έκανε η πολιτική τάξη στην χώρα τα τελευταία χρόνια, όπως ο ίδιος παραδέχεται και δηλώνει προχθές.

Αντι-νεα ταξι πραγματων

Σταχυολογήματα από τις διδαχές του Αγίου Σιλουανού του Αθωνίτου




“Αν ένας λαός ή μία πολιτεία υποφέρουν, τότε πρέπει να μετανοήσουν οι πάντες κι ο Θεός θα τα εξομαλύνει όλα προς το καλό”.
Όποιος δεν αγαπά τους εχθρούς, σ’ αυτόν δεν έχει κατοικήσει ακόμη η χάρις του Θεού.
* Αφόρητη είναι η ζωή χωρίς αγάπη για τον Θεό. Σκότος και ανία για την ψυχή. Όταν όμως έλθει η αγάπη, τότε είναι αδύνατο να περιγραφεί η χαρά της ψυχής.
* Όποιος γνώρισε την αγάπη του Θεού, αυτός αγαπά όλον τον κόσμο και ποτέ δεν μεμψιμοιρεί, γιατί η πρόσκαιρη θλίψη για τον Θεό προκαλεί αιώνια χαρά.
* Ας ταπεινώσουμε τον εαυτό μας, και ο Κύριος θα δώσει να γνωρίσουμε την δύναμη της προσευχής του Ιησού.
* Ψυχή που αγαπά τον Κύριο δεν μπορεί να μην προσεύχεται, γιατί την έλκει προς Αυτόν η χάρη που εδοκίμασε στην προσευχή.
* Αν κανείς προσεύχεται στον Κύριο και σκέφτεται άλλα πράγματα, τότε ο Κύριος δεν εισακούει αυτού του είδους την προσευχή.
* Ή αδιάλειπτη προσευχή προέρχεται από την αγάπη και χάνεται εξ αιτίας της κατακρίσεως, της αργολογίας και της ακράτειας.
* Τέτοιος είναι ο παράδεισος του Κυρίου. Όλοι θα βρίσκονται μέσα στην αγάπη και από την κατά Χριστόν ταπείνωση όλοι θα χαίρονται να βλέπουν τους άλλους ανώτερούς τους. Η ταπείνωση του Χριστού κατοικεί στους μικρότερους κι αυτοί χαίρονται που είναι μικροί.
* Για να σωθείς είναι ανάγκη να ταπεινωθείς. Για τον υπερήφανο, και με τη βία να τον βάλεις στον παράδεισο, κι εκεί δεν θα βρει ανάπαυση, γιατί δεν θα είναι ικανοποιημένος και θα λέγει: «Γιατί δεν είμαι εγώ στην πρώτη θέση;»
* Η ψυχή του ταπεινού μοιάζει με πέλαγος. Ρίξε μια πέτρα στο πέλαγος. Θα ταράξει για λίγο την επιφάνεια και μετά καταδύεται αμέσως στα βάθη. Έτσι καταβυθίζονται στην καρδιά του ταπεινού οι θλίψεις, γιατί η δύναμη του Κυρίου είναι μαζί του.
* Ή υπερηφάνεια καίει σαν την φωτιά κάθε καλό, ενώ η κατά Χριστόν ταπείνωση είναι γλυκεία και δεν περιγράφεται. Κι αν το ήξεραν αυτό οι άνθρωποι, τότε όλη η οικουμένη θα σπούδαζε αυτήν την επιστήμη.
* Ψυχή αμαρτωλή, αιχμάλωτη στα πάθη, δεν μπορεί να έχει ειρήνη και χαρά εν Κυρίω, έστω κι αν έχει όλα τα πλούτη της γης, έστω κι αν βασιλεύει σ’ όλον τον κόσμο.
* Αν οι άρχοντες τηρούσαν τις εντολές του Κυρίου και ο λαός και οι υπήκοοι υπάκουαν με ταπείνωση, θα υπήρχε μεγάλη ειρήνη και αγαλλίαση πάνω στη γη. Εξαιτίας όμως της φιλαρχίας και της ανυπακοής των υπερήφανων υποφέρει όλη η οικουμένη.
* Το μέτρο της εγκράτειας πρέπει να είναι τέτοιο που να παραμένει η καρδιά στην προσευχή μετά το γεύμα.
* Να η πιο σύντομη και εύκολη οδός για την σωτηρία: Να είσαι υπάκουος εγκρατής, να μην κατακρίνεις και να φυλάγεις τον νου και την καρδιά σου απ’ τους κακούς λογισμούς.
* Το καλύτερο έργο είναι να παραδοθούμε στο θέλημα του Θεού και να βαστάζουμε τις θλίψεις με ελπίδα.
* Για να γνωρίσει κανείς τον Κύριο δεν χρειάζεται να είναι πλούσιος ή επιστήμονας,αλλά χρειάζεται να είναι εγκρατής, να έχει πνεύμα ταπεινό και ν’ αγαπά τον πλησίον.
* Ή απιστία προέρχεται από την υπερηφάνεια. Ο υπερήφανος ισχυρίζεται ότι θα γνωρίσει τα πάντα με τον νου του και την επιστήμη, αλλά η γνώσι του Θεού παραμένει ανέφικτη γι’ αυτόν, γιατί ο Θεός γνωρίζεται μόνον με αποκάλυψη του Αγίου Πνεύματος. Ο Κύριος αποκαλύπτεται στις ταπεινές ψυχές. Σ’ αυτές δείχνει ο Κύριος τα Έργα Του, που είναι ακατάληπτα για τον νου μας.
* Καλότυχη η ψυχή που αγαπά τον αδελφό της, γιατί ο αδελφός μας είναι η ζωή μας.
* Ή ψυχή δεν μπορεί να έχει ειρήνη, αν δεν προσεύχεται για τους εχθρούς.
* Μεγάλο πρόσωπο είναι ο Ιερέας, ο λειτουργός του αγίου Θυσιαστηρίου του Θεού. Όποιος τον προσβάλλει, προσβάλλει το Άγιο Πνεύμα που ζει σ’ αυτόν.
* Αν ο άνθρωπος δεν τα λέει όλα στον πνευματικό, τότε είναι ο δρόμος του στραβός και δεν οδηγεί στην σωτηρία.
* Είναι απαραίτητο να έχουμε υπακοή, ταπείνωση και αγάπη, αλλιώς όλες οι μεγάλες ασκήσεις και αγρυπνίες μας αποβαίνουν μάταιες.
* Ο Κύριος αγαπά την υπάκουη ψυχή και της δίνει την ειρήνη Του, και τότε όλα είναι καλά κι η ψυχή αισθάνεται αγάπη για όλους.
* Ο αληθινός υποτακτικός μισεί το θέλημα του κι αγαπά τον πνευματικό πατέρα και γι’ αυτό λαμβάνει την ελευθερία να προσεύχεται στον Θεό με καθαρό νου κι η ψυχή του θεωρεί τον Θεό χωρίς λογισμούς και αναπαύεται κοντά Του.
* Αν ένας λαός ή μία πολιτεία υποφέρουν, τότε πρέπει να μετανοήσουν οι πάντες κι ο Θεός θα τα εξομαλύνει όλα προς το καλό.
* Ο άγιος Απόστολος Ιωάννης ο Θεολόγος λέει πως οι εντολές του Θεού δεν είναι βαρείες, αλλά ελαφρές . Ναι, είναι ελαφρές, αλλά μόνον εξ αιτίας της αγάπης, χωρίς την αγάπη όμως όλα είναι δύσκολα.
ΠΗΓΗ: “ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΗ ΜΑΡΤΥΡΙΑ”
ΤΡΙΜΗΝΙΑΙΑ ΕΚΔΟΣΙΣ
ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΞΗΡΟΠΟΤΑΜΟΥ – ΤΕΥΧΗ 12-13

Γιὰ νὰ διαλύσει τὰ νέφη τῶν θλίψεων. Γέροντας Πορφύριος

 


Ἡ κυρία Ἀ.Σ., πνευματικὸ παιδὶ τοῦ ὁσίου Γέροντος Πορφυρίου, ἀφηγεῖται ἕνα θαυμαστὸ γεγονός, ποὺ μᾶς ἀποκαλύπτει τὴν δυνατὴ πίστη ἀλλὰ καὶ τὴν εὐαισθησία τοῦ ὁσίου Γέροντος καὶ μᾶς ταξιδεύει σὲ ὀνειρικοὺς κόσμους τοῦ ἐπέκεινα, ὅπου αἴρεται ἡ νομοτελειακὴ τάξη τοῦ φυσικοῦ κόσμου καὶ ἡ παραδοξότητα τῶν φαινομένων προκαλεῖ τὸν ὀρθὸ λόγο:

«Τὸ φθινόπωρο τοῦ 1986 εἶχα ξεκινήσει μὲ τὴν εὐλογία καὶ καθοδήγηση τοῦ πατρὸς Πορφυρίου ἔργο προνοίας. Ἐπισκεπτόμουν ἄπορες οἰκογένειες, κυρίως πολυτέκνων, μὲ οἰκονομικὰ προβλήματα, ἄλλες οἰκογένειες μὲ χρόνια προβλήματα ὑγείας καὶ ἰδιαιτέρως μὲ προβλήματα συναισθηματικῆς καὶ ψυχολογικῆς φύσεως. Τὸ βασικὸ ἔργο μου ἦταν ἡ λειτουργία ἀντιμετώπισης τῶν προαναφερθέντων προβλημάτων, ἀλλὰ καὶ ἡ συμβουλευτικὴ καὶ ψυχολογικὴ ὑποστήριξη τῶν πασχόντων. Τὸ προνοιακὸ αὐτὸ ἔργο συνέχισα καὶ μετὰ τὴν κοίμηση τοῦ Ἁγίου Γέροντος μέχρι σήμερα.

Ἕνα χειμωνιάτικο ἀπόγευμα τοῦ 1986 βρισκόμουν στὸ κελλὶ τοῦ πατρὸς Πορφυρίου στὸ Μήλεσι. Ὁ οὐρανὸς ἦταν συννεφιασμένος. Βαριὰ καταχνιὰ παντοῦ καὶ ψιλόβροχο. Καθόμουν μπροστὰ στὸ κρεβάτι τοῦ Γέροντα καὶ μιλούσαμε γιὰ τὸ ἔργο ποὺ εἶχα ἀναλάβει, ἀκούγοντας τὶς συμβουλές του. Φαίνεται πὼς ὁ Παππούλης μᾶς προετοίμαζε γιὰ δυσκολότερες μέρες.

Ἐνῶ μιλούσαμε, ξαφνικὰ μὲ διακόπτει:

- Νά, μοῦ λέει, αὐτὴ τὴ στιγμὴ μᾶς παίρνει ἀπὸ τὴ Λάρισα τηλέφωνο μιὰ κυρία.

Πράγματι, ἐκείνη τὴν ὥρα χτύπησε τὸ τηλέφωνο. Σηκώνω τὸ ἀκουστικὸ καὶ τὸ δίνω στὸν Γέροντα.

- Γέροντα, τὴν εὐχή σου.

- Εὔχομαι, παιδί μου, ἀπαντᾶ ἐκεῖνος.

- Γέροντα, ἔχω τὴν κόρη μου στὸ Λονδίνο. Σπουδάζει στὸ Πανεπιστήμιο. Ζεῖ μόνη της. Μὲ παίρνει συνεχῶς τηλέφωνο καὶ μοῦ λέει ὅτι νιώθει μοναξιὰ κι ἀπογοήτευση. Εἶναι κουρασμένη συνεχῶς καὶ θλιμμένη. Ἀλλὰ κι ὁ οὐρανὸς τῆς πλακώνει τὴν ψυχή. Ὁ λονδρέζικος οὐρανὸς εἶναι πάντοτε μουντός, συννεφιασμένος καὶ βρέχει. Φοβᾶμαι, Γέροντα, ὅτι ἡ κόρη μου ὁδηγεῖται στὴν κατάθλιψη.

- Εὔχομαι, εὔχομαι, εὔχομαι, παιδί μου… ἀπήντησε ὁ Γέροντας καὶ ἔκλεισε τὸ τηλέφωνο.

Σὲ λίγο, πολὺ συγκινημένος ὁ Παππούλης λέει:

- Νά! Τῆς ἔστειλε παρέα ὁ Θεός, τῆς ἔστειλε παρέα στὸ Λονδίνο. Ὁ καλὸς Θεὸς μᾶς ἄκουσε κι ἔστειλε στὴν κοπέλα συντροφιὰ ἕνα πουλάκι. Δόξα τῷ Θεῷ, τῆς ἔστειλε ἕνα ὡραῖο πουλάκι, πάρα πολὺ ὄμορφο. Δὲν εἶναι συνηθισμένο πουλί, εἶναι ἕνα ξεχωριστὸ πουλί. Δὲν εἶναι αὐτὸ τυχαῖο γεγονός.Τὸ πουλάκι αὐτὸ θὰ εἶναι ὁ φίλος της. Θὰ κάνουν παρέα, θὰ τὴν βοηθήσει νὰ τελειώσει τὶς σπουδές της.

Σὲ λίγο, τὴν ὥρα ποὺ μιλάει ἀκόμη ὁ Γέροντας, χτυπάει τὸ τηλέφωνο. Τὸ σηκώνω ἐγὼ καὶ τοῦ τὸ δίνω. Εἶναι ἡ κυρία πάλι ἀπὸ τὴ Λάρισα.

- Γέροντα, μὲ πῆρε πρὸ ὀλίγου πάλι στὸ τηλέφωνο ἡ κόρη μου ἀπὸ τὸ Λονδίνο καὶ μοῦ εἶπε χαρούμενη πὼς στὸ παράθυρό της εἶναι ἕνα πουλάκι καὶ τῆς χτυπάει τὸ τζάμι!

- Νὰ τῆς πεῖς νὰ τοῦ ἀνοίξει τὸ παράθυρο καὶ νὰ τὸ βάλει μέσα. Αὐτὸ τὸ πουλάκι θὰ εἶναι στὸ ἑξῆς ἡ ἀχώριστη συντροφιά της. Εἶναι ἕνα ξεχωριστὸ πουλάκι, πολὺ ὄμορφο καὶ φωτεινό… Τῆς τὸ ἔστειλε ὁ Θεὸς νὰ διαλύσει τὰ νέφη τῶν θλίψεων καὶ νὰ φωτίσει τὰ σκοτάδια τῆς μοναξιᾶς. Θὰ ζήσουν εἰς τὸ ἑξῆς μαζί… Νὰ προσεύχεσθε μὲ θέρμη στὸ Θεό. Σᾶς ἀγαπάει πολύ!

Καὶ ὁ ὅσιος Γέροντας συνέχισε μὲ πρακτικές συμβουλές:

- Τὶς πρωινὲς ὥρες, νὰ πεῖς στὴν κορούλα σου, νὰ ἀερίζει τὸ δωμάτιο. Νὰ ἀνοίγει τὰ παράθυρα νὰ βγαίνει λίγο ἔξω τὸ πουλάκι, νὰ πετᾶ στὸν οὐρανό. Ἔπειτα ἐκεῖνο θὰ ἐπιστρέφει μόνο του στὴν ὥρα του. Νὰ προσέχει τί θὰ τὸ ταΐζει. Νὰ μάθει νὰ τοῦ μιλάει, νὰ ἀκούει τὸ κελάηδημά του, νὰ τὸ χαϊδεύει. Ὅταν θὰ φεύγει γιὰ τὰ μαθήματά της στὸ Πανεπιστήμιο, αὐτὸ θὰ τῆς «προσέχει» τὸ σπίτι. Ὅταν θὰ γυρίζει, θὰ εἶναι ἡ καλύτερή της συντροφιά. Ἔτσι θὰ ζήσουν μαζὶ μὲχρι νὰ πάρει τὸ πτυχίο της.
Ὅλη τὴν ὥρα ποὺ μιλοῦσε, ὁ ὅσιος Γέροντας ἔλαμπε. Βρισκόταν σὲ ἕναν ἄλλο κόσμο, μέσα σὲ ἕνα ἄπλετο φῶς. Ἔβλεπε καὶ ζοῦσε καταστάσεις ποὺ μόνο αὐτὸς ἦταν δυνατὸ νὰ περιγράψει. Μετεῖχε σὲ μιὰ ὑπερκόσμια πνευματικὴ πανδαισία.

Ὁ Ἅγιος εὐχήθηκε καὶ ὁ Θεὸς ἔδωσε τὴ λύση: πρόληψη καὶ θεραπεία διὰ τῆς ἐπενέργειας τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Τὸ θαυμαστὸ αὐτὸ συμβάν, ἀλλὰ καὶ ὁ συμβολισμός του, ὅπως ἐπίσης καὶ ὁ συμβουλευτικὸς λόγος τοῦ Γέροντος, ποὺ ἀκολούθησε, αἰσθάνθηκα ἐκείνη τὴν ὥρα πὼς λειτούργησαν καὶ γιὰ μένα προσωπικὰ ὡς ὑποστηρικτικὸ καὶ παιδευτικὸ μήνυμα. Μὲ βοήθησαν νὰ συλλάβω στὶς πραγματικές του διαστάσεις τὸ «θαῦμα» τῆς συμβουλευτικῆς λειτουργίας. Φωτίστηκε ὁ νοῦς καὶ ἡ ψυχή μου καὶ δόθηκε ἀπάντηση σὲ καίρια ἐρωτήματα ποὺ μὲ ἀπασχολοῦσαν ἐκεῖνο τὸν καιρὸ σχετκὰ μὲ τὸ συμβουλευτικὸ ἔργο ποὺ πρόσφατα μοῦ εἶχε ἀνατεθεῖ:

Κατάλαβα κυρίως πὼς μοναχικοὺς ἀνθρώπους καὶ πρόσωπα βυθισμένα στὸ τέλμα τῆς θλίψης καὶ τῆς ὀδύνης δὲν μπορεῖς νὰ συναντήσεις, παρὰ μόνο ἀκολουθώντας τὸ δρόμο τὸ λιγότερο ταξιδεμένο, τῆς πίστης στὸν Θεὸ καὶ τῆς ἀγάπης.

Γεωργίου Κρουσταλάκη
“Γέρων Πορφύριος. Ὁ πνευματικὸς πατέρας καὶ παιδαγωγός”, σελ. 264-268

Στενοχωρήθηκε που χάνει τον ΓΑΠ τον ...εκλεκτό της καρδίας του!!! Και τώρα με ποιόν θα ..συντρώγει;


Δεν άνοιγε με τίποτα το στόμα του.
Ακόμα και όταν καταγκρέμιζαν και κονιορτοποιούσαν τα τιμαλφή της Εκκλησίας και του Εθνους οι Χριστιανομάχοι της Κατοχικής κυβέρνησης των ξενοκίνητων Προσκυνημένων.
Αρκεί αυτός που τα είχε καλά μαζί τους.
Και συνέτρωγε και συνέπινε στα μυστικά στέκια τους.
Μέχρι και μέσα στο υπουργικό συμβούλιο τον πήραν για να τους ...φωτίση με τις ανύπαρκτες σοφίες του.
Ηταν βολικότατος γι αυτόν ο ΓΑΠ.
Αρκεί που τον έκανε όλα τα χατήρια και μαλιστα την εσώτατη επιθυμία του να κατακομματιάση την μητρόπολι Αττικής και Μεγαρίδος και να τοποθετήση τα ...τσιράκια του.
Εστω και άν υπήρχαν ΕΙΚΟΣΙ αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας και της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας αρκεί που δεν τοποθετήθηκε ο ΚΑΝΟΝΙΚΟΣ, λόγιος και ενάρετος μητροπολίτης Αττικής και Μεγαρίδος κ. ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ και ετσι ικανοποιήθηκαν τα βρογχούντα πάθη του φθόνου και της μοχθηρίας του.
Και τώρα;
Τι θα κάνη τώρα χωρίς τον ΓΑΠ με τα λαμόγια του;
Με ποιόν θα συντρώγη στις ταβερνούλες;
Ποιός θα μας πή;
Νομίζουμε ότι είναι καιρός να ακολουθήση τον ίδιο δρόμο.
Τον δρόμο του ΓΑΠ.
Το ταχύτερο δυνατόν.
Και άν δεν το πράξη, ο θάνατος καραδοκεί και θα τον πάρη σύντομα το κεφάλι.
Είπε, λοιπόν, το απαρηγόρητο...άλαλο στόμα του:

"Τις κρίσιμες τούτες ώρες που διέρχεται ο τόπος δεν υπάρχουν πλέον περιθώρια για λάθη. Ούτε για λογισμούς που δεν εξυπηρετούν αποκλειστικά και μόνον το εθνικό συμφέρον. Παρακαλώ τις υπεύθυνες πολιτικές δυνάμεις της πατρίδας να επιτελέσουν το εθνικό τους καθήκον.
Αναλαμβάνοντας τώρα τις ιστορικές τους ευθύνες προς όφελος του λαού μας

Ἀποξένωση καὶ προκατάληψη

Ἄγνωστος συγγραφεύς



Σὲ μία αἴθουσα ἀναμονῆς ἀεροδρομίου, στὴν θέση τῶν Vips ἁπλώνεται ἀναπαυτικὰ στὰ καθίσματα μιὰ νεαρὴ γυναίκα. Δίπλα της ἀκουμπᾶ ἕνα βιβλίο καὶ ἕνα πακέτο μπισκότα ποὺ μόλις εἶχε ἀγοράσει γιὰ τὶς ὧρες ἀναμονῆς. Στὸ διπλανὸ κάθισμα, ἕνας καλοβαλμένος νεαρὸς κύριος εἶναι ἀφοσιωμένος στὸ βιβλίο του. Καθὼς ἡ νεαρὴ γυναίκα διαβάζει ἀμέριμνα, ἁπλώνει τὸ χέρι της καὶ παίρνει ἕνα μπισκότο. Τὴν ἴδια στιγμὴ ὁ κύριος παίρνει κι αὐτὸς ἕνα μπισκότο. Τί θράσος! Ἀπὸ τὰ μπισκότα ποὺ μόλις εἶχε ἀγοράσει γιὰ τὸν ἑαυτό της!

Ἐνοχλημένη, παίρνει ἕνα δεύτερο μπισκότο ἀλλὰ καὶ ὁ νεαρὸς κύριος παίρνει ἄλλο ἕνα, χαμογελώντας της εὐγενικά. Ὁ θυμὸς της ἔχει ξεπεράσει κάθε ὅριο, εἶναι πιὰ τελείως ὀργισμένη. Στὴ συνέχεια γιὰ κάθε μπισκότο ποὺ ἔπαιρνε αὐτή, ἔπαιρνε ἄλλο ἕνα καὶ αὐτός. Ὥσπου, στὸ τελευταῖο, ἡ νεαρὴ βράζει ἀπὸ ὀργὴ καὶ περιμένει νὰ δεῖ τί θὰ κάνει ὁ ἀγενής. Αὐτός, κόβει στὰ δύο τὸ μπισκότο καὶ τῆς προσφέρει τὸ μισό. Ἔξαλλη πλέον ἡ κοπέλα, μαζεύει βιαστικὰ τὰ πράγματά της καὶ ὁρμᾶ ἔξω ἀπὸ τὴν αἴθουσα.

Στὴ διάρκεια τῆς πτήσης ἀνοίγοντας τὴν τσάντα της διαπιστώνει ἔντρομη ὅτι τὸ πακέτο μὲ τὰ δικά της μπισκότα βρισκόταν ἐκεῖ ἄθικτο, ποτὲ δὲν τὸ εἶχε ἀκουμπήσει στὸ διπλανὸ κάθισμα τῆς αἴθουσας ἀναμονῆς. Ἔπαιρνε ἀπὸ τὰ μπισκότα τοῦ χαμογελαστοῦ κυρίου! Ὅμως, ἦταν πιὰ πολὺ ἀργὰ γιὰ νὰ διορθώσει τὴν παρεξήγηση. Δὲν ἤξερε τίποτε γι’ αὐτόν, ἐνῶ ἔσπευσε νὰ «ἀναγνωρίσει» ὀργισμένα τὸ δικό της λάθος στὴν συμπεριφορά του!

Κι’ ἔτσι, ἔλειψε ἡ εὐκαιρία γιὰ ἕνα αὐθόρμητο διάλογο· ποὺ θὰ παρέμενε ὀργισμένη παρεξήγηση ἂν δὲν ἔβρισκε ἄθικτα τὰ μπισκότα της. Θὰ μποροῦσε νὰ τὰ εἶχε ξεχάσει κάπου ἀλλοῦ. Ἄραγε οἱ ἄλλοι πάντα σκοπεύουν νὰ μᾶς πάρουν κάτι; Μήπως μᾶς ἔχουν δώσει κιόλας κάτι ποὺ τὸ ἀγνοοῦμε αὐτάρεσκα; Ἐμεῖς δὲν κάνουμε ποτὲ λάθος

Πάνδημο το αντίο στον π. Πολύκαρπο Τύμπα

Πηγή ΑΚΤΙΝΕΣ




ΠΑΝΔΗΜΟ ΤΟ ΑΝΤΙΟ ΣΤΟΝ πατέρα ΠΟΛΥΚΑΡΠΟ ΤΥΜΠΑ
Εκατοντάδες Τρικαλινοί συνόδευσαν το μεσημέρι της Κυριακής τον μακαριστό π. Πολύκαρπο Τύμπα στην τελευταία του κατοικία.
Η Εξόδιος Ακολουθία τελέστηκε από τον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό του Αγίου Νικολάου, τον οποίο διακόνησε για περισσότερα από 40 χρόνια παπα Πολύκαρπος, προεξάρχοντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Τρίκκης και Σταγών κ. Αλεξίου και με τη συμμετοχή πλήθους ιερέων της Μητρόπολής μας…
Ο μακαριστός ιερωμένος αφήνει πίσω του πλούσιο συγγραφικό έργο και κυρίως μια οικογένεια αφιερωμένη στο Θεό, με δυο κληρικούς (ένας εξ αυτών Αρχιμανδρίτης μάλιστα), δυο κόρες Μοναχές και μια ακόμη πρεσβυτέρα. Το κενό του δυσαναπλήρωτο και οι Τρικαλινοί είναι βέβαιο πως θα τον μνημονεύουν για πολλά χρόνια...
(Photo Δημ. Καραγιάννης) -Trikalavoice.gr - ΠΟΛΥΚΑΡΠΟΣ ΤΥΜΠΑΣ

Δηλώσεις Αρχιεπισκόπου

Ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμος έκανε την ακόλουθη δήλωση: "Τις κρίσιμες τούτες ώρες που διέρχεται ο τόπος δεν υπάρχουν πλέον περιθώρια για λάθη. Ούτε για λογισμούς που δεν εξυπηρετούν αποκλειστικά και μόνον το εθνικό συμφέρον. Παρακαλώ τις υπεύθυνες πολιτικές δυνάμεις της πατρίδας να επιτελέσουν το εθνικό τους καθήκον. Αναλαμβάνοντας τώρα τις ιστορικές τους ευθύνες προς όφελος του λαού μας".

Έλληνας Πρωθυπουργός: Ο Σιωνισμός και ο τελευταίος καλύτερος φίλος του ΔΝΤ



In the midst of the Arab uprisings throughout the Middle East, at a time when even the European (EU) has publicly condemned Israel’s blockade of Gaza and its illegal land seizures in the West Bank and East Jerusalem, Greek Prime Minister George Papandreou promised a visiting delegation of U.S. Jewish leaders, his full support to undermine EU opposition and promote Israeli economic, diplomatic and political in terests in Europe.U.S. Zionists, recently returned from a visit to Athens described Papandreou as by far the most amenable (‘servile’) European leader they have met in recent memory. Papandreou’s slavish submission to Israeli interests includes his promise, to a delegation of U.S. zionist notables, to use his influence to pressure the new Egyptian military junta to continue to uphold the Mubarak agreements with Israel [1]. These include the continued blockade of Gaza and support of Israel’s military assaults on Lebanon, Syria and Palestinians. In other words Papandreou is openly supportive of Egypt’s past collaboration with Israeli clandestine assassinations and kidnapping of Arab militants.

Papandreou demonstrates a greater interest in promoting Israel’s exports to the European market, than the country he ostensibly represents. He promised a delegation from the Conference of Presidents of Major American Jewish Organizations “to integrate Israel into the European market” [2] while he shrinks the Greeks economy by 10% between 2009-11 and doubles unemployment from 8% to 16%. Papandreou’s gross servility to Israel and the American Zionist power structure is manifested in his cordial reception and recent agreements with Israel’s Prime Minister Netanyahu and his foreign minister, the notorious Zionist-fascist Avigdor Lieberman – the same Lieberman who advocates wholesale expulsion of Palestinians from the West Bank. No Greek Prime Minister, since the Zionist state was founded, has exhibited such a bizarre display of active collaboration with Israel’s colonial claims in the Middle East. No European leader has so eagerly anticipated and implemented the demands of American Zionist organizations with such zeal.
What is most striking about Papandreou’s servility to Israeli and American Zionist interests, is that it takes place when most of the rest of the world, from Europe, Turkey, Lebanon, Latin America, to North Africa (Egypt, Tunisia) and the vast majority of Arabs are moving toward isolating Israel. In other words, Papandreou is embracing a pro-Israel policy which is alienating Europe, isolating Greece from over a hundred million Arabs and undermining Greek agricultural (citrus) exports to the EU market.
Papandreou’s perverse and highly prejudicial foreign policy is matched by his extraordinary adherence and enforcement of the debt payment policies dictated by the IMF and the bankers of the EU and the US. His behavior is particularly shameless at a time when the next Irish government is threatening to declare a debt default if payments are not reduced. In his eagerness to ingratiate himself with the overseas bankers, Papandreou has systematically extracted billions of euros via a 20% reduction in wages, salaries and pensions and transferred it to the coffers of the banks. In the process Papandreou’s policies have doubled the unemployment rate, shrank the economy and undermined any future growth for the next decade.
Papandreou rejected the Argentine formula, which in the face of a similar crises in 2001-02 , defaulted rather than deepen poverty. Under President Kirchner, Argentina renegotiated its debt, shaving bond payments by 75% and imposing a moratorium. As a result, Argentina recovered from the crises and maintained a growth rate of 7% for over a decade while reducing unemployment from 22% to less than 6%.
If Papandreou acts as a submissive messenger boy for Israel and its Zionist fifth column in America, he features prominently as the eager and aggressive “bill collector” for the overseas banks. He will go down in historical infamy as a willing accomplice of Israeli war crimes, an upholder of its unequal treaties with Egypt in his foreign policy and the enforcer of financial predators who impoverish millions of Greeks at home.
Having decimated the Greek economy via transfers of billions abroad and undermined economic relations with the Arab countries, Papandreou offers to sell Greece’s most lucrative transport, ports energy and communication companies to Chinese, Israeli and Wall Street investors and speculators. It is ironic that George Papandreou the son of former Prime Minister Andreas Papandreou should reverse each and every one of his father’s policies, especially with regard to the Middle East.

In 1981 after Andreas Papandreou was elected he invited me to Athens to discuss policies and programs of his future government. The first thing he told me was the importance of supporting the Palestinian struggle and how he had a successful meeting with Yasser Arafat, who regaled him with a prized pistol, which he displayed to me. A year later when I returned to Greece to direct and develop a research center, he invited me for a swim. We were accompanied by a dozen underwater security guards, patrolling offshore, against a potential assassination plot by Mossad, according to the prime minister, in reprisal for his solidarity with the Palestinians in Lebanon.
A few days later over 50,000 Greeks led by Culture Minister Melina Mercuri marched in solidarity with the Palestinians and in repudiation of Israel’s role in the bloody massacre of 2000 women and children in Sabra and Shatila. The contrast of the two generations of Papandreou’s could not be more stark; while Andreas saw Greece as a bridge between Europe and the Arab East, George sees Greece acting as a pimp for Israeli business interests in Europe and as a lobbyist for its dominance in the Middle East. The Zionists have lost an old client in Mubarak and gained a new one in Papendreou.

Like Mubarak, George Papandreou combines servility to his imperial mentors with arrogance and brutality to his Greek subjects. As the Egyptians demonstrated it will take the Greek people more than marches and occasional strikes to bring down an entrenched client of the empire. But it can be done as was exemplified in Cairo!

Τὸ πνεῦμα τῆς αὐτοκαταστροφῆς

Ἄνθιμος Ἠλιόπουλος (Ἀρχιμανδρίτης)


undefined



Ἐν Ἑλλάδι κάθε χρόνο μαρτυροῦνται περίπου 350 χιλιάδες ἐκτρώσεις. Δηλαδὴ, κάθε χρόνο 700 χιλιάδες, κατὰ τεκμήριο νέοι, δηλητηριάζονται μὲ τὸ δηλητήριο τῶν ἐκτρώσεων· φέρουν δηλαδὴ στὴν ψυχή τους, ἐκτὸς ἀπὸ αὐτοὺς ποὺ ζοῦν ἤ θὰ ζήσουν τὸν μαρτυρικὸ δρόμο τῆς μετάνοιας, τὸ δηλητήριο ποὺ τοὺς ποτίζει ἡ σκληρὴ αὐτὴ ἁμαρτία.

Οἱ οἰκογένειες στενάζουν κάτω ἀπὸ τὴν διαλυτικὴ παρουσία τῆς μοιχείας καὶ τοῦ κενοῦ τῶν ἀνθρωπίνων σχέσεων. Ἡ πορνεία θερίζει τὰ νιᾶτα, ἀκόμα καὶ τὰ ἄγουρα τοῦ γυμνασίου. Ἔγινε κάτι σὰν ἄθλημα. Νέοι καὶ νέες συναγωνίζονται σὲ μιὰ ἀδιέξοδη, ἀλλὰ καὶ καταστροφικὴ πορεία. Γέρνουν τὰ νιᾶτα σὰν μαραμένα κλωνάρια ζώντας τὸν ἀφύσικο μονόδρομο πρὸς τὴν ἡδονὴ καὶ τὴν ἐναλλαγὴ συντρόφων.

Ἡ ψυχὴ τῶν νεοελλήνων συμπιέζεται κάτω ἀπὸ τὸ βάρος ποὺ ἀσκεῖ ἡ φιλοχρηματία καὶ ἡ ἡδονὴ γιὰ ἐξουσία καὶ κυριαρχία. Μικροὶ καὶ μεγάλοι ὀνειρεύονται τὴν ἐπέκτασή τους, τὴν ἀνέλλιξή τους μὲ κάθε μέσον, πατώντας πάνω στὸν διπλανό τους. Ἀποτέλεσμα· σπάνια βλέπεις χριστιανὸ Ἕλληνα νὰ μετανοεῖ καὶ νὰ πονᾶ ποὺ ζήτησε μεσολάβηση πολιτικοῦ γιὰ νὰ ὑποσκελίσει τὸν συνάνθρωπό του καὶ νὰ τακτοποιηθεῖ ὁ ἴδιος ἤ τὰ παιδιά του. Κατάντησε ἐν Ἑλλάδι φυσιολογικὴ δημοκρατικὴ λειτουργία ἡ ἐμπορία τῆς ψήφου.

Σὲ ἕναν τόπο ποὺ ἔχει ἀρδευθεῖ ἀπὸ τὸ αἷμα μαρτύρων τῆς πίστεως, ἀπὸ τὰ δάκρυα ὁσίων ψυχῶν ποὺ ἔζησαν τὴν τιτάνια πάλη γιὰ τὴν γνώση τοῦ Θεοῦ, ἀπὸ τὶς προσευχὲς τόσων καὶ τόσων ἁπλῶν ἀνθρώπων ποὺ μὲ σιγουριὰ καὶ πίστη κοίταζαν κατὰ τὸν οὐρανὸ καὶ μέσα τους, σὲ ἕναν τέτοιο τόπο «φιλοπρόοδες δυνάμεις» βάλθηκαν νὰ φέρουν στὴν Ἑλλάδα ὄχι προσευχές, ὄχι δάκρυα, ὄχι αἷμα πίστεως ἀλλὰ τὸν μακάριο ὕπνο τῆς ἀπιστίας καὶ τῆς γελοιοποίησης τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ. Τὸ νὰ μὴν πιστεύεις, σήμερα, δὲν εἶναι μιὰ μορφὴ ἀναπηρίας, μιὰ ἄρνηση νὰ κτυπηθεῖς μὲ τὰ μεγάλα, μιὰ αὐτάρεσκη ἐπιβολὴ τῆς μεταφυσικῆς τεμπελιᾶς, ἀλλὰ τρόπος ν’ ἀνοίγεσαι στὸ μέλλον μὲ μόνο ὅπλο τὴν μοναξιά σου. Καὶ αὐτὸ στὴν Ἑλλάδα τῶν Ἁγίων λογίζεται ὡς προοδευτισμὸς.

Τόσο δηλητήριο ποῦ διοχετεύεται; Ἄν δὲν ἔλθει ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ νὰ ἀνακουφίσει, ὅλο αὐτὸ τὸ δηλητήριο λιμνάζει μέσα στὶς ψυχὲς τῶν νεοελλήνων. Ἀρρωσταίνει ἡ κοινωνία, βαραίνουν οἱ σχέσεις, ναρκώνεται ὁ νοῦς, μαραίνεται ἡ φρεσκάδα. Τὰ σχέδια, τὰ ὄνειρα, οἱ κρίσεις, ἡ λογικὴ, ὅλα εἶναι στὰ χέρια τοῦ ἀντιδίκου διαβόλου. Ἔχει ἀποκτήσει δικαιώματα στὴν ἑλληνικὴ πραγματικότητα· ἐμεῖς τοῦ τὰ παραχωροῦμε καθημερινά. Αὐτὸ τὸ πνεῦμα τῆς πλάνης καὶ τῆς καταστροφῆς δρᾶ ἀνενόχλητο, ἐπηρεάζει συνειδήσεις, κατευθύνει ὑπογείως, σπρώχνει σὲ ἀδιέξοδα, ἀδειάζει ψυχές, διαλύει τὴν ἑνότητα· ὁδηγεῖ σὲ ἀποσύνθεση οἰκογένειες, πρόσωπα, κοινωνία ὁλόκληρη.

Ἄς τὸ ὁμολογήσουμε: εἴμαστε μιὰ βαθειὰ δηλητηριασμένη κοινωνία. Δὲν ἔχουμε ἀντισώματα ὅπως ἄλλες κοινωνίες. Ὁ Ἕλληνας κινεῖ πάντα τὴν ζωή του στὰ ὅρια· ἀπὸ τὸ μεγαλεῖο ἕως τὴν ἀθλιότητα. Δὲν ἔχει τὴν ἄμυνα ποὺ ἔχουν ἄλλες κοινωνίες ἐθισμένες νὰ βρίσκουν τὴν ἰσορροπία τους στὸ Συμφέρον. Ὁ νόμος καὶ τὰ κοινωνικὰ θέσμια εὔκολα ἀτονοῦν στὴν Ἑλλάδα. Ὁ Εὐρωπαῖος θὰ κρατηθεῖ ἀπὸ αὐτὰ καὶ θὰ ἐπιβιώσει. Ὁ Ἕλληνας ἀσφυκτιᾶ μέσα σ’ αὐτὰ. Ὅταν δηλητηριασθεῖ ἀπὸ τὴν κυριαρχία τοῦ κακοῦ, δὲν ἔχει πιὰ ὅρια. Πέφτει. Αὐτοκαταστρέφεται.

Δὲν εἶναι τυχαῖο ποὺ ἡ Ἑλλάδα κατέρρευσε σὲ περίοδο εἰρήνης, χωρὶς νὰ ὑπάρχει ἡ παραμικρὴ πίεση πάνω της. Ἄν μετρᾶ κανεὶς τὰ πράγματα μὲ ὅρους τοῦ πνευματικοῦ κόσμου, (ἡ Ἐκκλησία αὐτὸ κάνει πάντα), πίσω ἀπὸ τὴν καταστροφὴ τῆς χώρας μας βλέπει τὰ δηλητήρια ποὺ σωρεύτηκαν. Μετάνοια προσωπικὴ χρειάζεται. Νὰ ξαναζήσουμε τὴν ἀθωότητα καὶ τὴν καθαρότητα. Πολλὰ τὰ μαῦρα σύννεφα ποὺ φέραμε πάνω ἀπὸ τὰ κεφάλια μας.

Κυριακή, Νοεμβρίου 06, 2011

ΕΙΝΑΙ ΙΑΤΡΙΚΑ ΑΠΟΒΛΗΤΑ ΟΙ ΕΝΔΟΣΩΜΑΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΕΞΩΣΩΜΑΤΙΚΕΣ ΕΚΤΡΩΣΕΙΣ;

undefined

του κ. Ιωάννου Χαραλάμπους, Οικονομολόγου



Τζώρτζ Ὄργουελ γράφει σέ κάποιο ἔργο του ὅτι «ἡ πολιτική γλῶσσα ἔχει σχεδιαστεῖ γιά νά κάνει τά ψέµµατα νά µοιάζουν µέ ἀλήθεια καί τό ἔγκληµα νά παρουσιάζεται ἄξιο σεβασµοῦ»!



Ἡ ἀλήθεια τῶν γραφοµένων τοῦ Ὄργουελ εἶναι γεγονός πού ἐπιβεβαιώνεται περίτρανα, µεταξύ τῶν ἄλλων καί στήν πρακτική πού ἐφαρµόζουν οἱ “ἀνεπτυγµένες χῶρες” τοῦ κόσµου, σχετικά µέ τά δικαιώµατα τοῦ ἀγέννητου παιδιοῦ. Ἐνῶ οἱ περισσότερες ἀπό τίς χῶρες αὐτές ἀναγνωρίζουν τό ἔµ­βρυο ὡς πρόσωπο µέ δικαιώµατα καί ἀξία, ἐν τούτοις δέν σέβονται τήν ἐµβρυ­ακή µορφή ζωῆς. Μέ τούς νόµους δέ πού θεσπίζουν, ἀποφασίζουν γιά τή θανάτωση ἑκατοµµυρίων ἀνθρώπων προτοῦ ἀκόµα ἀντικρύσουν τό φῶς τοῦ ἥλιου, ἀφοῦ µέσω τῶν ἀµβλώσεων καταπατεῖται τό πλέον ὕψιστο καί ἱερό δικαίωµα τοῦ ἐµβρύου, τό δικαίωµά του στή ζωή.



Τό κείµενο τό ὁποῖο ἀκολουθεῖ εἶναι ἄκρως ἀποκαλυπτικό γιά τήν τόλµη, τήν εἰλικρίνεια καί τήν ἀµεσότητά του. Προέρχεται ἀπό τό βιβλίο «Ἡ ἁγιότης τῆς ζωῆς», µία συλλογή ἄρθρων σχετικά µέ τήν ἐνδοµήτριο παιδοκτονία, τοῦ Σέρβου γυναικολόγου Στόγιαν Ἀδάσεβιτς, τοῦ µοναδικοῦ γυναικολόγου πού δηµοσίως ὁµολόγησε στή Σερβία ὅτι ἡ ἔκτρωση εἶναι φόνος, γιά τόν ὁποῖο εὐθύνονται τόσο ὁ γιατρός ὅσο καί ἡ µητέρα.



Ἄς παραθέσουµε στή συνέχεια τήν πολυτίµη αὐτή µαρτυρία πού δηµοσιεύθηκε στό περιοδικό τῆς Σερβικῆς Ἐκκλησίας «Ὀρθοδοξία» καί ἀναδηµοσιεύθηκε στό ὑπ’ ἀριθµ. 1.579/07.01.2005 φύλλο τῆς ἐφηµερίδος «Ὀρθόδοξος Τύπος».


«ΕΡΩΤΗΣΙΣ: Ποία ἦταν ἡ στιγµή, πού καταλάβατε ὅτι ἐκτελοῦντες τήν ἔκτρωσιν, φονεύετε τό ἀνθρώπινον ὄν;



ΑΠΑΝΤΗΣΙΣ: Εἶµαι ἰατρός, γνωρίζω τάς πράξεις µου, εἶµαι ἔνοχος δι’ ὅλας τάς φρικαλεότητας πού ἔκανα ἐργαζόµενος ὡς γυναικολόγος καί εἶµαι ὑποχρεωµένος νά µαρτυρήσω, νά ἀφυπνίσω, νά προειδοποιήσω ὅτι ἡ διακοπή τῆς ἐγκυµοσύνης οὐσιαστικῶς εἶναι φόνος τοῦ ἀγεννήτου ἀνυπερασπίστου παιδιοῦ. Εἰς τάς ὁριζοµένας ὑποχρεώσεις τῆς ἐργασίας µου ἦσαν καί αἱ νόµιµοι ἐκτρώσεις. Τότε δέν ἐγνώριζα ὅτι πράττω φόνον, τώρα, ὅµως, ὑποστηρίζω καί γνωρίζω ὅτι ἡ ἁµαρτία µου ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ εἶναι µεγάλη.



Εἰς τό πανεπιστήµιον ἐδιδάχθην ὅτι τό παιδί εἶναι ζωντανόν, µόλις γεννηθῆ µέ τό πρῶτον του κλάµµα. Πρό τοῦ κλάµµατος ὑπάρχει µόνον ὡς ἕνα τῶν ὀργάνων τῆς µητέρας του: ὡς ἕνα δόντι, ὡς ἕνας νεφρός, ὡς ἡ σκωληκοειδής ἀπόφυσις. Ἔκανα ἀπό 48.000 ἕως 62.000 ἐκτρώσεις! Τοῦτο εἶναι ὡς νά ἔχω ἐξαφανίσει µίαν ὁλόκληρον πόλιν. Τό Βελιγράδιον ἔχει τόσα νοσοκοµεῖα καί ἀρκετάς ἰδιωτικάς κλινικάς, ἔνθα γίνονται αἱ ἐκτρώσεις! Εἰς τά τέλη τῆς δεκαετίας τοῦ ‘80 ἐνεφανίσθη τό ὑπερηχογράφηµα µέ τήν διαγνωστικήν του δυνατότητα καί µοῦ ἔφερε πολλάς ἐκπλήξεις. Εἶδα τό ἔµβρυον, τούς κτύπους τῆς καρδίας του, τάς κινήσεις, τό ἄνοιγµα τοῦ στόµατός του. Εἰς τά µεγαλύτερα ἔµβρυα παρετήρησα τό «πιπίλισµα» τοῦ ἀντίχειρος. Τό ἔµβρυον ἐσκέπτετο καί ἠσθάνετο, διότι ἀντέδρα εἰς τούς βαθεῖς διαπεραστικούς ἤχους ἐπιταχύνον τάς κινήσεις του. Καί ὕστερα ἀπό 4 – 5 λεπτά, ὅσον διαρκεῖ ἡ ἔκτρωσις, τό ἔµβρυον τοῦτο, αὐτό τό ἴδιον ἀνθρώπινον ὄν, κεῖται τεµαχισµένον µεταξύ τῶν ἐργαλείων εἰς τό τραπέζι.


ΕΡΩΤΗΣΙΣ: Πότε ἐπαύσατε νά κάνετε ἐκτρώσεις;



ΑΠΑΝΤΗΣΙΣ: Αὐτό πού θά σᾶς διηγηθῶ τώρα, εἶναι ὀχληρόν καί πάρα πολύ ἐπίπονον, ἀλλά δέν εἶναι δυνατόν νά ὡραιοποιοῦµεν κάτι, τό ὁποῖον ἀφ’ ἑαυτοῦ εἶναι φρικτόν. Πρός θλῖψιν καί δυστυχίαν µου τό 1988 ἔκανα ἔκτρωσιν εἰς µίαν προχωρηµένην ἐγκυµοσύνην τῶν 4,5 µηνῶν. Κατά τήν διάρκειαν αὐτῆς τῆς ἐγχειρήσεως, τῆς ὁποίας τάς λεπτοµερείας δέν ἠµπορῶ νά περιγράψω ἄνευ ταραχῆς, φρικιῶν ἀνεκάλυψα τόν φονέα ἐντός µου. Μιά ἐγχείρησις, ἡ ὁποία ἔπρεπε νά εἶναι µία πράξις ρουτίνας, µετετράπη εἰς ἕνα πραγµατικόν ἐφιάλτην.



Μέ τήν πρώτην κίνησιν τοῦ θλάστου ἔβγαλα τό χεράκι καί τό ἔρριξα ἐπάνω εἰς τό τραπέζι τῶν ἐργαλείων. Ἰδού – τό νεῦρον τοῦ χεριοῦ ἔπεσεν εἰς τήν ἄκρην τῆς κοµπρέσσας βρεγµένης µέ ἰώδιον. Τό ἰώδιον ἐρέθισε τό νεῦρον καί τό µικρούλικον χεράκι ἄρχισε νά συσπᾶται. Μέ τήν ἑποµένην κίνησιν ἔβγαλα τό πόδι. Καί συνέβη τό ἴδιον – τώρα ἔτρεµε καί ἐσυσπᾶτο τό πόδι. Κάτι ὅµοιον δέν µοῦ εἶχε συµβῆ ποτέ πρίν. Ὕστερον προσεπάθησα µέ τόν θλάστην νά συλλάβω καί τήν καρδίαν, ἡ ὁποία ἀκόµη ἐκτύπα καί ὑπό τόν θλάστην ἔκανε σπασµούς ὁλοέν καί ἀργότερον… καί ἀργότερον καί ἐπιτέλους ἔπαυσε. Τότε ἐσυνειδητοποίησα ὅτι ἔπραξα φόνον, ὅτι ἐθανάτωσα ἄνθρωπον.



Ἡ γυναίκα αἱµορράγει πολύ, ἡ ζωή της ἐκινδύνευε. Προσηυχήθην: «Κύριε, βοήθησέ µε νά σώσω αὐτήν τήν γυναῖκα καί τιµώρησε ἐµένα!». Ἔκτοτε ποτέ µου δέν ἐπανέλαβα ὁµοίαν πρᾶξιν. Ἔτυχε ἡ νέα µου γνῶσις νά συµπίπτη µέ τήν ἄποψιν τῆς Ἐκκλησίας –ὅτι τό ἔµβρυον εἶναι ζωντανόν ἤδη ἀπό τήν σύλληψίν του, δηλαδή ἀπό τήν στιγµήν τῆς γονιµοποιήσεως τοῦ ὠαρίου. Ἡ ἐνδοµήτριος παιδοκτονία εἶναι πολύ µεγαλυτέρα καί βαρυτέρα ἁµαρτία ἀπό τόν ἀπλοῦν φόνον, ἐπειδή τό ἔµβρυον ἐντός τῆς µήτρας εἶναι ἀδύναµον νά ἀµυνθῆ, ἐνῶ δέν πταίει διά τίποτε· µόνον ἐκεῖνο εἶναι ἄνευ προσωπικοῦ πταίσµατος εἰς ὅλον τό ἀνθρώπινον γένος, διότι δέν ἐγεννήθη κἄν.


ΕΡΩΤΗΣΙΣ: Διά τό πῶς θά χρησιµοποιηθοῦν τά ἔµβρυα, τά ἐκτρωθέντα κατά τήν διακοπήν τῆς ἐγκυµοσύνης –τόσον τήν φυσικήν ὅσον καί τήν τεχνητῶς προκαλουµένην – δέν χρειάζεται ἡ ἄδεια τῆς µητέρας τοῦ ἐµβρύου. Ποία εἶναι ἡ τύχη αὐτῶν τῶν τεµαχισµένων µικροσκοπικῶν σωµάτων;



ΑΠΑΝΤΗΣΙΣ: Σπανίως διερωτᾶται κανείς τί συµβαίνει µέ αὐτά τά ἔµβρυα εἰς τά νοσοκοµεῖα µας. Εἰς τήν χώραν µας κανείς δέν ἀνακοινώνει καί δέν δηµοσιεύει πληροφορίας αὐτοῦ τοῦ εἴδους. Δέν ὑπάρχουν αἱ κατάλληλοι βάσεις διά τήν ἐπιστηµονικο-ἐρευνητικήν ἐργασίαν καί διά τήν χρῆσιν αὐτῶν τῶν ἐµβρύων εἰς τήν φαρµακευτικήν βιοµηχανίαν, διότι τοῦτο εἶναι ἐξαιρετικῶς δαπανηρόν. Καί πρός τό παρόν, ὅσον γνωρίζω, δέν ὑπάρχουν κἄν αἱ συνθῆκαι διά τήν ἐµπορευµατοποίησιν.



Εἰς ἡµᾶς αὐτά τά ἔµβρυα ἀντιµετωπίζονται ὡς ἰατρικόν ἀπόβλητον. Ἐναποτίθενται εἰς µαύρους σάκκους, µαζί µέ τά λοιπά ὄργανα τά ἀπο­µείναντα ἀπό διαφόρους ἐγχειρήσεις εἰς τούς ἐνήλικας ἀσθενεῖς καί καίγον­ται ὅλα ὡς ἀπόβλητα. Ὡς κοινωνία εἴµεθα ὑποχρεωµένοι νά προστατεύσωµεν τό παιδί ἰατρικῶς, ἠθικῶς, δικαστικῶς καί νοµικῶς, διότι πρέπει νά ἔχη ὅλα τά δικαιώµατα, τά ὁποῖα ἔχει ἕνας ἐνῆλιξ. Τοῦτο εἶναι τό καθῆκον µας πρός ὅλα τά µέλη τῆς κοινωνίας µας.


ΕΡΩΤΗΣΙΣ: Ὑπάρχει ἡ ἀκριβής στατιστική πληροφορία περί τοῦ ἀριθµοῦ τῶν διαπραττοµένων ἐκτρώσεων εἰς τήν Σερβίαν;



ΑΠΑΝΤΗΣΙΣ: Εἶναι ἀδύνατον νά ὑπάρχη ἕνα τέτοιον εἶδος στατιστικῆς καί ὅλαι αἱ σχετικαί πληροφορίαι εἶναι ψευδεῖς. Ἡ µία στατιστική µᾶς ἐνηµερώνει ὅτι ἔχοµεν 120.000 ἐκτρώσεις τόν χρόνον, ἡ ἄλλη στατιστική µας ἐνηµερώνει ὅτι αὐτός ὁ ἀριθµός εἶναι πολλαπλάσιος – 420.000 ἐκτρώσεις τόν χρόνον. Ἐγώ θεωρῶ ὅτι εἰς ἕνα γεννηµένον παιδί ἀντιστοιχοῦν 25 ἐκτρώσεις!


ΕΡΩΤΗΣΙΣ: Τί ἄποψιν ἔχετε διά τό ζήτηµα τῆς ἀντισυλλήψεως;



ΑΠΑΝΤΗΣΙΣ: Ἡ ἀντισύλληψις σηµαίνει τό πράττειν ἐναντίον τῆς συλλήψεως. Τήν ταξινοµῶ εἰς τρία εἴδη: Τό πρῶτον εἶδος εἶναι ἡ ἐγκράτεια καί εἶναι ἐπιτετραµµένον· τό δεύτερον εἶδος εἶναι ἡ ἱκανοποίησις τῆς ὁρµῆς ἄνευ ἐκσπερµατώσεως καί δέν εἶναι ἐπιτετραµµένον· τό τρίτον εἶδος εἶναι σατανικόν καί δίδει τήν δυνατότητα τῆς ἐφαρµογῆς µιᾶς ὁλοκλήρου σειρᾶς εἰς τήν οὐσίαν ἐκτρωτικῶν µέσων, ἀλλά τά ὁποῖα ὀνοµάζουν ἀντισυλληπτικά: τό σπιράλ, τό «χάπι» κ.τ.λ.



Τί εἶναι τό «σπιράλ»; Εἶναι ἕνα µηχανικόν στοιχεῖον, τό ὁποῖον εἰσάγεται εἰς τήν µήτραν, διά νά προκαλέση τήν στείρωσιν. Τό κάθε «σπιράλ» εἶναι ἐκτρωτικόν. Τά πρώϊµα τέστ ἐγκυµοσύνης ἀποδεικνύουν ὅτι αἱ γυναῖκες, ἔχουσαι τό «σπιράλ», ἐγκυµονοῦν περισσοτέρας φοράς τόν χρόνον. Τό «σπιράλ» µόνο ἐµποδίζει τό ἔµβρυον νά ἐµφυτευθῆ εἰς τήν µήτραν καί ἐκεῖνο συνεπῶς ἀποθνήσκει εἰς τήν ἡλικίαν τῆς µιᾶς ἑβδοµάδος. Τό ἴδιον πρᾶγµα ἔχοµεν καί µέ τά «χάπια». Ταῦτα ἐµποδίζουν τήν ὡρίµανσιν τοῦ ὠαρίου, ἀλλοιώνουν τόν βλεννογόνον χιτῶνα τῆς µήτρας, ὥστε νά µή γίνη δεκτική διά τό ἔµβρυον.



Ὑπάρχουν πολλαί ἀπληροφόρητοι γυναῖκες, αἱ ὁποῖαι ἀφελῶς υἱοθετοῦν τήν κοινήν ἀνεύθυνον στάσιν ἀπέναντι εἰς τό ζήτηµα τοῦτο. Εἴδατε εἰς τά µέσα ἐνηµερώσεως, τά γυναικεῖα περιοδικά, τάς ἐκποµπάς καί ἠκούσατε κάπου ἤ ποτέ κανένα λόγον ἐναντίον τῶν ἐκτρώσεων, τῶν ἀντισυλληπτικῶν καί τῆς ἐξωσωµατικῆς γονιµοποιήσεως;


ΕΡΩΤΗΣΙΣ: Τί εἶναι ἐξωσωµατική γονιµοποίησις;



ΑΠΑΝΤΗΣΙΣ: Τό ἔχω κάνει καί αὐτό. Ὑποστηρίζω ὅτι ἡ ἐξωσωµατική γονιµοποίησις εἶναι κακόν. Γονιµοποιοῦνται περισσότερα ὠάρια, ἐνίοτε 10, 20 καί παραπάνω, γίνεται διαφοροποίησις καί θανατώνεται πᾶν περισσευούµενον ἔµβρυον, διά νά διευκολυνθῆ ἡ ἐπιβίωσις τό πολύ τριῶν ἐµβρύων. Ἐάν ληφθοῦν περισσότερα ἀπό τά τρία, τότε εἶναι ἀνάγκη νά µειώσωµεν τόν ἀριθµόν των, διότι ἡ µήτρα δέν θά ἠδύνατο νά ἀντέξη τήν κυοφορίαν».




Βεβαίως, τά ὅσα ἀναφέρονται στό βιβλίο αὐτό ἀπεικονίζουν τήν τραγική κατάσταση πού ἐπικρατεῖ στή Σερβία. Δέ νοµίζω ὅµως νά ἀµφιβάλ­λει κανείς ὅτι τά ὅσα διαδραµατίζονται στή γειτονική Χώρα ἀντι­κατο­πτρί­ζουν καί τά ὅσα συµβαίνουν στήν Πατρίδα µας, γιατί τό κριτήριο δέν εἶναι γεωγραφικό. Εἶναι ὁ ἀπότοκος τοῦ πανσεξουαλισµοῦ καί τῆς ἠθικῆς ἀσυδοσίας τῆς ἐποχῆς µας. Μιᾶς ἐποχῆς µέ ἔντονα ἀντιχριστιανική νοο­τροπία καί φαρισαϊκό χαρακτῆρα, ἡ ὁποία κρίνει ὑποκριτικά καί ἐγωκεντρικά καί περιβάλλει µέ σκληρότητα καί περιφρόνηση τήν ἀθέλητα µελλοντική ἄγαµη µητέρα.



Δέν πρέπει νά λησµονοῦµε ὅτι οἱ πτώσεις καί τά ἁµαρτήµατα τῶν παιδιῶν εἶναι συνέπεια τῆς ἀδιαφορίας τῆς οἰκογένειας γιά τήν ἐν Χριστῷ διαπαιδαγώγησή τους. Ἀγωνιζόµαστε µιά ὁλόκληρη ζωή νά τά µεγαλώσουµε, νά τά µορφώσουµε, νά τά «ἐξασφαλίσουµε» µέ ὑλικά ἀγαθά, ἀλλά ξεχάσα­µε νά τά ξεδιψάσουµε στά νάµατα τῆς Ὀρθοδοξίας. Ξεχάσαµε ἤ ἀκόµα χειρό­τερα, παραβλέψαµε νά τούς διδάξουµε νά ἀγωνίζονται καί νά ἀνθί­σταν­ται στούς πάσης φύσεως πειρασµούς. Δέν τούς ἐµφυσήσαµε µέ τό παράδειγµά µας πνεῦµα αὐτοσεβασµοῦ, αὐτοεκτίµησης καί αὐτο­συγ­κράτησης.



Ἄν ἀδιαφορήσαµε γιά τήν ἐν Χριστῷ ἀνατροφή τους, ἄς σταθοῦµε τοὐλάχιστον δίπλα τους κατ’ ἐκεῖνες τίς δύσκολες γι’ αὐτά στιγµές, ὅπως σέ µιά ἐκτός γάµου ἐγκυµοσύνη. Νά µιµηθοῦµε τόν Χριστό µας πού µᾶς καλεῖ νά γίνουµε «πλησίον» στούς πάσχοντες καί ὄχι νά περιµένουµε νά ἔλθουν αὐτοί πλησίον µας, ὅπως πολύ σωστά ἔχει ἀναπτύξει ὁ πρωτοπρεσβύτερος π. Βασίλειος Βολουδάκης ἀπό πολύ παλιά (ἀπό τό 1989 σέ ραδιοφωνική του ἐκποµπή), λέγοντας ὅτι «τό ἐρώτηµα “τίς ἐστί µου πλησίον”, πού ἔθεσε ὁ νοµικός τῆς παραβολῆς τοῦ “Καλοῦ Σαµαρείτου”, δέν εἶναι σωστά διατυπωµένο. Τό θέµα εἶναι νά ἔλθουµε ἐµεῖς πλησίον, κοντά στούς ἄλλους» καί νά τούς ἀποδεχόµεθα, ὅπως εἶναι, «καθώς καί ὁ Χριστός ἡµᾶς προσελάβετο» (Ρωµ. 15, 7).


Ἰωάννης Χαραλάµπης

Οἰκονοµολόγος

«ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΥΛΟΓΙΑ» Ἀριθ.Τεύχους 113

Νοέμβριος 2011

  Ἕκαστον μέλος τῆς ἁγίας σου σαρκός ἀτιμίαν δι' ἡμᾶς ὑπέμεινε τὰς ἀκάνθας ἡ κεφαλή ἡ ὄψις τὰ ἐμπτύσματα αἱ σιαγόνες τὰ ῥαπίσματα τὸ στό...